Vervolg 'eventjes graag jullie mening'

Nina schuldig voelen

Nina ik zat nog na te denken over dat je zegt dat je je zo schuldig blijft voelen. My two cents: Het is natuurlijk een teken dat je je los aan het maken bent van iets wat jarenlang je gevangenis was: er zelf willen zijn betekende dreiging, gevaar, dus legde je er maar bij neer dat jij er wat minder mocht zijn in de situatie.
Nu je los bent, mag je jezelf zijn, maar je systeem ziet dat nog steeds als eng, gevaarlijk. Een manier om het op te lossen voor je systeem is wel je zelf zijn maar je daar rot over voelen: schuldgevoel, dat een beetje van jouw welzijn afknabbelt.

Ik zou zeggen: wees heel mild voor jezelf. Zie het schuldgevoel als een onhandig klein kind dat er mag zijn maar niet overal gelijk in hoeft te krijgen. Het is inderdaad een oude stem van mensen in je leven (wellicht al voor je man?) dat jij er voor anderen moet zijn en niet voor jezelf. Heb er geduld mee, maar ga er niet in mee.

nou zoiets. sterkte

Overwogen

Nina, je hebt een overwogen beslissing gemaakt, dat was geen impusieve maar een weloverwogen beslissing. Hou dat vast.

Knap

Heeeel knap van je Nina dat je de stap hebt gezet om weg te gaan bij deze man. Je zult je nu steeds meer gaan realiseren in welke gevangenis je jaren hebt geleefd. En ook nu je uit de gevangenis bent is zijn invloed niet meteen weg, hij zal ongetwijfeld proberen je nog aan het wankelen te krijgen door zielig te zijn, boos te zijn op je, je tegen te werken, je onzeker te maken. En eigenlijk heeft hij zoveel macht over je dat je hem daar zelfs nu je weg bent bij hem een beetje bij meehelpt door het tegen jezelf te zeggen. Nina, je hebt er alles maar dan ook alles aan gedaan om het samen met hem te laten werken. Het ging niet. Je hebt de juiste keuze gemaakt voor de veiligheid van je kind en van jezelf om bij hem weg te gaan. Maar dat is ook superspannend en eng, want hij heeft je zelfvertrouwen helemaal kapot gemaakt. Dat heeft tijd nodig om te kunnen helen. Blijf kijken naar de positieve kanten van je ommekeer. Zing uit volle borst mee met the Voice, heerlijk toch! Al die dingen die van hem niet mochten, kunnen jullie nu lekker doen. Duw je schuldgevoel weg, en zie het als een erfenis van hem, als een manier van hem om zelfs nu je weg bent nog invloed op jou uit te oefenen. Met je verstand weet je heel goed dat je gevochten hebt zolang als je kon om het goed te krijgen met hem. Meer kon je echt niet doen. Wees ongelooflijk trots op jezelf dat je je dochter nu een veilige omgeving kunt bieden waarin ze gewoon mee mag zingen met de TV. En al die andere kleine dingen die voor anderen zo gewoon zijn, maar van je man niet mochten. Je mag medelijden met hem hebben, dat hij zo is, maar voel je niet schuldig. Jij hebt het goed gedaan, en het is niet langer aan jou om hem te moeten gehoorzamen. Je mag je eigen leven leven nu. En dat is super eng, logisch, na zoveel jaren onderdrukking! Dat heeft echt tijd nodig, en misschien ook wat hulp van iemand die er ervaring mee heeft of voor gestudeerd heeft. Maar onthoud: je doet het goed!!! We zijn hier allemaal supertrots op jou!

Kom je nog even vertellen hoe het was vandaag?

Hopelijk is het je niet te zwaar gevallen en kun je vannacht lekker slapen.

Knuffels

Dank jullie wel voor al jullie lieve woorden, goede overwegingen en verwijzingen naar websites etc. Doet Nina enorm goed.

Het is een intensief traject, maar we slepen haar er wel doorheen.

Elke dag gebeuren er spannende en ingewikkelde dingen en Nina heeft het zwaar, maar ze heeft laatst "Nee" tegen een eis van haar bijna ex gezegd en dat was ongelofelijk dapper van haar (immers gewend om altijd te doen wat hij eiste). OokZo en ik zijn ENORM trots dat ze dat gedaan was, terwijl dat erg moeilijk voor haar was. Een enorme mijlpaal!

Gelukkig heeft ze gemerkt dat na een nee van haar er eigenlijk niets gebeurt (anders dan voorheen).

Het blijft een spannende tijd, maar we steunen Nina onvoorwaardelijk. Fijn als jullie haar virtuele knuffels en aanmoedigingen blijven geven om niet bang te zijn, te vertrouwen op een goede afloop en vooral niet te doen wat bijna ex wil. En te blijven vechten en vol te houden voor het welzijn van haar dochter en zichzelf.

Ze kan het erg goed gebruiken.

Larisse Ookzo Nina

Larisse Ookzo: een pluim voor jullie behulpzaamheid. Nina: {{{{{{{Nina+ dochter}}}}}}}}}

ik hoop dat jullie zingend door het leven mogen gaan!

Mari

ik sluit me aan bij Mari! Mooi hoe jullie samenwerken.

Wat een goed nieuws

Fijn hoor Nina!

Bedankt

Bedankt iedereen voor de lieve reacties.

Mijn man blijft intussen onze dochter manipuleren door haar foto's van haar knuffel of huisdier te sturen. Zij reageert daar dan op met 'ik mis je' en zo en lieve of droevige smileys erachter.
Maar hij is erg sluw. Hij belde haar begin deze week met de melding dat ze tot 2 keer toe naar een pretpark kunnen gaan. Jeetje, 2 keer in een week, en dat terwijl hij voor we uit mekaar gingen nooit wat leuks met haar deed. Natuurlijk, met zo'n aanbod was dochter heel blij. Hij manipuleert haar. De lieve reacties van haar heeft hij dan ook naar zijn advocaat gemaild. Er kwam dan ook een redelijk agressieve mail van zijn advocaat naar de mijne. Ik was er slecht van, er stonden leugens in. Hij vroeg tijd met dochter en mijn advocaat antwoordde daarop dat dat kon, maar enkel onder toezicht van een neutraal persoon. Ik vond een neutraal persoon, maar hij vond haar totaal onbetrouwbaar en partijdig. Dus in de brief van zijn advocaat stond dan ook dat hij eiste dat ik dochter dezelfde avond nog bij hem zou afzetten. Het kostte me enorm veel moeite om niet aan zijn eis toe te geven. Vandaag dan opnieuw de mail van mijn advocaat naar die van hem met herhaling dat hij vandaag zijn dochter kon zien onder toezicht (toezicht is nodig omdat hij haar anders weer opzadelt met zijn verdriet). Hij reageerde niet. Ik race na mijn werk naar huis om dochter op te halen. Ze had speciaal voor hem haar mooiste kledij aan en na een tijdje belt mijn excollega met de melding dat hij niet aanwezig zal zijn (ze heeft een half uur naar zijn tirade mogen luisteren). Ik moest die boodschap dan aan dochter overbrengen. Ze huilde en belde hem op. Hij huilde, zij moest hem troosten. Hij maakte me zwart bij haar. Dochter is gebroken... Ze zei dat het aanvoelt alsof haar pa niet om haar geeft
En toen, even later zei mijn moeder dat hij wat postte op Facebook over 'ik mis mijn meisje'. Kan best zijn, maar hij miste haar dan toch niet zooo hard, anders was hij toch wel naar de afspraak gekomen om zijn dochter te zien? Dit is wel een heel domme zet van hem. Volgende week moeten we naar de rechtbank, ben best nerveus. Hopelijk doorziet de rechter hem.

Kennen

Je leert je man zo wel van een héél andere kant kennen. Hopelijk helpt dat ook tegen jouw schuldgevoel en medelijden met hem.
Je dochter is, eerlijk gezegd, de enige in dit hele verhaal die echt medelijden verdient. Wat is dat een arme donder, zo als speelbal tussen haar ouders.
Een tip van mij, wees voorbereid op nog veel meer. Hou een logboek bij en zorg voor getuigen die ook iets tegen hem of tegen mensen die hem kennen iets hier over durven te zeggen. Als je man merkt dat andere mensen zien wat hij doet dan zal het gauw af gelopen zijn. Niet in de zin van name and shame dus niet dat andere mensen hem gaan aanvallen maar meer in de zin van dat het zichtbaar wordt van hoe hij met dochter omgaat. Jouw man lijkt mij iemand die het heel belangrijk vind hoe hij op de buitenwereld overkomt en als anderen vraagtekens gaan zetten bij zijn gedrag corrigeert zich dat zelf wel.
Op de rechter hoef je niet te rekenen. Die gaat niet uitzoeken wie gelijk heeft. Die ziet de hele dag mensen die met modder naar elkaar gooien. Een rechter kijkt naar de feitelijke situatie. Waar woont het kind nu, is dat een goede plek, zijn er genoeg bestaansmiddelen zoals inkomen en huisvesting, wat wil het kind en wat zegt een eventuele betrokken instantie.
Heel veel sterkte weer.

Je moeder

Ik ben blij voor je dat je moeder er voor jullie is.

Foto’s van knuffel of huisdier?

Even voor mijn begrip: zijn die knuffel en dat huisdier nog bij haar vader? Dan is dat wel heel erg laag manipulatief gedrag zeg! Is er dan niet een mogelijkheid dat knuffel en huisdier bij jou komen Nina.
Hij mag best tegen haar zeggen dat hij haar mist, dat zal ook best wel, maar er zijn wel grenzen aan wat hij bij haar neer mag leggen aan verdriet. Dus heel verstandig om voorlopig ontmoetingen alleen in bijzijn van een derde te doen. Hou daaraan vast, blijf sterk, laat bedreigingen en overdonderend gedrag van je af glijden. Tip: nergens direct op reageren, eerst laten bezinken en nadenken. Dan heb je tenminste de tijd om niet op de oude voorgeprogrammeerde manier te reageren. Als je dat vaak oefent wordt heet steeds makkelijker om niet meer direct in de houding te schieten.

Volgende stap is: je dochter niet meer direct laten bellen bij teleurstellingen. Ook voor haar geldt dat ze beter eerst de emotie kan laten zakken. Ze kan een dag later bellen en hem zeggen dat ze teleurgesteld was, en laat haar niet luisteren naar zijn uitvluchten, excuses en beschuldigingen, maar laat haar dan een nieuwe afspraak maken.

Ik snap dat het in de praktijk minder makkelijk is, maar je bent op de goede weg Nina!

Sms ipv bellen

Sms’jes kun je opslaan. Zo heb je ‘bewijs’ hoe hij communiceert.
Wel ook oppassen met wat je zelf en hoe je iets deelt....

Deze tip ook voor je dochter want zij is door de emoties in zijn stem, zo kwetsbaar.

Nina

Misschien is het al ergens genoemd, maar heb je er al eens aan gedacht professionele hulp te zoeken? Je bent zo gehersenspoeld door deze man met zijn vreemde gedachtenkronkels en manier van doen, zit onterecht vol schuldgevoel.

De manier waarop hij je dochter blijft behandelen is ook buiten alle proporties, zij kan vast ook wel wat goede professionele hulp gebruiken.

Dat die man ziek is (in zijn hoofd) is buiten kijf, al ben ik geen psycholoog en zal ik er dan ook geen diagnose op plakken. Maar ik vermoed dat jij inmiddels ook ziekgemaakt bent (en je dochter ook) door zijn extreme gedrag en gemanipuleer.

Om maar eens wat te noemen: hard huilen tegen de schouder van zo'n jong meisje en vertellen dat jij haar spaarcentjes op gaat maken aan de scheiding... Dat valt op geen enkele manier goed te praten.

Eigen emoties buiten het contact houden

Als ik het zo lees, wordt je man in zijn gedrag gevoed door emoties van jou en je dochter. Het laat hem zien dat er aanadcht voor hem is, dat hij van betekenis is. Hoe moeilijk het ook is, ik zou me als ik jou was voornemen om niet mijn emoties aan hem te tonen en er alles aan te doen om neutraal en zakelijk op hem te reageren, en anders maar niet reageren. ik heb op een gegeven moment met mezelf afgesproken dat ik mailtjes van ex minstens een nacht zou laten liggen voordat ik ze beantwoordde. Later werd dat: zo lang ik nog woede en frustratie op voel flakkeren en ik nog die onrust voel om hem te overtuigen, reageer ik niet. Dat heeft heel veel goed gedaan in ons contact. Heel af en toe gebeurt er nu (10+ jaar later) nog eens iets rondom de kinderen dat zijn woede en agressie opwekt maar dat gaat geen eigen leven meer leiden omdat ik het niet (emotioneel) overneem. Soms is dat heel moeilijk omdat je de neiging hebt om kwaad te worden, je te verdedigen of om zijn vreemde gedachtenkronkels aan de kaak te stellen maar als ik dat niet doe, ontstaat er een situatie waarbij het overduidelijk dat hij met zichzelf in de knoop zit. Is ook ergens pijnlijk om te zien, want als je zelf emotioneel bent uitgestapt, zie je pas hoe verward de ander echt is. Maar hoe hij ook worstelt, het is niet goed als anderen, je dochter, jij, daar slachtoffer van worden. Als hij zich verantwoordelijk zou kunnen gedragen zou hij dat beseffen en zou hij jullie ervoor vrijwaren. Dat doet hij (juist) niet, en daarom moet jij het gaan doen, het je dochter voordoen en het samen met haar gaan leren: je grenzen bewaken voor deze ex-man en vader. En jij moet dit ook doen omdat je dochter dan ziet dat dit is wat je moet en mag doen in de relatie met iemand die zo fors grenzen overgaat van mensen van wie hij beweert te houden. Het is niet gezond om eindeloos mee te bewegen met een ziek en verward iemand en daarbij je eigen grenzen zover op te rekken dat je zelf beschadigt en stuk gaat. Zij mag gaan beseffen dat je dat echt niet hoeft te doen.

Ik proef ergens dat jij leeft met de veronderstelling dat hij er ook goed moet uitkomen. Dat het voor hem ook goed moet komen. Dat is heel loffelijk maar jij kunt hem niet genezen van zijn verwarring en pijn. Dit is niet een situatie waarbij je door wederzijds elkaars belangen te respecteren goed uit elkaar kunt gaan. De belangen die hij gerespecteerd wenst te zien en de aandacht en bevestiging die hij opeist, zijn buitensporig en hij zal niet gelukkig worden tenzij HIJ daar mee aan de slag gaat. Jij kan nooit genoeg geven om hem gelukkig te maken, niet in en niet na het huwelijk. Je dochter kan dat ook niet. Van die wens zul je daarom ronduit afstand moeten doen. Als je dat doet, kom je nuchterder in de relatie te staan. Dan gaat het over hoe je je om elkaar heen beweegt voor zoveel mogelijk 'plus' en zo weinig mogelijk 'min'. Uiteraard blijft staan dat je de ander niet moedwillig gaat beschadigen, maar dan binnen de reele grenzen van twee volwassen, verantwoordelijke mensen. Hoeveel ruimte er dan uiteindelijk is voor 'plus' hangt zeer sterk af van hoe je ex reageert op begrenzing. Als hij tot rust komt, kan er voor je dochter wat positiefs van de relatie overblijven. Doet hij dat niet, dan wordt het een droevig verhaal. Hoe dan ook: het is zijn verantwoordelijkheid en niemand anders kan die voor hem nemen. Stap uit: na fysiek nu ook emotioneel. Zorg dat je jezelf mentaal bij elkaar grabbelt en werk van daaruit aan kracht en grenzen. Dat kost tijd. Vaak is ook hulp nodig. Gun dat jezelf!

Succes Nina! Je doet het hartstikke goed!

Groet,
Jo Hanna

Bedankt

Jo Hanna, je posts zijn zo raak! Nina, lees die posts nog maar een paar keer hardop aan jezelf voor.

Voor de anderen: er is al professionele hulp. Of die goed en gespecialiseerd genoeg is, moet nog blijken. Ook voor haar dochter heeft Nina ook al een therapeut gevonden.

Nina

Hoop dat het goed met jullie gaat of in ieder geval steeds beter. December is een rare maand maar hoop dat jullie het fijn kunnen hebben

Ups en downs

Het gaat met ups en downs. Gelukkig is er weer nauw contact met haar familie, ziet ze haar oude vrienden weer en is er professionele hulp. Het is nog steeds heel hard werken, Nina is er nog lang niet, maar ze komt er wel.

Nina

We denken nog steeds aan je.
Heb je ondanks alles toch een fijne sinterklaas gehad?

Fijn

Dat het contact met familie en vrienden weer hersteld is, dat is zo belangrijk! Nina, hou vol he, we denken hier aan je. Je doet het goed!

Goed om te horen

Fijn dat ze nu weer bij haar familie en vrienden terecht kan. Niet alleen voor de nare zaken, maar juist ook voor de gezellige.

Goed zo

Goed zo Nina! Hou vol.

Hoe gaat het?

Nina hoe gaat het? Kon je niet bereiken dus doe t even zo. Laat je wat horen?

Wel...

Wel, eigenlijk gaat het niet zoals ik wil. Ik zit een beetje in de put. Deze dagen maken het allemaal nog zoveel moeilijker. Ik hoor happy te zijn, maar ik ben het niet.
Ik pieker me suf 'had ik toch niet beter nog wat langer volgehouden met hem?', 'nam ik wel de juiste beslissing?'. Iedereen beweert van wel, maar waarom voelt het dan niet okee?
Elke dag is een innerlijk gevecht met mezelf, ik ben er elke dag zo vreselijk moe van. Dit is geen leven. Elke dag voelt als een strijd. Toekomstige ex vertelt ook leugens over mij tegen dochter en hij huilt ook vaak bij haar. Dan voel ik me weer schuldig ten opzichte van hem. Het doet zo'n pijn. Ik denk vaak dat ik hem veel afgepakt heb. Ik krijg zo vaak een stil, teruggetrokken kind terug na haar bezoek aan hem. Wekelijks word ik op die manier nog met hem geconfronteerd. Gewoon al het feit dat ik haar bij hen moet gaan afhalen, maakt me misselijk van stress.
Ik hoop heel gauw naar een beter 2019. Ik verlang echt naar het lichtje aan het einde van de tunnel.

knuffel

{{{{{{Nina}}}}}}}}}}}
Een hele dikke knuffel.
Nee, het is echt zo, jij doet het goed, en je bent op tijd weggegaan. Je hebt het lang genoeg geprobeerd, maar genoeg is genoeg.
Dat ze stil en teruggetrokken terug komt is niet iets wat jij doet maar wat je wel raakt en waar jij steeds de scherven mag plakken. Maar echt dit was de beste beslissing voor jou en je dochter. Het is nog maar kort geleden dat je deze moeilijke beslissing genomen hebt en actie hebt ondernomen. Je wil zo graag dat het als bij een goede toverfee in 1x weer helemaal goed is, maar ja, dat weet je zelf ook wel, dat is het niet.

2019 wordt jullie jaar, van jou en dochter die dan gaan zeggen: moeilijk jaar maar we hebben het toch maar geflikt en het was beter dan 2018, 2020 wordt weer beter dan 2019