Verder na ontrouw deel 4

John: De onbegrensde mogelijkheden van het internet

Esther Perel wees op een pijnlijke verschil in overspel vroeger en nu: je wordt overstelpt met informatie via App, mail en allerlei social media, waardoor je een diepe inkijk krijgt in wat je partner precies heet gezegd en gedaan bij de ander. Ik heb -nadat het uitkwam, nu 6 weken terug, dat hij wel degelijk sex had gehad met dat mormel- hun emails gelezen en ik weet hoe pijnlijk dat is om te lezen. "Ik mis je, denk de hele dag aan jou"dat soort uitlatingen.
Bij ons was het zoals JJ aangeeft zó stom, hij had me verteld dat hij met haar had gezoend. Beetje bij beetje kwam eruit dat ze elkaar 4 keer gezien hadden en elke keer hadden gezoend. En net toen ik besloot de periode af te sluiten -anderhalf jaar na dato- en we een wijntje gingen drinken hierop, in de kroeg waar hij haar verleid had, bleek het anders te liggen. ( Ik had erop aangedrongen dat als er nog iets was wat ik weten moest, het nu het moment was om te vertellen.) Waren ze de eerste avond direct plat gegaan.

Als je dat na zo'n tijd nog eens te horen krijgt, hakt dat er flink in. Ineens werd me duidelijk waarom mijn vertrouwen in hem maar niet terug kwam.

Ik vind dat je best kunt eisen dat zij of hij een andere baan zoekt. Ook mijn man dacht dat er best een mogelijkheid tot vriendschap was, maar ik heb hem uit de droom geholpen. Als hij verder wou met me, moest hij alles verbreken. Je moet de kat niet op het spek binden, immers?

Ik vind het ongelooflijk rot voor je dat dit ook jou overkomen is. Wees duidelijk naar je vrouw en stel eisen. Haar privacy is even niet zo belangrijk als jouw opnieuw op te bouwen vertrouwen in haar. Sterkte.

stop het!!

Gisteravond trok een vriendin aan een touwtje van het litteken en het scheurde weer open. Er volgde een gesprek over de affaire en het gebrek aan intimiteit.

Waar vrouwlief eerder beweerde 2x met hem naar bed was geweest.. nu zal het 'vast meer dan 2x geweest zijn, ik weet niet meer hoe vaak'. Blijkbaar genoeg om de tel kwijt te raken in een korte periode... snapt ze niet hoe klote het is dat te moeten aanhoren?

Waar ze eerder zei dat ze bij haar zus sliep 3 dagen in de week 'zal ze vast ook wel eens bij hem geweest zijn'. Ik braaf thuis met de kinderen.. zij 10 minuten verderop bij hem..

Steeds maar weer de schoppen in m'n maag en ik kan er nog steeds maar slecht mee omgaan. Het doet me teveel dat ze zo snel, zo hard, zo respectloos richting mij, zo vaak blijkbaar en zo ontzettend anders dan ze nu naar mij handelt..

De visualisaties laten me niet met rust. Ik ben toe aan rust in mijn hoofd.

Even inbreken

Heb hier niet veel te zoeken (momenteel dan)
Maar lees weleens mee.
Voel nu toch de behoefte te reageren, JJ, waar ben je toch mee bezig? Hoe lang laat je nog met je sollen?

sollen

De hele waarheid is verdraaid. Dingen die eerder gezegd zijn zoals hierboven. Ze zijn gezegd om me niet verder te kwetsen, ze is vergeten dat ze zo gezegd zijn en dan komt er ineens een minder genuanceerde waarheid boven tafel met als dooddoener dat ze niet meer precies weet wat wanneer waar, alsof eerdere beweringen niet gezegd zijn.

Ik krijg de gedachtes van haar met een ander niet uit mijn hoofd, zeker niet na deze 'bekentenissen'.

Het voelt smerig en ik wil ervan af, want we willen samen verder.

"Het voelt smerig en ik wil ervan af, want we willen samen verder."
Maar dat is nou net de catch 22 waarin de bedrogenen zich bevinden. Je komt er niet vanaf. De keuze is met dit klote gevoel in de relatie blijven of stoppen. Het wordt gewoon nooit meer hetzelfde.

De vreemdganger beseft dit niet volgens mij. Voor haar of hem betekende dit minder dat jullie relatie (zeggen ze altijd) . De mate waarin wij ons afgewezen voelen vinden ze absurd. 'maar ik wil toch met je verder' en 'ik hou het meest van jou'. Een vriendin zei eens 'ja maar als je nou zelf ook eens een avontuurtje hebt'. Ja ik kan me dus voorstellen dat dat alles zou relativeren. Maar zo zit ik niet in elkaar. En dat vind ik jammer want ik houd/ hield erg van deze man maar kon de pijn niet meer aan.

vriendin

Haar vriendin waarmee we aan het praten zei precies zoiets. Ze zei dat 'hij' haar goed deed voelen in een tijd dat ze dat nodig had en dat hij geen relatiemateriaal was. Hoe dat het nou beter moest maken voor mij... niet. In de tijd dat het gebeurde was ik er gewoon voor haar, het is een drogreden.

Ik reageerde geirriteerd dat ik dan ook maar even een goed gevoel moest gaan halen dan, want ik voel me er klote onder. Haar antwoord was dat ik dat ook maar moest doen.. zonder enig cynisme.

As if. Ongelooflijk.

Inderdaad. De 'maar ik wil toch met je verder' en 'maar ik hou alleen van jou' ken ik ook.

Mijn hart huilt... en nu voor jouw.
Wat verschrikkelijk...

Ik ken het gevoel helaas maar al te goed.
Wat ik steeds post zo komt er steeds meer aan het licht, bij jou, bij mij en nu ook bij John.

Tis niet te bevatten. Wat zul je je vreselijk voelen..
Al die leugens keer op keer...
Vreselijk...

Vandaag

Vandaag na deze turbulente 4 weken samen een dagje sauna gehad met zn tweetjes.

Het leek vanmiddag als vanouds. Gezellig, lief voor elkaar en alsof er even niet het vreselijke vreemdgaan tussen ons in stond.
Zoon uit logeren.

Lekker "relaxt " zou je denken...
En dan kom je thuis, ik kan alleen maar huilen....

Toen hadden we dat ook..

We leken het" perfecte " koppel. Niets in de lucht. Alleen maar liefde voor elkaar. Getrouwd met de bekroning op ons 15 jarig samen zijn.

Welke droom heb ik toch geleefd zei ik net, alweer. Ja ik val in herhaling omdat ik verslagen ben. Ook van de post vanavond die voorheen zo real information leken en nu ook weer anders blijken te zijn.

En ja daar kwamen de leugens weer, op de bank zappend de tv aan. Sloot hij zich compleet voor me af. Geen zin om het er over te hebben.
En nee hij had niet gelogen. Hij had dingen niet verteld. ( zoals jou vrouw JJ onder andere en vele andere hier dat benoemen)

Dus jij noemt smorgens met haar in een hotel (en in de auto waar ik net ook achter kwam ) neuken en savonds bij mij in bed kruipen niet liegen?

Ongelofelijk. Ik ben weer verslagen...

Ik vraag me oprecht af of ik dit gevecht nog ooit ga " winnen " snik..

Maar hoe bedoel je jullie willen samen verder?
Je vrouw wil niet eens sex met je! Al een hele poos niet! Dat laat niet zien dat het oké zit!
Dat icm het bedrog en haar leugens maakt het wel een erg treurig plaatje...
Het gaat mij niet aan maar kom op, waar is je grens? Je bent toch zeker meer waard!!

Ik zou bijna zeggen zullen we afspreken ???????

Dan weten ze het is !! Hoe het voelt !!

( en nee dit meen ik niet, zo ben ik ook niet!! Maar word een mens soms zo gemaakt? )

Mijn tante heeft 2 katten en 12 honden, nu begrijp ik haar in eens! Met al haar mooie uitspraken en honden in overvloed:
Als je de mens leert kennen ga je vanzelf van dieren houden.

Lara

Wat je zegt waar ligt de grens?

Bij ons alle.

Ik vraag me dan ook steeds meer af wil Ik het gevecht nog wel winnen?
Hoeveel moeten er nog komen of uitkomen in de therapie? Voor ik ermee stop.

Ik laat mezelf niet in de vernieling werken, zorg goed voor mezelf, dat hij zich zelf in de vernieling wil brengen is zijn eigen probleem maar waarom zien wij steeds dat "goede" in hun??

Ik ben steeds meer op weg naar het willen breken. Klootzak. Wat ben ik boos.

ik weet dat

het vanuit andermans oogpunt vreemd lijkt dat ik er nog ben.

Ja ze heeft me bedrogen, gelogen en de waarheid is steeds wat heftiger dan eerder verteld. En dat ze me niet aanraakt zegt veel. Al raakt ze zichzelf ook niet aan. Mijn vrouw is momenteel compleet a-seksueel geworden lijkt het wel.

Ik blijf nog omdat ik 14 jaar met haar ben, getrouwd ben en een huwelijk voor mij veel waarde heeft. Er veel gelukkige jaren zijn geweest. Ze in haar hart gewoon een goed mens is dat door ons beide haar hoop in een gelukkig huwelijk was kwijtgeraakt. De verandering die ik heb ingezet vorig jaar heeft ze te laat gezien, ze bleef hangen in haar ongeluk. We hebben 3 jonge kinderen, eerlijk... zeker de kleinste (net 2 nu) dondersteen heeft me door afgelopen jaar getrokken met zijn humor en onverwachte acties.

Ik heb nog hoop dat haar aantrekkingskracht voor mij terug kan komen. Zij gaat het niet weer opgeven zegt ze. Als er iemand opgeeft zal ik het dus moeten zijn. Daarmee vraagt ze mij om geduld en tijd. Al ben ik van mening dat er ook flink voor mij gevochten mag worden en ik geen zekerheidje of optie moet zijn.

Zolang we het onderwerp ontrouw laten rusten en mijn hoofd me met rust laat gaat het prima. We knuffelen, we kussen, we doen dingen samen en dingen met het gezin. Op heel veel vlakken hebben we gebouwd aan een verbeterde versie van onze relatie. Communicatie, gelijkwaardigheid, huishouden, respect voor wie we zijn.

Gedane paden.. enfin. Het is mijn keuze en die keuze is een gevecht met de visualisaties en dromen die nog niet weggaan, de intimiteit van een vrouw die ik mis en het gevoel dat ik soms krijg dat ik daarover niet zo moet zeuren.

Geen idee of ik mijn tijd vergooi, maar zolang dat nog niet zeker is trek ik mijn gezin en het positieve dat er wél weer is met mijn vrouw nog niet uit elkaar.

Kinderen

Kinderen hebben nu eenmaal een lijmend effect op het proces; ze weerhouden je direct op te stappen.
In de afgelopen drie jaar heb ik het een paar keer overwogen, zo kwaad was ik dat ik geen vertrouwen voelde in een toekomst omdat ik geen verandering waarnam.
Maar de kinderen hadden mij nodig; weggaan zou hun leven helemaal op zijn kop zetten.

In die jaren ben ik wel veranderd; minder vliegen voor een ander, meer tijd voor mijzelf.
Door dat vast te houden, heeft man gemerkt dat het serieus was; ik liet zien niet van plan te zijn die oude ik te worden. Het heeft hem ook aan het denken gezet; wie is nu het belangrijkste in zijn leven en wie wilt hij niet kwijt raken.

We zijn ook in een fase waarin we ervaren dat familiebanden of vriendschappen ook maar betrekkelijk zijn; met grootste gemak wordt voor ons belangrijke dagen door anderen vergeten. Denk dan aan examenuitslagen of verjaardagen. Men weet je wel te vinden als ze je nodig hebben . Het werkte als een eye-opener.

Ik ben zeker trots op mijzelf dat ik die jaren heb weten te doorstaan. Nu ik de verandering binnen het gezin bemerk, nu mijn bestaan binnen het gezin ( en binnen de familie) voor anderen er toe doet, ben ik blij dat ik ben gebleven. Anders was dit langs mij heen gegaan.

Woorden zeggen mij niet zoveel, daden des te meer.

Zo had ik onlangs een begrafenis te regelen. Door omstandigheden, had ik dat in mijn eentje moten organiseren. Ik was blij dat mijn man thuis bleef werken en mij ter zijde stond in gesprekken en koffie regelde. Blij dat hij taken uit handen nam, zodat ik alle ruimte had om mij op de bergafenis te focussen. Het was voor mij een blijk van de liefde die hij voor mij voelt.
In de gesprekken over relaties en eenzaamheid, is mijn man ook gaan realiseren wat eenzaamheid voor sporen achter laat. Helemaal doordat hij zelf ook steeds vaker zijn hoofd stoot als het op familiebanden aankomt.
De begrafenis heeft gewerkt als een eye-opener. Raar, best triest, maar wel essentieel voor ons huwelijk. Het voelt alsof we weer een team zijn.

Sorry JJ

Ik lees het niet, echt niet.
Communicatie, gelijkwaardigheid, respect, waar is dat dan?
Voor mij staat dat haaks op blijven (!) liegen.
En intimiteit is niet zaligmakend maar het feit dat dat ook nog eens volledig ontbreekt terwijl jij daar veel last van hebt geeft mij als buitenstaander wel echt een niet-pluis gevoel.

Ik twijfel er niet aan dat je vrouw een goed mens is, voor mij staan die zaken vrij los van elkaar.
Maar ik twijfel er wel sterk aan of je relatie niet slecht is.

De mantra in dit door draadjes is vaak: scheiden kan altijd nog.
Mijn mantra is: bij elkaar komen kan altijd nog.

Weet je, weinig is voor eeuwig of definitief.
Wel de relatie met jezelf. Vraag je af of dit verantwoord is, naar jezelf toe.

snap ik

Blijven liegen is nogal wat al snap ik dat je dat vindt. Toen het maanden geleden uitkwam heb ik gevraagd naar details, zoals hoe vaak en of ze echt bij haar zus sliep 3 dagen in de week. Nu werden dergelijke zaken na maanden weer eens opgerakeld en was ze blijkbaar vergeten wat ze me destijds had gezegd erover. Je kunt met wat goede wil ook zeggen dat ze nu dus wel eerlijk erover praat want ze maakt het verhaal niet mooier erop.

Nee ik ben niet naïef of blind van trouw of liefde.
Scheiden kost geld. Een hoop gedoe. Ik ben getrouwd met een reden. We hebben kinderen met een reden. Ik ren niet zomaar weg van die bewuste keuzes zolang ik het gevoel heb dat het in orde komt en ik haar nog steeds kan zien als een persoon waar ik affectie voor heb.

Bij elkaar komen kan altijd nog, maar voor mij is het simpel. Als 1 van ons de handdoek werpt en weg gaat is dat echt definitief. Ik ben al over grenzen gegaan en ben geen speelbal.

Ik begrijp je hoor. De langste relatie in je leven is die met jezelf.

Link/JJ

https://www.facebook.com/JayShettyIW/videos/2041157322865389/

Iemand die omschrijft hoe het is. Want ook ik heb altijd alle schuld op me genomen terwijl ik ik geen enkele schuld had. En dat heeft geen enkele bedrogene.

JJ ook ik heb al vanaf het begin van je verhaal, door wat je hier deelt en ik weet het: we zijn er niet bij, dat dit eerder het begin van het einde is.
Het lijkt of jullie op elkaar wachten tot wie de handdoek gooit.
Ging hier ook zo. Ik wachtte altijd op die ene ruzie, de handdoek van hem, die ene opmerking, die ene uiting waardoor ik legaal kon opstappen.

Dat kwam niet.
En toen ik zei dat ik op deze manier liever niet verder ging zei hij dat ik dan de dag erna maar een mediator moest bellen. Zomaar. Zonder tegenwerping, behalve: tja je weet dat ik zo nog wel ff door kan sukkelen maar goed.
Ik was na 28 jaar wel uitgesukkeld.

Terug willen hebben wat er ooit was

Terug willen hebben wat er ooit was.

Dat zie ik als gemeenschappelijke emotie in deze draad. En dat houdt ons gevangen. Want het wordt niet meer zoals het was. Dat dat onverteerbaar is en ultiem machteloos voelt weet ik aan den lijve. En toch: het enige is dat te accepteren en vervolgens te voelen wat jij daarmee kunt. Het is een wagenwijde open deur, ik weet het maar er worden hier veel woorden getypt en uiteindelijk komt het toch hier op neer

mari

Een waar woord!

‘Trouw’ - ring - dag

Lees al een tijdje mee.. ‘been there’

Hoe gaan jullie om met ‘trouw’ring - ‘trouw’dag.... voelt nu moeilijk om ring te dragen: soms doe ik hem en na een tijdje ook weer om. Tweede ‘trouw’dag na uitkomst staat voor de deur, zie er weer enorm tegenop. Fam en/of kids komen met bloemetje... voelt schijnheilig, ze weten het niet.

Niet?

Piepie, waarom weet je familie er niets van? Het is niets om je voor te schamen en je kunt juist steun ontvangen van familie. Nu moet je er in je eentje mee dealen.....Dat is niet goed voor je.

Omdat

Keuze: moeder op leeftijd, onrust en onzekerheid voor de kinderen. Beste vriend en 2 vriendinnen weten het, kan ik altijd terecht en krijg ik veel steun. Dank voor je reactie

trouwring/dag

Trouwdag hebben we ingetogen doorgebracht in een restaurant. Alles was toen nog zo vers en surrealistisch. De trouwringen dragen we niet meer, die zijn besmet.

Bij ons weet de meeste familie het wel. Vrienden ook wel. Sommigen wat meer details dan anderen. Mijn moeder en zus waren erg pittig voor haar destijds, harder dan dat ik zelf ben geweest. De kinderen hebben we er uiteraard niet bij betrokken.

Victoria

Hoi Victoria ik lees vaak jou vele standvastige posts.
Zou je mij kunnen vertellen hoe het bij jou verliep tijdens dat vreemdgaan van je man?

Want ik krijg hier iedere dag goude Bergen van beloftes van mijn man, na er nu 4 weken geleden achter te zijn gekomen dat hij me minimaal 4x bedrogen heeft zegt hij het nooooit meer te doen. Wil je niet kwijt blag blah.
Morgen start zijn intake bij de kliniek. Heb je daar ook ervaring mee?
Ik las zoiets van dat jou man ook meerdere keren vreemdging. En het daarna toch weer deed? Klopt dat?
Was dat na jaren of al een korte periode.
Ik hoor je graag.

Grt miss

Kans van slagen?

Mijn man heeft vorige week zelf opgebiecht dat hij vreemd is geweest. Het heeft 2,5 maand geduurd en ze hebben 3x sex gehad. Ik mag alles vragen en krijg alle details. Hoe pijnlijk ze ook zijn ik wil het wel allemaal weten....
Hij geeft uiteraard ook aan enorme spijt te hebben en hierdoor is hij erachter gekomen dat hij mij en ons zoontje absoluut niet kwijt wil. Hij is zich er van bewust dat hij het wel op het spel heeft gezet. Nu zat onze relatie wel in een dip na 17 jr. Maar goed dat is nog geen reden om dit te doen. Ik ben enorm gekwetst. Maar ik geloof hem en wil graag met hem verder maar ben zo bang dat hij me weer voor gaat liegen. Of dat ik het niet uit mijn hoofd zal krijgen.
Overigens hebben wij de familie ook niet ingelicht. Hij heeft een vriend om mee te praten en ik een vriendin. Daar willen we het bij houden omdat we niet op de adviezen zitten te wachten.
Op dit moment doet hij alles voor me (hoelang is de vraag) en is hij opnieuw verliefd op me geeft hij aan. Ik heb enorme drang om hem te laten zien dat hij het niet op een ander hoeft te zoeken en dit uit zich in sex die we nooit eerder hebben gehad. Terwijl ik in eerste instantie meteen riep dat ik hem niet meer hoefde kan ik hem na 1 week niet weerstaan en voelt het alsof onze relatie herboren is.... uiteraard nog wel met de pijn...
is dit herkenbaar voor mensen? Of ga ik te snel?

Overigens weet ik zeker dat de andere dame uit beeld is.

Snel

Jij vergeeft en vergeet blijkbaar ontzettend snel. En eerlijk, ik geloof weinig van 3x in 2,5 maand.

Ik begrijp niet dat je na 1 week al weer toegeeft aan seks en beweert dat je relatie herboren is. Steken mannen en vrouwen dan echt zo anders in elkaar? Maar ik wil je geen dingen aanpraten, het is fijn voor je dat je er geen moeite mee hebt om je weer open te stellen naar je man.

Het opnieuw verliefd op je zijn is ook wat vreemd, zo snel. Dat je dat zo makkelijk aanneemt komt wat naïef over hoor. Het is toch geen lichtknopje wat je weer even aanzet na opgebiecht te hebben dat je vreemd bent gegaan, toch? Het klinkt voor mij toch als mooie woorden zeggen waarvan hij wellicht weet dat jij ze nu wilt horen. I wouldn't buy it that simple.

Als jullie er zo snel en zo eenvoudig overheen willen en kunnen stappen, prima natuurlijk. Ik denk alleen dat jouw besef later nog wel binnenkomt en hij, wanneer de eerste weken voorbij zijn gegaan, toch ook bij zichzelf te rade gaat waarom hij het nou eigenlijk allemaal liet gebeuren en of zijn gevoelens die hij nu zegt te hebben ook echt kloppen en niet door een soort shockeffect of bewijsdrang komen. Die fase lijken jullie wel over te willen slaan.

Nogmaals, als dat zo simpel kan, ik zou er voor tekenen, gezien mijn eigen ervaringen wat het met me heeft gedaan en doet. Maar spiegelend aan mijn eigen sores vind ik het wat onnatuurlijk.

Natuurlijk, er zijn veel verschillen. Jouw man biechtte het uit zichzelf op. Mijn vrouw draaide en draaide tot het niet meer te ontkennen viel. Jouw man had 'slechts' een affaire, mijn vrouw was al richting uitgang en had de scheiding aangekondigd.

Maar toch,.. te snel? Ik vind van wel.