Waarom doen mensen niks

niet weg

TO, leg nog eens uit, als je wilt, waarom je zegt dat je niet weg kunt bij hem?

mijn late reactie

Ik heb al veel goede adviezen gelezen, en ook veel herkenbare dingen van jou gehoord Moedervan1975. Ook ik kom uit zo'n situatie. Bij mij was t zo dat ik ook beschuldigd werd dat ik knettergek was, en dom en dik, en lelijk, etc. etc. Zijn moeder ging voor haar zoon door t vuur en beaamde dit telkens. Hierdoor ontstond er een gevecht van twee tegen een.... In het kraambed hebben ze al mijn oudste dochter van me af willen nemen, omdat ik t niet aan zou kunnen.
Ik snap heel goed je gevoel dat je niet weg zou kunnen. Deze situatie ken je, en je kunt er mee dealen, en je bent erbij. Maar wat als je bij hem weggaat, hoe erg haalt hij dan uit? En richt hij zich dan op de kinderen? Durf je ooit de kinderen nog bij hem te laten dan?
Het gevoel niet geloofd te worden maakt het nog erger. Ook ik herken dat. In mijn situatie gelooft bijna niemand me. Een gemeenschappelijke vriendin heeft zelfs melding gemaakt bij stichting veilig thuis, tegen mij! Ze heeft mijn kinderen naar de kinderrechter gesleept valse en slechte verklaringen over mij af te leggen. Allemaal omdat zij mijn ex geloofde dat hij niets had gedaan. Mijn kinderen zitten in een spagaat want als ze A doen wordt vader boos, en hoe boos hij kan worden, dat weten ze al. Maar als ze zich rustig houden en doen wat hij zegt, dan gaat het hun misschien beter af dan hun moeder.

Het beste advies is; praat erover. Met een vriendin, of met iemand van school. Zodat ze weten in welke situatie jij en je kinderen zitten.
Mijn kinderen wilde en willen nog steeds niet praten over vader. Alles wat je zegt klinkt als het afvallen van vader. Ook dat willen ze niet. Het is een van de lastigste spagaten.

Wat bij mij de das om deed was dat ik ondanks het huiselijk geweld, er blijkbaar geen reden was om vader al rechten te geven. En doordat de aangifte niet goed was gegaan, en ik nooit had gehoord dat ik ook over moest gaan tot vervolging van zijn daden.(mijn zaak is geseponeerd, en dat mocht ik niet weten) Hierdoor is het huiselijk geweld nooit officieel gebeurt. Dus sta je te boek als die zure ex die de vader alleen maar zwart wil maken. Want hij is toch zo'n toegewijde vader?

Probeer te kijken dat je wat vastlegt. Opnemen met je telefoon, geluid, beeld, etc. Leg dat vast. Ga naar de huisarts. En vertel het je beste vriendin. Of je ouders als ze nog op een leeftijd zijn dat ze dat aan kunnen. Soms creeer je alleen maar zorgen bij mensen die je niet kunnen helpen. Kies de mensen uit die je ook kunnen helpen.Ik weet dat t moeilijk is om die inschatting te maken.

En nu nog een laatste vraag; denk je dat je niet weg kunt omdat je man je tegenhoudt fysiek? Mijn ex deed dat; mij uren in een wurggreep houden als ik weg wilde uit de situatie, de deuren op slot doen. Als er zich weer zo'n situatie voordoet, bel dan de politie. Of ga alsnog weg als hij weer gekalmeerd is. Ik ben destijd gevlucht in een onbewaakt ogenblik, en heb via een hele omweg door de stad het politiebureau weten te bereiken. Ondertussen stroomde de berichtjes binnen dan hij wilde weten waar ik was, en dat hij me aan t zoeken was. Besef dat...en maak je plan.

Plan

Wat je zelf zegt: een plan. Ik denk dat je inderdaad een plan nodig hebt omdat dit soort mannen je niet perse levend laten gaan. Dat geldt niet voor alle agressievelingen maar er is een deel dat zo ver gaat. Vooral de eerste 2 weken zijn kritiek, meen ik.

Of ik mijn huisarts zou inschakelen? Ik weet het niet. Niet elk persoon kan dit soort ellende aan(horen). Daarom zou ik eerder contact zoeken bij een blijf van mijn lijf huis om hulp te vragen bij zo'n plan. Of op internet zoeken (zoek eerst uit hoe je de geschiedenis van je browser kan wissen en gebruik er misschien een aparte browser voor dan die ene die je nu gebruikt, niet zichtbaar op je desktop).

Een plan kan inhouden dat je weggaat naar een (voor hem) onbekend adres, maar dan loop je het risico dat je hem het huis niet zo maar uitkrijgt. Of een plan kan zijn dat je alle sloten op je huis verandert, ondertussen meldingen en/of aangiftes doet. Elk onderdeel van zo'n plan heeft ook weer voor en nadelen. Die moet je wel allemaal goed afwegen. Maak in elk geval van alle rekeningen (de zijne, de gemeenschappelijke, de jouwe, en alle verzekeringen, waardepapieren ed) scans en zet ze op een stick, beveiligd met encryptie eventueel.

Mijn moeder riep ook voortdurend dit soort dingen. Kon niet scheiden, want! Er zou van alles gebeuren. Dingen die jij ook noemt. Het zou allemaal veel erger zijn dan blijven.

Uiteindelijk na een paar jaar zwelgen in dit soort drama, is ze toch gaan scheiden en er gebeurde...niets.

Af en toe bleef ze nog zwelgen, want dan had hij weer gebeld. Ging dan nergens over, maar wat wás ze toch bang geweest enz enz.

Zwelgen Anooo??

dit is geen zwelgen. Als je jarenlang zo behandeld wordt, doet dat iets met je. Het is hetzelfde ingrijpende proces als therapie, maar dan andersom. Het breekt je af.
Het zwelgen noemen vind ik nogal respectloos, inderdaad een beetje alsof het iemands eigen schuld is.

zelf sterker worden

om de reële risico's goed te kunnen inschatten en managen, moet je op de een of andere manier je angst en zorgen tijdelijk kunnen inperken en zelf sterker worden.
Kun je stiekem wat afspraken met maatschappelijk werk gaan maken, aantal gesprekken via een psycholoog oid voeren? zodat jij je sterk voelt om stiekeme voorbereidingen te gaan treffen en de echte problemen te voorkomen?
gr Angela

geen zwelgen

Dit is geen zwelgen. Dit is het resultaat van jarenlang als een vod behandeld worden. Dat kan zelfs de sterkste mens breken. En dan leef je in een wereld vol angst.

En nu is ze een gevangene van zijn tirannie en ook: van haar eigen angst. Angst voor de strijd. Alsof er nu geen strijd is! Maar een bekende strijd is nog altijd veiliger dan een onbekende strijd.

Het zou me (met de kennis die ik nu heb) niet verbazen als de "invloedrijke vrienden in hogere sociale kringen" in werkelijkheid gebakken lucht blijken te zijn. Oh, ik geloof direct dat hij een portie big cheese in zijn kennissenkring heeft, laat dat duidelijk zijn! Maar hij dicht die meer macht toe dan ze werkelijk hebben.

Hij houdt haar gegijzeld met zijn blufpoker. Zij is gegijzeld door angst voor invloedrijke vrienden, schoonmoeder, jeugdzorg op de stoep...

En zo zal er niks gebeuren, zal ze elke dag een dag ouder worden, er verandert niets zolang de angst regeert.

Mensen die anderen overheersen met angst hebben zelf angst. Omdat ze in feite niks, helemaal niks voorstellen. Zelf zijn ze zo zwak als wat dus verschuilen ze zich achter invloedrijke vriendjes en een tiranieke moeder. En gebruiken intimidatie om jou NOG banger te maken dan hij is.

En zo word je ouder en ouder. In een gevangenis van angst.

TS heeft al hulp gezocht

'Ik heb paar keer hulp gevraagd, zowel bij professionals als bij vrienden en familie.' ---

- -- Waarom is hulp krijgen zo moeilijk? Ik kreeg te horen dat ík regie op eigen leven moet nemen, ík grenzen moet stellen etc etc' ---

... maar daar komt ze niet verder mee. Gevangen in angst.

Van buitenaf en achteraf kijkend is het makkelijk praten - zoals Anooo nu lijkt te doen over haar moeder. Ze weet nu niet waar ze over vijf jaar kan staan, hoe dat gaat uitpakken. Mij lijkt het heel belangrijk dat ze nu een bondgenoot vindt die haar gelooft en in wie ze vertrouwen kan hebben, die haar helpt de onbekende strijd aan te durven!

Stappen zetten

en je kracht terugvinden.

Er kan heel veel gebeuren dat klopt, maar het blijft speculeren. Zeker weten doe je het nooit.

Nu bewijzen verzamelen in de vorm van filmpjes of geluidsopnamen van zijn buien. Dat kan je later helpen. Misschien kun je dat met een sneltoets op je telefoon regelen, zodat je direct kan opnemen in een bepaalde situatie.

Je zit in een lastige situatie, maar niet een waar je niet uit kunt komen. Je hebt al een belangrijke stap gezet: erkenning. Je beseft heel goed dat de situatie waar jij in zit niet goed is voor jou en je kinderen.

Bereidt de volgende grote stap heel goed voor. Je kunt de woning zelf betalen, heb jij steun in de buurt? Dus mensen die geen partij of partij voor jou kiezen? Dan zou je ervoor kunnen kiezen om de sloten te veranderen. Als je dat niet hebt, dan zou ik ervoor kiezen om daar weg te gaan.

Voordat je dat kunt, heb je geld nodig. Jij geeft aan dat jij heel veel moet betalen en dat je man veel minder bijdraagt, maar een hoger inkomen heeft. Kun je dat veranderen? Is alles echt noodzakelijk, zijn er zaken die jij door je man kan laten betalen? Een oude sok is een mogelijkheid om te sparen. Je kunt ook een nieuwe bankrekening aanvragen met een ander adres (bij jouw ouders misschien?) en daar geld op storten.

Op dit moment is nog vaak zo dat je als moeder een streepje voor hebt. Zeker met bewijs van zijn agressiviteit, is de kans klein dat de kinderen veel tijd bij hun vader moeten gaan doorbrengen, zeker als zij dat zelf ook aangegeven.

Ik snap je angst voor jeugdzorg. Mijn ervaring is ook niet echt super, toch loopt het allemaal niet zo heel erg hard. Jij hebt al een streepje voor op het moment dat jij zorgt dat de kinderen naar school gaan, goed verzorgt worden en jij ze er niet tussen gaat zetten. Geen scheidingszaken bespreken met de kinderen en neutraal of positief zijn over hun vader. Een ander iets is ook dat jij ze niet weg moet houden van hun vader. Natuurlijk snap ik dat jij ze het liefste niet alleen met hun vader wil laten, maar biedt dan andere mogelijkheden. Bijvoorbeeld dat hij ze een paar uur kan ophalen voor een uitje, of dat hij bij jou in huis komt (buren laten weten en de politie laten bellen als het fout gaat) om de kinderen te zien. Wees de meewerkende en meedenkende moeder die wel zorgen heeft vanwege de agressie van vader.

Hij kan gekke dingen doen, wees voorbereid op allerlei pesterijen. Probeer jezelf daar niet toe te verlagen. De beste wraak is dat jij een leven voor jezelf en de kinderen opbouwt zonder hem. Ik heb ook zo'n vervelende ex. Zelfs nu na ruim 4 jaar kan hij het niet nalaten om toch weer te proberen om mij dwars te zitten. In de loop der jaren heb ik geleerd om heel flexibel te zijn. Ik manoeuvreer wel om zijn obstakels heen. Gelukkig is dochter al 14 en behoorlijk zelfstandig. Ze weet wat ze aan haar ouders heeft en regelt veel dingen zelf.

Mijn levenservaring heeft mij geleerd dat angst een goed raadgever kan zijn, maar een slechte leider. Laat je nooit leiden door je angst, maar kijk waar je bang voor bent. Is dat een wezenlijke angst, neem dan voorzorgsmaatregelen. Als jij bang bent dat je man agressief wordt, zorg dan dat je een veiligheidsplan hebt voor jezelf en de kinderen. Wellicht kun je naar iemand in de buurt vluchten. Bespreek dat ook met de betrokken personen en je kinderen. Het hebben van zo'n plan geeft al een bepaalde rust.

Ik hoop dat deze draad je helpt om de juiste keuzes te maken. Wij kunnen niet voor je kiezen, dat zul je zelf moeten doen. Net zoals jij degene moet zijn die de stappen zet. Op het moment dat jij jezelf en je kinderen gaat helpen, zal er meer hulp volgen.

Het hoeft niet nu

Je hoeft niet NU te vertrekken, dat kan ook helemaal niet. Misschien besluit je om niet te vertrekken, dat kan ook. Maar het is wel prettig om een plan te hebben, geeft jezelf ook meer evenwicht in deze situatie, lijkt mij. Maak een plan, begin met alle belangrijke papieren, vergeet foto's niet, lees je in (je rechten, plichten, mogelijkheden) etc.. Misschien doe je er een jaar over en durf je die stap dan wel te nemen, misschien duurt het twee jaar, misschien besluit je het plan voorlopig in de ijskast te zetten. Geef jezelf de tijd. Vandaag vertrekken wil niet zeggen dat je van alle ellende afbent (waarschijnlijk het tegenovergestelde).
Je hebt een ervaringsdeskundige nodig, lijkt mij.

Stappen ter beschermng

Allereerst wens ik je veel kracht toe, kracht en geduld.

In de link staan stappen waar je misschien op korte termijn iets mee kan. Onderaan staan nog wat verwijzingen onder kopje ' lees verder'. Ook de reacties op het artikel kunnen herkenbaar en je kracht geven om je situatie op te pakken.zoals in artikel staat: ' Het ligt niet aan jou hoe je man reageert.' Maar ook: ' Hoe jij reageert, bepaalt hoe je je voelt.' Niemand is minder waard dan een ander.

http://mens-en-samenleving.infonu.nl/man-en-vrouw/48650-leven-met-een-narcist.html

eenmoeder1975

Het is al eerder genoemd, maar kun je de uitbarstingen niet opnemen... Is er geen mogelijkheid om je telefoon aan te zetten als zoiets gebeurt of als je het ziet aankomen.

Je hebt dan bewijs, voor jezelf. Vaak geeft het inzichten als je terugluistert en het patroon ziet wat er is ontstaan. Eventueel kun je door je eigen gedrag te veranderen toch iets bijsturen.

Je hebt ook bewijs voor je omgeving: voor de huisarts, voor je ouders en voor eventueel de politie.

Ik zou het ook niet bij 1 opname laten.

Wat ik je wil adviseren: ga toch met je ouders praten. Zeg het hen wel. Ook als is je moeder ziek. Ik zou dit van mijn kind willen weten, al was ik aan het doodgaan. Echt. Veel mensen noemen het al, maar ik denk dat het heel belangrijk is dat je het aan veel mensen (eerst 1 vriendin bv.) gaat zeggen. Dat lukt je natuurlijk niet in een keer, je moet een patroon van jaren zien te doorbreken. Dat is moeilijk, maar lees dan ook ter inspiratie dit draadje. Mensen geloven je. Je bent juist een heel sterke vrouw met doorzettingsvermogen. Ook ik geloof je. Ik weet dat dit kan gebeuren, dat het gebeurt, en dat het jouw schuld niet is!

Bewijzen

Zorgt de manier van denken van TS en de gedachten om bewijzen te verzamelen enz. juist niet voor een verergering van de situatie? Het ALLERLAATSTE wat ik hier mee wil zeggen is dat TS schuldig is, de dader is verantwoordelijk voor zijn eigen daden.

Ik vraag me sterk af of huisarts, Jeugdzorg, meldpunt huiselijk geweld enz. iets kunnen doen. Zeker wanneer je bij hem blijft lijkt dit mij lastig en mogelijk wordt de situatie nog erger.

Ik herken mezelf enigzins in de dader. Een aantal jaren geleden was ik onbewust enigzins aan het stabiliseren maar werd toen erg depressief doordat mijn vrouw mij in de opvoeding door omstandigheden deels negeerde (lees bewijslast verzamelen) en problemen op mijn werk met een suïcide poging tot gevolg. Vandaar zijn alle instanties betrokken geraakt maar zelfs toen bleek het de normale gang van zaken te zijn om met de "goedkope"/eenvoudige therapieën te beginnen. Het onbegrip dat ik hier door voelde heeft er (mede) voor gezorgd dat ik keihard teruggevallen ben in de oude patronen waardoor ik opnieuw tegen de lamp liep en mijn vrouw en kinderen heel wat meegemaakt hebben. Gelukkig ben ik uiteindelijk wel bij een hulpverlener terechtgekomen die me inzichten gegeven heeft in mijn psychiatrische problematiek maar zelfs die kan niet verder omdat ik niet heftig genoeg ben en/of me wil inzetten voor mijn gezin door te blijven werken.

Ik wil duidelijk maken dat zonder eigen wil van de dader hij niet kan veranderen, hij mogelijk overgevoelig of hoogbegaafd is en de bewijslast enz. verzamelen aanvoelt en daarop reageert, hulpverlening niets kan als hij niet wil, politie of meldpunt huiselijk geweld zeer weinig zullen doen als je blijft of blijft terugkeren. Als ik het zo lees was het bij mij minder heftig en is het met een sisser afgelopen maar pas op voor Jeugzorg als daar een melding binnenkomt.

Ik lees zo hier en daar dat de praktische zaken, o.a. geld meewegen om niet te kunnen scheiden. Dit is toch wel het laatst belangrijke?

Ook al ga je weg verwacht dan niet veel hulp van politie enz. in Nederland kun je heel ver gaan. Dit weet ik van bekenden.

Anonieme vader

Dapper dat je je verhaal hier vertelt. Ik zeg er meteen bij dat ik zo goed als geen ervaring met Jeugdzorg heb. Daarom zal mijn vraag misschien een beetje dom of naïef overkomen, maar als een van de ouders een risico vormt voor de kinderen en ook de partner, is het dan niet zo dat álles waar je hulp kunt vragen 'goed' is? Dus ook van Jeugdzorg?

Nou Kaaskopje

JZ lijkt me een groot risico op 'schaadt het niet, het baat ook niet'. Het gaat hier dan natuurlijk om de jeugdbescherming, niet per se over jeugdzorg. Hoe kun je verwachten dat sociaal opgeleidde jongedames een gewelddadige relatie kunnen doen stoppen?

http://www.opzij.nl/nl/artikel/39281/locatie-blijfhuizen-niet-langer-geheim.html
Er wordt op allerlei manieren naar mogelijke hulpverlening gezocht. Het is ook gewoon moeilijk maar je kunt het beste direct afstappen op de best mogelijke deskundigheid. En dat is ook gewoon lastig nu alles dichtgetimmerd leidt naar jeugdbescherming.

Kaaskopje

Een melding komt zover ik weet heftiger bij ze binnen als zelf hulp vragen maar het grootste probleem lijkt mij dat èèn van de ouders niet echt aan zichzelf wil werken en dan gaat het op geen enkele manier werken. De hulp van JZ en ook anderen is in eerste instantie alleen gericht op het oppervlakkige. Als mijn herkenning klopt zal dat in het begin prima werken maar de problemen daarna groter maken. Het allerbelangrijkste is dat de veroorzaker inzicht krijgt in zijn eigen patronen. Ik wens TS maar ook de partner heel veel sterkte en inzicht.

Anne J
Verwacht overigens niet erg veel van de sociaal opgeleide jongedames, ik ben totdat bij een "zware" GGZ instelling terechtkwam en zelf ook eerlijk wilde zijn in staat geweest die jongedames om mijn vingers te winden of is hun budget niet toereikend voor de benodigde intensieve hulp.

Hoe nu?

TO, hoe is het nu met je?

Heb je door dit topic het idee dat je iets wilt veranderen?

Een plan, zodat je stappen, of evt stapjes kunt zetten?

Eerste stap (naast het verzamelen van bewijs door geluidsopnames) lijkt me echt met hulp van een therapeut o.i.d. sterker worden, je zelfvertrouwen en kracht in jezelf, want die heb je!, weer terugvinden. Daarna zijn andere stappen makkelijker te nemen.

Wat ik me nog afvroeg, je geeft aan dat jij veel "moet" betalen, zover dat je niet kunt sparen. Hoe zit dat? Kan je dit niet bespreekbaar maken, dat hij eens wat meer gaat betalen gezien de verhouding in inkomen tussen jullie?

Heb je zicht op zijn spaargeld? Kan je daar foto's /print screens van maken?

En zijn jullie in gemeenschap van goederen getrouwd? Zo ja, dan is de helft van jullie vermogen van jou. Ik vermoed dat er vermogen moet zijn. Of ben je van dat hij alles sneaky heeft weggesluisd?