U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
sandwich generatie
Sinds een tijdje zie ik mijn ouders achteruit gaan. Mijn vader heeft de diagnose dementie, mijn moeder heeft geheugenklachten. Ik zit veel meer als voorheen in de mantelzorgrol. Mee naar het ziekenhuis, meehelpen als er toestanden zijn. Maar ook zorgen dat er mooie momenten zijn met mijn ouders. Samen leuke dingen doen, met het besef dat ze er misschien ooit niet meer zijn. Zij hebben voor ons altijd gezorgd, nu wil ik dat voor hun doen. Schoonmoeder heeft ernstige lichamelijke klachten. Dus ook daar zijn zorgen over. Gelukkig pakt manlief dit op.
Dan hebben we nog onze pubers. Oudste is ook kwetsbaar, heeft een tijd geleden een forse depressie gehad. Als ze tegenslag krijgt zijn we toch sneller bezorgd als bij de jongste. Gelukkig hebben mijn man en ik een goede relatie. Soms merk ik wel dat er al met al veel van ons gevraagd wordt. Vandaag ook, verwarring bij mijn ouders waar ik mee bezig ben. Daarna een ongelukkige dochter. Al met al hebben we onze handen dan weer vol.
Is dit herkenbaar? Ik ben blij dat we best jong kinderen gekregen hebben.
Kinderen hoeven niet voor opa en oma te zorgen
Uitzonderingen daargelaten. Ik hoop dat ze later voor mij kunnen en willen zorgen. Nu al voor opa en oma zorgen vind ik echt niet nodig.
Zoon en neef kicken er af en toe wel op om hun digitale kennis tentoon te stellen en oma 's mobieltje weer aan de gang te krijgen. Dat is leuk.
Iedere week bij oma schoffelen hoeft niet dat doen wij zelf, zij het niet iedere week.
gezelschap houden, zorgen voor elkaar,
het is maar net welk labeltje je eraan hangt. Het moet in balans zijn, het is niet goed de (klein)kinderen te overvragen!. Als het in goede verstandhouding gebeurt, lijkt het me fijn als de jongere generatie kan bijdragen aan een plezierige oude dag van de oudste generatie.
Ik heb bij nader inzien een van mijn kinderen te ijverig bij oma langs gestuurd tijdens 't middagkrantenrondje, even een kop thee. Dat was iets wat zoals ik deze persoon nu zie niet zo paste - dat was onhandig van mij. Een van de anderen had er meer gevoel voor, maar had omdat die al jong fulltime werkte, was er niet zoveel gelegenheid.
It takes a village to raise a child - en iets dergelijks geldt ook voor de oude dag.
zorgen
Zorgen is een groot woord. Mijn kinderen hoeven niet oma te wassen of het huis elke dag schoon te maken. Maar even langsgaan, een kopje thee drinken, een wandeling maken, even de afwas doen... dat zie ik niet echt als zorgen. Dat zijn gewoon zaken die je doet als je van iemand houdt. Tijd met elkaar doorbrengen, er voor elkaar zijn....
Voor structurele zaken zoals de tuin betaal ik mijn zoon dus daar zit wel balans in.
wat een reacties
Hier zitten we nog wat in de beginfase. Mijn zus en ik hebben super goed contact en bewaken ook onze grenzen. Gelukkig eisen mijn ouders nog niks. Maar we zien dat sommige zaken niet zo goed gaan en daar helpen we ze dan bij. Ik heb me ook voorgenomen om niet de persoonlijke verzorging of het huishouden te gaan doen. Dat regelen we met de thuiszorg tzt wel. Maar ik merk wel dat we er graag voor ze willen zijn. De kleinkinderen hoeven niet te helpen, daar wonen we ook te ver weg voor. Maar we proberen wel leuke dingen met zijn allen te doen. Daar genieten ze van.
Annej Je zei in je eerste stukje dat veel ouderen gezond oud worden. Ik heb eigenlijk altijd de hoop gehad dat dit ook voor mijn ouders zou gelden. Helaas, mijn moeder is 68 en al behoorlijk vergeetachtig. Dat doet me ook verdriet. Ik had haar echt wat anders gegund.
Tienie
Ik weet niet of je het goede genen mag noemen, maar bij ons vielen de meesten van het ene op het andere moment om en konden we de begrafenisondernemer bellen.
Het heeft z'n voordelen.
Klaar
Herkenbaar maar in andere fase. En achter de rug. Wij hebben laat kinderen gekregen, begin 40 toen nummer drie kwam en mijn ouders waren ook laat. Mijn moeder is jong overleden en heeft haar kleinkinderen nooit gezien en mijn vader werd vroeg dementerend en slecht ter been. Ik zie me nog sukkelen door het ziekenhuis met vader in rolstoel, peuter ernaast, en baby in buggy op zoek naar plek om te voeden. Ik heb de jaren van mantelzorg als heel erg zwaar ervaren maar dat kwam mede ook door andere ellende die in die periode op mijn pad kwam. Combinatie werk, kleine kinderen en mantelzorg is al heftig genoeg. In noodsituaties, en die waren er veel, moest ik eerst oppas regelen en dan kon ik gaan, ik kon de kinderen nooit zomaar meenemenn want wist niet wat ik aan zou treffen. Ik was soms stikjaloers op mijn buren die rustig gingen werken terwijl haar beide ouders in huis kwamen om die dag op te passen, huis en tuin aan kant te maken, te koken en daarna gezellig met zijn allen te eten. In die periode ook ervaren dat mijn broer en schoonzus mensen zijn die altijd klaar stonden en altijd hulp boden en meedachten, die kunnen nooit meer stuk. De mantelzorg voor schoonouders heb ik dan weer nooit gehad omdat er een groot gezin was en we tegen die tijd al uit elkaar waren.
klara
Jeetje Klara wat heftig. Wij zeggen wel vaak dat het heel fijn is dat we jong kinderen kregen. Dat zijn nu pubers. De combinatie mantelzorger zijn kleine kinderen hebben lijkt me behoorlijk pittig.
Ik snap dat je dan soms jaloers naar de buren kan kijken.