Verder na ontrouw deel 3

Nieuw topic

Misschien is het wat om hierover verder in discussie te gaan in een nieuw topic?
Vooral over het feit of Truus nu wel of niet medeschuldig is aan het vreemdgaan.
Dan kan iedereen daar volledig op losgaan.😃

Álkes

Je verklaart tot algemene maatstaf wat ik ieder gezin anders is. In een liefdevol gezin, waarin de kinderen veel liefde en affectie tussen hun ouders zien, kan ook worden vreemdgegaan. Nou, je pubers in huis voelen zich dan heus echt verraden hoor.

Ik maar overigens ook ex-moederzielman hebben vanaf het begin onze (puber)kinderen laten weten hoe de vork in de steel zat. En nog. Er is weinig contact tussen vader en kinderen, maar wel veel contact tussen vader en truus. Ze zijn niet gek, ze nemen hem dat kwalijk - en terecht, wat mij betreft.

Iemand die vreemdgaat en een functionerend gezin heeft, zet dat gezin daarmee op spel. Niet alleen de liefdesrelatie wordt belazerd. Betrokken kinderen die daar ongewild deelgenoot van worden, net zo goed. Blijkbaar is het warme gezin een farce. En blijkbaar is vreemdgaande vader/moeder een leugenaar.

Ieder heeft recht op z'n eigen keuzes in de opvoeding, uiteraard, maar ik vond zelf één leugenaar in huis wel genoeg en heb op vragen van de kinderen altijd eerlijk geantwoord. En dat waarderen ze nog steeds. Het heeft het niet makkelijker gemaakt, maar de relatie tussen hen en mij is wel zuiver en zonder leugens gebleven. En dat is heel erg veel waard in een tijd waarin voor kinderen niet meer duidelijk is wie ze in de totale chaos eigenlijk nog kunnen vertrouwen.
Maar, ik zeg eerlijk: mijn ex maakt(e) het ook wel heel bont.

Pennestreek

Ik wilde jou niet medeschuldig maken voor je mans Truus, maar verbaas me erover dat je niet kunt meevoelen in zijn verlangen naar genegenheid of spanning, of gewoon iets leuks, waardoor hij over de schreef ging. Jullie lagen al soort van in scheiding, dus dan is Truus ook niet meer een echte Truus, maar daar kun je ook verschillend over denken. Neemt niet weg dat een Truus die een gezamenlijke vriendin is die notabene in je eigen huis met jouw partner loopt te vozen natuurlijk wel een foute dame is.

Phryne

Ik heb en had er juist alle begrip voor, dat werd me hier zelfs wel verweten. Dat ik niet duidelijk mijn grenzen aangaf en zo. Maar hoe dan ook, het was de enige wens die ik had ten aanzien van ons scheidingsproces, dat er niet al een vervangster ten tonele zou verschijnen. Ik had het al zwaar genoeg. En ik verwachtte, heel naïef, dat hij aan mijn wens tegemoet zou komen, omdat het vooral in het belang van de kinderen was dat we die scheiding in harmonie zouden regelen. Dus in die zin vind ik ook dat hij de kinderen verraden heeft. In ieder geval nam hij een risico wat betreft het verloop van die scheiding. Naast dat ik het behoorlijk respectloos vind dat je niet een paar maanden, want daar hadden we het over, het ging best snel, geduld kan hebben. Tja, ‘hij had behoefte aan een beetje positiviteit’. Nee, ik niet zeker!

Anyway, hij is ontzettend stom bezig geweest, vindt hij zelf ook. Want hij is nu ook nog eens een goede vriendin kwijt. Naast dat hij ons op enorme achterstand heeft gezet.

Maar dat ik het begrijp, ik begrijp het allemaal, ook waarom het is gelopen zoals het is gelopen, wil nog niet zeggen dat het geen pijn doet of dat ik er niet boos en verdrietig over ben.

En nog even, voor de zekerheid, want ik krijg het gevoel dat jullie blijven denken dat ik de kinderen tegen hun vader heb opgezet, ik ben altijd heel eerlijk geweest over mijn aandeel. Heb altijd aangegeven dat je met zijn tweeën in een relatie zit en dat er dus nooit maar een schuld heeft. Maar ik had het graag anders zien verlopen. Dat hij had aangegeven dat hij twijfelde, en dat we er samen aan hadddn gewerkt. Zijn route is gewoon heel desastreus en heftig geweest. Dat had anders gekund. En daar heb ik echt geen aandeel in gehad. Dat was zijn onvermogen, zijn keus. Al was het nooit zijn bedoeling om iemand pijn te doen. En ook dat weten de kinderen.

Artikel NRC over ontrouw in deze tijd, interview Esther Perel

Interessant artikel in de NRC over visie op ontrouw in onze huidige tijd:

https://www.nrc.nl/nieuws/2018/01/16/je-moet-bijna-wel-vreemdgaan-a1588551

Het is de tijd

Esther Perel herhaalt maar weer eens wat ze al jaren zegt: 'We zijn niet zozeer op zoek naar een andere geliefde als wel naar een andere versie van onszelf. En het is dikwijls niet onze partner die we willen verlaten, maar wie we geworden zijn.'

Dat zal allemaal best waar zijn. Maar die zoektocht naar 'een andere versie van jezelf' is schandalig destructief en traumatisch voor de trouwe partner en de kinderen. Verraad met een het-is-de-tijdgeest-dus-ik-kan-er-niets-aan-doen-sausje. Brrrr.

www.chumplady.com kan de bullshit van Esther Perel haarfijn fileren: https://www.chumplady.com/2017/09/ubt-esther-perels-happy-people-cheat/

Chumplady, serieus?

Ik snap wel waarom chumplady Perel wil fileren: wat meer nuance en chumplady blijft met haar merchandise zitten. Ik kan toch wat minder met zo’n all-inclusive waarin meteen de hele DSM IV en V is meegenomen,
Maar goed, vast heel comfortabel als nuance niet gewenst is.

Nuance? (OT)

Mijn beste Beenthere, Esther Perel is zelf wars van elke nuance - en van realisme ook, trouwens. Haar gehoor wil graag horen dat alles een diepere psycholgische drijfveer en betekenis heeft, zelfs vreemdgaan. Zoals ik kan grinniken om chumplady, kan ik dat ook om 'bestseller' Esther Perel. Ik kan beide dames niet al te serieus nemen.

Vreemdgaan is en blijft een hele lelijke kant van het mens-zijn, hoeveel zoete psychologisch-filosofische uitleg je er ook aan wilt geven. Ook ik ben in die valkuil gestapt hoor ;-): been there etc.
Ik kan niet zo goed tegen de Perel-uitleg dat vreemdgaan van deze tijd is. Wat mij betreft is het van geen enkele tijd. Maar ik ben dan ook hopeloos ouderwets en romantisch aangelegd.

Even ter verduidelijking

Ik zie dat er nu iemand anders onder mijn Nick aan het schrijven is. Overigens wel met een toevoeging, maar laat even duidelijk zijn dat de voorlaatste post niet van mij is. Deze schrijver noemt zich beentheregotthere en id dus niet de "been there" (ik dus) die al meerdere reacties heeft gegeven in deze draad. Overigens ; het gezegde is
Been there done that......moest dit ff kwijt voordat er verwarring komt

volgens mij

is vreemdgaan een hele menselijke kant van het mens-zijn, en ook van alle tijden. Monogamie is een afspraak, maar niet iets wat 'de mens' van nature in zich heeft.

Van slag

De laatste weken heb ik weer veel meer last van verdriet, huilbuien en het niet meer zien zitten.
Met niet meer zien zitten bedoel ik dat ik het gevoel heb niet meer verder te komen en op een dood punt te zitten.
Ik praat hierover met man maar hij vind dat ik eerder aan de bel moet trekken bij hem als ik ergens last van heb.
Nu ziet hij het aan mij en moet het uit mij trekken.
Dan komt er dus van alles los.
We zijn nu ruim 3 jaar verder en ik heb soms nog zoveel pijn en verdriet en ook wantrouwen.
Heb van het weekend even stiekem in zijn telefoon gkeeken en zag dat hij naar huizen zit te kijken tot een bepaald bedrag.
Ik ben gelijk bang dat hij bij me weg wil gaan en iets aan het zoeken is.
Dit deed hij namelijk ook toen het zo slecht met ons ging en in de tijd met haar.
Ik ben nu al dagen wat van slag en durf dit niet te zeggen.
Man doet verder anders heel normaal en is lief en begripvol naar me toe maar die achterdocht van mij blijft maar knagen op de achtergrond.

Man geeft juist zelf aan dat hij het de moeite vind om voir te blijven vechten.
Ik vroeg hem nog, heb je er geen spijt van dat we door zijn gegaan.
Hij antwoorden best fel met helemaal niet en dat hij ook wel wist dat dit de consequenties zouden zijn van zijn overspel.
We hebben het samen ook wel gehad over verhuizen en ergens anders een nieuwe start te gaan maken dus het kan ook zijn dat hij daar wat na kijkt.
Het is voor mij vreselijk dat ik nog zoveel last heb van wat gebeurd is maar ook voor een partner is het niet makkelijk om te zien dat je partner nog zo lijdt aan iets waar jij grotendeels verantwoordelijk voor bent.
Nu klinkt het allemaal wel heel zwaar en dramatisch en zo is het ook niet want we hebben ook heel veel fijne en mooie momenten en dagen met elkaar.
Het is voor 80% goed en fijn maar voor 20% is er nog veel pijn en verdriet en de laatste tijd heb ik gewoon meer last.
Ik zit voor mijn gevoel vast in het laatste gedeelte van het verwerkingsproces en sta op een kruispunt.
Ik kan kiezen om door te gaan samen en het risico te nemen dat ik weer eens gekwetst ga worden door man en ook zal ik moeten leren leven met een bepaald gevoel van onzekerheid en niet volledig vertrouwen maar ik kan ook kiezen voor mezelf en gaan voor de verlossing van de angst dat het weer mis kan gaan en van de achterdocht en wantrouwen.
Ik weet het niet.
Man zegt dat ik niet zo hard voor mezelf moet zijn en de negatieve gevoelens er moet laten zijn.

By the way

Daarbij ik wil het liefst samen blijven maar dan moet ik me wel weer veiliger kunnen voelen.
Ik wil een partner waar ik mijn leven mee deel die ik volledig kan vertrouwen.
En er mist gewoon nog vertrouwen naar man toe.
Dat knagen de gevoel en de achterdocht die er nog zijn belemmeren het laatste gedeelte van mijn herstel.
Ik wil hem vertrouwen maar ik kan het niet!!!

Wat een toeval

@Regenboog, ik zat er vanmorgen helemaal doorheen omdat ik in man zijn telefoon had gekeken en nog mailtjes vond met hele foute info van 3 jaar geleden. Bij mij is het nu ook drie jaar geleleden en ik vecht ook heel erg met de strijd blijven of niet. Ik wil heel graag blijven maar mis vreselijk het vertrouwen en de speciale band die ik eerder wel met hem had. Het is nu goed maar gewoon goed en dat steekt mij. Ik las jou stukjes en dacht ik zou ze zo geschreven kunnen hebben. ik dacht dat ik dit kon maar zit er op dit moment zo doorheen. Kan niet met man praten want die heeft een drukke periode op zijn werk. Weet verder niet met wie ik kan praten, voel me zo alleen... Sorry wilde niet zo depri doen maar kan op dit moment even niet anders. Sterkte Regenboog! (en alle anderen)

Dips horen erbij

Maar het fijne van een dip is: ze gaan ook weer voorbij! Ik denk dat eerlijkheid en openheid van beide kanten heel belangrijk is. Ook in verband met dat geschonden vertrouwen. Dus geef bij jullie mannen aan dat je het moeilijk hebt. Geef ze de kans er voor jullie te zijn. En ze zullen vast af en toe denken, is het nou nog niet klaar. Nee, sterker nog, het is nooit meer klaar, het hoogst haalbare is denk ik dat die dips steeds minder vaak voorkomen en minder heftig worden. Zo'n dip is ook een kans om weer nader tot elkaar te komen, als je er samen zo in kunt staan.

Molly, je man heeft het niet te druk voor jou. Dat is jouw aanname. En daarmee leg je een verantwoordelijkheid bij hem, namelijk dat hij er niet voor jou is, terwijl jij hem niet eens die kans geeft. Hij zal het vast niet leuk vinden, en het zal vast ongelegen komen, maar dat dondert niet. Hoe zou jij het vinden als je man ergens mee zat en jij hoorde achteraf dat hij jou er niet mee lastig wilde vallen omdat hij dacht dat jij het te druk had? Precies!

Regenboog: vertel je man over wat je hebt gezien en dat je dat aan het twijfelen brengt. Want inderdaad, stel dat hij voor jullie samen aan het zoeken is, dat is toch juist het tegenovergestelde van wat jij nu denkt? En anders is het ook maar helder, toch? Het niet weten, en wel invullen, werkt hoe dan ook tegen je.

En ik weet waar ik het over heb hoor dames, net ook weer een heftige inzinking gehad die geheel tussen mijn eigen twee oortjes bleek te zitten . We doen het voor een deel ook onszelf aan, denk ik. En dat we er op een bepaalde manier in staan, met wantrouwen, onzekerheid, de verwachting dat 'het toch wel weer een keer mis zal gaan', dat is heel verklaarbaar vanuit wat ons is overkomen. Maar door ons zo onzeker op te blijven stellen, en te blijven reageren vanuit die negativiteit (want dat doe je onbewust natuurlijk wel) zorgen we er alleen maar voor dat dat een soort selffulfilling prophecy wordt.

Kom op, de zon schijnt, en jullie hebben een man die ondanks dat ie verliefd was op een ander voor jullie heeft gekozen! Koester dat!

Regenboog, Molly, Pennestreek: terugvallen

Aan jullie alledrie, tenminste, ik las jullie bijdrages en herkende zoveel gevoel van wanhoop en verdriet en wantrouwen dat ik een reactie wilde geven, ook al ben ik hier al heel lang niet meer geweest:
Die plotse instortingen van verdriet en pijn heb ik ook, regelmatig, en ook bij mij is dat wantrouwen er vaak weer, ook al herhaalt man vaak (als ik bij wijze van scherts waarschuw van de meisjes af te blijven, wanneer hij alleen op stap gaat): "Ik heb er heus wel van geleerd."
En zoals eerder genoemd toen (maar lang geleden alweer): hij is niet met haar naar bed geweest, heeft alleen gezoend, het duurde maar 10 dagen, maar alle gevoelens die jullie omschrijven van de film die zich steeds voor je ogen afspeelt, ook al was je er zelf niet bij, het voorstellen van hoe dichtbij zij met haar gezicht bij het zijne is geweest, hem geroken heeft, geproefd, zo intiem is geweest bij hem als ik bij hem ben: ook ik kwel mezelf er soms weer mee, ook al is het voor ons alweer langer geleden (november 2016).
Wat ik Regenboog graag zeggen wil: voor mij komt het wantrouwen jegens mijn man, precies zoals jullie omschrijven (als hij belt dat het later wordt of als hij een dag op cursus moet, of steeds zijn mobieltje overal mee naar toe neemt) en de angst dat hij me zal verlaten, voor een belangrijk deel ook voort uit de gevolgen van mijn jeugd, waarin mijn ouders jaarlijks op het punt van scheiden stonden, waarin mijn vader elk jaar wegliep. Het gebrek aan contact en het ontwijkende gedrag van mijn man doet sterk denken aan het onmogelijke contact krijgen met mijn vader.
Deze basis ligt er onder al die gevoelens die nu ook steeds weer opspelen. Ze hebben dus weliswaar ten dele, maar niet álles met het gedrag van mijn man te maken, begrijp je? Voor Regenboog kan het mogelijk wel zinvol zijn om professionele hulp te zoeken om over deze gevoelens te praten. Ik weet dat ik dat zou moeten doen.

Tenslotte blijf ik persoonlijk wel heel veel moeite hebben met de uitspraak "hij heeft voor jou gekozen." Ik vind dat hij voor mij koos toen we trouwden. Dat hoeft hij dus niet steeds weer opnieuw te doen, dan zou zijn trouw juist een contradictio in terminis zijn. Trouw ben je en blijf je, dan is het woord die betekenis waard.

Dankbaar/blij zijn

Dat vind ik ook niet, dan ben je blij met kruimels als je blij moet zijn dat de weegschaal jouw kant is opgeslagen. De vreemdganger moet blij zijn dat hij er ondanks de fout nog in mag, dat er nog wordt gevochten.
Ik vind ook niet dat iemand het zichzelf aandoet; de ander heeft het veroorzaakt, wat er ook fout zat.
Je kunt niet zo een knop omzetten en net doen of het goed is, tenzij je je kop in het zand steekt denk ik.
Ik denk dat je jezelf tijd moet gunnen. Niet iemand ontzien omdat je vindt dat hij het te druk heeft. Op welke plek zet je jezelf dan als je zo jezelf opzij zet om de ander te ontlasten? Leer alsjeblieft dat je het goede waard bent.

Moederziel en Sally

'Vrouwen en mannen die een affaire aanknopen met een gebonden partner zijn fout en egocentrisch. Gelukkig krijgen ze de partner die ze verdienen: een foute, egocentrische vreemdganger met dezelfde waardeloze mindset.'

Ik kon het niet meer met jullie eens zijn en wil mijn waardering graag uiten voor Sally, die altijd geweigerd heeft om 'die ander' te worden. Wat Moederziel schreef (hierboven geciteerd) is mij ook zo vaak door het hoofd gegaan: als mijn man met die Truus verder was gegaan, wat dan? Zij was gescheiden en wist heel goed dat hij getrouwd was, hij had namelijk heel klassiek in de kroeg over mij zitten klagen.

Zij was dus iemand die geen zier om trouw en toewijding gaf en geen enkel respect voor het huwelijk had. Ze zou er niet wakker van liggen dat ze een heel gezin overhoop had gehaald (want ja, dat doe je als je een man uit zijn gezin trekt). Man zou zijn vrouw kwijt raken, goeie kans ook een zeer verstoorde relatie met zijn kinderen te krijgen -die pubers zijn en geen enkel begrip hadden voor zijn faux pas-, na de scheiding zijn huis niet meer kunnen betalen en dus kwijt zijn geraakt wat allemaal zo belangrijk voor hem was, en dan laten we de reacties van zijn familie nog voor het gemak even weg.
Deze vrouw, die dus puur voor haar eigen tijdelijke plezier en genot ging, zou hem heel goed na een paar jaar weer kunnen laten vallen. Zijn wereld lag in duigen, maar zou ze daar om hebben gegeven? Ik denk dat je hier kunt spreken van van de regen in de drup terecht komen.
Wat had hem in de armen van een ander gedreven? Hij had een vrouw die het hele jaar door bijzonder veel aandacht aan hem besteedde, aan alles wat hem bezighield, iemand die zichzelf vaak opzij zette om hem tegemoet te komen, die haar eigen wensen en behoeften doorgaans aanpaste aan de zijne. Maar die soms in het najaar gegrepen wordt door een tijdelijke herfst/winterdip en dan een poosje minder energie en dus minder constante aandacht heeft. Enkele weken duurde dat nog maar en man liet zich verleiden door een dame met zogenaamd veel begrip en aandacht.

Moederziel, ik meen dat ik van jou las dat je als potentiële vreemdganger ook je energie en aandacht kunt gaan richten op je eigen partner, in plaats van om je heen te zoeken naar iemand die jouw persoonlijke behoefte aan aandacht bevredigt. Wat heb ik dat vaak gedacht inderdaad: als nu de aandacht eens even kon omslaan van hem naar mij, of als hij even had kunnen uitstellen wat hij doorgaans zonder moeite van me kreeg: dan was het niet gebeurd.
Ik blijf dus als de dood om ooit weer toe te geven aan een winterdip, uit angst dat het dan weer gebeurt.

Maar wat is het waar wat je zelf schrijft: twee vreemdgangers krijgen precies wat ze verdienen: iemand die zijn/haar eigen behoeftes voorop stelt en die van de ander daar aan ondergeschikt maakt.

Terugvallen

Bij mij is het echt lang geleden en toch heeft het me dusdanig beschadigd dat er altijd een litteken blijft. Als ik zeg dat het meer dan 10 jaar geleden is schrikken jullie waarschijnlijk. Maar ik kan jullie geruststellen, ik ben er echt, behalve als ik hier meelees en mee schrijf niet meer mee bezig want het gaat goed, met mij en met ons, kortom met ons huwelijk. Wat ik wel wil zeggen is dat terugvallen ten alle tijden kan. Er hoeft maar een licht trigger te zijn en je slaat aan het twijfelen. Ik ook pas vandaar dat ik jullie daar een hart mee onder de riem willen steken. Ik zag een berichtje wat me niet beviel. Het kwam op onze gezamenlijke email dus wat dat betreft was dat al iets waardoor ik niet van slag had hoeven raken, maar toch, de toon van het berichtje stond me niet aan en dan wordt ik dus echt argwanend. Man had echter een zeer plausibele verklaring en ik heb zelfs de dame in kwestie een berichtje gestuurd dat ik niet gediend ben van dit soort berichten richting mijn man. Man vond het wel grappig want dame in kwestie speelde vervolgens de vermoorde onschuld. Ik bedoel maar te zeggen, probeer rustig te blijven ook al heb je twijfels, praat erover. Veel sterkte!

niet altijd gaat het slecht met Truus

"Vrouwen en mannen die een affaire aanknopen met een gebonden partner zijn fout en egocentrisch. Gelukkig krijgen ze de partner die ze verdienen: een foute, egocentrische vreemdganger met dezelfde waardeloze mindset"

ik wil jullie niet teleurstellen hoor, maar ik ken van nabij zeker drie vreemdgangers die nu al zeker 10 jaar of langer gelukkig samen zijn met Truus. Het zit dus niet altijd in de aard van de vreemdganger, maar ook in de aard van de voorgaande relatie. Die is niet altijd zo goed als het beeld dat hier wordt geschetst.

Alkes

Dan nog, al is die bestaande relatie dramatisch slecht, dan nog is er geen excuus voor vreemdgaan. Je maakt er zoveel mee kapot bij je partner en daardoor potentieel ook bij je kinderen. Vreemdgaan doe je niet.
Ik weet het, het is mijn stokpaardje en ik val vreselijk in herhaling, maar ik blijf het vinden. Je vecht eerst voor je huwelijk, zeker als er kinderen zijn. Lukt dat niet, dan ga je scheiden. In harmonie als het enigszins kan. En pas dan, als die scheiding echt in alle opzichten heeft plaatsgevonden, pas dan kan er ruimte zijn voor een ander.

Het is een kwestie van respect voor degene met wie je toch een flink aantal jaren je leven hebt gedeeld, en/of kinderen hebt. Maar niet alleen dat, zoals ik al zei is een affaire een mogelijke (waarschijnlijke?) bron van ellende en ruzie en juist dat wil je bij een scheiding voorkomen.

Natuurlijk kan de relatie met 'Truus' een succes blijken. Maar dat succes was dan ook wel gekomen als de overspelige echtgenoot en zijn/haar Truus of Henk het geduld hadden opgebracht om te wachten tot de scheiding definitief was.

zo zwart wit is het niet altijd

"Natuurlijk kan de relatie met 'Truus' een succes blijken. Maar dat succes was dan ook wel gekomen als de overspelige echtgenoot en zijn/haar Truus of Henk het geduld hadden opgebracht om te wachten tot de scheiding definitief was."

Ik ben absoluut een voorstander van eerst scheiden, dan een nieuwe relatie. Maar soms (eigenlijk heel vaak denk ik) kunnen mensen in een huwelijk gevangen zitten. En wil de andere partner niet scheiden. Dreigt om de ander kapot te maken, zowel financieel als emotioneel, ervoor zal zorgen dat het contact met de kinderen verboden wordt. Wat doe je dan? Als dat je toekomstbeeld is? En je weet dat het ook een heel realistisch toekomstbeeld is? Dan slik je weer even en je denkt: ach, overal is toch wel eens wat. Dit hou ik nog wel vol. Laf? Misschien wel maar angst kan een hoop doen met een mens. En dan ontmoet je een Truus of een Henk. Fout. Maar het gebeurd. Fraai? Nee, zeker niet. Maar zoals mijn titel van dit bericht, het is niet altijd zo zwart/wit. En, ja, een relatie met een Truus of een Henk, of een Truus en een Henk kan een succes blijken. Al bijna 11 jaar lang.

Appletree

Daar heb je wel een punt. Ik ga bij mijn standpunt uit van mijn eigen situatie. En ik denk dat de dames die hier mee schrijven in meer met mij vergelijkbare situaties zitten, dan in situaties zoals jij ze beschrijft.

Eens met Appletree - overpeinzing

Ik zie ze ook om mij heen. Mensen die al jaren niet meer gelukkig zijn met hun partner en maar in de relatie blijven "hangen" voor de kinderen of omdat ze bang zijn dat de partner het niet aankan. Die partner zorgt voor een schuldgevoel, zodat uit de relatie stappen niet lukt. Emotionele chantage, wanneer degene die niet meer gelukkig is binnen de relatie er om die reden niet uit kan stappen maar wel al jaren heeft aangegeven niet meer gelukkig te zijn. Dus niet verzwegen heeft niet meer gelukkig te zijn maar dit keer op keer zegt en laat merken. Tja als er dan een Truus of Henk langskomt kan het zijn dat toch degene "over de schreef gaat". Overigens praat ik vreemdgaan daarmee niet goed. Ik vind ook, eerst scheiden en dan pas verder. Maar als het nou echt niet gaat om wat voor reden dan ook, en daar is ineens die ander.......ikzelf zou het niet kunnen maar ik kan voor een ander niet oordelen. Overigens geloof ik dat wanneer er sprake van zo'n relatie is, zelfs nog zonder vreemdgaan, deze uiteindelijk toch eindigt bv als de kinderen de deur uit zijn. Ontrouw is vreselijk, maar verlaten worden omdat iemand al jaren ongelukkig is met jou lijkt mij net zo erg....