oneerlijke gemene oma

Niets

Het is haar geld. Ze mag van gedachten veranderen, hoe vervelend en oneerlijk dat ook is.
Spreek met je dochter af dat jullie de wijste zijn en zoek een andere oplossing voor de kosten.

Andere oplossing zoeken,

Als je moeder zelf een dikke streep zet moet ze niet klagen als ze straks minder contact met jullie heeft.

Het enige wat je nu kan doen iis zoeken naar een andere oplossing voor je financiële probleem en haar bijdrage aan je zoon zien als eem mazzeltje want uiteindelijk had ze dat ook niet hoeven betalen.

Je moeder heeft niet in de gaten wat ze heeft aangericht.

' ze zat gewoon verwaand in haar stoel' . KIjk niet tegen haar op en laat zien dat je het ook zelf kan regelen.
Misschien kan je dochter een jaar werken en sparen om zo volgend jaar aan haar studie te beginnen. Zo ben je ook niet afhankelijk van anderen.

niets 2

Jij moet hier helemaal niets mee. Het is haar geld en ze kan ermee doen wat ze wil. Je dochter heeft nergens recht op. O, toch wel, ze kan lenen voor haar studie. Of werken.

dat barbecueverhaal is van een aantal jaren geleden neem ik aan. Ik vrees dat oma teleurgesteld is geraakt in het contact met haar inmiddels jong-volwassen kleinkinderen en dit uit door deze nare beslissing. Er zit ongetwijfeld veel meer achter dan het korte verhaaltje van je intro.

Grootouders hebben geen enkele verplichting de studie van hun kleinkinderen te betalen. Helaas denken mensen soms aandacht te kunnen kopen, maar ja, zo werkt dat meestal niet.

Vervelend

Tja het is natuurlijk haar geld en ze mag van mening veranderen. Maar ja, als het om zulke bedragen gaat kan ik me voorstellen dat het wel heel zuur is.

Ik denk, met Bromvlieg, dat het ook een soort van aandacht kopen is. Blijkbaar is 'dankbaarheid' enorm belangrijk voor je moeder en probeert ze je dochter te straffen voor gedrag dat daar naar haar idee niet bij past. Probeer er niet in mee te gaan. Misschien even het contact op een laag pitje zetten. Zij is de oudste, maar probeer toch maar de wijste te zijn.

Hopelijk heb je wel zelf voldoende middelen om de situatie nu op te lossen?

aandacht kopen?

Er wordt vaak gedacht bij grotere kado's, geldbedragen, snoep, dat het omkoopgedrag van de grootouder is.
Ik kan daar met mijn pet niet bij. Het zal gerust voorkomen, of als afkoopgedrag als grootouders kleinkinderen wat teveel werk vinden, maar dat is natuurlijk lang niet altijd het geval. Anders kun je nooit meer iets geven toch?

Natuurlijk mag oma zelf weten wat ze doet met haar geld, geven of niet, maar het is wel zuur dat het ene kind het bedrag nu niet krijgt. Kun je misschien wel weer goed maken bij een erfenis ooit.
Alleen: heb je jullie gedrag ook eerlijk onder de loep genomen?
Dus echt eerlijk naar jullie aandeel gekeken? En kan het ook zijn dat oma's financiele situatie momenteel niet zo rooskleurig is als iedereen denkt?

Ik weet nog ooit van mijn moeder dat ze niet meer welkom waren bij mijn broer en kinderen. De kinderen hadden de leeftijd om zelf contact met oma op te nemen. Mijn moeder bleef trouw een kaart met inhoud sturen en er kwam nooit een reactie.
Dan zou ik er zelf ook op een gegeven moment klaar mee zijn.

Al met al mag oma inderdaad zelf met haar geld doen wat ze wil maar is dit toch wel jammer. In de eerste plaats voor de relatie onderling en dat spreidt zich met de ouders ook weer uit en natuurlijk ook best voor het 1e studiejaar.

Er boven staan

Het is geen gespreksonderwerp meer tussen jullie en oma.

Oma vindt de opleiding van dochter niet goed genoeg. Jammer voor haar, ze heeft er niets over te zeggen en jullie doppen de eigen boontjes.

Gaat ze er zelf over drammen, dan kan je altijd nog zeggen dat het niet boeit. Komt wel goed met de verdeling van de erfenis

toch jammer

"Jammer voor haar, ze heeft er niets over te zeggen en jullie doppen de eigen boontjes. "

Nu wel ja, nu oma het eerste jaar niet betaalt. Oma is toch niet alleen goed genoeg voor geld? En dat is toch niet een reden om geen contact te hebben? En waarom kon er geen bedankje af voor een kaart als je oma daar een plezier mee doet? Best beleefd ook.
Dat eigen boontjes doppen lees ik hier, in soms net andere bewoordingen, zo vaak van schoondochters of nieuwe partners: het afbakenen van hun gezin met maar weinig ruimte voor anderen of de mening van anderen (lees: schoonmoeders/exen/oma's). Waarom mag oma geen mening hebben (ik heb het dan niet over expres kwetsende dingen zeggen)? Waarom toch dat territoriumpissen? Waar komt die drang het fort op die manier te bewaken vandaan? Jeugd? Angst?Controledwang?

Parka

Van mij mogen oma's best een mening hebben. Mogen het ook ter sprake brengen. Maar niet met sancties.... zo werkt dat niet.

Parka, ik snap je niet

Oma heeft haar mening gegeven en haar belofte ingetrokken. Ik maak de keuze om het zo te laten en gewoon te doen wat alle ouders en kinderen doen: zelf de opleiding betalen. Onderwerp is afgesloten.

Hoe je dan komt op fort bewaken en territorium pissen, ik vat 'm niet.

Is het dan beter om steeds ruzie te maken over een schenking die de kleindochter niet krijgt?

hierom

Aandacht kopen/contact op laag pitje/probeer de wijste te zijn/heeft er niets over te zeggen

Dat soort dingen. Het valt me op, doet me denken aan de schoondochterdraadjes. Ik heb al gezegd dat ik het wel zuur vind. Oma mag geen sanctie geven (ik betreur de situatie, daar niet van), maar moeder moet wel het contact op een lager pitje zetten. Das evengoed een sanctie.
Een ruzie zou ik juist niet adviseren, het tegenovergestelde eigenlijk. Het is oma's beslissing. Jammer maar helaas.

Parka,

Het moet wel van twee kanten komen. Het contact komt op een lager pitje te staan mede doordat de oma de hoorn er op gooit. Daarmee sluit oma zich ook af voor haar dochter.
Naast het feit dat de teleurstelling agv afwijzing voor de schoolkeuze pijn doet, welke TS weer op een andere manier dient op te lossen wat vervelend is want de schoolgelden dienen toch binnenkort betaald te worden, is het ook moeilijk contact behouden als een van de twee niet meer thuis geeft.

Nu houd ik wel in mijn achterhoofd dat die bezoeken aan oma misschien minder gezellig verlopen dan wenselijk is, en oma mede daarom de boot afhoudt.

Verder hoeft een grootouder nooit verplicht de schoolkosten van kleinkind te betalen. Maar ligt wel scheef als ene kleinkind wel en ander geen steun ontvangt, alleen maar op basis van niveau. Het is niet fijn te ervaren dat een ander wordt voorgetrokken alsof kleindochter minder waard is.
Stel dat kleindochter kiest voor hbo-opleiding verzorgkundige en over een paar jaar als professional aan oma's bed staat. Als oma het kan betalen maar weigert omdat de keuze van kleindochter te min is, zou ze dan ook haar hulp weigeren wanneer ze hulbehoefend wordt?

Nogmaals oma hoeft niet te betalen, doet er wel beter aan haar kleinkinderen gelijk te behandelen. Afgewezen worden doet meer met je dan alleen een geldzorg.

Een beetje herkenbaar

Mijn ouders zijn 19 jaar geleden geëmigreerd. Mijn kinderen waren toen 6 en 4. De jongste kon zich al snel niet veel herinneren van opa en oma, ook omdat we al niet zo'n warm contact hadden toen ze nog hier woonden. Mijn moeder stuurde met kerst en verjaardagen hele leuke zelfgemaakte kaarten, daar kan ik alleen maar complimenten over geven. En de kinderen kregen voor hun verjaardag 10 euro mee gevouwen. Maar ook daar bleek iets tegenover te moeten staan. Ze verwachten wel dat de kinderen contact onderhielden. Dus toen dochter 1 geen briefjes meer terugstuurde, droogde de 10 euro ook op. Dochter 2 was iets uitgekookter, dus toen zij doorkreeg dat oma wel wat stuurde als ze lieve briefjes stuurde, heeft ze dat een paar jaar gedaan. Helemaal uit zichzelf. Ik hoorde het zelf ook pas later. Maar oma en opa dachten dat ik mijn dochter had bewerkt. Dat kleinkind eigen initiatief nam, kon er niet in.

Mijn ouders hebben bewust afstand van ons genomen. Letterlijke afstand. Hoe willen ze dat een kind die nog amper weet wie opa en oma zijn, goed contact kan onderhouden? En hoe haal je het in je hoofd om daar het cadeautje aan te koppelen? Ze zijn zo hypocriet als wat hierin. Ik kreeg vroeger bij mijn verjaardag ook geld van de vader van mijn vader. Ik had toen totaal geen persoonlijk contact met deze opa (op de enkele bezoekjes per jaar met ons gezin na), hoefde hem ook nooit te bedanken van mijn ouders. Dat zullen zij wel gedaan hebben.

Maar goed, ik herken helaas dus wel dat ouders met geld kunnen manipuleren. De enige oplossing is om het verlies van dat geld te nemen en nóóit meer iets aan te nemen van deze ouder(s), tenzij je duidelijk het gevoel hebt dat er geen voorwaarden aan hangen. Een bosje bloemen hoef je uiteraard niet in de vuilnisbak te kwakken, maar geld aannemen staat voor sommige mensen blijkbaar gelijk aan dat je instemt met wat de gever van je verwacht/verlangt.

Door zo mérkbaar boos te worden op je moeder, geef je haar wel érg veel macht in handen. Ze zou er het gevoel door kunnen krijgen, dat de toekomst van je dochter van háár geld afhangt en dat jullie je gedrag gaan aanpassen om weer bij haar in een goed blaadje te komen. Dat je dus te manipuleren bént.

Even los van het gedrag van je moeder: Als grootouders geld geven voor een studie, is dat buitengewoon vrijgevig te noemen. Het is volgens mij niet normaal voor de meeste families. Halen we het gedrag van je moeder er weer wel bij, dan kun je constateren dat die vrijgevigheid zijn grenzen heeft en dat is heel erg zuur, maar nu de situatie is, zoals die is, moeten jullie het heft in handen nemen en ervoor zorgen dat er geld op tafel komt voor de studie van je dochter. Of dat nu uit eigen zak is, of met behulp van DUO... de toekomst van je dochter is níet afhankelijk van je moeder! Zo had je dat eigenlijk ook nooit moeten gaan voelen.

Seetje?

Hoe is het? We vullen van alles in over jullie familiegeschiedenis, best kans dat we ernaast zitten. Vertel eens...

Flanagan / bespreken

"Verder hoeft een grootouder nooit verplicht de schoolkosten van kleinkind te betalen. Maar ligt wel scheef als ene kleinkind wel en ander geen steun ontvangt, alleen maar op basis van niveau. Het is niet fijn te ervaren dat een ander wordt voorgetrokken alsof kleindochter minder waard is.
Stel dat kleindochter kiest voor hbo-opleiding verzorgkundige en over een paar jaar als professional aan oma's bed staat. Als oma het kan betalen maar weigert omdat de keuze van kleindochter te min is, zou ze dan ook haar hulp weigeren wanneer ze hulpbehoefend wordt?"

Als ik TO was, zou ik dit aspect dat Flanagan mooi aankaart (overigens: eerste deel is voor mij het belangrijkste), toch met moeder bespreken, als TO dat nog niet gedaan heeft. Ik zou er niets van verwachten, maar het wel bespreken. Ik zou dan zeggen iets in de trant van: ik begrijp dat je gefrustreerd bent doordat dochter niet eerder bedankt heeft. Voor pubers is dat toch minder gebruikelijk dan jij denkt, bovendien heeft het andere kind hetzelfde gedrag vertoond, dus eerlijk is jouw reactie niet. En ik vind het heel jammer dat je dat je aan dochter nu niet haar collegegeld vergoed, omdat je haar als minder wegzet door haar andere opleiding. Het zij zo.

Dan kan moeder er nog eens over nadenken of dit inderdaad het signaal is dat ze aan TO's dochter wil meegeven. Of dat ze haar besluit bijdraait. Zo niet, dan niet.

Anders bekijken

Dat je moeder niet zo aardig handelt, staat als een paal boven water. Maar je kunt het ook zo bekijken: je moeder draagt bij aan de studie van je oudste kind. Daardoor hoef jij minder bij te dragen en blijft er meer geld over om dochter 2 te ondersteunen. Zo ondersteunt je moeder toch beide dochters. Misschien niet evenveel, en het signaal dat ze afgeeft vind ik ook bepaald niet netjes, maar het zij zo.

1 Keer

Dat hoeft maar een keer te gebeuren en dan zou ik er voortaan rekening mee houden. Het kan vriezen en het kan dooien. Meegenomen is meegenomen.
Maar er altijd rekening mee houden dat oma er voorwaarden aan verbind waar ik niet in mee zou willen gaan. We gaan niet aan de emotionele chantage.
Ex doet dat hier ook. Dochter heeft nog een paar tientjes nodig voor tekenmaterialen en een agenda. We wilden dat aan ex vragen.
Maar omdat ex het niet eens is met haar studiekeuze, MBO, is het maar de vraag of dat gaat lukken.
We vragen het wel maar anders lossen we het anders op. Hij mag bijdragen, en dan wordt hij hartelijk bedankt, maar gaat niet over de studiekeuze.

kans

Het valt me op dat (bijna?) niemand het onderwerp met moeder zou bespreken.

Dat vind ik wel jammer. Ik geef mensen graag een tweede kans, voor zover ik argumenten/gevoelens heb die ik kan delen, waardoor iemand de kans heeft van gedachten te veranderen.

Ik zou in dit geval overigens geen verwachtingen hebben, maar oma wel die kans willen geven om de relatie met jongste weer wat te herstellen.

Mag ik vragen waarom anderen het niet nog zouden bespreken (nb dan ga ik ervan uit dat TO in dat gesprek nieuwe argumenten/gevoelens deelt met oma)? Zo weinig vertrouwen dat iemand nog van gedachten verandert dat jullie het niet eens zouden proberen? Of een andere reden?

Nou hierom

#1

" Ik ben zo vreselijk kwaat op haar. als ik haar wil bellen gooit ze gewoon de hoorn op de haak. Ben met mijn dochter bij haar geweest maar ze zat gewoon verwaand in haar stoel en zei glashard dat ze niet ging betalen. Wat moet ik hiermee?"

natuurlijk wel

Daarom "hamerde" ik zo op dat geen ruzie/geen contact/niet direct zien als aandacht kopen/iets anders negatiefs.

Ik zou dat niet snel opgeven, het is mijn móeder.

En ja, als je alleen komt om te vragen waarom dochter het geld niet krijgt, dan zou ik ook denken: zoek het maar uit.
Daarom ben ik heel benieuwd hoe die gesprekken zijn verlopen, hoe de omstandigheden en het contact normaal gesproken zijn.
Oma is niet alleen goed genoeg voor een bezoekje of gesprek als de geldkraan opengaat neem ik aan?

toen ik de titel las, dacht ik dat een jong kleinkind iets over haar stoute oma wilde zeggen. Daarom vraag ik me echt af hoe het normaal gaat.

Vera

Uit eigen ervaring denk ik dat een gesprek zo iemand juist geeft waar ze voeding uit haalt: namelijk de andere in een (om aandacht/erkenning/liefde) smekende positie. Macht. Bovendien draait zo iemand alles om in een gesprek en schetst ze zichzelf als slachtoffer van jouw gedrag.

Mijn moeder speelde het ook via de kinderen omdat ik me niet meer in zo'n positie laat manipuleren. Dus ook "als jij niet [....] dan de kinderen niet [....]". Maar daar ga ik ook niet in mee.

Anooo

Mijn voorstel was om het te bespreken en de aspecten te noemen die oma door haar actie teweegbrengt.

Niet om oma om geld te smeken.

Ik zou er nl. niet veel van verwachten, maar het een kans willen geven. Misschien is de emotie na een tijdje bij oma wat gezakt.

"Bovendien draait zo iemand alles om in een gesprek en schetst ze zichzelf als slachtoffer van jouw gedrag."

Kan, maar hoeft niet. We kennen de moeder van TO niet.

Overigens, TO kan dat beter inschatten, maar misschien is het handiger eerst weer "gewoon" contact met oma te hebben en het niet hierover te hebben en dan pas als de relatie weer iets genormaliseerd is, het onderwerp nog eens naar voren te brengen. Ik zou die neiging m.n. hebben om de relatie met oma en het gevoel van eigenwaarde van de jongste wat te herstellen, wat zou kunnen als oma op haar besluit zou terugkomen of daar anders over zou praten met haar kleindochter.

Waarbij ik wel opmerk dat het mooiste is, als jongste haar eigenwaarde niet aangetast wordt door de actie van oma, omdat ze ziet (geholpen door haar ouders) dat de reactie van oma meer over oma zegt, dan over haar. En dat haar eigenwaarde niet van iemand als oma afhangt.

Vera

Welke emotie moet zakken bij oma?

Anooo

Hoorn op de haak?

Boosheid?