vreselijk uitgescholden. Door schoonzoon.

Miekemieke

"Laat je man een afspraak maken in een cafe of zo met de vriend van je dochter. Je man zorgt dat hij een stevige broer of vriend bij zich heeft."

Nooit doen, je weet nooit hoe hij reageert dit kan het kompleet tegenoversgestelde gevolg hebben van wat je wilt bereiken.

IK had geen idee hoe te reageren op het cafe-bezoek maar lijkt me geen goed plan inderdaad..
Dan heeft man het straks gedaan..

je kunt niks doen

Mijn ex was gelukkig niet zo extreem, maar had toch wel de nodige schroefjes los. Hoe harder mijn moeder me ermee confronteerde, hoe harder ik hem ging verdedigen. Want hij had me geleerd dat alles altijd andermans schuld is (o.a. de mijne) en nooit de zijne.

Ja, dat zegt ook wat over mij en mijn zelfbeeld. Maar ik heb het wel dik 20 jaar volgehouden: mijn best gedaan om hem gunstig te stemmen, me laten isoleren van anderen, mij laten aanpraten dat ik vooral niet méér moest zijn of weten dan hij (dat van dat geld wat je noemt is superherkenbaar).

Ik ben alweer jarenlang van hem af en hij is volkomen uit beeld. Maar mijn moeder heeft het er nog steeds moeilijk mee, al vertel ik haar keer op keer dat ze niets kón doen, en dat er maar één was die er wel wat aan kon doen.

Ik.

sally

Ik ben alweer jarenlang van hem af en hij is volkomen uit beeld. Maar mijn moeder heeft het er nog steeds moeilijk mee, al vertel ik haar keer op keer dat ze niets kón doen, en dat er maar één was die er wel wat aan kon doen

hier springen de tranen van in mijn ogen...zo waar... maaj je wilt het niet laten gebeuren...

Niet alleen je man heeft het gedaan, maar je dochter is daarna weer alleen met hem. Ontzettend ondoordacht advies dus.

mmhh

Ligt aan de situatie.
Die blauwe plekken zitten me gewoon dwars.
Ik ben niet bepaald autoritair aangelegd, maar ik denk dat ik zelf tóch actie had ondernomen.
Maar dan liefst op moment zelf.
En dan afhankelijk van situatie/persoonlijkheid dochter/persoonlijkheid vriend via dochter of vriend, maar ik zou wel hebben opgetreden.
Dat nooit doen, en perse erbuiten blijven, daar ben ik het echt niet mee eens.
Er zijn gewoon grenzen, en fysiek geweld richting kind van mij zou ik niet zomaar pikken.
Ik zou ook niet pikken van mijn kind dat ze fysieke agressie zou pikken. Ik zou woedend zijn dat ze dat accepteert.
En, afhankelijk dan van persoonlijkheid vriend, zou ik misschien best met een achterwacht hem stevig aan gaan spreken, of dat man laten doen. Afgaande op het verhaal denk ik dat je van doen hebt met een in wezen stikonzekere man, die zich best op grenzen aan laat spreken.
En jee jongens als we elkaar niet aanspreken op gedrag, wat willen we dan? Ik word daar wel een beetje boos van en verdrietig. We kunnen wel allemaal wegkijken, maar dit is toch onze maatschappij? Moeten we zelf maken en onderhouden.
(en daarmee bedoel ik GEEN geweld, zou ik hopelijk niet inzetten in deze, ook niet nodig.

ik zou dan wel weer

proberen in te zetten op onderhandeling.
Eerst duidelijk maken dat ik zie wat hij doet en dat niet accepteer, maar ook laten weten dat we best 'vriendjes' kunnen zijn, mits hij zijn poten thuis houdt van dochter.

Even voor de duidelijk: dat boos en verdrietig van mijn kant is NIET naar jou gericht!
Ik ken je situatie niet en kan NIET oordelen.
Mijn reactie is naar de algemene reacties gericht die uitdragen dat we machteloos zijn, nooit iets moeten doen etc.

Uit haar eenzaamheid

De dochter van TO zou meer mat andere mensen activiteiten kunnen plannen en zo ervaren wat ze mist. Misschien kan TO daarin een rol spelen. Ik denk aan met evt zussen of vriendinnen of met het moeder een weekend eropuit. Of op een vaste dag bij haar ouders eten en een vaste dag met een vriendin sporten en/of eten.
Zo kan ze voelen hoe haar leven in een gevangenis zit en zien hoe het ook kan. Zo ziet ze hopelijk in welke eenzaamheid ze leeft. Misschien wordt dat de doorslag om hem te verlaten.

Ik had begrepen dat vrouwen die geslagen worden, nog wel eens denken dat ze het zelf er naar gemaakt hebben. Dat geldt natuurlijk niet voor iedere vrouw in een huwelijk met geweld. Maar met die uitleg snap ik wel dat ze niet zo snel die stap nemen. Zorg dat ze uit die eenzaamheid komt. Desnoods dmv een andere baan, als dat mogelijk is. Ze ziet haar vriend namelijk 24/7, zo ongezond .....

Hangt van houding dochter af

Zoals ik het zie; kun je het best je strategie bepalen aan de hand van de houding van dochter;
- ze weet van binnen dat het niet goed zit en heeft alleen maar bevestiging of steun nodig om zich zo snel mogelijk los te kunnen maken (mijn situatie), of
- hij heeft haar al zo in zijn greep dat ze hem onvoorwaardeljk gelooft, zodat hem afvallen haar in het harnas jaagt (Sally's situatie).

Probeer er eerst achter te komen hoe zij er in staat.

arawen

IK denk dat het een combinatie is van de 2 mogelijkheden..

ze weet wel dat het niet klopt,
maar weggaan is ook zo wat, dan zou ze terug naar haar ouders moeten, en dan nog ziet ze hem op het werk..
Dat levert dan ook weer een veel langere reistijd op (scheelt dan echt 30 auto minuten tov nu 5 fiets minuten)

En ze kan slecht alleen zijn!!

Zij gelooft hem ook, zij wil graag verder leren, podotherapie maar dat kan alleen voltijds, en dat kan niet omdat ze werkt zegt hij.. maar hij woonde er al alleen voor zij kwam, en van haar opleiding met bijbehorende opslag genieten ze beide... Maar hij moet het baasje zijn. Zij mag hem wat dat betreft niet voorbij. (zie verhaal over de opslag)

Zulke dingen zeggen we haar ook.. maarja dat helpt nog ff niet.

Wat een ontzettend slechte redenen om bij hem te blijven.
Dan komt ze toch lekker even terug bij jullie. Even 'helen' en zich concentreren op haarzelf, studie enz.
Werk, tsja, dan maar ander werk.
30 minuten reistijd? Dat is helemaal niks!

Maria

Ik ben benieuwd of je ooit in zo'n situatie gezeten hebt en zo ja hoe ben je daar uit gekomen?

Aan slecht zefbeeld geen gebrek hoor als jongere;)
Maar fysiek geweld nooit meegemaakt, val ook niet zo snel op dat soort mensen.
Ik geloof echt, hoop dat iig sterk, dat ik fysiek geweld nooit zou accepteren in een relatie.
(heb wel met geweld te maken gehad maar niet in relaties.)
Nu iig echt nooit.
Een ongelukje (over en weer) kan overigens weleens gebeuren in een heftige ruzie. Dat vind ik iets anders.
Maar ook dat moet niet te vaak zo zijn.

Wel ervaring met mensen in relaties (familie) die, hoewel onbedoeld, toch kwetsend zijn.
Daar probeer ik me tegen te wapenen maar ook te accepteren dat dingen zijn zoals ze zijn. Je familie kies je niet. Van vrienden of partner zou ik niet accepteren.

Ik heb wel veel ervaring met geweld en agressie beroepsmatig. Ook een poos gewerkt met vrouwen die mishandeld werden door partner.
Ik had toen niet te maken met betreffende mannen.
Maar ik werk nog steeds met mensen met korte lontjes. Gedrag zal ik altijd afkeuren maar meestal de persoon niet, mijn ervaring is dat daar best ook een hoop mee op te bouwen is.
Uitzonderingen daargelaten, echte psychopaten ed, daar blijf ik beleefd en afstandelijk mee.
Maar dat is een kleine minderheid, gelukkig. Meestal gaat het om problemen met impulscontrole, inadequate manier van afgrenzen, achterdocht etc. En niet te vergeten drugs en alcohol.
Benadering kan hierin heel erg belangrijk zijn. Het zijn vaak mensen waar een hoop fysieke en verbale agressie bij komt kijken. Toch heb ik mezelf in al die jaren maar zelden onveilig gevoeld.
(bijv zo snel mogelijk goodwil opbouwen, iets van een relatie, vertrouwen geven. Dan kun je mensen veel beter aanspreken op hun gedrag zonder dat het juist uit de hand loopt. Ik zie veel collega's vanuit het niets, zonder die relatie, memsen begrenzen en dat loopt vaak fout)

De situatie waarin mijn dochter thuis zou komen met een vriend met een hoop problemen lijkt me vreselijk. Moet er niet aan denken. Ik zou heel verdrietig zijn en een poos nodig hebben om te rouwen. Ik hoop dat ik me snel zou herpakken en er het beste van proberen te maken.

sociale fobie

Daar nog even over.
Dat kan heel ingewikkeld liggen.
Ik ken iemand van zeer nabij.
Die heel veel teveel vindt.
Kan weinig hebben, weinig aan.
Maar....het verschilt nogal. Heeft met heel veel factoren te maken.
Prikkelgevoeligheid, die uiteraard verschilt van moment tot moment, oa afhankelijk van hoe druk het al is geweest etc
Stemming speelt een rol en zo kan ik nog wel even doorgaan. Belangrijk is iig motivatie.
Voor iets dat hij graag wil zet hij zichzelf opzij.
Kan hij manieren inzetten om het door te zetten.
Dit kost echter veel moeite en energie. Dat kan gewoon niet altijd en met alles.
Ik heb zelf ook weleens dat ik me ziek voel en graag bed in wil. Maar als ik dan moet werken zet ik me daar over heen en maak er het beste van, met pijnstillers bijv. Terwijl het beter zou zijn naar bed te gaan. Maar dat doe ik dan de volgende dag wel, als ik vrij heb bijv.

teug bij ons...

Ja terug naar de ouders...
het liefste gaat ik haar nu ophalen.
Maar ze moet het zelf willen en zien..
Ze weet ook dat we haar zullen helpen! Ook met die studie.

er was iemand die vroeg/zei of ze komt ja ze komt elke week een dag.
Gelukkig!! ik ben daar ozo blij mee.

Vrienden en vriendinnen van haar weten niet dat hij zo vreselijk gescholden heeft tegen mij. Ik heb ze dat niet verteld, maar zie die mensen ook niet meer omdat ze niet meer komen hier thuis..

Als mensen vragen waarom kom jij daar niet dan vertel ik wel gewoon de waarheid, ik vertik het om te liegen daarover.

Misschien zou je wel kunnen overwegen om daar wel heen te gaan. Dat je hem niet bij jou thuis wilt ontvangen, begrijp ik heel goed. Maar het huis waar je dochter woont is ook haar huis. Ik snap dat het veel van je zal vergen, maar het is het overwegen waard. Wie weet wat dat teweegbrengt.

huis

het is echt alleen zijn huis..
ik weet ook niet of en hoe ze eventueel mee betaald..
later meeer..

haar huis niet..

Kaaskopje, het is echt zijn huis, en zij woont er niet eens graag. Het is een jaren 60 flat, met rare hoekjes en erg klein.

Uiteindelijk heeft ze het voor elkaar gekregen dat zijn spullen verdwenen zijn en haar inboedel nu daar staat.. (zij had een hele leuk grotere flat, maar niet vlakbij haar werk).

Eigenlijk vinden wij dat hij een stap onze richting op moet doen we doen al zoveel voor haar, waar hij ook van profiteert. b.v.
wil zij stoofpeertjes, dan kook ik die voor 2
net als de kippenpoten die gebraden worden,
we lenen de auto uit zodat ze samen met vakantie kunnen, (daar voor hebben we trouwens ook de caravan uit de stalling moeten halen ze hadden een tent gekocht en om te proberen onze kampeerspullen geleend)
ze vlogen gratis naar Curaçao (met de miles van d'r vader)
repareren de kookplaat (oke dat deden we hier thuis)
Helpen met uitzoeken van de goedkoopste stroom, telefoon en ziektekosten abonnementen.
Ze is aan de voet geopereerd, ik ga mee naar de controles, zodat hij geen geklier heeft met zijn baas. Ik haalde haar dan beneden bij de flat op.
en zo zijn er nog veel voorbeelden te noemen.

Die baas is ook zoiets, hij ligt daar echt niet lekker bij en haar dragen ze daar op handen.. zij werkt met plezier en hij alleen om vrije dagen op te kunnen nemen.

kinderachtig maar ik wil daar echt niet heen... dat is zijn domein en ik wil niet de kans lopen dat hij gaat schelden en mij(ons) eruit kan zetten. omdat ik wat verkeerd zou zeggen.

Ik weet echt zeker, dat hij haar verbied om contact met ons te hebben in het weekend.. op zaterdag werkt ze tot 13:00 uur, en daarna hoor ik nooit iets van haar tot maandag morgen. Dat zien we dan maar als zijn tijd. Net als in de avonden dan horen we ook nooit wat.

het is gewoon triest.

lucht wel op

het lucht echt wel op om het eens van je af te schrijven...

Als je dochter eens begint met een andere baan te zoeken. Het kan best zijn dat ze er graag werkt, en dat ze het van de zotte vindt om weg te gaan, maar hij gaat in ieder geval niet weg.
Dus andere baan is stap 1. Als dat dichter bij jullie is dan is het ook makkelijker om bij jullie af en teo te overnachten. Zo kan ze zich langzaam losweken.
gr Angela

De suggesties

die gedaan worden, gaan er allemaal vanuit dat dochter verandering wil. Waarom zou ze een goede baan opzeggen? Waarom zou ze bij de man weg willen? Wij kunnen dat allemaal wel heel normaal en verstandig vinden, maar in die fase verkeert zij duidelijk niet.

To, ook al is het zijn huis, is het nu ook haar thuis. Mijn dochter woont ook zo goed als volledig bij haar vriend, maar ze staat er niet ingeschreven. Als ik het over die situatie heb, gewoon als ik het over dingetjes uit dat huishouden heb, praat ik over 'jullie' en niet over 'Klaasje's' huis.

Ik begrijp je gevoelens over een bezoek aan zijn huis, laat ik het maar even zo houden, maar ik weet niet of ik dat voor op de lange duur verstandig vind. Als hij je er zondemeer uit zet, hoop ik dat je dochter goed heeft opgelet. Maar als je het contact daar oppervlakkig houdt, koetjes en kalfjes onderwerpen, dan zou ik niet weten waarom hij je eruit zou willen zetten. Mijn ouders wilden hier ook niet komen, zelfs niet toen jongste dochter geboren was. Ze wilden alleen komen als man er niet was. Gekke Henkies als wij waren hebben dat om de lieve vrede zo geregeld, maar ik ben er eigenlijk nog chagrijnig over als ik eraan denk.

Je hebt, zoals ik je verhalen lees, het volste recht om de vriend van je dochter een enorme kloothommel te vinden, maar je dochter blijft je kind, ook al woont ze daar.

Wat betreft het weekend, zie ik eigenlijk geen raar gedrag. Waarom zou ze in het weekend contact met je moeten hebben? Ik hoor dagenlang niks van mijn dochters, hoort dat dan?

Onveilige omgeving

Maar Kaaskopje, was jouw relatie dan van dezelfde aard als die van de dochter van TO? Liep jij met blauwe plekken en ging jouw man tegen je ouders tekeer zoals de vriend van haar dochter?

Het is niet belangrijk of het zijn huis of hun huis is, het is belangrijk dat die dochter niet onder druk staat.
En het is heel moeilijk wegkomen als je elkaar ook op het werk ziet. Eigenlijk is het helemaal niet duidelijk in welke fase de dochter zich bevindt. Dat zal pas duidelijk worden wanneer ze niet onder druk staat. Het is best mogelijk dat de relatie verbetert als zij bij een ander bedrijf werkt. Geen collega's die iets over je vriendin of vriend zeggen, geen verlenging van een spanning na een evt. discussie thuis. Dat voelt gewoon wat vrijer.

Toch is het beter dat To wel bij hen langs komt. Zo kan ze zien hoe ze met elkaar in hun eigen huis omgaan.
Zo was er een vrouw met een gat in de wc-deur. Na scheiding, bleek nog meer dingen stuk. Ze had het nooit verteld. Dat betekent niet dat de dochter van To ook in een onveilige situatie leeft, maar erg positief klinkt het niet.

contact

Wat betreft het weekend, zie ik eigenlijk geen raar gedrag. Waarom zou ze in het weekend contact met je moeten hebben? Ik hoor dagenlang niks van mijn dochters, hoort dat dan?

nou eigenlijk appt ze altijd wel 1 of 2 keer per dag... maar dus niet als ze bij hem is.

allemaal

ik krijg al hartkloppingen als ik naar de flat moet om haar op te halen om naar het ziekenhuis te gaan voor controle..
Vind het eigenlijk zo kinderachtig van me zelf. Ik was echt bang aan de telefoon.
Ze werken gelukkig wel op een andere afdeling..

Een andere baan tja ze is medisch pedicure en werkt bij een schoentechnisch bedrijf. En die zijn er niet veel laat staan in de woonplaats van haar ouders.
Bovendien verdiend ze behoorlijk goed! De meeste medisch pedicures werken aan huis (zonder personeel) en verdienen zo hun geld. Die zijn ook vaak 40jaar+

Die fase waar over flanagan het heeft... geen idee hoe dat zit. HIJ heeft een kat die piest naast de bak. Moet HIJ opruimen zij doet dat niet Rot beest! zegt ze dan. Die klote kat piest wel tegen MIJN kast aan...
dus staat de kast nu op pootjes..
Maar het is wel zijn kat versus mijn kast... dat is toch gek?