Verder na ontrouw deel 3

always in my mind

Kwam ik tegen in wat literatuur over "ons onderwerp"

Het is ook waar wat Slabbinck zegt, dat ook bij goede koppels en goede relaties overspel voorkomt. De kans op herstel bij deze koppels ligt wel hoger en het vreemdgaan leidt eerder zelden tot een scheiding. Een affaire is trouwens zelden de oorzaak van een scheiding. Wanneer een relatie op sterven na dood is, kan een affaire wel de aanleiding zijn om weg te gaan.

Ik zie in mijn praktijk ook heel wat verschillende motieven voor overspel. Sommige motieven hebben meer te maken met de persoonlijkheid van de ontrouwe zelf. Andere liggen in de relatie die als te beklemmend, te onevenwichtig of de verdrukkend wordt ervaren. Zelfs het feit dat een relatie 'te volmaakt' zou zijn, kan gek genoeg een motief tot vreemdgaan zijn.

Als ik merk bij een koppel dat er van beide kanten een sterke en authentieke motivatie is om bij elkaar te willen blijven, kan ik hoopvol stellen dat het herstel ook meestal lukt, met enig geduld weliswaar.

Alfons Vansteenwegen, relatietherapeut en auteur van bestsellers als 'Liefde is een werkwoord' en 'Hoe overleef je een liefdesaffaire'

Maete 2

Ik heb over je bericht nagedacht. En krijg er steeds meer een idee bij dat dit zeker klopt.
Bij ons was alles "perfect" gezond, mooi paleis soesdijk huisje, tuin verbouwd, nieuw dak gebouwd boven ons huis, fijn werk, mooie auto, beide een motor. Maar vooral een lief, gezond kindje. In augustus vorig jaar getrouwd. Liefde voor elkaar, een puppy hondje van 7 maanden waar we iedere dag veel Liefde van krijgen en geven. Tot in de puntjes verzorgt.
Ja als ik alles zo op een rijtje zet was alles "perfect"
En toch was het niet genoeg en moest hij buiten mijn weten om naar een ander?
Verklaar dat maar eens?
Ik weet het niet meer. Mijn hart is en blijft dag in dag uit bevroren. En dat is nu al ruim 3 mnd...
Eigenlijk begin ik er steeds meer een soort van hekel aan hem te krijgen en veel boosheid. Ik heb dit niet verdiend.

Miss

Maar er staat ook

"Sommige motieven hebben meer te maken met de persoonlijkheid van de ontrouwe zelf. Andere liggen in de relatie die als te beklemmend, te onevenwichtig of de verdrukkend wordt ervaren."

Aan jullie samen om te ontdekken wat er precies de oorzaak van was.
En ik blijf een hevige bepleiter van therapie want alleen kom je daar volgens mij niet uit. Ook voor de vreemdgegane zelf kan therapie een echte eye-opener zijn.

Je schrijft: "Ik weet het niet meer. Mijn hart is en blijft dag in dag uit bevroren. En dat is nu al ruim 3 mnd..."
Dit is eigenlijk een heel normale evolutie Miss. Ik heb dat ook allemaal gekend. Het is ook niet niks he wat er is gebeurd. Het herstel gaat met ups en downs, met periodes van kilte en toch verder willen, een echte achtbaan. Het hoort er allemaal bij. Wil niet zeggen dat het makkelijk is. Daarom is het ook zo belangrijk dat je partner hiervoor open staat en je omringt met alle begrip en warmte. Anders lukt het niet...
Ik ben meer dan twee jaar verder na het uitkomen van en ik ben nog steeds niet waar ik zou willen... het blijft verWERKEN... zelfs met alle mogelijke steun en liefde van man...

"Eigenlijk begin ik er steeds meer een soort van hekel aan hem te krijgen en veel boosheid. Ik heb dit niet verdiend."
Ik lees hier bij jou ook zoals de meesten hier schrijven... slachtoffer...
Mijn therapeute hamert er telkens op dat ik uit die slachtofferrol moet stappen, dat ik het grotere geheel moet zien, dat ik de nieuwe kansen moet onder ogen houden. En toch blijf ik dit de moeilijkste oefening vinden. Want ik voel me eigenlijk ook nog steeds slachtoffer terwijl ik tegelijk ook besef dat het geen zin heeft om daar te blijven in hangen. Het brengt ons geen stap verder.En de momenten dat het mij wel lukt voel ik mij zoveel lichter binnenin... en gelukkig!!!

De kans op herstel is groot als er voldoende liefde is van BEIDE partijen. En bereidheid om te verwerken wat er is gebeurd.Maar dat ga je niet op enkele weken zelfs maanden klaren, dat zal veel tijd vergen. En in die tijd is het heel normaal dat je bij momenten een hekel aan hem hebt. En misschien de dag nadien tot over je oren verliefd. Aan jou om uit te maken of er voldoende overblijft om voor te vechten en of hij de moeite waard is.
Ik wens je alle moed toe, en wijsheid
Liefs x

herkenbaar

Het gaat hier ook met ups en downs hoor Miss.
Ene moment wil ik graag door, volgende moment irriteer ik me aan de impasse en het gevoel dat de bereidheid en energie om het te doen slagen bij mij hoger liggen dan bij haar, ondanks dat ze zegt dat dat niet zo is. Dat ik maar moet accepteren dat de dingen nu zijn zoals ze zijn vind ik erg vervelend. Ze houdt van me, maar die heb ik eerder gehoord, ook toen. Ze houdt van me, maar ook als man, als minnaar? Vragen die voorlopig nog wel blijven spoken.

Wat Maete al schrijft, het zal veel tijd nodig hebben om de ontrouw te doen slijten, de beelden in je hoofd naar de achtergrond te duwen en ze daar te laten en haar weer te geloven wanneer ze zegt weer volledig voor ons en ons gezin te gaan. Momenteel schipper ik nog steeds met de gedachte dat ze binnenkort toch wel weer wil vertrekken en op slechtere momenten vliegen die gedachtes door mijn eigen hoofd.

Ik let heel erg op nonverbale communicatie en trek waarschijnlijk weer te snel verkeerde conclusies. Maar tussen hetgeen wat je zegt en het geen wat je echt voelt, denkt en zou willen zeggen zit soms wel een verschil.

Open relatie. Lol.

Sohhhhh he de bal knetter hard terug gekaatst vanavond:

Hij belde en we hadden over onze zoon en relaties. Ik zei : hij moet maar lekker alleen blijven haha zo van heerlijk een goed leven voor hem lol en geluk.
Toen zei hij of een open relatie, geen gezeik aan zijn kop!!
Daarop zei ik best fel, oké dus jij hebt gezeik? Ik dacht dat wij dat hadden een "open relatie " in de zin van praten, naar elkaar toe komen mits je meer wil kan dat besproken worden.

Zo bedoelde hij het niet zei hij op ons gericht. Maar op onze zoon.

Later thuis lag onze zoon in bed en zei ik leg maar eens uit hoe jij onze relatie ziet?
Want volgens mij zitten we niet op 1 lijn.
Voor het trouwen nog gezegd kom naar mij toe mocht r ooit iets zijn in die vorm.

Ik gooide de kets harde bal terug, dus als ik zeg ik zoek spanning om te gaan stappen, bowlen, uitgaan met een ander. Ik had verdorie poolen moeten zeggen. En ik zou nog meer willen met die gene dan mag dat?

Ja hoor. Heel droog. Zn koele kikker, gapen, duf, onderuit gezakt. Echt als een lamzak op de bank. Dat mag.
Geen houding weten te geven!! Zooo nonchalant!! ( maar daar door heen prikkend wil hij dus met verbale communicatie zeggen ik keur goed wat ik gedaan heb, oké het liegen misschien niet maar verder is er toch geen probleem)
Ik heb hem kei hard toe gelachen. Hij begon steeds over sex En Ik zei nee nee sex is het niet. Nee nee sex is het niet. Het is net als bij jou zei ik. De spanning en toen ging ik harde praten het was dus toch de sex? Nee zei hij. Ik zei ja want dat zeg je steeds. Dat het dat niet was. Bah bah dacht ik. Ik word er kotsmisselijk van.
Hij vertelde daarna omdat ik constant uitleg vroeg hoe hij onze relatie zag dat hij die spanning door kon gebruiken op thuis met mij de spanning?! Hmmm okeej dacht ik. Dus je had niet genoeg aan onze spanning en daarna vond je spanning en kon je het thuis doorgeven op mij gericht. Omdat alles "gewoner " is geworden?
Echt ik moest de hele avond lachen en lig nu met een lach in bed. Ik slaap goed.
Ik zit nu te type en hij slaapt al haha. Gewoon geen houding weten te geven. Mooi is dat joh. Geweldig. Recht proberen te praten wat zo krom is als een hoepel.
Ik voel me zo ligt en vrij.
Ik zie een opening naar mezelf toe, ik zei ook daarna tegen hem op het einde van het gesprek. Ik heb dat niet nodig. Ik heb mijn handen vol aan jou en ons kind van 9 jaar. En mezelf!!! En ik heb nodig met vrouwen iets leuks doen!!! Creatief bezig zijn.

Ik wilde dit delen. Om jullie mening hier in te vragen.
In de zin van een "open relatie " met een vreemdganger "goedkeuren. En zelf ook mijn gang kunnen gaan. Zoals hij dat zo mooi droogjes zegt prima. Met een andere ondertoon dan dat hij volgens mij bedoeld. En ik ook lachend zei ik geloof je gewoon niet. Ha ha. Hoor en zie je eigen eens nu zoals je zit en doet.

Ik hoor het graag van jullie. En ik hoop dat jullie net als ik moeten gieren want dat doe ik op dit moment.

Precies dat wat je zegt.
De nonverbale communicatie. Weten dat ze echt wel van ons houden maar we zien nu zo veel. Ik noem mezelf een soort mri scan.

En nu?
Ik sta op een kruising. Ik ga niet links af. Ik ga niet rechts af. Ik ha niet rechtdoor. Maar wat ik nu gedaan heb ik 2 stappen terug.van een afstand observeren. Kijken. Wat gebeurd hier nu? Wat wil ik? Nu nog?
In het begin stond hij voor mij boven op de mount everest. Zn wauw gevoel naar hem toe. Ik droeg hem op 2 gouwe handjes.
En nu staat hij onderaan... soh he dat is dus wat het met je doet. Het vreemdgaan. Het onvoorwaardelijke gevoel is weg, waar mensen ooit in een vorig leven over spraken als ze me vertelde dat ze bedrogen waren.

En ik? Ik ben hem aan het beklimmen zo voelt het, en 4 wk geleden stond IK onderaan. En nu sta ik bijna op de top. Zo voelt het. Haal je kracht uit jezelf. Dat is wat ik wil zeggen tegen jou!!! Blijf goed bij jezelf.
Ik ben iemand met een zacht karakter. Soh hè ik leer een kant van mezelf kennen die ik nooit gekend heb. Alsof ik mezelf verloren was en nu terug krijg. Dus alles heeft zijn reden. (Erg goed boek trouwens)

En relatie therapie. Gisteren nog over gehad. Nee is niet nodig volgens hem. Kost zoveel geld.
Oh my oh my.

Al kost het 5000 euro als het ons helpt zei ik. Nee hoor daar word hij niet opener van.
Ik dacht zinloos. En wat heb ik gedaan 2 workshops geboekt voor mezelf. Wat is dit toch. Dat weg duwen van hem( hun ) Wahhhhh!!!

verschil

Verschil is toch wel dat mijn vrouw wel meewerkt, zeker niet tegenwerkt. Ze is begripvol voor het gevoel dat ik bij haar affaire heb, maar ook het gevoel dat ik heb bij de hele impasse die we nu ervaren.

We hebben weer even goed gepraat, en we ervaren blijkbaar hetzelfde gevoel. Angst, twijfel maar ook overtuiging dat we het gaan redden. Tegenstrijdige gevoelens. Ze ervaart momentjes van terugval geeft ze eerlijk toe, maar is overtuigd dat dit is wat ze wil en ze gaat haar ingeslagen weg niet omkeren zegt ze.
We zijn met wat financiële zaken bezig m.b.t. het huis en daar zou een eventuele scheiding hele vervelende gevolgen hebben. Dus ik heb haar gezegd dat áls ze gerede twijfel heeft, ze dat dan nu wel moet uitspreken. Maar ze draaide de vraag al om: 'wat als jij (ik dus) het niet meer zit zitten met mij, wat zijn dan de financiële consequenties?'

Ze komt nog steeds dichterbij, gelukkig. Maar het knaagt dat het zo lang duurt. Is het dan nog wel oprecht straks?

Als ik jouw verhaal zo hoor gaat het niet echt best Miss. Als hij niet aan zichzelf of aan jullie wil werken en het allemaal wel best vindt, terwijl jij aangeeft dat je dat nodig vindt, dan is hij niet slim bezig. Ik heb dergelijke signalen van mijn vrouw in het verleden ook weggewuifd met het idee dat therapie een brug te ver was, kijk waar ik nu sta. En destijds was zij 'alleen maar' ongelukkig met haar leven, nog niet eens vreemdgegaan en jouw vent wel. Hij zou toch zijn goede wil moeten tonen, zeker als je samen een kindje hebt.

Ik merk dat jij cynisch richting de situatie wordt en dat dat waarschijnlijk averechts gaat werken. Hij zal daar natuurlijk ook niet positief op gaan reageren en dan wordt het van kwaad tot erger, tot je meet knallende ruzie uit elkaar gaat.

Je zou hem toch een ultimatum kunnen stellen: neem ons serieus en ga met me in therapie, anders kan ik onmogelijk met je verder.

Tis alsof ik een clown voor me heb.
Precies dat dus wat jij zegt. Hij neemt "ons" totaal niet serieus.
Met andere woorden. Contact met een ander is toch prima.
Wohw wat een eye opener.
Lijkt wel of ik met een ander persoon getrouwd ben.

Oh ja

Oh ja en even ter verduidelijking. Hij vind het al " vervelend " als ik weg ga met een vriendin. Een avondje sauna pak of een drankje doe met een vriendin.
Zie je het voor je wat hij zegt?
Eigenlijk keurt hij dus zijn gedrag gewoon "goed"

Van mij mag hij gaan. Als hij nu denkt dat hij "beter" dan krijgen dan mijn/ons gouwe mandje. Ga. Alsjeblieft.

Ik ben blij voor jou dat je vrouw in zekere zin zo veel begrip toont voor jou.

Dat jullie toch zo diep kijken mee financiënen etc is wel iets om trots op te zijn en goed kijken naar het geen wat jullie willen.
En idd wat wil jij?
Zoals ze zelf ook vraagt. Hele goede. Ga daar eens aan denken. Wat ik al zij in de andere berichten.

Miss

Ik ga er even straight in: volgens mij is je man seks/aandachtsverslaafd, wil jij er aan werken en van alles doen en hij vindt het wel best. Pas op: jouw geduld wordt zijn macht. Hij is niet van plan hier echt naar te gaan kijken. Als je niet oppast blijft dit terugkomen.
Hij heeft een andere dynamiek dan vreemdgangers die eens een keertje verliefd worden, daar aan toe geven (niet slim of integer natuurlijk). Ik zou me daarin verdiepen als ik jou was en stappen voorbereiden.

Precies Marin

Hij gaat natuurlijk niet zelf, waarom zou hij? Miss, denk goed na over wat jij wil en vooral wat je niet wil. Dit klinkt niet alsof er van zijn kant enige actie te verwachten is op het gebied van jullie relatie verbeteren. Dan kun je je energie misschien beter richten op hoe je op een goede manier uit elkaar kunt.
Natuurlijk hoef je dat niet te overhaasten, je moet daar goed over nadenken en het goed voorbereiden. Maar het voordeel van zelf het initiatief nemen is dat je het in je eigen tempo kunt doen, zelf de snelheid voor een deel kunt bepalen. Ga alvast wat dingen voor jezelf op een rijtje zetten over jullie/jouw financiën, schrijf je alvast in voor een woning, allemaal dingen die sowieso geen kwaad kunnen en je kunnen helpen om je eigenwaarde te behouden en goed uit een eventuele scheiding te komen.
En het kan ook nog zo zijn dat als je man doorkrijgt hoe serieus jij een scheiding overweegt, hij wakker geschud wordt. Al moet dat niet jouw insteek zijn, want de kans is veel groter dat hij het dan ook wel makkelijk vindt dat jij de knoop doorhakt en alles regelt...

Sterkte.

iemand anders

Miss, is er dan niemand anders die hem wellicht kan doen inzien dat hij alles nu aan het weggooien is? Mijn vrouw stond in die periode ook lijnrecht tegenover me, wilde niet omkeren, had ze al zo vaak geprobeerd, dus waarom zou het nu lukken. En ik was de vijand, dus ik kon praten als brugman, brieven schrijven, foto's ophangen, geduld hebben etc. alles dat ik zei was per definitie gebakken lucht voor haar. Ik preekte voor eigen parochie en kon haar toch niet overtuigen en het had zelfs een averechts effect. Hoe meer ik wilde dat ze bleef, hoe harder ze wegliep.

Uiteindelijk was ik niet degene die het licht in haar ogen weer voorzichtig deed schijnen, maar familie. En nee dat ging soms niet zachtzinnig, de waarheid is wel goed gezegd.

En dat is wellicht hoe jouw man het nu ervaart. 'Ze praat maar. Ik maak me niet druk, want blijkbaar wil ze me niet kwijt anders was ze wel gegaan'. Wat Marin ook zegt: jouw geduld is het 'probleem' en dat bedoelde ik met ultimatum.

Al zeg ik eerlijk, het klinkt allemaal redelijk problematisch en niet als iemand die vreselijk bang is jou kwijt te raken.

Marin pennestreek

Precies wat je zegt. Echt er naar kijken valt vies tegen.
Het is af en toe een psychologische spel lijkt wel. Waar ik me nu erg bewust van ben. Idd past het in zijn straatje ben ik de droomvrouw.

En gister avond zei ik dat ik er kapot van was dat hij dat 'zomaar' goed zou keuren als ik met een ander contact had.
Toen zei hij in eens ik weet het ook niet.
Terwijl hij de avond dat ik poste echt zei het is goed.

Hij merkt dat hij me kwijt raakt en ik me steeds meer losmaak van hem. Wat ik laatst poste.

Pennestreek. Richt me veel op me zelf en nu werd dan ook zwaar bevestigd woensdag avond dat dat het beste is.
En idd veel nadenken. Mijn hoofd maakt overuren.
Ik heb nu drie stappen terug uit gedaan en focus ligt geheel Op mezelf.
Gisteren gaan sporten en dan draagt hij me opeens op handen daarna, ik word er kotsmisselijk van en geef dat ook duidelijk aan.

Zijn familie is van het zelfde kaliber.
Zijn vader is al 38 jaar getrouwd en heeft in ieder schatje een ander stadje. En momenteel een affaire met een getrouwde vrouw.
Die afgelopen liet weten te gaan scheiden. Ben benieuwd hoe dit verhaal zich af zal gaan spelen.
Mijn man heeft dus ook nooit iets anders voor zich gehad.

Zijn vader weet het sinds zondag en zei wel wat ben jij DOM, je hebt een goude vrouw en richt je focus op iets anders dan vreemdgaan.
Jouw ja dat verzachten mijn gevoel een beetje.

Maar je zou toch moeten weten wat het kapot maakt als je eigen vader dit al die jaren gedaan heeft... En zijn moeder er kapot aan gaat maar invalide is en geen kant op kan.
Maar ik kan dat wel !!! En dat heb ik ook gezegd !! Vriend denk er goed aan zei ik tegen hem. Verwacht niet dat ik in mama s voetsporen ga staan !!!!!!!

Zijn zus bagataliseerd alles ! Die denkt dat hij op zoek is naar waardering?
Ik heb haar dinsdag avond bijna het huis uit gezet. En wil voorlopig geen contact meer met haar heb ik besloten.
Mijn ouders zijn woest. Mijn vader knijpt hem zowat "kapot" dus is geen optie.

Vakjes

Wat dus zeer het geval is hij denkt in vakjes, hokjes, gesloten en open poortjes.

Ergens is hij heel erg zielig zei mijn psycholoog dinsdag. En "ziek" en heeft zeer veel hulp nodig maar door alles niet zo nouw te nemen en het wel prima vind gaan, er nu tussen ons ook geen vooruitgang in ziet boeken op dit moment.

Weggaan is nog geen optie. Maar idd veel nadenken en goed handelen.
Wat hoop en je hart met je doet is echt ziekelijk...
Terwijl je hoofd er een heel erg hard hoofd in heeft...

Oh ja marin

Precies wat je zei dat woord verslaving.
Hij heef me beloofd dat als hij "de drang" weer voelt hij naar me toe komt.
En nu denk ik. Oké.
Dan kun je je koffer pakken.
Als wij (kind en ik) zo weinig waard zei prima. Ga je gang. Ga.

Alsof je jaaaren met iemand met 2 gezichten geleefd hebt. En nu de puzzel kan leggen. Waarom werd hij jaren geleden gebeld door een "klasgenoot " op oudjaars avond?
En zo kan ik wel even door gaan. Ik heb namelijk mijn oude dagboek weer gevonden !! En toen dacht ik. Toen deed het al en ik heb gewoon in een tunnel geleefd. Misschien uit angst? Verliefd? Zo idolaat van hem.
Jong en naïef?

Kater

Sorry dat ik inbreek op Miss' relaas, maar i moet ook even wat kwijt.

Gisteren hebben wij het er ook weer over gehad. Het is nu anderhalf jaar geleden, maar ik vind het nog altijd moeilijk om het los te laten. Heb hem nog een paar vragen gesteld, hoopte zó dat ze pas de laatste afspraak waren gaan zoenen maar helaas, het was al meteen bingo. Wel had hij geschreven toen dat hij zich niet echt had kunnen geven en ik vroeg wat hij daarmee bedoelde, waarop hij zei dat zij steeds begon, zij wou zoenen. Het kwam niet op zijn initiatief.

Ik kreeg een beetje het idee dat hij de boel bagatelliseerde: het gebeurde gewoon, die dingen gebeuren nu eenmaal, het is al zolang geleden...alsof het raar is dat ik er nog altijd wat verdriet van heb.
Soms denk ik ook wel eens: 4 x elkaar gezien, alleen gezoend, wel veel gepraat, over mij ook, waar maak ik zo'n punt van? Maar dan denk ik er weer aan, hoe hij haar zoende en breken de waterlanders weer los.
We waren in hetzelfde eetcafé waar we ons 11-jarig jubileum hebben gevierd. Destijds vierden we 10 jaar en binnen twee weken zoende hij die andere en een jaar later zaten we de 11 te vieren, was ik 15 kg lichter en mijn argeloosheid kwijt.

Hij bleef ook maar beweren dat flirten geen kwaad kan, dat het een spel is, terwijl ik vind dat ook flirten al een signaal afgeeft van valse beschikbaarheid en niet eerlijk is, niet tegenover je partner en niet tegenover degene met wie je flirt. Dat ondermijnt meteen weer het vertrouwen wat ik aan het opbouwen ben. Hoezo zegt hij er wel van geleerd te hebben als dit dan wèl weer moet kunnen?

Love is a battlefield. Ik wil hem na die lange tijd ook niet steeds weer wijzen op zijn fout van toen, anderzijds ben ik nu wel bang dat hij de boel wat vergoelijkt en mijn verdriet niet onderkent.

Miss

Ik heb mijn verhaal hier niet gedeeld, maar wat je over je man schrijft, verbaas ik me over de gelijkenissen met mijn (nog) man en ik moet je zeggen, ik voel je. En jezelf richten op jezelf, jaa, dat doe ik dus ook de laatste maanden, alhoewel met 20kilo gewichtsverlies (stress) in 3 maanden, moest ik ook behoorlijk gaan sporten om de hangende lichaamsdelen weer een beetje op de plaats te krijgen en uiteraard ook tijdelijke stressvermindering.
En ja hoor, dan merk ik zijn aandacht naar mij, en ja dat irriteert mij mateloos.

En ook zijn familie, zijn vader die bijna de dood werd van zijn dochter (zij is van de 3 hoog gesprongen door alle spanningen thuis en het verdriet van haar moeder) door zijn vreemdgaan, en juist die dochter bekritiseert mij nu (jaren later) ipv haar eigen broer.
Zelfs de moeder belde mijn zoon (19) en ipv begrip te tonen over onze situatie, aan mijn zoon durf te vertellen dat haar zoon niet gelukkig was met zijn moeder, en daarom recht heeft op begrip.

Nou, ik ben ook helemaal klaar met die hele familie. En ja ik heb lang de schuld in mijn zelf gezocht van waarom zij ook de vinger naar mij uitsteken, maar mijn therapeut is mij weten te overtuigen dat dat echt aan hun zelf ligt en heel veel jaloezie, aangezien in de lopende scheiding (die door man zelf is gestart, maar hijzelf niet mee verder wilt) man toch met lege handen achterblijft. Het gaat dus allemaal om geld, huis, salaris, pensioen e.d. waarvoor hij in een verliefde bui zijn akkoord onder het convenant had gezet. Pas toe de uitspraak van de rechter binnen was, is hij naar eigen zeggen 'wakker geworden' en wil ineens niet doorzetten. HALLO, ik ben hier ook de helft van de partij??

Nog steeds ben ik aan het twijfelen om zelf acties te ondernemen.
ik weet wat jullie denken; dom dom dom. Ik vind mezelf ook dom. Maar hij is ook niet veel slimmer, aangezien hij niet eens weet dat zijn drie maanden verweertermijn is net verstreken en hierna, een van ons in zijn eentje de scheiding kan inschrijven en dat ga ik ook doen.

Sorry voor de chaotisch lang verhaal.

Groetjes,

Miss/ Leuterig

Ga je zelf alsjeblieft meer informeren. De meeste (relatie)therapeuten weten te weinig van seksverslaving. Echt, het is een echt andere dynamiek dan vreemdgaan omdat je verliefd bent geworden. En vraagt ook een andere benadering. Als je man echt wil veranderen, moet hij het onder ogen zien, abstinent worden van porno en contact met anderen dan jij. Nog veel beter zou zijn er hulp voor te zoeken bij therapeuten die er wel wat van af weten. http://sekned.nl/
En daarnaast naar een zelfhulpgroep volgens het 12 stappen plan https://www.slaa-nederland.nl/nl/

Echt naar jou komen als hij aandrang voelt gaat niet werken. Bovendien wordt jij medeverantwoordelijk gemaakt voor het verloop van zijn verslaving.

Hij zal dit overdreven vinden en downtalken. "Zo erg is toch niet, zoveel mannen doen het, echt het gaat al veel beter"

Maar volg je gevoel: neemt hij het serieus genoeg? Daarbij ook eerlijk zijn voor jezelf. Als hij het niet serieus neemt, zal het niet weggaan maar erger worden.

Hier nog een interessant link voor jou. Informeer jezelf alsjeblieft. Blijf niet tobben in je eentje

http://www.drdougweiss.com/blog/sex-addiction/are-they-addicted/

Puinhoop

je schrijft "Hij bleef ook maar beweren dat flirten geen kwaad kan, dat het een spel is, terwijl ik vind dat ook flirten al een signaal afgeeft van valse beschikbaarheid en niet eerlijk is, niet tegenover je partner en niet tegenover degene met wie je flirt. Dat ondermijnt meteen weer het vertrouwen wat ik aan het opbouwen ben. Hoezo zegt hij er wel van geleerd te hebben als dit dan wèl weer moet kunnen?"

Jaja ex zei ook altijd 'dat het niks voorstelde'. Mijn antwoord "als het niks voorstelt, kun je het ook makkelijk laten, toch"

Ik begrijp je heel goed hoor. Je wilt dat je man naar de buitenwereld uitstraalt dat jij zijn koningin bent.

Puinhoop

Hoi hoi

Alsjeblieft geen Sorry.
Iedereen mag zijn eigen pijn delen en heb daar begrip voor. Daar is dit forum tenslotte toch voor.

Weet je wat het is?
Ze kunnen zo goed recht praten wat krom is.
Wij onvoorwaardelijk van ze houden en ze dat weten?
Ach ze stapt er wel over heen. Het stelde niets voor. Dat hoor ik hier maar al te goed.
Maar blijf bij jezelf. Jou pijn is echt en oprecht. En onthoud dat.

Voel je trouw aan jezelf en aan je hart. Weet wat je waard bent.
Ik praat op dit moment niet meer over het gebeuren met hem. Maar met veel lieve mensen om mij heen.
Wat dit alles met mij gedaan is dat ik me loskoppel van hem op zn moment helemaal als je er over spreekt met hem, ervaar jij dat ook zo?
Maar idd wat is het toch moeilijk.

Marin

Hoi

Ik ben vorige maand 2x bij mijn therapeut geweest met hem. Deed hij voor mij.
Thuis zei hij. Ik ga er Niet meer heen. Ik word daar niet opener van.
Nou daar kan ik het dus mee doen.

En naar mij toe komen als het " zover" is.
Ja ik zie het ook absoluut niet zitten. Al vraag ik me af of hij dat gaat doen.
Hij onderdrukt natuurlijk nu heel veelveel, wat niet waar is als ik het zeg ( denk ik???)
Maar wanneer breekt de drang weer aan? Over een half jaar, over een jaar?
Zijn focus ligt nu compleet op werk, ons en de spelcomputer.
Hij noemt het een uitvlucht. Maar was het dat? Hoeveel heeft hij er misschien al gehad, in de tussentijd dat ik druk was met gezin, werk etc.

Wat ik al zei. Ik denk dat op het moment dat het echt aanbreekt. Zijn koffer kan pakken.
Of een open relatie. Haha ik moet lachen en huilen tegelijk. Nog om woensdag avond wat ik poste.
Ik kan dus gerust mijn gang gaan. Zo klonk het.
Dus.
Nou ik blijf trouw aan mijn eigen hart en weet dat dat totaal zinloos is en ik dit niet door ga geven aan mijn kind.
Het voelt bijna als nanana doe maar dan staan we kiet.
Bah k word kotsmisselijk als ik er alleen al aan denk of het hier post.
Dankjewel voor je bericht en de sites.
Hij zal me finaal uitlachen als ik dit uitspreek.
Maar weken geleden riep ik dat hij verslaafd was en lachte hij me toe. Ergens weet hij vast dat ik gelijk heb. Maar hij wil er niet aan werken.

Leuterig Dankjewel

Leuterig Dankjewel.
Echt dankjewel.
Ik voel me even niet alleen. En "gek".

Net als bij JJ. Die begrijpt ook ontzettend veel. Maar ik denk dat ik hier echt met een verslaafde, misschien depressieve man te maken heb.

Zie ik spoken. Ik zie nu een lieve warme man op de bank zitten. Die vandaag hard gewerkt heeft. En lief voor me is.
Tot het tegenstrijdige af van mijn verhaal van afgelopen woensdag. (Wat je misschien ook gelezen hebt)

En dan voel ik me vies. En DOM DOM DOM. Net als JIJ. Precies zo.
Ik poste weken geleden. Ik voel me net GEKKE HENKIE. Dat zul je ook herkennen.
Maar dat zijn WIJ niet. Wij zijn trouw aan ons zelf.

Ik vind het zo knap van jou dat je de scheiding doorzet.

Wil je me vertellen wat je man je heeft aangedaan dat je nu zelf zegt ik zet door en hoelang heeft dat alles zich afgespeeld?
Als je wilt natuurlijk. Hoeft niet.

Onze zoon is bijna 9... dat schilt dus 10 jaar met de jouwe.
Ik vraag me vaak af wat het met ons hooggevoelige ventje doet en gaat doen.
Ik weet wel dat ik hem ga leren dat hij absoluut vrouwen geen pijn mag doen op geen enkele manier in deze vorm.
Bij die gedachte word ik net een leeuwin. Hoe is dat bij jullie/ jou???

Leuterig

Oh ja en de familie. Helemaal wat je zegt. Maf he.
Binnenkort ga ik een gesprek aan met zijn vader maar die weet het pas 5 dagen. ( mijn man was er naar toe geweest en toen gaan vertellen, zonder dat ik dat wist hoor)
Dus heb hem vandaag geappt dat ik graag een gesprek met hem wil. Want ik was er nog niet sterk genoeg voor. Maar wapen me nu al en laad me vast op. Dat ik de bal Knetter hard terug kan veren.

Om hem even goed duidelijk te maken dat zijn vrouw dood gaat door hem zijn toedoen. Ze is namelijk bijna stervende en ik merk dat ik aan haar hoor dat ze er heel veel van geleden heeft.
Dan heb ik mijn zegje voor haar gedaan voor ze sterft want ik heb jaren die diepste verdrietigheid van haar aan mogen horen en nu is het moment aangebroken voor haar op te komen. Zo voel ik het. En heb er weinig boodschap aan wat het gaat doen.
Hij zou graag willen dat we bij hem in de buurt komen wonen. Nou dat mag.
Mijn man alleen dan. Succes met elkaar zou ik zeggen.

En jaloezie oh wauw! Zo herkenbaar. Hij vind het al rot als ik een avondje weg ben. En zit hij te mokken.
Dus doe je het voor je ? Wat ik poste. Ik met een ander. Gewoon omdat het kan. Volgens hem.
Lulhannes!!!!!

Wij worden totaal niet serieus genomen!!!
Maar idd wie is er bij jullie nu Dom?
Om de zaak te laten verlopen.
Pak je kans. En niet met 1 hand maar 2.
Liefs

Leuterig

En Leuterig. Laatste post :)
Kan wel uren doorgaan.

Nu zit hij dus op de bank. En zeggen we tegelijk dezelfde dingen tegen elkaar. Zullen we een ijsje gaan eten? (Onze zoon naast ons) en dan voelt het alsof het nooit is gebeurd. Zo tegenstrijdig en houd ik onvoorwaardelijk veel van hem. Wij zijn 15 jaar bij elkaar en pas 8mnd getrouwd. En dat ik het nu pas zie he.
Wat is dat toch? Ongelooflijk trouw en loyaal.
Maar ja zoals het boek wat ik nu lees, alles heeft een reden (ook de titel)
Had ik hem op de dag van het ontrouw ontdekken maar laten gaan. Toen wilde hij weg. En nu zit ik er mee tussen aanhalingstekens.
Ik was toen in de ik wil dat het goed komt fase. Man man man, daar heb je het weer wat voel ik me DOM