tegen wil en dank....verliefd

en dan ook nog...

als ik jouw man zou zijn en we gingen samen door zo'n moeilijke tijd (zoals je schrijft), dan zou ik me ontzettend verraden voelen als mijn vrouw intussen stiekem fantaseert over een andere man. En dan ook nog verliefd wordt.

Er is dan wel niets gebeurt dat het daglicht niet kan verdragen, sjiek is dit allemaal niet ten opzichte van je man. Hij verdient jou voor 100%, net zoals je dat andersom van hem mag verlangen.

reactie

Post, ik ben niet gaan sporten en muziek beoefenen door mijn verliefdheid. Ik ben dat gaan doen tegen de spanning die de situatie met mijn zoon oproept. Hoezo is dat een primitieve manier? Dat is zelfs een hele gezonde en verstandige manier.
Enige probleempje is dat ik toen die leuke leraar tegenkwam.

Moederziel, je toon in je laatste 2 poss is veel milder. Maar lees die eerder er maar eens op na. Oei wat een oordelen!

Te verwachten

@Caro, als je zelf aangeeft dergelijke draadjes gevolgd te hebben, kan je vanuit die richting een reactie verwachten die jou niet spaart. Daarnaast heeft Moederziel je ook gewaarschuwd, zie titel.

Je geeft aan in #47 wat je niet gaat doen, wat ga je nu wel doen?

verliefd op muzikant

als ik verliefd word is dat altijd op muziekanten....

Waarom begin je dan aan muziekjes in deze situatie? Terwijl je al van jezelf weet dat je fantaseert om te vluchten? Waarom zoek je het dan op bij een mannelijke muziekdocent?
Ken je jezelf zo slecht? Je komt wat instabiel over in je posting, wat maakt dat je jezelf niet beschermt? Is je hang naar avontuur en fantasie groter dan je liefde voor je man?

Of is 't weer een manier om te vluchten- zoek je het onbewust? Onbewust geloof ik niet als ik je postings lees. Je koketteert ermee, het doet je goed.

Ik wilde dit draadje laten liggen maar ik erger me dood. Geheel gekleurd door eigen ervaring.
Destijds vriendin van man heb ik aantal keren gesproken. Ze kletste net als jij; ik werd zomaar verliefd, kon er niets aan doen, het overkwam me, zat er zomaar in, wilde het helemaal niet..
Stomme muts denk ik dan; als je het niet wilde had je 'm uit de weg moeten gaan en niet in zijn buurt moeten blijven hangen.
' maar het voelde zo fijn, ik werd thuis er ook weer zo vrolijk van, het leek zo onschuldig, had 't nooit zo uit de hand willen laten lopen, voelde me zo gezien, en ik werd nog verliefder- kon er gewoon niks aan doen, zo'n leuke man, wilde graag vriendschap.'

Ja, natuurlijk, als je in zijn buurt blijft, leuke gesprekjes hebt, reageert op een grapje, lief lacht en je krijgt reactie wil je meer. Niet bewust natuurlijk- gaat vanzelf. Wat voor voornemens je ook hebt. En dat dat echt vanzelf gaat..nee hoor bull shit. Je gaat 't opzoeken. Verliefdheid doet rare dingen als je dat toestaat.
En voor je het weet ben je ergens waar je niet wezen wilde.

Stop met dat kinderlijke geklets en neem verantwoordelijkheid.
Of kijk wat er gebeurt, daag je muzikant uit en begin wat in 't geniep.

Dan komt de harde werkelijkheid uiteindelijk wel binnen, kun je niet meer vluchten in fantasietjes en heb je pijn gebracht in je gezin.

Je speelt met vuur.

wat is er zo

kinderlijk? Vinden jullie verliefdheid kinderlijk?
Ik zie heel goed gevaren, gevolgen van gedrag als je in dingen meegaat enz. Wat is er zo kinderachtig aan?

Het is helemaal niet zo dat ik het opzoek. Ik ben hem een keer tegengekomen, buiten de les om en thats it. Verder ben ik ook totaal niet van plan iets op te zoeken. In die zin vind ik dat ik mijn verantwoordelijkheid neem. Het punt is alleen dat ik mijn gevoel niet 123 kan uitschakelen, terwijl ik dat wel graag zou willen kunnen.

De plannen om mijn instrument te gaan bespelen waren al van veel verder terug. De keus om op les te gaan was gemaakt voordat de spanningen opliepen. En dan van te voren bedenk dat je misschien wel verliefd gaat worden op je docent, dat is wel heel knap. Achteraf bekeken kan ik concluderen dat ik meestal verliefd word op muzikanten. Dus dat zou een reden moeten zijn om maar niet op muziekles te gaan ten tijde van spanning (en je dat juist ter ontspanning goed kan gebruiken)?
beetje vergezocht vind ik.

Ik heb trouwens nu al een paar x in dit draadje gelezen dat mensen zeggen iets van: 'Doe het dan maar, zoek het maar op, begin een verhouding in het geniep'.... wat is een reden om dit tegen iemand te zeggen? Ik ben dat totaal niet van plan en zeg zoiets nergens. Ik vraag tips om met gevoelens om te gaan. Wat maakt dat iemand zulke uitdagende teksten schrijft? Is dat sensatiebelust of zo?

Ik vind dat je hang naar wat shockerend gedrag en het opzoeken van grenzen gevaarlijk en unfair is in je huidige relatie.
Je vraag: hoe krijg ik hem uit mijn hoofd klonk meer als "oooo dolletjes"! Het antwoord op die vraag heb je gekregen en je wilt dat niet.
Dat is een keuze.
Wat ik dan niet snap is als mensen dreigen te verzuipen, ze op glad ijs gaan lopen. En het daarmee opzoeken. Ik vind dat je niet slim bezig bent en je door het verkeerde laat leiden. Triest voor je man. Ik zou een boost in mijn huwelijk door zo een oorzaak niet waarderen. Hij krijgt die kans niet.

Eens met Stip

Ik weet niet of je destijds in mijn draadjes hebt meegelezen, maar mijn man biechtte na 27 jaar huwelijk op regelmatig verliefd te zijn geweest op anderen. En heeft daar 1 keer, jaren terug alweer, geen weerstand aan kunnen bieden. Ik kan je vertellen, dat doet wat met je, als partner van. Bij hem was het ook steeds een vlucht. Maar in plaats van dat hij het met mij besprak, zoals ik had verwacht van iemand aan wie je trouw hebt beloofd, heeft hij dat niet met mij gedeeld. En dat heeft al die jaren voor afstand gezorgd. En ik was me daar niet van bewust. Tenminste, niet van de oorzaak. Ik heb wat getwijfeld aan mezelf al die jaren! Terwijl het zo anders had kunnen gaan als hij wel had besproken dat er iets aan de hand was. Dan hadden we er samen wat aan kunnen proberen te doen.
Wat jij nu doet, vluchten in fantasieën, kan heel goed werken, maar op het moment dat daar echt, concrete, levende mensen in figureren die in het je dagelijks leven tegenkomt vind ik dat je een grens over gaat. Zoals Stip ook al schrijft, het is een glijdende schaal en hoewel je nu heel zeker weet dat er niks zal gebeuren, denk ik dat je dan wel heel naïef bent. Waarschijnlijk is zo ongeveer elke affaire zo gestart. Beetje onschuldig geflirt, wat gefantaseer, en oeps! ineens is er toch wat gebeurd...

Neemt allemaal niet weg dat de situatie waar je in zit (en je man natuurlijk ook) ontzettend zwaar is. Daar mag je best hulp bij inroepen, om daarmee om te gaan en je staande te houden. Dat is niet raar of zwak of wat dan ook, nee, dat is gewoon verstandig. Ook al omdat jullie niet de eersten zouden zijn die door een dergelijk zware situatie met een kind uit elkaar groeien. Ik denk dat iemand die jullie hierbij steunt, die er voor jullie is, heel goed zou kunnen zijn.

en stip

de vriendin van je man, daar is dus wel een groot verschil he. Ik ben helemaal niks aangegaan, ik ben geen verhouding begonnen, ik zoek hem ook niet op, dat ga ik ook niet doen.

Ik heb ook al een paar keer het woordje "je koketteert ermee" gelezen. Waar leiden jullie dat uit af?

En voor iedereen die zich irriteert: ik dwing niemand te lezen of mee te praten in dit draadje toch? Ik vind het prima dat jullie me van repliek dienen maar ga geen verwijten lopen maken over dit draadje: scroll lekker door!

Wat ga ik wel doen vraagt iemand. Ik ga proberen me op andere dingen te richten, ik blijf op muziekles en wacht tot het overgaat.

Nee dat heeft waarschijnlijk niets te maken met

sensatiebelust zijn.

Het heeft denk ik meer te maken met jouw eigen tegenstrijdigheden.
Je schrijft dat je een goede relatie met jouw man hebt en dat je die niet in de waagschaal wilt stellen. Tegelijkertijd zeg je dat je het gevoel hebt dat je je met de contacten toch op glad ijs begeeft en dat je niet weet of je jezelf in de hand kunt houden als het wederzijds zou blijken te zijn. Je wilt hem uit je hoofd, maar je wilt er niets voor opgeven. Iedere suggestie die dat kan helpen bewerkstelligen wijs je van de hand. Want het is uiteindelijk onschuldig, zeg je. Maar dat voel je tegelijkertijd ook weer niet helemaal zo, want anders hoefde je er geen te bespreken probleem van te maken.

Verliefdheid is niet onvolwassen maar de manier waarop jij het omschrijft in mijn ogen uiteindelijk wel.

Aagje

Hoe krijg je het uit je hoofd?

Ik kan mijn tip wel herhalen: volle aandacht op je huidige relatie. Die is goed, zeg je. Nou, geniet ervan! Besteed bewust meer tijd samen. De seks is goed? Heb meer seks! Er zijn spanningen? Zorg voor ontspanning met elkaar.
Nee, je hoeft niet van muziekles af. Misschien kan een paar keer overslaan wel helpen om de leraar wat meer uit je hoofd te krijgen. Wat ook kan, is jezelf tijdens de muziekles (nog) meer focussen op het maken van muziek en ook tijdens de pauzes positief praten over je man / relatie / thuis.
Je hebt gelijk dat je de verliefdheid niet zomaar uit kunt zetten. Toch ben je er ook geen willoos slachtoffer van. Je kunt er volwassen mee omgaan. Denken: Hee ik ben verliefd. Dat is wonderlijk. En laten gaan. Je hoeft er niks mee.

niet vertellen

ik heb het ook eens meegemaakt en het -overkwam- mij ook. Ik ben na 30 meer dan gelukkige jaren nog steeds verliefd op mijn man, we hebben het fijn samen en met onze kinderen. En toch -overkwam- het me. Een man die ik tijdens een werksituatie(geen collega eigen bedrijf) leerde kennen. Het klikte en ik was me in het begin niet eens bewust van een verliefdheid. Tot ik na een werkweekend echt ziek was dat ik hem even niet zag en tegelijk de hele tijd zingend door het huis liep bij de gedachte aan hem. Ik schrok er zelf van, omdat ik niets zou willen met een ander. Ja, erg leuk was (is) hij maar ik ben 100% gelukkig in mijn eigen relatie.
Ik heb het niet tegen man verteld. Daar zou hij niks mee kunnen en andersom zou ik zoiets ook niet willen weten. Ik ben ook maar een mens. Andere man weet het (natuurlijk) ook niet, hebben nog wel even gemaild maar daar ben ik heel snel mee gestopt. Ik denk dat de spanning spannender was dan een evt vervolg.
Ik kan me niks voorstellen bij de adviezen -vertel het hem-. Bij mij zou dat weten meer kapot maken dan niet.

vertellen verbreekt de betovering

En dat doe je dus niet als je geniet van de betovering. En als je jezelf er echt op vertrouwt dat je geen stomme dingen gaat doen, dan kun je het inderdaad beter voor je houden. Lekker zwijmelen in je eentje, jezelf weer een halve puber voelen, dromerig voor je uitkijken... niks mis mee. En op een zeker moment raap je jezelf weer bij mekaar en vervolg je je leven.

Maar als je jezelf al afvraagt of die ander hetzelfde voelt voor jou, en als je de ander geregeld ziet en kans hebt om alleen met hem te zijn, en als je niet weet of je je in kunt houden als hij ook... dan kan "het vertellen" en goede manier zijn om de betovering te verbreken. En bovendien kan het voor beide partijen een aanleiding zijn om de aandacht weer meer op elkaar gaat richten.

En verder is het natuurlijk de toon die de muziek maakt.
"Weet je wat gek is? Ik ben geloof ik een beetje verliefd op iemand anders... en dat was helemaal niet de bedoeling."...
is iets anders dan:
"Ik ben verliefd en ik heb geen idee wat ik nu moet doen".

En dan ligt het er natuurlijk ook nog helemaal aan, hoe je normaal gesproken met elkaar praat over gevoelens.

In vergelijkbare situatie als die van de TS zou ik thuis rustig kunnen zeggen: "Ik geloof dat ik die muziekleraar wel een beetje erg leuk vind." Mijn man zou erom lachen of er grappen over maken. En ik zou zeggen: "ja lach er maar om. Denk je dat het makkelijk is ofzo?" Kortom: we zouden er bepaald geen drama van maken en het zou voor ons beiden weer bevestigen dat we het goed hebben samen en dat we elkaar vertrouwen.

apart, maar gelukkig

is het de afgelopen dagen al enorm afgenomen. Gelukkig weer meer rust in mijn hoofd. Focus meer op eigen man gelegd, samen leuke dingen gedaan en zijdelings over gevoelens met hem gesproken; op een luchtige manier. Ik heb hem kunnen vertellen dat ik hem ĺeuker dan gemiddeld' vind, man is niet snel jaloers en kon er wel om lachen. Ook dit maakt dat een serieuze overweging dus nu ook echt niet meer in mijn hoofd zit.

Wam,

Jij stelt dat het de toon is die de muziek maakt en geeft twee zinnen die duidelijk anders zijn volgens jou. maar wat is nou het verschil, want ik zie het niet zo?

Oh ja... hahaha!

Wat suf van mij.

De eerste zin klinkt in mijn hoofd meer als een soort vertrouwelijke mededeling. Zoiets als: ik geloof dat ik vergeten ben om wc-papier te kopen.
En de tweede is meer een noodkreet /hulpvraag die je bij hem neerlegt. Zoiets als: Oh nee, het wc-papier is op en de winkels zijn dicht!!

Goed om te lezen trouwens, dat je de focus hebt verlegd en dat het je ook helpt.

Schone lei

Ik denk dat het het beste is om met een schone lei te beginnen en de muziekles op te geven. Anders ben je niet eerlijk tegenover jezelf en wil je helemaal niet deze verliefdheid opgeven.

Duur

Ik snap je wel Caro, dat je de muziekles niet wilt opgeven. Je wilt juist muziek maken EN het is natuurlijk erg duur (600 euro per jaar of zo?) en zonde als je stop: weggegooid geld.

Maar misschien helpt het te bedenken: scheiden is nog veel duurder .

Of is je verliefdheid inmiddels gezakt en kan je weer "gewoon" zonder verliefde gevoelens muziekles volgen?

jawel hoor

e.e.a. is al behoorlijk gerelativeerd omdat ik er met man over gesproken heb. Op een luchtige manier weliswaar, niet gezegd dat ik echt verliefd ben, wel aangegeven dat ik hem erg leuk vind en samen hier grapjes over gemaakt.
Het gevoel is er nog steeds enigzins, maar ik denk mede omdat het nu bij man ook bekend is, is het toch geen serieuze optie om echt iets met hem te beginnen, op een of andere manier is dat gewoon uit mijn hoofd.
Ik heb wel het idee dat het de muziekles nog spannender maakt, vooral als ik iets moet laten horen. Op een niet leuke manier dus. Maar ik ben sowieso faalangstig dus , tja, dat hoort er dan bij. Ik speel zo slecht als ik alleen iets voor moet doen in de les, dat hij waarschijnlijk denkt dat ik thuis niet oefen, terwijl ik me dus te pletter oefen en het thuis veel beter gaat als er niemand bij is...
Daarnaast merk ik wel dat er inderdaad een klik is die maakt dat het voor, na ,tijdens gewoon erg gezellig is. Korte momentjes , maar leuk, kan geen kwaad.

dus toch

Door het met je partner te delen, is het magische eraf. Je trok eerder nogal fel van leer toen ik schreef dat je het vertrouwen van je man niet mag misbruiken. Ik ben blij te lezen dat je de moed hebt gehad het te zeggen - in welke vorm dan ook. Dat is eerlijk en zo hoort het in een goede relatie. Dat het magische er nu al zo eenvoudig af is gegaan, geeft ook te denken. Was je verliefd of wat je verliefd op het idee dat het kon?

Ik zou het in elk geval aangrijpen om jezelf eens een goede schop onder je achterste te geven en na te gaan waarom je liever wegzwijmelt in fantasie dan te werken aan volwassen relaties. En ja, nu ben ik weer bot tegen je, maar zie het maar als voorzorgsmaatregelen. Voor het geval je ooit écht in de verleiding komt en meer kapot maakt dan je lief is. Je zou zeker de eerste niet zijn.

Succes!

moederziel

je bent niet zo best in lezen geloof ik. Ik heb helemaal geen schop onder mijn kont nodig, mijn relatie is prima in orde dus werken aan 'volwassen relaties' gaat me prima af.
En waarom ik graag wegzwijmel in fantasien, ook dat is volkomen helder en begrijpelijk beschreven in mijn eerdere postst.
Je zit veel te veel met je eigen situatie in je hoofd om zuiver naar die van een ander te kijken , geloof ik. Niet dat dat gek is in jouw situatie, maar wel weer jammer dat je zo over mij denkt te kunnen oordelen.

Nou weet je Caro

Wegzwijmelen is een vorm van vluchten.

Ik heb bij de mindfulness geleerd dat de standaarreactie van mensen op onheil vaak vechten of vluchten is.
Dat is overleving.
Geen van beide omvat echter acceptatie en daar kom je uiteindelijk toch het verst mee.

Ik ben van mening dat Moederziel dus echt wel een punt heeft.

wegzwijmelen

"Wegzwijmelen is een vorm van vluchten."

En volstrekt normaal menselijk gedrag. Laten we elkaar vooral niet gaan aanpraten dat iedere fantasie of wegzwijmel-actie zorgelijk is en betekent dat je bepaalde dingen niet accepteert. Overdrijven is een kunst.

caro, veel succes

Ik zal je niet meer lastigvallen met mijn reacties. Blijkbaar wordt mijn blik zo vertroebeld door mijn eigen emoties dat ik niet meer helder kan denken ;-)
Schrik gewoon van je bozigheid!

horen

Ik vind dat moederziel een punt heeft, zoiets heb ik ook eerder gedacht, maar het is niet iets wat je wil horen. Dat blijkt wel uit dat je boos wordt, dat word je ook niet voor niets. Niet dat het waar is, wij moeten het ook maar doen met jouw geschreven woorden en dat vertekend de boel. Gewoon om over na te denken hoe dat bij jou zit. Anders kom je dit vroeg of laat weer terug op je bordje.

Misschien

Je hebt ook wel eens verteld over de minder goede eigenschappen van je man. Lijkt me geen makkelijke man om mee te leven, en ik ben op dat vlak wel wat gewend Ik vind het dus niet gek dat je verliefd wordt, wel dat je er zo mee koketteert. Misschien houdt je toch dat deurtje open?