Vriendin blijkt misbruik-dader te zijn

Onderbuik

'Ja ik heb onderbuikgevoelens bij daders van misdrijven die waarbij men weinig blijk van empathie gaf voor het slachtoffer.' Hoe weet je dat het daarover gaat in de situatie van TS?
Dat is het gevaar van afgaan op je onderbuik: er komen allerlei spookbeelden bij waar je dan je reactie op afstemt. Behalve je onderbuik heb je ook nog een hoofd (klopt dit wel wat ik doe, denk, waarop baseer ik dat) en een hart (maar wat voor samenleving wil ik, wat voor mens wil ik zijn etc.).
Dus ja, ik vind dat je je onderbuikgevoelens aan een nauwkeurig onderzoek mag onderwerpen en dat je reactie gebaseerd mag zijn op meer dan alleen maar 'maar dat is mijn gevoel'. Je hebt hopelijk ook nog je verstand en je hart.

Tsjor

Tsjor

Misbruik. Daar praten we hier over. Het woord misbruik impliceert al de afwezigheid van empathie. Dat zou het woord gebruik al impliceren maar dat kan nog over een zakelijke deal gaan. Noem eens misbruikzaken waar empathie een rol speelde? (En was het dan nog misbruik? Of werd het misbruik juist erger omdat er misbruikt werd maar met ook nog een warm gevoel erbij...?) Als er sprake is van betrekkingen met empathie en respect voor grenzen heet het geen misbruik maar vriendschap, of een relatie of een oppas. Het gaat niet aan dat dan maar te gooien op 'je vult in' je weet de omstandigheden niet.

Ken je misbruik van dichtbij? Weet je wat dat doet met de slachtoffers? Kan je je hart openstellen voor hoe het moet zijn om misbruikt te zijn, de dader komt er met een half jaar vanaf, gaat leuke contacten aan (door mij, Marina van harte gegund) maar het slachtoffer is vaak haar leven lang beschadigd, loopt jaren bij psychologen etc. etc.

Mijn hart en hoofd gaan uit naar de slachtoffers van misbruik die levenslang hebben. Het zou ontzettend onecht en politiek correct zijn als ik die gevoelens opzij zou zetten.
Kijk en dan wil ik ook kijken naar de omstandigheden waarin dader tot zo'n daad kwam (want dat kan ook misbruik zijn) maar dat kan dat weer niet want de rechter heeft al geoordeeld en we mogen er niet meer over praten.

Nogmaals: ik heb gezien wat de neutrale vergevende rationalistische houding bij slachtoffers van misbruik doet. Mijn hart hoofd en buik gaat naar hen uit. Maar dat ben ik. En je mag doen of het een karakterfalen mijnerzijds, ik steek nu zo in elkaar. De rest zou onecht zijn.

Tsjor

"Onderwater, waar ik moeite mee heb is dat je onder mooie motieven (de vriendschap verdiepen etc.) eigenlijk iets heel negatiefs doet, namelijk een nare toestand uit iemands verleden oprakelen."

Nou, ik doe nog helemaal niets. Ik vraag inzichten van anderen hier op het forum. En geef daarbij aan dat ik dit als een van de 'scenario's' zie. Laten weten dat ik weet van haar verleden én daarbij aangeven dat ik hiermee kan leven en het onze relatie niet verandert. Dat ze mij nog steeds dierbaar is. Dat ik er eigenlijk wel met haar verder over zou willen praten (over wat het betekent in haar huidige leven bijvoorbeeld), maar dat ik het ook heel goed snap als ze dat niet wil. Zoiets.

"Ik pleit voor een humane wereld, waarin mensen mogen leven etc. "
Ik heb geprobeerd duidelijk te maken dat ik hier juist heel open en mild in sta. Milder dan ik van mijzelf had gedacht. Milder ook dan menig ander hier op het forum. Ik heb ook geprobeerd mijn woorden hier heel zorgvuldig te kiezen en mijn gevoel met jullie te delen. Blijkbaar komt dat bij jou niet over en heb ik de schijn tegen. Dat spijt mij, ik weet ook niet hoe ik het anders had moeten formuleren.

Daders en slachtoffers

https://psychotraumanet.org/nl/slachtoffers-en-daders-van-seksueel-geweld-twee-zijden-van-dezelfde-medaille-haal-ze-uit-hun-rol

Het ligt vaak veel complexer dan we van een afstandje zwart wit over zulke zaken opborrelen van uit de onderbuik inderdaad.

Daders zijn soms ook slachtoffers, in een eerder trauma of in de misbruiksituatie zelf. Het gaat om (on)macht en afhankelijkheid. Er zijn nogal wat 'first offenders' en mensen die verder geestelijk normaal zijn maar in omstandigheden de fout in zijn gegaan.

"Het volgende wat ook goed werkt, is tegen de dader te zeggen (en dat ook waarlijk te menen!) dat je hem als persoon voor 98,5% respecteert, maar dat je de resterende I,5% van zijn gedrag - het door hem gepleegde zedendelict - radicaal afwijst. Dat is een techniek die bij uitstek geschikt is om de eerdergenoemde working alliance handen en voeten te geven. De centrale boodschap die ze daarbij krijgen, luidt: ik word als persoon niet afgewezen, maar wél dit gedrag, waarvan ik eigenlijk zelf ook wel weet dat het niet deugt."

https://www.trouw.nl/home/het-trauma-van-de-onterechte-beschuldiging~a62a32cd/

En ook Yvan heeft gelijk. Er zijn nogal eens mensen onjuist in de beklaagdenbank terecht gekomen soms juist door manipulatie en misbruik van de werkelijke dader.

"Klinisch psycholoog Iva Bicanic heeft meerdere malen jongens behandeld die onterecht beschuldigd zijn van seksueel geweld. "Hoe heftig is dat? Een slachtoffer van seksueel geweld denkt: hoe kan ik mijn verhaal vertellen, want er was niemand bij dus niemand gelooft me. Een onschuldige verdachte denkt precies hetzelfde. Dat leidt tot enorm veel stress"

AnneJ

ik schreef: "Mijn hart en hoofd gaan uit naar de slachtoffers van misbruik die levenslang hebben. Het zou ontzettend onecht en politiek correct zijn als ik die gevoelens opzij zou zetten.
Kijk en dan wil ik ook kijken naar de omstandigheden waarin dader tot zo'n daad kwam (want dat kan ook misbruik zijn) maar dat kan dat weer niet want de rechter heeft al geoordeeld en we mogen er niet meer over praten.

Dat er niet over mogen praten (of nadere info willen) beperkt zich tot dit draadje.

Tsjor

Tsjor schrijft (T:) Jullie overwegingen zullen ook bij de rechter een rol gespeeld hebben en mede bepaald hebben hoe hoog de straf is. Daarna zal er nog een traject zijn geweest of mogelijk nog zijn bij de reclassering.

Maar, Tsjor, ik heb geen idee of het zo inderdaad is gegaan en jij ook niet, lijkt mij.

En overigens, je kan iemand natuurlijk alleen op je werk ontmoeten maar mijn definitie van een vriendin is dat zo iemand zonder problemen bij mij thuis komt en visa versa.

T: Vanuit je onderbuikgevoelens verzinnen jullie een heel complex aan gevaren en van daaruit ga je dan verder redeneren. Niet op basis van de feiten, maar op basis van onderbuikgevoelens en zelfbedachte feiten.

Zelf bedachte feiten? Hmm, volgens mij was het meer in het algemeen. En op basis daarvan zou ik bij zo iemand grote vraagtekens houden. Ook als het om een naaste van mij zou zijn gegaan. Heeft zij een hoge prijs betaald? Misschien. Ook dat is een aanname. Was de prijs te laag, te hoog, precies goed? Geen idee. Die prijs heeft zij in elk geval toch echt aan zichzelf te danken. Ik geloof niet zo snel in zedendelinquenten die het licht zien en zich opeens wel kunnen gedragen. Je hoort wel eens dat de meeste daders ook ooit slachtoffer geweest. Is daarmee elke dader een slachtoffer, is daarmee elk slachtoffer een potentiële dader?

Dat lijkt mij het wel gezond als je daar even wat reserves bij hebt. Dat ligt mogelijk anders bij een dief die een kraak heeft gezet zonder geweld, voor mij dan. Maar, dat ligt misschien weer anders als ik naar het cafe zou gaan met in de handtas met wat baar goud. Kat en spek. Een gewaarschuwd mens telt voor 2. Dat vind ik gezond, mijn goed recht en ook mijn plicht tov diegene die ik moet beschermen (mijn kinderen).

Ik moet steeds denken aan de Rabbijn die een verhaal vertelde op de tv (heel lang geleden, was het bij Sonja?) over vergeving. Een oude man op zijn sterfbed, met een flink oorlogsverleden belde hem om vergeving te vragen voor de moorden en het verraad dat hij had gepleegd tijdens de bezetting. Hij wilde namelijk graag rustig kunnen sterven en had spijt van zijn daden. De Rabbijn antwoordde dat alleen zijn slachtoffers hem konden vergeven (maar die zijn dus dood! Tja, dan wordt het lastig....).

Context Marina

Met deze achtergrondinformatie is niet bedoeld dat je over de inhoud en de achtergrond van de veroordeling in gesprek zou moeten gaan, dat is een andere vraag. Het gaat erom dat je zelf niet blijft hangen in foute zwart wit onderbuikvoorstellingen.

In het algemeen begrijp ik zelf die 'interesse' niet zo goed, mogelijk omdat mij zelf zoiets gruwelijks niet is overkomen, maar net als bij vreemdgaan lijken me de details van zoiets juist een ongezond soort opgeblazen verhouding tot een ander op te leveren.
De houding dat je iemand accepteert maar de daad uiteraard niet, lijkt me een goede focus om het wat binnen de behapbare perken te houden.

Wat slachtoffers van misbruik aangaat doe ik mijn best om beter te luisteren en vraag me af, zal wel per situatie en per mens verschillen, wat je kunt bijdragen.
In mijn adolescentie heb ik nog al eens verhalen gehoord van andere jongeren van misbruik, in het verleden. Gelukkig was er een soort vanzelfsprekend vertrouwen om daar met elkaar over te praten. Alleen had ik toen niet het idee dat ik daar zelf iets anders mee zou moeten dan luisteren en bevestigen. Nu zou je misschien ook over gezamenlijke aangifte gaan spreken of zo. Maar dat is toch een ander verhaal.

Marina

Om een of andere reden heb je jezelf benoemd tot vertegenwoordiger van 'de' slachtoffers. Je laadt daarmee, ongevraagd, de ervaringen van mensen op jouw schouders en op grond daarvan meen je een politiek correcte positie in te nemen, die jou het recht geeft om vragen te stellen als: wat waren de omstandigheden? Wil je TS met zo'n vraag naar haar collega laten gaan? Waarom?
Bovendien kleur je de ervaringen van mensen meteen in op een manier die 'çommon sense' is, maar ook erg stigmatiserend: ze hebben levenslang.
Ik kan verder niet zoveel met je verhaal. Ik loop al te lang mee, om zoveel gezien, gehoord en meegemaakt te hebben, dat ik niets kan met dergelijke obligate aantijgingen en mensen die menen dat ze zich ongevraagd op het standpunt van het slachtoffer te mogen zetten en van daaruit te mogen spreken.
Of meen je dat mensen zich na een rechtszaak (waarin het leed van slachtoffers wel degelijk aan de orde komt, sterker nog, het is de basis voor de veroordeling), dat er daarna nog een soort publiek volksgericht mag komen, waarin mensen zich tegenover iedereen die dat wil moeten verantwoorden?

tsjor

Vriendschap

Even los van wat de vrendin gedaan heeft, vind ik vriendschap moeilijk als je het geheim van een ander weet maar dit haar niet kan vertellen.
Als je weet dat de 'man' van je vriendin vreemd gaat, houd je dan ook je mond? En wat als zij er achter komt dat jij het wist?
Of dit geval? Als zij weet dat Ts het weet, betekent dit niet meteen dat zij TS moet uitleggen wat er speelde. Maar ze kent dan wl iemand waarmee ze erover kan praten wanneer ze een luisterd oor zoekt wanneer ze het moeilijk heeft.
Mocht de vriendin boos worden als ze weet dat TS onbedoeld op de hoogte is van haar geheim, en geen contact meer met haar wilt, dan kan je ook een vraagteken plaatsen bij de waarde van die vriendschap naar TS toe.

Tsjor

Ik vind je nu echt aanmatigend overkomen. Alsof jij door jouw duizenden jaren ervaring mag bepalen wat 1 individu wel of niet moet doen. Je bent geen orakel. Het totaal aan meningen en uitingen op dit gebied wordt gevormd door alle individuele overwegingen. Zo begon jij ook ooit, bij je eerste ervaringen waarbij je ging nadenken. Het feit dat TS hier post vind ik al getuigen van nadenken. Dan is het juist de kracht vAn een forum dat je leest hoe een ander iets doet/deed. Maar preken doe je in de kerk
Gr Angela

'Maar, Tsjor, ik heb geen idee of het zo inderdaad is gegaan en jij ook niet, lijkt mij.' Nou ja, ik denk dat zo ongeveer iedereen wel weet hoe een rechtszaak gaat, dat er daarna reclassering is. etc. Ook dat je voor bepaalde situaties een VOG moet hebben en dat je die niet krijgt als je ooit voor een bepaald delict veroordeeld bent. Mocht je nog niet op de hoogte zijn van de wijze waarop de rechtsspraak in Nederland functioneert, dan is deze brochure misschien iets voor je: https://www.rechtspraak.nl/SiteCollectionDocuments/R012-U-bent-veroordeeld.pdf

'Heeft zij een hoge prijs betaald? Misschien. Ook dat is een aanname. Was de prijs te laag, te hoog, precies goed? Geen idee.' Dat is dus iets wat een rechter bepaalt. En als je het daarmee niet eens bent kun je in hoger beroep gaan. Maar dat kan alleen het slachtoffer of het OM. Het OM doet dat namens ons, zeg maar, als ze vinden dat de rechtsorde teveel geschonden is. We kennen nog geen rechtsspraak waarbij het publiek in hoger beroep mag gaan. Zou je dat wenselijk vinden?

'Ik geloof niet zo snel in zedendelinquenten die het licht zien en zich opeens wel kunnen gedragen.' En dus? Wat wil je dan? Dat zou betekenen dat er levenslange gevangenisstraf had moeten worden opgelegd, toch? Waar baseer je je geloof op? En vind je dat de rechtsspraak in Nederland zich daarop zou moeten baseren? Op een geloof? Ben je nu bang dat de collega/vriendin zich aan TS zal vergrijpen? Of ga je uit van de theoretische situatie, dat de vriendin/collega een keer bij TS thuis komt, dat daar nog kinderen rond lopen en dat de vriendin/collega de kans ziet om zich aan de kinderen van TS te vergrijpen? Werkelijk sommige mensen zijn in hun fantasieën nog erger dan sommige daders.

Je verhaal van de Rabbijn is heel erg bekend en ook heel erg waar. Wat het verhaal alleen niet vertelt is: wat moeten de omstanders doen? Moeten zij de veroordeling overeind houden? Moeten zij zich op de gefingeerde positie van het slachtoffer stellen? De vriendin/collega heeft niet aan TS gevraagd of zij haar wil vergeven. Ook niet aan ons trouwens. Het verhaal is dus verder helemaal niet aan de orde.

Tsjor

Tsjor

Tsjor: Of meen je dat mensen zich na een rechtszaak (waarin het leed van slachtoffers wel degelijk aan de orde komt, sterker nog, het is de basis voor de veroordeling), dat er daarna nog een soort publiek volksgericht mag komen, waarin mensen zich tegenover iedereen die dat wil moeten verantwoorden?

Er wordt gekeken of de wet is overtreden en of dat strafbaar is. Als dat het geval is, kán het leed een strafverzwaring zijn. Maar dat hoeft niet. Het leed van het slachtoffer alleen is niet de basis voor een veroordeling.

Flanagan

Dit lijkt mij inderdaad het grote probleem dat eronder zit: 'Even los van wat de vriendin gedaan heeft, vind ik vriendschap moeilijk als je het geheim van een ander weet maar dit haar niet kan vertellen.' Of anders gezegd: als je bevriend raakt met iemand en je gaat googelen op die naam, wat doe je dan met de informatie die je dan tegenkomt? Moeten mensen zich ervan bewust zijn dat de mensen in hun omgeving gaan googelen op hun naam en dan informatie tegenkomen die je liever niet zelf wil vertellen of bekend wil hebben?
Ik heb ooit gegoogeld op mijn naam, omdat ik begreep dat werkgevers dat vaak doen bij een sollicitatie. Ik zag tot mijn verrassing een verwijzing naar een artikel dat ik ooit geschreven heb, leuk. Maar er waren ook heel veel andere mensen met mijn naam en heel veel afbeeldingen van mensen met mijn naam, die ik helemaal niet ken. Maar hopen dat de mensen die op mijn naam gaan googelen de goede link eruit halen. Anders word ik aangesproken als HR-consultant, organisator van evenementen of maakster van sierobjecten.
Is het wel verstandig om op internet informatie te gaan opzoeken over mensen die je tegenkomt in je leven? Moeten we ons er meer van bewust zijn dat mensen mogelijk allerlei linken verbinden aan onze naam? in elk geval heeft TS duidelijk gemaakt welke risico's eraan verbonden zijn: je kunt informatie tegenkomen, waardoor je niet goed meer weet hoe je verder moet gaan met mensen.

tsjor

'Het leed van het slachtoffer alleen is niet de basis voor een veroordeling.' En dus....? Waarom denk je dat die wetten gemaakt zijn? Zou dat iets te maken kunnen hebben met een daad die leed veroorzaakt?
Of wil je nog de mogelijkheid aan het publiek om het leed van slachtoffers te gaan verhalen? Ik snap dit denken echt niet.

Tsjor

Tsjor

Ik reageer op een, imho, verkeerde denkwijze (als zou het leed basis zijn voor een veroordeling) en je trekt van leer. Ja, als je dat beweert, klopt het niet. De wet gaat niet om moreel juist zijn of niet, of er leed is of niet. De rechter kijkt of de regels overtreden zijn en als dat is gebeurd of dat strafbaar is. Eerste college eerste jaars recht, heb ik begrepen.

Om de haverklap deel je een veroordeling uit. Wat is er aan de hand? Je komt boos en heel persoonlijk over. Misschien omdat je het je persoonlijk aantrekt maar kan het een tandje minder? Ik begin mij af te vragen wat er aan de hand is dat je zo reageert. Pffff, zeg.

Wow tsjor

Wat ga je hierop weg zeg. pff. Het enige wat ik zeg is dat ik moeite heb met de wetenschap dat iemand een misdrijf heeft begaan die over iemands anders grenzen gaat. Niet dat TS geen vriendin met haar mag zijn, integendeel, ik vind het mooi en integer maar zeg zelf niet zo te zijn. Ik heb inderdaad zo mijn redenen om mijn gevoel uit te laten gaan naar mensen die levenslange gevolgen van misbruik ondervinden.
Maar ik mag dat gevoel niet hebben van jou. Nou jammer dan, ik heb het wel. Wij gaan er niet uitkomen dus meer ga ik er ook niet over zeggen. groet

Viavia

En als iemand de info niet dmv google te weten is gekomen maar via een wederzijdse kennis? Dan blijft nog de vraag of je dit voor je houdt om een ander niet te confronteren met haar fout als de bekendheid hierover aan jou knaagt. Dus wat zou het beste voor TS zelf zijn?

Persoonlijk denk ik dat het je vriendschap ondermijnt als je het voor je houdt.

Maar waarom wordt iets dan strafbaar gemaakt? Dat is toch vanwege het leed? Ik begrijp niet dat dat zo moeilijk is.

Tsjor

Flanagan

Stel je voor dat.... dat is dan weer een andere vraag.

Tsjor

vriendschap en online vindbaarheid

Flanagan schreef: "Even los van wat de vrendin gedaan heeft, vind ik vriendschap moeilijk als je het geheim van een ander weet maar dit haar niet kan vertellen." en "Als zij weet dat Ts het weet, betekent dit niet meteen dat zij TS moet uitleggen wat er speelde. Maar ze kent dan wl iemand waarmee ze erover kan praten wanneer ze een luisterd oor zoekt wanneer ze het moeilijk heeft."

Ja, dat dus Flanagan. Ik merk dan ook dat ik hier toch steeds meer naar neig.... Maar ik vind het wel heel spannend.

"Mocht de vriendin boos worden als ze weet dat TS onbedoeld op de hoogte is van haar geheim, en geen contact meer met haar wilt, dan kan je ook een vraagteken plaatsen bij de waarde van die vriendschap naar TS toe."

Klopt. Ik kan mij zo'n reactie eerlijk gezegd ook niet voorstellen. Niet van haar tenminste:-). Ik bedoel: er is online behoorlijk wat te vinden. Info waar je op allerlei manieren bij terecht kan komen. Ook zonder op haar naam te googlen. Ik zal niet de enige zijn die bij die artikelen terecht komt. Het is niet mijn schuld dat die artikelen vindbaar zijn.

Tsjor schreef: "Is het wel verstandig om op internet informatie te gaan opzoeken over mensen die je tegenkomt in je leven? Moeten we ons er meer van bewust zijn dat mensen mogelijk allerlei linken verbinden aan onze naam? in elk geval heeft TS duidelijk gemaakt welke risico's eraan verbonden zijn: je kunt informatie tegenkomen, waardoor je niet goed meer weet hoe je verder moet gaan met mensen."

Tsjor, we leven in 2017! Er is enorm veel online vindbaar, en dat wordt alleen nog maar meer. Ontkennen heeft geen zin. Ja, ik hoop dat jij je er ook bewust bent van bent dat je vindbaar bent op het internet. Het verbaast mij eerlijk gezegd dat je schrijft dat je 'ooit hebt gegooglet' op je naam. Heb je dat echt maar één keer gedaan? Ik heb mijn kinderen al jaren geleden geleerd geleerd om dat heel regelmatig te doen: je moet gewoon weten wat er online over jou te vinden is. Het is natuurlijk onzin om het zoekgedrag van anderen dan maar ter discussie te stellen. Dat kan echt niet meer in 2017.

Ik wil jullie trouwens wel zeggen dat het mij echt helpt, deze discussie. Dank dus voor jullie input!

googlen op iemands naam - o.t.

levert ook hits op betreffende naamgenoten die totaal verschillende bezigheden hebben. Sowieso is het daarom een activiteit om voorzichtig mee te zijn en niet meteen te denken: aha!
Het is verrassend hoeveel mensen exact dezelfde namen hebben en uit dezelfde generatie stammen.

Wilgenkatje - o.t.

"Sowieso is het daarom een activiteit om voorzichtig mee te zijn en niet meteen te denken: aha!"

Dat klopt natuurlijk helemaal. Gelukkig weten veel mensen dat volgens mijl heel goed, maar sommigen zijn natuurlijk heel vluchtig en hebben direct een oordeel klaar. Dat kunnen wij met z'n allen niet veranderen. Het enige dat je zelf kan doen is dus regelmatig op je eigen naam googelen, zodat je weet wat andere mensen te zien krijgen als zij dat doen. Het is gewoon handig om te weten dat er misschien wel een porno-actrice is met dezelfde naam als jij (of een schaakgrootmeester, politicus, dierenarts of wat dan ook maar) en wat deze persoon online doet.

Louis Theroux

Waar ik meteen aan moest denken is de documentaire van Louis Theroux over dit onderwerp. Ik heb even geen link, maar hij is ongetwijfeld makkelijk terug te vinden. Wat mij erg trof was zijn ontmoeting met een vrouw die veroordeeld was voor een zedendelict en daar ook na het uitzitten van haar straf nog steeds 'boete' voor moest doen. Het heeft mij genuanceerder over deze kwesties doen denken. Het is niet allemaal zo zwart-wit.

Hoe nu verder...

Ik de even geen uitspraak over de misdaad zelf, maar het is niet echt ter zake wat en hoe TS iets te weten is gekomen, maar hoe ze verder kan.
Natuurlijk kan de vriendin slachtoffer zijn van een persoonsverwissel maar even uitgaande dat dat niet het geval is. Dan heeft TS te maken met een vriendin die een straf heeft uitgezeten en zodoende, gelijk aan Louis, hiermee verder moet.
Het gaat toch nu eerder om de keuze voor TS dit met haar te bespreken zodat dit voor TS kan betekenen verder te kunnen. Zou ze die info voor zich moeten houden omdat ze via google er achter is gekomen? Dat is toch geen steekhoudend argument.

Andere invalshoek

Als een ex dader van misbruik sociaal geïsoleerd wordt lijkt mij dat juist een risicofactor voor recidive. Het komt ook wel eens voor dat zo'n dader wordt gedwongen naar een andere stad te verhuizen. Misschien raken ze hun baan kwijt, allemaal niet bevorderlijk voor de geestelijke stabiliteit.

Dus beschouw het als goed werk dat je de vriendschap in stand houdt, voor de ex-dader en voor de maatschappij. Die heeft niets aan desperado's.