Relatie therapie mislukt?

Even puzzelen

' Hij heeft niets te zeggen over wat jij wil of moet. Jij kunt alle veranderingen inzetten die jij wil. En hij moet daarin mee. Dat is net zo eerlijk als dat hij bepaalt dat er niets mag veranderen. Hij zal toch moeten accepteren dat er dingen veranderen.'

Hij heeft niets te zeggen over wat zij wil.
Zij kan de veranderingen inzetten die zij wil.
Hij moet daarin meegaan.

Kan het ook zijn dat zij niets te zeggen heeft over wat hij wil?

Ik bedoel: zo kom je toch niet verder met elkaar.

Ik vond de reactie van Mirjam wel verstandig. En ik denk dat een goed samenwerkingsverband-zonder-romantiek voor veel relaties uiteindelijk een uitstekende optie is.

Tsjor

Vindplaats

Ook al is de diagnose niet officieel en wil je man hem niet horen, dan nog kan het voor jou een vindplaats zijn als het gaat om de vraag: hoe ga ik hiermee om.

Tsjor

Tsjor, dat bedoel ik juist

maar ik heb het niet heel helder opgeschreven zie ik.
Hij verlangt nu iets van haar wat zij niet (meer) kan en wil geven. Namelijk de situatie houden zoals die is. Dat is net zo eerlijk of oneerlijk als dat zij iets van hem verlangt wat hij niet wil of kan geven. Namelijk een empathische liefdevolle man zijn die rekening houdt met haar verlangens en gevoelens. Het is belangrijk dat hij zich dat realiseert. En dan is het dus zaak langzaamaan samen te kijken naar wat er wel mogelijk is, en langzaam veranderingen door te voeren.
Maar ik denk dat bij Ona het water aan haar lippen staat en dat ze nu zelf even niet de ruimte en rust heeft om goed doordachte stappen te zetten. Door nu even voor zichzelf te kiezen dient ze misschien wel tegelijk een tweee doel, namelijk veranderingen in gang zetten, gewoon al door niet meer zoveel voor naar man de plooien glad te strijken. Hopelijk ziet hij dan in dat ze het serieus meent met dat ze zo niet verder wil en dat hij dat niet af kan dwingen door tegen alle veranderingen nee te zeggen.

"Ik denk dat je even de focus op jezelf moet leggen. Lees in het draadje Verder na ontrouw eens de bijdragen van Miss. Die doet dat heel erg goed. Eerst jij, dan je kinderen, dan je werk en je moeder. Misschien ziet je man niet in dat hij hulp nodig heeft omdat jij een groot deel van dat werk al doet. Kijk wat er gebeurt als jij daarmee stopt"

@Pennestreek, dankjewel !! Knuffel!

@Ona, ik denk dat je de posts van pennestreek even extra goed moet lezen en in je op moet nemen. Heb steeds veeeeeel aan haar( en alle andere in dat draadje maar pennestreek) motto : scheiden kán altijd nog, heeft mij steeds veel aan het denken gezet!!

Zoals ik, mijn man NIET kan veranderen ( heel ander geval maar zou er niet gek van staan te kijken als een vorm van autisme ook bij hem geconstateerd word) al maanden mijn weegschaal uit balans is richt ik me idd op mezelf.

Hij staat hier af en toe raar te kijken, doe dingen die ik eerst nooit deed. Hij mag zijn eigen boontjes doppen houding. Luchtig. En zoals vanavond, had ik lekker gereserveerd bij een restaurant. Gaat hij mee? Prima. Gaat hij niet mee? Ook prima. Ik pak me op! En zoon en ga mijn weg.
Ik sta ook geregeld net als jij ( en vele andere in het andere draadje) op een T splitsing!
Het is niet gemakkelijk! Maar probeer te kijken naar je EIGEN geluk !

Wat maakt jou nog wel blij ?
Nogmaals lees haar posts en de mijne kunnen je misschien inzicht geven.
Je bent niet alleen! Xxx liefs

Oh ja

"Maar man wil het niet. Hij wil alles houden zoals het is, er is niets bespreekbaar op dit vlak. Als ik weg zou willen (echt uit elkaar) dan wordt het een onaangenaam verhaal omdat hij nergens aan mee zal werken (dat zegt hij ook zo)
Nu klinkt hij als een vreselijke man, maar dat is hij natuurlijk niet alleen maar"

Ontzettend herkenbaar. Mocht ik ooit de stap ( weer )zetten breekt de "oorlog" uit hier. Zal mij het leven zwaar zuur gaan maken. Laat mij NOOOIT gaan. Ik zal dus zelf weg moeten.
Heb al 1 maal zijn tas gepakt en kreeg hem op geen enkele mogelijkheid weg ( zelfs met twee man erbij niet)

Maar doe nu wat voor jou wel lukt. En ga je daar op focussen nogmaals! Vriendinnen, lezen, hond trainen, voetbal club van kind, koffie mama, mindfulness, naar de sauna, het bos in, vrijwilligers werk, je kunt het niet bedenken welke handvaten ik aan pak.

En zooooo dat voelt goed. Dan doet het thuis minder pijn en kun je zoveel meer hendelen...

Ik ben verbaasd over mezelf dat ik dit allemaal in me had. Het is mijn derde oog ona wat de kijk op de wereld en mens ( helaas man) mij inzicht heeft gegeven. Probeer het! Xxx

Zo en dat doet goed.

ik herken veel in je verhaal Ona

Veel goeie reacties heb je al gehad gelukkig. Inderdaad niks overhaasten, met een open blik kijken naar wat mogelijk is, voor jezelf zorgen.
Ook ik was en ben nog steeds van mening dat scheiden voor mensen met thuiswonende kinderen echt een allerlaatste stap is, na alles geprobeerd te hebben dus ook de minder voor de hand liggende oplossingen.
Helaas ben ik dus wel gescheiden. Na jaren proberen met man een andere vorm te vinden dan de "gewone" relatie. Maar zoals jij ook al aangaf, daarvoor zijn een aantal dingen nodig: 2 mensen die daar actief hun best voor doen EN iemand die erkent dat hij een beperking heeft als dat het geval is. Als dat niet gebeurt, dan heeft het weinig kans. En na zoveel jaar zoveel geven, was het bij mij op.
Nu gaan ex en ik goed met elkaar om. Ik hou van hem als van een familielid. We zijn samen ouders van onze kinderen. Maar ik ben ondanks de praktische moeilijkheden van het leven als gescheiden ouders zo ontzettend blij dat ik niet meer bij hem woon, dat ik niet meer hoef te leven alsof ik zijn partner ben terwijl we nooit gelijkwaardige partners zijn geweest...
Haast je niet, probeer als je dat nog kunt wat er nog mogelijk is maar: scheiden is ook een optie. Natuurlijk is het gezin belangrijk, maar het is jouw leven en jij bent niet minder belangrijk dan het gezin.