Wie krijgt de schuld, vreemganger of....

Vreemdgaan

Als je een open relatie hebt is er niet echt sprake van vreemdgaan. Dan heb je gewoon bepaalde afspraken waarin een affaire met anderen tot de mogelijkheid behoort.

Verder komt vreemdgaan zoveel voor en dat zijn echt niet allemaal slechte huwelijken. Er zijn genoeg mannen en vrouwen die echt niet van plan zijn om bij hun partner weg te gaan en het allemaal wel prima vinden maar die daarnaast de spanning van een affaire willen. Of mensen die veel op zakenreis zijn of periodes in het buitenland werken en daar een minnaar/minnares er op na houden.
Veel vreemdgangers gaan ook helemaal nooit bij hun partner weg of zijn dat in elk geval niet van plan.

Ik ken meerdere situaties waarin de vreemdganger prima op deze manier voort had willen gaan maar de partner achter de affaire kwam. partner wilde vervolgens scheiden. vreemdganger ging dus maar verder met de nieuwe liefde. Soms wilde die nieuwe liefde dan ook niet meer want dat was nooit de bedoeling geweest. Andere keren was de nieuwe liefde heel blij (en in meerdere gevallen weet ik dat de nieuwe liefde degene was die er al dan niet subtiel voor heeft gezorgd dat partner achter het vreemdgaan kwam). De vreemdganger verklaart daarna uiteraard aan de hele wereld dat de nieuwe liefde echt de Grote Liefde is en het huwelijk niks meer voorstelde. Hij/zij moet wat want anders is er toch sprake van gezichtsverlies. Maar laten we wel wezen, als partner er nooit achter was gekomen had deze situatie eindeloos kunnen voortduren.

Maar goed ik zie vreemdgaan dus helemaal niet perse als een symptoom van een slecht huwelijk. Kan zo zijn maar het kan ook gewoon los van elkaar staan. Sommige mensen kunnen uitstekend delen van hun leven los van elkaar zien: je hebt je huwelijk, je hebt de maitresse, je hebt een one night stand hier en daar. En dat alles raakt elkaar niet.

Het maakt meestal wel heel veel kapot als de partner er achter komt. Zelfs als het huwelijk het overleeft blijft er vaak toch een onbehagen en bitterheid achter.

Tante Sidonia

Toen ik zo'n 22-23 jaar was heb ik mij wel eens als een Truus gedragen. Ik besefte kennelijk niet voldoende hoe erg de 'vrouw/vriendin van' daardoor gekwetst werd omdat ik zelf nog niet echt een relatie had gehad die gebaseerd was op diepe liefde en wederzijds vertrouwen. Ik wist ook een paar keer niet dat er een ander was, maar ik had er ook echt gewoon niet zoveel gewetensproblemen mee. Als hij met mij in zee ging, had hij wat uit te leggen aan zijn vrouw/vriendin, ik niet. Ouder en hoop ik wijzer geworden, vind ik dat echt geen goede houding meer. Het kan honderd keer zo zijn, dat je meegesleept wordt door emoties en vlinders, maar dat hoeft je verstand niet helemaal op non-actief te zetten.

en...

zodra ik van een relatie wist, was het voor mij wel afgelopen, dat dan weer wel.

Toevallig

kwam dit op Facebook voorbij:

https://www.brainwash.nl/bijdrage/vreemdgaan-is-niet-vreemd

kaaskopje; goed toch dat Fay haar verhaal doet? moet ze zeker niet voor zichzelf houden! ze is dan ook niet de enige die dit zo ervaren heeft, als een vlucht. zo zijn er ook heel veel verhalen, die zijn even echt als diegenen die uit elkaar gaan,samen blijven, geen goed huwelijk, wel een goed huwelijk, crisis, geen crisis, verlief niet verliefd...zoveel mensen zoveel verhalen. want als haar visie kwetst, dan kwets een andere visie weer iemand anders.

we kunnen hier allemaal een mening over hebben maar het is nu eenmaal niet zwart/wit, goed en fout!
beetje wat Jaina wil aantonen toch?

ik blijf deze er steeds weer bijhalen:

het vraagt een bredere kijk, inzicht, naar essenties kijken, een portie mildheid en harde oordelen achterwege laten.

Ik had jouw reactie nog niet gezien. Ik vind het ook erg jammer dat we berichten niet kunnen bijwerken of verwijderen.

Ik probeer als het even kan vanuit 'ik' te praten. Dat heb ik ook moeten leren. Vandaar mijn 'bijstelling' dat het voor jóuw een vlucht was.

Jaina

Verder komt vreemdgaan zoveel voor en dat zijn echt niet allemaal slechte huwelijken. Er zijn genoeg mannen en vrouwen die echt niet van plan zijn om bij hun partner weg te gaan en het allemaal wel prima vinden maar die daarnaast de spanning van een affaire willen. Of mensen die veel op zakenreis zijn of periodes in het buitenland werken en daar een minnaar/minnares er op na houden.
Veel vreemdgangers gaan ook helemaal nooit bij hun partner weg of zijn dat in elk geval niet van plan. ===

Of een huwelijk niet slecht is als iemand vreemd gaat, hangt af van wat de afspraken zijn. Maar als er achter mijn rug om vreemd gegaan wordt, terwijl ik een gelukkig huwelijk dénk te hebben, ís mijn huwelijk niet gelukkig. Als je man of vrouw die spanning nodig heeft, is dat zo, maar de partner koopt daar niks voor. Ik vind het getuigen van grote minachting van je relatie als je in Verweggistan stiekem tussen de lakens kruipt met je secretaresse of een mooie Verweggistaan(se). Dat soort 'details' zouden voor mij ook meebepalen of ik de relatie nog een kans zou willen geven of niet. Iemand die echt ongelukkig binnen het huwelijk is en daardoor een scheve schaats heeft gereden, doet dat hopelijk niet uit koele berekening. Dat is met therapie of alleen goed praten misschien nog te redden. Maar in elk stadje een ander schatje terwijl vrouw of man thuis op de klok kijkt tot je weer thuiskomt? Dan moet er wel een héle goede reden zijn om daarmee door te willen gaan.

Vreemdgaan is zoveel meer dan vreemdgaan.

Wat heeft Truus gedaan?
1. Geslapen met getrouwde man

Wat heeft getrouwde man gedaan? (dit is natuurlijk speculatie, maar wel realistisch)
1. Geslapen met Truus
2. Gelogen tegen zijn vrouw dat hij moest "overwerken"
3. Toegekeken hoe zijn vrouw extra taken in het huishouden en voor de kinderen heeft overgenomen omdat hij zogenaamd moest overwerken.
4. Geld dat van hem en zijn vrouw samen is, uitgegeven aan Truus
5. Risico gelopen op SOA's en daarmee de gezondheid en vruchtbaarheid van zijn vrouw op het spel gezet
6. Als zijn vrouw (terecht) argwanend is geworden, heeft hij dit opgelost door boos te worden op haar gebrek aan vertrouwen en heeft hij haar verteld dat ze zich dingen inbeeldde (gaslighting).
7. Als hij na een marathonneuksessie met Truus de boel thuis niet meer overeind kon krijgen, kan het goed zijn dat de smoesjes die hij daarvoor bedacht heeft zijn vrouw aan het twijfelen gebracht hebben over haar uiterlijk en aantrekkelijkheid.
8. Door zijn eigen schuldgevoel is er afstandelijkheid ontstaan. Door ontkenning van of liegen over de oorzaak van die afstandelijkheid is zijn vrouw aan zichzelf gaan twijfelen en extra hard gaan werken, dat wil zeggen nog meer taken in het huishouden en zorg voor de kinderen op zich nemen, meer focus op seksuele bevrediging van man ipv van beiden, en ook vooral het uit te weg gaan van ruzies door hem maar gewoon zijn zin te geven.
9. Ze zullen vast geprobeerd hebben om hun 'relatieproblemen' op te lossen maar hij zal nooit echt "invested" geweest zijn, want hij had zijn eieren over meerdere mandjes verdeeld. Zijn vrouw zal veel en veel harder aan "hun" relatieproblemen gewerkt hebben dan hij.
10. Hij zal langzamerhand allemaal redenen hebben bedacht waarom zijn vrouw het verdiende (makkelijker dan toegeven dat je een egoist bent) en zal zijn vrouw overeenkomstig zijn gaan behandelen.
11. Zoals Kaaskopje al zegt, veel vreemdgangers willen *niet* weg uit hun huwelijk. Dus zodra het uitkomt, zeggen ze dat ze "tijd nodig hebben om een keuze te maken", en dan moet die arme vrouw extra hard gaan werken om te zorgen dat ze gekozen wordt. Of ze zeggen dat ze gestopt zijn, ze kopen een tweede telefoon, en gaan gewoon door met van twee walletjes eten.

Natuurlijk zijn er "relatieproblemen" als iemand vreemdgaat. Je kunt niet vreemdgaan zonder liegen en zonder tijd en geld aan het huwelijk te onttrekken, en de meeste vreemdgangers gaan in een poging het geheim en hun eigen "ego" te beschermen nog een stuk verder met gaslighting, blameshifting en emotionele mishandeling.

En Truus? Ach, die is waarschijnlijk veel te jong en naief om te beseffen dat dit allemaal speelt. En Truus krijgt precies de straf die ze verdiend heeft: ze krijgt ex-getrouwde man.

Sowhee Syboor

Of jij hebt het pittig voor je kiezen gehad of je kunt het je allemaal wel erg goed inbeelden. Heftig lijstje zo. Ik geloof dat ik maar wil hopen dat het in de meeste gevallen allemaal wat milder eraan toegaat.

Ook geloof ik dat ik nog steeds niet zo meeveer in het concept dat een relatie bij definitie slecht is als er vreemd gegaan wordt. Volgens mij gaan langdurige relaties vaak door ups en downs en natuurlijk is de koek soms op maar soms is het ook een kwestie van doorpakken en werken naar/hopen op betere tijden. Iemand schreef volgens mij ook dat ze 'pas' de laatste twee jaar troubles hadden en de tig jaar ervoor gelukkig waren. Ik kan me voorstellen dat dit stel ook door deze periode heen had kunnen komen om later terug te kijken op 'dat dipje'. Zo'n slechtere periode maakt de relatie wmb niet slecht. Tis een beetje een woordspelletje misschien maar ik heb gewoon een soort aversie tegen dat heftige 'slechte relatie', vind het een soort vernietigend voor iets wat vaak ook heel mooie aspecten heeft of had.

Pinguin

Een relatie kan toch ook slecht geworden zijn en dus op dat moment wel slecht? Natuurlijk is een relatie niet van voor naar achter opeens slecht als iemand vreemdgaat. En natuurlijk heb je samen mooie tijden meegemaakt. Daarom ben ik ook zo principieel wat vreemdgaan betreft. Door vreemd te gaan, gooi je weg wat je hebt. Dat kan de bedoeling zijn uiteraard. Zelfs al zou er een doorstart komen, dan is het vertrouwen voortaan ver te zoeken.

Vreemdgaan

Zoals mijn naam al zegt heb ik een relatie gehad met een getrouwde man. Er wordt van alles gezegd hier over vreemdgaan, maar laat ik het bij me- of onszelf houden.
Ik was niet jong en naïef, ik heet geen Truus maar om allerlei redenen was ik niet in staat een liefdevolle relatie te hebben. Ik vond het niet eens een probleem toen. Hij had geen kinderen, dat maakt het minder erg, maar daar hield ik me toen niet mee bezig. Ik wilde zelf wel graag kinderen, maar niet van hem. Na een paar jaar is hij gescheiden en onze relatie duurde voort. De scheiding was voor hem dramatisch erg, maar het raakte mij niet. Het is echter nooit een goede relatie geworden met hem, altijd maar een halfbakken relatie omdat ik daar genoegen mee nam in het begin. Nu, 16 jaar later en echt in een andere levensfase snap ik pas hoe het gegaan is. Ik heb inmiddels wel een "echte" relatie en een dochter (niet van één van die twee mannen) en ik weet nu pas hoe vreselijk alleen ik toen was.

Ik kan hier niet altijd open over zijn. Mensen kunnen erg emotioneel reageren als het over vreemdgaan gaat, hier op het forum ook. Ze zijn vaak zelf erg gekwetst en beschadigd. Net als ik, en ik wil ook niet nu horen dat mensen mij een hoer of een naïeve Truus vinden of dat ik moedwillig mensen kapot maak. Dus ik heb het er niet over. Dat is niet erg, er zijn een paar mensen en dat is genoeg. Iedereen heeft geheimen denk ik, niet oordelen over wat er allemaal in een mensenleven kan gebeuren.

Verliefd worden tijdens je huwelijk/relatie

Kan gebeuren. En waarschijnlijk is je relatie dan al niet meer zo best of zelfs eigenlijk al voorbij. Maar dan nog kan je dat eerst oplossen en daarna toegeven aan je verliefdheid. Lijkt me een stuk eerlijker voor iedereen dan eerst maanden de boel bedonderen. Als je samen kinderen hebt ben je toch voor het leven met elkaar verbonden, een nette afwikkeling van de relatie lijkt me beter voor het ouderschap dat je samen blijft houden dan als daar nog verdriet of wrok van vreemdgaan tussen zit.

skik

Skik

Klinkt heel netjes hoor, maar het leven is niet altijd zo netjes als je wel zou willen.

Exminares

Da's inderdaad de realiteit. Maar moeten we dat allemaal maar oké vinden dan?

skik

dat bedoel in niet. Maar het is ook geen kwestie van ik ben goed en "hun" zijn fout (of schuldig, of slecht)

zijn fout. 'hun'is fout.
sorry...moest even

tante Sidonia

Maar nu weten we wie je bent! (gauw laten wissen!)

Feit

Dat het gebeurt is een feit, maar het blijft een keuze, niemand dwingt je.
Iedereen maakt fouten, het enige dat ik vind is dat je daar de verantwoordelijkheid voor moet nemen. Volledig. Dat mis ik vaak. En dan daarna in woord en daad, zolang als nodig is, de ander overtuigen dat je de gegeven kans verdient om vertrouwen weer op te bouwen.
Dit omdat het niet een misstap van het kaliber "ik heb een chocolaatje teveel op, sorry!" is, maar eentje met nogal grote gevolgen voor vaak meer dan 1 persoon.
En ik lees iets te vaak excuses en het willen delen van de schuldvraag. Fout is fout en dat is niet onoverkomelijk, maar moet je niet bagatelliseren.

Toe nou Tante Sidonia

Hun staat tussen aanhalingstekens snap je wel?

Toch even

Er zijn vele manieren om een huwelijk te ondermijnen, waar vreemdgaan er een van is. Je kunt niet jaren getrouwd zijn zonder fouten te maken en ik vind het te makkelijk om van vreemdgaan een halsmisdaad te maken en vervolgens dus in "schuldigen" en "slachtoffers" te denken. En ik heb het wel vaker gezegd: kinderen moet je buiten relatieperikelen van hun ouders houden en worden door hun vreemdgaande ouder niet bedrogen: zij zijn immers niet met hun ouders getrouwd. Nu is geen een huwelijk hetzelfde en het zal zeker voorkomen dat het behoorlijk zwart-wit ligt en de vreemdganger het op alle terreinen, inclusief ouderschap, af laat weten. Dat maakt het nog geen wetmatigheid. Ervaringsverhalen te over, waaronder de mijne, waarin de "schuldvraag" wel degelijk gedeeld moet worden, als je al in dat soort termen wil denken.

Gelukkig geen ervaring

Ik vind ook dat je moet uitkijken met het aanwijzen van schuldigen en slachtoffers. Ook weet ik dat je verliefd kunt worden terwijl je dat niet zo gepland had. Toch denk ik wel een beetje in termen als 'zelfbeheersing'. Je voeten gaan niet uit zichzelf naar de geheime liefde, dat is een bewuste keus. Dus als de Truus geen zelfbeheersing heeft, gewoon omdat ze geen band heeft, geen verleden met degene die bedrogen wordt, zie ik daar toch een verantwoordelijkheid voor degene die dat allemaal wel heeft.

Helaas

zit de wereld niet dusdanig in elkaar dat mensen altijd maar de gevolgen van hun acties en daden kunnen overzien.
Was dat maar zo, dan zou de wereld er een stuk beter uitzien denk ik, hoewel; zonder fouten te begaan leer je niks, kun je nooit iets goed maken naar dierbaren toe, waardoor je elkaar weer beter leert kennen, op een goede of kwade manier, JE LEEFT!...
Dat geldt voor alle fouten die gemaakt worden, wereldwijd.
Fouten zijn er om gemaakt te worden en om ze weer te herstellen.

Om er maar een tegelspreukje bij te halen:
"Wie niet in staat is een fout te maken, is tot niets in staat".
(Abram Lincoln)

Nog meer? :
http://wijzespreuken.com/fouten/

Fouten maken m.b.t. vreemdgaan

"zonder fouten te begaan leer je niks, kun je nooit iets goed maken naar dierbaren toe, waardoor je elkaar weer beter leert kennen,"

Ik hoef niet te leren trouw te zijn door een keer vreemd te gaan, ik kan het al. Of is die trouw niet zoveel waard omdat ik nooit van verboden vruchten heb geproefd? Doe ik onze relatie tekort omdat ik niks goed te maken heb?

Iedereen maakt wel eens fouten en van fouten kan je leren. Maar om dat nou als enorme bonus te zien in een vreemdgaansituatie? Er wordt wel degelijk iets beschadigd dat niet zo makkelijk of nooit meer helemaal te herstellen is, getuige allerlei draadjes hier over 'doorgaan na vreemdgaan'.

skik

Ik geef toe, toch niet meer zo Objectief ;-)

"Ik hoef niet te leren trouw te zijn door een keer vreemd te gaan, ik kan het al. Of is die trouw niet zoveel waard omdat ik nooit van verboden vruchten heb geproefd? Doe ik onze relatie tekort omdat ik niks goed te maken heb?"

In sommige gevallen misschien wel ja, omdat je elkaar op ander gebied blijft kwetsen (niet jouw geval dan).
Soms is zo'n crisis nodig om weer werkelijk te ervaren wat je aan elkaar hebt.

Maar prijs je gelukkig dat jij 1 van de weinigen misschien bent die een vlekkeloos huwelijk heeft.

Ieder verhaal is weer anders.

skik

"Maar moeten we dat allemaal maar oké vinden dan?"
Maar waarom zou je er überhaupt iets van vinden hoe andere mensen in hun relatie handelen? Ik begrijp dat oprecht niet. Een relatie is per definitie iets tussen twee mensen. En voor een derde niet altijd goed te begrijpen. Prima als je bepaalde situaties vertaalt naar je eigen relatie. Maar dat zegt niks over hoe andere mensen hun relatie inrichten.
De oordelen "beter eerst dit" of "ik zou dat nooit" voegen wat mij betreft weinig toe aan hoe de ex-partners nog verder met elkaar moeten omgaan. Sterker het maakt het misschien alleen maar lastiger. En daar is echt niemand bij gebaat, zeker niet kinderen als die er zijn.