U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
wie kan me adviseren?
Beste allemaal, ik ben een vader van 41 met 2 kinderen van 8 en 10. Ik ben 11 jaar getrouwd met wat ik altijd dacht ‘de liefde van mn leven’. We hebben altijd een hele gepassioneerde relatie gehad met veel liefde, maar ook veel strijd. Veel woordenwisselingen over jaloezie en verschil van mening over opvoeddingetjes. Voordat de kinderen er waren, hadden we veel oog voor elkaar, maar sinds de kinderen er zijn is die focus (ergens begrijpelijk) volledig naar de kinderen gegaan. Ik ben de persoonlijke en fysieke aandacht enorm gaan missen. Een aantal jaar geleden hebben we een tijdje relatie therapie gehad maar dat heeft weinig effect gehad. We bleven in dezelfde cirkel van emoties en strijd. Wel kan ik zeggen dat we ook wel gelukkig zijn als gezin met 2 prachtige kindjes waar we zoveel liefde aan geven met enorme fijne gezamenlijke vrienden en fijn wonen etc
1,5 jaar geleden ben ik er achter gekomen dat ze met een andere man afsprak. Ii voelde t al zo lang aan! Ze heeft het boetekleed aangetrokken en beloofd nooit meer tegen me te liegen. Vanaf toen kwam ik toch steeds weer achter leugentjes dat ze ergens anders was dan ze zei. Tot op de dag van vandaag wil ze me niet vertellen met wie ze afsprak en zegt dat ze nooit vreemd is gegaan maar ruimte nodig had. Ik heb nu wel t idee dat dat over is.
Ik heb meerdere keren relatie therapie voorgesteld, ik wilde openheid van zaken, communicatie, maar dit heeft ze allemaal afgehouden. Er is een totale afstand en crisis tot stand gekomen. Dus ben ik gaan praten over de scheiding. Ik heb zoveel geprobeerd.
Nu is het moment dat we met de scheiding bezig zijn en laat ze weten dit helemaal niet te willen. Maar ze wil nog steeds niets vertellen over wat er gebeurd is en al helemaal niet in therapie. Dit gaat ze ook echt niet doen!! Waarop ik dan zeg: dan kan ik niet met je verder.
Het probleem nu is dat ik gewoon radeloos ben. Ikheb het gevoel dat alles van mijn kant komt (ook de scheiding) en ik een gezin doormidden knip. Ik weet niet eens meer of ik van haar hou. Zo in de war ben ik. Als ik naar haar kijk, voel ik nog wel liefde.
De oplossingen waar zij mee komt is groter wonen, elkaar vrij laten en aardig en lief tegen elkaar doen. Maar communiceren over wat er gebeurd is, dat wil ze zeker niet.
Soms denk ik te proberen haar alles te vergeven en kijken of we weer nader tot elkaar groeien. Maar dat doe ik nu al 2,5 jaar. We hebben ook al 2,5 jaar geen fysiek contact. Ik ben een man die van vrouwen houdt, ik mis t gewoon.
Zo lastig dit... fijn om zo even te uitten. Heeft iemand een tip hoe ik er achter kan komen dat ik niet een grote fout bega door te gaan scheiden. Mijn vrienden en familie zijn totaal niet meer objectief door mijn verhalen.
Alvast bedankt voor de reacties.
Flanagan
Ten eerste... mijn vrouw is altijd vrij geweest om met iedereen om te gaan en dat is ze nog steeds. Man of vrouw.. zij is niet mijn bezit en ik gun haar alle ruimte. En dat wantrouwen komt wel degelijk ergens vandaan. Daar heb ik mijn ervaring mee en dat is niet op gevoel maar op feiten gebaseerd.
Dat ik in de spiegel moet/kan kijken, ben ik het met jou en Mari eens. Maar het is lastig en moeilijk dat ik de hele tijd zo hard aan het werken ben, terwijl ik van haar kant geen enkel intitiatief zie.
Toon
Oef,, begin je tegen je vrouw ook zo. , zo aangevallen.
Ik bekijk het puur vanuit de info die je hier deelt. Nergens staat dat ze is vreemdgegaan.
De reactie van je vrouw komt over als die van iemand die jou niet durft te vertellen met wie klets, uit vrees dat je haar toch niet vertrouwt.
Nu begin je over feiten en ervaringen. Is haar biecht een feit dat ze met een ander iets meer heeft dan een gesprek? Ik vond het meer een toegeven dat ze niet durfde te vertellen met andere mannen leuke gesprekkken te voeren. Dat zijn m.i. twee hele verschillende dingen.
Maar goed, je wilde een tip. Zoek uit of je haar niet te zwaar beoordeel, voor de scheiding is ingezet.
Nog een tip: praat eens met een therapeut over de wijze waarop je tegenslagen verwerkt. Misschien leer je er zelf veel van, of leer je ook vanuit een andere hoek naar situaties te kijken; minder onzeker.
Ik bedoel het goed met je.
Weet ik
Flanagan is zag het ook niet als een aanval. Mijn toon klonk voor jou aanvallend maar was dat zeker niet zo bedoeld.
Dank je wel voor de tips. Waardeer ik!
Weet ik
Flanagan ik zag het ook niet als een aanval. Mijn toon klonk voor jou aanvallend maar was dat zeker niet zo bedoeld. Ik wilde de situatie alleen helder opschrijven.
Wat ik nog niet eerder heb verteld is dat mijn vrouw ruim 1,5 jaar lang met een man afsprak en dat ze met hem in een hotel sliep. Haar verhaal is dat er fysiek niets gebeurde. Dat laat ik in het midden. Toch voelt het voor mij als (emotioneel) vreemd gaan.
Dank je wel voor de tips. Waardeer ik!