U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Na-apers
Graag hoor ik hoe jullie omgaan met 'na-apers'.
Hoe leggen jullie dat naast je neer...?
Ik leg het in het kort uit waar ik mee zit.
In onze familie hebben wij een echtpaar die werkelijk alles willen en na-apen van wat een ander heeft of doet.
In beginsel kon ik er wel om lachen, en een keer iets nadoen is prima, maar dit ergert me steeds meer en meer. Het is gewoonweg niet meer leuk.
Ze doen het niet alleen bij mij of bij ons, maar ze doen het bij meer familieleden en kennissen.
Ze zijn behoorlijk impulsief en totaal niet origineel.
Dat heb ik al eens een keer aangekaart, maar nu laat ik me er niet meer over uit. Ik negeer ze, maar ik merk dat het mij behoorlijk irriteert.
Hoe vind ik een manier om me niet meer te ergeren, om het los te laten?
Betty
Betty
Maar wát maakt nou dat dat voor jou zo erg is? Waarom kun je niet je schouders ophalen en verder gaan tot de orde van de dag?
Jeeeee
Dit speelde overigens ook sterk bij mijn dochter, in combinatie met een paar goede vriendinnen.
Toen ze een jaar of 7 was!!!!!
Steeds het gevoel dat een vriendin haar na wilde apen. Terwijl ik bij haar juist ook 'na-aperig' (of delend??) gedrag zag.
Ze is nu 16 en gelukkig is dit al jaren geen issue meer.
Nou ...
Je zal ook maar kuddegedrag meemaken, terwijl jij je zo graag wilt onderscheiden van de rest. Zie dan nog maar eens de juiste hiërarchie in de groep te bewerkstelligen ...
na-aperij te gelde maken
Ik heb een creatief beroep en ik werd door een collega een keer voor een gezamenlijke kennis gewaarschuwd, die dingen zou namaken en dat presenteert als eigen werk. Ik dacht nog, zal wel. Zoals Olivia het beschrijft met de kast die zij heeft afgekeken van haar schoonzus, daar zou ik niet zo mee zitten. Vooral als Olivia erbij zegt dat ze het bij iemand anders heeft gezien.
Maar goed, ik keek op de website van die kennis en verdomd ja: er stond iets op te koop waar ik heel duidelijk een werk van mezelf in herkende. Het was niet het beste werk dus ik ga daar geen heisa om maken, maar goed.
Ik ben het met Mijntje
eens. Ik vermoed dat de aapjes erg onzekere mensen zijn, die misschien denken dat ze er bij horen wanneer ze gedrag/uitspraken/whatever kopiëren. Er niet bij horen of er niet bij mogen horen is, gezien vanuit de evolutie, dodelijk. In deze tijd niet letterlijk, maar wel dodelijk voor je gemoedstoestand.
Ik snap je wel hoor. Het kan heel beklemmend voelen, wanneer iemand jou wil immiteren. Ik herken het wel. Mijn zus heeft ook de neiging mij te willen "evenaren". Niet dat ik mezelf nou zo'n groot ego aanmeet, maar zij kijkt op een kromme manier tegen mij op. Heel irritant. Het gedrag vertroebelt de authentieke relatie.
Je gaat deze mensen niet kunnen veranderen. Uit je verhaal maak ik op, dat je ze ook niet altijd uit de weg kunt gaan. Ik geef je de tip: houd je ergernis klein. Probeer er met een beetje humor naar te kijken. Alles wat je aandacht geeft groeit. Dus laat het kn je hoofd niet buitenproportioneel groeien. Kijk even de andere kant op als ze weer met dezelfde broek aan komt zeilen en houdt de onderwerpen algemeen. Alsof je met een onbekende in een bushokje op de bus staat te wachten...