Verder na ontrouw deel 5

Zelf ook vreemdgaan

Denken jullie er wel eens over om een koekje van eigen deeg te geven? Soms denk ik wel eens dat dat mogelijk het enige is wat de rekening kan vereffenen. Gaat natuurlijk vet tegen mijn christelijke levenswijze in Maar ik heb er na al die tijd nog zoveel verdriet van, dat ik wel eens denk dat ik de boel even moet rechtzetten. Zelf ook een keer gaan stappen, flirten en met een andere man naar bed.
Er zijn twee maren: ten eerste zal hij me waarschijnlijk niet vergeven, want die zal in zijn trots gekrenkt zijn;
Ten tweede heb ik helemaal geen zin om met een andere vent te vrijen.

Dus denken jullie daar wel eens over?

Soms

Maar destijds zou het zeker niet gewerkt hebben, want hij wilde toch al weg. Nu zou ik hem er denk ik wel mee raken. Maar wat levert het dan op? Begrijpen doet hij me inmiddels toch wel. En hij weet ook wel hoeveel pijn ik heb gehad. Wat daarbij heel goed heeft gewerkt was de aanpak van onze relatietherapeut. Die kon mij helpen hem die gevoelens uit te leggen. En dat is dus veel constructiever dan zelf vreemdgaan.

Los daarvan, geen idee met wie ik dat zou moeten doen. Ik hou van mijn man, ben nog nooit iemand anders tegengekomen waar ik ‘zin’ van kreeg. En ook geen voorstellen in die richting. De #metoo discussie snap ik in die zin ook niet. Heb zelfs wel eens gedacht dat er iets mis was met mij 😕.

Is mijn man/zijn wij nou echt zo bijzonder, dat we het over dit soort dingen kunnen hebben en dat dat dan uiteindelijk goede gesprekken en wederzijds begrip overlevert? Ik gun dat jullie allemaal ook zo, maar ik heb verder geen goede raad meer. Hoe het bij ons gaat heb ik al vaak verteld. Maar ja, iedereen is natuurlijk anders... Ik tel mijn zegeningen maar weer eens.

Ik wilde nog wel even iets zeggen over mannen die aan hun Truus zeggen nooit verliefd te zijn geweest op hun vrouw. Dat denken ze op dat moment echt. Mijn man kon ook dat gevoel niet meer terughalen. Als dat er nl nog wel was, was hij nooit op het idee gekomen om te scheiden. De geest blokt daarom die herinneringen. Of duwt ze weg. Pas toen man er met de therapeut actief naar op zoek ging (foto-albums bekijken, vakantieverslagen lezen, muziek luisteren uit die tijd) kon hij dat gevoel weer terug halen. Dat was echt ook van groot belang bij ons herstel. Misschien iets voor jullie om samen te doen? Trips down memorylane maken? En samen nieuwe leuke dingen doen!!

Puinhoop,

Zelf ook vreemdgaan is als van wal in de sloot; God ziet in je hart en het tast je persoonlijke band met God aan. Je geloof is juist waar je je kracht uit kan putten.
Blijf zelf in reine.

Zelf vreemd gaan

Denk dat mijn man het niet zo zou ervaren als ik.
Hij zou er van balen en het proberen weg te drukken. Ik denk niet dat het bij zou dragen aan begrip. Hij heeft wel aangegeven dat wanneer ik dat zou willen hij vindt dat ik daar credits voor heb. Dat is mooi gedacht van hem maar ik zou mijzelf bedriegen als ik vreemd zou gaan. Niet ten opzichte van hem maar meer ten opzichte van waar ik zelf voor sta. Ik zou er denk ik ook niet van kunnen genieten.

zelf vreemdgaan

Ik ben er het type niet zo voor maar ik heb er wel aan gedacht. Niet uit wraak of zo maar om uit het slachtofferschap te stappen door in te zien dat een fling niet zo veel hoeft voor te stellen vergeleken met een diepe band.

En ja iemand zei ooit eens dit "Als één van de partners seksueel contact heeft met een ander ontstaat er een energetische onbalans. De een wordt een dader, de ander het slachtoffer. Dat kun je doorbreken door zelf ook even iets met iemand anders te hebben"

Dat zette me wel aan het denken. Als ik het had gekund en gewild had ik het gedaan want ik vind er wel iets inzitten. Ik bleef ook veel te lang hangen in een verdriet dat maar nooit wegging. Maar ik weet uit mijn jeugd ook dat een vrijpartij nou ook weer niet zo'n big deal hoeft te zijn wat al dat verdriet waard is. Ik denk dat veel vreemdgangers er ook zo in staan.

Nou ik ben niet van de payback.

Wel ben ik een stuk opener naar mijn mede mens geworden, dus ja ook spraakzamer tegen mannen.

Tot een half jaar geleden was Ik altijd wat gereserveerd, terughoudender. Heb dan ook jaren in een mannen bedrijf gewerkt waardoor je je gesloten op moest stellen anders werd het te gek.
Dat was dan ook één van mijn eerste reacties na uitkomst: En ik maar telefoonnummers van mannen kapot scheuren of door de versnipperaar doen.... ohohoho....sjiezus.
Nu denk ik daar wel anders over, praten deed ik niet en nu stel ik me meer open voor nieuwe contacten. Maar meer in het algemeen. Echt een andere man opzoeken en mee naar bed gaan, nee dankjewel. In mijn volgend leven ga ik met een vrouw samen wonen, vriendin of zus :-)
Geen vent meer voor mij, als mijn huwelijk ooit echt stopt... eindigt...

Wraak

Kan mij voorstellen dat ik zoiets zou doen bij een eenmalige vrijpartij. Maar om een affaire te starten in zijn vriendenkring zag ik niet zitten. Zonder gekheid ik ben daar veel te onzeker over mijn lichaam voor. Moet er niet aan denken me uit te kleden bij een andere man.

Heb heel veel wraak gedachtes en gevoelens gehad. Niets mee gedaan, want het lost niets op, en uiteindelijk nemen die gevoelens vanzelf af. Al lijkt me verstandig dat ik haar nooit meer zien. Zou niet weten wat ik dan zou doen. Waarschijnlijk omdraaien en weglopen.

Nee juist niet uit wraak

Het ging er om dat je door zelf een keer met een ander te vrijen, je de energetische balans kon herstellen: van dader- slachtoffer (met veel verdriet) naar: het achter je kunnen laten omdat het nou ook weer niet zo veel voorstelde. Maar goed bij mij ging het vreemdgaan niet om een hele affaire. Ik had het bijna gedaan, zelfs zonder mijn partner het te laten weten, gewoon voor mijn zelf besef. Bijna om de relatie te redden want ik wist: ik blijf anders in dit verdriet, dit slachtofferschap hangen. Maar goed, ik kon het uiteindelijk toch niet en het ging uit omdat ik dat eeuwig terugkerende verdriet en onzekerheid niet meer aankon.

Mari

Maar werkt dat dan ook als het affaire was, of alleen als het vreemdgaan van je partner een eenmalige actie was? Want die twee dingen wegen, lijkt mij, emotioneel niet hetzelfde.

Ik was echt compleet ondersteboven van de affaire van man, ook al waren we aan het scheiden. Maar ik was ook danig van de leg toen er ook nog zo'n eenmalige misstap bleek te zijn geweest in het verleden bij man. Misschien lag het aan mijn gemoedstoestand toen, dat die boodschap keihard binnenkwam. Maar het deed weer vreselijk veel pijn, en ik heb toen serieus getwijfeld aan of zo'n doorstart überhaupt nog wel zin had. Ik weet ook nog steeds niet of ik er nou blij mee ben dat ik het weet of niet. Ik ben blij dat man zo open wilde zijn, echt schoon schip maken, toen we onze relatie weer wilden proberen op te bouwen. Maar het was weer een harde klap. En ik begrijp het oprecht niet, vooral vanwege het moment. Onze oudste was toen net een jaar. Hoe kun je nou als je thuis een baby hebt je relatie zo op het spel zetten??

Nee, voor mij zou het de balans niet herstellen. De schade is aangericht, en blijvend. Een 'uitstapje' van mij zou me niet beter doen voelen over mezelf. Het zou voor mij denk ik juist averechts werken. Ik zou me toch schuldig voelen, en vies denk ik ook. Dus nee, toch maar niet.

Mari

Maar als het vreemdgaan niet zo veel voorstelde, is er toch geen sprake van een verstoorde balans die hersteld moet worden?

Balans verstoord

Ik snap ergens wel wat je bedoeld met balans herstellen. Het is ook wel eens door mijn gedachten gegaan. Mijn man is vreemd gegaan vanuit seksverslaving. Dus om die balans te herstellen moet ik behoorlijk los gaan 😋
Het helpt mij om het verhaal van twee kanten te bekijken. Hij heeft het niet gedaan om mij te kwetsen maar het heeft mij natuurlijk mega gekwetst.

Ik denk dat het voor een langdurige affaire niet zou helpen. Ik weet eigenlijk helemaal niet of het zou helpen, ook niet bij een one night stand-vreemdgaan. Achteraf zie ik dat het überhaupt overwegen ook maar een noodgreep was want ik wilde het helemaal niet. Ik wilde alleen maar van het verdriet en de gekwetstheid af. Had ik het wel gekund, dan was ik misschien nog in die relatie geweest en de vraag is of dat nou zo wenselijk was want bij mijn ex was het een heel complex gebeuren van seksverslaving voortkomend uit een narcistische persoonlijkheidsstoornis.

Wraak

Het maakt de gemoederen wel los, hoor ik. waar ik me even over verbaas, is die van 'Ik ook': te onzeker over jen lichaam om je bij een andere man uit te kleden. Jee, ik ben ook geen godin van twintig meer, maar kom, die mannen van je leeftijd zijn zelf toch ook geen Mister Universe meer? Daardoor zou ik me niet laten weerhouden.
Nee, ik doe het ook niet, vooral omdat ik eigenlijk helemaal geen trek heb in een andere man. Ik kom zelden tot nooit een man tegen waar ik net zo warm van wordt als die van mezelf ;-)
Het was niet bedoeld als wraak eigenlijk hoor. Meer om inderdaad die balans te herstellen. Kijk eens hoe het is als je dat overkomt, hoe voelt het als je vrouw vreemdgaat? Gewoon om even de puntjes op de i te zetten, zodat hij goed beseft wat hij bijna had weggegooid.
Ik baal gewoon dat hij pas zo laat verteld heeft dat ze ook gesext hadden. Had hij dat meteen gedaan, met naam erbij, had ik haar meteen opgezocht. Of wel direct die mail verstuurd. Nu kan het niet meer, want wie weet wat ze dan doet. Weer contact zoeken met mijn man, en die zal ook boos zijn dat ik dat gedaan heb.

Ik heb er de laatste week gelukkig niet meer elke dag last van. Soms is het er elke dag, soms is het ineens naar de achtergrond en kan ik het wat loslaten, denk ik er wel aan maar raakt het me niet meer als een zwaard.

Nee, echt een affaire mag het niet heten, denk ik. hij is de eerste avond met 'r mee naar bed gegaan, daarna heeft hij haar nog drie keer opgezocht, waarvan de laatste keer het zoenen zo hevig werd dat hij sprak van 'droogneuken'. En hij zegt zo blij te zijn dat het toch bij die ene keer is gebleven, hoewel ik er een tikje anders over denk. Eén keer is een keer, niet nog es opzoeken en zo hevig zoenend op de bank liggen.

Mannen schijnen ook te denken dat het allemaal niet zo erg is als ze niet klaar zijn gekomen. Ik kwam het laatst op tv tegen, die verdediging. Alsof mij dat wat uitmaakt: ze hebben elkaar in alle hoeken gebogen, oraal, achterom, Joost mag weten wat, nou èn dat ie niet klaar kwam, dat is bij mij ook zo vaak gebeurd en dan is het toch echt wel een potje vrijen voor mij hoor. Ik vroeg hem of het hem wat uitmaakt, als ik met een ander was geweest en die man was niet gekomen. Ja, dat maakte hem wel uit, of die in mij had geloosd of niet. Dat zou hij erger vinden.
Rare wezen, die mannen.

Mannen

Mijn guilty pleasure is op het ogenblik de serie "De mannentester" naar een boek van Heleen van Rooy. Het gaat over een vrouw die en bureau heeft om mannen te testen op hun trouw. Zij wordt ingehuurd door (toekomstige) echtgenotes om te kijken of een man trouw blijkt. nou je begrijpt het al, geen enkele man blijkt trouw. Dat is ook haar credo "als je op de juiste 'knopjes' drukt, valt elke man voor een verleidelijke vrouw.

En als ik hier op OOL kijk en zo het draadje lees, zet het me wel aan denken... Wat denken jullie?

Moeilijk

Vandaag overdag ging het zo goed en nu voel ik mij weer zo ellendig en verdrietig. Ik wordt er moedeloos van, het blijft zo pijnlijk. Ik weet dat het wel weer weg gaat en het een ander moment weer anders voelt. Maar dit soort momenten wil ik het opgeven.. Ga ik huizen kijken op funda etc. Dan trekt een nieuwe start. Ik vind het zo oneerlijk wat hij gedaan heeft en zoveel leugens. Hoe ga ik hem ooit weer vertrouwen. Ik kan het waarom ook niet snappen. Ik blijf zo boos op hem, waarom een goed huwelijk op het spel zetten. Ik baal zo erg van die werk en seksverslaving. Hij is echt overtuigend in dat hij anders wil, maar soms ben ik ook bang dat het allemaal niet echt is.

Oh nijn

Begrijp je compleet... Hier precies zo. Scheiden.nl opgezocht, ongeïnteresseerd zijn in hem, om maar niet geraakt te worden. Wat voel ik nou nog echt? En is dat wel de echte waarheid?
Wil hij idd oprecht eerlijk zijn of is het weer een suss periode. Ach dat waait wel overbij miss...
Heb ik ooit wel de echte miss-man gezien?
Vraag jij je dat niet af nijn?
Veel sterkte, virtuele knuffel. Kon ik je maar in het echte leven, dan belde ik je en stak je een hart onder de riem. Soms voelt het zo hopeloos, en zo eenzaam. In deze hele diepe wond...

En dan het vertrouwen is één, maar waar ik vooral mee zit is, wat geef ik voor opvoeding mee.
Bij een vader te blijven die mijn tot het bot toe bedrogen heeft, alles één grote leugen lijkt sinds het bestaan van ons gezin. Wat geef ik door, want je blijft tenslotte bij papa.
En de keer zijde is dan hem op te laten groeien in een gebroken gezin.
Het zijn twee zwarte keuzes. Morgen eerste gesprek met een jeugd begleidster. Want het vreed aan mij. Hoe ga ik hier toch een weg in vinden voor onze toekomst.

@ oh Mari nee hoor. Die tijd ben ik voorbij, mannen en trouw zijn. Geloof er niet meer in. Als je het poortje op een kiertje zet, zowel man als vrouw dan gaat het gewoon zo. Bij mij was die altijd dicht. Op slot zelfs met een hangslot eraan.

@ puinhoop, dat is precies wat ik man maanden geleden vroeg. Nee nee nee, mag geen enkele man aan mij zitten hoor. Ik hoor bij hem.
Yeah right.
Snap je dat nou.

Mannentester

Ik denk dat het klopt dat als er aan de juiste knoppen gedraaid wordt bijna iedere man te verleiden is. Dit is precies wat er in mijn geval gebeurd is. De vrouw in kwestie heeft er veel werk van gemaakt en uiteindelijk is man overstag gegaan. Iets met ego en macht.

@ Nijntje en Miss, dit hoort erbij. Zie het als een zee met hoge golven, hoe dichter bij het strand hoe meer de zee kabbelt. Het kost tijd, veel tijd, jaren, maar uiteindelijk verdwijnen de hoge golven. Daar hoort wel een hard werkende man bij die ruimte geeft voor jouw emoties en alles uit de kast haalt om je voor hem te winnen, de mogelijkheid geeft weer te leren vertrouwen. Xx

Jeugdbegeleidster

@Miss, waarom ga je een gesprek aan met een jeugdbegeleidster? Merk je dat je zoon er onder lijdt? Ik ben zelf best huiverig voor hulpverleners; ik hou ze liever buiten de deur als het niet echt nodig is. Zo hou je zelf de regie over het reilen en zeilen binnen je gezin.
Je hebt lieve ouders; laten zij je raadgevers zijn en als klankbord fungeren.

Flanagan

Snap jou bezorgdheid. Maar heeft puur met het zelfbeeld opkrikken te maken van kind. Los van heel ons probleem. Daar laat ik hen, en hem buiten. Dat zal ik toch zelf moeten ondervinden daar een weg in te vinden.Gesprek was juist fijn en gaf wat handvaten om beter met hem te kunnen praten. Daar laat ik het verder ook bij heb ik besloten.

nog een update

Ik heb even niet meer gereageerd omdat ik niet fit was. Wel beetje meegelezen. Nog bedankt voor jullie reacties op mijn eerdere bericht ivm valentijn. Ik moet zeggen dat ik het een beetje heb laten merken dat het me tegengevallen was. Waarop hij aangaf dat hij dat nooit heeft gedaan en geen waarde hecht aan valentijn. Dit is ook altijd zo geweest moet ik zeggen. Verder geen woorden meer aan vuil gemaakt.
Maar op zaterdagochtend zei hij spontaan laten we er vandaag een leuke dag van maken als gezin en gaan genieten van het mooie weer samen als een verlate valentijn. Laat de boel de boel zij hij, poetsen kunnen we na het weekend ook wel:-)
We zijn een heerlijk dagje weggeweest. Het was oprecht fijn.
Maar ik herken ook wat Nijntje aangeeft. Na zo'n fijne dag komt 'savonds weer de twijfel naar boven.
Het blijft gewoon contineu in je hoofd spelen. En dan vooral ook van doe ik er wel goed aan, moet ik niet de knoop doorhakken, het kan echt niet wat hij gedaan heeft etc etc. En dan zie ik op dat moment ook alleen maar de negatieve dingen van hem. Zit ik al andere huizen te kijken idd en praat ik met alleenstaande moeders (heb veel collega's die gescheiden zijn). Maar goed ik heb toch de keuze gemaakt om door te gaan omdat er echt nog te veel is om op te geven voor mijn gevoel. En dan krabbel ik mezelf toch maar op aan de positieve dingen.
Ik zou het zo graag los willen laten en door willen en oprecht kunnen genieten zonder telkens dat stemmetje in je hoofd!!
En dat vind ik zo lastig en dat is ook iets wat mijn man lastig begrijpt. Hij denkt je kiest er toch voor om door te gaan, ga er dan ook voor. En tuurlijk mag je mindere momenten hebben zegt hij en daar heeft hij ook alle begrip voor. Maar hij snapt niet goed dat de gedachtes heel vaak op blijven spelen. Maar goed ik zou dat zelf ook liever niet willen;-(
De ene dag denk ik, kom je gaat er voor dus blijf positief en dan zie ik het weer helemaal zitten en zie ik me al bijna weer met een baby (haha nee nog niet hoor... maar is wel een heel pijnlijk punt voor me omdat voor mijn gevoel mijn gezin nog niet compleet is en hij me dit mijn inziens nu ook afgenomen heeft). En de volgende dag kan hij door de stront zakken en denk ik, ik red me ook wel alleen.

Wraak? Ook wij hebben het wel eens besproken wat als ik het nu uit wraak ook eens ga doen. Hij heeft ook wel gezegd, doe maar want dat is je goed recht (terwijl hij altijd heel jaloers is geweest, maar goed nu zegt hij dat het goed zal zijn). Hij grapt er wel eens over dat het wel spannend zou zijn als ik met een ander iets zou doen. Nou ik heb daar totaal geen behoefte aan!! En ik zeg dan ook dat is ook niet het pijnlijkste. Tuurlijk zijn die gedachtes wat hij allemaal met een ander gedaan heeft niet fijn. Maar dat hij de keuze heeft gemaakt om er mee door te gaan, mij bewust aan de kant gezet heeft en zoveel gelogen heeft doet nog veel meer pijn. Dus ik geloof niet dat ik van 1 keertje op een ander hem hetzelfde gevoel geef dan wat ik nu heb. Dus nee ik ga het maar niet doen;-)

Ik zou wel eens wraak naar haar willen nemen. Vooral ook omdat ik haar goed kende. En ik heel veel moeite heb om uberhaupt mensen nog te vertrouwen. Maar gelukkig woont ze ver weg en kom ik ze nooit tegen. Anders zou ik niet weten wat ik zou doen. Soms zoek ik ze nog op op social media etc. Maar ze heeft mij overal geblokkeerd dus ik kan haar geen bericht sturen oid. Mss maar goed ook.

Mannentester ik vind je bewoording van de zee met de hoge golven erg sprekend!! Tijd.... Pfff we zijn nu 8 mnd verder na bekend worden.....

Senna

Precies dát, Senna, wat je schrijft, is ook bij mij het pijnpunt: als hij het bij die ene keer had kunnen laten, een keer dronken met een ander aan de boemel in tijden van ernstige verwarring over onze relatie, dan had ik het makkelijker kunnen vergeven. Als hij, toen hij dat bericht van haar kreeg op zijn wandeling, had kunnen reageren 'sorry, maar ik hou toch van mijn vrouw, we houden het bij die ene keer', dan was het beter geweest. Maar hij koos ervoor om er meteen heen te gaan, en is er nóg eens geweest, en heeft toen nog eens willens en wetens een afspraak gemaakt met haar, toen ze verleidelijk voorstelde dat het huis leeg was die avond (stond in de mails) en is er toen heengegaan.

Eén slippertje is beter te verteren. Maar herhalens toe weer opzoeken? Hij zegt dan dat hij blij is dat het bij die ene keer is gebleven, maar voor mij is het niet één keer geweest. En dan inderdaad steeds liegen waar je heen gaat, waar je geweest bent. Nee, als ik wraak zou nemen op hem, zou ik het ook precies zo moeten doen: niets van tevoren zeggen, een nachtje wegblijven, nog en paar keer verdwijnen naar die man en dan een paar weken later opbiechten en zeggen dat ik denk dat ik verliefd ben. En hem vervolgens allemaal verwijten voor de voeten gooien, waarin hij allemaal tekort schiet. Jakkes, nee.
Ik heb ook helemaal geen zin in dat hele circus nog eens. En geen zin in een andere man. Bovendien zou ik nooit zo met de gevoelens van een andere man willen spelen, voor wie het misschien wel meer betekent dan een keertje van bil.
Bah. We lopen gelijk op, Senna, denk ik: ik weet het hele verhaal nu sinds negen maanden. Het gaat nog wel even duren voordat je het kwijt bent. Gemiddels een jaar of twee, zegt internet

Stilte

Dames, wat is het stil hier! Waar is iedereen?

Wij hebben vanmiddag weer een therapiesessie. Doel nog niet gehaald, moeten we vanmiddag maar eens stevig over praten. En ik ga haar ook vertellen dat ik die nare gevoelens over zijn avontuurtje nog steeds heb. Wat moet ik ermee?

Hier ben ik;-)

Ik kijk niet meer zo vaak als eerst. Puur om er niet teveel mee bezig te zijn. Toevallig nu net wel:-)

Maar het is hier wel rustig op dit moment.
We hadden deze week ons ‘jubileum’. Vorig jaar was dat een dag midden tijdens de affaire en dus een mindere leuke periode thuis ook.
Dit jaar heeft hij me de avond vooraf een kadootje gegeven, had ik totaal niet aan zien komen. Dus toen heb ik hem op de dag zelf opgehaald en zijn we uit gaan eten. Was prima zo. Hebben er van genoten. En ik merk als we leuke dingen doen samen en als gezin dat mijn gedachtes naar achteren gaan op die momenten. Tuurlijk komt het dan ook bij mij nog regelmatig terug maar dat mag ook. Ik weet van de ervareningsdeskundige dat het tijd nodig heeft. Dus hier op dit moment gelukkig rustig aan en bewust tijd voor elkaar hebben.
Wij zijn niet meer in therapie.
Mijn man werd daar enorm onrustig van en het werkte bij ons niet.
Ik heb toen aangegeven dat ik het prima vind om te stoppen voor een tijd. Maar als ik merk dat we geen stappen maken dat we dan bij andere therapeut opnieuw gaan proberen. Daar voelden we ons prima bij. Nu maken we kleine stapjes. Maar heb wel het gevoel dat we de goede kant op gaan.

Veel succes vanmiddag!!

Overdenking

@puinhoop, is je doel nog wel realistisch? Je bent nu verder, mogelijk zelf ook wat veranderd in je beeldvorming van een relatie door meer stil te staan bij wat voor jou belangrijk is. Dat is niet hetzelfde als water bij de wijn of nemen en geven, maar aangeven waar jij je goed bij voelt.
Accepteer dat die ellende op je pad is gekomen maar waardeer ook dat jullie elkaar niet willen verliezen.

Puinhoop

Hoe is het gesprek bij de therapie gegaan?
Ben benieuwd.

Flanagan je laatste zin is echt enorm waar! Deze heb ik echt in mijn hoofd geprent en op de een of andere manier raakt me deze zo dat dit me al enorm geholpen heeft! Dankje voor dit mooie inzicht!!