Verdergaan na ontrouw

Jonna

Dat was het moment dat ik op mijn allerslechtst op de stoel zat tegenover de verslavingsarts. Daar kwam ineens heel erg helder het besef dat ik de enige was die mezelf uit deze situatie kon helpen. Ik en ik alleen. Door niet meer te luisteren naar alle adviezen om me heen, door niet meer te denken aan wat het beste was voor iedereen behalve voor mezelf. Door mezelf eindelijk toe te staan om voor mezelf te kiezen. Het verlangen mezelf vrij te voelen, vrij te zijn, echt mezelf te zijn. Geen leven meer in stress, achterdocht, spanningen. Ik ben tot op de bodem gegaan, alles gegeven en nu had ik de kans om alles vanaf 0 weer op te bouwen. En weet je wat? Die reis is tot op de dag van vandaag geweldig!
Voor jezelf kiezen wordt zo vaak opgevat als iets egoïstisch. Zo dacht ik ook. Maar nu niet meer. Je kunt voor jezelf kiezen zonder degenen die je dierbaar zijn uit het oog te verliezen.

Nu ik, alweer

Ik heb het hele draadje ademloos gelezen ,en herken er veel in.
En hoewel ik het draadje van stip niet wil overnemen ,wil ik mijn ervaring delen,en hoop ik misschien ook op tips? want ik kom er niet uit.Mijn man is in 15 jaar al drie keer vreemd gegaan, een keer aan het begin van onze relatie ,(we waren zelfs nog zwaar verliefd),het gebeurde onder invloed van veel drank en was eenmalig. Ik heb toen heel duidelijk de keus gemaakt voor hem en hij voor mij ,achteraf gezien was dat een heel korte heftige ervaring, we hadden nog niets te verliezen behalve elkaar. De tweede keer was honderd maal erger ,dit was geen vluchtige one night stand ,dit was een affaire , met verliefdheid, geestelijke en lichamelijke passie ,en op het moment dat ik erachter kwam via social media, was man al zo ver dat hij erover nadacht om te gaan scheiden. Uiteindelijk koos hij voor mij. De hel die volgde heeft 2 jaar geduurd, daarna werd het dragelijk, maar 100% vertrouwen is er nooit meer geweest, er was definitief iets kapot. Dit is nu 3 jaar geleden. Toch waren we weer happy samen, naar mijn gevoel was onze relatie nog nooit zo sterk geweest, juist omdat we dit samen meegemaakt hadden. Ook hij sprak dit regelmatig uit, "wat hebben we het fijn samen". Ik heb hem die keer ook gezegd, dit was de laatste keer, ik pik dit nooit meer van je, de volgende is het over.
En nu, na een feestje waarbij hij weer zwaar aangeschoten was, is hij vreemd gegaan, een one night stand , en de dag erna heeft hij (nuchter en wel) ook weer contact met haar gezocht via social media.
En alsof ik het aanvoelde ben ik gaan zoeken op de pc ,en zo kwam ik er toch weer achter.
Hij heeft weer spijt, oprecht naar mijn gevoel, de afgelopen dagen hebben we samen veel gehuild ,gepraat en besloten om in therapie te gaan.
Volgens hem mist hij niets, hebben we een goede relatie, anders dan 3 jaar geleden, toen waren we door ons drukke leven ieder een eigen kant opgegaan.
Hij geeft de drank de schuld, wil daar ook aan gaan werken.
Zij is uit beeld, toen ze erachter kwam dat hij getrouwd was heeft ze direct alle contact verbroken.
en ik?ik weet het niet meer. Ik word heen en weer geslingerd tussen hoop en wanhoop. Tussen gaan en blijven. Niet weer, de wond in mijn hart was nog maar nauwelijks dicht. Ik kan niet boos zijn, hou nog wel van hem , maar mijn gevoelens gaan alle kanten op .Toen hij zei met mij te willen vechten voor onze relatie was ik zo opgelucht. Ik zie en voel ook dat hij het echt meent, hij is zo lief voor me, knuffelt me vaak, vraagt hoe ik me voel. benoemt dat hij het zo erg vind wat hij me aandoet. Maar nu ben ik toch gaan twijfelen. Wil ik dit? kan ik dit? is het niet beter om te stoppen? Hoewel ik nog steeds niet boos kan zijn(waar is mijn woede??!!)merk ik dat er momenten zijn dat ik hem een loser vindt, waar ik me het volgende moment direct weer schuldig om voel. Want hij is ook zoveel meer dan een vreemdganger.Ik weet het niet meer.

psycholoog Jeffrey Wijnberg

omschrijft het als volgt:
Overspel is hoogverraad en de schadelijke werking is vergelijkbaar met een terroristische aanslag:

het vertrouwen in het goede wordt zo ondermijnd dat de slachtoffers zich jarenlang onveilig voelen.

(Jeffrey Wijnberg)

Ik persoonlijk zeg altijd dat niemand het recht heeft je zo te doen voelen en dat je vooral niet vrijwillig met je hoofd tegen een betonnen muur aan moet lopen. Dat is 1 keer pijnlijk, maar daarna doe je dat niet meer.

Rana

Een keer kan gebeuren, twee keer hmmm, drie keer is een gewoonte. Hij had kunnen beslissen om het niet te doen, maar hij heeft de inschatting gemaakt dat hij ermee weg komt. Daarbij, van hoeveel keren ben je er niet achtergekomen?

pittig

Ik schrik van deze heftige reacties.die eigenlijk zeggen dat het een verloren zaak is.eens een vreemdganger altijd een vreemdganger? Bedoelen jullie dat?
mijn verstand zegt dat ook, maar mijn gevoel wil daar (nog?) niet in mee.
Hij vertelt me dat hij niet weet of hij kan garanderen dat het weer gebeurt.maar dat hij daar wel voor wil vechten, omdat hij me dit verdriet nooit meer aan wil doen.Het is een duiveltje in hem , zo omschrijft hij,dat een stukje spanning zoekt .dat duiveltje is er vaker geweest, maar omdat hij op dat moment nuchter was, is hij sterk genoeg geweest om het te weerstaan. Met drank op lukt het hem een stuk moeilijker zo is gebleken.Hij drinkt niet problematisch, een paar biertjes oo verjaardagen e.d en een paar als hij vrij is , 1 of 2 per avond.en op sommige feestjes wordt hij flink aangeschoten, maar dat is hooguit 1x per jaar.
Als ik daar bij ben is er niets aan de hand, als hij alleen is of met vrienden komt er een moment waarop zijn grens vervaagt en hij die drang naar avontuur ervaart.hij vind zichzelf momenteel een loser, en zijn zelfvertrouwen heeft een deuk opgelopen omdat hij niet sterk is geweest en nee heeft gezegd.
Ik vertel nu hoe hij erin staat ,het is geen excuus wat ik zoek om hem te beschermen, dit is hoe hij het ervaart. En ik hoor hem aan en zie hem worstelen, wat ik ook weer moeilijk vind.Het is ingewikkeld

en ik?

Ik merk dat ik al zijn mooie lieve woorden zo graag wil geloven, want dit verzacht een stukje van de enorme pijn die ik ervaar.Maar ik vraag me ook af of die woorden echt zijn, het voelt wel heel oprecht, maar misschien alleen omdat ik het wil voelen?ik ben zo in de war, heen en weer geslingerd tussen mijn gevoelens. We gaan volgende week starten met therapie, ik hoop dat ik daarmee voor mezelf duidelijk krijg wat ik wil.

dat bedoel ik niet helemaal, eens een vreemdganger altijd een vreemdganger.
Maar 3 keer? Dan gaan er toch bij de tweede keer al bellen rinkelen?
Dan steekt 1 van jullie of allebei toch een beetje de kop in het zand.
Hij heeft excuses en jij beschermt hem.
Ik zou het niet moeilijk vinden hem te zien worstelen, hij brengt zichzelf in die positie. Hij doet jou dit aan. Jij hebt het recht om dingen van hem te vragen nu. Hij heeft totaal geen recht op begrip, bescherming, troost en zielig gedrag.
Ik denk dat je zijn drankgebruik ook wat afzwakt.
Als drank zijn probleem in de hand werkt is dat het eerste waar hij aan kan werken: niet meer drinken en als dat op een feestje niet mogelijk blijkt dan niet meer naar een feestje.
Het is een volwassen kerel toch?

Ik denk dat een hoop vrouwen om de verkeerde redenen bij de foute man blijven. Ik denk ook dat een hoop vrouwen relaties romantiseren. Woorden als: we zijn sterker dan ooit nadat dit gebeurde, daar kan ik niet bij. Een kapotte vaas is een kapotte vaas. Je gaat dan verder met gelijmde stukken en het wordt nooit meer zoals voorheen en een gelijmde vaas blijft zwak. Ik vind ook dat een hoop mannen flauw doen over de reden hun overspel. Pas nog een "leuke"gehoord: ik tuinde er met open ogen in, zij heeft dat vaker gedaan.
Gelijk de schuld bij de vrouw leggen, niks geen verantwoording nemen. Alsof een man een wezen is zonder wil, zonder hersens, een soort van amoebe.
Nouja goed, wat iedereen doet moet hij/zij zelf weten, maar voor mij zou dat einde oefening zijn. Als een huwelijk niet goed loopt en de ene heeft het niet in de gaten, dan ga je praten en kom je er niet uit dan ga je in therapie of uit elkaar in het ergste geval.
Een slecht huwelijk is geen reden tot overspel.
Dat het gebeurt is duidelijk, of je het moet accepteren...en nog eens...en nog eens....dat zou bijna geen vraag moeten zijn. Tenzij je die betonnen muur aantrekkelijk vindt en je overspelende echtgenoot zieliger dan jijzelf.
En dat is níet spottend bedoeld.

Ik denk het niet

Het is heus niet zo dat eens een vreemdganger altijd een vreemdganger is. Je kunt dat namelijk zelf beïnvloeden. Natuurlijk is spanning leuk, maar zelfs met drank op ben je geen weerloos slachtoffer van je eigen instincten. Je maakt dan dus bewust de afweging: wat levert dit op, wat kan het me kosten, en kom ik ermee weg. Het besef van de pijn die je je partner ermee doet zou voldoende moeten zijn om het niet te doen, of beter te verbergen.
Drie keer hè? Waarvan een keer een verhouding waarbij hij heus niet altijd dronken was (ja, van verliefdheid), en een keer bewust contact zoeken in nuchtere staat.

Donkere kant

Ieder mens heeft zijn of haar duistere kanten, jij ook. Je man heeft een drang naar vrijheid en avontuur ( en platte geilheid) die hij met een paar borrels op niet meer onder controle heeft. Dit maakt hem niet tot een slecht mens en dat is ingewikkeld voor jou, want het doet jou enorm veel pijn met zijn gedrag. Hij weet dit en heeft het toch niet onder controle.
Ik las niet dat jullie na de affaire in therapie zijn geweest. Ik denk dat het jullie nu kan helpen om te onderzoeken en besluiten of er voor jullie samen nog een toekomst is. Of als toch blijkt dat voor jou de maat vol is en er geen basis meer is, om er op een goede manier een punt achter te zetten.
Verder zou ik hem niet met mooie woorden weg laten komen. Liefde is iets wat je doet, dus laat hem maar laten zien dat het menens is. Stel eisen en voorwaarden en de eerste ligt al erg voor de hand; geen alcohol meer.

jojo en griet

Wat jojo zegt heb ik ook jaren geroepen hoor, en er is een tijd geweest dat ik vrouwen in mijn situatie hetzelfde advies zou geven.Maar nu ik er zelf in zit beredeneer ik het toch heel anders, gewoon omdat het niet alleen mijn nuchtere verstand is wat spreekt, maar ook mijn gevoel, alle mooie dingen die we gehad hebben, die waren er ook, zo intens, zo verliefd als we waren, zoveel geweldige jaren die zo goed voelde . Dat gooi je niet zo maar weg.
En, Griet ,jij hebt duidelijk verwoordt hoe ik het ervaar en hoe ik hier tegenaankijk. relatietherapie moet duidelijkheid brengen, dat gaan we ook doen, de afspraak staat al.
Eisen stellen heb ik nog wat moeite mee, ik verwacht dat hij zelf met dingen komt die hij wil veranderen, of doe ik daar geen goed aan ?

ik weet niet of ik het zou kunnen in die situatie, maar...

Het klinkt toch of je veel van hem houdt en hij veel leuke kanten heeft.
Ik denk dat hij gewoon zo in elkaar zit (veel hormonen en hang naar avontuur, of zo) en dat hij ertegen moet vechten en dat niet altijd lukt.
Hoe dan ook, of ik dat zou kunnen weet ik beslist niet, maar ik zou als ik jou was bij hem blijven. En het in ieder geval niet zien als iets dat zijn liefde naar jou ontkent.
Veel sterkte!

1x per jaar

Je schrijft dat hij 1 keer per jaar dronken wordt op een feestje. Reken maar uit. Dan gaat hij waarschijnlijk 1x per jaar vreemd, maar ben jij er nog maar drie keer achtergekomen.
Maar blijkbaar vind jij dit prima, want anders zou je niet eens erover peinzen om bij hem te blijven. Hij is er twee keer mee weggekomen, als hij maar lieve woordjes zegt en beterschap belooft komt hij nu ook met de derde keer weg.
En de vierde..... En de vijfde...

Ja maar hoe erg is dat Iselo

Dat is misschien niet voor iedereen even rampzalig.

Nee

iselo dat zie je verkeerd.we gaan bijna altijd samen naar feestjes en ook weer samen naar huis.alleen deze keer was ik eerder naar huis gegaan.Dus je kunt niet stellen dat hij elke keer als hij dronken is vreemdgaat.dat maak jij er van.Als ik er bij ben voelt hij soms die spanning wel maar doet er niets mee. maar hij moet uiteraard ook gewoon alleen naar feestjes kunnen zonder dat ik doodzenuwachtig thuiszit.dus hij zal die spanning moeten leren weerstaan .

Egel

Blijkbaar is het voor Rana wel een probleem anders zou ze hier niet om raad vragen. En ze twijfelt of ze ermee kan leven, met de angst dat hij het weer zal doen.

Rana

Vind je het dan niet verontrustend (citaat) als ik er bij ben voelt hij soms spanning maar hij doet er niets mee.

Is hij zo snel opgewonden van vreemde vrouwen?

en nogmaals nee

hij komt er niet mee weg.ik heb relatietherapie voorgesteld en dat gaan we doen.want zo kan ik niet verder. Hopelijk komen we er door de therapie achter Hoe en Of we samen verder kunnen. Het enige wat ik nu kan zeggen is dat het houden van er nog is.en daarom wil ik het een kans geven.Het lijkt alsof sommigen hier willen dat hij gestraft moet door hem te verlaten . Ik geloof niet dat dat de enige weg is.

opgewonden

het geeft hem een kick als vrouwen laten merken dat ze hem leuk vinden.Dat heeft niet direct iets
met sex te maken.hij wil dan uitzoeken hoe ver hij kan gaan.dat is die hang naar spanning.Als
hij dronken is *vergeet* hij gewoon de wereld om hem heen en gaat er helemaal in op.zo verteld hij.Het gaat om het jagen .daarna komt de spijt.
het gekke is dat wij een passievolle relatie hebben.met veel leuke uitstapjes samen, vakanties , levendige discussies en nauwelijks ruzie.Ook in bed is er nog regelmatig sprake van echte passie.En hij ervaart dat ook zo ( zei hij altijd) maar dan vraag ik me toch af.waarom hij daar niet genoeg aan heeft?

ook niet

nee dat bedoel ik ook niet, dat hij gestraft moet worden door hem te verlaten.
Het baart mij veel meer zorgen als ik eerlijk ben, dat jij hem (tot nu toe in elk geval)groen licht lijkt te geven om jou zoveel pijn te doen. Dat bedoel ik overigens niet op een vervelende manier.
Maar er leken weinig consequenties te staan op zijn gedrag en waarom laten mensen een bepaald gedrag zien: omdat het ze iets oplevert en omdat ze ermee wegkomen. Daar ligt jouw aandeel.
Ik vind het goed dat jullie in therapie gaan, voor zover ik daar iets van "hoor" te vinden en ik vind het ook goed van je dat je de de deur voor evt. weggaan niet per se dichtgooit.
Je moet niet weg, maar laat jezelf nooit meer zo veel pijn doen. Leer ervan, jij bent net zoveel waard als ieder ander. Neem de touwtjes weer in handen, want hij heeft er een potje van gemaakt.

anders

Ik kijk daar toch anders tegenaan. Deze man gaat dus echt niet veranderen. Hij zal braaf mee gaan naar therapie en daar het spel meespelen.
De enige manier om gelukkig een relatie met hem te hebben is zijn vreemdgaan te accepteren. Als je zelf een manier kunt vinden om er mee om te gaan opdat het gedrag je geen pijn meer doet kan het leuk blijven. Zolang je je geluk op blijft hangen aan zijn gedrag blijft het risico veel te groot en blijf je enorm afhankelijk.
Stoppen, niet alles willen weten of juist alles open gooien, dat zijn volgens mij de enige opties. Juist dan neem je de touwtjes in handen.

dubbel

Daar zit wat in.ik heb hem tot nu toe steeds vergeven.niet vanzelf, we hebben een moeilijke tijd gehad na zijn tweede vreemdgaan. En net nu ik sinds een paar maanden het vertrouwen terug heb ( niet voor 100%)er is wel definitief iets veranderd). gebeurt het weer. Ik vraag me nu ook af , hoe wil ik verder .hoe kan ik verder.Mijn liefste wens is om samen met hem verder te gaan.Maar op welke voorwaarden? ik wil eissen dat het nooit meer gebeurt, maar kan hij dat waarmaken ?vannacht hebben we een gesprek gehad, ik heb hem gevraagd of het vaker is gebeurt.Ik heb zelf 2 x een vermoeden gehad.Niet concreet, meer een gevoel.Hij heeft ontkent, en ik geloof hem.Ik heb ook eerlijk gezegd dat ik alles wil weten, dat ik pas echt met hem verder kan als er een schone lei is.Dat begrijpt hij.
Er gebeuren nu ook mooie dingen, we knuffelen veel,hebben ook als we niet samen zijn veel contact via whatsapp.we blijven verbonden zeg maar.En tussendoor is er bij mij veel verdriet, pijn, angst. en nog steeds geen woede.is dat niet vreemd?
Bij hem zie ik vooral spijt en onzekerheid .

gevoel

Rana, als ik iets heb geleerd de afgelopen jaren is om beter te leren vertrouwen op je (vrouwelijke)
intuïtie. Bij mij bleek die -achteraf- spot on te zijn. Als jij het gevoel hebt dat je 2x nog een vermoeden hebt gehad denk ik dat je gelijk hebt. En ook al ken ik je man niet, ik denk dat hij keihard liegt en zegt wat jij wil horen.
De bal ligt bij jou, als je met hem verder gaat weet je denk ik heel goed wat je kunt verwachten. Aan jou de vraag of je daar genoegen mee neemt. Of anders gesteld: wat is er ooit gebeurd dat jij het jezelf toestaat om je zo te laten behandelen?
Wens je de soort relatie waarin je nu zit aan een van je kinderen toe? En zo niet, waarom accepteer je het zelf dan wel?
Sterkte

Sorry daar ligt de goot mee vol....

Helaas heb ik hetzelfde meegemaakt als de anderen hier. Eenmalig, want een 2e keer is het einde oefening. Dat weet mijn partner heel goed en aan hem is de keuze. Inmiddels is het gebeurde bij ons vele jaren geleden en er is sindsdien geen vuiltje meer aan de lucht geweest, gelukkig. En nee, ik weet het zeker, partner heeft het destijds zelf opgebiecht wat ik ook belangrijk vond bij mijn besluit om niet weg te gaan. Wat me steeds opvalt is dat de mannen in dit draadje maar spijt blijven betuigen. Ze kruipen nog net niet...maar het is zoals men hier zegt: sorry : daar ligt de goot mee vol. Praatjes vullen geen gaatjes (vond ik hier niet zo gepast maar wel to the point). Je hebt niets aan al die praatjes, continue spijtbetuigingen. Mijn partner heeft eenmalig gezegd dat het het stomste was wat hij had kunnen doen zonder over de gevolgen na de denken, dat ie dacht dat ie verliefd was en dat ie het vreselijk vond dat ie me pijn had gedaan. Dat was m.i. Afdoende want bewijzen heb je nodig, van hun trouw en liefde. Mijn partner heeft er geen woorden meer aan vuil gemaakt maar het gewoon laten merken, in allerlei dagdagelijkse dingen. De man van Stip is ook zo dat ie constant spijt betuigt en nu die van Rana. En 3x Rana, dat is echt te veel. Als je echt met hem verder wilt dan moet je heel sterk in je schoenen staan en laat het hem maar bewijzen, geen woorden maar daden! Verlies jezelf niet uit het oog, houd van jezelf en veel sterkte!

Rana

http://www.vanzessen.com/

Misschien vind je hier wat antwoorden op je vragen. Kijk door het woord "seksverslaving" heen. Het schrok mij af- want het probleem ging niet over 'seks' maar over aandacht zoeken, jagen, spannning. dat las ik ook bij jou.

IK hoop voor jullie dat therapie gaat werken. Dat kan alleen als jullie allebei hiertoe gemotiveerd zijn. Wij hebben er beiden veel aan gehad, dat heeft gereulteerd in een andere relatie dan we hadden. Daar ben ik blij mee.

irritatie

Waarom ik geïrriteerd raak door de reactie van ff zo weet ik niet goed. Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik blij voor je ben dat er geen vuiltje aan de lucht meer is.
Die overtuiging ben ik jaloers op. Het klinkt mij nu nog als naïef in de oren. Maar wie weet; kan ik in de toekomst ook ooit zo naar ons kijken.

Het irriteert mij dat je mijn man neerzet als iemand die enkel 'sorry' zegt, zonder daden. En dat jij het getroffen hebt met een man die 1x sorry zegt en het nooit meer doet.

Als je dit draadje gelezen hebt zie je dat ik ook schrijf dat hij ontzettend z'n best doet voor ons. Dat zonder zijn inzet het afgelopen jaar wij niet meer samen zouden zijn. Hij lijkt veranderd (ik durf het woord ís' nog niet te gebruiken. Mijn vertrouwen ben ik kwijt. Ik durf bijna niet te geloven dat het echt zo is. Ik hoop dat zijn gedrag en de tijd mij hierbij gaan helpen).

Het stoort mij dat je aannames doet die er niet zijn.