Steeds kijken of

en niks "accoord" gaan met een scheiding. Hem zeggen het aan te vragen en de kinderen te vertellen en anders, als hij blijft dreutelen dan ga jij de boel in gang zetten.

Niet gaan trekken aan een dood paard, niet passief en hoopvol blijven, maar concluderen dat het met deze man niet meer gaat werken, hoe graag je het ook anders gezien had.
Ik heb mijzelf en mijn kinderen altijd geleerd dat je niet bij iemand moet willen zijn die niet van je houdt.

Scheiden

Hoewel ik me kan voorstellen dat je vind dat man dan maar het initiatief moet nemen voor scheiding denk ik dat je het toch beter zelf kunt doen.
Dan heb je meer controle over de voortgang en de afwikkeling van zaken. Lijkt me vreselijk om te wachten tot je a.s. ex een stap doet, elke stap weer.
Die knoop zou ik zelf doorhakken. En 'pappa houdt niet meer van mamma, hij is verliefd op iemand anders, die dingen gebeuren, maar hij houdt nog wel heel veel van jullie, dat is anders en dat gaat nooit over want jullie komen uit hem voort en ik ben maar 'aangetrouwd'.

wie houdt wie vast

Ik volg het niet zo goed. Snap de boze reacties naar partner v Pennestreek wel, maar vraag me toch af of ze helemaal eerlijk zijn.
Volgens mij is partner altijd redelijk duidelijk geweest, hij wil eigenlijk niet meer.
En volgens mij wil hij op een manier afscheid nemen die Pennestreek het minst pijn doet.
Dat dit geen goede manier is, tsja, dat kun je vinden. Maar over belazeren praten en manipuleren, mmhh.
Niet iedereen gaat over één nacht ijs en kan zo makkelijk afscheid nemen.
Pennestreek geeft ook steeds aan dat ze zich kwetsbaar en afhankelijk voelt. Ik ben het eens met de insteek dat anders te bezien en te benadrukken, maar ik snap ook best dat partner dat zo niet ziet, en Pennestreek ook niet, en waarom is dat alleen zijn schuld dan?

Ik sluit niet uit dat hij probeert te voorkomen dat Pennestreek instort.
Die angst kan wel niet reëel zijn, maar dat wil niet zeggen dat deze niet leeft bij hem. Hem hiervoor veroordelen vind ik, tsja, nogal makkelijk.

maria

"wij" (als in: meerdere forummers) proberen al een lange tijd duidelijk te maken dat de "hints" van man duidelijker zijn dan Pennenstreek kan/wil inzien. Daarvoor probeer ik, laat ik voor mezelf spreken, haar te waarschuwen. De tekenen zijn er, de signalen, de opmerkingen en ook dat hij het stukje voor stukje wil doen, maar dat zijn doel duidelijk is. Dan kun je beter zelf die pleister verwijderen. Het manipuleren daar zei ik over: bewust of onbewust. Daarmee maak ik het geen slechte man, maar er is veel onduidelijkheid in de communicatie tussen man en Pennenstreek.

Wat Stip schrijft in #23

..."Hij is toch nog verliefd blabla bla.
Daardoor heb jij / jullie geen schijn van kans. Hoe hard jij ook werkt- je gaat het afleggen tegen een verliefdheid als hij niet erkend dat daar nu de schoen wringt. Het is misschien een symptoom van wat er speelt- maar wel een symptoom wat herstel in de weg staat..."

Dit herken ik zo goed, ik heb er keihard voor gewerkt, alles uit de kast getrokken, r.t., twee keer koos hij voor mij twee keer bleef hij verliefd. En omdat hij aangaf voor mij te kiezen waardoor ik toen opgelucht adem haalde en de boel weer wilde opbouwen was de klap enorm toen hij enkele maanden later aangaf toch te willen scheiden, hij was nog steeds verliefd... Het ging om zijn directe collega, nadat hij had gezegd met mij verder te willen had hij de mogelijkheid elders te werken maar deed dat niet, dat had mij genoeg moeten zeggen.

Jij moet je eigen keuzes maken maar probeer het heft in handen te houden. Wat ik nu even niet lees in je posts is wat hij gaat doen met degene waar hij verliefd op is. Blijft hij contacthouden of gaat hij alle contact verbreken? Dat is ook veelzeggend. Ook hij moet vechten voor jullie!

Sterkte.

Reactie

Ik heb hem zelf gevraagd naar zijn gevoel voor haar. Ik vind namelijk dat hij nog steeds te weinig deelt met mij over hoe hij zich voelt, wat hem bezighoudt. Er is volgens hem geen contact meer geweest tussen hen sinds oudjaarsdag, op die whatsapp na. Hij weet alleen zelf niet zo goed wat hij voor haar voelt, zegt hij, ook dat 'zweeft' een beetje, omdat hij geen contact met haar heeft. Hij heeft maandag weer een sessie bij de therapeut, dan wil hij het daar o.a. over gaan hebben.

Over therapie gesproken, iemand hierboven zei dat ze 5 jaar therapie heeft gehad en daar nog steeds plezier van heeft. Maar dat was vast een andere tijd, want de verzekering vergoedt inmiddels al niet meer, ik heb mijn max aantal sessies gehad, voor relatietherapie is er sosieso geen vergoeding en man heeft maar 5 sessies gekregen. Ik zou nooit 5 jaar therapie kunnen betalen. En hoewel je natuurlijk geen prijskaartje kunt hangen aan je huwelijk of je geestelijke gezondheid, het speelt toch mee dat we het allemaal zlef moeten betalen. Het speelde in ieder geval mee in mijn besluit om meer tijd tussen 2 sessie te laten zitten.

Gisteren inderdaad nog gesproken. Zijn voorstel tot birdnesting is de koelkast in gegaan en we gaan gewoon door zoals we hadden afgesproken: ieder voor zich bij de eigen therapeut en wellicht ook samen sessies, en dan in de zomervakantie bekijken wat er eventueel veranderd is en dan praten we weer over hoe we vanaf dan verder gaan. In ieder geval heeft hij gezegd dat er zeker ook momenten zijn dat hij zelf denkt dat het goed kan komen, daar hou ik me dan maar aan vast.

pennestreek

Voor mij is toch een belangrijke vraag hoe de andere vrouw er in staat. 'Wacht' zij op hem, weet hij dat hij straks met open armen ontvangen wordt, of is het slechts verliefdheid van zijn kant. Als zij ook verliefd is op hem en hij weet dat, dan zou ik echt meteen maar de handdoek in de ring gooien. Het komt zowiezo niet echt hoopvol over, met zo weinig moeite of in ieder geval openheid van zijn kant, maar als er ook nog een verliefde vrouw zit te wachten op hem is het toch een verloren zaak? En dat hij dan wil praten met de therapeut over z'n verliefdheid, mensen mina hoor, wat een halfzacht gedoe.

Verdrietig

Ik voel exact wat RoosjeRaas schrijft. Hij zaagt aan jouw poten onder het mom van je niet willen kwetsen. Misschien doelbewust, misschien niet. Hoe het ook zij, het gebeurt en jij laat het gebeuren. Ik word hier verdrietig en boos van.

Overigens, mensen krijgen van heel wat minder al paniekaanvallen. Het wordt hoog tijd dat je wat vriendelijker over jezelf gaat denken. Je hebt een loodzware periode achter de rug, en het einde is nog niet in zicht. Zo'n aanval is gewoon een fysieke uiting van het feit dat jouw grens bereikt is. Je lijf geeft aan wat je hoofd en je stemming al heel lang aangeven: tot hier en niet verder. Luister nu eens naar jezelf en naar je lichaam. Als jij je grenzen niet aangeeft, zullen je man (en je kinderen) er overheen blijven gaan.

Misschien rare vraag hoor

Maar als je dochter weet dat je hier schrijft, dan weet je man het ook neem ik aan en die andere vrouw misschien ook, kunnen die de verleiding dan weerstaan om te lezen? Ik wil je absoluut geen schrik aanjagen hoor maar het lijkt me zo'n raar idee.

Misschien

is het juist wel goed als de man van Pennestreek hier leest. Dan kan hij lezen hoe hier over hem wordt gedacht. Persoonlijk heb ik hier nog niet iets gezien van Pennestreek waarvoor zij voorzichtig zou moeten zijn.

Voor dochter is het anders. Zij is nog te jong om in te zien dat er altijd meerdere kanten aan een verhaal zitten, dat het leven nu eenmaal niet zwart-wit is, maar zeer kleurrijk.

Meerder kanten?

Paddington

Die meerdere kanten, die ontbreken hier nu juist. We lezen hier alleen de beleving van Pennestreek. Logisch, op een forum. Maar ik ben het met Maria eens dat de man van Pennestreek wel hard wordt aangepakt. Niemand hier kent hem of heeft zijn verhaal gehoord. Hoezo zou het goed voor hem zijn hier te lezen hoe er hier over hem wordt gedacht? Niemand kent hem (bijna) iedereen beoordeelt of veroordeelt deze man.

Het zou goed kunnen dat hij inderdaad graag alleen verder wil maar tegelijkertijd rekening wil houden met de wensen van Pennestreek of bang is dat zij, de moeder van zijn kinderen, instort als hij weg gaat. En dat hij zich dus opoffert, in de hoop het goede te doen. Hoeft helemaal niet zo te zijn, maar zou zomaar kunnen.

En voor de helderheid: het verdriet, de traagheid van het hele proces wordt Pennestreek niet alleen aangedaan, zij láát het zich ook aandoen.

Het lijkt me voor alle betrokkenen een erg verdrietige situatie.

Leerzaam?

@Paddington, ik denk dat haar echtgenoot uit zijn vel zou springen als hij las wat zo even in de social media gedeeld werd. Een man heeft zo ook zijn eer. Een therapeut is tot daar aan toe, maar bespreken op een forum...
Een mens heeft zo zijn grenzen.
Stel dat haar man via een forum over zijn vrouw klaagde, dat voelt toch ook niet fijn..

traagheid

mocht het lijken dat ik iets vind van mogelijke 'traagheid' , dat is niet zo. Ieder kiest zijn eigen weg en snelheid voor welk proces dan ook.

Verder kan ik me vinden in wat Flanagan zegt. Ik vind dit een leerzaam forum en kom hier graag en doe inzichten op. Maar, schrijven over mensen, anderen dan jezelf, mensen die herkenbaar kunnen zijn, vertrouwelijke en intieme zaken delen waar iemand mogelijk een gezicht heeft?

Als ik mijn situatie zelf, als kind of als partner, op een openbaar forum, herkenbaar voor anderen, zou vinden, zou ik dat heel heel erg vinden. Maar ook hier geldt, misschien is dat toch niet zo en heeft Pennestreek zaken voldoende onherkenbaar gemaakt. Want je gevoel kunnen delen en vele inzichten, opbouwend commentaar en steun krijgen is zeer waardevol.

gezicht

een gezicht bij heeft

Hoe gaat het?

Hoi Pennestreek, hoe gaat het met je?

Goed of slecht teken?

Ik vraag me steeds af of het een goed of slecht teken is dat we niets horen van Pennestreek. Ik hoop op te eerste.....

Het zal

Het zal zijn gangetje allemaal wel gaan vermoed/hoop ik. De afspraak is tot de zomervakantie pas op de plaats, dus ik hoop dat de echtgenoot zijn buitenhuwelijkse activiteiten tot die tijd nalaat of zeer goed verbergt.

Up, alleen al om aan te geven dat ik aan je denk!

Even van me laten horen

Het gaat heel goed. Met mij, maar ik geloof ook met de relatie. Ik heb het ontzettend naar mijn zin in mijn nieuwe baan. Voel me er echt op mijn plek, en kreeg van de week een mooi compliment toen iemand iets vroeg waar ik het antwoord niet op wist en zei dat dat kwam omdat ik er pas 3 weken werk. Die collega reageerde heel verbaasd en zei dat ze het gevoel had dat ik er al een jaar werk. En zo voel ik het ook. Ik merk dat ik er pas begonnen ben omdat ik nog lang niet alles weet, maar zo voelt het dus absoluut niet. Ik merk wel dat het thuisfront er wat onder te lijden heeft, ik ben niet alleen veel meer weg (4 lange dagen ipv 3 korte), maar ik ben (uiteraard) ook moe als ik thuis kom en probeer regelmatig vroeg naar bed te gaan.
Verder plan ik regelmatig afspraken met familie en vrienden/vriendinnen, en daar geniet ik ook erg van.
Man heeft helaas nog steeds geen werk gevonden, maar zoekt dapper verder. En hij houdt zich aan onze afspraak om samen leuke dingen te doen, regelmatig goede gesprekken te hebben, tijd voor elkaar te maken en het gezellig te proberen te maken. Hij had bijvoorbeeld een heel erg lief cadeau voor mij voor Valentijnsdag. Iets waar hij veel moeite in heeft gestoken en dat voor mij heel veel betekent. Daar was en ben ik heel erg blij mee.
Vorige week weer een sessie gehad met mijn therapeut, en die liet weten dat ze erg onder de indruk was van hoe mij en hoe ik me ontwikkel. We hebben het uiteraard gehad over de paniekaanval/dip van een paar weken terug en ze was het met jullie eens dat het meer lijkt op een paniekaanval dan een depressie of iets dergelijks, en ze vond dat ik het goed had aangepakt. Ook het feit dat ik man een paar moeilijke vragen had gesteld (over zijn gevoel voor de andere dame en zo) vond ze een teken dat ik steeds sterker en onafhankelijker wordt. We hebben dan ook geen vervolgafspraak gemaakt, maar we hebben afgesproken dat ik haar bel of mail als ik ergens mee zit of als ik het gevoel heb dat ik weer een gesprek nodig heb.
Man is nu twee keer bij zijn therapeut geweest en gaat volgende week weer. Hij is aangenaam verrast door wat het hem brengt en hoe hij zich voelt. Ik ga ervan uit dat na nog een of twee sessies beide therapeuten contact zullen hebben en aan de hand daarvan bepalen we of, hoe en wanneer we relatietherapie in gaan zetten.
Dus al met al ben ik erg tevreden met de huidige stand van zaken en blij met mijn ontwikkeling tot nu toe.
Wat niet wil zeggen dat ik denk dat het allemaal nu wel los zal lopen. Ik geniet alleen van de relatieve/tijdelijke rust en probeer ervoor te zorgen dat mijn energieniveau op peil blijft, want ik merk dat dat erg belangrijk voor mij is.

Wat fijn

om zo'n positief bericht te lezen. Ik ben heel erg blij voor je!

Hier ook blij

om van je te horen, en nog wel zo positief ook! Lieve meid, een dikke knuffel voor jullie! De lente is in het land, en zo te horen breekt ook voor jullie een tijd van groei aan. Hard werken hoort daarbij, maar genieten ook!!
Fijn ook dat je werk zo goed bevalt :-)

Trots

Je kunt trots op jezelf wezen dat je niet de handdoek in de ring hebt gegooid maar wist vol te houden.
Het beeld dat je man over jou schetste, hij zat ernaast.
Je hebt je kranig gehouden, top.

Fijn

Klinkt goed hoor.
Fijn dat bevestigd is door een professional, in navolging van de reacties hier op OO:-), dat je dipje geen depressie was.

En heel fijn dat je werk zo lekker loopt.

Je hebt de juiste keuze gemaakt, passend bij jou. Zelfs als het onverhoopt mis gaat tussen je man en jou, wat ik natuurlijk niet hoop voor jou, dan heb jij de voor jou juiste weg gekozen. En heb jij jullie een kans gegeven het toch samen te gaan redden.

Ik hoop dat er tot relatietherapie wordt besloten (dus dat je man er ook het nut van inziet en het serieus wil doen) om jullie kansen samen op succes te vergroten.

Geniet maar van al je persoonlijke en relationele successen die je geboekt hebt tot nu toe.