

Relaties
U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.

JJ
18-05-2018 om 13:05
Verder na ontrouw deel 4
Deel 3 was de 1000 gepasseerd maar nog zeker niet ten einde.
https://www.ouders.nl/forum/relaties/verder-na-ontrouw-deel-3

Miss
21-06-2018 om 22:06
Stip
Ik wil voorop stellen nu ik zelf in deze vergelijkbare situatie zit ik echt respect voor je heb.
Ik kon daarstraks even niet verder posten dus vandaar nu mijn verdere reactie.
Tjonge wat moet jij super veel van je man houden hem zo te hebben gesteund zoals jij het beleefd, en beleefd had.
Ik heb geen idee of dit mij gaat lukken. Ik zit echt in dubio momenteel.
Maar net wat je zegt er is geen goed of fout als partner om te besluiten te gaan of te blijven.
Maar alleen zijn zoals Victoria. Ik zou er bijna voor tekenen. Want ik ben super zelfstandig en vraag me echt af wat voegt hij nog toe? Post hierboven.
Als mijn man 4 wk geleden toen zijn tas klaar stond gegaan was had ik nu een totaal ander leven.
En lagen we in scheiding. Want zelfs daar was ik al geweest die juiste middag.
Gelukkig mag iedereen doen wat hij wil met zijn eigen leven.
Wat ik wel weet is, pluk de dag. Morgen kan compleet anders zijn.

Stip
21-06-2018 om 22:06
Miss
Het is ook afschuwlijk dat dit alles zo speelt en dan nog net getrouwd zijn. Zo onwerkelijk.
Al je vragen die je beschrijft herken ik. Wanhopig werd ik er van. En telkens weer kwamen ze voorbij. En dacht ik de ene vraag met een antwoord helder te hebben dan popte de andere weer op. En zo begon ik weer overnieuw.
Twijfel twijfel. Het hielp mij om af te spreken dat we de eerste 4 maanden geen beslissing zouden nemen. Gaf mij een klein beetje rust. Want bij elke emotie uitbarsting van mij of fout antwoord vsn hem dacht ik; en nu is t klaar. Ik stop ermee.
Na verloop van tijd werd die gedachte en wens wel wat minder. Maar de eerste 2 jaar heb ik vaak op t punt gestaan om de handdoek in de ring te gooien. Ik wist niet welke kant t op zou gaan. En wat ik zou willen.
Dat zelfbeeld vond ik ook lastig. Anderen zagen / zien mij als een zelfstandige onafhankelijke vrouw die goed haar eigen boontjes kan doppen. Financieel kan ik t alleen. En ik wil ook graag sterk zijn. Zelfstandig en onafhankelijk. Niet met mij laten sollen. Poeh - hoe verhoudt zich dat?
Uiteindelijk ben ik na lange tijd tot de conclusie gekomen dat ik net zo sterk ben als ik blijf als dat ik wegga. Misschien kijkt de buitenwacht er anders naar - jammer dan. Ik weet wat t me gekost heeft. Maar ik be er trots op dat ik zelf deze beslissing genomen heb - zonder me te laten leiden door t beeld / commentaar van de ander.
M n zelfbeeld hangt niet mee r af van hem. Of van anderen. Il heb geworsteld met m n eigen oordeel ( wie laat dit nou gebeuren??). Maar ik liet en ik laat t niet gebeuren. Hij doet het - het is zijn gedrag. En ik bepaal of ik er mee verder kan.
Soms met heel veel pijn en moeite. Maar wel mijn keus. Dus goed.
Je schrijft dat weggan nu geen optie is omdat hij misschien wel voor jullie gaat. Weggan is altikd een optie. Blijven of niet is jouw keus. Die hoeft niet afhankelijk te zijn wat hij mssn wel / niet doet. Zo wacht je of je mssn wat kruimels krijgt of misschien wel de hoodprijs.
Je kunt zelf de regie nemen Miss. Blijven is een keus. Weggaan ook.
Desrikds wilde ik geen grote beslissingen nemen - daarom bleef ik. Pas later werd dat een bewuste keus voor hem.

Miekemieke
22-06-2018 om 11:06
seksuele exclusiviteit
Zou je dat los kunnen laten in zo'n relatie waarin de partner het om een of andere reden steeds toch maar weer nodig heeft om naast de bestaande relatie intieme banden met anderen aan te gaan?
Zou dat rust geven? Dat je zegt 'schat je mag het met iedereen doen als je het maar veilig doet' en veel plezier wensen.
Het zou ook nog zo eens kunnen zijn dat het dan voor betreffende partner helemaal niet interessant meer is want niet spannend meer.

Miss
22-06-2018 om 11:06
Miekemieke
Beste Mieke,
Mijn eerste gesprek begon na de uitkomst met,
Wil je een open relatie?
Dit is meerdere malen in mijn leven ter sprake gekomen met mijn gesprekken bij hem in het verleden. Zoals voor grote stappen zetten, samen gaan wonen, kindje willen proberen te krijgen.
Ik heb namelijk de WEEK voor het trouwen nog tegen mijn man gezegd: mocht er ooit iemand voorbij komen waar je gevoelens, gedachtes of andere ideeën bij hebt, kom naar me toe. Dan is dat bespreekbaar.
Omdat ik altijd wel wist dat mijn man " gevoelig" was voor vrouwelijk schoon. Maar dan werd er altijd gezegd Door hem: en dan? Een keer erop en wat dan ? Das toch niet zinvol... dat kan ons misschien wel schade. Meer zn opmerking kreeg ik dan. Dat ik zijn droom vrouw ben en hij daar totaal geen behoefte aan had aan andere vrouwen.
Tijdens het gesprek na uitkomst wilde absoluut geen open relatie. En weet je waarom?
Hij wil mij absoluut niet delen.
Hij zei letterlijk het zo mij GEK maken. Jij met een ander.
Dus conclusie, en antwoord op jou vraag. Ik zou hem zijn gang maar heerlijk moeten laten gaan, flieren fluiten.
En ik mag achter de geraniums gaan zitten als jonge vrouw. Dus nee geen optie. Hij is daar veelste jaloers voor. Het idee alleen al zei hem maakt hem krankzinnig.
Vorige maand vroeg ik hem deze vraag zelf nog een keer. Maar bleef erbij.
Ik spreek ik hier wel voor mezelf. Veroordeel niemand die dit wel goed zou keuren. Maar dan ben je het BEIDE eens. Nu is alles stiekum geweest.
Daarom zit ik ook zo met mijn bovenstaande vragen. Ik ben best open minded. Maar werd altijd weg gewuift en NU achteraf ging meneer al die tijd buiten de deur.
Egoïst.
De relatie therapie vroeg ook aan mij of ik hem " terug zou willen pakken het ook te doen "
Nooit niet. Ga me niet tot zijn niveau verlagen.
Ik zal en wil mezelf, onze zoon en hem altijd recht aan kunnen blijven kijken.

juf Ank
22-06-2018 om 11:06
miekemieke
Zou je dat willen dan?
Want het antwoord op jouw vraag zou wel eens heel goed kunnen zijn dat dat inderdaad zo werkt. maar dan is de vraag of je daar dan zo veel gelukkiger van wordt.
Ik zou het niet kunnen/willen.

Miss
22-06-2018 om 12:06
Oh ja
En veilig doen. Daar zeg je wat. Zoals bij Signe. Ook dat vreselijke erbij.
Niet 1x was veilig. Gelukkig heb ik geen hiv.
Ik hing de vlag uit.
Wij zijn ook wel eens naar exclusieve feestjes samen geweest, dans feesten. Nooit met andere geklooit. Alleen met elkaar. Vonden we beide niet nodig.
Puur het gezellige uitgaan. De gemoedelijke sfeer is leuk. Dit is wel al jaren geleden toen we nog aan het ontdekken waren samen of we wel of niet samen gingen wonen? We waren jong. Ik was 18 toen ik hem leerde kennen en wilde wel meer van de wereld zien dan de kroeg om de hoek.
Al die tijd, al die jaren heeft hij mij finaal voor de gek gehouden.
Hij is zelfs met de beste vriendin van een kennis naar bed geweest in onze verkeringstijd.
En als je misschien denkt ze bond de kat op het spek ? Nee we waren altijd in gesprek en vonden dat niet nodig dan verder te gaan dan een drankje te doen zoals gewoon uitgaan. Maar dan veel gemoedelijker. Geen agressie zoals je tegenwoordig vaak ziet met uitgaan.
DIT heeft hij ook Compleet stuk gemaakt. Je zult mij daar NOOIT meer zien met hem in de toekomst.
Dat is volledig van de baan. Want zelf in de feest tijd van lang leven de lol. Deed hij het al zonder mij erbij te betrekken.
Misschien kijken lezers nu anders naar me, net als JJ zijn blowen eerst niet vertelde. Maar dit staat compleet los van het zelf vreemd gaan.
Daar ging je samen heen en ging je SAMEN naar huis.

Lara
22-06-2018 om 13:06
????
Meen je dat Miss??
Heeft hij echt onveilige sex gehad?
Zonder het jou te vertellen?
Ik snap dat je hem niet de deur uitgooit vanwege het rondn##ken, maar dat je pikt dat hij jou, als moeder van zijn kinderen, zo in gevaar heeft gebracht, vind ik onbegrijpelijk.
Ik zou nooit meer een woord met zo'n man kunnen wisselen.

Miss
22-06-2018 om 14:06
Lara
Ik zal je het nog sterker vertellen wat ik hier in de echte wereld niet eens uit durf te spreken!!
Vrouw nummer 1, tenminste dat HOOP IK dat dat nummer 1 is want ook daar twijfel ik aan.
Heeft hij een morning after pil moeten geven !!!!!!!
Heeft ze me zelf letterlijk verteld want ik heb haar gebeld.
Ik geloofde mijn kennis niet toen ze DAT zei.

Miss
22-06-2018 om 14:06
Oh ja
En dan moet je weten hij werkt in het ziekenhuis.
Iemand die WEET en gestudeerd heeft om mensen beter te maken inpl van ziek...
5 jaar geleden had ik blaasontsteking. Jaja. Nu weet ik precies wat ik had. Dat kun je wel in vullen.
DAAROM ben ik zo in twee strijd !!!
Dat is wat ik hier steeds zo beschrijf.

Lara
22-06-2018 om 14:06
Maar lieverd
Natuurlijk wordt alles steeds donkerder want de man waarin je vreselijk veel in hebt geïnvesteerd blijkt donker.
Maar de man IS niet je leven.
Wel als je bij hem blijft, die donkerheid zal je helemaal blijven opslurpen.
Maar jij bent heel veel meer dan je relatie met hem. En ook jij hebt het recht op een licht en mooi leven. Geef jezelf dat recht.

Lara
22-06-2018 om 14:06
Tweestrijd
Maar waar zit die tweestrijd?
Wat maakt dat je overweegt bij iemand te blijven die zo slecht voor jou en je kinderen zorgt??
Liefde gaat over zorgen voor, het beste voor iemand willen.
Jouw man heeft absoluut niet het beste met jullie voor. Sterker nog, het boeit hem allemaal totaal niet. Dat deugt niet, echt niet.
De grote vraag is, waarom zou je dat willen?
Vreemdgaan kan ik snappen, verliefd worden ook. Zelfs een keer per ongeluk onveilige seks hebben kan ik nog enigzins plaatsen. Maar biecht het dan wel onmiddellijk op en neem je verantwoordelijkheid.
Maar jarenlang je 'grote liefde' blootstellen aan gevaar omdat je nu eenmaal alleen maar graag je p#k achterna loopt gaat bij mij echt alle grenzen over. Dat is zo ontzettend fout dat je me niet kunt wijsmaken dat je ooit nog gelukkig met hem kunt worden.

Miss
23-06-2018 om 07:06
Lara
Je hebt ook gelijk.
Eigenlijk is het zo klaar als een klontje.
Het feit is : mijn halve leven breng ik al met hem door. Ik voel ook dat ik me een soort van los aan het maken ben van hem. Maar ik ben te veel in een soort rouw om nu de knoop al door te hakken.
Op een bepaalde manier. Net wat je zegt ik had ziek kunnen worden.
Ik mag blij zijn als er over 20 jaar geen biologische broer of zus voor onze zoon zijn neus komt te staan.
Het feit dat hij naar bed kon gaan met een meisje waar ik de meest gruwelijke hekel aan had toen der tijd. Is gewoon gevoelloos.
Het liegen, noem maar op.
Ik probeer steeds naar de feiten te kijken, maar mijn hart en hoofd zitten nog steeds niet op 1 lijn omdat ik zoveel met hem opgebouwd heb.
Ik hoor van mensen in mijn omgeving die de " dupe" waren van het vreemd gaan dat dat groeit.
Ik heb hem beloofd in de therapie te steunen.
Ik heb geen idee of ik die periode vol ga houden. Ik ben tenslotte al 5 maanden aan het vechten en hij pas 4 weken ongeveer.
Hij beloofd het nooit meer te doen, maar precies wat je zegt hoe langer de tijd vordert koppel ik me los... door alle vele pijn.
Ik weet eigenlijk ook wel dat ik op dit punt, dus nu, voor mijn zoon nog bij hem ben. Dit lijkt slecht. Maar ik kom zelf uit een gezin wat nog samen is en je hebt toch een soort van warmte daardoor gehad die je je kind gunt. Uit elkaar gaan is alles wat ik nooit gewild heb... zoals ieder ander.
Maar het is wat Stip zegt. Nu zn ingrijpende beslissing nemen pfff. Het lukt niet.
Ik zal het met mijn psycholoog uit moeten gaan zoeken. Wat mij nog bij hem houdt.

moederziel
23-06-2018 om 09:06
verklaren van vreemdgaan
Lieve posters, ik lees al een tijdje mee. Ik wil als eerste zeggen dat ik jullie allemaal een hele grote hug wil geven. Het is een hels moeilijke toestand waarin je zit.
Been there, done that, helaas. (Mijn verhaal is nog terug te lezen in de 'Hel'- draadjes van ca 2 jaar geleden) Mijn uitkomst is een (inmiddels afgeronde) scheiding.
Ik herken zo ontzettend veel in wat jullie schrijven. Het zoeken naar een verklaring waarom je vreemdgaande partner dit doet/deed. Het zoeken naar de gebreken bij jezelf die hem/haar daartoe hebben gebracht. Het niet-begrijpen. Hoe kun je dit doen?
Na de hele helse weg te hebben gelopen en doorleefd, sta ik nu op afstand en kan ik het slagveld achter me overzien. Ik wilde met al mijn vezels vasthouden aan het gezinsgeluk en mijn maatje. Maar ik hield vast aan een idee fixe.
Ik kan in alle oprechtheid zeggen dat ik nog steeds van mijn ex-man houdt. Dat blijft misschien wel voor altijd. Maar dat houden-van is wel een ander houden-van en gebaseerd op ons gezamenlijk verleden. Niet als basis voor een relatie. Met iemand die zo omgaat met zijn geliefde, wil ik geen relatie. Dat was ziekmakend. En ook nu ik niks meer van hem hoef, vertrouw ik hem nog altijd niet.
Hij heeft iets heel kostbaars stukgemaakt en dat komt niet meer goed.
Mijn advies aan jullie is hetzelfde advies dat ik op dit forum kreeg. Focus op jezelf. Iemand die over jou en jouw liefde heenwalst, is geen geschikte partner. En iemand die deze ruimte eenmaal heeft genomen, zal dat opnieuw doen.
Zorg heel goed voor jullie zelf. Liefde mag geen pijn doen.

Lara
24-06-2018 om 01:06
Miss
Natuurlijk zit je in de rouw.
Het is vreselijk.
Maar je zit nu in een niemandsland.
Je gaat niet met hem verder, en je gaat niet bij hem weg.
Dat maakt ook dat de rouw eindeloos gaat duren.
Als je nu zegt: tot hier en niet verder, kun je gaan beginnen met herstellen.
Als je bij hem blijft, zonder weer opnieuw met hem te beginnen, blijft de wond open. Het blijft ellende.
En als je dan over een jaar alsnog weggaat, kun je dan pas beginnen aan je herstel.
Dat is zoveel van je leven!
De jaren waarin je het - niet- wist, zijn nooit weggegooid. Jij had een mooie relatie, je hield van hem en was goed voor hem.
Dat is voor jou nooit weggegooid.
Het was waardevol, voor jou. Niet voor jullie relatie, want die bleek anders dan je dacht.
Nu je dat weet, kun je niet meer zinvol bij hem zijn.
Hoe kun je houden van hem nu je weet wat hij je aandoet?
Hem nieuwe kansen geven lijkt me meer kans van slagen hebben als jij je tijd alleen hebt gehad.
Van daaruit zul je ook alleen bewust voor hem kunnen kiezen. Hem echt een nieuwe kans geven.
Nu kun je dat niet, blijf je wrs voor de verkeerde redenen.... Je wilt een warm nest voor je kind, maar dat warme nest is er niet meer!

Stip
24-06-2018 om 09:06
Miss
Lieve Miss, het is zoveel wat je op je bord krijgt. Het is gewoon een enorme eikel ( zacht uitgedrukt) dat hij je dit aan gedaan heeft. Godzijdank heb je er geen fysieke aandoening aan over gehouden. ( bij mij was dat risico minder groot - maar t was er wel. Dus ook getest ). En tegelijkertijd denk ik wat hij deed was gedrag van een eikel maar is hij hiermee afgeschreven? Dat is aan jou.
Ik lees in voorgaande reakties veel aannames; hij zal donker blijven, als hij de ruimte genomen heeft zal hij dat blijven doen, je kunt niet meer zinvol bij hem blijven enz. Mogelijk dat t allemaal waar is. En misschien ook niet. Wie zal t zeggen.
Het is gruwelijk veel en gruwelijk moeilijk. Bij mij werd destijds hier vaak gezegd - kijk naar nu. Zo moeilijk vond ik dat. Ik keek terug en werkelijk alles, alles was bezoedeld. Ruim 20 jaar waarin man andere dingen dacht en deed dan ik wist. Of maar vermoeden kon. Maar als ik keek naar "nu" zag ik telekens een man die z n best deed voor mij en ons gezin. Zo verwarrend.
Wat ik hiermee zeggen wil; zijn verleden is zwart. En mogelijk zijn jouw gevoelens voor hem onherstelbaar beschadigd. De situatie nu is wezenlijk anders dan dat ie geweest is; zijn gedrag is in t licht gekomen. Hij zegt het anders te willen ( en dat is niet genoeg denk ik - het gaat om wat hij doet). Het kan zijn dat dit een keerpunt is voor hem. En hoe jij daarmee om wil gaan is aan jou.
Het is een enorm zwaar proces en je hebt altijd de mogelijkheid eruit te stappen. Hij gaat een proces in van zelfonderzoek- ik hoop van harte dat hij het lef heeft om eerlijk naar zichzelf te kijken en zijn diepete drijfveren te onderzoeken. Ondertussen onderzoek jij die van jou; wat maakt dat je nu nog bij hem bent? Wat verwacht je van hem, hoe ziet wat jou betreft je toekomst eruit? En op welke manier past hij daar wel of niet in? Hoe kun je uberhaupt leven met de schade die je opgelopen hebt? En nog veel meer. Ik zie geen niemandsland want jullie gaan beiden aan de slag ( en wat was ik hier boos over - ik had er niet om gevraagd , moest over van alles nadenken terwijl hij mij dit aandeed, ik kon er zo boos over worden. En zoveel verdriet ervaren. En daarop vervolgens zo n afkeer van m hebben).
Een niemandsland wordt t als je gaat zitten afwachten.
Hier heeft t goed gewerkt elkaars proces van dichtbij mee te maken. Je hebt geloof ik in een van de voorgaande posts iets gezegd over hoe ik m n man begeleidde of steunde. Dat was niet zo. Kwam er zelfs niet in de buurt denk ik. Ik had m n handen vol aan mezelf. Hij moest t zelf doen - ik kon er niks mee. Terugkijkend denk ik dst dst goed geweest is - ieder voor zich.
Rouw en onderzoeken is hard werken. Zorg goed voor jezelf.
Ik gun t je dat het je in de tijd duidelijk gaat worden. Jouw welzijn staat voorop - en dat van jullie zoon. Man moet voor z n eigen welzijn zorgen.
Dit gaat veel energie en tijd kosten. Of je dat wil is ook de vraag. Je hebt altijd de mogelijkheid uit elkaar te gaan. Dat gaf mij destijds rust - maakte denk ik dat ik een escape had voor als t nodig was. Na een jaar heb ik een advocaat gebeld - omdat ik da ht dat t klaar was. En toch weer niet. Omdat ik dan keek naar "nu".
Lieve Miss, ik ga wat afstand nemen. Het reageren hier heeft invloed op
mijn relatie met man. Rakelt weer zoveel narigheid op. Ik laat t niet los. De reakties blijven rondzingen n m n hoofd. Als ik wat voor je doen kan of je wil me wat vragen is dat altijd goed. Dan zal ik reageren. Maar niet meer op andere reakties. Ik merk dat ik er anders insta - logisch- en dat reakties me scherp maken. Dat ligt bij mij. Ik
zie aannames voorbij komen die voor waar geschreven worden ( en dat zijn ze denk ik ook in de beleving/ ervaring van de ander) waarvan ik dan t gevoel heb dat ik het nuanceren wil. Gezien eerdere reakties ben ik enorm voorzichtig in m
N woordkeuze. Dat kost me nu veel. En ik weet nog dat ik destijds veel had aan de heel verschillende inzichten. Eruit pikte wat ik nodig had.
Ik wens je wijsheid toe - en nogmaals; als je me wat vragen wil - altijd goed.

Miss
24-06-2018 om 09:06
Lara
Ik ga er over nadenken en ik ga het zeker aankomende week met mijn psycholoog bespreken. Ook de woorden die jij zegt.
Niemandsland, dat is het ja....Niet vooruit, niet achteruit, niet naar links niet naar rechts.
Muurvast. En de fase van ongeloof trekt ook weg dus ik ben wel op weg maar nog niet naar wat zou " moeten"
Dankjewel voor je raad.

Miss
24-06-2018 om 09:06
Stip
Ook aan jou woorden heb ik erg veel.
Bedankt!
Jij noemt het geen niemandsland.
Het voelt NU als een niemandsland. En waarom?
In huis heeft hij ook al niets meer gedaan bijvoorbeeld. Moet alles vragen. Merk dat hij " zelfde" trekjes terug begint te creëren. Waar ik hem dan weer op wijs. Zo dubbel.
Vrijdag was ik een avond weg en merkte gisteren al een kort lontje. Het niet fijn vinden dat ik een avond weg was. Dat bedoel ik nu zei ik tegen hem.
Dat claimende.
Ik doe het toch. Ik ga alleen maar meer weg. Om thuis de situatie te overzien en me beter te voelen, trainen met de hond, hobbyclub etc etc. Alles oppakken.
Echt een gevecht. Zo voelt het. Net wat jij ook zei dat steunen daar moet ik mee ophouden.
Dat heb ik gisteravond ook letterlijk gezegd:
Ik kan je niet helpen. Dat is voor mij heel veel. Want ik ben een helper en vrede stichter. Al mijn hele leven. Door mijn jeugd zette ik mezelf ook altijd op de tweede plaats.
En nu zie ik het als misbruik van hem.
Ze willen 5 sessie gaan inplannen om te kijken wat ze bij de ggz kunnen doen. Ze weten zich geen raad met hem. Maaaaar dat duurt misschien nog 2 MAANDEN voor ze kunnen starten, dus ik gaf aan dat ik dat echt lang vind! En hij ook. Morgen worden we gebeld of eerder lukt.
Dus dat woord niemandsland is misschien niet het juiste woord maar wel een soort van stilstaan, in stappen zetten van.
Het idd alleen maar zeggen ik wil het nooit meer doen. Is te weinig. En daardoor kan ik hem nu ook niet meer steunen. Dat ben ik los aan het laten. Wat net wat jij zegt juist goed is.
En nu het zelfinzicht krijg: met MEZELF moet ik oud worden. Eerst zorgde ik zelde voor mezelf. Dus dit is een harde les maar "goed"
Dat doe ik nu dubbel en dwars.
Ik begrijp dat je minder reageert. Het is moeilijk. Het doet pijn deze soort gelijke situatie te lezen.
Ik denk omdat we een soortgelijke situatie hebben. En jij gehad...
Je wilt mij raad geven en dat vind ik super fijn.
Jij hebt een soort van hoop gehouden dat de liefde weer terug kwam. Dat is gelukt. Je hebt echt een pluim verdiend daarin vind ik. Hoewel andere daar misschien anders over denken zeg ik het je toch. Omdat ik dat echt vind.
Jij bent ook zn goeie. En dat ben ik ook altijd geweest. Er is geen mens wat meer aandacht heeft gehad in zijn leven van mij dan mijn man. En nu voelt het als ik ben gebruikt. En dat is nu de vraag kan ik daar mee dealen voor de toekomst.
Nu op mezelf richten en kind. Maar het valt me tegen.

Miss
24-06-2018 om 09:06
5 jaar geleden
Stip ging ik al naar die zelfde psycholoog om aan mezelf te werken. Beter voor mezelf te zorgen. Dus ik ben al ENORM gegroeit.
Bovenstaand komt misschien over als een vogeltje in de kooi. Nee dat was ik niet Maar zetten mezelf wel te vaak opzij door het gedrag van mijn moeder.
Daar heb ik knetterhard aan gewerkt.
En dan hoor je nu dat hij TOEN in die periode dat ik 9 maanden bij haar liep, hij precies in die tijd 7 maanden vreemd ging.
Vind je dat niet vreemd ????
Heb jij daar een idee bij???

Miss
24-06-2018 om 09:06
Daardoor
Voelt het alsof ik dubbel gebruikt ben.
Ik was aan mezelf aan het werken en hij dacht weet je wat. Ik ga vreemd met mijn collega. Puur voor de spanning.
Dat is wat mij bezig houdt.
Enorm enorm egoïstisch. Heb daar geen andere visie op. Dan dat hij ziek is zoals ze nu denken.
Dat is bewust dubbel en dwars naaien.
Sorry voor het taalgebruik maar wat moet ik doen omdat anders te gaan zien?

Miss
24-06-2018 om 10:06
Sorry stip
Dat ik nog eens post. Maar zit er vandaag zo vol van.
Ik ga zo maar eens de bossen in met hond en kind. Lopen.
Dat is het je kijkt steeds terug...
En moet in het nu kijken...
Dat is zo moeilijk.
En daarom begrijp ik dat je minder komt. Jij kijkt dan ook heel even weer " terug " en dat doet pijn.
Dus alle begrip vanuit mij. Virituele knuffel !

Stip
24-06-2018 om 10:06
Miss
Ik heb geen idee. Kan alleen maar gissen. Ik hoop dat hij zelf de antwoorden gaat vinden.
Wat in mij opkomt - nav wat jij schetst is dat hij t middelpunt was. Dat jij je richtte naar hem. Dat dat de dynamiek was tussen jullie. En op t moment dst jij niet alle aandacht op hem richtte hij het ergens anders zocht.
Zou kunnen. Maar zou ook heel wat anders kunnen zijn. Wat maakt dat hij die aandacht ( bevestiging?) zo nodig heeft? Zou hij naar kunnen kijken. Dat is aan hem. En niet aan jou.
Bij ons duurde het 3 weken voordat we bij een peut terecht komen. Dst duurde al zo megalang. Dat voelde voor mij idd als " stilte". Een niemandsland. Terwijl ik mij herinner dat we in die weken ook al wel diepgaande gesprekken hadden. En knallende ruzies. En eenzaamheid.
Ik lees net over dat je een avond weg bent en zijn claimend gedrag.
Mijn man claimde nooit maar in een gezamenlijke therapiesessie kwam naar. Oren dat hij zich zo alleen voelde als ik er niet was. Niet alleen maar afwezigheid maar een diep gevoel van eenzaamheid. Blijkbaar kon ik dat wat 'vullen'. Maar t was niet goed dat hij daarvan afhankelijk van mij. Hij leerde van zichzelf te houden en z n eigen eenzaamheid op te lossen. Daarvoor heeft hij mij ( of een ander;-(. niet nodig.
Het is een pijnlijke moeizame weg. En ik kan mij voorsteloen dat t niet lukt t samen te volbrengen. Er zijn weinig mensen op de hoogte van ons - bewuste keus. Maar de mensen die t weten hebben hun waardering uitgesproken voor mij. Ik weet niet zo goed wat ik ermee moet. Ik heb keihard gewerkt en doorzettingsvermogen gehad. Maar man heeft net zo hard gewerkt; heeft z n diepste narigheid onder ogen gezien en daar t beste van gemaakt. Had hij dat niet gedaan was t ons ook niet gelukt.
Zo is t een wisselwerking geweest met bereidheid van beide kanten. Daar ben ik trots op.
En dat is voor elk stel anders. Ik hoop dat t je lukt je man los te laten. Dat ie goed de bodem gaat raken. Ik geloof dat hij pas dan de weg naar boven gaat vinden. Peut zei bij ons ; dat kan hij enkel alleen. Alles wat ik deed was de bodem een beetje bedekken , hem ervoor weg houden. Dat gaf hem ruimte zijn verantwoordelijkheid te ontlopen. (Ken je de reddersdriehoek?). Pas toen ik - noodgedwongen omdat ik meer dan genoeg had aan mezelf- hem liet vallen ( en wel in een huis bleef) viel het kwartje.
Maar dit zegt niets over jullie. Geen situatie is exact gelijk. Er zijn veel overeenkomsten maar we kennen de drijfveren van je man niet. Hij zelf mssn niet eens.
Ik geloof dat ik een linkje naar de website van Gertjan van Zessen al eens gegeven heb. Wij zijn daar niet geweest en er was geen sprake van seksverslaving en toch herkende ik veel in de website. Man ook. Was voor ons een aanknopingspunt om in gesprek te gaan.

stip
24-06-2018 om 10:06
Geen probleem miss
Vraag wat je vragen wil. Vertel wat je vertellen wil. Geen probleem voor mij. Ik wil alleen mezelf beschermen in het reageren naar anderen. Is ok zo.
Reageer op dit bericht
Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.