Zijn familie vs mijn familie..

van jezelf houden

ik heb niet alle reacties gelezen dus misschien is het al genoemd. Je moet van jezelf houden om van een ander te kunnen houden. Dat houdt in, naar mijn mening althans, dat je jezelf niet vanalles moet ontzeggen omdat je vriend daar geen zin, tijd of geld voor over heeft. Later ga je daar dan toch vaak spijt van krijgen.

Lona

Als je het nú al lastig vindt dat je verloofde altijd naar zijn familie wil, hoe denk je dat je dat in de toekomst gaat vinden dan? Het is natuurlijk heerlijk om bij familie te mogen logeren tijdens vakanties, maar ik vind het wereldje daardoor wel erg klein. Leuk voor 'erbij', maar niet voor 'altijd'.

Stel, ik weet dat niet, dat jij wél geld voor een vakantie in een andere omgeving hebt, ook al is het Zuid Limburg (prachtige omgeving!!), zou het dan een optie zijn om hem te trakteren? Als je er een sport van maakt om voordeeltjes te vinden, hoeft het niet duur te worden.

De indruk die ik krijg door wat jij vertelt, is dat je gevoelens oprecht zijn en die van je verloofde ook. Dat is fijn. Maar het draait in een relatie niet alléén om die gevoelens.

Ik weet niet hoe 'fout' jouw verleden is, maar ik heb zelf een periode van 4 jaar gehad, waarin ik hoe zal ik dat eens netjes zeggen?... goed heb kunnen ervaren hoe mannen met een verschillende achtergrond zich kunnen gedragen. En dat gedrag was voor mij reden om relaties, of het al voor de start van een relatie, af te kappen. Lief en zorgzaam is leuk, maar als je je opgesloten voelt in een relatief korte (een paar jaar is nog niet lang) relatie, of het gevoel hebt dat jouw zelfstandigheid in het geding is, of je in een bepaalde rol wordt gedwongen die je niet wilt, is dat echt geen goede basis voor de rest van je leven. Wat voor mij goede redenen waren om iemand vaarwel te zwaaien: geen serieuze relatie willen omdat ik niet van hetzelfde geloof was (dan ook geen niet serieuze relatie!), elke huishoudelijke klus direct naar mij doorschuiven (maak mijn jas even schoon, wil je?), op de bank blijven zitten en verwachten dat het natje en droogje daar dan vanzelf naar toe komt, een vaste vrouw en een bijvrouw willen, vreemdgaan (met mij). Dit was 34 jaar geleden.

Een jonge vrouw als jij, anno 2018, mag verwachten dat een man zijn vrouw/vriendin tot op zekere hoogte vrij kan laten om te doen wat ze wil, de taken eerlijk wil verdelen, zich niet autoritair opstelt, dus wél gelijkwaardig, soms iets over heeft voor zijn vrouw/vriendin ook al is dat niet wat hij geweldig leuk vindt, zijn best doet om haar familie en vrienden te accepteren, haar stimuleert om zich te ontwikkelen (ook zonder letterlijk naar school te gaan, is het goed om te blijven leren van wat je leest en ziet). Zo zijn er wel meer dingen die ik hier zou kunnen opsommen.

Ik heb me een tijdje geleden aangesloten bij een soort datingsite, maar dan niet om een man te leren kennen, ik ben getrouwd en heb geen behoefte aan een 'second love', maar gewoon om mijn horizon eens wat te verbreden naar andere activiteiten dan die ik heb en mensen betreft. Misschien is er ook zoiets wat meer op jouw leeftijd is gebaseerd. Door hoe je schrijft heb ik de indruk dat je een aardige vrouw bent, dus ik zou niet weten waarom je géén nieuwe vriend(inn)en zou kunnen krijgen. Niet iedereen is vlot-gebekt of altijd maar spraakzaam. Er zijn ongetwijfeld mensen die jouw rustige karakter waarderen.

Je bent nu alleen naar Rotterdam geweest. Heel dapper, ik ben een bangbroek met dit soort dingen. Bang dat ik verdwaal, niet snel genoeg zie waar ik uit moet stappen, welk perron ik moet hebben, ja belachelijk eigenlijk. Maar blijf dit soort dingen vooral doen. En ik wil je een goede raad geven: als je verloofde zich daar aan stoort, of zelfs zegt dat hij dat niet wil of nog erger verbiedt, wordt het tijd om je verloving te heroverwegen.

Hou op 2

Jeez wat ontzettend irritant. Niet alleen wordt hier een man nav een aantal vrij neutrale (zo lees ik ze toch!?) opmerkingen neergesabeld en neergezet in de hoek van niet-geschikt-relatiemateriaal, er worden ook nog allerlei suggesties gedaan over vervelend gedrag dat hij zou *kunnen* vertonen.
Waarom? Door zijn etnische achtergrond soms?

Hou gewoon op. Er klinkt niets, maar dan ook niets mis met de man. Misschien walst hij over ts heen, kan, maar uit deze tekst kun je dat niet halen.
Ik kan me voorstellen dat er nog wensen zijn, maar die blijf je houden. Niemand is perfect, zelfs niet de mensen die je hier proberen aan te zetten tot het streven naar de perfecte partner.

Het goede nieuws blijft dat er meer is in het leven dan je relatie alleen en dat je ook zelf meer kunt doen om leven in te richten zoals jij dat graag wilt. Mooie bonus is dat dat uiteindelijk ook de relatie ten goede komt. (of die nu blijft bestaan of niet)
Ik kan het wel eens zijn met een advies om niet te hard van stapel te lopen, dus niet te snel trouwen of samen wonen. En dat niet omdat ik jullie relatie niet goed vind klinken maar omdat je relatie met jezelf niet goed (genoeg) klinkt. En als je daar nu niets aan doet ga je daar tegenaan blijven lopen.

Eens met Juul.

Ze houdt van die jongen, is graag bij hem en neemt zijn familie voor lief. Hij is zorgzaam, ze kan hem 24/7 om hulp vragen en ze kunnen samen goed praten. Komt letterlijk uit de postings van Lona.

Inderdaad, zorg ook goed voor jezelf en blijf jezelf. Verander iets wat je wil veranderen en heb het ook fijn in je eentje. Hoe je relatie er over 5 of 20 jaar uit ziet weet niemand. Maar dat telt voor iedereen.
Voor nu klinkt hij als een jongen die lief voor je is en jullie houden van elkaar.
Maak er samen wat moois van.

Ik vraag me dat toch af

Je kunt goed met hem praten, schrijf je, Lona, maar je schrijft ook dat hij eigenlijk alles wat jij hem vraagt en wat jij graag wil, afwimpelt.

Dan vind ik toch wel dat je iemand die nota bene om advies vraagt, ook mag zeggen dat dat wel vreemd is. Hij verplaatst zich in ieder geval niet in jou, want hij geeft niet toe in dingen die jij graag wil. Alles moet zoals hij het wil. En je moet je helemaal in zijn leven inpassen, andersom gebeurt dat helemaal niet. Dat vind ik behoorlijk scheef. De andere kant is dat je goed met hem kan praten, en dat hij je accepteert, met je verleden.

Wat ik zou doen als ik jou was is me afvragen of je dit wel zo wilt. Want het gaat erop neerkomen dat jij als het ware afstand gaat doen van jouw familie, je moeder, om met hem te kunnen zijn. Als je getrouwd bent, denk je dan dat je je eigen familie nog ziet? of ben je dan helemaal in die van hem ingekapseld? Daar zou ik wel over nadenken voordat je verdere stappen zet. Is dit wat je wilt? Als je dat niet wilt, dan moet je ervoor gaan zorgen dat het verandert. En als het niet verandert, kun je je afvragen of deze man ondanks zijn begrip en goede gesprekken wel de ware voor je is. De liefde alleen is niet de enige graadmeter. Gedrag is er ook 1.
Angst om alleen te zijn is geen goede reden om met iemand te zijn. Dankbaarheid dat hij je verleden accepteert ook niet. Het is niet zo dat jij dankbaar hoeft te zijn dat je vriend jou wil, ondanks je verleden. Hij is degene die blij moet zijn dat jij bij hem wilt zijn.

Ik zou inderdaad gaan inzetten op mezelf ontwikkelen. Wordt zelfverzekerder, wordt assertiever. Als je iets hebt gedaan in je verleden waarvoor je je schaamt, zou ik daar nog eens over nadenken, eventueel met een psycholoog over gaan praten. Je hoeft je niet te schamen. Het leven komt zoals het komt. En als jij je over jezelf schaamt, zal dat altijd iets in je relatie blijven wat de ander een machtspositie geeft. Kortom, ga dingen doen waardoor je trots wordt op jezelf. Ik weet niet of je een opleiding doet (niet alles gelezen) of werk, maar probeer uit te vinden wat je graag wilt.

Assertiviteit

Ik heb dit topic compleet gelezen, en ik kan Lona voor een groot deel volgen, omdat ikzelf vroeger altijd werd gepest en getreiterd, vanaf de periode van de basisschool. Ik heb in jeugdinternaten gezeten vanaf mijn zesde tot en met mijn twaalfde jaar), omdat er geen houden meer aan was met mij, waar ik ook totaal niets aan heb gehad. Eenmaal weer op de thuisbasis, ging het iets beter maar vader en zoon waren nog steeds water en vuur, wat vaak tot flinke ruzies, tot er iets knapte. Ik liep van huis weg, begon te roken van wiet.... Heroïne.... Cocaïne, zuipen, stelen, gevolg strafblad voor stelen en openbaar geweld. Op mijn 24e keerde ik tegen deze wereld, en begon met afkicken, professionele hulp nodig gehad, wat 6 jaar heeft geduurd. In deze afgelopen 6 jaar, ben ik door meerdere metamorfoses gegaan. Op mijn 31e, leerde ik een leuke en rustige Oekraïnse vrouw kennen (gescheiden), met toen twee hele jonge kinderen van 2 en 4 jaar. Ik heb eerst de kat uit de boom gekeken. En ik had toen ook de periode, dat ik niet wilde uiteten, disco, terrasje en noem het maar op. Tot een gegeven moment mijn toen vriendin vroeg, waarom ik nooit. Ze vertelde dat zij een jonge vrouw was, en graag... Wij hebben toen ook heel veel gesprekken met elkaar gehad, ondanks haar gebrekkige Duits en Nederlands (iets als een goede vertaler voor op je telefoon, zoals hedendaags, was er niet), maar zij probeerde wel het te begrijpen, ondank de taalbarrière, heeft zij heel veel geduld en begrip gehad. Nadat ik alles verteld had, kon zij begrip voor mijn situatie opbrengen. Omdat zij, heel veel geduld heeft, en iedere situatie, goed aanpakt, heeft het mij over vele drempels geholpen. Ook heeft zij mij een gezegd, dat zij heel erg bang was, dat ik weer een terugval zou krijgen, dat is tot heden niet gebeurd, en het is al zo lang geleden, dat het zeker niet meer zal gebeuren. 5 jaar, na onze eerste kennismaking, zijn wij getrouwd. 1 jaar na ons huwelijk, hebben wij besloten, om terug te keren, naar het vaderland van mijn geliefde. Wij zijn nog steeds gek en gelukkig met elkaar. Ik heb hier een goede baan, ik spreek en schrijf redelijk de Oekraïnse en Russische taal.

Ik denk dat Lona eerst eens assertiever moet gaan worden in alles wat met het dagelijkse leven te maken heeft.

Lona, wanneer ik jouw was, zou ik langs je huisarts gaan, om een verwijzing te vragen, voor een assertiviteitstraining, omdat ik van mening ben, dat een assertiviteitstraining jouw goed op weg zal helpen.

Probeer ook mensen te observeren, bijvoorbeeld op een busstation of treinstation, of een andere plaats, waar veel mensen zijn, die met andere spreken, of worden aangesproken. Dit heeft mij ook goed geholpen.