Verder na ontrouw deel 5

Oh ja

Ik heb ze een paar weken geleden van dr vogel gekocht. En moet zeggen dat ik er echt baat bij heb.

Goed dat je gedaan hebt wat voor jou goed deed. Dat is wat we uiteindelijk willen toch?

Ik heb mezelf een fijne kappersbeurt cadeau gedaan en zei tegen mijn kapster. Ik ben zo klaar met het gezeik. Echt, echt. Wil gewoon doen wat ik graag doe, zonder die kwelgeest in mijn hoofd.
Vraag me idd af of wij er ooit " los " van komen.
Heb me voorgenomen mijn gevoel vast te houden als man thuis komt. Ben benieuwd.

Oh Ja. Mijn kapster kent niemand in haar klanten bestand ( en werkt 6 dagen in de kapsalon) waarvan de echtparen nog samen zijn gebleven en het overleefd hebben. Dat deed me deugt, dat ik er nog ben. Voelde me even trots en zij uiten dat ook naar mij. Met diepe respect.

Bezoek aan kapper

Hier Idem dito verhaal; een van half lang naar kaaklijn.
Ik was er klaar mee en wilde serieus genomen worden.
Soms heeft iets drastisch idd effect omdat het een zichtbare verandering is.

Grappig

Ik moet er juist niet aan denken om mijn haar af te knippen. Dat ben ik, het hoort bij mij. Ook al ben ik van binnen behoorlijk veranderd, dat haar blijft .

Maar belangrijk is idd dat je doet waar jij je goed bij voelt. Ik merk dat ik veel nieuwe gewoonten toch weer kwijt ben geraakt en ik heb het gevoel dat ik mede daardoor weer een beetje afglijd. En dat is jammer.

Van die moodswings heb ik ook, Puinhoop. Ben al aan de vitamine D, dat scheelt geloof ik wel iets. Maar schiet toch nog met regelmaat in een hormonale dip. Ik ga dus ook maar eens een supplement proberen...

Overigens, ik denk dat Miss meer bedoelde dat je ook best eens zelf uit kunt gaan, zonder je man. Hoeft niet iedere week, maar gewoon af en toe. Sinds de trubbels met man nu 3,5 jaar geleden begonnen ben ik mijn sociale leven bewust flink gaan oppoetsen. En nu is de situatie dus tegenovergesteld aan hoe het vroeger was, ik ben eigenlijk iedere week wel een keer de hort op, met vriendinnen of collega's, of met de kinderen, of mijn zus en man is thuis. En het bevalt ons allebei goed. Behalve dan dat ik merk dat het ook wel energie kost, veel 's avonds weg. Maar het is goed voor me. Het vergroot mijn wereld en mijn zelfstandigheid. Ik vond het vroeger echt spannend om in mijn eentje met de auto weg te gaan, dat heb ik dus helemaal niet meer.

Hoppa

@ haha Flanagan das ginne kattepis :-)
Echt tof!
Ik heb mijn model ook aangepast, even wat anders, maar zo kort durf ik nog niet en een nieuw geurtje, wat nieuwe stappen in huis gemaakt, en kleding opgeruimd en vernieuwd.
En ga een vaste avond per week inplannen die me time word. Om weg te gaan.

Dat is wat ik eigenlijk bedoelde zoals pennestreek het benoemt.

Puinhoop je kunt dan ook een uurtje gaan zwemmen, leesclub gaan, yoga, creatief bezig zijn, hondenclub, noem maar op, dat wat jij leuk vind zodat de malle molen niet zo gaat draaien! En dit hoeft zeker niet iedere week maar ik ben er van overtuigd als je je daar meer op richt dat de gedachtes ook zachter worden.

Zo heb ik weer een verre vriendin opgezocht die ik zeker 6 jaar niet gezien had ( uit het oog verloren)
En nog een vage kennis die ik 8 jaar niet gezien had opgezocht en gaan nu geregeld samen wandelen. Eerst had ik daar nooit geen tijd voor.

En zomaar een ouder van mijn zoons vriendje gevraagd of ze zin had om mee naar een beurs te gaan. Kende haar niet eens, maar ze was dol enthousiast. Vooraf hadden we afspraken gemaakt. En we hebben toch genoten en een lol gehad.Nu maak ik daar tijd voor! Dat was de insteek, zodat ik mijn focus verleg.

DurfTeVragen# :-)

Kapsel

Dat is wel bekend eigenlijk: als er iets ergs gebeurd, als iemand een drastische stap zet, gaan veel dames langs de kapper. Ik heb het ook gedaan toen. Eerst geverfd, toen kort, later de boel weer ontkleurd en blond. Man haalde baard eraf. Zo zagen we er allebei weer uit als toen we elkaar net kenden.
Hij wil die baard wel weer eens laten groeien, maar ik bene r nog niet helemala aan toe. Hij had die toen hij vreemd ging en foto's van hem met baard doen me daar nog altijd aan denken. nog even wachten dus maar.

Kleren had ik ook nieuw gekocht, veel afgevallen, werk gezocht, veel veranderingen hoor. Ook in huis gaan verven...alles moet anders

Ik doe wel eens dingen alleen hoor. Ik ga vaak fietsen, nu het weer opknapt gaat dat ook weer beter, en ik zwem eens in de week.Bijna elke week de bieb en elke week een wandeling met mijn beste vriend, die ik al 25 jaar ken (homo). En soms, als ik alleen wandel, ga ik even alleen in de kroeg aan, dat is best aardig.

Overigens blijkt uit cijfers dat de meest echtparen die met overspel te maken hebben gehad, bij elkaar bleven. De cijfers spreken elkaar tegen denk ik.

Gevolg van uitstel

Mijn keuze voor de verandering had ik al heel lang in de pen, alleen uitgesteld....
Heel symbolisch eigenlijk.

ONBEGRIJPELIJK

Weten jullie nog dat mijn vrienden mij een gedeelte verteld hebben van het vreemdgaan? ( zijn lang samen kind van 2 jaar)

Onbegrijpelijk. Vandaag kreeg ik te horen dat ze uit elkaar zijn. Madame had een ander. On, on, onbegrijpelijk. Wat heeft zij me voor de gek gehouden toen der tijd. Met haar zogenaamde medeleven.

Ik ben boos, verdrietig, zo intens teleurgesteld. Ze heeft gezien hoe het mij die dag, die dagen erna kapot maakte. En nu doet ze het haar vriend aan.
Ik heb met hem je doen, wat een vreselijke pijn waar hij doorheen gaat.

IkSnapWerkelijkGeenKloteMeerVanDeWereld!

Confronterend

Even een knuffel Miss.

Ik snap heel goed dat je je in de maling voelt genomen.

Iemand kennen

Onbegrijpelijk is het, Miss. Juist omdat ze inderdaad gezien heeft door wat voor hel jij ging en nog steeds gaat. Het is zo wezensvreemd dat je denkt iemand te kennen en dan blijkt die heel anders te zijn.
Ik ben begonnen mijn dagboek uit te typen sinds die rotdag, en ik verbaas me er postuum ook over hoe een ander iemand mijn man was. Met de kennis van nu is het helemaal kwalijk dat hij zo de schuld naar mij schoof, al die dingen die er aan mij mankeerden blijkbaar, terwijl hij heel goed wist hoe de vork in de steel zat. Je kunt er toch niet bij dat iemand zó glashard recht in je gezicht kan liegen over wat er dan dan niet is voorgevallen met die ander en je tegelijk allerlei dingen kan verwijten?
Mijn respect voor hem heeft ernstige schade opgelopen, en mijn vertrouwen is echt nog lang niet terug. ik weet ook niet of dat ooit weer terugkomt, allebei niet. iemand die je zo belazert en daar dan zó lang over liegt, niet naar zichzelf kijkt maar blijft jij-bakken, is iemand die je dacht te kennen maar blijkbaar verkeerd hebt beoordeeld.
Dat je zo gewetenloos kan zijn. Ik zou het nooit kunnen, zo liegen vreemdgaan, en dan de ander beschuldigen.

Achter gesloten deuren

Je kan niet weten waarom en hoe lang het al speelt. Niemand vertelt graag over hun eigen problemen. Misschien speelde er toen al een sluimerende ontevredenheid en hoopten ze dat dit van tijdelijke aard was, zoals bij zoveel gezinnnen die wel bij elkaar blijven; hoop op herstel.
Veroordeel haar niet 1-2-3. Je had het niet van haar verwacht; haar karakter past niet in het plaatje van een vreemdganger. Ze zal zeker ook over mooie eigenschappen bezitten, vergeet die niet ( wanneer je haar tegen komt).

Dank

Cactus en puinhoop.

Puinhoop waarom ben je het aan het uittypen? Moet dat van jezelf of van de therapie?
Dat is een hele kost. Ik heb de mijne achterop zolder gelegd. Want namelijk al mijn gevoelens kloppen. Ik Heb mijn intuïtie al die tijd niet gevolgd.

En flanagan, het lijkt mij stug. Vier weken later ( nadat gesprek) zijn ze getrouwd.

Ik ben overigens toen niet geweest, ik kon het niet opbrengen. En nu ben ik blij anders had ik weer een extra dag verspilt aan haar. Gelukkig woont ze ver weg. En kom ik haar niet snel meer tegen.
Met hem wel. Maar ook daar neem ik even afstand , want het kost mij veel kruim. En dat begrijpt hij.

Voor mezelf

Miss, ik doe het voor mezelf. Om het te verwerken. En wie weet, om eens aan man te laten lezen wat voor impact het op me heeft gehad en nog heeft.

Puinhoop

Je kunt er toch niet bij dat iemand zó glashard recht in je gezicht kan liegen over wat er dan dan niet is voorgevallen met die ander en je tegelijk allerlei dingen kan verwijten?

Helaas herkenbaar.. Ik ging ook mijzelf de schuld geven van jaloers gedrag. En deze reflectie deelde ik met mijn man (terwijl hij die nacht seks met haar had gehad) Hij ging er helemaal in mee.. dat het idd beklemmend voor hem was etc etc. Ik weet nog hoe dat gesprek ging. Erg oneerlijk natuurlijk. Dat is ook wat het in het nu zo moeilijk maakt om zijn woorden te vertrouwen. En hier gaat het om zoveel en zolang. Maar aan de andere kant klopte mijn intuïtie de hele tijd. En ik heb het nu leuk(er) met mijn man en hij is ook liever naar de kinderen.

Miss

Onbegrijpelijk idd van jou vriendin. Wat een rot wereld af een toe. Gelukkig heb jij jezelf en weet je dat je puur en oprecht bent.
Knuffel voor jou, kunnen we misschien een keer in het echt ontmoeten? Hoe kan ik je privé bereiken? Ik wil absoluut anoniem blijven dus wil geen telefoon nr of mailadres hier op het forum zetten.

Miss, herkenbaar

Het wordt een beetje eentonig zo he, dat we allemaal steeds weer reageren met 'herkenbaar'... Wij hadden een bevriend stel, waar wij beiden in onze moeilijke tijden (om beurten) terecht konden. We hebben er allebei heel wat avonden gezeten. En na een jaar gingen zij uit elkaar. Bleek al jaren te spelen. Alleen sluimerde het bij hun meer, terwijl mijn man een bom dropte. Maar ze hebben dus nooit (!) wat laten merken. Geen van beiden. Intussen zijn ze al twee jaar uit elkaar, en ze doen het als gescheiden stel goed, alles gaat in harmonie en goed overleg. Maar ik heb me toch een tijdje heel naar en raar gevoeld. Toch ook vorm van bedrog. Je legt je ziel en zaligheid daar op tafel, maar zelf houden ze alles voor zich. Hoewel ik ook wel snap dat zij moeilijk na mijn huilbui daar hadden kunnen zeggen, goh, ook toevallig, wij gaan ook niet zo lekker. Maar het gewoon een jaar lang helemaal niet melden, ook niet terloops, geen hint, niks, nee, dat snap ik niet. Met hem gaan we nog steeds heel goed om, zij heeft het contact laten doodbloeden. Ook prima, haar keus.

Hoe is het verder met jullie? Ik merk dat ik nog steeds zelf twijfel over of man het op de lange duur volhoudt, deze verandering. Hij zegt iedere keer als ik het erover heb dat hij zo blij is met hoe ik veranderd ben, maar zelf zie ik die verandering niet (meer). En ik zie nog steeds heel scherp mijn 'gebreken', de dingen in mij/mijn karakter waar hij destijds van zei dat hij daar moeite mee had, dat hij in een (liefdes)partner graag (ook) andere dingen zou zien, die ik niet heb. En die heb ik nog steeds niet. Duh. Op andere vlakken ben ik zeker veranderd, maar ik heb nog steeds geen passie voor iets, ben niet creatief. Nou ja, zo'n bommetje onder je relatie is niet erg bevorderlijk voor je zelfvertrouwen. En ook weer wel, als ik bedenk hoe sterk ik al die tijd geweest ben, hoe ik vastgehouden heb aan waar ik in geloofde, hoe ik geduldig ben gebleven en ook altijd heb geprobeerd de dingen van zijn kant te bekijken (lukte natuurlijk lang niet altijd). Maar toch, afgerekend worden op wat je niet hebt of kunt en ook niet kan veranderen is echt heel pijnlijk en dat blijft een bron van onzekerheid.

Puinhoop, ik snap niet dat je je weer door al die shit heen wil werken. De aantekeningen die je toen maakte zijn gekleurd door je emoties. Ze nu weer lezen trekt je volgens mij alleen maar weer terug in de gemoedstoestand van toen. En ik snap wat je zegt, dat je niet kunt bevatten dat iemand waar je zo van houdt je zo kan belazeren. Maar ik snap hem ook. Hij heeft een misstap begaan waar hij zich voor schaamt. En dus zoekt hij naar manieren om die misstap voor zichzelf te rechtvaardigen. En dus zoekt hij bij jou naar tekortkomingen, zodat hij jou de schuld kan geven. Nee, dat verdient zeker ook geen schoonheidsprijs, maar dat is hoe de menselijke geest werkt. En hij zal dat niet eens bewust hebben gedaan. Ik denk ook dat hij zich daar nu voor schaamt. Mijn man tenminste wel. En hij vindt het verschrikkelijk dat hij mij zoveel pijn heeft gedaan. Maar ik snap waarom hij deed wat hij deed. Maakt de pijn niet minder, maar wel beter draaglijk. Hij deed het allemaal niet om mij pijn te doen, maar om zichzelf niet onder ogen te hoeven komen.

Hoe dan ook, sterkte. Ik heb het gevoel dat je er nog lang niet bent, met verwerken. Ik hoop dat je nog steeds stappen kunt maken daarin.

Even kort

@ Nijntje, Namaste, lijkt me erg fijn om je te ontmoeten. Ik zal de forumbeheerder een bericht sturen, lijkt mij de juiste anonieme manier om contact met elkaar op te kunnen zoeken?

@ pennestreek, ja. Ik ben er nu weer redelijk bóven op. Ook omdat mijn tranen van de afgelopen week gewoon op zijn. Bizar hè dat het zo kan lopen, ook bij julliw.

Man is thuis, is lief en zorgzaam. Toont weer spijt en praat een beetje.
Maar ik heb echt een pantser om me heen. Als of ik een terreur aanslag mee gemaakt heb.
Doe wat mij goed doet, heb even geen water bij de wijn, mijn water is op en mijn zakken zijn leeg. Dus ik ben even afgevlakt en sceptisch.
Probeer zeker wel te praten maar kan het voor nu even moeizaam. Ook door andere omstandigheden.
En dan loop ik met de hond door het bos en denk ik, Ik ben potverdorie op de helft van mijn leven.
Ik ga nog meer genieten.

Herkenbaarheid

Ja, stom is dat hè: blijkbaar volgen alle vreemdgangers een tamelijk vast patroon.
Ik kan me best voorstellen dat je je wat belazerd voelt bij die vrienden. Doorgaans gaat de vertrouwelijkheid toch twee kanten uit. Nu voel je jezelf misschien een beetje een kneus (zou ik hebben) en bij hun is alles prima, en dan blijkt het toch ook niet goed te zijn geweest. Ja, waarom lieten ze dat dan niet ook zien? Je gunt het niemand, maar gedeelde smart is halve smart.

Jouw tweede alinea had ik zelf kunnen schrijven. En ik ben er eerder boos dan onzeker meer over. Al dat geneuzel over wat hij allemaal miste aan mij! Jee man, had dat eens eerder gezegd dan, en bovendien: gut, je bent zelf ook niet volmaakt hoor. Ik mis ook wel een en ander aan hem, maar je kunt nu eenmaal niet alles zijn voor één mens. Ik mis vooral tact en respect van hem. Hij weet het, maar doet er niets aan. Precies wat hij mij verweet.

Je hebt gelijk natuurlijk, het is teruglezen in het proces. Gisteren was ik met beste vriend in de kroeg en die wees me daar ook op: er zijn later natuurlijk wel andere ontwikkelingen geweest, hij heeft echt wel spijt betoond etc., maar als ik het zo teruglees zie ik gewoon hoe ik me heb laten manipuleren.
Me eerst schuldig maken aan zijn misstap door op alles te wijzen waar hij moeite mee had, dan schuldig over vertrouwen wat niet terugkwam (terwijl hij zelf wist dat hij de sex achterhield), dan schuldig over dat ik het niet zo snel verwerkte en het zou 'koesteren' of ik erin zou zwelgen...zo wreed!
Ja, dat is het meid, zelfrechtvaardiging. Heel lelijk. Heeft de therapeute ook wel eens genoemd.

Ik ga weer eens een afspraak met die therapeute alleen maken. Met haar al die dingen doorspreken. Ze is goed, ze kan er vast zinnige dingen over zeggen.
Ik zou jullie ook best willen ontmoeten

Ja gezamenlijke ontmoeting :-)

Zullen we een privé groep starten voor de personen die een keer willen afspreken?

Nijntje

Ik heb hen gister bericht ( de forum beheerder knop haha)
Geen idee of ze dan contact met jou opzoeken?
Ik stem voor. Helemaal goed als meerdere willen ontmoeten.

@ nijn, pennestreek. Hebben we jou verhaal hier ergens staan? Of ben je "nieuw"?
Fijn dat je mee praat. Kun je nog wat vertellen mits je daar behoefte aan hebt. Met wat er gebeurd is.

Klopt als een bus je post. Ook voor jou sterkte met je proces.

Miss

Nee ook geen idee hoe dat gaat idd. Nog niks gehoord..

Ik ben het

Oeps, per ongeluk in de verkeerde balk ingevuld, moest bij onderwerp. ik ben het gewoon

Zeggen jullie mannen wel eens

al dan niet spontaan dat ze van jullie houden?

Mijn man dus niet. In het begin van onze herstart snapte ik dat. Hij was nog verliefd op Truus, of dacht dat in ieder geval, en was juist 1,5 jaar (en de jaren daarvoor) bezig geweest om vooral mijn minder prettige kanten te zien. Dat buig je niet overnight om natuurlijk. Maar intussen zijn we alweer 2 jaar aan het opbouwen, het gaat hartstikke goed op heel veel vlakken, maar die paar simpele woordjes hoor ik maar niet.

Zoals ik al zei, in net begin vond ik dat logisch. Heb het er dus toen verder niet over gehad. Af en toe wel te sprake gebracht, dan zei hij dat hij steeds minder aan haar dacht, en dat zijn gevoel voor mij steeds meer terugkwam. Oké, prima, als er vooruitgang in zit ben ik blij. Sinds een paar maanden zeg ik het af en toe wel tegen hem. Ik hoopte dat hij dan eens spontaan “ik ook van jou” zou zegggen, maar dat gebeurde niet. Ik nam me voor om er geen punt van te maken, maar als het je eenmaal opvalt kun je zoiets niet níet meer opmerken. En dus stelde ik af en toe de vraag of hij van mij houdt. En dan komt er altijd iets ontwijkends. Hij vindt me fantastisch dit doen, ik kan geweldig dat, hij vindt dat ik zo positief veranderd ben, hij vindt mijn lijf zo lekker, maar hij zegt dus nooit ronduit dat hij van me houdt. En ik zit daar inmiddels toch gigantisch mee. Ondanks goede voornemens. Stel ik me aan? Vraag ik iets raars? Moet ik niet zeuren en kijken naar wat hij doet, niet naar wat hij zegt? Wat vinden jullie?

Ik twijfel of ik het er met hem over moet hebben. We staan er blijkbaar erg anders in, en hij snapt blijkbaar niet hoe belangrijk het voor mij is. Als ik dat zo nadrukkelijk ga zeggen, en er komt binnenkort wel een liefdesverklaring, dan geloof ik er toch niet meer in, want dan zegt hij het alleen (vul ik dan in) om mij een plezier te doen.

En op zulke momenten baal ik ook weer meer van dat hij zijn trouwring niet draagt, dat hij regelmatig weggaat of thuiskomt zonder me een zoen te geven, dat we nooit meer echt zoenen (houdt hij niet van, maar ik wel, en ik doe ook regelmatig dingen die hij fijn vindt maar ik minder, dat heb je voor elkaar over vind ik). En dan baal ik weer van mezelf dat ik aan al die dingen zo zwaar til en er zo onzeker door wordt. Terwijl er ook genoeg wel fijn en goed is, en ik minder afhankelijk wil zijn van hem en wat hij al dan niet van mij vindt of voor me voelt...

Geen succes

Ik heb gepoogd het met man te bespreken, maar dat was dus geen succes. Eerder het tegenovergestelde. Hij wil het er morgen over hebben met me. Maar niet zo vlak voor het slapen. Tja, dat vind ik geen geruststellende reactie. En dat heb ik gezegd. Met als reactie een diepe zucht. Wat een inlevingsvermogen .
Het was zo simpel geweest, gewoon een dikke knuffel, “je zoekt er teveel achter, natuurlijk hou ik van je”, en het was allemaal opgelost geweest. En nu zit ik dus klaarwakker en boos en verdrietig beneden op de iPad terwijl hij boven ligt te slapen.

Pennestreek,

Ik had net een reactie verwijderd omdat het zo contra mijn relaas in een draadje over snurken over komt. Maar ik reageer alsnog, om je te steunen.

Jaren geleden waren we het ergens niet overeens. We kwamen er niet uit en ik vroeg of hij van mij hield. Hij keek mij onthutst aan en vroeg hoe ik daar aan kon twijfelen of ik het fijn zou vinden als hij mij die vraag zou stellen. Het is heel kwetsend als iemand aan je lijkt te twijfelen.

De laatste dagen hebben we struggelt over snurken. Maar vlak ervoor wilde hij een duur kado kopen voor mij verjaardag. Hij beschreef hoe het er uit zag en wilde het kopen, ongeacht de prijs. Maar wel eerst zeker weten of ik het mooi zou vinden. Het leek mij niet het geval. Maar het ging om het gebaar. Ik zit in zijn hart en hij in de mijne. Het is mooi om dat te koesteren, met name in mindere dagen.

Ergens is de reactie van je man m.i. eerder een moment om te voorkomen dat hij verkeerde dingen zegt. Jij vond het een ‘onschuldige ‘ verzoek om die woorden uit zijn mond te horen. Hij snapt niet waarom je erover begint en voelt zich gekwetst.
Wees niet bang voor het gesprek morgen. Hij heeft je toch helemaal niet laten merken dat hij niet in een toekomst gelooft.

Je bent niet blij met zijn gebrek aan inlevingsvermogen. Maar jouw inlevingsvermogen is ook niet zo groot want jij realiseerde niet hoe je verzoek om die woorden bij hen kon overkwam. Maak hem wakker, maak het goed. Zeg sorry omdat hij wel degelijk laat zien van je te houden.

Poeh

@ pennestreek, miss man zegt het iedere dag tegen mij, wat denk je dat die woorden in mijn situatie nog betekenen?
Niet veel, woorden van een kameleon, die zich heel vaak ontpopt heeft tot een ander persoon.
Vanuit mijn oogpunt zijn het dus maar woorden.
Ik zou je focus op daden leggen. En ik begrijp maar al te goed dat het jou onzeker maakt dat hij dit niet zegt. Kun je zien dat je man meer voor je doet? Meer voor je over heeft? Dan voorheen.

Ga het gesprek vandaag rustig aan, neem twee stappen terug. Kijk naar hem. Voel hem en luister vooral naar je buik inplaats van de stem die die woorden uitspreken. Want wat zijn nou woorden?
Voor jou Heel veel, voor mij heel weinig.
En waarschijnlijk voor jou man ook, en is hij van de daden inplaats van woorden.