Zus

Jazeker

Wel jammer dat er uitbarsting voor nodig was. Blijkbaar had zij het gevoel dat een gewoon gesprek niet aan Zou komen . Jammer vind ik dat. Maar ja zoveel mensen zoveel belevingen van zelfde situaties.

Ik denk

Dat een aantal van dit soort problemen worden veroorzaakt in de combi van mensen die wat bedeesder zijn en mensen die assertiever zijn. Gaat niet over goed of fout of beter of slechter. Er ontstaan gewoon aannames en misverstanden door. Dat is jammer maar realiteit. Gedraag je als 2 volwassenen in een volwassen open gesprek. Dan kun je komen tot realistische verwachtingen en afspraken. Al die verwijten en invullingen lossen weinig op

Zus is zich inderdaad van geen kwaad bewust, dat zei ze ook letterlijk na die uitbarsting. Maar stel dat ik je (bij wijze van spreken) 100x vraag je schoenen uit te trekken en je zegt 100x dat je dat onzin vindt en je ze lekker aanhoudt en bij keer 101 barst ik uit dat ik GVD geen hotel ben en je zegt dan dat je je van geen kwaad bewust bent, hoeveel duidelijker had ik dan moeten zijn? Zus doet pas wat ik vraag als ik haar letterlijk voor de keuze stel: schoenen uit of oprotten. Zo zit ik niet in elkaar dus dan slik ik maar weer.
Waar je wel gelijk in hebt, OokZo, is dat er een hoop verwachtingen zijn die komen vanuit ervaringen uit het verleden. Als ik mijn zus iets moet vragen waarvan ik weet dat ze er geen zin in zal hebben, dan verwacht ik een bepaalde reactie. Ik neem inderdaad aan dat ze op een bepaalde manier reageert. En helaas krijg ik ook steeds gelijk. Ik ben wel klaar met goede gesprekken.
Mijn ouders zijn wel een beetje lastig, maar vooral star door leeftijd. Op maandag doen ze dit, op dinsdag dat en daar moet je niet tussen komen. Toxisch zijn ze niet, ze hebben veel lieve kanten. Ze snappen gelukkig wel dat ik ook niet alles kan doen, dus schoonmaak en was laten ze doen door een hulp en boodschappen laten ze bezorgen (ze hebben zelfs een laptop om te bestellen bij Appie). Ik doe de ziekenhuisbezoekjes, de begrafenissen, de moeilijke formulieren, de contacten met de verzekering als er weer eens iets is misgegaan, de brillen, apotheek, contact met loodgieters/verwarmingsmannen/schilders/enz. (ze wonen nog in een koophuis). Dat is al gedoe genoeg.
Watervrouw, ik red het op zich allemaal prima. Puber die nog thuis woont is zelfstandig en behulpzaam, jongvolwassene die het huis uit is heeft een medisch beroep en hoort de kleine klagerijtjes/pijntjes van opa en oma liefdevol aan (en geeft vervolgens het advies om bij echte zorgen naar de huisarts te gaan, haha). Mijn werk is leuk en ik heb veel gezellige vriendinnen. Ik heb een fijne arts die het overgangsproces probeert te verzachten dus eigenlijk heb ik weinig klagen. Druk is het wel dus negativiteit kan ik missen als kiespijn.
Tsjor, goeie tip, die ga ik gebruiken. Mag zus mee naar de opticien of ze mag om 8 uur 's morgens de verwarmingsmonteur ontvangen bij mijn ouders thuis.

ik ben wel makkelijker geworden

Ik heb dat plichtsbesef gewoon niet meer zo. Zolang ik geen vragen kreeg om iets te doen, vond ik het prima, en die heb ik ook niet gehad.
Vragen had ik overwogen, opdrachten/eisen niet.
Ik heb na de begrafenis hulp aangeboden, maar niets meer gehoord. Ook prima dan.

Blijkbaar heeft EvenZo het wel met haar zus over dingen gehad die volgens haar gedaan moesten worden, maar heeft haar zus daar een andere mening over. Als zus het niet nodig vindt (om bv je ouders emotionele steun te verlenen na een overlijden), krijg je haar niet in beweging, lijkt me. Misschien zijn er ook dingen die EvenZo nodig vindt die wel meer mensen dan alleen haar zus niet zo nodig vinden en kan er een compromis komen, in plaats van te hopen dat haar zus er net zo over gaat denken als zij?

In jouw huis

Ben jij de baas. Dus schoenen uit bij de voordeur.
Bij mensen als je zus helpt aardig vragen dan niet. Dat moet dan als eis.

Verder: als zij niet mee wil naar begrafenissen, doktersbezoeken etc. verander je daar niets aan.

Ik zou, als ik jou was, zeggen dat het logeren niet uitkomt maar dat ze misschien bij pa en ma terecht kan. Het kan goed dat die zich beter voordoen dan ze zijn tijdens de bliksembezoekjes van je zus. En helpt het als je zus ze wat langer achter elkaar ziet.

Maar heel eerlijk gezegd denk ik dat er in de basis iets wringt tussen jullie, en dat dat maakt dat je je stoort aan alles wat ze doet en niet doet. Dat valt niet op te lossen.

Waarden

Ik heb ooit geleerd dat het soms belangrijk is om uit te spreken wat je waarden zijn en daar naar te handelen. Dus bijvoorbeeld: "Ik vind het belangrijk dat ouderen steun krijgen van hun kinderen.", of: "Ik vind het belangrijk om iets terug te kunnen doen nu ze er nog zijn." En daar handel jij dan naar.

Mogelijk heeft zij heel andere waarden en zal ze daar naar handelen. Dan zijn jullie het niet eens en is dat helder. Dan is het alleen wel verstandig om niet in je eentje het ontbreken van je zus te willen compenseren. Jij doet wat je kunt.

Maar het kan ook dat ze bij zichzelf denkt: "hee, dat vind ik eigenlijk ook belangrijk." Dan kan jouw uitspraak effect hebben op haar. Waarschijnlijk meer dan wanneer je haar gaat aanspreken op haar gedrag, of klusjes gaat opleggen.

Waar het gaat om haar gedrag bij jou thuis, ligt het weer anders. Daar gaat ze over jouw grens heen. Daar zou je heel helder tegen haar kunnen zeggen dat je haar niet om haar mening hebt gevraagd, maar dat jij haar zegt dat jij het zo wil. Als ze zich niet aan jouw wens wil aanpassen kan ze een ander onderkomen zoeken. Bij voorkeur bij jullie ouders. Dat lijkt me sowieso een prima plan.

Even los van mijn uiteraard goed bedoelde adviezen, wil ik je vooral veel sterkte wensen. Het lijkt me af en toe lastig te verkroppen.

Afstand

2,5 uur rijden is natuurlijk wel een hele hindernis. Als zus niet zo veer uit de buurt woonde, was ze mogelijk wel actiever betrokken bij de zorg van haar ouders.
Het is niet altijd onwil.

Alleen dan wel zaak van haar om tijd te maken voor haar ouders in haar schema; als ze weer even over is, interesse tonen uit welgemeende betrokkenheid. Nu de ouders bekend zijn met internet, zouden ze met elkaar kunnen mailen. Dat is ook een blijk van interesse tonen. @TS, of doet ze dat al?
Afstand is natuurlijk een dingetje. Als mensen ongeïnteresseerd overkomen maar wel bij je willen slapen, zou mij ook storen. Maar iemand, op haar eigen manier wel intensief contact onderhoud, en op deze wijze haar best doet, is van harte welkom.
De vraag is dus, is je zus totaal ongeïnteresseerd of niet? Ik lees niet wat ze wel doet.

Mijn punt

Ligt in lijn met die v an flamagan en trix. Mij was uit een eerdere post niet helder dat je al 100 x iets over de back at had gezegd. Eerder zei je dat ze schamper lachte. Ik kan daar alle kanten mee uit. Schaamde ze zich? Onhandig lachje. Lachte ze je uit? Voelde ze zich betrapt?
Als je niet vraagt wat die lach betekent ga je invullen.
Dat bedoelde ik te zeggen.
Nog steeds niet heel makkelijk allemaal. Maar mijn ervaring is dat er zo snel misverstanden zijn om onuitgesproken zaken. Ik ben zelf vrij direct. Hart op de tong in goede en slechte tijden. Soms komt het rot mijn strot uit. Ik weet inmiddels door bv fora te lezen dat sommige mensen dit lastig kunnen vinden. Zelden spreekt iemand mij erop aan. Vast en zeker spreken ze over mij......Ik vind dat moeilijk. Ik doe mijn best. Mijn waarde is inderdaad eerlijkheid en duidelijkheid. Dat ik in de manier en het hoe dingen kan leren zal best. Ik ben maar een mens.

ik ben daar heel simpel in, zij gaat zonder reden zo ver weg wonen en nu moet ze regelmatig een slaapplaats, ze bekommert zich niet om haar ouders etc. Moet jij echt alle lasten dragen? Ik zou er heel helder in zijn: ik vind het gezellig dat je even langs komt maar ik wil niet meer dat je logeert. Je kunt bij onze ouders logeren, als je als volwassene niet een paar uurtjes je kunt gedragen ('s nachts heb je toch geen last van elkaar) dan zoek je maar een andere logeerplek. Het is toch niet omdat jij toevallig een bed over hebt dat zij dan bij jou moet?

Herkenning

Ik heb ook zussen en een broer en zie in jouw verhaal wel vergelijkbare punten. Met mijn oudste zus heb ik nooit een gelijkwaardige band gekregen, naar mijn gevoel, met de andere zus meer, met de broer is het weer anders. Bij de oudste heb ik vooral het gevoel dat ze overal een negatieve mening over heeft. Ze denkt niet het positieve van een verhaal, ze ziet vooral het negatieve. Familiebezoek is iets wat haar uit moet komen, niet omdat ze er zin in heeft. Ze doet dat tussendoor, als ze nog naar haar werk moet, of er net mee klaar is. Ze bepaalt graag de regels, zonder overleg. De andere zus is nogal ik-gericht, ook al zal ze dat zelf niet vinden. We moeten haar begrijpen, we begrijpen haar nooit. Ik loop regelmatig op eieren met haar. Zolang we elkaar niet al te lang zien gaat het goed, het is dan ook gezellig. Bij elkaar in een huis verblijven vraagt teveel van ons. Dat gaat niet goed, omdat onze minder fijne trekjes dan niet te vermijden zijn.

Wat betreft hygiëne, welkom in mijn leven. Dagelijkse leven dus. Ik leef met iemand die standaard minder belang hecht aan hygiëne. Wat doe je daaraan?

Als jouw zus steevast over jouw grenzen gaat, wordt het tijd om die grenzen te gaan verdedigen. Of ze past zich aan, of ze gaat maar ergens in een bed & breakfast of airbnb-kamer. Dat ze het maar kort bij je moeder volhoudt, zal vast aan je moeder liggen, maar dat ze bij jou ook voor stress zorgt, zegt ook iets over je zus.

ver weg

Zus is verhuisd omdat ze een tuin wilde en dat in onze regio niet kon betalen. Ze heeft er zelf voor gekozen om dan ook meteen helemaal aan de andere kant van het land te gaan wonen.
Ik heb mijn ouders een mobiele telefoon gegeven en mijn oudste heeft daar WhatsApp op gezet, om opa en oma af en toe een foto te kunnen sturen. Ik heb zus gezegd dat ze dat ook zou kunnen doen als ze betrokkenheid wil tonen, maar ze doet het niet en dat is natuurlijk haar goed recht. Oudste (en jongste ook) vinden het een handige manier om opa en oma te laten delen in hun leventje zonder er erg veel moeite voor te hoeven doen. Ik weet dat mijn ouders het geweldig vinden, ze laten de foto's graag zien aan wie er toevallig op bezoek komt.
Flanagan, zus is geïnteresseerd op het moment dat het haar uitkomt. Maar als je kijkt wat ze feitelijk doet is dat eigenlijk helemaal niks. Ik vind Trix wel een punt hebben, met het uitspreken van waarden. Ik heb er eens over nagedacht en ik vind dat ik moet inspringen op punten waar mijn ouders niemand voor kunnen inhuren. Misschien moet ik nog eens kritisch kijken of alles wat ik doe daaraan voldoet. En het er op deze manier ook eens met zus over proberen te hebben.
Ookzo, als wij in de keuken staan en eten gaan maken, was ik mijn handen even. Ik weet namelijk waar die handen allemaal zijn geweest. Ik heb al van alles geprobeerd om mijn zus ook haar handen te laten wassen (van de zeep aan haar doorgeven tot zeggen: was je handen even voor je aan het eten zit), maar zij zegt iets in de trant van hoeft niet, doe niet zo overdreven, ze zijn niet vuil of pff. Steeds met zo'n lachje dat ik schamper noem en dat past bij haar uitspraken. Moet ik dan nog vragen wat ze ermee bedoelt?
Als ik geïrriteerd reageer zegt dat ik ook eens moet overwegen om landelijk te gaan wonen want dat geeft zoveel rust. Zal best, als je je overal aan onttrekt.
Nou ja, ik geloof dat ik met jullie hulp mijn conclusies wel heb getrokken. Logeer maar ergens anders!

jongste in het nest

Oooo, wat lijkt me dat erg, dagelijks met iemand moeten leven die minder belang hecht aan hygiëne...
Ik klink misschien wel erg als Truus de Mier, maar het valt op zich nog best mee. Mijn kinderen mochten altijd heerlijk vuil worden, door de bossen trekken, in de zandbak spelen, door het gras rollen. Aan het einde van de dag gingen ze in bad of onder de douche en voor het eten moesten ze handen wassen. Beide kinderen hebben op kamp wel eens wormen opgelopen door met vuile bos-handen hun boterhammen op te eten. Dat vonden ze zelf ook goor. Ik heb ze gewoon van kleins af aan aangeleerd wat de standaard hier thuis is en daar houden ze zich keurig aan. Voor de rest mogen ze doen wat ze willen, vrienden zijn altijd welkom, mogen blijven eten en slapen (en die krijgen ook keurig de opdracht van mijn kinderen om hun handen te wassen voor het eten, haha). Alles heel gemoedelijk, omdat het een ingesleten gewoonte is. Vlekken en vuil zijn geen probleem, de wasmachine is geduldig. Maar ga niet met je smerige handen aan mijn salade zitten of met je buitenschoenen door mijn badkamer stampen. Ik las laatst een artikel waarin staat dat er onder schoenen waarmee je buiten loopt bijna standaard E coli bacteriën zitten, vanwege restjes vogelpoep of hondenpoep. Lekker op mijn badmatjes.

Je maakt het niet af

Jullie staan in de keuken, je zus helpt met koken wat op zich best lief is, jij geeft aan dat je graag wil dat ze haar handen wast en je zus lacht dat wat weg. En dan stopt het voor jou? Zelfde geldt voor de badmat.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik daar persoonlijk ook niet heel zwaar aan til. En dat ik me dus wel kan voorstellen dat je zus vindt dat je overdrijft. Mijn handen worden door de dag heen vaak genoeg gewassen.

Maar dan nog hè. Wat is er mis mee om daar nog even expliciet aan te blijven hangen? Jij vindt het niet belangrijk, ik wel, dus ik zou graag willen dat je toch je handen even wast. En ik vind het fijn als er in de badkamer niet met schoenen gelopen wordt.

Of je laat haar niet meer koken. En gaat ook nooit meer eten bij haar.

Ik lees wel veel opdrachten die je je zus geeft. Appen naar je ouders, handen wassen, schoenen uit....

Hoe oud is ze? 8?

Het kan ook zijn dat ze toch maar bij smetvreeszus komt om jullie tegelijk dan weer even te zien, niet om de badmatjes vies te maken, omdat ze anders nog meer commentaar krijgt van jou omdat ze in de buurt is en niet langskomt.

Als ze in een hotel zou zitten en niet langs kwam zou het waarschijnlijk ook niet goed zijn, want geen interesse in jullie.

kind

Ik vind het ook gewoon aardig dat je zus helpt met koken.
Als jij haar vraagt haar handen te wassen vat zij dit misschien op dat jij haar als haar kind behandelt.
Makkelijke oplossing: laat haar geen salade bereiden. Doe er luchtig over: ik heb een hekel aan stofzuigen daarom doen wij altijd onze schoenen uit. Maar als jij wil stofzuigen, prima Of laat dat ene badmatje voor die ene keer.
Zij heeft nu eenmaal een andere band met je ouders dan jij, daar kan jij niks aan veranderen. Als jij hulp wil bij je ouders moet je dat zeggen.
Ik denk meer dat je 'boos' bent op haar omdat je niet goed voor jezelf kan opkomen.

Kind/ voor jezelf kiezen

Wat een onzin dat je iemand niet mag vragen haar handen te wassen voordat ze in jouw sla gaat zitten. Ik vind juist haar reactie iets heel kinderlijks ego-achtig hebben: zo van "pff niemand zegt mij wat ik moet doen, ik doe het lekker niet, lekker puh"
Maar ik denk ook dat de irritatie erover groter is dan het bij anderen dan ts zou zijn door het totaalpakket: zus lijkt alles wel makkelijk te vinden en onttrekt zich aan alles wat haar niet uit komt.
Tja en dan iets wat blijkbaar tegen de gangbare mening ingaat, ihkv over waarden en normen spreken. Velen lijken te vinden: 'ach als iemand niet met zijn ouders op kan schieten, staat het je vrij voor je eigen gemak te kiezen, ook al belast je anderen met de zorg voor je ouders'. Nou vind ik ook wel dat je niet de ander kan gebieden boodschappen te doen, of wonden te verzorgen of leuk te gaan wandelen met pa of ma'. Maar ik verbaas me toch over het feit dat er zo waardevrij met bepaalde waarden wordt omgegaan. Houd me ten goede, ik ben zelf senior hoewel niet hulpbehoevend. Dus wellicht ouder dan de gemiddelde leeftijd hier en met andere waarden grootgebracht. In mijn leven heb ik veel van die waarden uit mijn jeugd overboord gezet - en nog steeds- omdat ik ze bekrompen vond. Maar zorgen voor de mensen die voor jou gezorgd hebben is toch wel gebleven. Ik schrik er een beetje van hoe mensen zo makkelijk de houding van 'je moet voor jezelf kiezen, maakt niet uit wat voor gevolgen dat voor anderen heeft' verdedigen of als norm hanteren. Ja het is soms/ vaak lastig om voor je ouders te zorgen, zeker als er disfunctionele zaken hebben gespeeld. En ja het is normerend om maar te stellen dat iedereen maar die taak op zich moet nemen. Maar stiekem heb ik die norm eigenlijk wel. Ik wil geen samenleving die zo geïndividualiseerd is dat iedereen het zelf maar moet uitzoeken. En ik vind de makkelijkheid waarmee zus van ts dat wel doet eigenlijk laakbaar. Tegelijkertijd hoop ik dat mijn kinderen nooit voor mij hoeven zorgen omdat ik weet wat een last het kan zijn en wil ik hen niet belasten met deze norm. Dus ik geef toe: ik sta er zelf ook dubbel in. Maar dit moest mij toch van het hart

Je doet

Of je haar loslaat: dat mag ze, daar is ze vrij in, maar je betuttelt en speelt de wijste om het kleinste.
Als jij weet waar jouw handen geweest zijn, waarom heb je ze niet eerder gewassen?
Ik vind het heel naar als iemand mij probeert de normen en waarden van zichzelf op te leggen. En dan, als ik dat niet wil, mij beschuldigt van een mindere hygiëne. En wie ben jij dan helemaal...
Vreselijk star zo volgens je eigen regels leven.

de badmat

Hier hebben wij geen schoenen aan in huis, gasten mogen hun schoenen aanhouden maar zodra ze komen logeren dan wil ik dat ze, als ze de trap op gaan, hun schoenen uit hebben. Dat doen ze ook gewoon.

Misschien gaat het hier om een appartement, dan is het al lastiger maar dan zou ik dus niet over die badmat beginnen maar gewoon vragen of de schoenen uit kunnen in huis. Ik denk echt dat je vooral duidelijker (had) moet(en) zijn. Vasthouden wat jouw regels zijn in JOUW huis en als ze die niet aanstaan dan is 'daar het gat van de deur'.

Gat van de deur

Brrr, willen we zo met elkaar leven dan?
Doe wat ik wil (leef volgens mijn normen) of blijf maar weg? (want je deugt niet)
Wel een zielig, beperkt, en vast eenzaam leven. Of je moet 'geluk' hebben en veel gelijkgestemden ontmoeten.

Neemt niet weg

dat jij je zus niet moet laten logeren als je daar geen zin in hebt.

Ik vind het ook aardig dat mijn zus helpt koken, dat zei ik ook al in mijn eerste post.
Taxi, je draait de boel om. In haar huis zal ik nooit iets over de hygiëne van mijn zus zeggen. In mijn huis vind ik dat ik dat wel mag doen. Ik probeer juist een beetje te schipperen zodat het geen ruzie wordt. Ik zal haar nooit het gat van de deur wijzen als ze hier is. Het is vast waar dat ik me aan mijn zus meer erger dan aan anderen. Met mijn vriendinnen, die hier ook regelmatig eten/koken/ de afwasmachine in- en uitruimen, naar het toilet gaan (en vroeger de kinderen naar bed brachten) heb ik nooit zulke akkefietjes.
En Limi, jij bent gewoon bot om het bot zijn. Beetje zoals mijn zus.
Mijntje, ik denk dat je gelijk hebt.

Eenzijdig

Ik ben niet bot om het bot zijn, maar dit is gewoon een enorm eenzijdig verhaal.

We weten niet precies hoe het zit. De zus doet minder dan de schrijfster. Dat kunnen we er wel uit opmaken, maar verder? Eerst was ze 'zomaar' verhuisd, later bleek de zus toch een goede reden te hebben (betaalbaar huis met tuin).

Best kans dat er nog meer goede redenen opduiken later, of dingen die ze toch wel doet, op haar manier.

Daar is het gat van de deur?

Jeetje....om een badmat die ik gewoon zou wegleggen en een zus die haar handen niet wast op commando?
Wat een gezelligheid en gastvrijheid:-)

Ik lees de reactie's met steeds verder stijgende verbazing. Tja, zo blijft er weinig over van de zusterliefde, als die er überhaupt ooit was.

Groot gelijk

'Nou ja, ik geloof dat ik met jullie hulp mijn conclusies wel heb getrokken. Logeer maar ergens anders!'

De opluchting spat van het scherm af! Dat betekent waarschijnlijk dat dit de juiste beslissing is. En het is niet voor eeuwig, toch? In de toekomst vind je het komen logeren misschien wel weer leuk. Maar nu even niet.

Mmm..

Als iemand mij zou vragen mijn handen te wassen terwijl ik aan het helpen was met koken, zou ik dat ook heel vervelend vinden en het idee hebben dat je me onhygiënisch vindt. Dat komt, omdat ik het zelf niet belangrijk genoeg zou vinden om aan te kaarten. Dus heb ik dan het idee dat je me wel hèèl vies moet vinden om dit van me te vragen, en ik zou me meteen weer dat kleine zusje voelen en dat is geen fijn gevoel.

Aan de andere kant: iedereen vindt weer andere dingen belangrijk natuurlijk. Jouw huis, jouw regels, maar ik had het als ik jou was anders gebracht: “ joh, stom misschien maar ik heb een beetje angst voor voedselvergiftiging ontwikkeld en let er heel erg op dat mensen die aan het koken zijn eerst hun handen wassen anders zit ik de hele tijd aan bacteriën te denken tijdens het eten, zou je voor mij je handen willen wassen?”

Een “schamper lachje” zoals je dat omschrijft kan echt van alles betekenen. Mijn vader lacht altijd alle ongemak weg, mijn man vatte dat ook op als een schamper lachje en dat snap ik ook wel, maar zo bedoelt mijn vader het niet. Het is meer onhandigheid, en irritant, dat zeker.

Ik vind het zeker bewonderenswaardig hoe jij in je drukke leven tijd vrijmaakt voor het verzorgen van je ouders. Zou je over die zorg niet een volwassen gesprek, eventueel met hulp van een deskundige, willen voeren met je zus?