Oma

Even terzijde

Ik heb zelf geen kleinkinderen, ik weet niet of ik ze zal krijgen. Op mijn werk zie ik massaal vrouwen voor een deel ontslag nemen om op hun kleinkinderen te passen. Over seksisme gesproken, ik heb nog nooit een man dit zien doen. En ook: ik kan het me helemaal niet permitteren om minder te gaan werken als er een kleinkind komt. En als ik met pensioen ga heb ik echt andere dingen te doen, dat weet ik nu al. Dat gold trouwens ook voor mijn moeder.

Achteraf

Als TS had geweten wat ze nu mag ervaren, had ze het mogelijk anders geregeld.
Toen ze de twee dagen afspraken, gingen ze vanzelfsprekend uit van een goede verstandhoudingen een win-win situatie. Alleen is deze anders uitgevallen en is de vraag hoe ze hier het best mee kan om gaan.
Zelf heb ik totaal geen ervaring met oppasoma’s op reguliere basis. Maar ik heb wel een vraag aan de oppasoma’s hier.

Heeft er een grote verandering plaatsgevonden in de wijze van zorgdragen door oma’s vanaf het moment dat de kinderen naar de PO gingen?
Ik denk dat TS iets met die antwoorden kan, omdat ze op een T-splitsing staat of ze zich hard moet maken om haar man te laten inzien dat hij haar serieus heeft te nemen of vindt de verandering vanzelf plaats wanneer oma minder hele dagen op de kleinkinderen past. Soms verdwijnen de problemen vanzelf...

En hier

Ach, schoonmoeder was hier vaste oppas. En soms vond ik dat best lastig, kwam een beetje in een (concurrentie) strijd terecht. Ik was ook zeker niet alleen maar blij met al haar acties.
En nu, achteraf, nu er geen oppas meer nodig is, ben ik alleen maar blij met hoe het allemaal gelopen is. In grote lijnen heb ik het allemaal laten gaan, weleens gemopperd tegen man over het gebeuren maar uiteindelijk alles laten lopen steeds. Kinderen zijn wel periodes deels ook naar bso gegaan maar altijd ook veel naar oma. (en opa maar die voelde zich iets minder verantwoordelijk dan oma)

Achteraf lijken me de minpunten zo onbeduidend.
En de voordelen zo kostbaar, waardevol. Juist de verschillen tussen oma en mij zo van waarde voor de kinderen!
Ach, achteraf voelt het als 1 groot kado. Voor mijn kinderen. Voor oma en opa. En ook voor mezelf.

En weet je, een beetje teveel verwennen is echt minder slecht dan een beetje te weinig verwennen.
Probeer (ook!) blij en dankbaar te zijn voor de liefde en aandacht voor je kind.

Ondankbaar

Jee wat doen jullie allemaal moeilijk zeg. Voor de topicsarter: wees blij dat je schoonmoeder zo betrokken is en dat ze 2 dagen wil oppassen. Dat snoepen, daar kun je wat van zeggen. Maar als zij een fiets voor je dochter wil kopen, laat dat. Prima toch? En dat zij haar wil leren fietsen is toch leuk en het verstevigt de band tussen oma en kleindochter alleen maar. Het riekt een klein beetje naar jaloezie wat mij betreft. Er blijven zat dingen over die jij samen met dochter kunt ondernemen...

Oppasoma EN opa

Emma, hier toch echt ook een oppasopa. Sinds kort hebben wij een kleinkind en ons kind heeft zoveel vertrouwen in ons dat we daar een dag in de week voor mogen zorgen. Ik werkte al parttime en man is nu ook een dag minder gaan werken zodat we het samen kunnen doen, dat geeft voor ons ook veel gemak en vrijheid. Hij was dat toch al een beetje van plan, om wat af te gaan bouwen nu de pensioenleeftijd verhoogd is. En nu komt dat goed uit.
Meer dan een dag hebben we geen ruimte voor en voor ad hoc oppas ook niet, vanwege ons eigen werk. De andere oma heeft geen structurele dag (wil niet wekelijks vast zitten) maar wil best ad hoc komen. Voor onvoorziene nood (zoals ziek en kan niet naar kdv) en voor als wij er niet zijn. Heel fijn geregeld dus.
Van te voren hebben we wel besproken wat de grote lijn is maar ook dat er ruimte ligt voor eigen invulling, omdat iedereen een andere aanpak en opvoedstijl heeft. Tijdens een oppasdag kan de oppas niet bij alles denken: zou dat van de ouders mogen. Je borgt gezondheid en veiligheid maar bij de oppas mag soms iets wel wat thuis niet mag en andersom, en gebeuren dingen op een andere manier. Dat moet kunnen, die verschillende stijlen is echt niet erg zoals Hillie ook opmerkt. Gelukkig zeggen de ouders van ons kleinkind, jullie hebben ons ook goed groot gebracht dus we hebben vertrouwen in jullie.

Haha Elleke :-)

Eindelijk een opa in beeld ;-)!
Goed dat jullie van tevoren eigen invulling, opvoedstijl ed bespreken. Zo kan het dus ook en hoef je geen irritaties achteraf met de mantel der liefde te bedekken. Juist als je om elkaar geeft en voor elkaar wil zorgen maak je goede afspraken.

Lief?

Of het geven van een duur kado in dit geval lief is, vraag ik me af. Het is lief in materiele zin naar kind toe en het is lief voor oma zelf. Oma doet zichzelf vooral een kado.
Het komt eerder heel egocentrisch op mij over. Zo van, kijk ik geef een groot kado aan kind, maar eigelijk geef ik mijzelf iets veel groters, en je kan er niets van zeggen want dat hoort niet bij een gegeven paard.

Of egocentrische mensen zich hiervan bewust zijn? Dat kan, het kan ook niet. Zulke mensen die geen plan, of een korte termijn plan hebben met zoiets, daar borrelt ongefilterd naar boven wat de bedoeling was: iets voor zichzelf. Wil de persoon dat niet, dan moet er eerst goed gewikt en gewogen worden en dan pas kan er iets uitkomen wat niet meteen perse egocentrisch is. Maar het is geen excuus.

In mijn ervaring splitst echte egocentrisme andere mensen onderling, zoals dat bij partner en TS gebeurt. (Je komt er plotseling achter dat je tegenover elkaar staat.) En waarom zou je als moeder dat bij je zoon en diens partner doen en dan ook nog eens gedragen als de concurrent van de partner? Dat is toch vreemd. Daar kan pijn achter liggen, een gemis of arrogantie. Wat het ook is, het is duidelijk wat ze van jou vindt. Daar moet je een halt tegen roepen. Zo snel mogelijk want je voedt een steeds groter wordend hongerig monster dat huist in je schoonmoeder. Het zal niet snel genoeg zijn als ze er een gloednieuwe fiets tegenaan gooit. En jij wordt kleiner.

Ik denk dat de enige manier is om alles terug te draaien en alleen oma nog in te schakelen als zij er zelf om gevraagd heeft en alleen op jouw voorwaarden. Als dat al kan. Die voorwaarden die moet je vooraf laten weten. Ze moeten niet te letterlijk zijn (want dan heb je kans dat ze er een spelletje mee speelt) maar wel heel duidelijk. Aangezien jij waarschlijk niet zo egocentrisch bent, zal je daar flink over na moeten denken. En levert dat weer gedoe op, gedoe waarvan jij dus heel goed aanvoelt dat het niet klopt en dan eerst bij jezelf te raden gaat (klopt het wel wat ik voel en hoe verhoud ik mij hierin). Dan moet het meteen ophouden van jouw kant. Geen uitleg, geen tekst liefst (want daarin zal jij, die alles eerst goed overdenkt, verliezen): kind ophalen en niets laten liggen en klaar. Nadenken en overlgeen doe je maar later: jij zit wel snor in elkaar.

Is dat schadelijk voor je dochter ? Het scenario van oma is veel en veel schadelijker. Je wilt niet dat ook jullie dochter en haar moeder (en vader) splitsen (opeens tegenover elkaar blijken te staan).

Diplomatiek

Ik snap wat Ava schrijft en heb mijzelf ook vaak afgevraagd wat iemand beweegt om onrust in de relatie van je kind en zijn/haar partner levend houdt.

Ik heb mij niet diplomatiek opgesteld maar het contact op stand-by geparkeerd, daarbij de ander ruimte gevend de arrogantie van zich af te gooien, tevergeefs.
Tegelijkertijd heb ik mij ook vaak afgevraagd of ik mij diplomatieker had moeten opstellen want de rest van het gezin heeft gezien hoe ze mij niet wenste aan te kijken terwijl ze naar hen heel hartelijk was en de kinderen hebbben kunnen horen hoe man en ik stevige discussies hadden.
Ik had zo graag de klok terug gedraaid en op diplomatieke wijze stap voor stap het leven zo gedirigeerd dat je van ongemerkt elkaar afdrijft.

Ik snap wat je bedoelt maar je conclusie lijkt me voorbarig, kort door de bocht.
Een kind een gloednieuwe fiets geven doen wel heel erg veel mensen. Als die allemaal egoïstisch zijn dan is egoïsme blijkbaar menselijk.
Alleen.. de norm binnen onze cultuur is ook dat je er als ouder over gaat.
Er kunnen verschillende redenen zijn waarom mensen zich niet volgens die norm gedragen. Een daarvan kan egoïsme zijn, maar ik kan nog wel wat anderen ook bedenken.

Hillie

Maar ook als opa en oma heb je de band tussen ouders en kind te respecteren, zelfs als je handelt uit liefde.

Ik heb het gevoel

Dat deze gedachtengang komt van mensen die zelf in een moeilijke of afstandelijke reden met (schoon)ouders zitten of zaten.
Ik heb mijn (schoon)ouders nooit bevochten over mijn kinderen.
Ik kan ook heel slecht tegen machtsspelletjes van beide kanten en nee natuurlijk ben ik het niet altijd eens met (schoon)ouders. Maar ik vind het juist een verrijking als de kinderen de verschillen zien; weten ze meteen dat ouders ook geen almachtige wezens zijn.

Maar TS zegt het los te gaan laten om vervolgens de oppastijd te halveren. Dat is niet loslaten.
Ik hoop heel erg dat ik bij het leven van mijn kinderen en bijna kleinkinderen betrokken mag zijn. Ik denk dat we elkaar goed liggen en aanvoelen. Maar de wraakzuchtige negatieve gevoelens die ik hier zo vaak hoor vind ik wel heel naar. Soms voor de kinderen maar even zo vaak voor de grootouders.

Wat overdreven

Als ik een kleinkind zou krijgen en ik mag er op passen zou ik ook zorgen dat ik leuk speelgoed in huis heb. Nu ben ik geen fietser, maar anders zou ik ook een fiets kopen. En dan ben je ineens een egocentrische grootouder. Heel apart en vergezocht.
Mijn dochter had bij oma een fiets, zandbak, glijbaan en schommel, en dan gingen ze ook nog regelmatig koekjes bakken en naar het strand. Allemaal ter meerdere eer en glorie van oma? Heel bijzonder....

Flanagan

En als ouder heb je de band tussen grootouder en kind te respecteren.
Niet?

He gelukkig Phryne:-)

Zo gek is het hier ook. Er is hier in huis nu een bed, bad, box, wipstoel, maxicosi, knuffels, rammelaars, luiers, flessen, kinderwagen. Daar komt later nog bij een kinderstoel, autostoel, fietszitje, driewieler, boekjes, en speelgoed dat ik nu nog niet kan verzinnen. En daarna een zandbak, fietsje, en vast nog veel meer.
Het meeste van de kringloop of marktplaats, maar dat doet er niet toe want dat verschil ziet een kind niet.

Opa minder werken

Hier gaat opa ook binnenkort een dag minder werken.
Op zaterdag passen wij eens per 14 dagen op zodat zoon kan blijven voetballen.
Nu binnenkort nummer 2 komt, heeft opa besloten een dag minder te gaan werken,zodat hij ook op woensdag mee kan oppassen.
Niet omdat het moet, maar omdat wij er alledrie zovan genieten.

Hillie

Ik reageerde op je zin:’ Er kunnen verschillende redenen zijn waarom mensen zich niet volgens die norm gedragen. Een daarvan kan egoïsme zijn, maar ik kan nog wel wat anderen ook bedenken.’

Mense; die zich niet volgens de norm gedragen, scheppen onrust in een jong gezin.
De band met kleinkind en opa/oma is waardevol wanneer er niets tussen staat.
Als er iets tussen staat, is m.i. de band tussen kind en verzorgende ouders belangrijker dan tussen kind en grootouders.
Dus ook al wilt oma haar kleinkind verblijden met een mooie fiets of andere grote kado’s, ze heeft wel rekening te houden met de wijze waarop de ouders hun kind willen opvoeden. En bij twijfel, communiceren.
Wat mij ook verbaast is de melding dat de opa wel ziet dat een kind te veel snoept, Waarom blijft dit dan doorgaan.?

Er zijn ( voor het gemak even) oma’s die wel horen wat een ouder aangeeft, en er zijn oma die de ouders negeren. Negerende oma’s gooien een stok in het hoenderhok. Dat gaat op de lange duur wrijving geven.

seksisme?

"Op mijn werk zie ik massaal vrouwen voor een deel ontslag nemen om op hun kleinkinderen te passen. Over seksisme gesproken, ik heb nog nooit een man dit zien doen."

Wat heeft dit in vredesnaam met seksisme te maken? Of worden die vrouwen gedwongen om ontslag te nemen? Mag een vrouw in jouw ogen alleen maar dingen doen die mannen ook doen?

"En ook: Ik kan het me helemaal niet permitteren om minder te gaan werken als er een kleinkind komt. En als ik met pensioen ga heb ik echt andere dingen te doen, dat weet ik nu al. Dat gold trouwens ook voor mijn moeder."

Dus? Waarom is dit relevant voor het dilemma van TS?

Phyrne en Elleke

Precies. Een oppas bepaalt toch gewoon zelf welk speelgoed hij/zij in huis haalt? Tja, en dat de een dat misschien 'verpakt' als cadeau.... Als een kind naar een KDV gaat, staan daar ook kasten vol met speelgoed. En niet alleen een fiets, maar ook een step, een driewieler, een tractor en weet ik veel wat nog meer.

Openings topic

Misschien is het verhelderd om de openings topic nog een keer te lezen; TS vindt de band tussen oma en kind ook belangrijk en heeft daarom diverse obstakels al laten gaan. Maar de obstakels die ze aangegeven hebben, worden niet opgepikt.

TS geeft aan dat er iedere keer wat gekocht wordt. Wat geef je een kind dan mee? Hoe leer je een kind dat het zich ook met reeds aanweIge speelgoed kan vermaken?
Ik zou het ook niet fijn vinden als ik met kind boodschappen ging doen, en kind in de winkel steeds vraagt om iets lekkers omdat oma wel altijd iets in de winkel koopt. Is dat jaloezie? Nee, dat is vervelend en in strijd met de normen waarmee je je kind wenst groot te brengen.

Dat staat los van de onderlinge verstandhouding tussen oma en ouder want die was zo te lezen gewoon goed. Anders vraag je iemand niet als oppas voor twee dagen.

Ik heb het gevoel dat we meer op elkaar reageren dan op de vraag van TS.

Schoonmoeder

Tja het wordt al snel een schoonmoederdraadje niet dan?
Er komen, zoals ik eerder zei, eigen ervaringen boven en dat zijn meestal niet de goede.

In elk geval moet je niet zeggen het los te laten en dan de helft van de dagen er afhakken.

Boink

Dat ben ik met je eens; een dag minder oppassen doet de situatie niet veranderen. Kleine kind kan nog steeds van oma krijgen wat het wilt en de winkel ligt vol mooie spullen. Stellig minderen om zo de kooplust wat in te dammen, werkt eerder averechts.

Plus

Dat het gewoon oma's geld is.
Kijk rekening met elkaar houden is altijd goed, maar je hoeft geen terror(schoon)dochter te worden en een onderlinge strijd aangaan om een kado?? Ik kan dat zo venijnig vinden, ook om je kinderen in te zetten als machtsmiddel om oma een lesje te leren.

Omgekeerd geldt net zo hard

Wat dacht je van een terror-schoonmoeder die de loyaliteit van haar zoon/dochter gebruikt als machtsmiddel om haar wil door te voeren en gewoon roept dat het haar geld is en ze zelf mag weten wat ze ermee doet. Dan gaat ze voorbij aan de reden van de bezwaren. Dat is niet eens meer venijnig, dat is respectloos.

Kom flanagan

Niet elke oma is jouw schoonmoeder.

relaties kunnen lastig zijn

Iedereen heeft een eigen verhaal, een eigen verleden - en dat speelt sterk mee bij het leven van vandaag. Er zullen best grootouders zijn die in het contact met/de zorg voor kleinkinderen 'over willen doen' wat ze bij nader inzien misten toen hun eigen kinderen opgroeiden. Misschien was er toen geen geld voor de dingen die ze nu zo aantrekkelijk vinden. Misschien genieten ze van het verwennen wat ze vroeger niet deden of niet durfden.

Een schoonouderdraadje is niet de bedoeling, maar veel gezinnen lopen er tegenaan dat de geschiedenis in families zo verschillend is - dat merk je eens te meer als er kleinkinderen komen.
Bij je eigen kinderen heb je soms het (onjuiste!) gevoel dat ze van jou zijn. Kleinkinderen 'zijn' (net zo onjuist trouwens) van twee families. Dat maakt het zo ingewikkeld.

Het is een hele kunst iedereen ruimte te gunnen en tegelijk niet over je te laten lopen. Relaties zijn ingewikkeld.