

Relaties
U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.

Madelief
19-02-2018 om 13:02
Wie is er ook no contact gegaan met een narcist of cluster b partner?
De titel zegt het al. Wie kent de dynamiek van toxische relatie met een narcist, borderliner of andere cluster b persoonlijkheid en is (waarschijnlijk ook na jaren gedoe) no contact gegaan? Ik ben bekend met alle termen. filmpjes en therapeuten op dit vlak, doe een heel goed coachingstraject bij David Grannon.
Ik ben gisteren NC gegaan met narcistische partner (hij heeft officiele diagnose) na jaren van proberen binnen deze trauma bond toch, met therapie en counseling er wat van te maken. Ik heb geen behoefte aan mensen die niet weten wat dit behelst en met secundary gaslighting komen als "waar er 2 vechten hebben er twee schuld, je bent toch beter af zo... etc" Ik ben gewoon naarstig op zoek naar lotgenoten die begrijpen hoe zwaar dit is: een liefde hebben waar echt zoveel liefde is, maar die niet kan doorgaan door zo'n persoonlijkheidsstoornis.
Het is echt zoooo moeilijk... pff. Ik krijg dan zo'n brief waar dit in staat "
wat steeds duidelijker wordt is de wijze waarop al die narcistische eigenschappen zo'n enorme rol spelen in mijn denken en dus in mijn leven en het leven van anderen die met mij te maken hebben. Het is zo groot en overweldigend als ik het met afstand bezie. Het speelt in nagenoeg in alle facetten van mijn leven. Het is niet de eerste keer dat ik me hier van gewaar wordt en dat is tegelijkertijd ook waarom ik weet dat het niet veranderd. Ondanks dat ik ook weet hoe het is om me te kunnen overgeven en hoe goddelijk verbonden met mijn hart en de aarde dat is, leidt het niet tot een dieper besluit om mijn Noorden te pakken en voor het hoogste te gaan. Onbegrijpelijk om te zien dat ik daar niet voor kies (in ieder geval niet blijvend), maar om iedere keer weer te kiezen om vanuit dat construct te leven. Het voelt niet als een keuze (zeker niet bewust), maar ik weet dat het dit wel is. Ik blijk niet bereid om de investeringen in tijd en moeite te nemen om dit proberen te keren. Ik neem het me iedere keer voor, begin er dikwijls mee, maar ik maak het nooit waar. Ik zit in die dynamiek gevangen en nog veel erger is dat ik jou in die dynamiek ook gevangen probeer te houden. Jouw sympathie, aandacht en liefde blijkt iedere keer ook snel weer voeding te worden. Mijn hart huilt verscheurd om je, om ons, omdat ik kan voelen hoeveel liefde, aantrekkingskracht en potentie er op allerlei vlakken is. Schaamte, verdriet en pijn om wat jij allemaal hebt doorstaan als gevolg van het van mij houden en met mij omgaan en de open wonden die je daar nog van hebt. Ik leef dikwijls tussen euforie en slachtofferschap. Verhalen die ik over mijzelf en het leven maak. Verhalen waarin ik dikwijls zelf geloof en anderen probeer ervan te overtuigen dat ze waar zijn. Dat heb ik gelukkig leren inzien dat dit zo bij mij werkt. En gelukkig heb ik ook momenten van contemplatie en kan ik er van afstand naar kijken. Als ik het dan inmiddels zo bezie kan ik niet anders concluderen dat het een zeer destructief construct is en dat dit ook blijvend is, ondanks dat ik er steeds meer bewustzijn op krijg. Niet alleen voor mijzelf, want het weerhoud me er van me verbonden op deze wereld te begeven, maar voornamelijk voor de mensen die ik gebruik als voeding om dit krampachtig wel te bewerkstelligen. En dat geldt dan voornamelijk voor jou. Juist in liefde en intimiteit toont het zich van z'n meest duivelse kant. Je hebt alles gegeven, je ziel en zaligheid en kreeg stank voor dank. Het heeft je leeggezogen en beschadigd. Het had nooit mogen gebeuren, maar dat kan ik niet meer keren"
Ik weet dat dit oprecht is. Maar ook dat dat voor dit moment is. Op het moment dat hij denkt dat hij me weer 'heeft' interesseert het hem niet meer, ben ik slechts voeding voor hem. En toch, zouden we elkaar zien (hij woont gelukkig in een andere stad) dan zouden we tranen van liefde huilen.
Komt nog eens bij dat ik heel veel eenzaam ben geweest in mijn leven (weduwe geworden) en op een leeftijd ben dat een volgende liefde echt een wondertje zou zijn (en nee, ga nou alsjeblieft niet zeggen "ja maar de buurvrouw van mijn tante heeft ook zo'n leuke man ontmoet" Ik weet waar ik het over heb: ben bijna 60, niet goed geconserveerd, en veel te diep gewond en wantrouwend geworden door dit narcistisch misbruik om me snel open te kunnen stellen.
Dat maakt de keuze voor no contact nog wranger: ik moest kiezen voor een verdrietige trauma bond of eenzaamheid. Gaat niet echt fijn zo.

Flanagan
25-02-2018 om 20:02
Van je af schrijven
@Boink, ik tok er niet zo zwaar aan omdat ik meer belang hecht aan het feit dat Madelief en Thera hun gevoel hier onder woorden kunnen brengen. Ik hoop dat dit helend door werkt in een verwerkinsproces.
Ik lees diepe vastzittende emoties en hoop dat ze door het schrijven bevrijding voelen, echte permanente bevrijding.

Madelief
25-02-2018 om 21:02
Flanagan/ Boink
Dank je, het was totaal geen aanval op jou inderdaad. Ik had het net als Thera uitgelegd als 'nou ieder kind maakt niet- gezien worden mee' Ik had dus niet eens kunnen bedenken dat je het anders zou bedoelen, sorry. En ja dat zegt veel over dat ik zo gewend ben ontkend te worden in de ernst van de emotionele misbruik in mijn jeugd en niets over hoe wat jij zei. Ik hoopte ook eigenlijk dat ik dat al duidelijk maakte in mijn posting, het was het laten zien van mijn gevoel en het hielp om het te kunnen zeggen.
Boink ik heb jouw reactie niet gelezen, zag alleen die van Thera en besloot daarop dat ook niet te doen. Als jij alles van mij zo fout vindt, lees het dan niet. Dat ga ik ook niet meer met jouw postings doen.

Thera
25-02-2018 om 21:02
Spannend
Als het goed is heb ik op korte termijn twee spannende gesprekken. Samen met mijn man die zijn stiltebehandeling voortzet. (Laat je hem dat doen, zou iemand kunnen denken en ja, dat laat ik hem heel actief doen. Dat ik hem dat heel actief, niet passief laat doen, is door mij af te sluiten van de negatieve gevoelens die ik hierdoor krijg, maar niet zelf uit te stralen: 'oke, dan niet, dan hoeft het ook niet meer hoor..')
Het ene gesprek is, met een kennis die m'n man erbij heeft gehaald en bij wie m'n man heeft geklaagd over mij en de kinderen. Hij wil met ons beide spreken. En mijn man staat op een niet al te lange wachtlijst voor een psychologenpraktijk. Dan zal ik er ook wel bij gevraagd worden. Omdat ik veel rustiger ben en veel meer snap van de situatie en van mijn gevoelens, heb ik er bijna een beetje zin in. Ik ga de term narcisme niet noemen, maar gewoon wat ik opmerk in onze relatie. Ik ga dit keer heel rustig blijven. Ik zal melden of dat ook echt gaat lukken.

Madelief
25-02-2018 om 21:02
Thera
Wow dat is inderdaad spannend, maar je klinkt sterk. Als ik lang genegeerd zou worden, zou ik veel emotioneler zijn. Snel huilen en zo. Die kennis van je man heeft dus eerst met je man gesproken... is het dan niet handig dat hij ook eerst apart met jou spreekt in plaats van meteen met zijn drieën? Wel zo evenwichtig lijkt me. Geldt ook voor psycholoog wellicht.

Thera
25-02-2018 om 21:02
Ik was niet volledig
Die kennis van mijn man heeft mij zelf al twee keer gebeld. Ik heb wel van alles aan hem verteld. Maar toch blijft het spannend hoe dat gesprek zal gaan. Bij de psycholoog wil ik dat eigenlijk niet. ik durf het op de een of andere manier wel aan. Ik heb al verschillende keren gemerkt dat het iemand in vertrouwen nemen toch anders uitpakt dan je hoopt. Hoe goed die mensen ook zijn. Het moet nu maar gewoon zicht aar worden, ik concentreer me vooral op mijn rustige gevoel.

Doenja
25-02-2018 om 21:02
Zou ik niet doen
Thera, ik zou niet ingesprek gaan met die kennis van je man en je man erbij. Klinkt onevenwichtig. Of zorg op z'n minst dat jij ook een 'sterk' persoon meeneemt naar dat gesprek.
En heb geen illusie dat je opgeroepen wordt bij de psycholoog van je man. Dat is prive. Zal niet gebeuren. Wil je niet teleurstellen maar de realiteit voor ogen houden.
Hou voor ogen wat je nodig hebt om verder te gaan. Zoek n woning en kijk of je bijv. kunt terugvallen op je ouders voor morele en financiele steun.

Thera
25-02-2018 om 21:02
Zich baar is zichtbaar
By the way, wie weet waar de term 'flying monkey' vandaan komt. Ik weet dat die kennis dus 'vliegende aap' is, maar ik weet niet waar de term vandaan komt...

Thera
25-02-2018 om 21:02
Doenja
Mijn man kan zo een flatje huren, wij blijven dan hier. Ik heb meer inkomen. Niet veel.. maar genoeg.
Ik dacht dat dat wel gebruikelijk was, dat ze mij ook willen zien? De huisarts dacht dat ook..

Doenja
25-02-2018 om 21:02
In scheiding
Je ligt in scheiding...tenzij je nu nog man er op staat dat je gehoord wordt. Lijkt mij stug.
En vertrouw niet teveel op t feit dat je man zo in een flat kan. Hou er rekening mee dat je daar voorlopige voorzieningen voor aan moet vragen. Is bij mij ook zo gegaan. Terwijl toch klip en klaar was dat hij zou vertrekken. Moest echt door n rechter afgetikt worden.

Thera
25-02-2018 om 21:02
Ik twijfel
Sorry, ik ga echt die gesprek(ken) doen. Ik wil iets goed kunnen maken van eerdere gesprekken en echt, ik sta er nu heel anders in. Ik twijfel zelf wel een beetje of ik dat alleen maar wil omdat ik denk dat ik het aan kan, of dat er ook een klein beetje madochisme bij zit. Maar ik denk toch het eerste.

Ms. Simone
25-02-2018 om 21:02
Ik raad je aan
Niet te lang onder een dak te blijven. Of eigenlijk zo snel mogelijk, desnoods tijdelijk, een van jullie uit huis. Aangezien hij zelf aanbiedt weg te gaan, zou ik dat zeker aannemen

Thera
25-02-2018 om 21:02
Scheiding
Ik zal me meer moeten informeren. Maar wij liggen niet in scheiding. Moet je eerst officieel gescheiden zijn voor je iets mag huren. Ik bedoelde dat hij genoeg punten heeft voor een woning.

Thera
25-02-2018 om 21:02
Nu niet
De kinderen lijden op dit moment niet, dat zou een reden kunnen zijn anders. Of als ik het niet volhou. Maar dat gaat prima. Iets later danhem naar bed gaan en nog even muziek luister en overdag veel leuke di gen doen alleen of met de kinderen.

Thera
25-02-2018 om 22:02
Ik stop maar even
Ik baal zelf van mijn taalfouten, morgen ga ik alleen maar op de computer typen.

Madelief
25-02-2018 om 22:02
psycholoog
Thera je wordt alleen bij een psycholoog opgeroepen als er sprake is van systeemtherapie (zoals bij Molemann)

Ms. Simone
26-02-2018 om 08:02
Punten
Als je het hebt over punten, ga ik ervan uit dat het gaat om een flat van de woningbouwvereniging. Dan is, omdat je getrouwd bent, jullie familieinkomen te hoog. Dan moet je dus gescheiden Ijn, of op zijn minst de scheiding aangevraagd (registratienummer oid kunnen tonen) om aanspraak te maken (plus nog een hele berg paperassen).

Ms. Simone
26-02-2018 om 08:02
Voorbeeld voor kinderen
Ik ga nu iets zeggen dat vooral heel erg in mijn situatie heeft gegolden, voor wat betreft het “lijden van kinderen”. Ze kregen (krijgen) niet het goede voorbeeld, door bepaald gedrag. Ik wilde dat zij wisten dat je zo niet met elkaar om hoort te gaan. Daarmee wil ik beslist niet zeggen dat mijn gedrag altijd vlekkeloos is (geweest), maar ik kan er wel op terugkomen en toegeven dat ik iets verkeerd heb gedaan en dat iets voortaan anders moet.

Ms. Simone
26-02-2018 om 09:02
Advies aan je kind
Wat mij ook hielp/helpt is (dit wordt ook door een aantal YouTubers geopperd) te bedenken welk advies je aan jouw kind zou geven als ze in jouw situatie zou zitten. Als hij/zij een stiltebehandeling van hun partner zouden krijgen.

Ms. Simone
26-02-2018 om 09:02
Glijdende schaal
Daarnaast is bij dit soort dynamiek meestal ook sprake van een glijdende schaal.

OokZo
26-02-2018 om 10:02
Geloofd worden en beschadigd zijn
Oh wat ben ik blij dat de eerste vriendin met wie ik ging praten me wél geloofde. Ik ben zelf een vrij nuchtere, analytische persoon, misschien dat dat helpt. Manipulatie werkte bij mij niet zo goed als bij anderen, tot zijn grote frustratie, dus dan deed hij er nog een (agressief) schepje bovenop. Ik ben zelf opgevoed door twee stabiele, liefhebbende ouders dus ik sta emotioneel vrij stevig in mijn schoenen. Ik ben nooit echt, écht aan mezelf gaan twijfelen. Wel in de zin van dat ik me afvroeg waarom hij al die dingen bij MIJ deed en waarom ik daar geen weerwerk tegen had. Ik snap nog steeds niet goed waarom ik niet jaren eerder GENOEG heb geroepen. Nou ja, ik snap het wel een beetje, we hebben kinderen, en ik wilde bij ze zijn om ze te beschermen. Dat kan nu de helft van de tijd niet meer.
Ik ben echt flink beschadigd geraakt door zijn gedrag. Na jaren therapie om te begrijpen wat er gebeurd was en om er bovenop te komen, ben ik sinds een paar jaar eindelijk zo ver dat ik hem niet meer mis en niet meer terug wil. Ik begrijp maar al te goed hoe lastig en taai die traumaband is. Maar Madelief, hij kan verbroken worden!
Dit weekend nog zei iemand iets wat je zou kunnen interpreteren als dat ik een ander manipuleerde en ik was volkomen van slag. Ik?! En dan twijfel ik dus wel weer aan mezelf en mijn gedrag: echt, doe ik dat, ziet die ander dat juist, reageer ik verkeerd, moet ik wat veranderen? Na even rustig nadenken zag ik dat er appelen met peren vergeleken werden. Het ging uiteindelijk om iets onschuldigs, waarbij zo'n heftige reactie eigenlijk helemaal niet op zijn plaats was. In die reactie zie ik sporen van mijn trauma, mijn littekens. Mijn huidige partner loopt er soms ook nog tegenaan, maar doordat ik begrijp wat er destijds gebeurd is, kan ik het hem uitleggen.

Thera
26-02-2018 om 10:02
Ms. Simone
Ja, dat is een goed advies, bedenken wat je de kinderen zou adviseren als zij later in jouw situatie zouden terechtkomen...
Een paar jaar geleden krijgen ze een stiltebehandeling van hun vader. Toen ben ik naar hun kamers gegaan en heb gezegd dat er iets met hun vader was waardoor hij zo deed (ik wist toen nog eigenlijk niks van narcisme.. maar wel dat dit niet normaal was) en dat zij geen slechte kinderen waren. Ik heb dat rustig en overtuigend gezegd, zo van: neem dat maar gewoon van mij aan.
Ze zijn er aan gewend dat hun vader grillig is. Soms heel lief en soms erg boos en beschuldigend (wat dan later weer ontkent wordt). Geen goed teken dat ze hieraan gewend zijn. Het geeft een soort onzekerheid. Wat het voor hen nog erger maakt is een moeder die niet weet waar ze aan toe is. En dat ook uitstraalt. Ik ben blij dat ik nu eindelijk, door dat ik bijna precies door heb wat er gebeurt, rustig kan blijven. Ik weet wat ik moet doen zeg maar. Ze weten wel dat mijn man mij nu negeert. Hoewel het eentje niet eens was opgevallen. En ik heb ze ook uitgelegd dat ik vind dat papa zelf op het idee moet komen dat er iets niet klopt en dat hij weer gewoon moet doen. Dat ik dat niet via drama ga proberen uit te lokken. Ze vinden ruzie tussen ons en de onrust die daarbij hoort een van de ergste dingen. Nu doet hun vader tegen hen heel lief. Ergens vinden ze dat op dit moment wel fijn. Ze snappen wel dat er iets niet klopt. Maar ik merk ook dat ze daar nu niet eens zoveel mee bezig willen zijn. Ik vind het dus belangrijk dat ze weten dat ik het niet normaal vind dat hij mij negeert. Alleen praat ik er ook weer niet de hele tijd over. (Dat doe ik hier )

Thera
26-02-2018 om 12:02
OokZo
Je zegt dat je nooit echt aan jezelf twijfelde. Later heb je het welo er twijfel.
Bedoel je daarmee dat je tijdelijk wel twijfelde, maar dat je aan kon op je analytisch vermogen en de twijfel je nooit langdurig beheerste? Of je niet eens beheerst had zeg maar.
Reageer op dit bericht
Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.