Verder na ontrouw deel 5

Ik ben helemaal kapot

Mijn man zeg ik wil haar nog 1x spreken en goed afsluiten. Er zit hem nog iets dwars omdat ze met haat hebben afgesloten. En hij wil ergens vrede mee hebben, zodat ie 100% voor me kon gaan. Hij neemt het gesprek op.

Truus was zwanger van hem. Ze gaf me hints toen ik haar sprak, maar ik heb mijn man gevraagd en hij gaf eerlijk antwoord op. Hij weet dat het me pijn doet, maar wil eerlijk zijn. ik weet niet hoe ik dit moet verwerken.

Er lijkt geen einde aan dit gezeik, er komen steeds meer dingen na buiten. Mischien moet ik stoppen met dingen vragen over hun affaire.

Ik vroeg waarom gaan we niet in relatietherapie, man vond geen nut. We communiceren goed met elkaar. Zijn open en eerlijk.

Hij gaf aan als ik nog door wilt dat het een proces word;

Open en eerlijkheid
Verwerken
Accepteren

Ik ben nog steeds niet boos en weet niet hoe.

Jouw steun, en hun steun

‘Op een gegeven moment wanneer hij met haar wilde stoppen, dreigde ze het aan mij te vertellen.
Hij zegt nu dat ze hem niet meer kan dreigen ermee, omdat de waarheid boven tafel is.’

Dit zegt dat hij niet met haar, maar met jou verder wilt. Misschien dat hij haar niet durft los te laten omdat ( mogelijk in zijn hoofd) hij jou net zo goed kan verliezen.
Toch zal hij er verstandig aan doet, haar te spreken of te zien. Hij is namelijk zo gemakkelijk om te praten, dat heeft hij al eerder aangetoond. Ik denk dat hij meer blijk van zekerheid van jou ( steun) nodig heeft om te doen wat hij heeft te doen; kappen met alles.

Maar wat ik mij ook afvraag;
Hij slaapt bij zijn ouders. Zeggen zijn ouders helemaal niets? Vinden die het manipulerende gedrag van haar niet raar? En dat hun zoon zich zo laat vertellen wat hij moet doen? Zijn zijn ouders voor jou een steun?

Ik weet

Ik weet dat ie over alle grenzen is gegaan.

Ik zou hem ook niks kwalijks nemen als hij zou zeggen ik kies voor Truus. Maar hij gaf eerlijk aan dat hij nooit voor Truus zou gaan.

Ons gezin weegt zwaarder dan Truus.

Enigste waar ik echt moeite mee had is, gaat zijn liefdes verdiet wel over. Want ik vind het echt moeilijk om hem zo te zien. Wat als ie haar mist ect.

Liefs gebroken

Gebroken...

Ja, ik ben een Truus. Niet jullie Truus...
En toch...als ik dit lees hoop ik dat mijn minnaar ook zo over mij zou praten.
Hoop ik ook dat hij liefdesverdriet heeft om mij..
Natuurlijk mist hij haar, hij heeft mooie momenten met haar meegemaakt.
Ze nam alle tijd voor hem en liet hem praten over al zijn problemen. Dat doen al die mannen zodat de andere vrouw denkt dat ze m kan helpen.
Laat m er niet meer naar toe gaan, want ze haalt m weer naar haar toe.
Als ik in de schoenen van jouw Truus zou staan en hij wilde nog een keer komen praten...dan gaat hij weer overstag.

Maar wees inderdaad ook lief voor hem ook al is het jouw pijn..
Hij heeft ook de pijn en als jij daar niet op ingaat, gaat hij alsnog naar haar...

Oeps

Er was een woordje weggevallen.

Toch zal hij er verstandig aan doet, haar niet te spreken of te zien.

Een hele berg

Gebroken, zoals ik zelf door de helaas ervarings deskundige hier er toen op gewezen ben zeg ik het nu ook tegen jou, door blijven vragen naar details is niet helpend voor de verwerking en je proces.
Het blijft zich als een film afspelen.

Je weet nu al heel veel, genoeg om nu te gaan kijken wat er nog te herstellen valt. Mits hij geen Contact meer heeft. Ze hengelt hem met een visdraadje terug naar haar toe.

Ik heb raketten afgeschoten bij therapie, en bij vrouw nummer 4 ben ik gestopt met vragen. Als een man zegt het waren er 4, dan zijn het er 8 of zet er gerust een 0 achter.
Die hele berg wil ik niet eens meer weten. Want precies wat je post : je gaat eraan kapot.
En dat is wat je niet mag laten gebeuren! Je bent veel meer waard.
Zo zul je er nu nog niet naar kijken, dat komt later.
Nu ga je eerst verder in de overleving stand en proberen voor jezelf en die twee mega kleine schatten te zorgen, zodat ze weten dat jij als mama er voor hun bent.
Kun je met een dierbare praten? Heb je steun van iemand? Zoek die op.

Dikke kus

Ik zou nog zoveel meer tegen je willen zeggen. Heel veel sterkte. Blijf alsjeblieft posten, zodat we je hier ook "doorheen "kunnen helpen. Schrijf van je af.
Het is zo ontzettend veel, wat je te verwerken hebt.
Je hele fundering is aan greuzelementen. En je wist vorig jaar al dat er dingen niet klopte?
Dat is wat ik bedoel, die bereput gaat nu open. Maar genoeg is genoeg. ( kwa info )
Die liefdesverdriet gaat echt wel over bij je man. Dat zal hij toch zelf moeten gaan doen, door middel van hulp. Jij kunt daar met hem over praten, maar vergeet vooral je eigen gebroken hart niet eerst toe te laten.

Vandaag zat er een moeder bij de sport van kind kapot langs me op het bankje, man was vreemd gegaan.
En daar komt alles weer boven. Die zelfde film.

Hou het hierbij gebroken, echt. Xx

Hij twijfelt

Hij is bij haar geweest, en komt thuis met twijfels.
Wilt ie ons zijn/ of bij haar.

Hij vroeg me of ik genoeg vond dat zijn liefde voor mij uit waardering is. Heeft geen gevoelens meer voor mij.
Of ik ooit nog wel gelukkig word.
Of hij ooit nog wel gelukkig word.
Of dit zijn beste keus is.
Zijn eigen geluk opgeven voor zijn gezin.
Enigste reden dat ie blijf is eigenlijk omdat we als gezin er beter uit kunnen komen. Geen link na mij toe.

Mijn gevoel alsof in duizend stukjes ben gesneden, die pijn is zo ondraagbaar. Hij was vastberaden van zijn keuzes, wist dat het moeilijk zal zijn. Twijfels komen nou eenmaal, is hoe je er mee om gaat.

Het doet pijn, ik ben emotioneel fysiek mentaal eronder door gegaan.

Gebroken, ik lees 5 keer het woordje Hij.

Wat wil jij?

Wil je hem een kans geven te kijken waar jullie gezin naartoe gaat bewegen?

Maar dat zou bij mij alleen kunnen als hij breekt met haar.
Daarom twijfelt hij ook steeds. Hij ziet haar steeds. Zo blijft hij met haar bezig en niet met zichzelf of jullie.

Kans

Ik wil hem graag een kans geven, kijken waar ons schip strand.

Alleen hij is nu niet meer vastberaden van zijn besluit, en is aan het twijfelen. Wilt heel graag bij haar zijn, maar kan ons gezin dit niet aandoen. Ik heb hem gevraagd wat vind je meer waard. Wat weegt zwaarder voor hem.

Waar hij nu mee zit is;
Kan hij nog gelukkig worden met mij?
Kan ik nog gelukkig worden met hem?
Wat als zijn liefde alleen uit waardering is, blijf ik dan nog steeds bij hem?

Dit zijn meer zijn overwegingen.

Ik was eindelijk boos en woedend, omdat hij zegt dat je vastberaden was. En nu weer twijfelt over zijn besluit.

Elke keer geef ie me een stukje hoop, en neemt het weer weg. En dat doet pijn. Beloven op beterschap, en dan weer twijfels.

Wat wil jij?

Lieve gebroken, mijn Nick zegt genoeg. Ook mijn man heeft een langdurige affaire gehad. Wij hebben dit met veel vallen en opstaan overleefd mede doordat mijn man direct onvoorwaardelijk voor mij koos.

Ik begrijp je emoties, gevoelens. Je hebt hier niet om gevraagd of voor gekozen. Maar Ik denk dat je nu een ding echt moet doen. Voelen en bedenken wat jij wil. Zet je je gezin boven jezelf? Je man wil dat doen, maar als ik dat zo lees eigenlijk niet echt. Wil jij met een man zijn die voor de kinderen bij jou is? Klinkt als een tikkende tijdbom.

Soms is het beter te kiezen voor een goed nahuwelijk dan maar doormodderen. Ik weet natuurlijk niet wat er voor jullie opgaat. Als hij niet kiest, moet jij kiezen.

Ik vind het zo moeilijk

Ik weet niet wat ik moet doen, blijven bij een man die niet van me houd en zogenaamd zegt voor de kinderen?
Mij in twijfels brengen? Door te zeggen wat als mijn hart nooit terug komt? Wat als je voor altijd ongelukkig moet zijn? Wat als ik altijd ongelukkig moet voelen. Wat als hij altijd aan haar moet denken? Dat zijn lichaam wel hier is maar gedachtes bij haar?

Als we geen kinderen hadden was hij allang weg.

Ik zou altijd de kinderen boven mijn eigen geluk kiezen. Zelfs hoe ongelukkig ik mij voel, mijn kinderen boven alles. We hebben geen ruzie er is geen geweld. De kinderen hebben er baat bij.

Heb je mijn posts wel gelezen Gebroken?

Zo niet, doe dat alsnog. En laat je man ze ook lezen.

Hij moet nu een rationele keuze maken. Dat klinkt raar als het om zoiets emotioneels gaat, maar het werkt wel. Of beter, het kan werken. Als hij geen contact meer met haar heeft, en geduld heeft. Echt, die verliefdheid zakt als hij niet wordt gevoed.
Geef jullie zelf een jaar waarin jullie alles op alles zetten. Is er dan niks veranderd, wil hij nog steeds naar haar terug, dan kunnen jullie alsnog uit elkaar. Scheiden kam altijd nog!!

De vraag is nu

niet meer wat je man wil, maar wat jij wil. Wil jij bij een man zijn die eigenlijk liever bij een andere vrouw is? Wil je als een pingpongbal alle kanten op gestuiterd worden?

Eigenlijk heeft hij zijn besluit al genomen door zijn acties.

Nooit meer en altijd

Je man en jij gijzelen elkaar met dit soort woorden. Je weet het niet. Alles kan. Wat ik wel weet is dat een intact gezin enorm waardevol is en echt nooit meer terugkomt als jullie nu gaan scheiden. Geef het een jaar. Kijk wat er gebeurt. Leer weer opnieuw kijken naar elkaar.
Nee, het wordt niet meer zoals het was, maar anders kan ook fijn en goed zijn. Mijn man en ik zijn echt weer heel gelukkig samen. Ons gevoel is sterker. We weten dat we samen heftige stormen aan kunnen. We zijn veel opener en eerlijker naar onszelf en naar elkaar.

Ik gun jullie zo dat je uit de paniek kan komen en samen de beslissing kunt nemen om het samen te proberen. Garanties zijn er niet in het leven. Maar dat een scheiding veel ellende brengt, dat weet je wel zéker.

Tijd

Hij heeft nu liefdesverdriet en twijfelt.
Hij is nu eerlijk naar jou. Hij heeft zijn hart jaren op iemand anders gericht. Je kunt ook niet verwachten dat hij een knop omzet en ineens weer dol op jou is. Dat zou jij nu wel heel erg kunnen gebruiken, want dit meemaken en dan ook nog een man die aangeeft geen gevoelens te hebben. Ik vind dat heel erg voor je. Maar ik lees ook dat jullie het nog een kans willen geven. Dat zou ook een groot kado naar de kids zijn.
Misschien kunnen jullie ontdekken hoe de liefde weer kan gaan stromen? Waar is het gaan blokkeren? Ik zou daar wel externe hulp bij adviseren.

tijd

Natuurlijk is een heel gezin beter dan een gezin waarvan de ouders gescheiden zijn. Het belang van de kinderen is mij ook zonneklaar. Je moet je wel oprecht afvragen of je dat jaar - dat alles beter kan maken zoals Pennestreek schetst- trekt. Een tijd van onzekerheid, waarbij je jezelf toch min of meer afhankelijk maakt van de keuzes van je man. Ze kunnen goed uitpakken en dat heb je mazzel. Anders ben je misschien een jaar verder en nog meer gekwetst. Het beeld dat je man bij je blijft vanwege de kinderen lijkt me ook een ongemakkelijke. Stapt hij dan alsnog op als de kinderen het huis uitgaan? En zorg er in ieder geval voor dat je kinderen dit beeld niet mee krijgen.
Kortom het kan allemaal goed komen, Pennestreek is daar beste voorbeeld van, maar de vraag is of je bereid bent jezelf een (langere)periode on hold te zetten.

Bij elkaar komen kan ook altijd nog

Wat een treurigheid allemaal. Hij heeft haar nota bene in die tijd ook nog zwanger gemaakt (lees: onveilige sex!) En jij twijfelt nog omdat je je gezin bij elkaar wil houden? Ik heb echt medelijden met je en je man is een slappe zak. Nouja, niet zo slap was die zak ook weer niet want hij wist haar ook nog zwanger te maken. Laat hem gaan naar waar hij het liefste wil zijn.
Ik ben echt niet voor makkelijk scheiden, maar wat ik hier allemaal lees vind ik echt dat je alle recht hebt om voor jezelf te kiezen.
En wie weet maakt hij idd een foute keus. Dan kan bij elkaar komen altijd nog. Ipv nu een jaar doormodderen. Een moeilijk jaar wordt het toch wel. Dan maar eentje waarin je nog wat eigenwaarde kunt hebben.

Jouw beslissing

Ik vond de insteek van Pennestreek destijds nogal naïef en tegen beter weten in, maar het heeft wel zijn vruchten afgeworpen. De keuze is aan jou, voor een ‘verstandshuwelijk’ is ook wat te zeggen. Niemand heeft een glazen bol, en er is weinig aan verloren als je wel een jaar wacht.

hoog spel spelen?

Ja het rotte is gebroken: hij is al zoveel verder in wat hij allemaal heeft meegemaakt en jij zit nog in het trauma van de ontdekking en zijn nieuwe gedrag.
Dus je zit volkomen in je verdriet en wil de oude toestand terug. Begrijpelijk. dat wilden we allemaal.
Toch kan ik me voorstellen dat het meer effect heeft als je boos zegt "weet je, bekijk het maar met je handel, wegwezen".
Dat wil je niet want je bent bang dat hij voor haar gaat en naar haar gaat. Ook begrijpelijk.
Maar bedenk: als hij bij je blijft uit schuldgevoel, blijft zijn gevoel voor haar trekken.
Hun relatie is ook gebaseerd op het feit dat hij lekker een thuis had, het is nog maar de vraag hoe het gaat als ze echt met elkaar zouden zijn: ze zijn waarschijnlijk nog nooit een weekje bij elkaar geweest terwijl ze echt zich tot elkaar moesten verhouden.

Misschien als je nu hem de deur wijst, dat hij je jou en het gezin onwijs gaat missen. Maar ja, dat werkt alleen als je het ook echt meent.

my two cents, ik weet het ook niet, ik vind het onwijs rot voor je. Het is zo gemeen en onrechtvaardig: een nieuwe spannende affairette is toch niet te vergelijken met een jarenlange band die hier en daar wat sleets is geworden?

Ik heb daar overheen gelezen denk ik, dat hij haar ook nog zwanger heeft gemaakt. Onveilige seks dus met alle gevolgen van dien (heb je je al laten testen op soa 's?)

Eerlijk gezegd zou ik na een dergelijke actie de eer aan mezelf houden. Zeker gezien hij nu nog steeds twijfelt en zegt liever bij haar te zijn en alleen bij je is, vanwege de kinderen. Voor mij zou dat niet genoeg zijn.

Wat een afknapper dat hij zo onzorgvuldig met zichzelf en jou omgaat. Daar spreekt zo'n minachting uit. Ik zou niet bij iemand willen zijn die tot zoiets in staat is.

Pardon, Michaela?

Ik hoop toch dat je niet bedoelt wat je nu schrijft? Omdat ik heb gewacht tot mijn man een keuze had gemaakt had en heb ik geen eigenwaarde?
En wat houdt dat in, ‘voor jezelf kiezen’? Ik héb voor mezelf gekozen. Ik wilde geen scheiding, ik wilde mijn gezin. En ik voelde dat man een verkeerde oplossing had voor het verkeerde probleem. Namelijk weg gaan bij mij. Het probleem zat niet (alleen) in mij, maar in hemzelf. Zoals wel vaker bij vreemdgaan. Dat had hij dus niet opgelost door weg te gaan. Ik bleek daar gelijk in te hebben. Gelukkig kwam hij op tijd tot inkeer. Maar dat was een keuze met het verstand, voor het gezin. En toen hij eenmaal ook aan zichzelf ging werken en wij samen in therapie gingen kwam het tussen ons ook weer goed.

Gebroken, ik hoop dat jullie eruit komen. Het kan. Als je behoefte hebt aan contact met mij kun je mijn mailadres opvragen bij Forumbeheer. Ik merk dat hier schrijven me teveel kost, dus dat doe ik niet meer.

Dat komt Pennenstreek

Omdat je nog steeds best heel veel schrijft in echtscheiding en relatie en jouw advies het enige juiste lijkt te vinden ( heb je mijn postings wel gelezen en laat ze aan je man lezen).

"Hij vroeg me of ik genoeg vond dat zijn liefde voor mij uit waardering is. Heeft geen gevoelens meer voor mij."

Daar zit het echte antwoord en daar zit geen twijfel in.
Bij elkaar komen kan altijd nog, maar houd alsjeblieft meer van jezelf dan hij doet en je nu laat zien.

Eigenlijk wel ja

Dat bedoel ik wel zo ja, zoals je het schrijft. Ook wat Lanza schrijft, er spreekt minachting uit al zijn daden en woorden. Het was geen eenmalig slippertje maar een langdurige relatie waarin hij zijn minnares ook nog een zwanger heeft gemaakt. Hij wil niet kiezen, kan niet kiezen, weet ik veel wat zijn probleem is, maar het gebrek aan enige vorm van respect naar Gebroken toe vind ik stuitend. Daarbij zegt hij gewoon dat hij liever bij haar is, niet meer van Gebroken houdt en alleen bij haar blijft voor de kinderen. Hoeveel moet je als vrouw incasseren? Gebroken kan ook de keus maken om voorlopig alleen door te gaan. Man gaat op zichzelf wonen en laat hem maar op onderzoek uitgaan naar wat hij echt wil. En bij elkaar komen kan dan altijd nog. Maar voor nu vind ik persoonlijk te walgelijk voor woorden.

Hoeveel zielepijn kan een mens verdragen?

Lieve Gebroken, je gaat hieraan kapot. Verstandshuwelijk....denk je nou echt dat je kinderen beter af zijn met een ongelukkige moeder en een vader die liever bij een andere vrouw is? Denk je dat ze dat niet merken, met zich meedragen? Mijn kinderen waren erg jong en hebben het echt wel meegekregen destijds. En het kan dat een verstandshuwelijk mogelijk even “werkt” maar het is tenslotte niet zomaar mis gegaan (en bij dit soort verstandshuwelijken weet men ook dat zodra de kinderen jullie niet meer “nodig” hebben de ander sowieso weg gaat). Ergens onderweg zijn jullie elkaar kwijtgeraakt, doordat hij een andere (foute) keuze heeft gemaakt. En jullie kunnen echt alleen verder als jullie er samen kiezen ervoor te gaan en elkaar weer te vinden. Zo klinkt het helaas nog steeds niet bij jullie...uiteraard hoop ik je dat het tot inzicht komt maar bewaak je grenzen.Nogmaals heel veel sterkte