Toch door na vreemdgaan

Trolllen in de vakantie

Uitleg vakantie: nu wilde ik iemand persoonlijk niet uitmaken voor trol, alleen wordt in de vakanties een toename van trolpraktijken gesignaleerd welke worden weggeschreven als puberlijk gedrag.

Verder is het ook wel grappig dat een apostrof niet over het hoofd wordt gezien maar twee hoofdletters wel.

Flanagan

"Verder is het ook wel grappig dat een apostrof niet over het hoofd wordt gezien maar twee hoofdletters wel."

Je bedoelt dat er zwaarder wordt getild aan normale spellingsregels (het gaat hier inmiddels over tientallen geslachtofferde apostrofs) dan aan iemands spelletjes met hoofdletters in een kinderlijke 'nickname'?

Hoe moet ik weten dat die dubbele 'NN' bedoeld is en niet gewoon een uitgeschoten vinger waarvan de auteur zich te goed voelt om die te corrigeren?

Als ik de partner van OP was ging ik denk ik ook vreemd

tja...

Kommaneuken en commentaar leveren op nicknames is pas volwassen...

Ik vind dit puur treitergedrag. Pesten, ja. Wat we zo veroordelen als het over scholieren gaat. En maar doordrammen over taal en desnoods de nickname ook maar afzeiken.

Dit is pestgedrag.

gemeld

Ik heb het gemeld bij forumbeheer

Sally & Jippox

Ik corrigeer onfatsoenlijk taalgedrag.
Da's iets heel anders dan pesten.

Fatsoen

Het gedram op de schrijffouten is tamelijk onfatsoenlijk. Maar de opmerking over het vreemd gaan in #28 is het toppunt van een onfatsonlijke bijdrage.

Hoe haal je het in je hoofd om te schrijven:

'Als ik de partner van OP was ging ik denk ik ook vreemd ;-)'

De smile vergoedelijkt niet dat zoiets kwetsend is om te lezen.

Flanagan

Ja, als mensen 'rot op' tegen me gaan zeggen word ik ook vervelend

Als je nou gewoon eens rustig naar mijn postje #8 kijkt en dat dan vergelijkt met de hoeveelheid shit die ik over me heen gestort krijg, dat zou je nog wel eens tot de conclusie kunnen komen (als je nog in staat bent objectief te oordelen) dat de escalatie aan de kant van de briesende boze dames zit.

We besteden elders wel een hele draad aan ergerlijke uitdrukkingen, maar ik mag een ergerlijk gebrek aan apostrofs niet aan de order stellen? Want daar erger *ik* me namelijk aan.

En nou vind ik het wel weer even genoeg. Hop, dames even lekker een group-hug (opzoeken RK!) met GitteNNN. Mij zie je niet meer in dit apostrofloze draadje.

Hé maar Ad,

Je bent gewoon een beetje een "enfant terrible".
Niet íedereen is daar van gediend...

Vreemdgaande mannen

Als er veel draadjes over vreemdgaande mannen lopen, kan ik mij best voorstellen dat een man denkt, 'Niet weer..'

De OP is zelfs in een situatie dat er geen gevaar op de loer ligt want haar man heeft voor haar gekozen. Wat moet een man nog meer doen om te bewijzen dat zijn relatie zoveel voor hem betekent. Dat kan stekelig werken. Zo stekelig dat je de behoefte krijgt die persoon schrijfles te gaan geven.

Nu wil ik niet voor Ad Hombre invullen dat dit ook daadwerkelijk zijn beweegredenen zijn geweest. Ik kan er volledig naast zitten.
Maar ipv de bijdrageloze aanmerkingen op de fouten, kan iemand die zich aan de inhoud stoort, het draadje Ook skippen.

GitteNN

Dat kinderachtige gedoe laat ik voor wat 't is.

Ik bedankte je aan t begin van deze post omdat je een nieuw draadje gestart was. Ik hoop niet dat je je weggestuurd voelde want dat was geenszins mijn bedoeling. Het leek mij een goed moment om 't draadje te stoppen.

Ik vind 't eerlijk gezegd wel lastig om mee te schrijven hier omdat 't nu zo achter me ligt en ik merk dat de draadjes van Moederziel / Pennenstreek me al zo raken. In mijn draad kun je lezen hoe ik het doorgemaakt heb. Ik zal met je meelezen en als ik denk dat ik je helpen kan zal ik reageren. Er lopen hier helaas meer ervaringsdeskundigen rond - ook van meer recente tijden. Hoop dat je daarmee verder kunt.

Het is een heftig pad, wij konden samen verder. Maar het heeft heel veel gekost. Uiteindelijk alle moeite waard. Ik hoop dat jij er over jaren ook zo naar kunt kijken.

Dan open je een draadje over ergerlijke schrijffouten! Dit draadje is geopend door Gitte en gaat over verder gaan naar vreemdgaan. Wat een ieder daarvan vind maakt niet uit, zij is op zoek naar steun, een uitlaat klep of wat dan ook.
Als je Gitte en de rest nu lekker laat kletsen over doorgaan na vreemdgaan en jijzelf nu een draadje opent over ergerlijke schrijffouten en 1 waarom mannen wel vreemd mogen gaan.... kun jij daar lekker verder gaan en laat je de dames met rust. Jeetje zeg, zo moeilijk hoeft dat toch niet te zijn.

Flanagan

"Nu wil ik niet voor Ad Hombre invullen dat dit ook daadwerkelijk zijn beweegredenen zijn geweest."

Accepteer nou maar gewoon dat ik een zeikerd ben over systematische taalfouten. Met vreemdgaan of vakanties heeft het helemaal niks te maken.

Ik ook Jippox

Ik word zo moe van dat gescheld hier. Het is ook nieuw voor me. Blijkbaar vind men het prima als iemand 'rot op' zegt. Ik vind dat echt zo ontzettend afgrijselijk. Zoiets zèg je toch niet? En dat zijn dan ouders. Je kunt het eens zijn met Ad of je kunt het oneens met hem zijn. Van mij mag je woest op hem worden. Maar dat ordinaire taalgebruik, kom op zeg. En ik begrijp het ergens nog wel van degene die het betreft. Die voelt zich persoonlijk aangevallen. Maar daf alle anderen die reageren, dit ook acceptabel vinden...dat vind ik onbegrijpelijk.

Tsja ...

We zijn misschien wat afgestompt door het volgen van de politiek hier en in de VS.

GitteNN,

Een jaar vind ik niet zo lang. En er is waarschijnlijk zo veel gebeurd en zo veel veranderd. Misschien dat het je helpt om je te realiseren dat jullie samen nu nog een kans hebben. Mijn man koos, na enkele schijnsessies bij een relatietherapeut, al snel voor degene waar hij verliefd op was geworden.

Narcis

Wat heftig voor je. Het helpt zeker dat onze relatie nog een kans heeft. En het gaat ook wel goed. Ik mag zeker niet klagen. Man doet er ook alles aan om het goed te krijgen. Dat is ons geluk. In het begin het ik ook echt gezocht naar waar je aan moest voldoen om het een kans van slagen te geven. Samen met mijn eigen coach ook aan e.e.a. gewerkt. Nu gaat het prima. Het verdriet overvalt je natuurlijk wel nog regelmatig. Maar meer de verbazing dat dit kon gebeuren. Ik ben wel van het praten. Als er iets niet lekker loopt meld ik me. Hij is anders. Gelukkig door dit alles wel verandert.

Ben je nu alleen Narcis? Hebben jullie kids? Het lijkt me zo verdrietig. Nee ik mag zeer zeker niet klagen.

Grtjs. GitteNN

Natuurijk

mag je wel klagen. Het kan altijd erger- als je daar vanuit gaat kun je je eigen verdriet wel weg relativeren. Het is gewoon waardeloos dat het gebeurd is, waardeloos dat het nog zoveel consequenties heeft, waardeloos dat het je nog bezig houdt.
Bij mij was 't na een jaar echt nog niet achter de rug. Kreeg ik het misschien nog wel moeilijker. Het liep als een rode draad door m'n leven.
En nog steeds is er een tijd voor en na. Een soort van ijkpunt.
Het is fijn dat je man zo z'n best doet - duurde hier even maar uiteindelijk deed ook mijn man z'n best. Nog steeds trouwens- en ik ook. Het is niet meer vanzelfsprekend allemaal. Kun je negatief zien, ik zie het als positief; we zijn alert, hebben aandacht voor elkaar, maken tijd vrij en houden rekening met wat we over de ander geleerd hebben.
Het heeft ons dus zeker veel gebracht. Alhoewel ik het liever niet had meegemaakt.

Stip

Zo ja dat is zeker waar; t liever niet meemaken. Maar zeker ook wij zijn er beter en met meer aandacht voor elkaar uitgekomen. Hoe fijn is dat!
Hoe lang geleden is t nu bij jou?

GitteNN

Ik bedoelde niet dat je niet mag klagen en ook niet om te laten weten dat het erger kan maar wilde gewoon jou een hart onder de riem steken en je laten zien dat er nog hoop is. Het kan nog veel kanten op maar makkelijk is het helaas niet.
Ja, ik ben nu alleen met de kinderen en moet hier nog altijd erg aan wennen maar ben hard bezig om hier niet in te blijven hangen. Ex heeft inmiddels met vriendin nummer 3 een stabiele relatie maar woont wel verder weg.

ik vind t verdrietig te lezen dat jullie relatie uiteindelijk stuk liep Narcis. Ik hoop dat me dat nooit overkomt. Ook al komt af en toe die vrachtwagen in de emotiekamer rondrijden om de boel goed over hoop te halen. Maar voor nu kijk ik naar de toekomst naar hoe mooi t geworden is en de aandacht die er is voor elkaar en ook zeker de ruimte die er ontstaan is te kijken naar het mooie en simpele vanalle dag en daar enorm de rijkdom van te zien.
Grt
Gitte NN

Bedankt stip (en anoniempje geloof ik)

Na 3 jaar doet het nog steeds pijn en is er zelfs nog ongeloof dat "mijn" man vreemd is gegaan.
De pijn, het verdriet, de woede, is veel minder geworden..... maar volgens mij gaat het nooit echt weg.
Vooral het "blinde"vertrouwen in man is weg, het feit dat hij me voorgelogen heeft dingen verdraaid.
Toch zijn we bij elkaar gebleven, ook al zei ik altijd "als mijn man vreemdgaat dan kan hij vertrekken"
Maar zo werkt het niet ! Je wil van alles doen om het weer goed,leuk met elkaar te hebben.
Dus je vecht, huilt, gilt, praat, slaapt slecht.veranderd er zelf door.
Ik heb zelfs een paar keer de alcohol opgezocht (stiekem,als ik alleen was) om even niets meer te voelen, heb er over nagedacht over methodes om een einde te maken aan mijn leven zodat de diepe pijn die in mijn hart zat niet meer te voelen was, zo'n pijn deed het.

Gelukkig zijn die heftige periodes voorbij.
Ik heb destijds veel opgezocht over vreemdgaan op internet en kwam zo ook op deze site terecht.
Heb veel artikelen gelezen en er ook echt wat aan gehad.
Ook het draadje van stip gaf zoveel herkenning waardoor je je niet zo alleen voelt, maar ze beschreef het ook zo goed, dat het zo herkenbaar was.
Hiervoor wil ik haar echt bedanken.

En ook ik........zelfs ná 3 jaar zoek nog steeds op google op de naam van de vrouw waarmee hij vreemd ging, waarom ik dit doe weet ik ook niet.????

Veel sterkte aan iedereen die hetzelfde overkomen is.
Houd moed, geef niet op, en heb veel geduld want het is een zeer lange moeilijke weg

dat lijkt me logisch

"En ook ik........zelfs ná 3 jaar zoek nog steeds op google op de naam van de vrouw waarmee hij vreemd ging, waarom ik dit doe weet ik ook niet.????"

Hij heeft iets kapot gemaakt, je vertrouwt hem als je diep van binnen kijkt nog steeds niet, omdat je het soms voor jezelf tastbaar wilt hebben, omdat je in je hoofd blijft herhalen hoe het was en omdat je misschien diep van binnen je voelt alsof die bom elk moment nog een keer kunt afgaan, zeker als je de eerste keer zelf moest ontdekken ipv dat het opgebiecht werd.

heel herkenbaar

Weet je het is zo herkenbaar allemaal. En @Niets zoals jij schrijft; bijna eng....alsof ik het geschreven heb. Die pijn niet meer willen voelen. Dat was/is zoveel waard. HEt is niet fijn te lezen dat het na 3 jaar nog steeds zoveel pijn doet. Maar het troost ook zeker. Troost omdat je weet dat het normaal is wat je voelt. Er kan niet zomaar een knop om. Een knop om en door alsof er niets gebeurd is. DAt gaat inderdaad niet. Hoe fijn is het om hier elkaar te hebben. Ik verafschuw nog steeds de mannen die het deden. Het rare is dat ik wel met mijn man door wil. Nog steeds. Ook ik riep altijd als man dat doet gooi ik hem buiten. Hoe anders is het gebleken als het je overkomt. En ja je verandert er door. En hoe. Je omgeving heeft ook veel moeite met dat te begrijpen, althans bij mij. Maar ach...ik denk dan "je moest eens weten"
Een paar lieve mensen weten het. Maar met hen erover praten gaat niet. Ze hebben het (gelukkig) nooit zelf ervaren en dat is zooooooo anders. Het maakt dat je je eenzaam hierin voelt en als ik dan contact heb gehad voel ik me er weer verdrietig over. Ook al hebben we het helemaal er niet over gehad. Dat vind ik zo lastig.
Herkent iemand dit?

herkenning

@Niets en @Gitte wat ben ik blij dat ik dit tegengekomen ben. Ik ben nu bijna 2 jaar verder en heb nog zoveel verdriet en pijn. Wij hebben ook besloten verder te gaan, of eigenlijk heb ik mijn man overgehaald om verder te gaan. Nu weet ik soms niet of ik er goed aan gedaan heb. Het is zo moeilijk omdat dat vertrouwen weg is en ook niet meer terug gaat komen.

Die extra's waar jullie het over hebben kan mijn man niet doen. Hij kan materieel dingen heel goed doen, uiteten of concert regelen, klusjes thuis op knappen helpen met de kids. Maar mij laten voelen dat ik nu echt zijn nr 1 ben kan hij niet goed. Dat maakt dat ik nog steeds vaak twijfel. Hij zegt dat ik echt degenen ben waar hij mee verder wilt maar het is zo moeilijk dat te geloven.

Bijkomstigheid is nog dat de vrouw waar het omgaat nog steeds in ons dagelijks leven is en dat maakt het als een marteling. Weet ook niet goed hoe ik daarmee om moet gaan.

Ik wil ook zo graag praten, maar hij praat niet makkelijk en het wordt er
niet beter op als ik dit soort dingen met hem bespreek. Mijn vrienden wil ik er niet meer mee lastig vallen. Maar het valt soms zo zwaar.

Ik ben dankbaar dat dit draadje er is en hoop dat het blijft ondanks de mensen die probeerden dit draadje te verpesten.

@Gitte je gaf aan dat jullie relatie toch verdiept/verbeterd is, dat hoor ik zo vaak maar ik vind het moeilijk om het in te zien bij ons. Of het is er gewoon niet. Merk je echt verschil want dat is wel fijn, hou dat als positief punt!

Groeten,
Molly

vergelding

Las dit net in de krant.

"Bedrogen vrouw sleurt maîtresse naakt door de straten"

Tja dan denk ik goed gedaan !

Oh en sleurt viel wel mee hoor, maar wel naakt.