Steeds kijken of

Meelezer

Ik was vooral een meelezer Pennenstreek, maar ik vind het (mbt je laatste verhaal) onwijs knap dat je uit de situatie bent gestapt en de hond bent gaan uitlaten. Dat getuigd van een enorm doorzettingsvermogen en bewustwording van wat er eigenlijk allemaal gebeurt. Over het algemeen kom ik met mijn lief niet in zo'n situatie waarbij dat van toepassing is maar ALS het een enkele keer gebeurt (zoals vorige week helaas) dan lukt het me dus niet om weg te lopen en mijn woede te laten zakken.... ontzettend goed van je Pennestreek.. en heel fijn weer wat van je te horen!.

Update

ik wilde jullie even laten weten hoe de vlag er hier nu bij hangt. Veel ontwikkelingen, de laatste tijd. Inmiddels heeft man een aantal sessies bij zijn therapeut gehad. Daar heeft hij veel aan en het helpt ons weer verder in het met elkaar praten en onze gevoelens en gedachten delen. Heel fijn dus.
Maar het had wel een beetje een onbedoeld bij-effect. Man heeft eindelijk gisteren alles kunnen vertellen wat er speelt bij hem en dat blijkt toch nog wat heftiger te zijn en dieper te gaan dan tot nu toe was gebleken. Precies zoals jullie (en ik) al dachten had hij nog niet alles verteld. Ik wil niet op details ingaan verder (ivm wellicht meelezende dochter) maar nasr aanleiding daarvan heb ik vanochtend besloten dat hij even ergens anders mag gaan nadenken over wat hij hier thuis heeft en wat hij allemaal kwijt dreigt te raken. Vandaag logeert hij dus bij vrienden, en verder weet ik nog niet wat zijn plannen zijn. Ik heb gezegd dat hij op de kortst mogelijke termijn een nieuwe afspraak met zijjn therapeut moest maken om te bespreken wat er nu eindelijk boven is gekomen en wat volgens mij het echte probleem is. Dat heeft hij gedaan.
Hoe het verder gaat weet ik niet, maar ik ben rustig, sterk en zelfverzekerd. Ik heb de deur nog niet definitief dichtgedaan, maar hij zal aan moeten geven of hij de confrontatie met zichzelf aan wil gaan. En als hij dat wil ben ik bereid om naast hem te gaan staan en het samen aan te gaan, maar alleen als hij echt voor onze relatie en voor mij gaat. Anders maar niet.

Ik ben blij dat nu eindelijk de bodem is bereikt, want zoals Stip al eens zei, je kunt pas naar boven als je de bodem hebt geraakt, pas dan kun je afzetten. En je kunt alleen opnieuw beginnen (of een doorstart maken) als je echt schoon schip hebt gemaakt. Naar mijn gevoel heeft hij dat nu gedaan, en daar ben ik blij om, maar dat neemt niet weg dat hij in de afgelopen jaren dingen heeft gedaan die ik niet zomaar over mijn kant kan laten gaan. Vandaar dat ik hem gevraagd heb voorlopig weg te gaan.

Ik ben benieuwd hoe dit verder gaat, hoe ver hij zelf nu gaat komen. Ik ben waar en wie ik moet en wil zijn nu, ik weet wat ik waard ben en dat deze situatie niet aan mij ligt. Naar mijn idee heeft hij echt een lot uit de loterij thuis, maar is hij te verblind door zijn eigen problemen om dat te zien. Ik hoop dat hij op tijd tot dat inzicht komt, dan zal ik graag met hem verder gaan, maar zo niet, dan maar niet. En wat op tijd is, dat weet ik nu nog niet. Het is ook allemaal nog vers, dus ik ga het eerst eens laten bezinken allemaal en er met de kinderen gezellige dagen van maken,

Wordt vervolgd!

Is dit de bodem?

Ik lees dit met verbazing en ben toch niet verbaasd. Dat je opeens zo'n opleving had samen verbaasde mij meer. Dat jij sterk genoeg bent weet ik zeker. Maar je hebt je man gevraagd weg te gaan. Maar doet hij dat ook? Wanneer gaat hij? En wat als hij niet gaat?

Pennenstreek.

Wat ben jij een topper! Het komt wel goed met jou. Dat weet ik zeker. Wat er ook gebeurt..,,,,

Ingrid

vrouw

Sterke vrouw. Wat de uitkomst ook wordt, jij komt er wel! Sterkte met alles en ondanks alles, fijne paasdagen.

Kracht

Je laat nu echt jouw kracht zien!

Hij gaat maar even nadenken en jij gaat iets leuks doen met de kinderen. Helemaal super!

Ik hoop dat je fijne paasdagen hebt en ik ben blij dat je ons nog steeds af en toe een update geeft.

Respect!

Wat ben jij gegroeid het afgelopen halfjaar!

Dorry

Hij is al weg, hij is gistermiddag toen ik aan het werk was vertrokken. Ik weet dat hij in ieder geval vannacht bij vrienden heeft geslapen, wat hij verder voor plannen heeft weet ik niet. Voor Pasen heb ik afspreken met mijn zus en mijn ouders gemaakt, vond het anders wat confronterend voor de kinderen zo met zijn drietjes. Tweede Paasdag hebben we vooralsnog geen plannen, even zien hoe het dan loopt en waar man dan is en voor plannen heeft.

Pennestreek

Alles aan je berichtje, de toon, de standpunten, de stelligheid en vastberadenheid, de rust die eruit spreekt, echt, wauw... meid, wat ga jij goed.

Even los van dat deze ontwikkeling natuurlijk niet je insteek was, en vast ook weer heel heftig is..., maar je staat er 180 graden anders in.

Lieve meid, wat er ook gaat gebeuren, het komt echt helemaal goed met jou! Ik wens je veel kracht, ik hoop voor en met jou dat je man voor jullie geschiedenis kiest, voor wat jullie samen hadden, hebben en hopelijk nog veel meer kunnen krijgen.
En als het onverhoopt toch anders uitpakt... ook dan komt het goed.

Ik wens jullie een fijne Pasen toe...

Ach Pennestreek, wat een ontwikkelingen weer, wat een teleurstellingen heb je weer moeten incasseren. Ontzettend knap om vanaf nu helemaal je eigen plan te trekken en zijn problemen bij hem te laten, jij redt je wel.

Pasen is ook maar een dag

Zo'n feestdag voor t eerst zo alleen, daar kun je als n berg tegen op zien. Goed dat je wat hebt afgesproken, dat breekt een beetje. Fijn dat hij dus de daad bij het woord heeft gevoegd. Daar ontbrak het nogal eens aan dacht ik zo. Was ook geen controle vraag he, maar je bent zo lief voor hem, dat ik even vreesde dat je hem dat gevraagd had, en dat t daar bij gebleven was. Wat er tussen jou en hem gezegd is kan ik alleen maar naar raden, maar het zal vast en zeker verdriet bij je veroorzaakt hebben. Laat dat ook een plaats hebben. Je mag verdriet hebben. En probeer veel te lachen, stomme grappen, de zaak uit z'n verband trekken, gekke spelletjes met je kinderen. Daar knap je innerlijk van op.

Eindelijk

Eindelijk lieve Pennestreek. Het heeft lang geduurd maar dan komt toch de aap uit de mouw. Ja en pas vanaf de bodem kun je omhoog. Jij klinkt sterk- ben je ook, heb je hier en real life al laten zien. Ik ben benieuwd hoe het met je man is. Hoop dat hij rust ervaren kan nu moeilijke dingen aan het licht komen.
Ik hoop dat dit de bodem is en dat hij en jij - en zo mogelijk samen op kunnen klimmen. Opklimmen gaat ook met vallen en opstaan. Jij hebt je grens aangegeven. Dat is duidelijk voor jou en voor hem.
Ik wens jullie allebei moed toe; moed om te delen, moed om aan te pakken, moed om af te wachten, moed om elkaar aan te spreken, weg te duwen en weer vast te houden.

Moed om af te wachten

Dat is een goede Stip. Ik mis hem vreselijk vanavond. Het is heel moeilijk om niet even een whatsapp te sturen. Maar ik denk dat hij de eerste stap moet zetten. Dus ik moet de moed hebben om af te wachten.
Ik heb niets meer van hem gehoord, alleen zoon kreeg gisteren nog een berichtje. De vriend waar hij logeert heeft me vanmiddag gemaild om te laten weten dat man daar het hele paasweekend blijft. Deed me toch pijn dat hij dat zelf niet even liet weten. Maar ik weet dat ik geduld moet hebben. Dus dat ga ik doen.
Vanavond lekker met een vriendin uit eten en naar een leuke film geweest. Nu lekker slapen. Morgen ga ik plannen maken, want ik moet als single moeder met een baan voor 4 dagen de boel strak organiseren. Man had het wat betreft een heel stuk makkelijker. Dus deze dagen ga ik een weekmenu maken en vooruit koken. Dat helpt alvast een beetje. Het komt vast goed.

Pennestreek

Ja, dat is ook moeilijk. Je kunt nu even niets doen. Hij is aan zet.
Ik weet natuurlijk niet of het is zo is maar ik denk dat het voor man nu pas beginnen gaat. Nadenken, onder ogen zien, praten, op een rij zetten, voelen.
Kan zijn dat hij al lange tijd alles wegstopte, laatste half jaar zich focuste op wat er mis was tussen jullie. En zolang je je daarop focust hoef je niet jezelf onder ogen te zien.
Ik hoop echt dat hij er nu mee aan het werk wil. Voor hemzelf het meest. Geheimen drukken zwaar.
Hier was het voor man destijds een enorme opluchting; hij kon zichzelf zijn. (en ik liep niet eens weg- was hij wel vanuit gegaan). Toen eenmaal echt alles op tafel lag ging bij hem heel snel de knop om. Hij wilde dit niet meer.
Daarna begon het voor mij pas- maar ik heb de indruk dat jij al een heel eind bent in dit proces.
Je mist hem. Dat deed ik ook- deed echt lichamelijk pijn. Kotsmisselijk was ik ervan. En toch kan ik mij ook nog herinneren dat ik hem soms ook echt wegduwde. Dat ik dacht; ik heb nu genoeg aan mijzelf, ik kan jou niet helpen- ga het nu zelf maar doen. Dat laatste vond ik moeilijk (want altijd zorgzaam;-( maar was voor ons allebei heilzaam. Uiteindelijk moet je het zelf doen in deze wereld. Is voor mij een wijze les geweest.

Mooi weer vandaag! Helpt ook een heel klein beetje. Lente; een nieuw begin.
Gaat goed komen.

Whatapp

Waarom kan je hem geen whatapp sturen?
Als je weet dat hij het moeilijk heeft (en daarom langer blijft), kan je hem toch wel een kort maar ondersteunend berichtje sturen? Gewoon om hem te laten voelen dat je hart naar hem uit gaat en zjn zware tijd jou niet koud laat.
Misschien heeft hij wel heel veel behoefte aan een kort berichtje maar durft hij hier niet om te vragen. Het is mogelijk dat hij in plaats daarvan je zoon een whatsapp stuurt.

Single moeder?
Bezie je man als een zieke; als je man ziek in bed lag, moest je ook je programma aanpassen, omgooien en keuzes maken.

Dat denk ik ook

Dat het voor hem nu pas begint. En dat het tot nu toe kijken was naar wat de rest van de wereld (en vooral ik) allemaal niet goed deed, om maar niet naar zichzelf te hoeven kijken. Nu moet hij met zichzelf aan de slag.
Maar ik wil hem laten weten dat ik niet bij hem wegloop, en net als jij wil ik dit samen aangaan. Maar ik ben bang dat hij zich teveel schaamt voor wat hij me heeft door laten maken om dat te vragen, of misschien vindt hij zelfs dat hij het alleen móet doen. Afwachten, dus. En sterk blijven, ik merk dat nu de adrenaline wat wegzakt ik het moeilijker krijg. Maar alles went. Ook dit.

Ik ben wel heel blij dat hij weer een klus heeft, dat helpt hem hopelijk ook. Hoewel het best lastig zal worden, fulltime aan de slag en ook nog ver weg (dus lange dagen), en dan ook nog met jezelf aan de slag moeten...

Klus

Fijn dat hij een klus heeft. Voor beetje langere tijd? Lijkt me toch dat dat wel beter voor zijn zelfvertrouwen is dan zo lang niet werken (en naar ik aanneem ook wel eens klussen gemist hebben).

Nee, eenvoudig is het niet. Maar een mens kan veel hebben. Zeker als hij wil.

Jij sterkte. Ik kan me goed voorstellen hoe vermoeiend het voor jou is, zeker als de adrenaline gezakt is.

Sterk

Wat een moed klinkt er door in alle berichten. Pennestreek: ik wens jou al het goeds toe. Nu een fijne baan, jouw man even een klus. Ik hoop dat hij sterk genoeg is om net als jou de confrontatie samen aan te gaan en te vechten voor jullie relatie.

Verder sluit ik mij helemaal aan bij de anderen. Hou vol! Je komt er echt!

Helaas toch weer even een terugval

Gelukkig geen hele heftige, maar toch, ik ben verdrietig en down en ik pieker en ik twijfel en ik maal en eet en slaap weer slecht .
Gisteren gesprek met man gehad maar ik heb dat gesprek door alle emoties helemaal verkeerd aangepakt. Vanochtend dan maar op de whatsapp gezet wat ik had willen zeggen, en daar reageerde hij gelukkig heel goed op. Hij begreep eindelijk wat ik hem duidelijk probeerde te maken. Maar het blijft een hele nare, zenuwslopende periode. En ik heb geen idee hoe lang het nog gaat duren of wat er nog gaat komen.

Waar ik heel veel moeite mee heb is dat hij vorige week boos was op mij, op de manier waarop ik reageerde op zijn laatste boodschap. Ik heb even voor hem opgesomd wat ik het afgelopen half jaar én gedurende ons huwelijk/onze relatie te verduren heb gehad. En hem gezegd dat hij echt totáál geen recht heeft om boos te zijn op mij. Dat hij degene is die nu eindelijk wel eens een keer aan mij vergiffenis zou moeten vragen. Los van hoe we verder gaan en los van of hij wel of niet nog van mij houdt. Dat kwam bij hem aan, en hij heeft ook eindelijk excuses voor alles aangeboden. En ook nog op een manier die voor mij overtuigend was, met emotie erbij. Want daar ontbreekt het nog steeds aan, dat hij laat zien dat dit alles hem ook wat doet. Hij blijft maar koel en afstandelijk, en ook al weet ik dat dat zijn manier is om grip op de situatie te houden, het maakt dat ik me onbelangrijk en niet gehoord en begrepen voel.

Woensdag heeft hij een afspraak met zijn psych, en hij heeft een mail gestuurd aan onze gezamenlijke therapeut om te bespreken hoe we nu verder moeten. Tot die tijd blijft hij in ieder geval weg. Ik heb hem wel gezegd dat er een aantal momenten zijn waarop hij zijn verantwoordelijkheid als vader dient te nemen, omdat zoon toetsweek heeft en ik donderdag uit kantoor naar een concert ga en dus pas 's nachts thuiskom. Ik wil dat hij dan thuis is, voor/met de kinderen. Gelukkig heeft zijn kinderen wel hoog op zijn prioriteitenlijstje staan dus dat was geen probleem.

Wordt weer vervolgd.

Pennestreek

Je doet het echt goed. Nu eerst poosje slapen. Morgen weer een dag.
Ik denk aan je.

Dankjewel Stip

Dat doet me goed, de support van hier en van familie en vrienden zijn echt geweldig. En zo nodig! Gelukkig niet doorlopend, maar nu dus weer even wel.
Vannacht redelijk geslapen, maar ik ben MOE en ik weet niet zo goed hoe ik de dagen door moet komen. Op mijn werk ligt de lat echt hoog, als ik heel eerlijk ben een beetje te hoog op dit moment. Masr goed, ik weet dat ook deze periode weer over gaat, het zou alleen fijn zijn als ik wist wanneer....

Zorg goed voor jezelf Pennestreek

Ik ben, net als de rest hier, erg onder de indruk van 'jouw groei'. Jij komt er wel, hoe dan ook.

En stiekem vind ik je man een beetje een sukkel dat ie het risico loopt zo'n prachtmens kwijt te raken. Hij weet niet wat ie mist....

Wees een beetje lief voor jezelf! Doe wat hoognodig is, de rest komt wel weer.

Tjonge

wat een ontwikkelingen. En wat ben jij sterk.
Het komt goed, misschien anders dan verwacht, maar het wordt weer goed.

Het is helemaal niet gek zo'n terug val, zou gek zijn als je ze niet had. Je zit nog helemaal in deze achtbaan, dan kun je nog niet van verwerken gaan spreken, je bent aan het overleven. En wat een kracht laat je daar in zien.

Ik heb bewondering voor je.
Wees lief voor jezelf, ik zie goede dingen staan, dus ook dat lukt je.

Precies

Wees lief voor jezelf. Geef je zelf regelmatig (denkbeeldig) een aai over je bol. Of omarm jezelf (kan je wel letterlijk doen) - zorgt voor oxytocine, dus is goed voor je!

En inderdaad, vooral alleen het hoogstnodige doen. Je kinderen zijn groot, kunnen veel zelf als het moet. En af en toe makkelijk eten (soep/tosti/afhaal) overleven ze ook wel.

En probeer veel te slapen. Dat helpt.

Je doet het echt onwijs goed, accepteer de moeheid, de terugvallen en vertrouw erop dat het goed komt. Ik ben wel heel blij te lezen dat je nu zoiets hebt "met of zonder man". Dat maakt je veel sterker en onafhankelijker. Fijn als hij kan schakelen en jullie het samen alsnog redden. Maar ook fijn voor jou om te weten dat jij het, zonodig alleen, ook redt!

Was dat maar zo

Dat ik kan denken 'met of zonder man', maar dat kan ik nu juist (nog) niet. Ik mis hem verschrikkelijk. Ik voel me eigenlijk net zoals toen ik hoteldebotel verliefd oo hem was. Ik heb toen 2 weken niet gegeten en nauwelijks geslapen. Alleen was dat een heel fijn gevoel, vlinders, en is het nu heel naar, een knoop in mijn maag. En ik baal daar verschrikkelijk van. Ik heb zo hard gewerkt om zelfstandiger en onafhankelijker te worden.... Dat eerste is gelukt, in heel veel opzichten, maar het tweede niet. Nee, ik ben er nog lang niet. Maar wel op de goede weg .