Verder na ontrouw deel 5

Super

Mari, wat ontzettend pijnlijk. Daar heb ik alle begrip voor! Mocht de definitieve locatie echt te ver zijn dan spreken we een keer zo af!

Fijn Ik ook! Ik ga mailen. Utrecht is voor mij een stuk gemakkelijker, ik wilde deze plaats ook benoemen, mits dat voor meerdere van jullie haalbaar is.

Twijfel nog

Ik twijfel nog. Zwolle is voor mij wel erg ver. Utecht ook maar wel makkelijker. Lijkt me zeker leuk jullie te ontmoeten.

Utrecht

Dames, natuurlijk, ik noemde gewoon een optie, als jullie andere plekken beter vinden, noem ze maar op Ik weet niet waar iedereen woont immers. Utrecht kan ook, dat is dik twee uur treinen, aan de reacties hier vermoed ik dat de meesten van jullie rond of onder de rivieren wonen, dus meerijden is dan geen optie ;-)
Flanagan, alleen even dit: ik wist niet of je man/schoonfamilie ook gelovig was. Tuurlijk moet je fouten rechtzetten. Maar dan moeten ze dat wel eerst inzien, en daar lijkt het aan te ontbreken bij je schoonouders.
Ikook, ik vind het hartstikke mooi van je, die initiatieven nemen, maar persoonlijk spreek ik liever via dit medium plaats en tijd af. Ik heb maar één emailadres en dat hou ik graag privé

Oké doen we het via deze weg

Ik stel voor Utrecht centrum te doen dan?
Ben daar niet bekent, maar we kunnen eens op internet kijken wat er gezellig uit ziet om te zitten, of iemand ideeën?

Ikom uit Brabant dus mocht er iemand mee willen rijden, dan mail ik ook maar. Ik heb haar vanmorgen gemaild. Heb je hem binnen gehad, ik ook?

Wat komt voor jullie het beste uit door de weeks of in het weekend?
Ik kan een vrije dag plannen in de maand juli. Lukt dat?
Maandag 1 juli, donderdag 4 juli, zaterdag 6 juli of zondag 7 juli.

Ik gooi maar wat op

Flanagan

Nu Ik mijn bericht terug lees, sorry ik was misschien onduidelijk. Ik ben namelijk niet zo goed in zinsopbouw. Haha. Wel in veel andere dingen maar taal is altijd een dingetje geweest als Brabants opgroeiend gezin :-)
Ik bedoel het is geen tijdsverspilling aan jou hè. Om die aan jou te besteden maar dat jij geen woorden meer vuil hoeft te maken over haar.

Dat ik wel een beeld bij haar als type mens heb :-)

Miss,

Vanwege de eerste zin had ik de andere zinnen opgevat zoals je dat bedoeld had. Ook het feit dat ze van jou kwamen!

Lief

Fijn dat we elkaar begrijpen!

Xxx @--♡---

niet overheen

ik kom er niet overheen. blijf hem zien als die vreemdganger. ik heb dit met alle mannen waarvan ik het weet. dus ook van de mijne.

zou zoooooooo graag opstappen. het is ook niet meer de liefde van mijn leven! hij vecht zich het laplazarus....maar ik voel er niets meer bij. en intimiteit wil ik al helemaal niet.

het wordt alleen maar erger.

ik weet niet hoe het om te buigen. het ging lange tijd heel goed. maar nu niet meer

GiteNN

Wat rot voor je. Rot voor jullie allebei, ook omdat hij zich rot werkt. Deed mijn ex ook, daarom heb ik zo lang vol gehouden terwijl ik vanbinnen voelde: maar je hebt me zo gebroken, het vertrouwen is zó weg, dat ik niet weet of het nog wel kan. Maar ja, toch hopen natuurlijk.
Dit doet vreemdgaan met koppels. Wel nog van elkaar houden maar de basis van vertrouwen is weg. Zo triest.

Pijnlijk

Maar O zo herkenbaar. Mari, heb jij een nieuwe relatie? Zo ja heb je er in die relatie nig last van. Ik houd me vast aan dat het nu in mij zit, dat deze beschaving altijd onderdeel zal uitmaken van mijn relatie.

mari

ben jij nog samen?

ik ook

ooit startte ik dit draadje, helaas. nu volg ik allang niet meer omdat het echt wel goed ging maar de laatste weken verdoof ik helemaal. steeds meer.

ben jij ook uit elkaar @ikook?

Nee ik ben niet meer samen. Maar ik houd nog steeds van die man en hij van mij. Ik lees hier soms mee om me te herinneren hoe ik me voelde toen ik het nog probeerde. De waarheid gebiedt me wel te zeggen dat mijn ex ook een persoonlijkheidsstoornis heeft, die veel van zijn harde werken teniet deed en mij ook op andere gebieden kwetste. Zo is ieder verhaal weer anders

Samen

Wij zijn na een break weer bij elkaar, houden van dat wil wel, maar dat kapotte stuk is lastig dealen!

Verdoofd

Ik voel je GitteNN.

Morgen is de dag, dan is het een jaar geleden..
De zon schijnt maar ik voel me per uur meer verdoofd... bah... wat hik ik tegen die dag aan..

Weg stoppen, weg denken het heeft geen zin. Ik laat het er zijn...
Maar wat voel ik me hard. En zo stom, dat ik niets door had.
En ja theoretisch weet ik het allemaal dat dat niet klopt.

Het heeft iets van me afgenomen, een bepaalde onbezonnenheid. En maar goed ook, want het was blijkbaar nodig.

Dromen zijn bedrog. En dat doet pijn !!

Lukt het...

Om de dag door te komen, Miss? Je zinnen te verzetten?

ja miss

Sterkte vandaag!

Sterkte Miss!

Sterkte vandaag. Hopelijk vind je wat afleiding

Met dank aan,

Met dank aan die pijnlijke ervaring ben je wel jezelf beter gaan kennen.
Niet leuk dat dit de aanleiding was, wel waardevol.
En verwen je jezelf met iets bijzonders, iets dat je koestert omdat je het voor jezelf gekocht hebt.
( Op mijn trouwdag kocht ik de bloemen zelf. Dit waren voor mij zulke mooie bloemen omdat ik zo prima in staat was mijzelf te koesteren ipv anderen pleasen).

Of het nu een jaar geleden of een maand geleden is, het is nu eenmaal een ‘fucking’ dag op de kalender. Misschien iets minder vaak naar die kalender kijken?

Dankje alle

Bedankt! Voor de lieve woorden en steun.

Ik ben de dag met af en toe een traan redelijk goed door gekomen. En de focus op mijn werk gelegd.
Misschien wel een vlucht. Maar het voelde oké.
En savonds naar de yoga/meditatie groep gegaan, dat viel niet mee maar bracht me idd dichter bij mezelf.

Het voelde als een soort afscheid van de oude miss, dat je tegen jezelf zegt tussen werk door, goh... een jaar... wat is nou een jaar?

hart onder de riem

Goedemorgen,

ik lees nog bijna dagelijks mee met de oude bekenden en nieuwe onbekenden hier die nog steeds met het gevecht in hun hoofd bezig zijn. Ik wens jullie allemaal nog steeds het beste toe, de wijsheid die nodig is te vergeten en te vergeven. Hier, een hart onder de riem <3

Voor degenen die me nog herinneren en zich afvragen hoe het gaat: het gaat OK, gematigd enthousiast dus.

Sinds 14 maart officieel gescheiden en mijn exvrouw (lelijk woord) is nu 4,5 maand het huis uit. 2 dagen geleden was het precies 7 maanden geleden dat ze de woorden uitsprak nu echt definitief te willen scheiden. Zo'n dag dat je nog precies weet wat je deed, wat je voelde, de situatie nog voor je ziet.

Tussen toen en nu is er een hoop geregeld in de vorm van een convenant, ouderschapsplan, gesteggel over financiën, emoties, frustraties, onbegrip, aantrekkingskracht, nog meer frustraties over het 'waarom'. Kinderen zijn inmiddels wel gewend aan hun pyama in 2 huizen. Het er alleen voorstaan vind ik pittig, maar er komt inmiddels wat routine in. Financieel begint het ook weer langzaam op orde te komen, al heeft exvrouw het moeilijker begrijp ik van haar. Alle papieren voor het huis liggen bij de bank en gaan 1 dezer dagen naar notaris en dan gaat het huis op mijn naam, de laatste grote kostenpost.

De afgelopen 2 maanden heb ik een andere dame ontmoet. Mijn exvrouw gaf aan het daar lastig mee te hebben, vergelijkt het soms met 'haar situatie' eind 2017, waar ik het niet mee eens ben. Ik heb 5 maanden gewacht voordat ik me een soort van openstelde voor iets nieuws dat toevallig een goede klik was. Ze zegt dat ze me mist, dat ze van me houdt en dan weer dat ze geen spijt heeft. Het ene moment gunt ze me geluk, het volgende moment wil ze er niks van weten omdat het haar verdriet doet. Ze zegt dat ze dacht dat ze verder was, maar nu het harnas afgaat ze toch minder ver bleek te zijn dan ze al die maanden zichzelf voorhield.
Het volgende moment zijn we weer heel close, voelt het weer alsof het allemaal zo onzinnig is dat we uit elkaar moesten, dat als we gewoon rustig van uit 2 huizen elkaar de tijd zouden gunnen, er misschien sprake zou kunnen zijn van.. en op andere momenten is er weer onredelijkheid. Het vliegt soms alle kanten uit, nog steeds.

Ik merk enorm dat het aan me knaagt. Ik vraag me af of ik er al goed aan doe zo relatief snel weer met iemand anders in zee te gaan, al zijn de woorden 'ik hou van jou' echt nog niet gevallen en is het verwachtingspatroon niet skyhigh. Ik wordt ook niet overvallen door gevoelens van verliefdheid, vind het wel ontzettend gezellig, ben er graag, maar vraag me inmiddels af of ik daar wel voor moet willen gaan, de lat niet hoger moet leggen. De absolute liefde en toewijding die ik voel(de) naar mijn exvrouw ontbreekt (nog?),.. aan de andere kant, het is niet fair dat te verwachten als je uit zo'n lange relatie komt en iemand net leert kennen.

Het is wel de manier geweest om de 'ontrouw' weg te duwen, te relativeren. De 2-3 maanden dat mijn vrouw,.. exvrouw,.. destijds aangaf te willen scheiden, met 'hem' aanpapte, en tijdens die periode er langzaam achter kwam dat iets nieuws leuke afleiding is uit de realiteit, maar wellicht ook niet meer dan dat, ze nog meer ging waarderen wat ze allemaal had, en toch weer met mij de poging waagde.

Aan de andere kant wil ik ook niet overhaast beslissen, door mijn twijfel iemand nu al weer wegduwen uit mijn leven zonder het de kans te geven langzaam te groeien, maar tegelijkertijd ook weer niemand aan het lijntje houden in mijn zoektocht naar wat ik nou echt voel, en voor wie, of voor wie niet.

Niet mijn bedoeling compleet off topic te gaan overigens. Ik vond het geen nieuw topic waard, wilde toch even mijn ei kwijt.

Ik hoop dat het jullie allemaal goed gaat. Zwolle is voor mij veels te ver trouwens ;)

JJ en de rest

Dan houden we het op Utrecht. Liefst dicht bij het centraal station. Voor mij graag op een zondag. 2, 9, 16 juli, die kan ik allemaal wel.

Het klinkt alsof het met niemand goed gaat op het moment. Ik kan ook een deuntje meesnotteren. Afstandelijkheid alom ineens. Moeilijk iets naar voren gebracht en bam, weg contact. Moet het vast weer wat tijd geven, maar jak, dan slaap je een nacht nauwelijks, zodra je wakker wordt slaat de piekermolen aan. Hele dag gepoetst om maar niet teveel na te denken, maar helaas.

Fijn van je te horen, JJ. Alle verwarring die jij meemaakt, ik heb erg met je te doen. Wat doen we elkaar ook aan met die zinloze ontrouw en scheidingen. Het blijft toch kiezen tussen twee kwaden, echt beter wordt het waarschijnlijk niet. Als we elkaar maar konden bereiken, nietwaar? Vertrouwen op de wederzijdse liefde en van daar uit grenzen afbakenen.
Oke, dat is vaag. Ik hou maar op. Mijn verstand is zoek.

Sterkte

JJ voor jou, wat lijkt me dat lastig een nieuwe " relatie "
Wil je niet gewoon even " vrij " blijven? In de zin van niets aangaan en geen beloftes maken naar haar toe.

Ach pennestreek, het is lastig hè. Precies dit wat me zo raakte " Wat doen we elkaar ook aan met die zinloze ontrouw en scheidingen "

Precies, waar is het in godsnaam toch goed voor.
Blijf gewoon vrijgezel inplaats van een gezin op te bouwen, te willen binden.

Nee voor mij, nooit geen tweede keer meer.
Naja zeg nooit nooit... Maar hoe ouder hoe wijzer. En moet er niet meer aan denken, me ooit in een liefdes relatie te gooien.

Ik vind één keer genoeg in dit leven.

misschien wel

"Wil je niet gewoon even " vrij " blijven?"

Misschien wel.

Het is nodeloos complex. Exvrouw zat vanavond een deur verder, bij haar beste vriendin, mijn buurvrouw. Doet toch wat, dat ze wegrijdt zonder ook maar gedag te zeggen.

Ken je dat liedje 'Dancing with a stranger'?

Zo voelt het een beetje.

Dubbel JJ

Dat zijn lastige situaties. Bedenk je dat je vrouw daar ook aan moet wennen en dat een beetje afstand jullie geen kwaad zal doen, maar je zal helpen wennen aan vergane gewoontes.

Gun het jezelf, maar ook de nieuwe vrouw om héél te zijn. Om alleen ook compleet te zijn en om het haar te gunnen om je nummer 1 te zijn.

Ik was nooit nummer 1, sterker, ik stond niet eens op het lijstje. Ik zou nooit iemands rebound kunnen zijn. Ik wil echt alleen nog maar nummer 1 zijn en een man hebben die niet met zijn gedachten nog half bij een ander zit. Ze verdient beter en jij ook. Sterkte