Verder na ontrouw deel 3

Besmeurd

JJ, ik begrijp het heel goed. Ook voor mij voelt het zo, sterker in het begin nog. Ik heb hem toen ook gevraagd: waar heeft ze allemaal gezeten met haar handen? Wat is er nog van mij? Ik dacht ook almaar, als we zoenden: zij heeft hem ook zo gezoend, is zo dichtbij geweest, heeft hem geroken, geproefd, gevoeld en dan werd ik gek van pijn en jaloezie.
Nu na zijn laatste bekentenis heb ik dit ook wel. Maar het weerhoudt me niet sex te hebben met hem. Ik kan me heel goed voorstellen dat je die intimiteit nodig hebt met elkaar, ik zou niet zonder kunnen. Sex is veel meer dan alleen je eigen lustgevoelens, het is iets unieks wat je met niemand anders hebt dan met je eigen man/vrouw. Daarom doet het ook zo zeer en is het zo'n verraad als de ander dat wèl heeft gedaan.
En sex als maatstaf: ja, ik vind het erger dat hij óók met haar gevreeën heeft. Hoewel, nogmaals, ik daar makkelijk overheen zou stappen als het die ene keer was en daarna duidelijk over. niet dat ze nog sex hebben gehad daarna, maar hij heeft haar wel opgezocht nog 3 keer. Dat neem ik hem kwalijk.
Ze heeft vrijwel geen sporen op internet, maar ik heb twee foto's gezien en vind haar niet mooier. Bepaald niet. Dat stelt me gerust, hoe raar ook. Gisteren langs haar huis gefietst, ik weet u waar ze woont. Was het nèt achter de rug, dan had ik misschien wel aangebeld om met haar te praten. Nu niet meer.

JJ, juist tóen

Daar werd ik ook boos van. Wij hebben ook een moeilijke start gehad, binnen een jaar van vrijgezel naar gezin. Maar juist de laatste jaren ging het steeds beter tussen ons. Ik had het eerder wèl verwacht, dat hij vreemd zou gaan, maar nu toch niet meer?
En dna lees ik in die mailwisseling 'het is nooit echt lekker gegaan tussen ons' (hij aan haar) en 'we leefden als broer en zus': potverdomme! We hadden een levendig seksleven ook nog!
Ik word nu alweer kwaad. Enfin, ik ga naar mijn afspraak, de therapeute. Schone zakdoek mee

Signe

Het duurt een hele tijd voor je je "open" kunt stellen . Wat ik vooral "geleerd" heb is momenteel naar mezelf te kijken. Dus mijn eigen weg te gaan. En groeit hij mee dan zien we wel...

Voor mijn gevoel ( net wat jj verwoord) waren wij op onze top van geluk. Ik zei een week voor dat ik er achter kwam het is echt The world voor mij ons leven. Ik was nog steeds in de wolken van hem na 15 jaar.

En nu redeneer ik als we Hadden The World.
We hebben 15 mooie jaren gehad.

Op dit moment is het voor mij bijna onmogelijk door te gaan met hem ( 3,5mnd verder)
Zo smerig en vies is het. Het vertrouwen is weg.
Bij ieder ding komt het ontrouwe naar boven en zeg ik ja dat zegt ie. Schouder ophalend.
Soms voelt ons leven "even" fijn... En probeert hij lief te zijn. Maar...

Ik kan je dus geen tijds indicatie geven. Vraag alles wat je wil vragen. Denk aan je gezin en jezelf. Zorg goed voor jezelf.
Ik heb veel nieuwe sociale contacten gezocht in workshops etc etc. Miss helpt je het. De zin is er niet maar overreind blijven is het belangrijkste...
Weet dat he niet alleen bent. Xxx

Maete 2

Dat liedje heb ik grijs gedraaid. Erg verdrietig. Maar zo waar...

Puinhoop

Exact wat je zegt.
Ze had eerder kunnen vertrekken, of eerder kunnen vreemdgaan en dan had ik het logischer gevonden dan in de periode waarin het nu wel gebeurde. Het broer zus argument heb ik ook gehoord, uit elkaar gegroeid, het juiste gevoel ontbreekt, teveel mezelf weggecijferd. Ze kon in die voor mij als erg positief ervaren periode de schijn blijkbaar goed hooghouden.

Ik heb gelukkig weinig van hun onderlinge gesprekken gelezen. Ze wisselde nogal van telefoon en had de meeste chats gewist nadat het uitgekomen was. In haar oude telefoon staat wel een chat, maar ik heb besloten dat ik daar niet in wil kijken. De dingen die ik wel gezien heb (foto's, screenshots, gesprekken óver hem met anderen) zijn al fout genoeg om me upset te krijgen en ik probeer het te laten rusten. Ik zoek ook niet meer naar 'bewijs'. Waste of energy.

Blijf positief Puinhoop, jullie komen er wel.

Signe

Ik weet niet of je mijn verhaal gelezen hebt?
Maar ik herken echt exact wat jij zegt...

Mijn man reed een uur van ons vandaag. Meisje in kwestie wist niets van ons bestaan en onze zoon was zijn neefje.

Het is alsof hij een zombie modus aan heeft gezet zegt hij. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet geloven.

Vandaag zijn we na 3,5mnd verder. Een dagje zwemmen met onze zoon, wat onze zoon zo geweldig graag doet. (Dus voor hem)
Er komt een mooie knappe meid voorbij, en ik zie hem kijken. Oh oh wat kwel ik me zelf maar er gaat vanalles door me heen.

Je man heeft dus toe gegeven een verslaving te hebben? ( mijn vermoeden is dus die van mij ook, hij zegt naar me toe te komen als hij de "drang" voelt, zie je het voor je??? )Is hij bereid daar aan te gaan werken of heb je daar ook helemaal niet meer over gesproken?

Leuterig

Hoe is het met jou? Ben je al verder gevorderd in je stappen?

Signe en Leuterig

Mijn man zei vorige week in een gesprekje, als we er al over praten...( meestal niet langer dan 15 minuten want dan moet ik al overgeven)
Dat hij het door kon gebruiken ( die spanning met appe, ook op Tinder nog met 6 andere en het vreemdgaan met het meisje) door kon gebruiken op onze relatie. Snappen jullie dat? Herkennen jullie dat bij de mannen van jullie?

Miss

Ik herken het helemaal jouw verhaal, net hetzelfde.

Hij heeft Wordfeud geïnstalleerd, de eerste die met hem speelde maakte avances, de dag erna Snapchat en intieme gesprekken met foto's, week erna al afspraak in Amsterdam (3 uur rijden).

Hij zegt ook dat hij alles spannend vond en geen grenzen meer had. Hij vond het gemakkelijker om mij uit beeld te zetten, zij vond het gemakkelijk dat hij niet getrouwd was (zij is ook getrouwd). Maar na 2 afspraken dumpte zij hem met het excuus dat ze meer voor hem begon te voelen en dat de afspraak enkel seks was. Toen voelde hij zich dus gedumpt en zijn ze mailtjes beginnen sturen.

Hij bekende inmiddels dat hij ook andere dingen deed die kaderen in een seksverslaving.

Ik snap je helemaal als je zegt dat je moet overgeven als jullie praten. Ik walg ook van alle info én wat hij heeft gedaan. Maar na bijna 2 weken van walging, in bed kruipen, huilen en boosheid, kreeg ik vandaag de moed om het aan te pakken. (Wij negeerden elkaar eigenlijk en hij woonde zelfs even in zijn auto.)

Na weer heel het scenario te hebben overlopen (en ik die niet ging lopen zoals gewoonlijk), hebben we gepraat. Bij iedere minuut ging het beter en zag ik hem door het stof kruipen. Hij beantwoordt wel al van in het begin al mijn vragen, dat scheelt maar toch....

Momenteel is hij naar de eerste sessie van de therapie. Dus ik ben benieuwd naar het verhaal. Hij is dus absoluut bereid om er aan te werken.

Volgen jullie therapie? Alleen of met 2?
Ik heb, in vergelijking tot mijn man, een goed sociaal netwerk. Dat scheelt echt.

Voor iedereen in hetzelfde verwerkingsproces, veel moed!

Miss

Sorry voor het niet reageren. Ik ben in strijd met mezelf met hem, met onze omgeving, met mijn werk. Eigenlijk heb het gevoel dat ik in strijd ben met mijn hele bestaan. Psychisch ben ik een en al ellende. Maar ik sta 's morgens vrolijk aan de bed van mijn jongens en motiveer ik ze de dag in. Moeder zijn heeft zo z'n voordelen, het houdt je op de been.

Scheiding is vorige week ingeschreven, maar we wonen 'vrolijk' samen en gaan ook samen naar therapie. Echt een hele rare situatie. Man had de papieren ontvangen, toen hij thuis was en ik niet, en had ie mij 2 dagen niets over verteld. En nu is hij weer in een zombie modus beland, zoals in het anderhalf jaar, waar hij alles bij elkaar had gelogen.

Ik word uiteraard zelf kenetter gek van mijn/onze situatie en daarom kan ik hier ook geen zinnig verhaal over schrijven. De situatie is verre van gezond voor mij en mijn boys, maar verandering?? hoe en wat. Met de afhandeling van de scheiding weet ik een ding zeker, zoals hijzelf zegt; je kan mij ieder moment uit huis schoppen....., maar dat wil ik niet doen. ufffff ben ik gek aan het worden?

Leuterig

Wohw wat heftig!
Ben ergens maar "blij" dat de scheiding in werking gezet is. Eigenlijk is het in mijn ogen haast onbegonnen werk om door te gaan met "zn" man. Echt waar. Zo voelt het hoe langer ik er mee door ga.

Wij zijn vandaag in een pretpark met huisje. Ik zit momenteel met de hond in het bos op een bankje te huilen.
Zoon lief moest perse van mijn man in een achtbaan waar hij niet in wilde.
Als zoon niet mee in de achtbaan gaat gaat mijn man vandaag niet meer mee zwemmen vanmiddag. Hoe vind je die?

Ik ben net helemaal geflipt, als een flipperkast.
Macht spel. Afdwing gedrag.
We zijn hier om plezier te hebben, een mini midweek. En dit is hoe het dus voor de 4de keer op een rij gaat op vakantie. Alles verzieken en afdwingen. En wat deed mijn zoon huilend achter hem aan rennen papa papa ik ga er dan wel mee in. Met wallen op zijn knieën.

Ik heb het hem verboden. Hij hoeft er niet in. ( ons zoontje van 8 jaar)

WAT IS DIT???????????

Ik heb dan ook alle spullen in gepakt. En zie wel of ik er vanavond nog ben met mijn zoon. Alles in mij zegt pak je tas en ga weg.
Maar mijn zoon wil nog even zwemmen dus dat eerst. Snif snif...

Leuterig

Precies dat dus. Het mama zijn houd je overeind. Net als mij.

Ik lijk wel een actrice

Miss/Leuterig

Wat heftig bij jullie allebei!

Soms zou je even alleen in een huisje willen zijn en hopen dat alles dan voorbij is als je buiten stapt.

Ik denk dat ik mij dit binnenkort even cadeau doe, een stilteweekend.
Ik alleen met mijn gedachten. Niet hoeven te praten.

Hier gaat het ondertussen iets beter.
Het praten heeft goed gedaan.
Zijn therapie is gestart.

Alles voelt zo raar en ook een beetje vreemd.
We moeten elkaar precies terug leren kennen nu.

Neen, dit is geen vrijgeleide voor zijn gedrag, al zijn leugens en bedrog.
Maar hij antwoordt op al mijn vragen, is bereid er alles aan te doen om terug beter te worden.
Wat vroeger was, zal nooit meer komen.
Maar stilaan geloof ik dat het misschien zelfs beter kan worden.

Al verwacht ik ook ieder moment weer een klap waarbij ik boos of verdrietig zal worden.
Ik leef in het nu, morgen weet ik nog niet hoe dit verraad zal voelen.

Signe

Wat goed dat hij in therapie is gegaan! Dat vind ik echt een goede stap in de juiste richting. En aan willen werken, ondanks idd al het bedrog en gelieg.

Dat liegen doet en heeft mij het meeste pijn gedaan. En ik vraag me nu heel erg vaak af hoe vaak heeft hij het al eerder gedaan?

Mag ik vragen wat je man nog meer uitgespookt heeft?

Hij is een keer of vier, 2 maanden van huis geweest voor zijn werk. Etc etc. Die hele film die zich vaak afspeelt en hij zegt dat er verder ooit niets gebeurd is. Maar mijn gevoel zegt iets anders. Mijn dagboek ook. Wat ik van zolder heb gehaald. Waarom zie ik het dan nu pas? Was ik blind? Heb ik veel onderdrukt? Altijd gedacht dat doet hij niet. Maar dus toch. Via de truus erachter gekomen. Misschien bespaard hij me en liegt hij gewoon door....

Ik herken dat van de stilte die je wilt, mijn man is binnenkort een week weg voor zijn werk. En ik kijk er idd naar uit. Net als jij. Even "niets"

Later na het machtsspel van vanmiddag met de achtbaan heb ik hem genegeerd. En hij kwam net naar me toe met een sorry.
Na ja... okee dan maar. En hup eerst weer iets gruwelijk af breken en nu weer opbouwen. Dat is wat er steeds gebeurd. Dus herken de psyche wat Leuterig benoemd. Is slopend!!!!!!!

Die klappen blijven bij mij steeds komen. Wil je niet ontmoedigen want lees hier vaker ook anders maar dan bij eenmalige vreemdgangers.
Vele vertellen mij iets anders hier op het forum over verslaafde en de continue aandachtsdrang.

Therapie heb ik zelf meteen opgezocht. Een paar dagen na de uitkomst.
Hij is twee keer mee geweest. Maar wil er niet op door.
De sessie daarna gaf de therapeut ook aan aan mij dat het bijna onbegonnen werk is. Zo gesloten.
Relatie therapie ziet hij ook niet zitten. Hij vind dat we zelf maar moeten praten en met een eventuele drang naar kick of wat dan ook komt hij naar mij toe.
Zoals eerder vermeld door mede mensen hier lost dit niets op. Een verslaafde die zich gaat melden bij mij met drang. Zie je het voor je?
Ik denk dat ik dan klaar ben om zijn koffer klaar te zetten.

Ik hoop echt dat je man zich van de goede kant laat zien. Die van mij heeft er ook nog steeds. Maar soms geef ik bijna op.. kapot van verdriet.

Hoe zie ik haar ongezien?

Zoals gezegd vond ik maar twee foto's -gedateerd- van haar op het net. Maar ik weet waar ze woont, waar de kinderen voetballen en waar ze naar school gaan. Iemand een idee hoe ik toch eens haar kan zien zonder dat ze mij ziet?
Ze is geen schoonheid, gelukkig. Al ziet ze er beter uit dan op de foto volgens mijn man. En nu ben ik toch nieuwsgierig. Wie weet het?

Ik heb besloten dat ik haar ook een brief ga schrijven. Niet versturen natuurlijk, maar gewoon om mijn gevoelens te verwoorden naar haar. Laat ik wel aan mijn man lezen. Idee voor jullie? Niet voor iedereen natuurlijk.

Miss

Als jouw man niet in therapie wil en steeds zo gedrag blijft vertonen, dan kan ik me voorstellen dat je liever dit boek sluit.
Zijn gedrag vandaag hielp ook niet echt.
Inderdaad, steeds sorry horen en niets veranderen, zo werkt dat niet hé.

Leest hij misschien graag boeken?
Ik probeer maar een insteek te vinden.

Ik heb in de afgelopen week veel filmpjes naar hem doorgestuurd van Esther Perel.
Hij is toen zelf naar de bibliotheek geweest om haar boeken te gaan halen.

Wat mijn man nog deed? Heel veel porno kijken blijkbaar en zichzelf meermaals verwennen op 1 dag. Zo erg zelfs dat zijn werk niet vooruit geraakt. Ik heb hem in januari in dienst genomen (heb eigen zaak) na zijn ontslag in december en zag wel dat hij nooit iets afwerkte. Blijkbaar is hij ontslagen omdat hij op zijn vorige werk ook had gelogen over zijn afwezigheid toen hij naar haar ging. Hij meldde zich ziek of verdween na een vergadering.

Hier zijn dus veel potjes open gegaan. De laatste weken ging ik echt door de hel.

Geef jezelf tijd om alle potjes te openen. Als hij het echt meent met jou, dan zal hij toch moeten inzien dat alleen de waarheid jullie kan verderhelpen.

@Puinhoop

Weet je zeker dat je haar wil zien? Ga maar uit van jouw eigen sterkte.
Je gaat er helaas niets mee bereiken, alleen jezelf meer pijnigen.
Ik heb haar zelf ook opgezocht op FB en internet, weet ook waar ze woont en werkt.
Maar ik hoef haar echt niet te zien.

puinhoop

Ik heb voor zijn deur gestaan. In mijn auto. Nee, ik wilde niet aanbellen. Ik wil hem niet ontmoeten of spreken. Wilde gewoon zien waar het allemaal had afgespeeld. Ik heb zijn nummer. Nee, ik bel of app hem niet.
De kans dat ik hem tegenkom is klein, ander dorp, paar km verderop, maar aanwezig. Wat ik doe als ik hem per ongeluk tegen het lijf loop.. geen idee. Zeggen dat het een lul is denk ik.

Ik zou het niet ingewikkelder maken dan het al is en jouw Truus geen mond laten hebben. Wat Flanagan al zegt.. ze weet waarschijnlijk dingen van je die je niet wilt horen en de boel alleen maar weer op scherp zetten.

Mijn vrouw zei ook dat ze zo goed met hem kon praten... en zij wilde scheiden. Ik hoef dus niet te weten welke versie van de waarheid ze heeft opgehangen waar hij dankbaar op ingespeeld heeft.

Ik had vandaag een pestbui door oude foto's in mijn telefoon uit die rotperiode. Ze vroeg me waarom ik depri was en ik vertelde het haar. 'Maak je niet druk. ik hou van je. We leven nu. Niet meer toen.'

Ergens heeft ze gelijk, zonder haar er te makkelijk overheen te willen laten stappen.

Praten met hem.. in jou geval met haar.. je wint er weinig mee vind ik.

Puinhoop

Ik begrijp jou drang, maar idd het zal veel pijn omhoog halen.

Ik kan mijn ervaring met je delen... misschien geeft het een beetje inzicht...

De dame bij ons contacteerde mij zelf met alles via internet had ze me opgezocht ( en zo mijn hele familie waaronder ouders, collega's en vriendinnen) waar Ik stilletjes aan later achter kwam dat veel mensen het wisten en niets hadden gezegd. Mijn beste vriendin wist het 2 dagen voor mij en die bewuste middag reed ik daarnaar toe.

Je kunt voorstellen dat ze de wind van voren van me kreeg, maar zij en haar man hadden die 2 dagen niet gegeten of geslapen.. zo kapot ervan..

Maar goed,
Na 5minuten over en weer berichten. Belde ik haar.
De Truus. En het eerste wat ik zei Was ik kom naar je toe!! Maar ze woonde ver weg dus was op dat moment geen optie.

Het bellen met haar is al vreselijk geweest... ze vertelde vanalles van wat ze besproken hebben, maar ik kwam dus niet voor in alles want hij had ons verzwegen. Alles was dus gelogen.

Ze hadden echt weken van smorgens tot savonds contact.
Ze vertelde me hoe vaak en wanneer ze contact hadden etc etc. Ik kan nog wel even doorgaan.

Ik heb dan alles verwijderd in Whatsapp. En toch helpt het niets. Het zit in je brein gegrift.
Omdat ze zei het betekende veel. Ze was smoorverliefd etc etc. "Het eerste waar ik aan dacht was jou vanmorgen zei mijn man " dat soort teksten.

Mijn man noemt haar nu Gek.
Wie is hier nu Gek?

En daarom zeg ik doe het niet. De hele film, blijft zich afspelen wat ze gezegd heeft. Erg pijnlijk en verdrietig.
Het maakt het er veel lastiger op je man te geloven, precies wat de mede mensen hier posten.

Signe

Heftig te lezen dat hij zelfs ontslagen is bij zijn werk door het liegen.
Hopelijk gaat je bedrijf er niet aan stuk, en kun je het overreind houden? Want dat zou echt vreselijk zijn. Denk goed aan jezelf en houd dat overreind. Want dat heb je opgebouwd.

Is jou man vroeger veel aandacht te kort gekomen?
De mijne wel. Niet dat dat het "goed" praat. Maar zou dat een oorzaak van kunnen zijn?
Als ik me verdiep in verslavingen lees ik dat soort theorieën.

Hij leest zelf niets, ik had het boek houd me vast gekocht. Na 10 pagina's zei hij moet ik doorgaan met lezen? Hij weet wel dat hij fout is zegt hij.

Hij richt zich op volgende uitvluchten. Nieuwe opleiding starten. Solliciteren op dat soort uitvluchten. Vijf avonden per week sporten. Werkt ook veel in het wkd wat bij zijn werk hoort.

Potjes gingen dus open en daarna weer heeeeel vlug dicht. Ik heb te doen met een extreem gesloten man.
Soms denk ik wel eens zou hij depressief zijn?
Vorige zomer zijn er heel erg veel verdrietige situaties geweest. En momenteel is zijn moeder uitbehandeld in kanker.
Dit is dus ook de reden waarom ik moeizaam door kan met opbouwen. Wanneer komt die uitvlucht in drang/aandacht weer? Is dat over een paar mnd of over een jaar. Ik weet dat het weer gaat komen. Dat voel ik.

Op dit moment werk ik dus aan mezelf. Maar ik ben zo niet. Ik ben iemand die leeft voor andere. Te goed. Te lief hoor ik vaak. En daar is dus misbruik van gemaakt. Dus ik ben constant in 2 strijd met mezelf.
Mijn hoofd zegt stop hier mee en mijn hart zegt ga door....
Dus wat mij steeds gezegd word zorg goed voor jezelf doe ik, de ene dag lukt dat beter dan de andere. Dat kan ik je meegeven.

De andere vrouw:(

Ik zou ook zooo graag een eerlijk gesprek met haar willen voeren over alles wat zij in een anderhalf jaar besproken hebben, maar helaas ik spreek haar taal niet en zij spreekt zelfs geen Engels. Ik heb toch mbv google translate 2x teksten naar haar gestuurd, alleen kwam er geen enkel reactie terug. Ik weet dus alleen de versie wat ik van hem heb gehoord, en wat ik zelf heb achterhaald. Ik weet dat ook aan haar veel leugens zijn verteld, maar niet wat.
Tot het eerste moment dat ik erachter kwam wist zij bijv. niet dat hij getrouwd was en (oude) kinderen had. Pas die dag had hij haar haastig verteld dat zijn vrouw erachtergekomen was.
Ik ben ook veels te ver gegaan in het zoeken naar waarheden, omdat ik letterlijk gek werd van elke keer veranderde versie van zijn verhaal.

Dat zoeken heeft mij letterlijk ziek gemaakt; mijn heel huwelijk was ineens een grote leugen en ik leefde met een narcistische persoon die geen enkel respect of empathy had voor zijn vrouw en/of kinderen en alleen dacht aan zichzelf en zijn ***. Dus ja, als ik de kans zou krijgen zou ik een gesprek aangaan, maar helaas moet ik daarvoor naar een onbekend mafialand gaan... en zoveel risico is hij niet waard.

Niet aanspreken natuurlijk! alleen zien -op afstand

Flanagan en JJ, welnee, ik ga haar niet aanspreken. Alles is anderhalf jaar geleden gebeurd, immers, alleen heeft ie nu pas opgebiecht dat er ook sex was. Maar ik ga echt geen slapende honden wakker maken. Ik wil haar even zien, op veilige afstand, ik laat haar liever niet weten dat ik er ben.
JJ, ik ben ook een paar keer langsgefietst, van voor en achter bekeken dat huis. De route gefietst van kroeg naar dat huis om te beleven hoe ze dat samen hebben gedaan die nacht, hoe mijn man zijn fietsje tegen de gevel heeft gezet en mee ging naar binnen. En later de trap op, het bed in. Wat ej zegt, om 'de plaats delict' te bekijken.
Mijn man begreep die brief ook verkeerd, zei alle contact destijds verbroken te hebben en nu zou ik dat weer aanhalen: maar nee, ik wil haar schrijven puur voor mezelf, om het te verwerken. Ook om hem te laten lezen wat het met me doet.
Hij zei ook al: als je haar zou spreken, zou ze misschien beweren dat ik er op aan had gedrongen sex te hebben oid, haar woord tegen het mijne. Maar het maakt me niet uit wie er mee begon, hij ging er in mee immers. Het is gebeurd, wie er ook mee begon. Daar zijn er altijd twee voor nodig.
Nee joh, ik heb al genoeg pijnlijks gelezen in die mails van hun. Inderdaad, ook mijn man: "Ik krijg je niet meer uit mijn gedachten, kon wel verliefd zijn" en het misselijke 'het heeft nooit echt lekker gelopen tussen ons en we leven als broer en zus', terwijl het juist de laatste jaren voor het gebeurde steeds beter ging, we vreeën de sterren van de hemel. Ja, dat doet erg pijn. En ook: "Ik haal straks mijn dochter op van eenvriendin en kom daarna naar je toe." Wat heeft hij mij voor smoes verteld waar hij met de auto heen moest? Tanken?
Nee, contact met haar lijkt me een heilloze zaak. Ik heb natuurlijk al heel lang meegelezen in dit onderwerp hier en gezien hoe destructief dat kan zijn. Dat ga ik niet doen. Maar ik wil gewon zien hoe ze eruit ziet. Dat is alles. Begrijpen wat hij in haar zag. en als ik de mails lees, begrijp ik het ook wel. Het is meer de aandacht en interesse dan het uiterlijk. Hoewel je je wel afvraagt wat beledigender is: een vrouw die mooier is of echt zo'n lelijk mokkel als ik nou zag.

Ik ben heel blij met jullie, weten jullie dat? Dank je wel voor het medeleven. Het is goed om dit leed te delen met elkaar.

puinhoop

Wederzijds. Of iemand er nu op reageert of niet, het van me af schrijven helpt.

Ik heb helaas wel veel foto's gezien van hem en haar. Niks echt pikants gelukkig, maar wel foto's waar vanaf spatte dat ze het erg leuk hadden met elkaar en die zitten vastgeroest in mijn geheugen en worden op de gekste momenten getriggered. Ook de foto's die zij naar hem heeft gestuurd doen me wel veel. Hij zal best het initiatief hebben genomen, ik hoop het ergens, want de gedachte dat zij bovenop hem gedoken is is pijnlijker.

Of hij knapper is dan ik en of dat relevant is.. hij is een heel stuk jonger dan ik (en haar). Hij voldoet erg aan de kenmerken waar zij op valt. Nog geen echte verplichtingen in het leven, vrijgezel, type player, woonde nog niet eens op zichzelf! Ja, dat doet me nog steeds pijn, hoe ze zich zo makkelijk heeft laten vangen en totaal geen boodschap had aan het effect dat die waarheid op mij en ons gezin zou hebben. Blind was ze daarvoor.

En dan zeggen ze dat kerels hun l*l achterna lopen,.. ik zou dat gewoon niet kunnen.

Ik laat hem met rust, en ik hoop dat mijn hoofd dat ook eens wil gaan doen.

Ja, dat ermee bezig blijven...

Ik wou dat ik het af en toe eens uit kon zetten, maar het lukt me niet (goed). Momenteel weer een emotionele bui, ergerenden anders. Ik weet rationeel dat het weer over gaat, maar ik kan dat (nog) slecht sturen. Helaas helpt de cursus mindfulness nog niet echt.

Verdriet

Vanmiddag een leuke middag gehad. Tot we op de terug weg naar huis een mooie stagiaire van zijn werk tegen kwamen. En maar al te hard zwaaide naar hem.
De schijn goed hoog gehouden vanwege mijn zoon maar ik verstijfde compleet.
Savonds toen mijn zoon in bed lag... zelf ook een uur in bed liggen huilen..

Toen ik naar beneden ging vertelde ik dat ik verdrietig was... dat het wantrouwen zo diep zit dat ik zelfs daarin beren op de weg zie. Dit is wat het met me gedaan heeft.
Zijn antwoord was dat moet je niet doen en denken. En wederom begon hij flink te gapen en zich af te sluiten voor me. Kortaf in gesprek.

Ik zei dat ik er nog steeds niets begreep van heel het vreemdgaan.
Het was gewoon gezellig met haar was zijn antwoord.
Ik zei ik heb het ook gezellig met mijn vriendin, en een goede vriend van ons!! Maar kus daar niet mee!!
Zijn antwoord was: ik ben er toch mee gestopt.
En einde gesprek.

Wat voel ik me toch dom.

Ik las net de geposte berichten van 2 weken terug nogmaals.. wat is dit toch kom geen steek verder...
Zoals marin zegt het lijkt wel een gewoonte.. zou het echt eenmalig geweest zijn, pff die vraag blijft tig keer opspelen...
Hup stel je niet aan, niet zo denken, ben er toch mee gestopt.
Nee naar mijn inziens ziet het nog steeds weinig "fouts"
Snik.... sorry... Ik voel me zo verdrietig. Ik wil mijn oude ik terug...
Maar dat kan niet meer dat weet ik wel. Misschien een verbeterde versie... die niet meer zo naïef is.

Miss

Lieve Miss, ik heb het gevoel dat je te snel het weer goed wilt hebben met hem. En niet te moeilijk wilt doen. Maar intussen woelt het in je binnenste. En terecht! Hij doet er wel erg licht over, heeft geen idee wat het met jou doet en dat het probleem in feite bij hem zit: hij is (waarschijnlijk) verslaafd en als hij dat niet onderkent en er actief mee aan de slag gaat (zie mijn vorige postings) kan je er op wachten dat hij weer gaat out acten.

Hij moet aan de bak. En jij moet hem dat duidelijk maken door grenzen en eisen te stellen. Dat is rot, dat wil je niet, je wilt harmonie en gezelligheid. Maar totdat hij echt dingen gaat onderkennen is gezelligheid maar een heel dun laagje over jouw gewonde bange hart. Zorg voor jezelf. Sterkte