Relaties Relaties

Relaties

U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.

Mijn man wil niet scheiden en ik wel


Fransien

Fransien

02-08-2016 om 11:08

browser history

Denk om het iedere keer wissen van je browser history en niet opslaan van het password in de browsercache.
Als hij zo paranoia is, kun je beter voorzichtig zijn.

Sally MacLennane

Sally MacLennane

02-08-2016 om 12:08

Maantje Mama

Lees nou mijn lijstje eens van daarstraks.

En dan ook wat je net schrijft er achteraan: "Ik vond het veiliger omdat ik weet dat hij me screent en in de gaten houdt.
Op buitenlandse sites gaat hij minder snel zoeken. Moest hij lezen dat ik informatie inwin bij volslagen vreemden, mag ik onmiddellijk een lijkwagen bellen."

Nog steeds een superpapa?

Weet je omgeving hiervan? Vrienden, familie? Je kunt wel wat steun gebruiken, denk ik.

Maantje Mama

Maantje Mama

02-08-2016 om 12:08 Topicstarter

Fransien en Sally

Ik wis ze al elke keer ik iets gepost heb. Toch bedankt voor de tip.

Sally, ik begrijp wat je bedoelt. Ik weet dat ik daar weg moet. Ik weet alleen niet goed hoe ik het moet doen. Het is nog steeds mijn doel dat ik en mijn kinderen daar met zo weinig mogelijk kleerscheuren uit komen.

Maar ik weet niet goed hoe....
Hoe begin ik er aan? Elke keer als ik denk: nu ga ik het doen, doe ik het niet omdat ik schrik heb...
En zo zit ik vast natuurlijk...

Ff zo

Ff zo

02-08-2016 om 13:08

Angst

Goh Maantje, hoewel ik wel het e.e.a. herken van gedrag van je man en jouw angst ervoor, is het bij jou echt nog een graad erger.

Nu schrijf je weer "Ik vond het veiliger omdat ik weet dat hij me screent en in de gaten houdt." Pfff, het wordt echt steeds erger. Laat me zo zeggen, ik snap jouw schrik/angst. Of die angst trouwens terecht is of niet(?). Heeft hij ooit fysiek geweld tegen jou gebruikt?

"ik heb inderdaad op internet al een en ander opgezocht op juridisch gebied. Het kan allemaal, maar het zou een vervelend slopende en dure rechtszaak worden. Ik zou dat toch liever vermijden,"

Natuurlijk wil je dat liever vermijden! Dat wil iedereen.

De vraag is: neem je de gok (want dat is het denk ik) om het hem rustig te vertellen en daarna te vertrekken (zie tips daarover wat je hem dan zo kort mogelijk - als feit niet als vraag! - vertelt?

Of durf je het echt niet aan, omdat hij kan exploderen en moet je echt dingen voorbereiden en bij wijze van spreken vertrekken (zoveel mogelijk dingen al verhuizen) en het hem dan pas vertellen?

Positief (dus in zijn voordeel) is, dat hij rustig reageerde op dat spiraaltje niet verwijderen.

Als hij rustig is, lijkt hij voor rede vatbaar. Klopt dat? Of kan hij ook dan weer zo omslaan?

Ff zo

Ff zo

02-08-2016 om 14:08

Angst - vertellen?

Heb je hem eigenlijk ooit gezegd dat je soms / vaak bang voor hem bent?

Hoe reageerde hij daarop?

Je zou misschien, als je het aandurft en hij rustig is, hem kunnen zeggen dat je niet gelukkig bent zoals het nu gaat. Dat je soms/vaak bang voor hem bent. Dat je dat niet meer wilt. Wat hij daarvan vindt? Wat jullie daar samen aan kunnen doen, zodat jij niet meer bang voor hem bent?

Durf je zo'n gesprek met hem aan?

Wel heel duidelijk zijn, dat je het echt niet zo meer wilt. En dat je niet meer bang wilt zijn voor je eigen man.

Ik heb het mijn man ook wel eens gezegd en daar schrok hij toch wel van. Was er eigenlijk verbaasd over, waarschijnlijk omdat hij van zichzelf weet dat hij het niet slecht bedoelt (hij handelt zelf volgens mij vnl. uit angst), dus daarom niet begrijpt dat ik bang kan zijn als hij verbaal geweld gebruikt.

Maantje Mama

Maantje Mama

02-08-2016 om 14:08 Topicstarter

Ff zo

Hij heeft me eens achternagezeten en op het moment dat ik vast zat kwam ons zoontje net binnen en heeft hij zich ingehouden. Hij heeft ook reeds eens zijn woede uitgewerkt op een kussen en met een kom naar mijn hoofd gegooid.

Ik durf echt niet omdat hij zo kan omslaan. Als hij een beetje kan volgen waarom ik iets wil of niet wil zal hij eerst rustig reageren, maar al vrij snel wordt hij toch terug boos en beginnen de verwijten en beschuldigingen opnieuw.

Als hij rustig is, is hij dus voor rede vatbaar, tot op het punt dat hij boos wordt om een detail in het verhaal dat hem niet aanstaat en dan slaat hij terug volledig om. Zo heeft hij wel begrip getoond voor het feit dat ik mijn spiraal wil behouden, maar zegt hij wel dat hij dat een teken vind dat ik toch maar niet hard genoeg mijn best doe voor hem.

Het is echt niet zo gemakkelijk.

Ff zo

Ff zo

02-08-2016 om 14:08

"Zo heeft hij wel begrip getoond voor het feit dat ik mijn spiraal wil behouden, maar zegt hij wel dat hij dat een teken vind dat ik toch maar niet hard genoeg mijn best doe voor hem."

En als je dan zegt: "Ik vind dat als jij aandringt dat ik mijn spiraal eruit moet halen (of: als jij aandringt om seks met mij te hebben terwijl ik geen zin heb omdat je helemaal niet lief voor mij bent), jij niet hard genoeg je best voor mij / voor onze relatie doet"?

Hoe reageert hij daarop?

Dus proberen weer een beetje weerstand aan hem te geven, het evenwicht een beetje terug te halen?

Of durf je dat ook niet te zeggen?

"Ik durf echt niet omdat hij zo kan omslaan. " Bedoel je daarmee dat je hem niet durft te zeggen dat je angst voor hem hebt?

Het klinkt niet goed.

Ik zou alles goed uitzoeken en voorbereiden om te vertrekken, maar als je zelfs niet tegen hem durft te zeggend dat je angst voor hem hebt, dan is het echt niet goed.

Maantje Mama

Maantje Mama

02-08-2016 om 14:08 Topicstarter

Angst

Ik heb inderdaad schrik om te zeggen dat ik schrik heb van hem.
Hij weet dit wel, als onze zoon binnenkwam dat gegeven moment, heb ik die vastgenomen en wou ik die niet meer lossen. Omdat ik wist dat hij die nooit fysiek kwaad zou doen. En toen vroeg hij of ik schrik had van hem. Ik antwoordde van wel en daar schrok hij een beetje van. Meer niet.

Ik kan mijn verhaal enorm goed spiegelen aan het topic 'mijn man dreigt met een vechtscheiding'. Alleen dat ik ook schrik heb voor fysiek geweld!

Sally MacLennane

Sally MacLennane

02-08-2016 om 15:08

Maantje Mama

Je leeft dus gewoon op een mijnenveld.

Ik begrijp dat je schrik hebt. Maar hoe geheim is dit leven dat je leidt? Heb je ouders, broers, zussen, vriendinnen, tegen wie je dit kunt vertellen?

Ik kan aan je manier van schrijven opmaken in welk land je woont, ik weet echter niet wat daar aan mogelijkheden zijn, zowel juridisch als voor jouw veiligheid. Hier hebben we opvang voor vrouwen die uit een gewelddadige (ja, dat woord mag nu wel gebruikt worden na wat je schrijft) relatie komen. Ook kunnen we hulp vragen bij de huisarts die dan kan doorverwijzen naar een persoon die je kan ondersteunen, zowel praktisch als emotioneel.

Je weet wat je moet doen, dat is wel duidelijk. Maar de schrik en niet weten wat je moet doen en kunt verwachten houdt je tegen. Daarom: zoek steun. In je omgeving, professioneel. Want jij zit in een heel foute relatie met een heel foute man.

Kijk hier eens (en vergeet daarna je geschiedenis niet te verwijderen):
* http://carolienroodvoets.nl/publicaties/het-monsterverbond/index.html

En misschien herken je je hier wel in, al is de term "relatieverslaving" misschien verwarrend: https://www.norwoodgroep.nl/

Niks doen is geen optie, want dit gaat niet over. En je kind heeft er waarschijnlijk al e.e.a. van meegekregen, ook al houdt je partner zich bij hem in.

Maantje Mama

Maantje Mama

02-08-2016 om 15:08 Topicstarter

Sally

Ik heb dit reeds aan familie en vrienden. De meeste steunen me wel maar weten ook niet goed welke raad ze me kunnen geven. Ze begrijpen mijn schrik en ze luisteren. Dat is voor mij ook al een soort 'hulp'.

Ik zal dus eens echt op mijn tanden moeten bijten en doorzetten. In andere fora heb ik al gelezen dit best rustig, doch overtuigd over te brengen.
Op een moment slaag ik er wel in mijn moed bij elkaar te rapen, de vraag is alleen wanneer. Door de schrik stel ik dit altijd alleen maar uit....

Moeilijk.

Wanneer

Op het moment dat je ook echt weg kunt gaan.

Sally MacLennane

Sally MacLennane

02-08-2016 om 16:08

Maantje Mama

"Ik heb dit reeds aan familie en vrienden. De meeste steunen me wel maar weten ook niet goed welke raad ze me kunnen geven. Ze begrijpen mijn schrik en ze luisteren. Dat is voor mij ook al een soort 'hulp'."

Heel goed dat je dat gedaan hebt! Dan sta je er in ieder geval niet helemaal alleen voor!

vreselijk

wat een vreselijke situatie....
wat mij nog opviel...zijn gedrag kan ook voortkomen uit die "middelen"die hij gebruikt, teveel testosteron veroorzaakt ook agressief gedrag...
zolang hij dit dus blijft gebruiken zal dit niet afnemen.
Wat ik doe als ik iemand een vervelende of moeilijke mededeling moet doen...ik doe het op neutraal gebied, dus bijvoorbeeld op een rustig moment in een koffiebar o.i.d. met vreemde mensen in de buurt
Op vreemd gebied kunnen mensen zich vaak net iets meer inhouden.En zorg dat je na het gesprek een plek hebt bij vrienden waar je naar toe kan en zorg dat je kids veilig zijn.
Heel veel sterkte

Maantje mama

Is er een direct verband tussen middelengebruik en agressie?

Tsjor

Maantje Mama

Maantje Mama

04-08-2016 om 10:08 Topicstarter

Tsjor

Ik kan dat moeilijk zeggen. Hij neemt elke dag zijn supplementen maar hij is enkel agressief tijdens de ruzies.

Ff zo

Ff zo

04-08-2016 om 16:08

Agressie

Ik denk dat Tsjor bedoelde: was je man al (zo) agressief voordat hij begon met die supplementen?

Ff zo

Ff zo

04-08-2016 om 16:08

Angst

Maantje, ik las een keer dit over angst:

De 5 waarheden over angst:

1. De angst verdwijnt nooit zolang ik doorga met me te ontwikkelen.
2. De enige manier om van de angst om iets te doen af te komen is….. het gewoon te doen.
3. De enige manier om beter over mezelf te gaan denken is ….. te doen wat ik moet doen.
4. Niet alleen zal ik altijd angstig zijn als ik me op onbekend terrein begeef, maar iedereen heeft daar last van.
5. Het onder ogen zien van angst is minder griezelig dan leven met de onderliggende angst die voortkomt uit een gevoel van hulpeloosheid.

NB Bij 1 wordt bedoeld dat jij (en anderen!) vaker angstige momenten zullen blijven houden. Dat hoort er bij als je je ontwikkelt, omdat je dan steeds tegen nieuwe situaties oploopt, die angst kunnen inboezemen.

Misschien heb je wat aan bovenstaande tekst.

Ik zou als ik jou was je angst zeker serieus nemen, maar je er niet door te laten weerhouden te doen wat je moet doen.

De vraag is of je misschien je angst opzij moet zetten om een gesprek met hem te voeren over het feit dat je bang bent voor hem.

De tip om moeilijke gesprekken in een neutrale omgeving (bar of zo)te voeren, is een goede. Grote(re) kans dat hij zich dan inhoudt. Zou zoiets mogelijk zijn voor jou?

Of denk je dat hij zich dan op een later moment alsnog laat gaan?

Een mens lijdt het meest

https://onzetaal.nl/taaladvies/advies/een-mens-lijdt-dikwijls-het-meest

"Een mens lijdt dikwijls 't meest
Door 't lijden dat hij vreest
Doch dat nooit op komt dagen.
Zo heeft hij meer te dragen
Dan God te dragen geeft."

Deze week nog met dochter doorgenomen. Ex kan zeer bedreigend overkomen, toch is het van belang om je eigen grenzen goed te bewaken en je niet te laten leiden door de angst. Je neemt wel veiligheden in acht.
Andere mensen zijn je veiligheid en afstand in tijd en ruimte kan helpen.
Ga geen discussie of gesprek aan met iemand die van het onderwerp zo opgewonden raakt dat je veiligheid in gevaar kan komen.
Ook je emotionele veiligheid. Doe dat wel op een veilige manier.
Neutraal terrein, samen met anderen, via digitale media.

Maantje Mama

Maantje Mama

05-08-2016 om 08:08 Topicstarter

Angst

Er zijn weinig zaken in het leven waar ik schrik van heb. Normaal ben ik iemand die mijn angsten onder ogen komt en zo verleg ik vaak mijn grenzen. Ik heb zo nooit echt schrik voor verandering. Daar bedoel ik mee dat ik geen schrik heb voor de verandering die zal plaatsvinden, ik red me wel dat weet ik.
Het enige waar ik dus wel angstig voor ben is mijn man. Ik kan echt niet inschatten wat hij zal doen zodra ik het hem gezegd heb. Er zijn in mijn opzicht 2 mogelijkheden:
1) hij wordt heel erg boos (en waarschijnlijk verbaal en/of fysiek agressief) en daarna zal hij er alles aan doen om zich te 'wreken' (mijn leven dus tot een hel proberen maken)
2) hij wordt heel erg boos (en waarschijnlijk verbaal en/of fysiek agressief) en daarna doet hij zich voor als een verwaarloosde puppy en kwijnt weg in zelfmedelijden.

Eerlijk gezegd vermoed ik dat het het eerste zal zijn.....

Ik weet dat ik ook deze angst onder ogen zal moeten komen, maar voorlopig lijkt het me nog niet te lukken.....

Ik voel me nu wel al iets beter omdat ik een lange tijd echt dat dat ik enorm in de fout ging (dat doet hij me toch elke keer geloven als er ruzie is en hij is heel erg overtuigend... en ik ben waarschijnlijk zo naïef dat ik hem ook altijd geloof)

Maantje Mama

Maantje Mama

05-08-2016 om 08:08 Topicstarter

Tsjor

Nee, voor hij die supplementen nam was hij beduidend minder agressief.
Eigenlijk is dat allemaal begonnen als zijn vader overleden is aan longkanker 9 jaar geleden.
Toen is hij helemaal veranderd. Hij wou een gezonde geest in een gezond lichaam hebben. En een gezond lichaam voor hem is een afgetraind lichaam zonder vet en een suiker en koolhydraat arm dieet, sporten en dus ook die supplementen om dat afgetraind lichaam in stand te houden....

AndereMoeder

AndereMoeder

05-08-2016 om 09:08

Gezonde geest?!

"Hij wou een gezonde geest in een gezond lichaam hebben."
Kun je hem duidelijk maken dat die gezonde geest momenteel heel ver te zoeken is? Een agressieve man die zijn vrouw verkracht en bang maakt, dat is toch verre van gezond?!

Bij een gezonde geest denk ik aan een vriendelijke, uitgebalanceerde persoon met zelfkennis, zelfbeheersing en mededogen, niet aan een opgefokt en agressief "geval". Veel vechtsporttoppers doen aan mindfulness en meditatie, is dat niks voor hem?

Sporten met mate is gezond, maar topstoprt juist niet. Veel topsporters sterven juist jong. Ze plegen roofbouw op hun lichaam. Dat doet hij met zijn supplementen ook. Maar dat zal hij wel niet willen horen.

Eigen angst

Je verhaal zegt heel veel, alhoewel het natuurlijk lastig is om zo van een afstand af een verhaal te duiden. Zoals je het nu beschrijft lijkt hij vooral zelf vanuit zijn eigen angst voor de dood te reageren. Mocht het zijn dat de agressie te maken heeft met zijn dieet en de supplementen, dan wordt het ook allemaal wat lastiger, want dan heeft hij daar zelf weinig controle over. Hij zal zelf op dit moment niet inzien dat er een probleem is.
Heb je zelf wel eens nagekeken wat de supplementen zijn en in hoeverre die kunnen bijdragen aan een karakterverandering? Of besproken met de huisarts? Heb je met hem wel eens besproken dat je het jammer vindt dat hij zo veranderd is? Ben je zelf wel eens op de sportschool geweest? Is er een algemeen gesprek mogelijk over de vraag wat 'gezond' is?
Hij heeft een probleem gezien en een oplossing gezocht, maar hij ziet niet wat de gevolgen van die oplossing zijn. Het zou mooi zijn als je met hem terug kon gaan naar het oorspronkelijke probleem: jij bent bang om dood te gaan (aan longkanker?), dus wil je gezond leven, maar ik wil graag samen met jou uitzoeken wat gezond is.

Tsjor

Maantje Mama

Maantje Mama

05-08-2016 om 11:08 Topicstarter

Tsjor

Jammer genoeg moet ik zeggen dat gesprekken niet meer baten.
Ik heb over elk onderwerp dat je aanhaalt reeds gesprekken (ruzies) gehad met hem. Hij is er van overtuigd dat hij helemaal niet veranderd is.
Hij is er ook van overtuigd dat die supplementen niets verkeerd en enkel goed doen.
Als we het hebben over gezondheid hebben, denkt hij dat hij er alles van weet omdat hij vaak artikels leest op internet....
Ik heb al meer dan eens laten merken dat ik niet wil mee gaan in al dat 'over'gezonde gedoe. Ik leef ook graag gezond maar ik leef ook graag en dat begrijpt hij niet goed. Hij beweert ook te leven omdat hij soms zondigt in zijn dieet maar dat hij er daarna enorm over loopt te zagen vergeet hij. Ik heb hem dat 1 keer proberen zeggen en onmiddellijk was ik egocentrisch en niet met mijn gezondheid bezig en dergelijke.... Nu moet ik wel zeggen dat hij mij daarover nu wel redelijk laat doen.

Ik ben nog niet in de sportclub binnen geweest want hij traint tijdens zijn middagpauze. Ikzelf ben dan aan het werk ook. Het is ook een heel eind van onze woonplaats.

Hij ziet inderdaad niet in dat daar problemen zijn. Vaak zegt hij zelf: 'ale, ik ben nu toch niet onredelijk.' Als ik daar dan op reageer hebben we alweer ruzie waarin ik terug egoïstisch ben en zo verder....

Ik weet dat als ik het ga vertellen dat hij gaat zeggen dat ik mijn best niet gedaan heb voor mijn huwelijk. Dat ik dat mijn kinderen wil aandoen en dat ik het gewoon opgeef. Dat ik me geen 100% gegeven heb. (Hij is er trouwens van overtuigd dat gevoelens in een huwelijk onbelangrijk zijn.)
Ik weet dit omdat hij me dit allemaal in verscheidene ruzies reeds verweten heeft.

AndereMoeder

AndereMoeder

05-08-2016 om 12:08

Andere man geworden

En wat gebeurt als je hem vertelt dat hij niet meer de man is met wie je verliefd op geworden bent, waar je mee getrouwd bent. Dat je deze man helemaal niet leuk, maar angstaanjagend vindt?
Heb je eigenlijk al eens met de huisarts gepraat over zijn veranderingen? Heb je de huisarts de supplementen laten zien?

Overigens hoeft geen mens zich 100% te geven. Je geeft je tot aan jouw persoonlijke grens. Die ligt voor iedereen anders. En die kan een ander niet voor jou bepalen.

Vindt hij werkelijk dat gevoelens er niet toe doen in een huwelijk?! Wat is dat nu voor idiote uitspraak? Waarom ben je dan getrouwd? Waarom doen zijn gevoelens er dan wel toe wanneer hij seks eist? Of bedoelt hij alleen dat jouw gevoelens er niet toe doen? Want daar lijkt het verdacht veel op...

Maantje Mama

Maantje Mama

11-08-2016 om 08:08 Topicstarter

gisteren

Gisteren terug een aanvaringetje gehad.

Komt er op neer dat hij mij alweer alles verweten heeft (en hij zei letterlijk: "ik kan niet anders dan u alles verwijten." Ik was de egoïst omdat ik mijn spiraal niet wou laten verwijderen (tot daar dus het begrip dat hij hiervoor toonde!!!) om te testen of mijn libido dan terug zou komen. Mijn antwoord was dat het niet aan de hormonen ligt, maar natuurlijk had ik terug ongelijk en hij wist het alweer allemaal beter....Eender wat ik ook zei, hij counterde me ALTIJD. Uiteindelijk dus terug gezwegen en gehoopt dat hij snel stopte met zagen....

Ik ben het zo moe, maar ik kan met hem niet in discussie gaan want dat is voor mij sowieso een verloren discussie. Dit is zo lastig!

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.