Oma

zeker

Maar je schrijfseltje slaat in het geheel niet op de openingspost natuurlijk. Behalve de 2 dagen oppas zie ik geen overeenkomsten.
Over het algemeen genomen, ja. Als je oma niet vertrouwt, laat je die niet oppassen. Doe ik ook niet.

Vind je trouwens serieus dat als iemand stopt met oma te laten oppassen, die de kleinkinderen AFPAKT? Ik vind dat een gekke omschrijving. Ze zijn immers geen bezit van oma, noch heeft ze recht op oppassen of iets dergelijks.

Het terugnemen van een dag oppassen, na een periode van oplopende irritatie, is niet bepaald een vredesboodschap. En je gaat wel verder met elkaar. Hopelijk.

Heel

wat reacties om over na te denken. Misschien wel even goed om meer info te geven.

De band tussen grootouders was altijd goed en dit was ook de reden om voor hun te kiezen, ze gaven dit ook gelijk aan en wouden alle 3 dagen wel. Dit vond ik te veel en ik vind het ook belangrijk om andere kindjes te leren kennen, dus daarom 1 dag het kdv.

Ik snap dat dingen anders gaan en ze heeft haar eigen kinderen ook prima groot gebracht dat is niet het probleem.
Helaas zijn er inderdaad wel al andere dingen voorgevallen die ik niet zo goed begrijp. Als ik bijv aangeef dat de speen thuis niet meer gebruikt wordt en dochter blijkt hem daar gewoon telkens wel te krijgen omdat ze hier zo van geniet dan snap ik dat niet. We hebben het toch besproken?
Als ouders overleg je ook over bepaalde dingen mbt opvoeding, dit verwacht ik tussen ouders en grootouders eigenlijk ook. En nee we hoeven niet over alles een vergadering te hebben

Het is niet zo dat ik gelijk over 1 groot cadeau val, ik heb niks gezegd bij de vorige 2 want ik snap ook dat ze opa en oma zijn. Ik heb een tijdje geleden wel aangegeven dat er niet wekelijks (kleiner) speelgoed gekocht hoeft te worden. Maar daar gebeurt dus niks mee.
Dochter past zelfs nog niet goed op de fiets, ze is 2 jaar.
En als je dan echt een fiets wil geven waarom niet even overleggen en dan bijv op verjaardag of voor sinterklaas geven?

Laatst vertelde dochter dat ze iets van mij niet had gekregen en oma zei: als oma erbij was had je het wel gekregen! Man zegt dat het als grapje was maar ik denk alleen waarom?

Ik vind de situatie gewoon lastig en zit wat met mezelf in strijd.
Ik besef mij dat band tussen grootouders en kind belangrijk is en hier ben ik ze ook dankbaar voor. Ik heb helaas toen dit besluit gemaakt en denk ook niet dat ik dat zo terug kan/wil draaien. Dochter vind het heel fijn, grootouders zijn gek op haar en man vindt het ook fijn. Overigens begrijpt mijn man mij ook heel goed en snapt sommige dingen ook echt niet. Maar het is wel zijn moeder.

Daarom dacht ik misschien is het een idee om naar 1 dag te gaan, als compromis om de dingen makkelijker los te kunnen laten. Maar inderdaad dit verandert misschien ook wel niks aan de dingen. Maar wat wel?

Loslaten

Blijkbaar is oma supergelukkig met haar kleindochter. Laat het gewoon zo. Jullie eigen opvoeding voert echt wel de boventoon. Een oma is een oma en voor een kind echt geen concurrent voor de moeder. De oma's van mijn kinderen haalden ook allerlei fratsen uit met oppassen. Superverwend werden ze. Maar ze hebben wel geleerd dat dat niet helemaal normaal is. Alleen bij oma wel. Dat is best wel heel fijn voor kinderen, dat ze merken dat ze voor oma heel speciaal zijn.

Nee Pluk

Jess zegt bijvoorbeeld ook iets over de speen. We hebben net een hele discussie kunnen lezen over fietsen en verwennen en hoe dat voor oma is. Maar alles bijelkaar, en dan die speen, ik zou het ook lastig vinden.
Ik denk nog steeds dat de oplossing ligt in het contact tussen jou en je man. Jullie voeden samen je kind op, daar komt nu iemand tussen en dat voelt voor jou niet goed.

Jess,

Ik hoop voor je dat je dochter spoedig een neefje of een nichtje krijgt. Ik denk dat dat het enige is dat oma gaat veranderen want oma hoort ook niet graag hoe kleinkinderen sputteren bij scheve situaties, als ze die zelf gecreëerd heeft.

Maar de reactie van oma: ‘ van mij had je het wel gekregen’, vind ik rond uit typerend.
Nog even doorbijten, over twee jaar verdwijnen de vaste oppasdagen en heet de spontane bezoeken aan de opa en oma gewoon visite.
Visite heeft een andere dimensie; daar blijf je bij en kan je iets aansturen. Dan zijn de ouders aanwezig en vindt er vanzelf meer communicatie plaats. En in geval jullie er niet bij zijn, en oma en kleinkind gaan shoppen, strijk je over je hart.

Jess

Als je niet tevreden bent, dan moet je er wat aan doen. Tegen manlief zeggen dat je zijn moeder een slechte oppas vindt omdat ze teveel kadootjes koopt, is niet het argument waar je het mee gaat winnen. Sterker nog, ik ga er vanuit dat als je naar een gastouder of KDV gaat, daar ook speelgoed is. Dus zo gek vind ik het niet dat oma nu van alles koopt om jouw kind te amuseren en dat blij presenteert. Oma vindt dat oppassen misschien ook wel leuk, maar ook vermoeiend en een blij kind is nu eenmaal makkelijker dan een nukkig kind. En waar maak je een kind blij mee, met wat nieuws... Oma is namelijk wel heel lief om dat voor jullie te doen! Ze heeft je man ook groot gekregen dus zo heel slecht zal ze het niet doen.

Dus ga op zoek naar een argument waarbij je je zin krijgt zonder iemand te beledigen of te kwetsen als je vindt dat de aandacht, opvoeding en verwennerij bij oma niet naar je zin gaat. Je kind heeft als peuter wel behoefte aan sociale contacten en wat schoolsere activiteiten. Is een peuterspeelzaal niets? Ik weet niet of oma in de gelegenheid is om haar dan op te halen en als het niet in haar woonplaats is, kan ze misschien 's middags bij jullie in huis oppassen. Zeker in het begin zijn ze daar 's middags behoorlijk moe van en dan slapen ze grotendeels. Allemaal tijd waar je schoonmoeder zich niet te veel kan bemoeien met opvoeding en verwennerij.

Peuterspeelzaal

Idd Annaniem, mijn kinderen gingen met 2,5 jaar ook twee ochtenden naar de peuterspeelzaal om met leeftijdgenootjes te spelen, zingen etc. Ze leerden daar ook hoe ze gezamenlijk aan een grote tafel plaats namen en wachtten op drinken of fruit. Ze leerden delen en omgaan met elkaar. Geleidelijk aan zoals het leven op de basisschool.
Dat is inderdaad een goed argument.

Ik zou alleen wel na afloop, het zo organiseren dat kind naar het huis van oma gaat zodat oma in haar eigen huis meer op haar gemak is. Als kind moe is, doet ze maar een dutje op de bank.
Daarnaast is het voor oma gezellig en mogelijk leerzaam als ze door het ophalen van kind van de speelzaal, meer in contact komt met andere opvoeders.

Flanagan

Dat zou ook mijn voorkeur hebben, ik hoef mijn schoonmoeder niet elke week alleen in mijn huis. Horror, dat ze in mijn kasten gaat neuzen. Maar ik weet natuurlijk niet waar de peuterspeelzaal zit, waar Jess woont en waar haar schoonmoeder woont. Kan ze naar oma dan fijn naar oma. Kan dat niet omdat oma niet in de buurt van de peuterspeelzaal woont dan moet dat misschien toch anders. Kwestie van kiezen uit verschillende kwaden.

Jess, heb je anders nog recht op ouderschapsverlof? Tegen die tijd dat de kleine naar de peuterspeelzaal gaat, kun je misschien verlof nemen voor de middagen en heb je geen opvang meer nodig tot ze naar de basisschool gaat... Of kies een peuterspeelzaal met een KDV zodat ze voor die paar uur waarin ze zal slapen dan beter daar kan blijven het is maar net hoe je de boodschap verpakt. Zo maak je het een praktisch argument ipv dat je oma afvalt.

Kinderdagverblijf de Duiventil

Toen dochter eindelijk een plek kreeg op het kdv na eeuwen op de wachtlijst te hebben gestaan, deden ze er moeilijk over dat ik haar "maar" drie dagen wilde brengen. Dat zou niet goed zijn voor de continuiteit.

Ik ben echt verbaasd dat je een kind nu maar 1 dag per week naar de opvang mag brengen. Je vraagt knap veel flexibiliteit van een jong kind met als je de opvang zo hapsnap inricht met een dagje om/pa A, een dagje om/pa B , een papadag , een mamadag en een dagje KDV die allemaal hun eigen aanpak hebben.

Opvang van het buurmeisje wordt zo geregeld. Daar vang ik wel eens wat van, en die drenst veel. Ik kan me niet aan indruk onttrekken dat meespeelt dat ze gewoon weet waar hij ze waaraan toe is. Misschien dat zo'n wisselend opvangschema werkt voor een gemoedelijk, meegaand kind. Buurmeisje is energiek en temperamentvol, Vader houdt haar kort, een oma is op zijn zachtst gezegd weinig kordaat.

Een oppasoma is maar dan alleen voor de leuk, die voedt ook mee op. Ga dan in elk geval af en toe eens met zijn allen rond de tafel zitten, en spreek w door waar je tegenaan loopt en een gemeenschappelijke aanpak.

Als door de wol geverfde ouder vroeg ik me in eerste instantie ook af waarom je je druk maakte over die fiets. Totdat ik me herinnerde dat man en ik van de eerste driewieler ook een projectje hadden gemaakt. Een mooi klassiek Wintherfietsje dat we de avond voor haar tweede verjaardag nog hebben zitten versieren met crepepapier. Dus waarschijnlijk had ik het ook niet gewaardeerd als opa en oma onverwacht met een fietsje aan waren komen zetten.

Fiets

Ik vind het niet meer dan logisch dat een kind een fiets heeft bij oma. Die ging bij ons ook niet heen en weer, niet heel handig in mijn kleine Peugeotje. De nieuwe kleinkinderen bij oma waren allemaal jongens, dus dochters roze fietsjes zijn niet doorgegeven. Maar wel gewoon door oma ingeruild of doorverkocht. Het is dus niet echt een cadeau, maar wel heel fijn dat oma die fiets neerzet.

Overleg en Ava

Ik blijf het toch heel gewoon vinden als grootouders aan de ouders vragen of ze bezwaar hebben tegen een groot cadeau. Ten eerste worden de ouders dan niet overrompeld door het cadeau, maar ze hebben ook het gevoel dat hun "gezag" gerespecteerd wordt. En dan maakt het niet uit waar dat cadeau staat. Ik kan mezelf eigenlijk ook heel goed voorstellen dat ouders zelf een fietsje kopen om bij opa en oma te zetten.

Ava, je bent toch niet serieus hoop ik met je opmerking dat je maar niet naar opa en oma moet gaan als je niet wilt dat oma snoep geeft?

Meer dan alleen,

Ik denk dat het niet alleen om de fiets gaat. De fiets was m.i. de druppel.

Spullen

De oma van mijn oudste kinderen (de moeder van mijn eerste man) koopt ook vaak dure dingen voor de kinderen. Ze heeft zelf ook een dure smaak. Toen de kinderen kleuters waren beseften ze echt niet dat die shirtjes van Ralph Lauren en Lacoste waren en niet van de Zeeman. Of dat die fiets nieuw was en niet tweedehands. Ze vonden alles leuk en waren net zo blij met de stickers die ze van de buurvrouw krijgen. Nu ze tieners zijn beseffen ze maar al te goed wat oma's cadeaus waard zijn en ze weten waar ze oma om kunnen vragen. Ergens vind ik het ook soms vervelend omdat het te veel en te makkelijk is. Aan de andere kant denk ik ook wel dat het heel fijn is dat oma dit nu nog voor hun kan doen. Oma heeft er zelf veel plezier van en de kleinkinderen hebben er ook veel plezier van. Eigenlijk moet ik daar gewoon wat buiten staan.

De moeder van mijn tweede man heeft minder geld en ook een minder dure smaak maar zij stuurt ook heel veel cadeaus naar de kleinkinderen op. Ze woont ver weg dus ik snap eigenlijk ook wel heel goed dat dit een van de weinige dingen is die ze regelmatig voor haar kleinkinderen kan doen. Als we daar zijn dan worden ze ook volgestopt met snoep en dergelijke. Oma heeft trouwens ook een kamer vol speelgoed voor de kleinkinderen (niet alleen voor onze kinderen maar ook voor de kinderen die dicht in de buurt wonen).

AnneJ

Pffff….misschien hier op dit forum best een apart thema openen, enkel en alleen over grootouders?
Het lijkt me dat relaties tussen kinderen, ouders en schoonouders heel vaak de verkeerde richting uitgaat wanneer het op kleinkinderen aan komt.
Het is een beetje erover, vind ik dan persoonlijk, om te zeggen, dat je als ouder bij een eerste kind nogal 'bezitterig' kunt overkomen naar je kind toe.
Het is inderdaad allemaal nieuw, spannend, heel intens zo dat eerste moederschap en dat je bezorgt bent en het beste wilt is gelukkig maar heel normaal, maar dat wil niet zeggen dat je als moeder/vader bezitterig overkomt.
Het is een nieuwe stap in het leven van een jong koppel en daar willen ze 'samen' even aan wennen en daar hebben wij hier altijd van't begin respect voor gehad.Het is nu hun gezinnetje en dat moeten ze zelf regelen en invullen zoals zij dat willen, dat is mijn motto.
Ons kleinkind gaat naar de opvang op bepaalde tijdstippen en dagen, verder spring ik twee halve dagen in.
De andere grootouders hebben die kans mislopen.
Er kan vrij snel ruzie ontstaan door het feit dat sommige grootouders het wel goed bedoelen, maar niet inzien dat het hun 'kleinkind' is en niet 'hun kind'.Het is moeilijk te verwoorden vaak, maar als grootouders heb je rechten, maar moet je ook weten waar die rechten op een bepaald moment eindigen.
En wat cadeautjes betreft...wij kregen veel spulletjes van dochter zelf, die ze tweedehands op de kop wist te tikken en zo af en toe breng ik ook al eens wat mee, maar zeker geen heel dure dingen.En...kinderen moeten uiteraard ook wel leren dat je niet om de haverklap grote spullen moet krijgen, want het is zoals Jess zegt...wat moet je dan nog geven bij speciale gelegenheden (sinterklaas, verjaardag, kerst...)

Ik kan wel begrijpen dat het voor haar man niet makkelijk is, want het is en blijft zijn moeder.Ik herken hier heel veel in.Geen ruzie willen lijkt me logisch, maar aan de andere kant zou het niet slecht zijn dat hij ook eens zegt dat het zo niet echt verder kan en zijn vrouw zich er niet oke bij voelt.Anders bestaat het risico erin dat zij uiteindelijk degene gaat zijn die met de vinger wordt gewezen als ze er iets van zegt.Als koppel moet je hierin een evenwicht zoeken, zonder de andere te benadelen.Niet altijd eenvoudig, maar het moet dan wel van beide kanten komen uiteraard.

Doenja

"Wat maakt dat jouw man liever jou kwetst dan zijn moeder? Zijn de waarden van zijn moeder belangrijker dan jouw waarden?"

Het voo de hand liggende antwoord is natuurlijk dat hij zich bij jou veiliger voelde dan bij haar. Helaas wellicht onterecht...