Van oma mag alles...

ja en bedankt he

nou zit ik met dat liedje in mijn hoofd!

Hier mag vooral van mijn ouders wel veel, ouders van man zijn strenger.
Ze passen geen van beide geregeld op.

ging ik niet in mee

Dus ze is er vanzelf mee opgehouden.

Ik moet zeggen dat ze de kinderen nooit alleen had en dat het vooral ging om eten.

oma's huis oma's regels

Dat is wat ik tegen mijn kinderen vertel. Thuis is thuis en daar gelden onze regels.
Bij mijn moeder:
●brood eten met mes EN VORK
●geen speelgoed op de salontafel
●netjes vragen wordt beloond. Om snoep of drinken vragen mag dus.
Bij mijn schoonmoeder:
●brood eten met een mes alleen is al heel netjes
●nergens speelgoed niet op tafel niet op de grond stel dat de lego krassen maakt op het hout
●kinderen die vragen worden overgeslagen, zelfs als oma vergeten is jou kopje met thee te vullen kan je nog een preek krijgen dat vragen onbeleefd is

Oma mag haar regels hebben als ze ze maar thuis laat en niet hier komt toepassen. Voor mijn jonge kinderen toen heel duidelijk en nu ze ouder zijn (14 en 11) nog steeds.
Beide oma's hebben niet op wekelijkse basis opgepast maar in tijden van nood heeft mijn moeder hier wel de scepter gezwaaid als wij met jongste in het ziekenhuis zaten. Oudste voelde de spanning en had in die tijd weinig behoefte om oma te testen.
Ik denk wel dat als oma wekelijks oppast de neiging om stout te zijn bij oma wel wat toeneemt.

Bromvlieg sterkte ermee. Grenzen stellen, duidelijk zeggen dat dit , 21 washandjes natmaken, van oma niet mag. Zeker als het in jouw huis gebeurt.

Ik ben oma maar van mij mag ook niet alles. Maar ik denk dat dit ook heel erg te maken heeft met de positie waarin je zit. Voor mij althans. Ik heb zelf ook nog thuiswonende kinderen waaronder twee nichtjes waar ik de voogdij over heb waarvan de jongste maar 6 jaar ouder is dan mijn oudste kleinkind. Daardoor ben ik zelf nog te veel moeder om echt volop verwen oma te kunnen zijn.

Mijn kleindochter heeft de eerste 1,5 jaar bij ons gewoond (met haar ouders) en ze wonen nu op 10 minuten lopen.Zij is hier dus ook gewoon heel erg vaak. Te vaak dat het echt speciaal is en dat ik enorm zou gaan verwennen elke keer als ze komt. Dat zou ook niet goed zijn want ze is hier vaak wel 3 of meer keren per week. Evenwel is ze meestal wel het middelpunt van alle belangstelling hier in huis.

Mijn kleinzoons wonen veel verder weg dus die zie ik veel minder vaak. Als ze hier zijn dan is het wel zo dat we veel leuke dingen gaan doen, dagjes uit, overal heen en ik ben dan ook wel vrij makkelijk met wat ze mogen. Ze mogen best in dat autootje bij de supermarkt waar je een euro in moet gooien (mijn eigen kinderen mochten dat nooit, nou ja, ze mochten er wel in maar ik gaf er geen geld aan uit) en ze krijgen vaker lekkers en cadeautjes. Oat ze hier niet zo vaak zijn is het wel bijzonder als ze hier zijn.

mijn moeder

Zelf nog geen oma maar wel een voorbeeld van het oma zijn van mijn moeder. Zij verheugde zich erg op het oma fenomeen van wel de lusten en niet de lasten. De eerste jaren verliepen harmonieus en mijn moeder genoot. Toen stierf mijn zus en zij liet een baby en een peuter achter. Dit was natuurlijk een catastrofe. Mijn moeder was plotseling nodig voor het echte opvoedwerk want mijn zwager deed vreselijk zijn best maar trok het niet alleen. Logisch. Mijn zus en ik woonden te ver weg om bij de dagelijkse zorg te helpen. Regelmatig hoorde ik mijn moeder verzuchten: ik kan geen oma meer zijn. Het is een zware klus geworden voor mijn moeder ook al was ze er maar een dag per week. Nu is het bijna klaar, de jongste is 16. Oma hoeft niet meer te komen. Nu mist ze het weer, ze ziet de kinderen, die toch weer bijna haar kinderen werden, niet meer zo vaak. Ze leven hun leven met hun vader, samen in een huis. Het meest bijzonder is dat de relatie van mijn moeder met mjjn zwager nog steeds goed is. En dat ondanks alle meningsverschillen met betrekking tot de opvoeding die er geweest zijn. Want oma en papa zaten echt niet altijd op een lijn. Succes alle oma's met oma zijn en ook met een beetje opvoeden. Gewoon uit liefde.

Niet alles, wel veel.

Mijn zoon mocht veel bij opa en oma maar was eigenlijk heel makkelijk. Dat uittesten bewaarde hij voor mij. Hij at bij hun braaf zijn bordje leeg, gaf kusjes op commando en had geen weerwoord. Hij was dol op ze en voelde feilloos aan dat ze wat oud en wat broos waren.

Oma en opa hoefden maar zelden op te passen en er is sporadisch gelogeerd. Ik vermoed dat het een wat meer "op bezoek" gevoel was waardoor zoon zich voorbeeldig gedroeg.Totaal anders dan bijvoorbeeld bij Jaina.

Kan je niet zo'n grappige washand halen in bijvoorbeeld een dierenvormpje of met de naam van je kleinkind erop? Dan zijn die saaie washandjes niet interessant meer?
Ik ben denk ik ook minder van het opvoeden als ik kleinkinderen krijg. Ik zoek het meer in alternatieve, creatieve oplossingen. En die korstjes zou ik ook lekker laten liggen, deed ik al niet moeilijk over bij mijn eigen kind.
Kortom, op de bank springen doen we bij mij niet maar je mag wel een hut bouwen van lakens. Afleiden is meer mijn ding:-)

ach..

Misschien maak je het jezelf een beetje moeilijk door het eigenlijk niet zo leuk te vinden maar toch te doen.
Ik zou de kleinkinderen niet zelf in bad laten zitten en korstjes zijn bij oma voor de eendjes, gelijk een leuk uitstapje, wat maakt het allemaal uit voor zo'n weekend?
Jij bent misschien iemand die wat meer sober is, wat minder enthousiast, wat minder "gek doen", een regeltje her en der. Maar kun je dat voor een weekend dan niet laten varen zodat het voor jou ook meer ontspannen wordt?

De oma van mijn kinderen

Mijn kinderen hebben het vooral nog over de oma van wie ze aan het aanrecht mochten "flodderen", de oma die tuinstoelkussens door het hele huis legde, zodat ze overal de koprol konden oefenen, de oma waar ze een eigen plankje in de kast hadden, met daarop altijd wel iets lekkers of een kleinigheidje.

Dat was ook de oma die heel rustig bleef als ze tussen de planten schepten, i.p.v. in de zandbak en de oma waar ze, als ze niet konden slapen, 's avonds om half 9 nog even uit bed mochten komen om een ijsje te eten. Het was een oma die pannenkoeken bakte en waar de kinderen de slappe lach mee hadden als er een pannenkoek in de lucht werd gegooid, die niet opgevangen werd. Omdat de kinderen het zo gezellig vonden, at ze ook een lange jan bij de thee, al kreeg ze dat bijna niet weg. En als de kinderen niet meer konden slapen om half 7 's morgens ging ze eendjes voeren. Ik kan bladzijden volschrijven. Tranen kunnen mijn kinderen zich nog lachen als ze herinneringen ophalen.

Ze waren er regelmatig en ze hebben er maar één ding aan overgehouden. Een liefdevolle herinnering aan hun lieve, af en toe beetje gekke, onhandige en a-technische oma. En ja, het was weleens lastig als we ze thuis weer in het gareel moesten krijgen, maar als ik hoor hoe ze nu over haar praten, ben ik zo blij dat we het hebben laten gebeuren.

Bromvlieg

Mogen de kinderen bij hun ouders wel korstjes laten liggen? Zo ja, dan zou ik dat werkelijk uit hun verplichtingen schrappen. Of een compromis: als jullie dat en dat stukje korst opeten, mag je dat laten staan.

Die washandjes... moeten die binnen bereik liggen, of kunnen ze tijdens het logeren ook in een kast? Probeer ze voor te zijn, door je huis door te lopen en aantrekkelijke zaken even op te bergen.

Wat noem jij een kindgericht logeerweekend? UItstapjes? Spelletjes? Tekenfilms?

Mijn dochters hebben twee keer bij opa en oma gelogeerd. Opa en oma deden hun best door naar het zwembad te gaan bijvoorbeeld. Dat was echt heel lief, want zelf hadden ze daar niets mee. En toch hebben mijn dochters van die logeerpartij vooral onthouden hoe naar opa en oma zich opstelden bij het logeren zelf. Ze moesten op een bij elkaar geraapt stel kussen op de grond in de huiskamer. Dat vonden ze eenmaal in het donker doodeng, omdat er ik weet niet hoeveel klokken in de kamer hingen, vreemde schaduwen op de muren waren, een enge lichtval van de straatlantaarns e.d.. Troost halen in de slaapkamer van opa en oma mocht niet, huilen niet, ze moesten in de nacht vooral niet zo ondankbaar doen. Ik heb dat tot voor kort niet zo duidelijk van ze gehoord en vind het echt vreselijk. Als ik dit geweten had, hadden ze er na de eerste keer niet meer heen gehoeven. Het verbaasde mij ook heel erg. Ik had mijn schoonmoeder toch wel wat liever voorgesteld, ook al wisten we dat ze zich niet altijd kon losrukken van hoe zij dacht dat het 'hoorde'.

Ik vertel dit niet omdat ik aanneem dat jij geen lieve oma van je kleinkinderen zult zijn, maar wel om aan te geven dat het voor kinderen belangrijker is dat het gezellig en veilig en niet veel strenger dan thuis is bij opa en oma, dan dat je een heel programma voor ze opstelt.

Inderdaad moet je wellicht even rondkijken voor je wat kinderen alleen in de badkamer achterlaat en als je dat niet gedaan hebt moet je niet boos zijn op je kleinkinderen maar op jezelf en tegen je kleinkinderen zeggen: Domme oma om die stapel washandjes daar neer te leggen.

Ik zou echt wat minder streng zijn en (daar heb je ze weer) je battles picken. Dus bedenk wat je echt heel erg belangrijk vindt en wat niet. Op zich zijn het maar drie dingen die je hier neerzet maar als je ook nog wat hebt weggelaten wordt het toch wel heel wat.

Je hoeft ze écht niet op te voeden maar je mag best wel eens streng zijn maar vroeg op, tja dat hoort er bij. Ik slaap zelf ook niet zo lekker in een onbekend bed en die washandjes; lach er om en laat ze meehelpen met uitknijpen en ophangen. De korstjes zouden ze van mij ook moeten eten maar de volgende keer laat ik ze het dan ook niet dubbelvouwen.

Wilgenroosje

Wat een mooi verhaal!

Dendy

Dank je wel. Ze is ruim 4 jaar geleden overleden. We missen haar en zijn blij met de mooie herinneringen.

Bromvlieg

Je houdt van je kleinkinderen en je doet het met liefde. Dan is het goed! Dat voelen kinderen. En je moet echt niet het idee hebben dat je het minder goed doet dan de andere opa en oma. Dat is gewoon niet zo.

Misschien worden ze daar wel helemaal gek van al het amusement dat ze geboden wordt. Ik vermoed dat mijn moeder het ook heerlijk vond als ze koprollen aan het oefenen waren, of zich bij het aanrecht een poos vermaakten. Kon zij even tijd voor andere dingen maken. En de kinderen waren vast ook blij dat ze dan even hun eigen gang konden gaan.

Hun andere oma was het tegenovergestelde van mijn moeder. Wiebelige, sjieke meubels, niks te doen, bijna nooit iets lekkers, geen spontane knuffel en toch vonden ze haar heel lief. Anders, maar ze wisten dat oma trots op ze was en oprecht van ze hield. Twee uitersten en allebei goede oma's.

Je bent goed zoals je bent en als je geforceerd gaat proberen anders te zijn, doe je jezelf geweld aan.
Ik zou alleen die broodkorstjes lekker in de tuin gooien. Hebben de mussen ook wat.

Het is geen competitie

Je moet wel jezelf blijven. Maar ik denk wel dat je hier wat flexibeler mee om zou kunnen gaan. Hoe vaak zijn ze er? Als ik het gevoel had dat het met zoveel tegenzin gaat, zou ik als kind het logeren van de kleinkinderen niet meer graag doen geloof ik. Dat is ook wat bij mijn schoonouders gebeurde. Alles leuk en aardig, maar wel binnen hun patroon en geen gedoe. En zo werkt dat niet. Behalve als ze er wekelijks zijn. Dus als ze komen weet je dat je vroeg op moet staan, de spullen weg moet bergen en je erg moe zal worden. Tijdens het logeren zucht en puf je af en toe tegen je man en als ze weg zijn mag je opgelucht zijn. Het is niet zomaar wat 3 kinderen .

Ik vind het zo jammer dat je het oma-schap zo'n klus lijkt vinden. Probeer wat meer te ontspannen.

Bromvlieg

Mijn kinderen hebben nog vrij lang een overgrootmoeder (mijn oma) gehad. Omdat ze zo oud was, en ook wel van een écht andere generatie, konden ze met haar geen "oma-dingen" doen. Oma kon niet oppassen, niet stoeien, niet echt een gesprek op hun (21e-eeuwse) niveau voeren.
Ze noemde mijn oudste zoon voortdurend "meisje" (hij heeft lang haar), en daar konden ze samen erg om lachen.
Ze hield van ze. Ze nam chocola voor ze mee. Ze begon te stralen als ze hen zag.
Toen oma vorig jaar overleed, hebben mijn kinderen veel verdriet gehad. Mijn oudste heeft haar zelfs toegesproken tijdens de uitvaart. Oma hield van hen, en zij van haar. Zo simpel kan het zijn.

Oma en opa hoeven niet allerlei uitjes en toestanden te verzinnen en constant te entertainen. Ook hoef je jezelf niet te meten met de andere opa en oma.
Boekje voorlezen, samen spelletje doen, boodschapje, eendjes voeren. Veel meer heb ik als moeder ook niet gedaan.:-)

Geduld, relax en vrolijkheid is voldoende. En mijn huis op de kop is ook niet echt iets voor mij, maar complete chaos is ook niet nodig. Maar ja, plakvingertjes en speelgoed horen erbij. Laat het een beetje los en poetsen komt wel weer als ze wegzijn.
En opa 's morgens vroeg op, lijkt me een goed idee. Mag hij 's middags een dutje doen, als het lukt:-)

Pffff, 2 kleuters en een dreumes.....dat is ook intensief.

Lastig

Mijn kinderen hebben ook twee heel verschillende opa&oma-paren. Bij mijn ouders kan alles, bij die van mijn man niet en is de sfeer zo compleet anders. Mijn kinderen weten dus ook wel waar ze het liefst heen willen en het is soms een strijd om ze mee te krijgen naar de andere opa en oma. Zelf ervaarde ik bij mijn opa's en oma's ook twee compleet verschillende werelden als kind.

Maar ja, je kunt je eigen karakter niet veranderen. Het is zo als het is. Probeer het idd een beetje los te laten, zo lang duurt die kleuterfase niet.

Je hoeft het niet te doen....

Misschien moet je het idee loslaten dat jij als oppas moet fungeren.
Logeren is toch veel leuker als jullie daar samen voor kiezen?
(of niet natuurlijk, het is geen must!)
Misschien wat meer je eigen plek opeisen?
Doen wat JOU leuk lijkt, wel een dagje, niet een nacht? Dagje met één kind?

allicht;)

Ben ook erg blij dat mijn kinderen ook van die grootouders hadden;)
Maar hier maar 2 kinderen en relatief brave.
Toch kwam ik er bij schoonmoeder nooit goed achter of ze dit puur voor ons deed of puur voor zichzelf.(of waar dan ook ergens ertussen)
Ik durfde haar niet goed te vragen, maar ook niet goed 'niet'.
Ik weet nog dat ze er een periode flink doorheen zat, en ik schoonvader voorstelde om een oppasafspraak de dag erna dan maar niet door te laten gaan. Was de eerste keer dat ik hem boos zag! Hoe kwam ik daarbij, dat zou juist het slechtste voor haar zijn!

Tsja, weet je, het is fijn maar nooit noodzakelijk. Er kan ook een oppas aan huis worden gevraagd die weekend komt logeren. Alles is op te lossen.
Wees loyaal aan jezelf, daar heeft iedereen uiteindelijk het meest aan!

Ze zijn zo groot

Toen onze oudste nog maar een paar weken was, zei iemand 'geniet ervan, dit is de leukste tijd!' Nou... ik vond dat hele eerste jaar prachtig mooi, maar of het nou de leukste tijd was?? Dus alles is maar net hoe het valt.

Wat ik al heel lang uit jouw verhalen over het oma-schap haal, is dat het genieten (even los van dat zulke kleintjes gewoon erg vermoeiend zijn) er bij inschiet. Je hebt zelf al het een en ander verteld over hoe dat komt, maar ik vraag me af waarom je de verwachtingen naar jezelf toe zo hoog legt. Mijn kinderen hadden het met een andere moeder misschien wel beter getroffen. Ik ben geen spelletjesmoeder, geen ravotmoeder, geen we-gaan-op-avontuur-moeder, best saai eigenlijk. Maar ze zijn in dit nest geboren, ik ben hun moeder, dus ze weten niet beter en ik geloof dat ze best van me houden:-).

Mijn vriendin vertelde afgelopen week dat ze met een bepaald iets was gestopt. Ze doet dat al jááren, maar vertelde ze, al die jaren heeft ze het gevoel dat ze zelf examen moet afleggen, terwijl zij degene is die anderen iets leert. Ze is er daarom per direct mee gestopt. Jij kunt niet stoppen met oma-zijn, maar je kunt wel stoppen met het idee dat je een prestatie moet leveren. Het is geen examen.

Bromvlieg

Volgens mij hebben je kleinkinderen het prima naar hun zin bij je. Je hoeft niet alles leuk te vinden wat ze doen en 3 van die kleine hummels tegelijk is gewoon zwaar. En daar hoef je je niet schuldig over te voelen.

Ze hoeven thuis ook geen 20 washandjes uit de kast te trekken en daar moeten ze waarschijnlijk ook korstjes eten. En als dat bij de andere opa en oma niet hoeft leren ze dat er bij iedereen andere regels gelden. Niks mis mee.

Het gaat erom dat ze voelen dat je van ze houdt en dan is het helemaal niet erg dat je ze soms weleens achter het behang wil plakken. Heb ik met mijn kinderen ook. Is heel menselijk.

Haha

Lees net je stukje in het draadje over kaftpapier. En nu nooit meer aan jezelf twijfelen. Zo'n leuk idee, een bijdrage voor de start van het nieuwe schooljaar. En waarschijnlijk zijn zowel je kinderen als je kleinkinderen je eeuwig dankbaar als je ook nog helpt boeken kaften en versieren. Jij blij, zij blij.