Verschrikkelijke schoonmoeder

kaaskopje

Je vergeet dat de kraamhulp nu veel minder lang komt denk ik....

Ik vond

het juist niet fijn als iedereen binnen een week zou komen. Dat zou ik normaal al vermoeiend vinden, maar in zo'n eerste week al helemaal. Ik lag het meest van de tijd met baby huid op huid op mijn borst en ik vond het fijn als dat gewoon kon. Wij hebben dus de eerste week alleen de opa's en oma's uitgenodigd en onze broers/ zussen en verder alles nog afgehouden.

De werken erna planden we de meeste dagen 1 bezoekje in. Dat vonden we wel genoeg. Een kraamfeest organiseren moest ik echt niet aan denken.

ook ruzie hier

Hier ook ruzie, blijkbaar komt dat toch snel voor in zo'n periode. Wij woonden toen in een twee kamer flat. Voordeur grensde aan mijn slaapkamer (waar door ruimte gebrek geen deur in zat. Dan had je aan de andere kant van de voordeur de badkamer en de woonkamer. Terugtrekken kon ik mezelf dus niet echt en de bel was ook overduidelijk te horen.
Op de kaart had ik geschreven dat iedereen even moest bellen voordat ze kwamen.
Op de derde dag kwam mijn beste vriendin die op 1,5 uur rijden vanaf mij woonde. Ik had me erg verheugd op haar bezoek en verder zou er niemand komen, dus gezellig even bijpraten.
Nog geen 2 minuten nadat zij binnenkwam kwam mijn moeder met mijn schoonzus en haar zoontje van 2 jaar binnen (niet afgesproken) en zij gingen kletsen met mijn vriendin en ze hadden een zak oude kleertjes meegenomen die ik mocht hebben (vond ik leuk hoor maar niet op dat moment)t. Dus op een gegeven moment ging ik in de slaapkamer borstvoeding geven en mijn vriendin kwam even mee om zachtjes te kletsen (om het rustig te houden voor de baby, de kraamhulp had uitgelegd dat het dan beter was om even in een rustige kamer te gaan zitten) Nou en iedere minuut kwam mijn moeder binnenlopen met het neefje van twee om in de spiegel te kijken die in de slaapkamer hing en dan liepen ze weer terug (een spelletje ter vermaak) en zo ging dat maar door en door. Ik wilde niemand teleurstellen maar baalde zo van de situatie en de drukte. (ik had kraamhulp voor halve dagen ivm kleine woning dus die was al weg)
Die avond heb ik mijn moeder gebeld en gevraagd of ze voortaan toch echt even wilde bellen want ik had het nu zo jammer gevonden dat ik verre vriendin niet had kunnen spreken en het was zo druk geweest.
Mijn moeder zei dat ze het begreep en hing op en de dag erop had ik een woeste vader aan de telefoon, mijn moeder had de hele nacht niet geslapen en was zo teleurgesteld, ze deden alles voor mij en hun ouders kwamen vroeger ook altijd gewoon even langs, ZIJ hoefden toch niet te bellen? Dat bellen was toch voor andere mensen?
En wie ik het die week ook vertelde, want ik was er heel verdrietig over, niemand begreep het, ze vonden dat mijn ouders wel een beetje gelijk hadden.
Nou ja, mijn trauma van het eerste kind, geen leuke herinnering.
Later wel geprobeerd uit te praten,maar we kwamen er niet ver mee, dus maar grote streep eronder en het er niet meer over gehad.
Bij de tweede had ik een groter huis en voelde het niet zo als iedereen zit op je lip, was ik zelf wat meer gewend en toen ging het beter.

Merel

"En wie ik het die week ook vertelde, want ik was er heel verdrietig over, niemand begreep het, ze vonden dat mijn ouders wel een beetje gelijk hadden."

Wat jammer! Ik weet niet of je er nog iets aan hebt, maar ik vind niet dat ze gelijk hadden

Wat is dat toch, dat zoveel mensen in die periode gewoon geen begrip hebben en geen hints kunnen oppakken? en dat duidelijke aanwijzingen (bellen) alleen voor anderen gelden?

Ik snap je ook

daarbij is het echt niet aan anderen om zo over je grenzen heen te gaan. Eerlijk gezegd begrijp ik niet waarom iedereen op dat eerste moment zich zo moet opdringen. Het kind bestaat hoogstwaarschijnlijk nog jaren, dus er is genoeg tijd om de leuke oma uit te hangen.

Geef de moeder en het pasgeboren kind toch even de rust en de ruimte, zo moeilijk is dat toch niet?

Lief

Lief dat jullie het begrijpen, ik vond mezelf toen ook echt niet onaardig geweest of zo. Wat nog stommer was, de verre vriendin kwam om 15.00 uur en ging om 16.00 uur weer weg (had ook een klein kindje en moest nog een eind rijden) en mijn moeder en schoonzus gingen om 16.05 weg, zat ik de rest van de middag helemaal alleen, en echt enorm te balen, want mijn plan was, door op het geboortekaartje te schrijven "Bel je even, voordat je langskomt?" dat ik het een beetje leuk kon verdelen, mijn moeder en schoonzus hadden wat mij betreft prima om 16.00 uur kunnen komen, geen probleem.
Ik heb dit nog uitgelegd aan mijn moeder maar het kwam niet aan en dat anderen het ook niet begrepen, dat ergerde me nog meer ;-( hahaha kan er bijna nog kwaad om worden.

Bellen

Ja, ik zou het ook logisch vinden om even te bellen of te appen. Ik had zeker in de beginperiode ook liever niet te veel mensen tegelijk. Sowieso kies ik er soms voor om bepaalde mensen liever alleen te zien, zeker vriendinnen die je niet zo vaak ziet. Het is dan juist leuk om even een moment samen te hebben. Ik vond bezoek in de kraamtijd juist super gezellig maar ik had liever niet dat iedereen tegelijk kwam. Ik vond het juist leuker om het wat te verdelen zodat we echt aandacht voor elkaar konden hebben.

(schoon) ouders is natuurlijk soms wel wat anders. Bij de geboorte van de jongste was mijn schoonmoeder hier logeren. Dat wilde ze heel graag en mijn man ook. Van mij hoefde dat niet zo maar ik begreep ook wel dat het voor mijn man en zijn moeder wel heel bijzonder zou zijn (en schoonmoeder woont ver weg dus ze kan niet zomaar even langskomen). Bij de een na jongste (haar oudste kleinkind van mijn man, mijn oudere kinderen hebben een andere vader) was ze er pas na 6 weken. Dat kon toen niet anders maar ze vond dat erg jammer. Persoonlijk vond ik dat eigenlijk veel fijner omdat ik ook fitter was en we meer konden ondernemen & de baby was ook interactiever. Mijn schoonmoeder vond het echter heel fijn om die eerste weken er te zijn, te koken voor ons en dat soort dingen. Mijn man vond het ook fijn om dit met haar te kunnen delen.

Mijn eigen moeder woont dichterbij dus die kwam gewoon een paar keer per week langs. Niet eens zo heel vaak en lang die eerste weken. Bij de jongste nam ze af en toe de een na jongste mee voor een middag en dat vond ik heel fijn want de kraamtijd van de jongste vond ik voor de peuter het saaist.

je mag altijd komen als je maar weer gaat

Dat was bij mijn kant van de familie altijd het motto als er een kind geboren werd. Je mag altijd komen, soms krijg je koffie, soms wordt je aan het werk gezet, en soms wordt je weggestuurd.
Om medische redenen ben ik in het ziekenhuis bevallen waar ik ook 24 uur moest blijven na de geboorte. Mijn ouders zijn in het ziekenhuis geweest, schoonouders pas toen ik weer thuis was (zij waren op vakantie op 3 uur rijden van het ziekenhuis)
Met mijn moeder en mijn zussen maar ook mijn tantes waren al bekend met het altijd komen als je maar weer gaat. Ze kwamen langs, wierpen een blik op de baby, vroegen hoe het ging en afhankelijk van het antwoord bleven ze kort of wat langer. Indien nodig werd er door de langskomende moeder of zussen thee gemaakt, was opgehangen of opgevouwen of een ander klein klusje gedaan.

Schoonouders vonden het motto moeilijk, snapten niet hoe ik het bedoelde. Die kwamen, als ze al kwamen, echt uren op visite zitten. Verwachtten dan dat ik koffie maakte met iets lekkers erbij. De eerste 6 weken minstens beschuit met muisjes. De baby een fles geven was ingewikkeld, dat moest ik zelf maar doen en dan mopperend vertrekken dat er niet eens een tweede kopje koffie vanaf kon.

Bij nummer 2 toch weer dezelfde aanpak gekozen en toen kwamen schoonouders alleen als ze zeker wisten dat man ook thuis was. 's Avonds om 21.00 uur bij voorkeur, dat ik dan al ernstig naar mijn bed verlangde en de baby dan niet uit bed gehaald werd om even te showen was maar raar. Daar krijgt zo'n kleintje echt niks van als je hem er even uit haalt!

Als ik het over kon doen dan was ik zeker bij nummer 2 veel strikter geweest, bezoek welkom van ... tot 17.00 uur en was de avond voor het gezin geweest.

No way

dat ik me in die mate zou aanpassen aan de eisen van het bezoek. Normaal gesproken ga je jezelf toch ook niet in allerlei bochten wringen in je eigen huis? Waarom zou dat dan ineens moeten als je net een mens uit je vagina hebt geperst? Doe even normaal zeg.

Mijn schoonouders mochten hier echt niet logeren die eerste weken. Niemand niet trouwens. Ik wilde wennen aan mijn kind en samen zijn met mijn eigen gezin. Bezoek: leuk, maar op afspraak en dan eventjes blijven en niet uren blijven hangen met allerlei verwachtingen.

Wij deden bezoek vaak van 11 tot 12 bijvoorbeeld, dat kwam goed uit met de voedingen. Soms s middags nog een. Een tot twee bezoekjes per dag vond ik wel genoeg. 's Avonds wilde ik echt rusten. Ik was zo moe! Dan was mijn man thuis en wilde ik eten, douchen en even alleen zijn.

Tsja ...

Dat gedoe rond kraambezoek komt in veel gevallen vermoedelijk neer op een strijd om normen. Persoonlijk vind (ook) ik dat niet normaal.

Kaaskopje

"Ik heb daarom nooit zo begrepen waarom mensen later pas een kraamfeest geven met een huis vol visite"
Behalve dat je het zelf niet doet, wat begrijp je er niet aan?
Mijn 1e kraamtijd met een huilbaby was niet leuk en veel te druk ( grote familie) dat waren 4 weken met volop visite.
Geen tijd te genieten. Bij nr 1 veel hechtingen, bij nr 2 11 dagen hoofdpijn vanwege lekkend hersenvocht door een ruggenprik.
Bij nr 2 na 3 weken een kraamfeest gegeven. 1 drukke dag en klaar. Geen onrust ( behalve 1 dag in 2 delen van 2 uur) voor ouders en baby. Ik kan t iedereen aanraden; ik stond er veel florissanter bij dan in de kraamtijd.

Plop

Het is best een vermoeiende tijd de eerste maanden met een baby, dus dan ook nog een feest organiseren... ik had er niet aan moeten denken . En met dat in je hoofd kijk je dan toch ook een beetje naar anderen. Waar haalt ze de puf vandaan? Maar zo zie je maar weer dat iedereen daar anders mee is.

Is dat het doel?

... om er florissant bij te staan? Wat een arremoede, alsof je als vrouw er alleen maar voor bent om het een ieder naar de zin te maken en maar vooral moet laten zien hoe goed je eruit ziet en hoe goed je alweer voor iedereen kan zorgen (behalve voor jezelf natuurlijk, wat jij zelf belangrijk vindt, dat doet er niet toe en als het er eens wel toe doet, dan begint er alweer een moeder of schoonmoeder te steigeren).

Ik vind het echt belachelijk hoeveel druk vrouwen zichzelf en elkaar opleggen in een tijd waarin het juist zou moeten draaien om het welzijn van de moeder en haar pasgeboren kind. Die eerste weken mag je echt aan jezelf denken ipv aan de dertig mensen om je heen die ook iets vinden en alweer iets van je willen.

Eens met Lanza

Belangrijk zijn: moeder en kind, vader en broertjes/zusjes. Opa’s en oma’s ook, maar ze hebben niks te eisen. Toen ik met een geplande keizersnee van de oudste beviel werden we al van tevoren gewaarschuwd dat we opa’s en oma’s niet stand-by in het ziekenhuis moesten hebben tenzij we het prima vonden dat zij de baby eerder vasthielden dan ik. Is alweer 20 jaar geleden, toen werd de baby nog heel even voor je neus gehouden en gauw van de OK af. Uiteindelijk was ze al drie uur oud toen ik eindelijk stabiel genoeg was om haar bij me te krijgen. Ze was al die tijd bij haar vader, ik had het echt niet fijn gevonden als ze al van hand tot hand was gegaan voor die tijd. Bij de tweede hadden we gezegd dat Oudste de baby eerst mocht zien, zonder opa en oma bij wie ze logeerde. Oma was not amused, maar Oudste zegt nog steeds hoe fijn ze dat toen vond.

Lanza

Los van dat ik een kraamfeest niet zag zitten, hoop ik dat niemand dat onder de druk van 'moeten' doet, maar gewoon omdat de moeder en (indien aanwezig) vader daar gewoon plezier aan beleeft. Dat kan ook nog .

Ik heb één keer een feest in mijn eigen huis over me heen gehad, waar ik echt totaal geen zin in had, maar ik durfde dat gewoon niet te zeggen. Ik was plotseling in het ziekenhuis opgenomen, terwijl ik zelf wel een feest zou geven. Mijn vrienden dachten dat ik het leuk zou vinden als ze de organisatie op zich zouden nemen. Dus ze hebben mijn huis opgepoetst, alles in huis gehaald en feest!, maar na een kleine week kwam ik die dag weer thuis en vond het vreselijk. Zeg dat dan maar eens. Ik heb het uitgezeten, meer niet eigenlijk. Dus mijn advies aan anderen... nooit ongevraagd iets doorzetten zonder overleg.

Oh, ik bedenk nog iets. Toen onze oudste geboren was, kwamen we de volgende ochtend thuis en werden daar opgewacht door een collega/vriend van man, mijn zus en een buurvrouw. Alle drie glimmend van verwachting. De een had onze aankomst gefilmd (wat ik wel leuk vond), de anderen hadden slingers opgehangen en ik dacht vooral... wat een drukte. Ik had dat alleen met mijn man willen beleven. Ik zat nog té vol met alles om daar meteen anderen bij te willen hebben. Maar ja, ook weer zo iets... zeg dat maar eens. Dus dat werd vriendelijk lachen, bedanken voor alles en een diepe zucht van opluchting toen ze weg waren.

Spreekt mij ook niet aan

Mij lijkt een kort kraambezoekje, waarin ik mijn verhaal kwijt kon en met de baby kon pronken echt veel fijner dan een kraamfeest. Dat wordt toch al gauw een borrel met een thema, waarin het bezoek zich vooral met elkaar bezig houdt.

Maar goed, ik had geen hordes kennissen die met drukke peuters aan kwamen zetten en uren bleven plakken En natuurlijk, ieder zijn voorkeur. Al zal ik met twee prittstiften mijn lippen op elkaar moeten plakken als mijn kinderen ooit een gender reveal party of een baby shower gaan organiseren

Waarom?

Wat is daar zo erg aan? Babyshower organiseer je niet zelf, dus daar kun je niet veel aan doen.

Lanza

Een babyshower is volgens mij iets anders dan een kraamfeest. De eerste is ervoor, de tweede erna. Tenminste... dat denk ik. Een babyshower lijkt me nog wel leuk, hoewel het niet iets is wat ik gewend ben, maar ik zou het wel waarderen als dat voor me gedaan zou worden. Maar ook daarvoor geldt, lijkt mij, dat men goed moet kunnen inschatten hoe het met moeder in wording is gesteld.

Uuuh

Ja dat weet ik, maar Kenfan heeft het oa over een babyshower, dat is inderdaad een feestje voor de zwangere vrouw en wordt door anderen georganiseerd. Je kunt er dus als zwangere vrouw niet veel aan doen als je als verrassing een babyshower krijgt.

Dan kun je dus super kritisch en negatief gaan lopen doen, maar de moeder in spe kan er niet zoveel aan doen.

Lanza hè?

". om er florissant bij te staan? Wat een arremoede, alsof je als vrouw er alleen maar voor bent om het een ieder naar de zin te maken en maar vooral moet laten zien hoe goed je eruit ziet en hoe goed je alweer voor iedereen kan zorgen (behalve voor jezelf natuurlijk, wat jij zelf belangrijk vindt, dat doet er niet toe en als het er eens wel toe doet, dan begint er alweer een moeder of schoonmoeder te steigeren)."

Ik geloof niet dat je het begrijpt en van alles zelf invult .
Direct na de bevalling had ik nogal wat hechtingen, 6 dagen last van naweeën, mijn baarmoeder wilde niet inkrimpen en toen kwam in week 1 mijn hele familie langs. Meer dan 100 man waarvan 65 in 1 weekend en dat was alleen familie...nog geen vrienden of kennissen, buren. Daar heb ik nogal van bij moeten komen.
Daarom dat getackeld en een kraamfeest gegeven bij de volgende. Had ik bij de eerste ook moeten doen. Een deel kan niet op die datum dus dat scheelt. Daarnaast ben ik mn hechtingen kwijt, was van de 11 dagen durende hoofdpijn af en doordat ik alweer zoveel sterker was, kon ik eindelijk van viste genieten.

Maar waarom

heb je dan niet gezegd dat je te ziek was om 100 mensen te ontvangen? Mijn kaak ligt hier echt op de grond.

Lanza

"Mijn kaak ligt hier echt op de grond." Werkelijk ik begrijp niet dat je dit nog kunt typen, waarom zit je niet al bij de spoedeisende dienst?! Echt belachelijk hoor, dat je sociale betrokkkenheid zo groot is dat je echt eerst even deze posting wilde plaatsen. Het forum kan best wel even zonder jou. Sterkte!
gr Angela

Angela

Ik ben het heel vaak niet eens met Lanza en haar laatste bericht komt wat belabberd uit haar toetsenbord maar ook ik zit met grote verbazing te lezen dat er 100 man visite komt als iemand eigenlijk nog helemaal niet in staat is visite te ontvangen. Zelfs als het alleen maar om familie gaat.

Dit keer reageert ze zuiver op het laatste bericht.

flavia

muziek
toon
de rest
alles
de wereld en the universe
Hop naar de kaakchirurg zou ik zeggen
gr Angela

Precies

Flavia, het is toch van de zotte dat een vrouw die net is bevallen zo bizar veel bezoek krijgt in de eerste week, terwijl ze nog niet hersteld is en zich niet goed voelt?

Ik vraag me oprecht af waarom je je grenzen niet hebt aangegeven of hierover hebt gepraat met je man, waardoor hij dit voor je kon doen. Je kraamhulp kan hierin ook van waarde zijn, maar dan moet je het wel zelf aangeven.