Verschrikkelijke schoonmoeder

Maar ik hou

daar dus net zo goed niet van, maar mij wordt dat kwalijk genomen. Alleen maar omdat ik een vrouw ben en vrouwen daarvan moeten houden. Dat vind ik erg vervelend.

...en wat betreft

ts zou dat wel een hele gekke conclusie van je zijn, dat ze niet met haar eigen zoon kan afspreken om haar kleinkind te zien, want hij houdt niet van zijn eigen kind? Of is een baby alleen iets voor vrouwen, bedoel je dat ermee te zeggen?

Triest dat een zoon niet zou kunnen afspreken met zijn moeder om zijn eigen kind te laten zien.

De eerste twee dagen

TS vertelt dat ze alleen op dag één een dag twee bij haar kleinzoon is geweest, toen kreeg ze het appje van haar schoondochter. Ze heeft daarna helemaal niks van haar laten horen, dat vind ik raar. Je moet toch beseffen dat een pas bevallen vrouw nog helemaal haarzelf niet is zo vlak na de bevalling, dan kan ze weleens een onhandig appje sturen wat ze uiteindelijk helemaal niet zo bedoeld heeft. Ik heb de eerste weken na de bevalling van de oudste ook best stomme dingen gezegd, waar ik later van dacht dat ik die in normale toestand nooit had durven denken. En zomaar op bezoek komen tijdens de kraamweek vond ik al helemaal niet fijn. Mijn ouders kwamen de eerste tien dagen elke dag op tijden dat het hem uitkwam en dan bleven ze ook nog lang, schoonouders belden eerst, kwamen een kwartiertje en gingen daarna weer. Bij de volgende kinderen durfde ik daar veel duidelijker in te zijn, al nam mijn moeder me dat niet altijd in dank af.
Mijn advies aan ts is: bel je zoon of schoondochter en vraag hoe het is, toon belangstelling en vraag wanneer het uitkomt dat je langskomt. Neem dan een mooi bos bloemen en een lief cadeautje voor je kleinzoon mee en geniet.

Lanza

Ja, wat afspreken met zoon betreft, heb je gelijk, hij bepaalt dat los van zijn vrouw ook als het goed is.

Inderdaad, ik hoef als schoondochter niet het contact met de kleinkinderen te faciliteren. Dat kan mijn man prima doen. Natuurlijk wil ik als schoonmoeder hier is best iets met haar ondernemen en dergelijke. Ik vind alleen wel dat de primaire verantwoordelijkheid bij mijn man ligt. Dus ik verwacht dat hij vaker vrij neemt als ze komt logeren en dat hij het grootste deel van het entertainen doet. Natuurlijk ga ik ook wel eens mee of ik onderneem iets ,met haar apart maar uiteindelijk lijkt het me logischer dat haar zoon, haar eigen kind, dat meer doet.

Ik heb overigens zowel mijn moeder als schoonmoeder eigenlijk nooit mee uit winkelen genomen bij het baby spullen kopen. Ik hou niet echt van winkelen en doe dat veel liever online of alleen zodat het sneller gaat. Het kan wel zijn dat mijn moeder wel eens is mee geweest als ik met haar samen was en even iets wilde kopen. Ik vind het ook wel logisch dat ik veel vaker wat met mijn moeder onderneem dan met mijn schoonmoeder.

Zoon

Zeker in de eerste periode lijkt het me logisch dat zo'n zoon eerst met zijn vrouw overlegt of en wanneer bezoek handig is, als hij wordt benaderd.
Het zou toch gek zijn als hij ging afspreken met zijn ouders dat ze bijvoorbeeld van 13.00-14.00 kwamen terwijl hij er niet was en zijn vrouw en baby volgens hun huidige 'ritme' sliepen, of een uur bezig waren met borstvoeding.

De baby is pas 1,5 maand oud.

Floria

Natuurlijk is het goed om te overleggen. Ik overleg bijna alles, misschien ook weer overdreven . Maar ik vind het wel normaal dat een zoon dat afspreken voor zijn rekening neemt. Ik was daar zelf misschien zelfs wat star in. Ik vond altijd dat man met zijn vader en vrouw moest bellen en overleggen. Ik ging er ook nooit alleen heen. Op één keer na. Daar was op zich niets mis mee hoor, maar omdat ik toch eerst met de trein moest was het meteen echt zo'n bezoek. Als ze hier in de buurt waren blijven wonen, ze woonden eerst echt vlakbij, dan had ik ongetwijfeld vaker langsgewapperd. Gewoon om te vragen of ik nog een boodschap moest doen of een kopje koffie en dan weer weg. Nu ik zelf de ouder ben met volwassen kinderen, moet ik constateren dat ik ze bepaald niet overloop met mijn bezoeken. Er gaan maanden voorbij zonder bij ze te komen. Ze komen bij ons. Ik vermoed dat ik niet veel anders zal doen als er kinderen komen. Ik zal denk ik wel de frequentie hun kant op wel íets opschroeven. Mijn dochter en schoonzoon vreesden van zijn moeder dat ze constant aanwezig zou zijn als ze hun eerste kindje mogen krijgen, maar moeder schijnt zich bij zijn broer en vrouw toch tegen de verwachting in in te kunnen houden sinds ze een baby, het eerste kleinkind, hebben.

De logische

manier is dat schoonmoeder contact opneemt met haar zoon en vervolgens dat zoon overlegt met zijn vrouw, zeker in het begin als de baby nog zo klein is en de kersverse moeder nog met verlof is. Zomaar voor de deur staan in de kraamweek, vind ik echt heel raar. Dat doe je niet. Hoe eenvoudig is het om even af te stemmen? Een belletje of appje naar je zoon is toch zo gebeurd?

Later kunnen afspraken met vader en kleinkinderen geheel langs moeder heen gaan, als zij bijvoorbeeld aan het werk is. Als mijn man zijn moeder er is, ga ik soms zelf iets anders doen. Het is zijn afspraak met zijn moeder en het gaat haar toch vooral om haar kleinkinderen, dus dan hoef ik er niet altijd omheen te hangen.

Dat ik soms iets met mijn moeder doe, vind ik logisch. Het is mijn moeder (!!!), daar heeft mijn schoonmoeder echt geen klap mee te maken verder.

Ik bedoelde meer iets als: geen garantie dat het ook lukt als je met je zoon iets wil afspreken, want die zoon kan niet beslissen hoe zijn vrouw haar dag indeelt.
Ik zou er zelf ook absoluut niet van houden als mijn man aan kwam met 'mijn ouders komen vrijdag om 11 uur' terwijl hij er niet zou zijn.

"Zomaar voor de deur staan in de kraamweek, vind ik echt heel raar."

Als je weet dat er aan de andere kant 300 familieleden zijn, ja, zeker als je weet dat niet iedereen de eerste dag kan komen en dat jij dan op dag 1 én 2 gaat. Stel dat iedereen dat zou doen!
Ik vond het al vreselijk egoïstisch van mijn schoonmoeder dat ze op beide bezoekmomenten in het ziekenhuis kwam na de bevalling, omdat ze de tweede keer dus een stoel/plaats innam van iemand die voor het eerst kwam. Geef iedereen rustig de tijd om te gaan. Je bent niet het enige familielid en de ruimte op een ziekenhuiskamer is beperkt.

Als op dag 1 in je eentje mag komen, geeft dat toch al iets aan. Als je dan op dag 2 nog eens wil komen en je dochter (hoe oud?) wil meenemen, zouden de meeste mensen begrijpen dat ze eerst vragen of dat kan. Als je die signalen blijkbaar gemist hebt, snap ik dat je een appje krijgt om het wat duidelijker uit te leggen. Ik kan me zo voorstellen dat ze bang was dat je er iedere dag zomaar zou zijn.
Ik denk ook dat de schoondochter niet uit zichzelf gaat appen. Waarom zou ze?

Wat te doen?

Je had na een week moeten appen: wanneer komt het uit dat ik weer eens langs kom met tante?

Meer niet. Jij zit fout door zes wk lang niks van je te laten horen en ook niet naar je zoon. Je bent een verschrikkelijke moeder :)

Die eerste

periode is echt al pittig genoeg. Stuur gewoon een lief appje naar je zoon, of bel hem op en vraag hoe het gaat. Waarschijnlijk vraagt hij dan zelf wel wanneer je weer eens langs komt.

Maar ik proef in ts haar post nogal een verongelijkte houding en ontzettend veel verwachtingen naar haar schoondochter toe, dus het zou maar zo kunnen dat die schoondochter het vreselijk benauwd heeft gekregen.

Die eerste tijd staat je hoofd echt naar andere dingen en dus niet aan tegemoet komen aan ieders wensen.

Schoondochter

Ik vind dat in eerste instantie schoondochter fout zit door dat lompe appje. Het was absoluut niet de bedoeling van ts om er te veel en te pas en onpas heen te gaan (neem ik aan). Dat schoondochter zo gereageerd heeft onder invloed van hormonen dat kan maar zij en of zoon hadden toch onderhand wel moeten beseffen dat iets laten weten op deze manier en dan ook nog aan de kersverse oma totaal niet aardig is. Zoiets doet veel pijn en ik kan me voorstellen dat ts denkt ik wacht voorlopig wel af.
Ik zou het wel maar zo laten en nu in actie komen om via zoon het contact te hervatten.

Ze heeft

duidelijk haar grenzen aan gegeven, dat mag gewoon als je net een kind hebt gekregen. Enige fout die ze heeft gemaakt is dat ze deze boodschap beter door haar vriend had kunnen laten geven.

Maar het is natuurlijk onzin dat je een dergelijke boodschap niet mag geven in een van de meest heftige periodes in je leven.

Dit kan ook

Mijn schoonzus werd verschrikkelijk boos op mijn moeder (haar schoonmoeder) omdat die weliswaar meteen de eerste dag op bezoek kwam maar daarna 5 dagen niet. Terwijl schoonmoeder na de bevalling van haar eigen dochter (ik dus) wel 3 dagen achter elkaar was gekomen! (Mijn baby lag op de intensieve care en ik lag elders in het ziekenhuis, mijn moeder zorgde thuis voor de oudste)
Dit heeft nog heel lang gespeeld en schoonzus heeft mij hier uiteindelijk de schuld van gegeven. Ik had ervoor moeten zorgen dat mijn moeder ook de eerste 3 dagen bij schoonzus op bezoek was gegaan.
Gevoeligheden alom dus bij schoonzus in die eerste dagen. Je weet ook soms niet hoe je het goed moet doen als schoonmoeder. Een dikke huid kweken en het einddoel voor ogen houden denk ik: een goede band met je kleinkind. Dus af en toe slikken en glimlachen en het niet te persoonlijk opvatten.
Het is mijn moeder gelukt, mij nog niet helemaal ; )

Gelukkig Paloma

Ik dacht al dat ik vreemd was. Ik vond het geweldig om ons net geboren kindje aan iedereen te laten zien. Moeder, schoonmoeder, schoonvader, alle andere familie. De kraamhulp was er toch, wat had je verder te doen behalve borstvoeding geven? Supertrots was ik en iedereen mocht meegenieten. Ik schrik hier best wel een beetje van die felle reacties richting schoonfamilie, in het bijzonder schoonmoeder. Ze moet vooral heel erg goed luisteren naar wat de kersverse moeder wil want alles draait om haar en haar kind. Nou, ik herinner me dat de ervaring voor de vader van de pasgeborene toch ook niet mis was. Ouders van vader vinden het toch ook leuk om bij het nieuwe gezin te kunnen zijn en te zien hoe hun zoon het allemaal aanpakt met de baby.
Ach, ik heb nog geen schoondochters, mijn zonen vrijgezellen nog heerlijk door het leven. Wel zo rustig als ik dit allemaal lees.

Maar

Oma heeft niet meer gereageerd hier?

Heeft ze bv wel foto's of berichtjes gehad in die 6 weken?

Zo is iedereen

anders, Jutta. Ik vond het zelf heerlijk om rust te hebben samen met mijn pasgeboren kind. Alles zelf uit te kunnen vogelen, op onze eigen manier. Zonder dat er constant nog anderen bij stonden. Dat was mij al snel te druk.

De opa's en oma's mochten best even om een hoekje komen kijken, maar om nu urenlang en dagen achter elkaar zoveel aanloop te hebben, vonden wij niet fijn.

Gelukkig was daar begrip voor. Ik zou me behoorlik benauwd hebben gevoeld als mensen hadden lopen pushen, of overduidelijk hun eigen behoeftes boven dat van mij en ons pasgeboren kind hadden gesteld. Wat mij betreft is dat echt not done.

Even in de wacht

Ik was zo moe en krachteloos, ik heb alle opa’s en oma’s twee dagen in de wacht gezet. Toen ze langs kwamen, ging ik alsnog van mijn stokkie zodat ik nog een week extra rust invoerde. Kon mij niet schelen wat een ander ervan vond; baby kwam op eerste plaats.en die had niets aan een zwakke moeder.

@ Cornelia, heb je iets aan onze reacties gehad? Is de storm wat geluwd?
Ik vind dat het niet er toe doet wie je appt; je zoon of je schoondochter, als het maar uit oprechte belangstelling is ipv wie kind het vaakst ziet. Het zou jammer zijn als bij hun eerste kind al een opsplitsing van betrokkenheid ontstaat.

Zet zelf die eerste stap ipv gepasseerd in je stoel zitten wachten op een telefoontje.

Meer als Lanza

Hier. Het was leuk dat iedereen even kwam kijken, maar ze maakten geen deel uit van ons gezin. Als we daarvoor iemand weken niet zagen, hadden we ook geen behoefte om die persoon ineens vaker te zien toen er een baby was. Na de baby maakte oma niet ineens deel uit van het gezin. Mijn schoonmoeder dacht wel dat de baby deel uitmaakte van haar gezin. Met zoiets gaat het vaak mis, volgens mij. De schoondochter wordt nog als een soort (wellicht inwisselbaar) aanhangsel gezien, maar het kind daarvan is helemaal alleen van de familie van zijn vader. En dat is de schoondochter al gauw een obstakel waarbij je niet vaak genoeg mag langskomen en zo.

Echt

Floria, dit klinkt alsof je deel uitmaakt van een ouderwetse Turkse familie. Bij ons in de familie worden kleinkinderen gelukkig niet vanzelfsprekend een soort bezit van de familie van vader. Het idee alleen al.
Grootouders waren allemaal blij met de nieuwe kleinzoon. Gewoon dat. Zo gedroegen ze zich en als moeder kon ik dit ook heel makkelijk begrijpen en ze mee laten delen in ons geluk. En natuurlijk stemden ze met ons af over bezoekjes. En bleven ze niet de hele dag. Hoe moeilijk kan het zijn?

Dat was niet omdat het de vader was, maar omdat de vader toevallig het kind van mijn schoonmoeder was. Mijn eerste kind vond zij dus ook haar kind. (Voor de helft van mij afkomstig? Nee, daar had ze toch moeite mee.)

Zij had en heeft wel issues, dat wel, maar toch lees ik zoiets vaker bij anderen. Hoewel het precies is zoals je zegt: hoe moeilijk kan het zijn? Maar toch worden die grenzen zo vaak overschreden.

hier

Mijn baby was erg ziek na de geboorte en lag op de intensive care. Mijn schoonouders kwamen langs en schoonma zei: "We hebben geen cadeautje meegebracht, want als ze doodgaat heb je daar toch niks aan."
Verder hadden ze al 10 kleinkinderen, dus toen dochter het wonderwel toch bleek te overleven hadden ze geen enkele belangstelling meer voor haar. Gelukkig waren mijn eigen ouders wel betrokken (en altijd gebleven ook).

Molletje.

"We hebben geen cadeautje meegebracht, want als ze doodgaat heb je daar toch niks aan."

Ik ben in shock.....

probleem-oma

Volgens mij is het een beetje een probleem-oma. Communiceren is blijkbaar heel moeilijk.
Hopelijk leest ze intussen toch wel mee en heeft ze er alsnog iets aan. Als ze wat aan de tips heeft, is het voor zowel haarzelf als voor haar zoon, schoondochter en kleinkind uiteindelijk een stuk fijner!

Het brengt wel herinneringen boven.
Ik wilde heel erg graag betrokken grootouders. Nee, niet dat ze deel gingen uitmaken van mijn gezin, maar wel dat ze blij waren met onze prachtige dochter.
Dochter is rond 16 uur 's middags geboren.
Mijn schoonouders waren al vrij oud en kwamen na een paar dagen voor bezoek.
Mijn moeder kwam dezelfde avond nog (stiefvader was ziek dus kon niet direct mee), en mijn vader en stiefmoeder ook.
Ik weet niet zo goed wanneer mijn moeder nogmaals kwam, ik denk dat er nog een dag tussen zat. Mijn vader en stiefmoeder zijn een week later nogmaals gekomen, met hun kinderen.

Dus alles verliep helemaal fijn voor mij / ons. Die eerste twee weken.
Maar daarna.... lieten mijn vader en stiefmoeder NIETS meer horen. Drie maanden lang. Drie maanden! Mijn pasgeborene was al zowat een heel kind inmiddels!

Dit gaat over 17 jaar geleden dus er was nog geen whatsapp of smartphone, maar goed natuurlijk wel telefoon, en desnoods sms. Ik snapte er weinig van. Vond eigenlijk ook dat zij nogmaals aan zet waren, misschien was dat achteraf wat star van mij. Toch vond ik het wel een heel ernstige zaak, blijkbaar was er desinteresse.

Het is ook wel het enige grootouderpaar dat niet als zodanig gefunctioneerd heeft. We hebben elkaar al die jaren voornamelijk op verjaardagen over en weer gezien, veel meer was het niet. Mijn vader heeft het zelfs een keer gepresteerd om te vragen wat het kind ook alweer van hem was.

Aanloop

Wij vonden het juist prima als al het bezoek tijdens de eerste kraamdagen kwam. Dan was de drukte voorbij als de kraamverzorgster weer vertrokken was. Daar zijn ze tenslotte ook voor. Mijn man deed gewoon ook wat nodig was in huis, zoals boodschappen, maar het was wel prettig dat de grote lijnen door de kraamverzorgster gedaan werden. Ik zelf vond bezoek best vermoeiend, maar dat vond ik er ook bij horen. Ik was zo trots als een pauw, dus leuk juist als mensen wilden kijken. En door de hulp kon ik tussendoor gewoon mijn rust pakken. Bij de tweede baby was dat extra luxe omdat er toen een peuter rond dartelde die ook zorg nodig had. Ik heb daarom nooit zo begrepen waarom mensen later pas een kraamfeest geven met een huis vol visite. Van mij mogen ze uiteraard, maar juist in de eerste maanden had ik wel genoeg aan het fenomeen baby alleen.