waar wrikt t eigenlijk?

Rode lap

Net als Phila, ben ik het eens dat de zoon als een rode lap op jou werkt. Je stoorde je aan de woorden van je vriend over het hapje omdat de zoon getuige was. Hoe zou je gereageerd hebben als zoon er niet bij was geweest?
Je wilde geen discussie, niet je vriend vertellen dat hij zelf had nagelaten jou op de hoogte te brengen van het op schuiven van het etentje bij vrienden en het jou niet informeren. Je wilde je vriend beschermen zodat zoon geen getuige was van de steken die zijn vader liet vallen. En tegelijkertijd wilde je niet dat zoon een reden had om met zijn zus te kletsen over de misverstanden in de relatie van zijn vader en diens vriendin.

Accepteer dat je vriend niet perfect is. Misschien verlaagt dat de druk op de ketel zodat je minder allergisch reageert op zijn zoon.

Trouwens, je had die middag ook naar je eigen woning kunnen gaan, om je mooi te maken of om te genieten van de zon en een goed boek en een doos chocola, zonder verantwoording af te hoeven leggen.

Je stelt je dienstbaar op, niet doen. Laat hij maar in actie komen.

Draai het om

Zorg voor die intimiteit, dan komt de rest ook weer. Voor mannen is seks en intimiteit heel anders dan voor een vrouw. Dat is ook logisch gezien hoe anders onze rollen vroeger waren. Kijk om je heen bij de meeste diersoorten doen de mannetjes ontzettend hun best om maar bij vrouwtjes in de smaak te vallen. Dat is iets dat nog steeds in onze natuur zit. Jij verwacht van je vriend dat hij jou probeert te 'veroveren'.

Wij mensen leven niet meer op die 'oer' manier. Toch is het nog zo dat een vrouw er vaak bewust voor moet kiezen om intimiteit te hebben in een relatie als deze niet zo lekker loopt.

Probeer het hebben van intimiteit niet te zien als 'om 5 voor 12 beschikbaar zijn', maar juist als de manier om samen te zijn met je partner. Voor elkaar te zorgen, elkaar te verwennen en te genieten. Moet het meteen seks zijn, nee, daar kun je naartoe werken. Maar de favoriete maaltijd voor hem klaar, neem er een 'sexy' toetje bij. Daarmee kun jij jezelf in de stemming brengen en hem verleiden.

Wijst hij je af, dan weet je dat het klaar is. Dan zou ik ook stoppen met er nog energie in te pompen. Die energie heb je dan hard nodig voor andere dingen.

#251,

Sex is voor menig man een bevestiging dat de relatie (nog) goed is. Maar sex is geen voorwaarde.

Ginny twijfelvuur

De handdoek erin gooien was in de weken voor dat het eerste . gesprek bij de psycholoog zou plaats vinden.
Toen hebben we ook tegen elkaar uitgesproken; of voor de relatie gaan of de keuze maken om te stoppen.

Wij hebben ervoor gekozen om voor elkaar te gaan omdat we elkaar nog lief en leuk vinden en nog van elkaar houden.

Maar t klopt ook ginny...
dat beklemmend gevoel heb ik ook....dat ik nu alleen rekening met hem ga houden; zeg t maar niet, begin er maar niet over, zo meteen vindt hij je weer zeuren, hij past zich weer aan,

Maw omdat ik niet nog meer conflicten wil (veroorzaken) op dit moment , kijk ik weg

Flanagan#251

Voelde mij onder druk gezet toen en t klonk als een vorm stille dreigement...als ik geen seks krijg dan stop ik ermee

#252 + #253

#252
Ja ik wilde geen scene in bijzijn van de zoon. Als zoon er niet bij was geweest dan had ik directer gereageerd. In de auto op weg naar hèb ik t ook niet aangekaart omdat ik de sfeer niet wilde verpesten.
Ik woon op anderhalf uur afstand van hem , praktisch gezien onhandig soms voor een tussen oplossing.

#253
Ik heb fysieke seksuele intimidatie overwonnen in andere relaties. "Gedwongen sex" is een allergie voor mij geworden. Eeerst onrust weg dan weer plaats voor vrijwillige sex.. Misschien ook niet goed van mij hoor.
En inderdaad het gevoel van weer veroverd worden, willen voelen of zien....Misschien een illusie van mij indd uit een "sprookjeswereld" hahaha

Ik moet bij ook bewuster worden van zaken denk...nu zwem ik in de emoties en sta ik niets stil bij de gevolgen van een vraag, situatie, opmerking, voorval

Interessant, #256

Interessant om dat gevoel, ( dreigement) eens apart met de psycholoog te bespreken. Misschien heb je het verkeerd opgevat maar in ieder geval kan de psycholoog dit meenemen in een volgende bespreking.

Ps, was de rode lap een punt van herkenning?

Oeps

Net je post gemist

Flanagan- rode lap

Eerlijk waar, ik heb geen hekel aan de zoon .

Maar wat mij wel op de kast krijgt in zijn gedrag is dat hij continu momentjes creëert-forceert met zijn vader als ik er ben of storend gedrag vertoont als ik ben
-(midden in ons gesprek, tijdens t kijken van een film)
- onze hobby gesprek overneemt om in contact te komen met zijn vader
-altijd op de overloop gaat strijken als wij samen onder de douche staan
-op en aanmerkingen heeft als wij samen dollen
- zijn vader zodanig pampert alsof hij de geliefde is
-zijn vader bestookt met boeken en verslagen voor zijn studie(hierdoor is partner nog meer overladen en vermoeid)
- als partner mij iets vraagt is zoon een stapje voor en heeft als eerste gedaan
-partner heeft geen deur op zolderkamer, dus zoon gaat etage lager naar zijn kamer als wij onze kamer zijn

Zo kan ik doorgaan

Rode Lap?????? Dolle stier word ik dan hahahaha

Hoi moedeloos

Even een reactie van een man. Kan geen kwaad om de andere kant eens aan te horen.
Wellicht beetje direct maar toch

Als ik jou vriend was dan zou jou het gevoel om samen met jou 24 te moeten samenleven me de keel dichtknijpen. Op de manier waarop jij je profileert stoot je (in mijn ogen dan) een man af.
Mannen zijn praktischer ingericht dan vrouwen en kunnen over het algemeen minder met gevoelens. Vrouwen daarintegen zijn erg gericht op gevoel en praten zonder geinteresseerd te zijn in een oplossing.

Jou vriend heeft een probleem met zijn zoon. Dat weet hij en blijkbaar is hij niet bij machte om dit goed op te pakken. Hij zit er wel mee in zijn maag.
Aan de andere kant heeft hij een vriendin waar hij veel voor voelt maar gezien de situatie nog niet voor kan gaan. Eerst zijn probleem met zijn zoon oplossen.

Jij daar in tegen praat over je gevoel van samen en samen door het leven gaan. Iets waar je vriend op dit moment nog helemaal niet aan toe is. Ik wil niet zeggen dat je een afleiding voor hem bent, maar het latten zal hem op dit moment goed bevallen. Je zit niet boven op zijn lip om hem ongevraagd van advies of dingen uit zijn hand te nemen. Aan de andere kant heeft hij wel de gezelligheid waar hij soms behoefte aan heeft.

Mijn observatie, hoe meer je je opdringt (want zo voelt het) hoe meer het hem gaat irriteren en bereikt je het averechtse effect van wat je wil bereiken.
Soms moet je mannen niet lastigvallen met zaken waar ze op dat moment even niks mee kunnen. Broedende kip moet je niet storen.
Hij zal zich ook beseffen dat nu samenwonen (wie bij wie staat er even buiten) niet zal slagen omdat hij zijn zoon-probleem nog niet heeft opgelost.

Met andere woorden, leef je leven en trek niet teveel aan hem. Als hij gek op je is komt hij vanzelf wel. Zo niet dan heeft het niet zo mogen zijn.

Op en neer

Het moet wel een heel vriendelijke en bijzondere man zijn dat je al 12 jaar anderhalf uur reistijd voor hem over hebt .
Als je eenmaal daar bent, kun je ook niet zo 1-2-3 naar je eigen toko. Best lastig die ongelijkheid; hij voelt zich wel thuis en jij voelt je daar niet thuis.
Is dat eigenlijk de bron van jullie problematiek. Je denkt het dat het probleem door de zoon is ontstaan.. Maar zou het tussen jullie twee weer goed komen als zoon uit huis was en jij bij je vriend fulltime in trok?

Zelfs als hij een andere woning kocht, welke op zijn naam zou komen te staan, is er nog steeds sprake van ongelijkheid als jij bij hem intrekt. Jullie probleem lijkt mij het latten.

Uhhh,

Denk je dat de zoon bewust jullie amoureuze momenten zit te schaduwen? Zoals strijken op de overloop tijdens douchen? Als je dat zo beleef, kan je vriend op dat moment zijn zoon verzoeken om later te gaan strijken. Als je vriend behoefte heeft aan intimiteit, moet hij dat ook mogelijk maken.
Het praten door de film of in een gesprek is ook vaak een opvoeddingetje.
Maar alles wat je noemt, is te vermijden door bij jou af te spreken. Het gaat toch niet om waar je bent maar dat je het samen fijn hebt.

Het mannetje/flanagan

Zeker een vriendelijke en lieve man. Soms een chaoot en soms een malloot. . Ook onzeker en weleens verlegen.

Daar ben ik voor gevallen en dan hou je t wel 12 jaar vol;-)

Het mannetje:
Ik heb echt waar Tot nog toe nooit het woord gebruikt "jouw zoon moet uit huis". Wel de ontwikkelingen en zijn gedrag benoemt en besproken.
Ik snap zijn dilemma als vader volkomen en forceer het samenwonen dan ook niet.

Ik heb jullie hahaha om 24/7 over mijn gevoel te praten. Dingen die ons aan gaan daar moet je toch ooit een keer over hebben? Ik heb acht jaar lang op hem gewacht om aan het latten te kunnen wennen, een nieuwe relatie, zijn scheiding te verwerken.

Afgelopen drie/vier jaar zijn er nog meer problemen erbij gekomen..... kleinkinderen, zijn laatbloeiende zoon, aanhang zoon....dan kun je niet meer weglopen en wegkijken toch?

We zijn notabene 54 en 61 ondertussen en wil ff rust...t op en neer reizen Geeft nog steeds een nomaden gevoel ondanks zo veel jaren.

Waardeer jouw mannelijke bijdrage zeker. Ik wil juist niet hangen klagen zeuren trekken. Integendeel.
Maar toch ben ik er in beland.
Hoe waarom wanneer hoelang?

Zoals ik al eerder zei; misschien moet ik ff niet naar jou komen...had ik voorgesteld...was geen optie voor hem....dat veroorzaakt juist een breuk was zijn antwoord.

flanagan;
Als hij een gematigde bemoeial zou zijn dan had ik er geen problemen mee. Nu duikt hij in onze privacy te veel en te vaak en dat vind ik storend. Zijn vader vind dat kennelijk niet, want die is huisgenoot, vriend, vaderzoon.

Afgelopen twee weken ben ik niet op de forum geweest....zoon was met vakantie we hebben twee relax te weken gehad.
:-)

Als ik dit soort gesprekken met hem zou hebben dan zou ik niet verder komen dan 1 thema....Dus t voorwerk en de druk eraf halen drop ik hier.

Ik ben jullie erg dankbaar

#263

Mijn partner ziet heel vaak dingen niet in....ik moet t echt benoemen en dan komt er wel een actie....

wat voor mij een issue is is voor hem niet zo....Dus afgelopen drie jaar daar tegen aan gelopen....Toen kreeg hij hartkloppingen van bij t benoemen al....en ondertussen opgelopen tot een lijst vol ergernissen

Sja moedeloos

Mij is wel eens gezegd, je moet je relatie op het spel kunnen en willen zetten als je merkt dat jezelf in de knel komt.

Als ik jou opmerking zo lees ... "ik heb al 8 jaar op hem gewacht". ... dan heb je blijkbaar er nu beetje genoeg van.

Zet hem dan maar voor het blok. Als hij zegt... ja maar dat betekent een breuk in onze relatie" ... nou ja kijk maar wat hij er dan voor over heeft om het niet zo te laten eindigen.

Nu komt hij er nog steeds mee weg omdat jij ook geen besluit neemt. Blijkbaar is latten voor hem prima zo en wil die niet meer.
Vraag is of dat voor jou ook voldoende is.

#266

Mijzelf kennende.....gaat ook gebeuren dat voor t blok zetten

Bij jou afspreken

Ik begrijp nog steeds niet waarom jullie niet bij jou thuis afspreken. Dat maakt alles toch veel gemakkelijker?
En waarom ben jij degene die steeds moet reizen, dat is toch niet in balans zo?

Pandora

Ik ben om de twee weken bij hem en dan hij weer bij mij. En doorde weeks vaste dag bij mij. Vakanties en feestdagen bij hem.

Dit is ooit zo ontstaan omdat onze jongens veel jonger waren en thuiswonend . En wil hij eenn kind van 32 nog steeds niet alleen thuis laten en dan nog de zorg voor zn moeder

Na twaalf jaar moet vergadering bespreekbaar zijn vind ik...Hij vindt van niet

Initiatief nemen

Ik begrijp het niet zo heel goed, maar de situatie is dus wel meer in balans dan ik dacht. Ik dacht dat hij vrijwel nooit bij jou kwam.

Zoon kan toch heus wel een paar dagen voor zijn oma zorgen? Hij is toch ook familie en (allang) geen kind meer? Als hij een keertje met vader meegaat en desnoods aantekeningen maakt met wat hij moet doen en niet mag vergeten, dan zal het toch niet op een ramp uitdraaien? Hij is 32, geen 12! Kan je vriend dan nooit weg of op vakantie?

Als ik jou was, zou ik het initiatief wat meer in handen nemen. Zoek in het weekend of in de vakantie wat leuke activiteiten in jouw woonplaats (concert, festivalletje, tentoonstelling, cursus) en zeg je vriend dat je er graag heen wilt, liever nog samen. Dan heeft hij de keuze om wat leuks met jou te gaan doen. Gaat hij niet mee, dan ga je alleen of met jouw zoon, een vriendin oid. Zo maak je jezelf aantrekkelijker en nodig je hem uit jouw interessante leven te delen. Dan zul je zien hoe graag hij nu werkelijk bij je wil zijn. Vooral niet gaan mokken als hij niet mee gaat, dan ga je na een korte "jammer" met evenveel plezier alleen (desnoods gespeeld). Je kunt natuurlijk ook af en toe activiteiten in zijn woonplaats zoeken, maar dan is zoon er dus vaak bij.
Nog wat: als hij meegaat, ga dan niks organiseren voor oma (of voor zoon!). Dat is de verantwoordelijkheid van je vriend en zijn zoon. Zij willen die verantwoordelijkheid, geef die dan ook. Zeg gewoon: wat gezellig dat je meegaat, daar word ik blij van! Verder niks.

Maar realiseer je je wel

- dat al jouw zorg en pogingen om goed te doen mogelijk niet zo ervaren worden? Dat zoon regelmatig en vriend soms waarschijnlijk/mogelijk al jouw goede intenties ervaren worden als bemoeienis en misschien wel verstikkend? Dat waar jij jezelf voor op de borst klopt je relatie misschien helemaal geen goed doet?
- je nu weer gaat zitten wachten op iets? Je gaat nu wachten tot je je eigen gevoelens onder controle hebt. Waarom? Je hebt emoties, je bént ze niet.

Weinig

Dat gelat zoals jullie dat in praktijk brengen, is m.i. toch wel erg weinig. Jij bent, op de vakantie na, maar eens in de twee weken een weekend bij hem. Dan is het niet zo verwonderlijk dat zijn zoon jou niet als partner van zijn vader ziet, eerder als speeltje ( sorry).
De zoon heeft sinds een tijd een vriendin en heeft een serieuze relatie met haar, veel serieuzer dan de 12-jarige relatie van zijn vader met jou. Het is goed mogelijk dat de zoon de relatie van zijn vader een aanfluiting vind. Hij moet dan ook nog tolereren dat wanneer jij in zijn huis logeert, hij rekening dient te houden met jou gevoelens en behoefte om aandacht. Het is niet vreemd als de zoon vind dat jullie relatie niet klopt. En ergens heeft hij nog gelijk ook. Jij laat je in de waan brengen dat alles anders wordt wanneer de zoon het huis uit gaat. Misschien heeft de zoon wel heel andere plannen en laat hij zich niet door die ene gezelsschapsdame uit huis jagen.

Zolang de contacten blijven als het nu is, zal de zoon jouw aanwezigheid niet respecteren. Misschien vul ik te veel in. Ik schrijf niet dat jullie elkaar niet mogen. Het is alleen voor een gezinslid moeilijk om iemand voor vol aan te zien, tijdens een weekend wetende dat diegene daarna weer twee weken geen deel maakt uit het huishouden, maar wel doet alsof..( in ogen zoon).
Als de zoon zijn vader ziet als een snoepert, zal zijn houding naar jou onveranderd doorgaan. Daar geeft zijn vader genoeg aanleiding toe. (Zijn vader wilt geen herstel met zijn moeder maar vind het latten met jou wel gemakkelijk.)

Ik leg dus eigelijk uit dat het gedrag van de zoon naar jou best begrijpelijk is. Als je wilt dat dat verandert, zal jullie hele relatie omgegooid moeten worden naar iets serieus. Durf jij je schepen te verbranden en fulltime bij hem in te trekken zodat de andere huisgenoten jou ook als huisgenoot zien.
Je bent 53, best jong nog. Ik gun je een respectvolle en liefdevolle relatie met deze man. Maar als het zo gecompliceerd gaat, hoop ik dat je op een dag een andere galante heer tegen het lijf loopt. Wie weet krab je dan op je hoofd en vraag je je af wat je al die tijd gedaan hebt.

precies

Flanagan: dat is precies waar ik afgelopen maanden/jaar uitkwam.
dat zoon mij niet voldoende serieus neemt, niet voldoende waardeert, niet voldoende respecteert, niet volwaardig aanziet

zoon zijn gedrag is opvallend veranderd sinds mijn zoon niet meer vaak komt.
ze trokken vaak met elkaar op want er was geen ruimte om tussen ons te komen .maar hij ging wel via mijn zoon mij uitdagen.

het verjaardgsfeestje van zijn vader, dat hij en zn vriendin , half hebben georganiseerd zonder mij te betrekken vind ik daarop aansluiten en getuigen van. Sinds ik beiden heb aangesproken hebben ze een front tegen mij gevormd en gaat hij zn vader nog meer opeisen, beinvloeden. meeslepen in zijn leefwereld.

Intussen zijn er wel uitspraken gedaan door mijn partner.
partner heeft nav dat verjaardags akefietje en de dochter haar uitspraak, uitgesproken
dat t ook mijn huis is,
dat we een serieuze relatie hebben,
dat we partners zijn van elkaar,
dat ik inspraak heb,
dat hij niet van plan is bij de ex terug te gaan,
dat met mij overlegd hoort te worden ook al ben ik niet zo vaak aanwezig,
dat zoon vriend huisgenoot vaderzoon relatie niet scherp ziet
dat

ik ben niet in de verdediging nu, ik probeer ook toen en nu, nuchter te analyseren

we hebben gisteren gesprek gehad bij de psycholoog.
we hebben voorbeelden thuis besproken die mis zijn gegaan en het thema verbinden doorgenomen, waar we wel/niet hebben verbonden in onze acties en wat verbetert kan worden.

ook gisteren zijn gedrag van afstoten/afstand houden/niet betrekken belicht. hij is zich daar niet altijd bewust van en doet of zegt de dingen niet met opzet. ik heb mijn pijn punt kunnen toelichten en dat begrijpt hij zegt hij en kan zich dat nu voorstellen

in zijn vorige relatie heeft hij veel toegestaan, een soort mechanischme vloeit daaruit. en hij kon niet met haar praten want gesprekken eindigden altijd in ruzie. dus weer een mechanisme om gesprekken te ontlopen want hij voelt de 'bui"al hangen geeft hij aan,

hij heeft ook aangegeven dat hij serieus is over de relatie en dat hij voor ons eraan wilt werken omdat hij van ons houdt.
voorheen ook tegen mij geuit dat hij oud met mij wil worden.
hij erkent nu ook dat latten iets meer inspanning nodig heeft en dat we zaken vaker/eerder moeten bespreken ipv op hold te zetten

woorden en daden kloppen bij partner niet ok ook niet bij zoon.
wat ik nu wil/doe is: mijn aannames voorleggen zodat hij aangeeft wat wel/niet klopt of verhelderen voor mij.
en hoe ik de relatie afgelopen 12 jaar heb ervaren.

nog te bespreken themas
zoon en gedrag
hoe lang partner denkt nog te willen latten

flanagan ik snap jou insteek heel goed hoor,
ik zou op dit moment niet bij hem willen intrekken zeer zeker omdat aanhang zoon daar over de vloer komt en t botert niet tussen ons

ik voel mij 75% geruster dan voorheen toen ik hier mijn verhaal deed.
ik voelde mij alleen met mn verdriet
ik wilde hem niet laten vallen in de ogen van mijn omgeving. want t is gewoon een lieverd
ik kan nu ook beter naar mijn gedrag, pijn, en de situaties kijken

goed verslag!

Het is een zakelijke, bullit-achtige opsomming (maar dat is wel vaker in jouw postings ), maar daardoor wel goed als stappenplan.

Ik zou echt proberen om de focus te houden hierop, inclusief de belofte aan je zelf én aan elkaar dat je jezelf 'vergeeft' als het een keer niet lukt; dat je de ander probeert te begrijpen als die iets "teveel" lijkt te vragen.

Het is 'oefenen' met nieuw gedrag en tegelijkertijd is het nodig om elkaar te leren begrijpen. En zolang je samen voelt en naar elkaar uitspreekt dat jullie dit nodig hebben dan blijf je het doen. En doen zal leiden tot begrip en inzicht en weer beter doen. En mooie jaren in het vooruitschiet

gr Angela

Aanhang

Maak je ook niet druk over de aanhang van de zoon; zij moet het ook doen met wat haar aangedragen wordt.

Je vriend krijgt nog een harde noot te kraken; geef hem ook tijd om de veranderingen te accepteren.

Maar de wetenschap dat hij je niet laat vallen, zal je vrede in je hart geven.

Ben wel benieuwd of je ook voor voor jezelf gaat ondernemen; jullie relatie zit wel ergens in een sleur.

#275

Er viel in de laatste zin een woord weg; of je ook iets voor jezelf gaat ondernemen. Zodat je minder gefocust bent op de negativiteit in je relatie.