U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Twijfel -
Hallo
Dit is echt de eerste keer dat ik mn verhaal doe op een dergelijk forum, maar weet even niet meer waar anders gehoor te vinden.
Ik ben ruim 30 jaar bij mijn huidige vrouw, twee kinderen (jonge pubers) en twijfel erg of ik bij mijn huidige partner moet blijven. Onze relatie is gevoelsmatig echt een broer zus relatie geworden, geen slaande ruzies ofzo, maar we doen helemaal niks samen, praten eigenlijk alleen maar over de kids en echt noodzakelijke dingen, er is van mijn kant uit geen interesse meer in haar als persoon, er is al 10 jaar geen intimiteit en aantrekkingskracht meer, ik ben liever alleen dan met haar samen en ga er ook liever met de kids alleen op uit. Met dit gevoel loop ik eigenlijk al een aantal jaren maar heb er eigenlijk niks mee gedaan omdat ik mss dacht dat het zo hoorde en dit mijn lot was. Des te meer ik er over nadenk naar de toekomst toe als de kids de deur uit zijn....zie hier echt heel erg tegen op.
Sinds begin dit jaar heb ik iemand leren kennen die in een vergelijkbaar schuitje zit en onze vriendschap heeft zich vertaald in houden van met diepe gevoelens naar elkaar toe die verder gaan dan de oppervlakkige vlindertjes. Ik ben hier absoluut niet trots op (vreemdgaan), maar dit is voor mij wel een alarmbel geweest...heb gezien hoe partners ook met elkaar kunnen omgaan...optrechte interesse en gevoelens. Ik schaam me voor dit overspel en dit is ook de reden geweest dat ik het heb opgebiecht naar mijn partner. Zij is hier erg verdrietig van en heeft het niet zien aankomen , hetgeen absoluut aan mij ligt.
Ik heb mijn sitiuatie besprlkken met een goede vriend en hij gaf aan dat sommige koppels om diverse redenen uit elkaar kunnen groeien en dat mijn situatie niet uniek was. Dat dacht ik nl in het begin wel...dacht dat ik abnormaal was....pffff..
Nu zou ik graag willen weten of er mensen zijn die in een vergelijkbare situatie hebben verkeerd en mij kunnen voorzien van een advies.
Mijn partner wil door met mij, heeft ze aangegeven, alleen ik wil dat eigenlijk niet. Losstaand van mijn nieuwe relatie (die weliswaar serieus is maar ook niet dusdanig serieus dat zijn zal gaan scheiden) denk ik dat het feit dat ik echt van iemand anders ben gaan houden geen goede basis is voor een herstart. Ik hou nog welk van mijn vroiuw en gun haar echt het allerbeste, maar al het gevoel dat er tussen partners zou moeten zijn is verdwenen.
Wie kan mij helpen....
Dankje
Bedankt voor jullie reacties.
Ik heb een afspraak gemaakt bij een EFT therapeute voor mezelf. Hopelijk gaat me dat ook helpen dichter bij mijn daadwerkelijke gevoel te komen.
Ik ben niet helemaal duidelijk geweest denk ik maar mijn man gaat wel mee naar de relatietherapie. Doet hij voor mij. Hij is idd geen prater, althans niet over gevoel.
Maar we hebben beetje pech dat onze therapeute erg vol gepland staat en dat we door vakanties en ziek zijn nog maar twee gesprekken gehad hebben. Over drie wkn pas de volgende. Ben benieuwd.
Onlangs heeft hij iemand gesproken die hem gezegd heeft dat hij moet accepteren dat het gebeurd is en ook dat ik nog niet zover ben. Dus dat hij door moet gaan en niet mij telkens moet blijven vragen. Sindsdien is het stukken rustiger gelukkig en merk ik dat we ieder ons ding doen. Nu nog zorgen dat we ook dichter bij elkaar gaan komen.
Ik heb goed nagedacht over je vragen Pennestreek.
Ja mensen verdienen een tweede kans, maar heb wel altijd gezegd dat het bij vreemdgaan over zou zijn. En ik kom er nu achter hoe krachtig de personen zijn die wel door willen gaan en dat direct weggaan zonder er samen voor te vechten de makkelijkste oplossing is. En tja is het een scheiding waard... dat is een lastige. Nee ik wil mijn kind geen scheiding aan doen. Alleen voor hem bij elkaar blijven is niet juist dat weet ik maar hij is wel mijn drijfveer om er voor te gaan. Maar ik sta nu voor die lastige keuze. Een keuze die ik had gehoopt nooit te hoeven te maken. Nooit verwacht dat me dit zou overkomen. Mijn pijn zit hem er ook in dat ik enorm uitkeek naar een twee kindje (mits ons dat gegund zou zijn). En die stap weet ik niet of ik die nog ooit durf te zetten. Kan ik ooit weer zoveel liefde voelen dat ik het weer aandurf. En als het dan alsnog mis gaat? Ik voel daarin ook druk ivm mijn leeftijd. pffff de affaire doet pijn maar de toekomst ook.
@Ron, hoe gaat het met je?
Pennestreek, Miss en Flanagan en zal me verder weer aansluiten in draadje verder na ontrouw anders heb ik er twee naast elkaar lopen.
Goede nacht allemaal.
Senna
"maar heb wel altijd gezegd dat het bij vreemdgaan over zou zijn"
Dat soort dingen moet je sowieso niet zeggen. Het klinkt als een dreigement en dat is altijd een slecht idee in een relatie. Daarnaast weet je niet hoe je er over pakweg 10 jaar over denkt. Alles verandert.
Tijd, tijd, tijd
Maar ik sta nu voor die lastige keuze". Nee hoor, dat is iets dat je tegen jezelf zegt. Je lijkt te denken dat het maken van een keuze gelijk staat aan beslissen te scheiden óf voor altijd samen te blijven. Daarmee maak je het voor jezelf onmogelijk. En het is helemaal niet nodig.
Als je er nou eens voor kiest om gewoon verder te gaan op deze weg, met therapie, om te kijken wat het jullie kan brengen, en hoe de therapie en jullie leerproces jullie en jullie relatie gaat veranderen? En geef dat tijd. Veel tijd. Je hoeft nu niet voor links of rechts te kiezen. Ga gewoon lekker nog een tijdje rechtdoor. Je zal zien dat alle heftige emoties die je nu nog ervaart af zullen zwakken. En ik hoop voor jullie dat de therapie wat op gaat leveren. Beter naar elkaar luisteren en elkaar en vooral jezelf beter begrijpen.
Eens met Ad, alles verandert. Er is niks in beton gegoten. Dat is iets dat je er zelf van maakt, in je gedachten. Laat dat los. Wees flexibel.
Senna
Ik sluit me wel aan bij Pennestreek. Sinds ik los heb gelaten dat ik een keuze moet maken (nu) is het voor mijzelf gemakkelijker geworden. Ik geef het veel tijd. Het is ook pas een half jaar geleden in mijn geval. Helpt ook mee dat man mijn gevoelens wat meer erkent en meer nadenkt over zijn eigen rol (buiten vreemdgaan om) en patronen in onze relatie. Man is echt met zichzelf aan de slag sinds een paar weken. Dit gaat met vallen en opstaan. Maar helpt mij. En ook om nog gemotiveerder met mijzelf aan de slag te gaan.
Ook mag ik van mezelf twijfelen over mijn (onvoorwaardelijke) liefde voor hem. Want dat vind ik zo moeilijk. Ik hield blind van die man. Zo’n diep gevoel. Dat is weg. En daar heb ik verdriet van. Want ookal zie ik nu steeds beter dat we door gebrek aan communicatie (en elkaar voor vanzelfsprekend aannamen) van beide kanten uit elkaar aan het groeien waren. Neemt niet weg dat zijn bedrog mij heel veel pijn heeft gedaan. Zo totaal niet verwacht. En dat heeft toch wel een deurtje in mijn hart dichtgedaan. Afgelopen avonden is man bezig geweest op de PC met oude gezinsfoto’s op te ruimen en te archiveren. Dit soort dingen kunnen me dan echt raken. Ik zie hoe gelukkig we als gezin waren. En kan daar op de een of andere manier niet meer onbevangen naar kijken. Maar ook: juist voor dat gezin geef ik niet zomaar op!
Hoedan
Zo herkenbaar jouw gevoelens. De blinde liefde, waar ik me achteraf zo stom over voel, hoe heb ik niet kunnen zien dat hij verliefd was op een ander? De familiefoto’s, waarbij je je nu afvraagt, was het allemaal gespeeld van hem? Hij lijkt dáár toch echt gelukkig, we hadden tóen zo’n leuke dag.. maar achteraf bleek hij toen al met haar..
Keuze
Dankje Hoedan en Pennestreek. Ik heb enorm het gevoel dat ik nu die keuze moet maken.
Mijn man geeft ook aan dat hij het vervelend zou vinden als ik over een jaar alsnog een scheiding in zou zetten. Dus ik voel daar enigszins die druk van als ik wil scheiden moet ik het nu doen.
Maar goed het is op het moment wel rustig. Ik ga de eft doen en samen de relatietherapie. Dit omdat ik er op hamer dat er patronen doorbroken moeten worden omdat we anders weer dezelfde relatie gaan krijgen zoals voorheen.
En die gevoelens Hoedan. Heel herkenbaar en zo pijnlijk!
Ad Homre, ik ben het er nu helemaal mee eens dat je die dingen niet moet zeggen.
Ik heb daar zeker van geleerd...
Senna
"Ad Homre, ik ben het er nu helemaal mee eens dat je die dingen niet moet zeggen.
Ik heb daar zeker van geleerd..."
"Mijn man geeft ook aan dat hij het vervelend zou vinden als ik over een jaar alsnog een scheiding in zou zetten."
Hier geldt natuurlijk hetzelfde voor. Hij moet jou ook de tijd geven om een nieuw evenwicht te vinden.
Broer en zus relatie
Hoe voorkom je dat? Ja, leuke dingen, tijd voor elkaar maken, praten, etc..
Maar is het niet zo dat na jaren de vonk verminderd?
Veel tijd en aandacht naar (kleine) kinderen opvoeden, werk, huisje boompje beestje... En dan ineens besef je: praten we eigenlijk nog wel echt, zien we elkaar nog wel echt?
We hebben alles: een huis, een auto en een kind...
Inderdaad. En dan?
Diana
"En dan ineens besef je"
Nee, nee, ineens haal je het in je hoofd...!
Wat is 'echt praten'?
Wat is 'echt zien'?
Zoals in de boeketreeks?
Echt praten
Echt praten ofwel oprecht nog volop geïnteresseerd zijn in de ander. Niet omdat je nu eenmaal moet praten.
Zie je elkaar echt? Zie je hoe mooi je vrouw nog is, zie je haar nog werkelijk of zie je haar meer als de moeder van je kinderen, degene van de boodschappen en het eten koken?
Dat bedoel ik.
Senna
Die opmerking van je man snap ik niet. Bedoelt hij dat hij het nu niet vervelend zou vinden? Of bedoelt hij dat hij het dan ‘zonde van de moeite’ vindt? Ik vermoed het laatste. Maar dan gaat hij eraan voorbij dat jullie allebei, hij ook, zullen groeien in dit proces. Of jullie nou over een jaar alsnog uit elkaar gaan of niet. Trouwens, juist je man zal zich er nu toch wel van bewust zijn dat ‘voor altijd en eeuwig’ echt alleen in sprookjes voorkomt? Je kunt toch niet in de toekomst kijken? Het moet nu de moeite waard zijn, en volgens mij vinden jullie dat allebei. Hou nou eens op over hoe het later (misschien wellicht) gaat, en kijk naar het nu. Hoe is het nu tussen jullie? En kijk vervolgens naar wat je wil dat het gaat worden, en ga samen uitvinden hoe je daar komt. Bespreek regelmatig met elkaar wat er nu goed gaat, hou dat vast, en werk verder aan wat er niet goed gaat.
Daar geldt trouwens nog steeds mijn eerdere advies voor: doe dat niet in the heat of the moment, maar bespreek emotionele dingen op een rustig moment, lekker met een wijntje en een kaasje bij het haardvuur. Dan komen jullie er volgens mij echt wel uit.
Zonde vd moeite
Ja hij bedoelt het idd zo dat hij het dan zonde van de moeite zal vinden. In de zin van zonde als we er nu tijd en energie insteken als ik toch wil stoppen. Hij zou er nu zeker stuk van gaan als ik de stekker er alsnog uittrek.
Maar we hebben hier inmiddels nog eens over gesproken en ik heb ook aan gegeven dat ik er echt voor aan het gaan ben en dat het idd de moeite is om nu met veel vallen en opstaan uiteindelijk naar een sterkere ‘ons’ te komen. Hij is wat rechtlijniger dan ik en vind dat we niet te veel meer achterom moeten kijken maar naar de toekomst.
Ik heb vandaag de intake gehad bij de EFT therapie. Erg prettig gesprek en ik heb een goed gevoel bij dat zij me kan gaan helpen om dichter bij mijn gevoel te komen. Ze zei het zo mooi: wil je na een paar sessies met je hart kunnen kiezen ipv alleen met je hoofd? Je precies dat! Dat is mijn intentie om er mee te starten. Daarnaast besproken om meer rust in mijn hoofd te creeëren, met triggers om te kunnen gaan, de pijn, verdriet en woede een plekje te kunnen geven en ook nog een hele belangrijke dat ik mijn liefde weer kan geven aan hem. Dat ik het gevoel weer terugkrijg zonder hier telkens aan te denken. Ik kan de liefde nu wel ontvangen maar kan het hem niet goed teruggeven waardoor ik een afstand creeer wat hij uiteraard jammer vind. Maar hij begrijpt me hierin.
Dus ik heb er na vandaag echt vertrouwen in. Mijn man heeft altijd twijfels bij therapieën etc maar laat me mijn ding doen omdat hij weet als ik het niet doe ik blijf circelen en dat zal uiteindelijk voor ons samen niet ten goede komen.
Daarnaast nog naar de relatietherapie vlgd week. Er zijn wat patronen die doorbroken moeten worden maar we zijn iig in gesprek (ene keer beter dan andere x) Vaak eerst een ruzie waarna we daarna rustig in gesprek gaan. Als dat nu eens zonder de ruzie kan... daar gaan we aan werken.
Sorry voor de typefoutjes
Het is al laat na een lange dag;-)