Mijn man wil niet scheiden en ik wel

Huisarts

Heb je al eens met de huisarts gesproken? Wellicht wil hij samen met jou naar de huisarts gaan om te praten over de problemen in de seksuele relatie. Dan kan op die manier misschien ook naar voren komen wat de invloed is van de middelen die hij neemt. Heb je zelf een overzicht over die middelen, wat het is en hoe vaak hij het slikt?

Tsjor

Gezamenlijk probleem

Als je wil werken aan een oplossing, dan is het altijd positief als je uit kunt gaan van iets wat jullie gezamenlijk als een probleem ervaren, en dat ligt op het gebied van seksualiteit. aangezien je best een donkerbruin vermoeden mag hebben dat het middelengebruik een voor jou negatief effect heeft op zijn wensen lijkt de huisarts me een prima basis om te beginnen. de vraag of het spiraaltje invloed heeft is bijvoorbeeld al een vraag waar de huisarts iets over kan zeggen. Wellicht wil hij doorverwijzen naar een seksuoloog, maar dat zijn vaak psychologen etc. Je moet iemand hebben die verstand heeft van de chemische samenstelling van mensen, zeg maar.
Ik hoop dat jullie samen die stap kunnen zetten. begin maar bij jezelf: jij wil erover praten met de huisarts en je wil graag dat hij meegaat. Nu maar hopen dat je een goede huisarts hebt. Eventueel meteen een dubbele afspraak maken, dan weet hij dat het geen enkelvoudige vraag is. Als het kan, zorg dan dat je een overzicht bij je hebt van wat hij slikt.

Tsjor

Mijn ervaring

Ik herken helaas heel, heel erg veel uit mijn verkeerd afgelopen huwelijk. Ik heb tot het uiterste volgehouden, en verder dan dat. Ik ging eraan onderdoor. Ik bleef hopen op verbetering. Uiteindelijk zei onze relatietherapeut een heel waar ding: deze man gaat niet veranderen. Hier zul je het mee moeten doen. Pas toen vielen de schellen me van de ogen, zo wilde ik niet mijn hele leven verder. Pas toen kon ik hem loslaten.

Ik denk wel dat je hem moet vertellen dat je grens bereikt is, dat je dit huwelijk op deze manier niet kunt verdragen. Zeg het dit soort woorden, dan zeg je niet dat je er geen zin meer in hebt, maar dat je moegestreden bent en dat je niet meer KUNT. Dat je uit deze situatie MOET stappen omdat je anders kapotgaat en hij en je kinderen hebben ook niets aan een kapotte vrouw.
Hij zal het vast en zeker van tafel vegen, maar dan heb je hem in elk geval gewaarschuwd dat er stappen aan zitten te komen.

Nog even een detail: in plaats van een hormoonspiraal kun je een koperspiraal laten plaatsen, dat heeft zeker geen invloed op je libido. Maar het lijkt me overduidelijk dat jouw gebrek aan libido voortkomt uit relatieproblemen, niet uit spiraalgebruik.

schuld bij jou leggen

Hij slaagt er tot nu toe elke keer weer in om de schuld bij jou neer te leggen. Dat zegt wat over hem.

Je weet wat je moet doen. Maar ik begrijp je schrik. Zoek daarom steun in je directe omgeving!

Ik snap het niet

Ik snap niet dat ik heel andere postings lees dan de meesten hier.

Ik lees vooral over communicatie problemen, vrij standaard in een relatie. Blijkbaar lezen veel mensen over een soort van monster, dat agressief is en verkracht.

Eerlijk gezegd krijg ik vooral het beeld van een man die wanhopig graag zijn relatie en gezin bij elkaar wil houden. Sex hoort voor hem erbij. Ook niet zo heel afwijkend.
Echter vrouw vindt zijn lichaam niet meer mooi en heeft moeite met het feit dat ze wat uit elkaar gegroeid zijn. Andere hobbies, life style.
Verder de 'standaard' dingen, vrouw wil praten, man wil sex.

Hem wordt verweten dat hij voedingssupplementen niet aan wil pakken om te kijken of hij daardoor meer sex wil, imo hetzelfde verhaal met spiraal van haar.
Ik zou er ook niet blij met zijn als mijn partner *gewoon* geen sex meer met me wil en dat niet verder wil onderzoeken met me. Dat je dan iei naar hormonen kijkt die je slikt lijkt me een open deur.

Scheiden is je goed recht. Maar pas op dat je niet naar de hele buitenwereld toe een beeld van je man gaat wegzetten waardoor hij goed klem komt te zitten. Iets van verwachtingen die zichzelf waarmaken etc..

Ik kan het mis hebben hoor, maar eigenlijk lees ik over jou hetzelfde...

Als je man je verkracht, is het een schoft.
Maar zeg eens eerlijk, heeft hij je verkracht?
Lees ik nl echt niet terug in je postings.
(je suggereert wel een hoop)

Maar wat wil je hier dan nog halen?

Er zijn al zoveel tips gegeven over hoe je het aan kunt pakken, maar je doet er niet zoveel mee, heb ik het idee. Nu wil ik je ook absoluut niet het gevoel geven dat je van mij/ons wat 'moet', maar je komt zo niet verder.
En ik moet zeggen dat ik het wel een klein beetje eens ben met Blom, ik snap dat je je ongelukkig voelt en ik begrijp uit je postings dat je bang bent voor je man, maar ik haal niet zo snel uit je postings wat er dan precies gebeurt. Dat hij boos wordt, scheldt, ja, dat is niet fijn. Maar ook geen onoverkomelijk probleem lijkt mij.

Ik denk dat je er goed aan doet om voor jezelf kort en helder op te schrijven wat er nu precies allemaal is wat je dwars zit, en dan een afspraak te maken met de huisarts voor jou en je man. Geef van tevoren aan dat het om relatieproblemen gaat en doe met die spiekbrief in de hand je verhaal (waar je man bij zit). En benoem dan ook zeker jouw vermoeden dat die supplementen mede oorzaak zijn van de problemen. Ik hoop dat de huisarts je man dan kan overhalen om relatietherapie te starten en daar een goede therapeut voor weet te vinden en dat hij ook met je man wil kijken naar de effecten van die supplementen. Wat ik hoop is dat de communicatie tussen jullie weer op gang komt. Want ook al eindigt het uiteindelijk toch in een scheiding, je blijft met elkaar te maken hebben en het is zo vreselijk belangrijk om ook na je huwelijk goed met elkaar overweg te kunnen. En je moet hem ook kunnen vertrouwen met de kinderen, hij zal ze ook een deel van de tijd hebben dan.

Heb je hier wat aan? Ik denk dat je op de een of andere manier jezelf uit deze lethargie moet trekken en op wat voor manier dan ook in actie moet komen. Je draait nu in kringetjes rond, je wil weg maar je durft niet, de situatie verandert niet, wordt hoogstens van beide kanten iets grimmiger. En daar help je niemand mee. Sterkte weer.

Als hij je echt verkracht, vergeet dan een deel van mijn verhaal.
Maar wat is echt verkrachten? Soms is er in een relatie een dun lijntje. Als jij sex hebt tegen je zin zonder dat hij dat weet/merkt, zie ik dat niet als verkrachten. Uiteraard hoort hij op signalen te letten, maar het is nog geen verkrachten.
Verkracht hij je echt, dan snap ik niet zo waarom je de rest erbij haalt, de conflicten over hoe gezond te leven etc. Dat is dan toch helemaal niet relevant?

Verkrachting

Bij verkrachting kun je aangifte doen bij de politie, ook kan er een huisverbod geregeld worden door de burgemeester.
Ik denk dat het uitblijven van acties (behalve op hem in praten) ertoe bijdraagt dat er inderdaad steeds minder goede momenten komen: je bent er niet meer voor in de stemming (niet alleen voor seks, ook voor ontspannen momenten). Je verwijt hem van alles en dat zal onderhuids doorspelen in de situatie, daar reageert hij dan weer op met verwijten etc.
Wat ik wel belangrijk vind is, dat je niet hoeft te wachten tot je een vreselijke demon van hem gemaakt hebt (of hij van zichzelf in jouw ogen) voordat je gaat scheiden. Het is jouw angst die je tegenhoudt om de zaken anders aan te pakken. De ander alleen maar verwijten maken helpt niet zoveel, je krijgt verwijten terug en het lost niets op. Aan de ander overlaten dat hij iets moet veranderen, omdat jij iets niet leuk vindt, dat werkt ook meestal niet. Iemand wil wel veranderen als hij/zij zelf het probleem ziet, maar als je het probleem niet ziet of bij een ander neerlegt, dan verander je niet.

Tsjor