U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Vervolg 'eventjes graag jullie mening'
Hoi, ik laat weer even wat van mij horen omdat ik beetje in de knoei zit met mezelf.
Jullie weten dat wij als ouders op school moesten komen omdat dochter zich niet goed in haar vel voelde. Dochter had zichzelf verminkt en de oorzaak legde ze bij het vreselijke gedrag van vader (hij mishandelde haar geestelijk en soms ook lichamelijk). Het bleef niet bij die ene zelfverminking, er volgden er nog 4 š¢. Vader legde de schuld voor zijn gedrag bij ons, wij steunden hem niet, wij lokken zijn agressie uit. Ook tegen mij was hij soms agressief en dan greep hij me bij de keel en duwde me keihard tegen de muur. Maar, ik lokte dat dus zelf uit omdat ik het waagde een andere mening te hebben bijvoorbeeld. Ik heb nog volgehouden tot begin september, toen wou ik hem knuffelen, hij duwde me weg en zei 'laat me gerust, ik wil scheiden'. Toen gaf ik het op. Sinds kort woon ik alleen met dochter en nam ik een advocaat erbij omdat ik vind dat dochter niet bij hem kan zijn in de gekende omstandigheden. Hij ging vaak uithuilen bij haar op kamer, legde dan echt zijn hoofd op haar schouder en huilde erop los. Hij maakte me ook zwart bij haar en zei dingen zoals 'je mama gaat de advocaat betalen van jouw spaarcenten meisje'. Wat me echt bevreemd is dat hij in al die tijd haar nog niet 1 keer gebeld heeft en dochter heeft nog niet 1 keer naar hem gevraagd. Ze huilde wel een keer, ik dacht ach ze mist haar papa, maar niets was minder waar, ze miste het huisdier dat bij papa is achter moeten blijven.
Sinds we weg zijn, worstel ik met hevige schuldgevoelens 'had ik meer mijn best kunnen/moeten doen? (geweld duurde zeker 8 jaar). Moest ik hem nog een kans geven? Het is vreselijk, maar bij alles wat ik doe, zie ik hem die me zegt dat ik het weer fout doe (dochter en ik mochten nooit zingen, een mening hebben, gaan en staan waar we wilden, kortom leven mocht niet. Dochter kreeg ook de ergste verwijten te horen en werd in alles wat ze deed beknot door hem). Ik heb sinds ik alleen woon, snachts paniekaanvallen. Ik voel me zo enorm schuldig tegenover hem en ik vraag me gewoon af of dit terecht is en hoe ik ermee omga. Tips zijn welkom...
Misschien een jeugdadvocaat voor de dochter?
Ik vind de dochter van Nina echt een vechter die de dingen goed doorziet en die het voor elkaar gekregen heeft om haar moeder te overtuigen om haar vader te verlaten. Ook nu zegt ze behoorlijk concrete dingen tegen Nina, die bedoeld lijken te zijn als "munitie". En waar Nina niet zoveel mee kan, omdat ze rust nodig heeft ipv strijd en omdat onvoldoende hard onderbouwde beschuldigingen helaas tegen de beschuldigende ouder gebruikt worden.
Door de scheiding is een belangenconflict ontstaan tussen Nina en haar dochter. Dochter wil niet naar vader, maar Nina heeft de verplichting om te zorgen dat haar dochter naar vader gaat.
Misschien is het een idee voor Nina's dochter om eens te praten met een jeugdadvocaat? Die kan concreet in gaan op de kansen in de toekomst om de bezoekregeling aan te passen, hoe lang dat gaat duren, en wat Nina's dochter in de tussentijd wel en niet moet doen. Volgens mij kan dochter de situatie best een tijdje uitzitten als ze maar weet voor hoe lang.
is dit wat?
In Nederland heb je al heel lang de kinderrechtswinkel, en enig googlen leerde mij dat de Belgen dit ook hebben, alleen heet het tegenwoordig anders.
https://www.vlaanderen.be/nl/cultuur-sport-en-vrije-tijd/jeugdwerking/t-zitemzo
Even doorklikken, het gaat wel degelijk over recht, ook al doet het webadres iets anders vermoeden. Vragen kunnen onder andere worden gemaild.
Groeten,
Temet
Dank!
Daar had ik ook al aan gedacht, een advocaat voor de dochter alleen. Maar aangezien de dochter nu nog doodsbang is dat vader te horen krijgt dat dochter ook maar iets negatiefs over hem verteld heeft, zie ik het voorlopig niet gebeuren dat zij zelf juridische stappen tegen haar vader neemt.
Ik zal zeker eens kijken op die link en nadenken wat Nina en haar dochter verder kunnen doen als de rechter vader echt niet doorziet en straks onverhoopt een 50-50-verblijf uitspreekt. Niemand zit te wachten op lange rechtszaken met onzekere uitkomst, maar niemand zit ook te wachten op een ongelukkig meisje (en dat is weer een understatement).
OokZo
Volgens mij wordt hier bedoeld dat de dochter zich kan laten informeren. Niet meer dan dat. Zodat zij beter weet wat eventueel haar rechten en mogelijkheden zijn, en ze daar langzaam, in haar eigen tempo, naar toe kan werken. Dus niet meteen juridische stappen nemen, maar meer kennis verzamelen zodat ze sterker komt te staan tegenover haar vader. Misschien zijn juridische stappen helemaal niet nodig, als zij zelf, gesterkt door kennis, meer afstand kan nemen en daardoor beter voor zichzelf op kan leren komen. Het kan voor je zelfverzekerdheid enorm schelen als je weet dat je rechten hebt, en die eventueel af kunt dwingen.
@Nina, ik heb enorm veel bewondering voor je! Je doet het hartstikke goed. Je hoopt natuurlijk dat het allemaal makkelijk verloopt en dat je direct vrolijk verder kunt huppelen, maar je hebt zo lang zo diep gezeten dat het heel logisch is dat het wennen aan de vrijheid lang duurt. En die vrijheid is ook nog eens relatief, want je dochter is nog regelmatig bij je ex. En de scheiding is nog niet officieel geregeld, dus ook daarin word je nog met ex geconfronteerd. Ik roep het hier wel vaker, tijd en geduld. Heb geduld, geef het tijd, het komt echt goed met je. Maar niet vandaag en ook niet morgen. Maar er komt een dag dat je wakker wordt en denkt, he, ik heb al een week goed geslapen/ik heb al een week geen moment meer aan hem gedacht/of wat dan ook maar. Heus. Zorg in de tussentijd goed voor jezelf, en pak nog steeds alle hulp aan die je kunt krijgen.
Niet mogelijk
Pennestreek, je hebt helemaal gelijk. Informatie vergaren en zelfvertrouwen opbouwen zijn onmisbaar hierin. Kinderen kunnen in Belgiƫ blijkbaar niet zelf naar de rechter stappen. Dat moet een van de ouders doen.
En dat het herstel (veel) tijd kost, dat vertellen wij Nina ook regelmatig. Ze is nog maar een half jaar geleden de hel ontvlucht, na daar meer dan 10 jaar in gezeten te hebben. Dat is niet zomaar verwerkt. Maar Nina is dapper, gaat trouw naar alle hulpverleners en stapt steeds weer over grote en kleinere drempels heen. We mogen allemaal heel trots op haar zijn!
OokZo / Larisse / Nina
Hoe is het nu.
Dit draadje heeft heel veel indruk op mij gemaakt en is al die tijd blijven hangen.
Ik hoop dat het beter gaat met Nina en dochter. Want het is echt een heel grote stap die zij gedaan hebben.
Kunnen/willen jullie een kort berichtje geven hoe het nu gaat?
Ik zal Nina vragen te reageren. Kan zij melden wat ze wil melden.
Het mooiste is denk ik dat we met zijn drieƫn best dikke vriendinnen zijn geworden en dagelijks contact hebben. Heel bijzonder.
OokZo en ik proberen Nina en dochter zo goed mogelijk te helpen met de problemen die zij hebben gehad en nog steeds hebben. Ik ben SUPER trots op Nina dat ze weg gegaan is. Ondanks alle ellende, beste beslissing ooit!
Maar makkelijk is het niet.
Dochter
En ik denk dat het niet alleen voor Nina zelf de beste beslissing ooit was, maar ook voor haar dochter!
Ik heb er vertrouwen in dat het met Nina en dochter wel goed komt maar het heeft tijd nodig.
Bijzonder
Dat is echt bijzonder van dit forum.
De vriendschappen die ontstaan ben de hulp die geboden wordt.
Ik vind het fijn te lezen dat Nina en haar dochter nog steeds steun krijgen van jullie. Want dat het niet 1,2,3 rozegeur en maneschijn zou zijn was vanaf het begin duidelijk.