U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Twijfel, stoppen met de relatie, of stoppen met twijfelen
Ik kom hier op dit forum advies vragen, omdat ik niet weer bij mijn vriendinnen wil aankloppen, maar ik echt niet weet wat ik nou moet doen.
Ik ben een vrouw van 50 met twee bijna volwassen kinderen, een huis en een redelijk goede baan. Sinds bijna drie jaar heb ik een vriend, ook met twee kinderen die meestal bij hun moeder zijn, en het voelt eigenlijk al een poos of we een stel zijn dat al 25 jaar getrouwd is, met ‘de bekende’ sleur (zo stel ik me voor).
We hebben het goed, wonen sinds een jaar samen (in mijn huis) met plannen om samen iets te kopen als mijn kinderen beide uit huis zijn, wat naar verwachting nog 2 jaar duurt.
Eigenlijk heb ik niets te klagen, mijn vriend zegt bijna elke dag dat bij van me houdt, het is meestal gezellig in huis, hij kookt en ik was. Maar ik ben bang dat ik niet hetzelfde voel als hij voor mij. Ik vind dat we veel van elkaar verschillen, ik hou van lezen, wandel graag met de hond, geloof in meer tussen hemel en aarde, probeer af en toe iets te doen voor mijn medemens, probeer bewust met het milieu om te gaan en probeer mijn kinderen daar ook in op te voeden, ik neem veel initiatief en als ik ergens niet blij mee ben, probeer ik het zo te keren dat ik er toch gelukkig van word.
Hij heeft zijn kinderen totaal anders opgevoed (ik vind ze verwend, zowel materieel als immaterieel), hij gelooft nergens in, leest nooit een boek, is totaal niet met mens of milieu bezig. Hij neemt het leven zoals het is, is heel geduldig en een tevreden mens. Maar als ik daar eens over begin en uitspreek dat ik me zorgen maak of we wel genoeg gemeenschappelijk hebben, geeft hij aan dat hij het zo leuk vindt dat we elkaar aanvullen. Ik ben zijn grote liefde en hij wil met mij oud worden.
Maar hij is niet oprecht nieuwsgierig naar mijn leven ‘voor onze tijd’, toont geen interesse in mijn werk, en eigenlijk weet ik niet waarom ik verliefd op hem ben geworden.
Ik voel me net een verwend kind. Waarom zou ik zo moeilijk doen, we hebben het toch niet slecht?
Maar het knaagt.......
Wie wil zijn mening geven? Je mag me ook op mijn donder geven, ik schrik er niet van./
In aanvulling op Tsjor
Interesses die je niet met hem deelt kun je ook met anderen delen. Dat is niet het belangrijkste. Wat belangrijker is, is hoe hij je laat voelen. Als het goed is; veilig, gekoesterd en beschermd.
Weet je, als je op latere leeftijd opnieuw begint, zoek je niet meer (al dan niet bewust) een vader voor je toekomstige kinderen. Je zoekt iemand waarmee je bij wijze van spreken het bejaardenhuis in wilt. Want de kinderen, en daarmee de opvoed en zorg functie, verdwijnt en je blijft mer zn 2en achter. Is het dan samen leuk? Warm, gezellig?? Vind je het een fijn idee of verstikt het je?
Ik ben zelf ook opnieuw begonnen, met een man die wel wat op de jouwe lijkt, als ik je verhaal zo lees. Ik kan me best aan hem ergeren soms; hij doet niet alles wat ik wil. Of juist niet wat ik wel zou willen..;-). Maar ik voel me veilig en gekoesterd bij hem en ik ga graag met hem (alleen, zonder kinderen) op vakantie. En naar de verzorgingsflat.
Aanvulling
En toevallig kom ik onderstaand stuk net tegen..
Knoop eindelijk doorgehakt
Het heeft nog een paar maanden geduurd, maar gisteren heb ik definitief de knoop doorgehakt: mijn vriend en ik gaan uit elkaar. Bovenstaande berichtjes hebben me heel erg geholpen en ik heb ze vandaag nog eens nagelezen.
Jullie hebben op veel vlakken gelijk, maar wat voor mij de doorslag geeft, is dat hij niet wezenlijk geinteresseerd is in mijn leven. En dat verwijt ik hem niet, het is vanaf het begin niet anders geweest, maar ik heb het gevoel dat we naast elkaar leven en niet samen. En we waren nog maar zo kort bij elkaar.
Ik ben wel verdrietig, want ik doe iemand anders verdriet en ik weet zelf ook niet hoe ik nu verder moet, maar dat laatste komt vast wel goed. Ik heb geen verwijten gemaakt en vooral benadrukt dat het aan mijn eigen gebrek aan communicatie ligt.
Moeilijk.......
Even nog een kleine toevoeging: zijn kinderen wonen bij hun moeder, maar zij speelden een hele grote negatieve rol in ons leven, Ik heb me daarin weggecijferd, maar voelde me totaal niet gesteund door mijn vriend.
Bij elkaar geen reden om door te gaan.
Het lijkt me prima alleen, ik ben daar niet bang voor, maar ik hoop dat ik ooit nog iemand tegenkom waar het wel leuk mee is.
Konijntje
Een sterke beslissing heb je genomen, gebaseerd op weloverwogen argumenten en gevoel.
Wellicht zal het soms lastig zijn alleen verder te gaan maar er zullen ook zaken voor terugkomen. Mijn ervaring is dat het verbreken van een relatie met iemand die niet geïnteresseerd is in mijn leven, me eigenlijk energie oplevert en zelfs meer vrienden en leuke bezigheden in de tijd die ik anders vulde met wachten op contact met de ander die dat niet gaf.
Goed gedaan en ik wens je een fijne tijd met je zelf.