U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Overleg over moeder
Zoals sommigen weten, is mijn moeder oud, zelfstandig wonend in het buitenland. We vinden dat haar situatie zorgelijk is geworden. We zijn de kinderen plus aanhang plus mijn dochters. Hoe de andere kleinkinderen er in staan weet ik niet. Zij bemoeien zich er totaal niet mee. We hebben hierdoor meer overleg. En uit dat overleg kan voortkomen dat we een actie ondernemen. Nu is er tussen mijn zussen en mij een verschil van opvatting over de rol van mijn dochters. Ik vind dat ze mee mogen praten, de zussen vinden dat een belachelijk idee en zelfs boosmakend. Zij zijn van mening dat alleen de kinderen en aanhang aan mogen schuiven en handelen. De dochters mogen wel in opdracht helpen. Mijn man kan alle berichten in de groeps-app gewoon volgen, maar hij voelt geen behoefte om aan te schuiven. Hij kan ook niet echt veel uitrichten, door obstakels als zijn nah en vliegangst. Ik heb dus geen generatie"genoot" als partner in dit overleg en bij handelingen. Ook hier zijn mijn zussen niet gevoelig voor. Ik denk om eerlijk te zijn dat ze mij ook niet zo capabel vinden. Het idee dat ik mijn dichters erbij wil blijven betrekken lijkt dat versterkt te hebben. Maar dat zal ontkend worden. Het is mijn gevoel. Niet per se waar. Ze zullen het ontkennen als ik er direct naar zou vragen, dat heeft geen zin dus.
Bij ons overleg is afgesproken dat we alles aan elkaar voorleggen voor er beslissingen genomen worden. Niks mis mee. Toch blijkt de praktijk anders. Zus1 en man1 hebben zonder overleg iets besloten, dat is meegedeeld. . Ik had daar niet verder over nagedacht tot vanmorgen. Opeens dacht ik "hé wacht eens even! Dat kan wel, iets door een kleinkind laten doen kan niet?". Dan gaan toch mijn principe-angels aan.
Mijn vraag, hoe kijken jullie aan tegen een, gelijkwaardig aan de kinderen, rol van kleinkinderen bij zorg voor een (groot-)ouder? Bijvoorbeeld administratieve en persoonlijke zorg, net wat nodig is.
Eens
Ze mogen zeker wel mee. Maar hun rol zou moeten bestaan uit afwachten of ze wel toestemming krijgen om iets te doen. Ook al zegt oma " prima doe maar. " En ik daar bij ben. Want ik moet ook overleggen. Niet over wissewasjes uiteraard. Grotere zaken.
Toch Kaaskopje
Je hebt echt wel een lastige situatie bij de kop. Mogelijk dat ik er iets in herken. Als het niet zo is moet je het maar negeren.
In mijn familie was het ook niet mogelijk om te overleggen. En mijn ouder wilde uiteraard niet kiezen tussen de kinderen dus dat was eigenlijk geen optie.
En terwijl jij nog steeds moeite doet om samen te werken en overeenstemming te bereiken is je ouder al weer in zee gegaan met een voorstel van een van de andere kinderen.
Al is het een wassen neus. Want uiteindelijk kozen ze zelf door te weigeren of met de voeten te stemmen of vertragingstactieken te laten zien.
Het was lastig.
Ik zou vooral met je moeder afstemmen en overleggen en vragen wat je voor haar kunt doen en de regie bij haar laten. En als ze dan een keer meegaat, mogelijk voor de vorm, met een voorstel van de anderen, dat je even je geduld bewaart en afwacht wat het gaat brengen.
Kinderen kunnen hun ouder niet missen, hoe dan ook, en kunnen, net als bij kinderen eigenlijk, hele sterke ideeen krijgen als er iets niet goed dreigt te gaan. De een weet het dan nog beter dan de ander. Ondertussen gaat het allang niet meer over de oudere en wat die wil en mogelijk nodig heeft, maar over de angsten en de dominantie van enkele kinderen.
logisch toch?
"Maar hun rol zou moeten bestaan uit afwachten of ze wel toestemming krijgen om iets te doen. Ook al zegt oma " prima doe maar. " En ik daar bij ben. Want ik moet ook overleggen. Niet over wissewasjes uiteraard. Grotere zaken."
Dat klinkt op zich logisch.
Je weet toch helemaal niet aan wie oma dat klusje allemaal nog meer heeft toevertrouwd? Of net in een andere vorm?
Ook als je zelf een klusje bedenkt is het handig om dat te overleggen, zeker als het grotere zaken betreft.
HOeveel en hoevaak moet er eigenlijk iets gedaan worden op zo'n grote afstand en is dat echt nodig vanuit je moeder?
Ik heb nog steeds niet helemaal helder of je dochters dit zelf ook allemaal willen of dat ze min of meer jou aan het mantelzorgen zijn omdat je sommige dingen niet kan?
Hier
Hier gaan ma en zus over de zorg van pa, verder wil ik daar geen andere mensen die erover gaan. Zij moeten immers leven met de situatie. Ik ga er immers niets qua zorg verlenen, dat moeten zij maar uitzoeken.
Maar
'Je weet toch helemaal niet aan wie oma dat klusje allemaal nog meer heeft toevertrouwd? Of net in een andere vorm?'
Nou en? Moeder is toch niet dement? Ze mag klusjes uitdelen aan wie ze wil, volgens mij.
Maar waar gaat het over?
Je hebt het over 'grotere zaken'.
Mij lijkt dat je dochters geen beslissingen moet laten nemen die ook gevolgen hebben voor de anderen, zonder overleg.
Zijn er voor hen geen gevolgen dan lijkt mij ook dat dochters dat prima met je moeder kunnen regelen.
Een goede communicatie over en weer is wel zo handig, al moet je idd erg oppassen dat je moeder geen project wordt in deze, en dat er vooral gecommuniceerd wordt over haar ipv met haar.
Ik kan me de ergernis van je zussen wel voorstellen als ze het gevoel hebben dat je afschuift op je dochters. Maar ze hebben er niks mee te maken, geef dat ook aan.
Elena
Tuurlijk mag oma dat. Het wordt alleen wel irritant als blijkt dat je elkaar dan gaat tegenwerken. Overleg zou immers niet nodig zijn als het allemaal zo soepel ging. Dan was het niet eens een issue.
Overigens zou ik me bij het eerste teken daarvan lekker terugtrekken.
Wordt het inderdaad geen project?
Valeria
'Tuurlijk mag oma dat. Het wordt alleen wel irritant als blijkt dat je elkaar dan gaat tegenwerken'
Persoonlijk zou ik het veel irritanter vinden als ik mijn kleindochter iets vraag, en dan op toestemming van mijn dochter moet wachten voor het gebeurt ...
Misschien helpt het
Als concreet is wat je dochter(s) tot nu toe hebben gedaan wat niet lekker viel.
Ik heb nl het idee dat het principe dat jouw dochters ipv partner moeten mogen functioneren -met alle bijbehorende emoties want dat jouw partner niet op dezelfde manier kan helpen is niet jullie keuze en zit toch leed aan vast- de boventoon voert boven wat er nou concreet anders moet.
Het enige voorbeeld dat ik eruit kan destilleren is dat je dochter je zwager heeft gesproken nav een gesprek met een klant contact centrum. Ik zou me kunnen voorstellen dat je zegt dat in het vervolg jij zwager informeert (je dochter ernaast met pen en papier om jouw aanvullende info te kunnen geven). Dan zijn je zussen blij en kunnen jullie focussen op waar het om gaat.
Praktisch oplossen waar mogelijk, gevoelens erkennen en uitpraten (als dat lukt) zonder praktische dingen erdoor te verweven, snap je wat ik bedoel?
doen alsof
je kunt toch gewoon beslissingen met je zus nemen en doen alsof je dochters niet door jou betrokken worden? je moet toch altijd zelf afwegen wanneer je iets met je zussen bespreekt dus dat is dezelfde afweging als je maakt bij de vraag: vraag ik mijn dochter dit met oma te doen (weet ik veel, ipad op afstand installeren) of vraag ik het mijn dochter niet?
gr Angela
Ik denk
Zoals iemand hierboven noemde, dat er oud zeer bij zit. Verstoorde verhoudingen ook onder de zussen ( dr zit een kop op jullie zou mijn moeder zeggen) iedereen wil zich na jaren geen contact wat meer laten gelden en iedereen wil het het beste doen, de ene in meer harmonie dan de ander, de ander meer overheersend. Van wat je vertelde zit er overal wel een krasje op.
Wat mij betreft de zussen alleen. Kleinkinderen en partners alleen als het uitkomt of beter is. Je dochter kan mee maar kan zich afzijdig houden. Is je dochter zoals de 3 gezusters, dan gewoon niet mee; dat is vragen om wederom ellende in de familie.
Elena
Dochterssss toch?
Het klinkt me allemaal veel te ingewikkeld. Met teveel mensen die iets kunnen doen en die overal over willen mee beslissen 
Bij iemand zo ver weg heb je toch geen 3-7 man nodig?
Toestemming
Zolang oma toestemming geeft lijkt het me prima. Zolang oma niet dement is kan ze gewoon zelf beslissen over zaken. Zeker als ze zo ver weg zit zal een groot deel toch al zelf moeten doen. De regie dus gewoon bij oma laten.
Het ligt er een beetje aan
Hoe helder is je moeder nog? Dat is wel belangrijk. Als ze zelf nog alles kan beslissen heeft ze geen van jullie nodig om dat voor haar te doen. Dan kan ze jullie vragen om ondersteuning en jullie (de zussen bedoel ik dan dus) kunnen dan onderling bepalen wie wat doet en eventueel hoe of onder welke omstandigheden en voorwaarden.
Verder ligt het heel erg aan de verhoudingen binnen de familie. Hier wordt in de broers-en-zussen appgroep met de drie kinderen + de aanhang van 2 van de 3 (nummer 3 is recent gescheiden; heeft intussen een hele leuke nieuwe vlam waarvan ik vermoed dat die binnen niet al te lange tijd volledig mee zal draaien in de familie) veel besproken en overlegd. Mijn ouders zijn nu nog prima zelfstandig dus er hoeft niks besloten te worden voor/over ze. Ik denk dat als ze hulpbehoevender worden er nog steeds in die appgroep zal worden overlegd. Maar besluiten nemen is voorbehouden aan de eigen kinderen. De kleinkinderen zou ik er niet rechtstreeks bij betrekken, niet bij overleg en niet bij het nemen van besluiten. Wel bij het bieden van hulp. Dat gebeurt nu ook al. Problemen met techniek worden steevast bij de oudste kleinzoon neergelegd 😉. En als die er niet uit komt haalt hij zijn vader (mijn man) erbij.
In het verpleeghuis werkt het weer wat anders, daar willen wij maar 1 contactpersoon voor zorggerelateerde zaken en eentje voor zakelijke aangelegenheden. Dat kan uiteraard dezelfde persoon zijn. Maar het zijn er nooit 3. We gaan ervan uit dat de familie dat onderling regelt. En dat is bij familieruzies vaak erg lastig. Maar wij gaan daar logischerwijs niet tussen zitten.