Verder na ontrouw deel 6

Doe jij nog steeds

alles voor hem? Zijn eten koken, het huishouden, zijn was doen, overhemden strijken en in de kast leggen? Alle zorg voor de kinderen in je eentje?

Want dat is het enige waar het nog in kan zitten dat hij niet weggaat, denk ik. Dat hij aan jou een gratis huishoudster, slaaf en kinderoppas heeft, een gespreide bedje. Is hij ooit zelfstandig geweest? Misschien wil hij dat werk niet op zich nemen? Want volgens mij is er verder niets meer.

Wat zou er gebeuren als jij een weekje weg gaat met een vriendin of alleen? Maar dus niet met de kinderen, die laat je thuis bij hem. Uitwaaien aan zee? Je gedachtes en gevoelens op een rijtje zetten? Dit ook naar hem uitspreken, dat je tijd nodig hebt voor jezelf, om een beslissing te maken op basis van de nieuwe feiten die er nu liggen.

Hoe zou hij reageren denk je als je het voorstelt?

Wat heeft het voor nut om alleen in relatie therapie te gaan? Zoals ik al eerder zei ik ga 11-11 met een prof praten.

Hij zei nog je gaat al met een prof praten, je praat op de forum, waarom wil je met mij in therapie.

Mijn man is trots op onze kinderen, hun zijn nu ook de enigste die hem gelukkig maken. Hij wou niet de vaderschap ontnemen van de kinderen. En wou als gezin veder. Hij wou ze niet missen. De kinderen zijn ook heel blij met papa, voor hun is hij de beste papa ooit.
voor mij was hij een goed partner met slechte keuzes.

Wat me wel raakt wat hij gisteren zei was;
“Toen jij erachter was gekomen, had jij geen haar op je hoofd gehad die dacht ik moet hem verlaten” het deed pijn om te horen dat ie dat dacht, ik wou heel graag weg gaan.
Hij zei als je weg wou gaan had je het allang gedaan.

Ja lanza ik doe nog steeds alles in huis.

Voor de rest hij is normaal en lief tegen mij. Alleen het is vervelend dat we er niet over praten. De hele situatie. Idd alsof ie wacht dat ik de knoop door hakt.

Maar er zijn nog meer dingen, en ik wil dat hier niet vertellen. Bang dat Truus erop zit. En zijn plan kapot gaat.

Lanza

Als ik een weekje weg wilt zonder de kinderen vind hij prima hoor, tenminste dat zeg hij ik heb dat zelf nog nooit gedaan.

Het gaat toch niet alleen over jou?

Hij zegt dat je toch al met een prof gaat praten en hier op het forum schrijft, maar dat zijn allemaal dingen die JIJ doet. Wat doet hij om jullie huwelijk nu te redden, na alles wat hij heeft gedaan? Waarom ziet hij het als jouw ding om hier nu mee te leren omgaan?

Ziet hij echt niet in dat hij zelf ook verantwoordelijkheid draagt voor jullie huwelijk? Ik vind hem zo volkomen wereldvreemd overkomen? Totaal geen empathie? Is hij gediagnosticeerd met het een of ander? Want dit is echt niet normaal hoor.

Je laatste berichten bevestigen voor mij alleen maar meer dat hij je volkomen onder de duim heeft. Hij weet dat jij toch niet weggaat, wat hij ook doet. Als hij je morgen slaat, dan zul je dat ook weer vergoelijken. Als hij zegt dat het nodig is dat hij met Truus op vakantie gaat, dan is dat ook ok.

Waar ligt jouw grens? Heb je wel een grens?

Verliefd

Deze man is verliefd en houdt vast aan een aangenaam verleden met Truus. Dat sluit niet uit dat hij toch voor zijn gezin wil gaan, maar nu moet hij afstand doen van zijn gevoel voor Truus en dat is toch ook echt rouwen en kan even duren.

En ja, natuurlijk is het nu hoog tijd dat jij je met jezelf bezighoudt en toch overweegt wat de consequenties kunnen zijn van een scheiding en je daarop voorbereiden.

Liefst wat gestructureerd. Zoek een convenant op internet en vul dat eens in. Zoek werk en schrijf je in voor een andere woning. Hoe gaat dat.

Wed op twee paarden. Maar dat de man van TS niet spontaan meebeweegt hoeft nog niet te betekenen dat hij het huwelijk al opgegeven heeft.

Het lijkt me sowieso

niet verkeerd om uit te zoeken hoe je je leven anders kan vormgeven. Op deze man kun je niet bouwen, zoveel is wel duidelijk. Kun je werk zoeken? Sta je ingeschreven bij de woningbouw? Hoe zien jouw financiën eruit? Heb je overzicht over de hypotheek en alle administratie? Hoe zijn jullie getrouwd en wat houdt dat precies in? Heb je alle papieren bij de hand? Heb je een stevig netwerk om je heen?

Maak een plan b, zodat je weg kan op het moment dat je weg wil. Misschien kost het tijd om daar te komen, om die onafhankelijkheid te bereiken, maar ga ermee aan de slag. Op die manier kun je een echte beslissing maken ipv dat je vastzit.

Langzaam aan gebroken

Lieve lieve lieve gebroken, jij moet helemaal niks!

Relatie therapie voor jezelf hoef je ook niet te doen. Dat was gewoon een tip voor je. Net als de tips die ik bijvoorbeeld gaf.
Wacht idd op 11 nov dan ga je daar mee aan de slag. Stap 1 in het proces, in jou proces.
Dat wat Mari zegt pas ik toe. Over een maand zie ik wel weer, over een twee maanden? Zie Ik dan wel weer. De eerste dagen keek ik per dag maar ging steeds en steeds meer mijn eigen weg...

Ik trok en trek nog heeel erg vaak de handrem erop!

Mijn partner had vorige week geen zin om mee op stap te gaan met ons kind. Prima !! Lekker dan niet.
Wij gingen wel, heb mijn fijne zus gebeld en heb er een super fijne dag van gemaakt.

Ik kan je (later, straks, ooit) nog veel meer tips geven als je wilt maar je moet er wel voor open staan?
Je kunt je het aan blijven trekken dat hij dat soort dingen zegt zoals je moest er niet aan denken dat jij op zou stappen. Dat weet hij helemaal niet! Hij kan niet in jou hoofd kijken.
Hij is verliefd en net wat AnneJ zegt hij is boos en aan het afkicken. Zo komt Hij over.

Gebroken

Je hoeft geen relatietherapie te doen. Misschien drukte ik me wat onhandig uit. Wat ik je wel adviseer is om professionele hulp te zoeken (maar mss doe je dat al en heb ik er over heen gelezen). Ik ken je man niet, maar wat ik hier lees is een bepaald manipulatief gedrag waarvan het goed is om te weten hoe jij daar mee moet gaan. Manipulaties komen in verschillende soorten en maten. En dat kunnen herkennen is iets waar je sterker van wordt.

Mijn man

Misschien heb ik echt een heel verkeerd beeld gegeven over hem, hoe hij is omgegaan met de situatie.

Ons hele relatie had hij mijn wensen, mijn behoeftes altijd vooraan gezet. Hij bleef maar geven en ik bleef maar nemen. Tot op moment dat het hem teveel werd. Hij voelde op den duur dat ik hem claimde en bezitterig werd. Hij voelde zich “gesloten”. Terwijl mijn gevoel was, ik zit altijd thuis, ik voed de kinderen op. Hij integendeel wou altijd nog “stappen” zonder mij. Ik voelde me eenzaam. Dus op den duur vond ik het niet kunnen dat ik altijd alleen met de kinderen was, en hij “buitenspelen”. Het werd hem teveel, hij wou niks doen meer samen. Hij had geen gevoelens meer hoe het hoorde, zijn houden van was niet meer op die manier. Voor hem was het we zijn zolang samen, dus iedereen wist dat we gewoon samen waren. Dat was het. Hij heeft spijt dat ie niet eerder aan de bel had getrokken. Dat ik geen eerlijke kans had gekregen.
Hij voelde zich al zo voordat ie Truus leerde kennen.

Nu dat alles boven tafel is, en zijn gevoel ergens anders is. Kan ik nog steeds zeggen dat hij lief is voor me. Hij probeer me aan het lachen te maken, als hij ziet dat ik aan het denken ben kietelt hij mij. Alleen wanneer we over dit onderwerp hebben trigger ik hem. Dan word ie boos, en snap niet waarom ik dan nog wil blijven. Ik verwijt hem op zoveel dingen. Hij zeg ik heb gekozen het gezin. Omdat de kinderen er baat bij hebben, ik er baat bij heb, en hij er baat bij hebt. maar mijn gevoel is nu niet hier ik kan het niet uitschakelen het is eenmaal zo nu. Dat heeft ie me al heel duidelijk gemaakt. Hij heeft de knoop doorgehakt met Truus. Hij is opgelucht dat ie niet meer hoeft te liegen, hij kan gewoon zichzelf zijn tegen mij. Dat maakt hem wel blij, hij is het liegen zat. Het dubbel leven zat. Wat ik hem dus vraag is waarom blijf je hier als je gevoel ergens anders is.
Zijn antwoord was, ik had je gevraagd mijn gevoel is nu niet hier wil je dan nog bij me blijven. Ik had toen altijd ja gezegd. En nu wijs ik hem erop aan. Dat vind ie niet kunnen. Ik maak keuzes dus ik moet er maar mee dealen, net als wanneer hij keuzes maakt.

Maar hoe wilt ie aan ons relatie werken, als ie letterlijk niks aan wil doen? Ik begrijp wel dat het nog vers is, en dat je het eerst voor jezelf moet verwerken. Maar is gewoon moeilijk. Hoeveel hobbels moet er nog komen?
Ik ben gewoon bang dat zijn gevoelens nooit meer terug komen, ooit was de gevoelens met hoofdletters.

Quote:

Ons hele relatie had hij mijn wensen, mijn behoeftes altijd vooraan gezet. Hij bleef maar geven en ik bleef maar nemen.

Uit welk gedrag bleek dit? Wat gaf hij jou dan bijvoorbeeld? Welke behoeften van jou zette hij voorop? En waaruit blijkt dat jij alleen maar nam?

Lanza

Alles wat ik wou deed ie voor me, of ie het leuk vond of niet het was altijd ja. Als ik bijvoorbeeld ergens na toe wou, was het altijd ja is goed. Als ik maar blij was deed hij voor mij. Als ik hem gewoon iets vroeg zei ie altijd ja zonder bij na te denken of ie het wel leuk vond of niet. Als ik maar tevreden was.

Maar in tegenstelling als hij iets wou, vond hij dat hij voor moest smeken. Of het was altijd nee liever niet. Omdat ik dingen niet leuk vond deed ie het niet. Hij vond dat ik hem altijd beschuldigde van iets wat hij niet heeft gedaan. Of ik wou altijd een bevestiging van hem.

Doordat werd zijn liefde voor mij, steeds minder en minder. Jaren dat wij samen waren, is er niet echt liefde meer over. Dat is hoe het ervaren hebt. Hij voelde zich altijd als een schuldige daarom maakte hij een misstap. En is ie gaan verdiepen in een ander.

Hij werd gehoord door Truus, hij kon met zijn problemen bij haar terecht, hij kon bij haar zijn gevoelens uiten. En hij vond dat ze dezelfde denkwijze hadden, en er was een klik.

En ja daar zat ik fout in, ik erken mijn fout. Ik heb er net als hij er spijt van. Maar nooit heb ik het zo ervaren, omdat hij nooit had aangegeven dat hij zich ongelukkig voelde. Nooit had hij tegen mij gezegd schat we moeten praten. Omdat hij vond dat hij niet met mij kon praten over problemen.

Maar nadat ik vorige jaar het ontdekt had, was voor hem al te laat. Zijn gevoelens voor Truus waren toen al te diep.
Ik liet hem gaan en staan waar ie maar wou, maar door de vrijheid die ik hem gaf besteed ie aan Truus.
En nu zitten we hier, deels door mij maar het waren zijn keuzes. Hij had ons relatie toen al opgegeven.

Nu dat alles eruit is, heeft ie spijt dat ie mij zo bedrogen hebt. Hij kan de tijd niet meer terug draaien. De liefde die hij nu nog voor mij hebt is voornamelijk uit schuldgevoel en waardering. Ik had gezegd dat als er ooit liefde was tussen ons, dan komt het misschien wel terug en daar sluit hij zich bij aan.

Hij wilt niet weg, omdat hij ons gezin belangrijker vind. Dan dat hij bij iemand wilt zijn. Hij heeft het afgesloten met haar. In de hoop dat het beter kan gaan tussen ons. Alleen hij geef telkens aan dat we zijn gevoelens niet kan forceren. Omdat het eenmaal is wat het is. Hij wilt er zijn voor gezin.

Verwachtingen

Wat zijn jou verwachtingen hoe het nu verder gaat gebroken? Ik krijg ergens de indruk (maar misschien klopt dat niet) dat je nu een stijgende lijn verwacht nu de hobbel met Truus is genomen.

En wat zijn zijn verwachtingen? Ik lees (maar misschien klopt dat niet) dat hij verwacht dat het nu wel goed komt. Dat nu jullie voor elkaar kiezen dat zijn daden geen gevolgen hebben.

Ik heb niet de indruk dat jullie er over praten hoe nu verder. Dat jullie niet puzzelen over het fixen van dit probleem. Deze crisis kan jullie ook veel brengen. Je erkent dat ook jij onderdeel bent van de relatie problemen. Jou man heeft een hele vernietigende manier gekozen om met deze problemen om te gaan.
Misschien durf je uit je comfort te gaan en hierover het gesprek met hem aan te gaan. Praten over wat jullie verwachten van elkaar maar ook wat jullie anders gaan doen. En noem maar op, er is zoveel waar je over kunt praten nu.

Nijntje

Nee dat denk ik juist niet, dat Truus weg is dat het nu met een stijgende lijn na boven gaat. Ik weet ook dat dit jaren kan duren voordat we uitkomen samen, kan ook zijn dat we halverwege beide het bijltje bij neerleggen. Maar zo wie zo denk ik niet aan een snelle herstel. Dit heeft veel tijd en geduld nodig.

We hebben niet meer gepraat over hoe nu veder, alleen over dat hij af moest sluiten met truus. Dat heeft ie gedaan, en we hebben eigenlijk daarna niet meer over gehad hoe wij veder gaan. Hoe wij het gaan doen ect.

Omdat hij nu ook kapot is, van zijn “liefdesverdriet” durf ik hem niet op aan te spreken. Ik ga vanavond proberen om over te hebben. Maar zijn gedachte gang is ene keer zeg ie dit en andere keer zeg ie weer dat. Ik kan hem moeilijk peilen.

Ik weet zelf niet eigenlijk hoe we veder moeten.

Gewoon leven

Het kan verstandig zijn om nu een pauze in te lassen. Gewoon leven en het probleem voorlopig laten rusten. Teveel praten kan ook veel kapot maken. En het is moeilijk om met je emoties terecht te kunnen bij de ander.

Gebroken

Je schrijft:
Omdat hij nu ook kapot is, van zijn “liefdesverdriet” durf ik hem niet op aan te spreken.

Het is ook lief van je dat je hier rekening mee houdt. Maar ook jij hebt verdriet en bent in de war door wat er gebeurt is. Je hebt hem ook nodig.

Een pauze kan ook goed zijn. Maar kan mij ook voorstellen dat dat lastig is ivm het vertrouwen.

In mijn relatie en de crisis heb ik wel veel met mijn man gedeeld en gepraat.

Ja dat klinkt wel realistisch jou verwachtingen.

Dus nu moet jij

rekening met hem houden en medelijden met hem hebben, omdat hij liefdesverdriet heeft? Dit verhaal wordt steeds gekker. Ik kan gewoon niet geloven wat ik hier allemaal lees en hoe normaal het door velen wordt gevonden.

Lanza

Fijn voor je ben je weer ff bevestigd hoe geweldig jou relatie en leven is.
Vraag je je weleens af waarom je deze validatie over onze ellende nodig hebt om je goed te voelen?

Het gaat niet om mij

meer dat ik echt hoop dat Gebroken snel tot het besef komt dat deze man het niet waard is om nog moeite voor te doen. Hij doet geen enkele moeite om haar gerust te stellen, of haar opnieuw voor zich te winnen. Hij wil niet in relatietherapie, terwijl dit belangrijk voor haar is.

Ik vind het echt triest klinken.

Dat

Zal ze toch zelf mogen gaan ervaren. Ik word er een beetje opstandig van merk ik lanza.
Hoe harder iemand vroeger tegen mij riep dat ik iets niet kon, hoe meer ik ging laten zien dat ik iets wel kon.

Niet iedereen is zoals jou dat jij je man meteen buiten gooit! Gelukkig niet voor de huizen markt. Dan kwam het helemaal niet meer goed in ons kikkerlandje met het enorme woningen te kort. Want maar liefst 1 op de 3 gaat vreemd. En ik denk persoonlijks wel veel meer.

Als gebroken er morgen of over twee jaar mee wil stoppen of misschien nog steeds wanneer de dood hun scheid is dat goed. Het is haar leven. Lijd jij het jouwe, maar kap eens met je harde toon.

Ze heeft al verdriet genoeg en voelt zich al erg genoeg dat ze in haar huwelijk blijft.

Iedereen neemt daar zijn eigen tijd voor.

Ik vind het knap van je gebroken dat je zo eerlijk post hoe jij je toen der tijd opstelde, en je langzaam een eigen aandeel ziet in het ontstaan van jullie verwijdering van elkaar. Dat jou man gevlucht is in een ander praat ik absoluut niet goed, maar je kunt het ontstaan gaan zien en zal langzaam helpend zijn....

Lanza

Ik weet dat je het goed bedoeld, maar dit is mijn keuze.
Ik heb ook mijn twijfels, ben ik dit wel waard? Maar ik vind het nu op dit moment waard, vooral omdat er kinderen in het spel zijn. Als wij geen kinderen hadden was het voor mij heel makkelijk geweest. Misschien dat ik na een tijd er anders over denkt, als ik geen verandering zie. Maar voor nu vind ik het gewoon nog waard.

@Gebroken nav bovenstaande reactie

Een applaus en diepe buiging voor jouw prachtig empathisch antwoord op Lanza, die in haar eentje een heel forum over de zeik probeert te helpen met haar perfecte huwelijk, kinderen, lijf en leven
Ik lees wel, en heb bewondering voor jou Gebroken hoe jij je staande probeert te houden!

chiquita

Ik vind de reacties van Lanza ook te kort door de bocht. Maar ook anderen wijzen Gebroken er op om wel haar grenzen te bewaken. Dat haar echtgenoot nu in een soort slachtofferrol schiet (ik ben zo zielig want ik heb liefdesverdriet) zou weleens niet de juiste basis kunnen zijn om de relatie weer op te bouwen. Het kan zijn dat Gebroken dat niet uitmaakt omdat zij de relatie in stand wil houden. Dat is natuurlijk haar eigen keuze. Maar het laat onverlet dat als je dit hier op OO plaatst dat je dan wel reacties kunt krijgen die verder gaan, dan alleen wat Gebroken ogenschijnlijk nu wil horen.

Lanza

Snap niet dat iedereen nog reageert op Lanza. Ik lees haar reacties niet eens meer, staat toch niets zinnigs in.