Verschrikkelijke schoonmoeder

Omdat

Je dat de eerste keer misschien overvalt en dat je dan achteraf denkt: dat ga ik anders doen. Kan hè. Niet iedereen heeft vooraf overal een antwoord op.

En volgende keer anders doen kan natuurlijk ook gewoon een babyborrel zijn.

Dus raap je kaak maar weer op Lanza. Er is niks aan de hand.

Als iemand anders zijn verbazing had geuit dan was er niet zo flauw gereageerd. Ik begrijp ook niet hoe je een week na je bevalling meer dan 100 mensen hebt ontvangen en in 1 weekend 65. Daar had je man ook wel een rol in kunnen spelen.

Kraamfeest

Toen ik bevallen was van een tweeling en al twee kinderen had heb ik ook een kraamfeest gegeven. Een paar weken na de bevalling, gewoon alleen maar koffie, thee en een koekje (ofzo), om mensen uit het wat bredere kringetje dan directe familie en goede vrienden de gelegenheid te geven om de baby's te zien. Kennissen, buren, collega' s enzo. Echt niet dat ik die allemaal individueel wilde ontvangen.

skik

Mensen die

ik niet individueel wilde ontvangen, nodigde ik in het geheel niet uit. Geen enkele behoefte om met een kennis thuis te zitten die normaliter ook niet langskomt. Wat een gekkigheid toch allemaal.

Ik kwam veel mensen gewoon weer tegen, omdat ik zelf bijvoorbeeld naar een verjaardag ging, of over straat liep. Je hoeft toch niet thuis te gaan zitten wekenlang?

Eens met Lanza (alweer)

100 man over de vloer in de kraamweek vind ik ook absurd veel en ik vind het onbegrijpelijk dat a) die mensen zelf allemaal niet snapten dat dit niet het moment was voor enorme hoeveelheden visite en b) niemand in de omgeving dat een beetje in goede banen leidde. Ik was na mijn 2e bevalling (zeer traumatisch) zo van slag dat mijn man zelfs heeft gezorgd dat er nooit meer dan 2 mensen tegelijk naar me toe mochten. Om die reden bleef ik ook in bed terwijl dat fysiek misschien niet nodig was geweest. Het geeft een signaal: dit is geen verjaardagsfeestje, er is een bijzondere situatie. Vooral bezoek van ver vond dat heel jammer maar het was even niet anders. Puur het feit dat jij twee uur in de auto zit betekent niet dat je dan de hele middag kunt blijven, dat kon ik echt niet aan. Maar mijn man heeft dat allemaal afgehouden, zo assertief was ik echt niet. Sommige mensen hebben hem dat nog lang kwalijk genomen.

Dat is ook de rol

van je partner/de vader of de kraamhulp als je daar zelf te zwak voor bent, om welke reden dan ook. Ik had zelf een zeer ervaren kraamhulp en die heeft ook wel een keer mensen weggestuurd toen het me te veel werd. Ik hoefde het niet eens tegen haar te zeggen. Ze zag mijn blik en vroeg aan me of het te veel was? Ik knikte en dat was genoeg.

Kijk, zo hoort het. Het is toch belachelijk dat je als kraamvrouw assertief moet zijn om te verhinderen dat er 60 mensen in 1 weekend langskomen. Dat kunnen die mensen zelf ook wel bedenken, of anders je man, of anders de kraamhulp.

kraamhulp

Nogmaals: de kraamhulpen zijn er niet meer zo lang als vroeger en als ze er zijn zijn ze druk met van alles. Het is niet meer hun taak om de visite te reguleren.

Kraamhulp

Nou een vriendin van mij is kraamhulp; en die is nog geregeld de eerste dagen 8 uur in een gezin, en bemoeit zich dan soms ook echt met het bezoek.

Kraamhulp

Volgens mij is de belangrijkste taak van de kraamverzorgende toch echt het zorgen voor moeder en kind. Daar hoort het serveren van koffie en beschuit met muisjes niet bij - maar het zorgen voor de rust van de kraamvrouw en de baby wel!

Even van me afschrijven

Na een hele lange bevalling werd baby naar de IC gebracht, waar ik hem vervolgens 3 dagen niet heb mogen zien (niks vredig huid-op-huid contact)..
Ik op een andere afdeling van het ziekenhuis lag met een vrouw die haar bed niet uit mocht maar wel de eerste 2 nachten huilde omdat ze haar baby in de kamer ernaast hoorde huilen maar niet op mocht staan, waarna ik dat maar gedaan heb en haar baby moest troosten terwijl ik dus mijn eigen kind niet mocht zien..
Waarna ik op dag 3 heel hard moest huilen en de verpleegkundige zei dat het “kraamtranen” waren.. (yeah right)
Waarna ik op dag 4 thuis kwam, kapot, nog maar 2,5 dag recht op kraamhulp want “ik had in het ziekenhuis bij kunnen komen”..
Waarna de kraamhulp werkelijk niets deed behalve kletsen en mijn temperatuur opnemen en ik haar lunch en koffie maakte, en klaagverhalen aanhoorde over haar zware leven en ik haar logboek noteerde “kraamvrouw neemt goed haar rust”.
Waarna ik haar na 1,5 dag heb weggestuurd..
Waarna mijn man ruzie kreeg met broer en ouders omdat hij te lang had gewacht met het bellen om te zeggen dat baby was geboren.. waar ik uiteindelijk de schuld van kreeg..
Waarna hij niemand meer wilde zien in de eerste weken terwijl ik op een gegeven moment toch wel de baby wilde showen..
Waarna er wel een select groepje mensen kwam maar echt feestelijk was het niet..

Het is (bijna) allemaal goedgekomen maar ik had dit vantevoren niet kunnen verzinnen en ik was ook helemaal niet assertief genoeg door mijn karakter en omstandigheden.. het is een heftige tijd.
En bij mijn eerste ging het als in een sprookje met geweldige kraamhulp en lief bezoek dat precies lang genoeg bleef.

Oeps

“Ik haar logboek noteerde” is natuurlijk “in haar logboek noteerde”

Ja precies

het gaat erom dat de moeder en het pasgeboren kind op tijd rust nemen en dat dit mogelijk is. Dit is erg belangrijk die eerste week. Het is niet voor niets dat vrouwen vroeger hun bed de eerste tijd helemaal niet uit mochten van de dokter, de kans op verzakkingen is groot. Dat merk je vaak niet eens de eerste tijd, maar daar kun je wel later last van krijgen. Met alle gevolgen van dien.

Tegenwoordig hoef je geen bedrust meer te nemen, dat is achterhaald, maar nu slaan sommige vrouwen en het bezoek vaker door de andere kant op. Alles moet dan direct weer kunnen en er worden allerlei eisen gesteld aan de kraamvrouw. Een van de taken van de kraamhulp is wel degelijk om dit in goede banen te leiden.

Kraamtijd

Ik was alleen met mijn dochtertje. Ik had een dijk van een kraamhulp die alleen voor mij en haar zorgde. Verder logeerden er de eerste weken vriendinnen bij mij die elkaar aflosten. Als ik veel verhalen hoor denk ik dat ik de best verzorgde kraamvrouw van het westelijk halfrond was. Er werd voor me gekookt, gewassen, schoongemaakt, boodschappen, vuilnis in de container enz. Mensen die op bezoek kwamen mochten niet langer dan een half uur blijven, tussen 12 en 16u en 's avonds niks. Ik had van tevoren geen idee hoe belangrijk dat is. Het stond trouwens wel al op het geboortekaartje: eerst bellen en 's middags rust.
Ik werd wel overladenmeg post en pakketjes. 100 Mensen de eerste weken? En een schoonmoeder die van alles moet? Verbijsterend! Maar het klopt dat je zelf niet goed bent in grenzen stellen die eerste weken. Daar heb je echt een man, kraamhulp, familie of vrienden voor nodig.

Bennikki

Wat een heftig en verdrietig verhaal! Fijn dat het goed is gekomen maar toch, zo stel je het je allemaal niet voor!
Als ik heel eerlijk ben vond ik de jonge-babytijd echt drie keer niks. Dat eindeloze gehuil, dat totale gebrek aan structuur, dat slaapgebrek.... brrr. Sindsdien zet ik ook nooit meer “Geniet ervan” op een felicitatiekaart. Ik schrijf nog net geen “Sterkte”! ;-)

Zelfde als alleenmoeder.

Een topper van een kraamhulp die mij en zoon op handen heeft gedragen. Zorgzaam en ze heeft me ook fantastisch begeleid met het geven van borstvoeding. Dat werd van te voren gevraagd, ik wilde graag bv geven en ik kreeg een oudere hulp die daar veel kijk op had.
Ze ontving met een glimlach mijn bezoek, voorzag ze van koffie en beschuit met muisjes en kwam dan boven aan mij vragen:"of het gelegen kwam". Ik mocht geen trappen lopen en lag als een koningin in mijn bed. Mijn man hielp ook, maar hield zich strak aan haar regime, het werkte gewoon.
Meer dan 100 mensen in een week, en dan vooral de eerste week na de bevalling, bewaar me. Ik kreeg ook iedere dag bezoek, heb ook een grote familie, met allemaal een warme goede band, maar van ieder gezin kwam er één en gelukkig lieten ze allemaal hun eigen kroost thuis.

Meer dan 100 in de eerste week..

TS reageert niet meer; ik denk dat het aantal bezoekers in de eerste week wat aangedikt is.

Een babyshower is vaak buitenshuis wegens ruimtegebrek. En een paar maanden later, menig moeder is dan alweer opgeknapt.

Verder hadden we een geweldige kraamhulp die ons ( man en ik) zelfs ontbijt op bed bracht. Maar dat was in de goede tijd dat er nog vol op uren vergeven werden.
Omdat de bevalling in mijn geval compleet verkeerd had kunnen aflopen, (werd met ladderwagen uit huis gehezen), hield man veel rekening met mijn wensen.
Ook dat kan van invloed zijn op verloop kraamweek.

babyshower is GEEN kraamfeest

https://nl.wikipedia.org/wiki/Babyshower

Triva,

Je hoeft niet te schreeuwen.

Ik vind een babyshower vooraf of kraamfeest achteraf sowieso tamelijk onpersoonlijk; te veel mensen om een leuk gesprek mee te kunnen voeren.
Daarnaast:
Bij een babyshower zitten anderen aan de alcoholische versnaperingenen met een kraamfeest zit jan en alleman met hun vingers aan de wangetjes van een baby met een nog tamelijk lage weerstand tegen bacillen.

Inderdaad 3x

niks al dat hysterische gedoe. Ik vond het de tweede keer dat ik een kind kreeg fijn dat iedereen wat normaler deed.

100 familieleden?? (Ot)

Waar haal je die allemaal vandaan?

Lieve help/flanagan

Flanagan: TS reageert niet meer; ik denk dat het aantal bezoekers in de eerste week wat aangedikt is.

Een babyshower is vaak buitenshuis wegens ruimtegebrek. En een paar maanden later, menig moeder is dan alweer opgeknapt."

Je gooit het nog steeds doorelkaar.

Ik was TS niet en IK had het over +/- 100 man. Daar is geen woord van gelogen.
Vroeger had je nog grote gezinnen en die kregen zelf ook grote gezinnen.

Mijn kráámfeest was daarom 3 weken na de geboorte van nr 2 omdat ik het bij nr 1 te druk vond. En gewoon thuis. Hechte familie van alle kanten.
Mijn toen-echtgenoot vond al die visite en erkenning erg leuk en dus kwam alles gewoon langs, deels onverwacht. Aangezien we ver weg woonde stuurde je mensen niet weg.
Ik spreek hier over jaren terug, ik word zelf bijna oma, en dat ging er toen soms anders aan toe uit het best waar wij uit kwamen.

Tijgeroog

Oh ik kom denk ik wel op zo'n aantal, maar de meesten zou ik straal voorbij lopen op straat . Mijn moeder heeft 5 zussen/broer, die hebben allemaal 3, 4 en zelfs eentje met 9 kinderen, allemaal directe neven en nichten dus. Aan vader's kan is het wat stilletjes. Twee stuks, broer en zus beiden 2 en 4 kinderen. Ik heb zelf 2 zussen, man heeft een zus en broer, maar ook een heel regiment aan ooms, 10 meen ik, waarvan hij driekwart zelden zag, maar op 2 na allemaal met een aantal kinderen. Tel uit je winst. Als het geheel een stevige band met elkaar en wij met hen gehad zouden hebben, dan zou een geboortekaartje er misschien bij gehoord hebben. Maar dat kwam nu niet eens bij ons op. Ik moet er niet aan denken om zoveel volk over de vloer te krijgen na een bevalling. Een paar per dag is leuk, maar meer ook niet.

100 familieleden

Dat is een eitje.

Mjjn schoonmoeder heeft 6 broers en zussen. Mijn schoonvader heeft 12 broers en zussen.

Een familiefeest bij mijn man is mega. Bruiloften, dopen, begrafenissen. Het is altijd afgeladen. Overal familie.

Nu laat iedereen elkaar daar gelukkig wel heel vrij. Je komt of je komt niet.

Maar 100 familieleden ergens is bij de familie van mijn man zo voor elkaar.

Bij ons

ook grote families aan alle kanten, maar echt niet dat ik al die mensen de eerste week bij mijn bed wilde hebben. Alsjeblieft zeg. Gelukkig snapt mijn familie dat heel goed en dringen ze daar niet op aan.

Ze vonden het wel erg leuk om mij en de baby te zien toen mijn moeder een paar weken later haar verjaardag vierde. Dat was voor mij ook handig, kon iedereen ons even zien zonder dat ik wekenlang bezig was visite te ontvangen. Na een paar uur kon ik zelf opstappen en naar een rustig huis gaan.

Grote familie of vriendenclub

Alles staat en valt met hoe je je voelt en hoeveel mensen je te verwerken hebt. Bij nr 1 moest ik 8 dagen in bed blijven en wllden we het klein houden met als gevolg dat we een maandlang visite aan het ontvangen waren. Ging prima maar ik had het op een gegeven moment wel gehad. Bij nr 2 sprong ik na een half uur weer rond(figuurlijk gesproken) en hebben we na een week alle vrienden en kennissen bij elkaar uitgenodigd en waren we er vanaf. Wat iemand schrijft: "ik kan het aanbevelen", dat kan ik beamen. 1 avondje drukte en toen hadden we het gehad. Gewoon eenvoudig gehouden, drinken en beschuit net muisjes Geen overdreven toestanden. Nu scheelt het ook natuurlijk hoe groot je vrienden en kennissenclub is want die komt bij ons op max 40 mensen. De directe familie was toen wel al geweest, neven en nichten(kinderen van ooms tantes) had ik niet uitgenodigd, daar heb ik niks mee en die zagen de baby later wel op verjaardagen bij mijn ouders.

Mijn moeder vond bij de 1e dat ik ook haar vroegere buurtjes(mijn ouderlijk huis dus)uit moest nodigen met een kaart je omdat ze had gehoord dat 1 van hen al een kadootje had gekocht. Daar had ik dus helemaal geen zin in, ik had kaartjes voor een groep en daar hoorden zij niet bij. Natuurlijk waren ze welkom maar ik ging geen kaartjes sturen naar deze mensen. Toen was buurvrouw boos en kwam ze niet. Ook goed dacht ik toen :)