Verder na ontrouw deel 4

Huh?

Pennenstreek: "Ik krijg de indruk dat je man je wel heel erg wil 'veranderen', en daar is natuurlijk op zich niks mis mee""

Daar is van alles mis mee! Man van Puinhoop neemt geen verantwoordelijkheid en legt de bal bij haar. Ik vind het om te janken....

Apart

Heel bijzondere gedachtengangen zie ik hier soms voorbij komen. Er is helemaal niets mis met wikken, wegen en dan toch besluiten dat de voordelen opwegen tegen het nadeel (het vreemdgaan), maar dan heb je natuurlijk geen echte oplossing. Wie twee keer vreemdgaat en mag blijven doet het hoogstwaarschijnlijk ook nog een derde keer, plus die keren die je niet weet. En op een presenteerblaadje aanbieden lijkt me ook wat onwaarschijnlijk. Dat gebeurt alleen als je signalen afgeeft dat je ervoor openstaat.

Bobbie

Je hebt gelijk Bobbie; ik had dit niet moeten zeggen. Ik mag t denken en daarmee klaar. Het raakt me dat Gitte blijft hangen waar ze hangt en in mijn ogen geen stap verder komt door in een slachtofferrol te blijven hangen. Maar dat is inderdaad haar goed recht. Mijn excuses Gitte. Ik wil je zeker niets voorschrijven, vanuit mijn betrokkenheid zou ik je soms wel graag wakker schudden. Doe ermee wat je goeddunkt.

En ja, Bobbie heel veel mensen hebben voor mij klaar gestaan. Ik heb ontzettend veel steun gehad hier. Heb alle reacties gewaardeerd en eruit gehaald wat op dat moment goed voor mij was. En daar zaten zeker soortgelijke reacties bij zoals die van mij hierboven. Soms legde ik ze naast me neer en soms kwamen ze keihard binnen en zetten mij aan het denken. Soms waren ze de voedingsbodem voor nieuwe inzichten. Juist omdat het vaak door mensen geschreven was die wisten waar ze het over hadden.

En ja, Anoniempje 2 is voor mij van belang geweest; haar soms identieke verhaal. ( en ook Miss herken ik) De manier waarop zij dit naar mij toe kon verwoorden. Ik ben dankbaar dat ze er was in die tijd. Dat doet niets af aan al die andere vrouwen die mij steunden- ook zij zijn voor mij waarde geweest. (A. was ook een enorme steun, en zo nog meer). Geen idee wat maakt dat jij zo scherp reageert over Anoniem.

"Je bent er zelf nog niet na 5 jaar; wat neem je Gitte dan kwalijk? ".
Ik hoop dat duidelijk is dat ik Gitte niets kwalijk neem (waarom zou ik??). Dat jij concludeert dat ik er nog niet ben na 5 jaar vind ik bijzonder. Waar moet ik zijn? En naar wie z'n maatstaf? Die van jou?

Dat jij het woord slachtofferrol cliché vind en fout gebruikt is aan jou. Mag je helemaal zelf weten- schrijf mij dat niet voor.

De pot verwijt de ketel dat ie zwart ziet.

Ik was voorzichtig

en schreef al dat ik bang was voor het oordeel.

Ja de conclusie die je trekt snap ik. Van afstand zeker. En natuurlijk sta je ervoor open om vreemd te gaan wanneer dit gebeurt.
Ik wil mij niet verdedigen; en zeker man niet. Ik ben echt niet blind voor wat er gebeurd is. Ik kijk er anders naar als jij Phryne. Blijkbaar ken je mijn verhaal niet (hoeft ook niet) maar die 2x waren we al voorbij. Er speelde veel meer dan een keer vreemdgaan. Een echte oplossing zie jij geloof ik in uit elkaar gaan. Dat kan een heel goede keus zijn. Maar blijkbaar kan het ook anders. En dat is ook een oplossing.

Maar ik stop. Reageerde op Miss omdat het mij verdriet doet wat ze meemaakt; omdat ik haar situatie herken en invoel. Ik reageerde op Regenboog omdat mij concreet een vraag gesteld werd.
Hier laat ik het bij. Ik kan verder met mijn leven, wil niet weer in het hele vreemdgaan verhaal terecht komen.

Miss; tegen jou wil ik zeggen dat het verschrikkelijk is wat er gebeurd is en nog gebeurt. Het raakt je in je vrouw zijn, je mens zijn. Ik heb gezien hier dat het zijn (bijzonder slechte) manier was van met spanning omgaan. Ik heb geleerd (en hij ook) waar t vandaan kwam. Niet makkelijk dit te veranderen- maar het kan. Soms. Net als met andere verslavingen. Ik durf het haast niet meer te zeggen hier maar Anoniempje heeft daar in het begin een post over geschreven naar mij. Dat heeft mij de ogen geopend. Het kwam pas binnen toen ik daar ontvankelijk voor was.

Wat de toekomst je brengt is onbekend en welke keuzes je gaat maken is aan jou. De enige raad die ik je kan geven is ; neem de tijd. Jullie hebben een gezin - scheiden kan altijd nog. Nu is het een rollercoaster aan emoties en gebeurtenissen. Ik kon in die tijd niet helder denken. Dat kwam later pas.
Ik wens je rust en moed om op de juiste tijd te beslissen wat goed is voor jou.

Stip

Je bent voor mij een inspiratie geweest om niet voortijdig te vertrekken maar vertrouwen te behouden in de basis. Ik wilde mijn man niet iets aanrekenen terwijl we ook tientallen jaren wel op één lijn zaten.

De laatste tijd heb ik het gevoel dat man en ik elkaar weer hervonden hebben. Ik ben blij dat ik daarvoor de tijd genomen heb, zoals jij ook je man de tijd gaf.
Nog bedankt voor je openhartigheid.

Victoria

Dat is selectief quoten, wat je doet. Want de toevoeging ‘maar jij moet het ook willen’ is wat mij betreft het belangrijkste stukje van mjin zin. Als een relatie zo spaak loopt, of dat nou is door ontrouw of andere problemen zal in ieder geval 1 van de partners, maar liever beide, hun gedrag, reacties, gedachten moeten veranderen. Want als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg.
Man en ik zijn ook beide aan de slag gegaan met onszelf. Maar dan wel omdat we dat zelf wilden, dat kan de ander niet voor je bepalen en al helemaal niet afdwingen. Dat is wat ik wilde zeggen, maar ik was blijkbaar niet duidelijk genoeg.

Puinhoop, het is hier hier al eerder aan de orde geweest, ik denk dat professionele hulp voor jou alleen geen gek idee is. Bouw aan je zelfvertrouwen, en leer te voelen wat jij wilt en hoe jij het wilt. En kijk dan of je man dat kan bieden, en of hij jou kan en wil steunen. Wat hij nu doet is je neerhalen en je plooien naar hoe hij het wil en dat is nooit de goede weg.

Stip

Ik vind niet dat scheiden de beste oplossing is. Zoals al vaker gezegd, scheiden kan altijd nog. Ik zie dat iedereen zijn eigen afwegingen maakt. De een heeft een man die vaker vreemdgaat, de ander een die niet van haar houdt, en weer een wier man haar niet goed genoeg vindt zoals ze is. En mijn eigen man heeft natuurlijk ook best iets wat bepaald niet mijn ideaalbeeld is. Uiteindelijk gaat het om de optelsom, zijn alle pluspunten voldoende om (op dit moment) door te gaan met de relatie, en de nadelen niet schadelijk voor een van beide. En voor iedereen is de uitkomst anders.

Eens/ps

Er is geen goed of fout. Het ene is niet makkelijker dan het andere.
Degenen die bleven hebben dag niet zomaar gedaan, degenen die bleven hebben dat neg zo hard overwogen en zij die twijfelen zitten daar middenin.

Ps: uitleg:
Er is geen ketel die de pot verwijt. Ik trek geen conclusies, ik kom alleen voor iemand op.
Ik reageer niet scherp naar Anoniem maar naar jou omdat je opmerking me echt shockeerde ( van wie het kwam vooral)en dat gebeurt me niet vaak.

scheiden beste oplossing (ietwat ot)

Ik vind scheiden ook niet altijd de beste oplossing. Zoals Phryne ook aangeeft. Alleen bij iemand blijven die jou niet goed genoeg vindt zoals je bent, zou ik persoonlijk een hele moeizame vinden. Ook een slecht voorbeeld voor eventuele kinderen. Maar waarschijnlijk zijn er vrouwen die zich daarbij neer kunnen leggen en dan een andere keuze maken. Misschien dat die keuze ook mede bepaald wordt door financiele afwegingen. Economisch zelfstandig zijn maakt de keuze makkelijker

slachtofferrol/stip-bobbie

."...om mijn lieve vriendinnetje. ook zij is getroffen..... ik kan het niet geloven..."

ik snapte niet wat die zin met slachtofferrol te maken heeft. en fijn dat jullie reageerden. ik ben me niet bewust van een slachtofferrol. dus dat zet me tot nadenken. wil zo helemaal niet zijn maar zie dat dan dus ook niet van mezelf. ik ga nu onderzoeken waar ik dat doe. en daar waar kan en t voelt ook natuurlijk verandering in brengen.

ik zou het fijn vinden als je mss nog tips hebt stip...waar zit het in? dan kan ik er naar kijken.

thx. alvst

grt
GitteNN

Van één kant

Nogmaals, ik denk dat het goed is te bedenken dat je alles hier maar van één kant hoort. Wat ik schrijf over mijn man, hoeft niet per sé zo te zijn als ik het opvat. Het is ook mijn eigen onzekerheid die spreekt. Iedereen hier weet wat je zelfvertrouwen een opdoffer krijgt als je partner vreemd is gegaan. Jouw gras voelt vaal en ook al vindt je man/vrouw dat niet, jij denkt van wel.
Mijn visie wordt ook gekleurd door mijn stemming. Sinds het weekend was ik narrig, verdrietig en boos. Toevallig had ons vakantiehuisje de naam van die troel, hoe is het mogelijk. En dan zie ik alles zwart, ook hem.
Laten we elkaar nou niet veroordelen hier, maar steunen. Zoals Esther Perel al zei: 'Bij elkaar blijven na zoiets lijkt opnieuw wel iets om je voor te schamen.' Een huwelijk van zo'n tijd gooi je niet zomaar weg. Er zijn altijd heel veel fijne dingen die je partner óók heeft.

Puinhoop,

Actie 1; Geef dat vakantiehuisje zo snel mogelijk een andere naam. Haal dat bord van de gevel en zaag een plank die net iets groter is. Verf de plank en schilder er een mooie naam op, die van jouw hand komt.

Zelf dat initiatief nemen voelt als controle hervinden over je eigen leven.

( Wel even aangeven dat je dat je die naam gaat aanpassen, passend aan jullie gezin.)

Misschien zijn er meer dingen die je wenst te doen om zo het gevoel van controle over je emoties te bewerkstelligen.

Stip

Dankjewel voor je warme post !

Ik heb het idee dat we een " soort " gelijk leven hebben ( jij had hoop ik van harte!!)
Wat ik opmaak uit jou teksten.

Zoetjes aan beginnen we samen in te zien zodra hij verdrietig is hij spanning zoekt.
Deze verslaving werkt het zelfde als cocaïne snuiven, lees :

Lust is een verhoogde staat van bewustzijn, geprogrammeerd door je dierlijke behoefte om je voort te planten. Studies suggereren dat het brein in een staat van lust vergelijkbaar is met je brein aan de drugs. MRI scans laten zien dat dezelfde delen in de hersenen oplichten wanneer een verslaafde zijn cocaïne ‘fix’ krijgt en wanneer een persoon intense gevoelens van lust en fysieke aantrekkingskracht ervaart.”

Herken jij dit dan in je man?

Ik ben echt heel erg bang, jij post ik ben bang voor een oordeel hier. Nou dat heb ik totaal niet. Hij MOET het zelfs delen van mij met bekende. Dichtbij staande mensen mogen weten wat er speelt in ons leven. Zodat ze ons beide kunnen Steunen.
Steunen ze ons niet dan is dat jammer. Misschien kun je deze kijk erop eens voelen.... en kun je gewoon eerlijk delen hier wat je kwijt wil. En oordelen doen mensen. So be it vind ik.

Man was net ook erg verdrietig. Zegt dan ook het nooit meer te doen en ik grap dan dat ik hem met een koekenpan in zijn gezicht sla als hij het nog 1 maal doet. We moeten blijven lachen stip. Dat zul je ook herkennen.

Dankje voor je bericht nogmaals. Het is zo verdrietig. En ik vraag me af wat zn traject allemaal in houdt. Het begint met een 3 uurs intact voor hem alleen, daarna " stroom" ik in. Met lotgenoten tot ??
Ik ben zelf al 4mnd bij een psycholoog. Dat doet goed. Ze helpt mij. En verder heb ik geen idee wat me te wachten staat. En hoop ik iedere dag dat vrouwen met hun poten van mijn man af kunnen blijven met zn aanlokkelijke lichaamsgeur...

En zelf

En hij natuurlijk zelf de weerstand weerstaat. Nu is dat "makkelijk en is hij bewust " zegt hij.
Maar precies dat dus. Een zwak moment en niet bewust moment. Daar ben ik bang voor.

Puinhoop

Dat bordje trok ik meteen van de muur af of hang er iets overheen!!! Vreselijk!
Ik ken alle namen van de vrouwen tot nu toe, er is dan nog wel een gat van 10 jaar wat in de therapie nog aan bod gaat komen, dus vast meer namen omhoog gaan komen, dan draait je maag een paar keer om.
Dus begrijp jou.

Wil je alsjeblieft wel aan jezelf denken ?
Tjonge laat je man eens ophouden met jou te laten zijn wat je niet bent.
Potverdorie ik word daar zo boos van. Wie denkt hij dat hij is.
Mijn man sport ook, knappe kop etc maar hallo ik ben toch niet minder waard omdat ik minder sport. En of het nu werk is of uiterlijk. Jij bent wie je bent.
Take it or leave it houding is gepast lijkt mij vanuit jou kant.
Ben is niet zo bang kwijt te raken. Die houding van hem komt minachting over.
Sorry dat ik zo fel reageer maar ik kan daar echt boos om worden. Iedereen heeft een eigen ik en mag zijn wie je bent.
Ik neem aan dat jij wel veel meer doet dan tot half elf in bed liggen ?
Ja dus.

GittNN

Wat ik denk, zonder wat in te vullen!! Maar wat ik denk is dat stip bedoeld,

" je kunt het niet geloven"

Jawel. Dat is het. Je moet het zelfs geloven. Zo werkt het dus in de wereld.
Jij bent niet de enige die getroffen is. Dat denk je altijd.
Tot je het gaat delen. Er zijn mensen in mijn omgeving die 10 jaar lang door hun man bedrogen zijn met 1 van haar zussen, een vrouw die ik ken jaren bedrogen is door haar man en beste vriendin.
Een kennis 26 jaar later aan mijn ouders kwam vertellen dat ze nog een zoon heeft bij een andere man. En zo kan ik nog even door gaan....
Vreselijk. Maar dat zal ze bedoelen met slachtoffer houding. Je bent niet alleen.

Thats the world we life.....
Zieke shit. Die je leest in een mijn geheim en nu hoort omdat je je eigen verdriet deelt. ( ik kom veel bij oudere mensen en die verhalen zijn om met je oren van te klapperen )

En ik begrijp jou dat je niet weg gaat om je gezin kwijt te raken.. je kids...
Dat is volgens mij voor bijna alle mensen hier de drijfveer...

Alleen het idee mijn zoon om het weekend af te moeten staan maakt met Crazy. En ik hou nog van mijn man. De man die ik ken zei ik net nog.
Niet de duistere zwarte kant. Die ik tot 2 weken geleden officieel uit zijn eigen mond nog niet kon...

GitteNN

Nog een poging:

Ik vond het ook een vreselijke tekst. Alsof je vriendin getroffen is door een vreselijke ziekte waardoor ze ten dode opgeschreven is.
Het kwam op mij over dat jij je vriendin als een zielig slachtoffer ziet. En dat zou weer wat over jou zeggen.

Naam

Mafkezen Dat huisje is niet van ons, joh. Dat leenden we van iemand voor een nachtje. Heeft er wel voor gezorgd dat hij tegenover zijn wandelmaatje -kennis van ons- de hele situatie uit de doeken heeft gedaan. Een collega weet het ook. vind ik positief: eerst leek het erop dat hij zijn zelfbeeld beschermde door te zwijgen, nu is hij bezig aan een 'coming out', vertelt het meer mensen. Dat vind hij moeilijk, weet ik. Dus ik ben er blij mee.
En dames, wat ik eerder al schreef een paar posts terug: ik moet niets van hem. Maar ik wil zelf ook van die dikke buik af. Ik lijk wel zwanger: alles is oké, alleen die buik is dik. Hij zit me in de weg.
Een baantje hoeft niet per sé maar hij denkt dat we dan meer te praten hebben samen, dat ik iets beter begrijp waar hij elke dag mee bezig is. En ik wil het wel een kans geven, niet geschoten is altijd mis.
Het is geen onmens. Gewoon een man zoals we allemaal mens zijn, met fouten. Heeft iets heel stoms gedaan, er spijt van en is beslist geen notoire vreemdganger. Ik heb mijn boze buien natuurlijk, die leugens vind ik het ergst, maar het is geen slechte man.

Stip

Ik snap m merci.

Lente; sorry vind je verhaal kant nog wal raken. Maar je mag je mening hebben.

G

Gitte

Ik heb voorgaande reacties gelezen en dacht na over of / hoe ik zou reageren. Heb me voorgenomen om t ff te laten bezinken en niet direct (primair) te reageren.

Gitte, je zegt dat je me snapt. Betekent dit dat we het hierbij laten of verwacht je nog een toelichting van mijn kant? Voordat ik er in m'n hoofd druk mee ben terwijl t voor jou "klaar" is. Dan bespaar ik me de moeite;-) En anders denk ik nog even na over formuleren wat ik bedoel. (als t je helpt doe ik dat)

T is oké zo

Je hoeft geen hoofdbrekende toestand uit te halen. Laat t maar lekker los en focus op dat wat je fijn vind.
Doei doei

Stip

Het lijkt bij man niet te gaan om lust/sexualiteit. Het lijkt te gaan om aandacht, opwinding, spanning. Herkennen jullie dat ook?
Het lijkt een ziekelijke factor te zijn. Een soort van verslaving? Ik weet niet hoe ik het zien moet.
Vanaf van de week heb ik hem praktisch niet gesproken. Er zijn wel ontwikkelingen met een therapeut bij hem maar ik heb mij ervan afgesloten. Had er totaal geen behoefte aan om allerlei achtergronden/excusus voor zijn gedrag te horen.

Stip jou woorden.. Ik ben terug gaan kijken in het eerste draadje.

Jezus. Ik ben er stil van. Precies wat ik nu doormaak. Herken giga veel van je posts daar...
Maar mijn man heeft wel sex gehad... ( of jouwe dat ook heeft gedaan kon ik er niet uithalen)

Ik ben er stil van.

Stip

Ik heb net verder gelezen, gisteren te moe om door te gaan... dat jou man dus ook verslaafd is, was? Aan de lust.

Jezus... wat een herkenning in jou posts van 2013.
En weet je? Mijn man had van af het moment mei 2013 tot ruim dec dat jij poste een sex relatie met zn collega. Puur en alleen dat.

Man man man hoe sterk is dat..

Kapot van verdriet

Vandaag 3 weken geleden staat mijn hele wereld op zijn kop.... dat mijn man zelf vertelde dat hij een soort van verslaafd is... aan vrouwen..

Ik ben natuurlijk al vanaf januari bezig met de "ziektocht"
Maar vandaag weet ik niet meer wat ik voel, verdriet.. bedrog vanaf dat we 7 maanden verkering hebben en nu 15 jaren verder zijn..

Ik ben zo verdrietig. Tis alsof het niet echt is. Alsof ik een andere man heb..
Waarom duurt het zo lang allemaal voordat de therapie begint.. ( nog 2 weken wachten)

Alles lijkt een illusie. Snachts word ik wakker van dromen over andere...
Ik huil, leef van dag tot dag. Ik merk dat mensen om mij heen proberen me te begrijpen maar dat lukt niet omdat ze dit zelf niet echt voelen...

Waarom heb ik geen normaal leven meer?
Ik kan alleen maar huilen en nog eens huilen..
Ik ben compleet voor de gek gehouden, mijn halve leven.
Hij is nu open en de beerput lijkt alleen maar verder open te trekken...
Hij wil dit nooit meer doen, maar hoe moet ik hem ooit nog vertrouwen...
Hij wil er van af.. die drang...
Ik kan gewoon niet geloven Dat hij ooit genoeg aan mij alleen gaat hebben..
Het is net of hij zonder geweten heeft gehandeld. En NU het uit is gekomen hij 180 graden alles anders wil.
Zijn nachtmerrie is "gestopt" de mijne begint net...

Ik voel me zo leeg... Ik doe mijn werk en dingen die "moeten" daarna plof ik op de bank en doe niets.. als knuffelen met de hond of zoon en draai muziek..
Ik weet gewoon niet waar te beginnen...

Miss, even een knuffel

Zonder verder in details te treden begrijp ik helemaal hoe jij je voelt nu. Ik heb het hier ooit eens omschreven als een vogeltje gevangen in een kooi. Je vliegt tegen de tralies op. En het hele nare is nietneens dat tegen de tralies aan vliegen omdat je eruit wilt, maar weten dat het daarbuiten niet beter is. Scheiden levert weer andere ellende op, en je wilt voor je kind(eren) alles geprobeerd hebben....
Het is een nachtmerrie, maar weet je, het komt goed. Hoe dan ook, en hoe lang het ook duurt, het komt goed. Je hebt je zoon en die blijft de stabiele factor in je leven, naast jezelf natuurlijk. Zorg goed voor jezelf. In alle opzichten. Zorg dat je goed eet, goed slaapt (desnoods met hulp van pillen), zoek psychologische hulp voor jezelf. En vooral, heb geduld. Het gaat eindeloos duren, jaren, en dat voelt nu vreselijk benauwend. Maar zoals je het nu doet, leven bij de dag, is de goede aanpak. Niet te ver vooruit kijken, dat helpt niet en je hebt bovendien toch geen idee van hoe morgen, volgende maand of volgend eruit ziet.

Ik vind het heel positief dat je man nu zo open is. Natuurlijk wil je het allemaal eigenlijk niet weten, maar je kunt pas echt werken aan herstel, zowel van jullie relatie als van jezelf, als echt alle ellende boven tafel is gekomen. Pas als je echt alles weet kun je weer gaan bouwen. Zie ook het verhaal van Puinhoop.

Heel veel sterkte lieve Miss. Je doet het echt goed. En huilen mag. Desnoods 3 dagen. En dan merk je dat je vanzelf weer wat opkrabbelt. Echt, dat gaat vanzelf. Dat besef heeft mij destijds heel erg geholpen. Ik raakte heel erg in paniek van die dips, maar na verloop van tijd ontdekte ik een patroon. En toen werd het te overzien, toen wist ik dat er altijd weer een eind aan kwam. En sterker nog, dat ik na zo’n dip zelf weer was gegroeid, een inzicht had gekregen, een stap gezet. Ik hoop dat het voor jou ook zo werkt.

En dat mensen in real live je niet begrijpen, dat is zo. Lang leve Ouders Online. Hier begrijpen we je maar al te goed.