U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Man werkt thuis: Joepie! Of toch niet?
Ja, daar komt ie weer; klaagzang. Als het je ergert, zap dan weg. Ik zag in het archief een posting van Daantje123, waarin ze zich beklaagt over haar man die veel thuiswerkt en dan in haar vaarwater zit. Niemand begreep haar. Maar ik wel ;-)
Mijn man werkt standaard op vrijdag thuis. Nu op zijn kantoor verhuisd wordt en hij met twee drukke collega's op een kamer zit, wil hij nog vaker thuiswerken. Maar ik sta niet te juichen! Doorgaans is hij chagrijnig 's morgens, pas na het middageten valt er mee te praten -en ik zoek geen gesprekken bij het haardvuur, maar gewoon, als ik iets vragen wil ofzo. Dan laat hij overal sporen achter: in de badkamer, in de keuken, in de kamer....soms zet hij zelf harde muziek op, wat ik vervelend vind, maar ik mag nog niet eens neuriën of fluiten omdat het hem stoort.
Ik ga in de morgen altijd eerst een en ander doen, was erin, vaatwasser leeg, en als ik dan gewassen en gekleed met mijn ontbijtje achter de Pc wil zitten zit hij er al, met zijn laptop en ergert zich dat ik er bij zit. Er wordt bijna nooit gebeld, maar áls er iemand belt stoort dat hem ook.
Met andere woorden: ik wou dat ie lekker naar kantoor ophoepelde! Mijn vraag: wie herkent dit? Ik hoef geen oplossingen en te praten erover valt er zeker niet -met hem bedoel ik- maar ik ben gewon benieuwd of er echt niet meer zijn die opgelucht ademhalen als maandagmorgen koters en man weer ophoepelen naar school en kantoor en je de tent weer voor jezelf heb. Ik bedoel, ik mag graag de radio aan terwijl ik werk en dan lekker vals meezingen. Gaat niet als onze thuiswerker er is.
Vaak spaar ik alle stadsboodschappen op voor vrijdag en ga ik naar bieb markt om weg te zijn, maar als het 2 tot 3 keer in de week wordt, daa word ik niet blij van!
Hanne
Bij mijn vorige werk had ik een tijdlang twee dagen voor mezelf!:-) Maandag en donderdag. De donderdag omdat ik dan gewoon niet werkte en de maandag omdat ik op zaterdag werkte en daar maandag voor vrij kreeg. Een ideale situatie vond ik dat. Zo hadden mijn man en ik allebei dagen/een dag lekker alleen en was er tijdens 4 dagen in de week een van ons tweeën thuis. Inmiddels heb ik een andere (tijdelijke) baan en is mijn man arbeidsongeschikt. Ik heb weer op maandag vrij en dan is mijn man ook thuis. Hij doet 3 ochtenden in de week vrijwilligerswerk. Wij vinden het wel gezellig om die dag samen thuis te zijn. Mijn man gaat vaak al rond 9 uur naar bed, omdat de koek dan gewoon op is voor hem en dan ben ik alleen in de huiskamer. Dat 7 dagen per week... dat is genoeg tijd alleen:-)
Herkenbaar
Hier ook een vrijdagse thuis werker....en ook ik vind het vreselijk, niet hem natuurlijk, maar voor mijn gevoel zit hij mij in mijn vaarwater...en eigenlijk ook niet eerlijk, want hij zit op kantoor. Het komt er op neer dat ik het gevoel heb stil te moeten zijn, want " papa is aan het werk". Ik werk de ochtend en ben om 12.30 thuis. Jongste haal ik dan gelijk op bij de oppas. Ik moet stofzuigen (hond die mega verhaard en met een kind van 2 moeten die haren gewoon weg), jongste speelt gewoon en ja, ook boven waar het kantoor is....het grappige wel is dat ik weet dat het aan mij ligt, manlief heeft geen last van de " herrie"....
Thuiswerken? Liever niet op woensdag
Mijn man werkt incidenteel thuis en dan op wisselende dagen, afhankelijk van wat hij bij de baas of thuis wil doen.
Wij hebben wel de afspraak gemaakt dat hij dat niet op woensdag doet, dat de kinderen nu nog beiden BO gewoon met vriendjes naar huis kunnen komen en niet stil hoeven zijn, omdat papa werkt.
Als er een vaste dag zou zijn voor het thuiswerken zou ik er beter tegen kunnen dan nu. Dan kan ik mijn activiteiten afstemmen op zijn werkdag.
Als hij nu thuiswerkt komt dat belangrijke telefoontje binnen als de wasmachine staat te centrifugeren, waar dan de stekker wordt uitgetrokken (dat is de snelste actie om te stoppen) de herstart wordt aan mij overgelaten. De eettafel ligt vol met elektronica componenten waarmee een printplaat moet worden gemaakt en als ik dan langsloop rolt er iets op de grond, paniek!
Ik kan niet lekker mijn ding doen en hij neemt de ruimte die hij nodig heeft zonder in de gaten te hebben dat de rest van het gezin zich daar aan stoort.
Ik heb het liefst dat hij naar kantoor/werkplaats gaat, hoewel ik ook wel zie dat hij sommige dingen makkelijker thuis kan doen.
Die printplaatjes solderen die als voorbeeld dienen voor leveranciers daar heeft zijn baas de mogelijkheden (nog) niet voor.
Het gaat dan bijvoorbeeld om een schakeling die de verlichting in treinen moet dimmen. Die schakelingen worden normaal bij externe leveranciers ingekocht maar als niemand het gewenste ding kan leveren bouwt mijn man zelf een voorbeeld en dat is in de grote werkplaats waar hele treinen binnenrollen niet mogelijk, dat doet hij dus thuis.
Aan mijn eettafel waar ik met kinderen en vriendjes iets wil drinken en eten. Op een vaste dag zou dat beter inpasbaar zijn maar in ieder geval niet op woensdag.
zouden thuiswerkende mannen dit ook hebben?
En dan bedoel ik mannen die altijd thuis werken?
Dat het hen hindert als hun vrouw er (vaker) is?
Vast wel
Als je gewend bent aan een huis zonder man/vrouw, waarin je kan telefoneren op een moment dat het jou uitkomt en de ander gaat ineens stofzuigen dan irriteert dat.
Toen ik zonder kinderen nog fulltime in een ziekenhuis keuken werkte was mijn man om het weekend alleen thuis, deed onderhoud aan het huis en de tuin. Als ik dan een weekenddag om moest ruilen met een collega, irriteerde het hem ook als ik dan ineens toch zondag thuis was en een gezellig ontbijt ging maken met warme broodjes eitjes en jus d'orange terwijl hij naar beneden kwam in race-tenue om lekker te gaan toeren op de racefiets. Zat ik met mijn eitjes en jus, dat ligt zwaar op de maag met een rondje racen.
ook ik
Werk 4 dagen, alleen 1 dag thuis. Heerljk even rust om mijn ding te doen (niet dat ik dan ga zitten met een tijdschriftje, al zou ik dat wel moeten doen!).
Als man dan opeens thuis werkt (kondigt hij ook nooit van tevoren aan - verzoeken daartoe werken bij hem niet) vind ik dat ook niet prettig. Ben meestal wel zo druk dat ik gewoon doorga met al mijn regeldingen, was, opruimen, schoonmaken, boodschappen etc., maar ik vind het minder prettig. Ik vind het heerlijk die ene dag tot school uitgaat het rijk voor me alleen te hebben.
M.n. minder prettig als ik moet bellen, of het nou heel zakelijk is, of iets minder zakelijk. Hij heeft nog wel eens commentaar op wat ik zeg en ik zit er niet op te wachten dat hij zich gaat bemoeien bij iets dat ik prima regel, omdat ik een zin anders zeg dan hij denk dat hij hem zou zeggen als hij dat gesprek zou voeren. 
heerlijk
Mijn man werkt sinds een jaartje op woensdag thuis en ik vind het heerlijk :-)
Boven op de computerkamer dus mij zit hij niet in de weg.
Op woensdag kleed hij de oudste aan voor school etc en mag ik lekker uitslapen.
Verder zorgt hij de hele dag dat er verse koffie is en kunnen we s'middags gezellig met zijn allen lunchen.
Hier geen klagen :-)
hier andersom
ik werk 4 dagen (ma-di-do-vr) buitenshuis, en man heeft kantoor aan huis. Hij kan zich maar moeilijk concentreren als er teveel afleiding is, terwijl hij toch een echt kantoor aan huis heeft. Maakt niet uit of ik nu rustig ook op kantoor zit, of dat de hulp en ik op woensdagochtend het huis schoonmaken, of iets anders. De jongens (VO) komen op wisselende tijden thuis, en verdwijnen dan naar hun kamer, waar ze gaan zitten skypen met vrienden tijdens het gamen (en huiswerk).
Resultaat is dat hij vaak 's avonds laat (lees 's nachts) nog lang doorwerkt en 's ochtends lang uitslaapt, want 's nachts is het zo lekker rustig.
Fijn om dat allemaal te lezen. Als ik het zo zie, lijkt het succes van thuiswerken te staan of vallen met de kwaliteit van het huwelijk. Bij ons is die niet zo heel goed. Leuk om te zien dat veel meer vrouwen zich herkennen in het idee dat zo'n man in de weg zit. Soms is het ook best gezellig, na het middageten, dan is het ochtendhumeur over.
Een apart kamertje hebben we niet echt: we slapen al jaren apart en hebben elk een eigen slaapkamer, de zolderkamertjes. Daar is geen plek meer om te werken, ze zijn maar heel klein.
Het zijn gewoon de dingen die ik gewend ben: ik mummel wel wat in mezelf als ik alleen ben, dat vind ik heerlijk, mijn gedachten hardop op een rijtje zetten. Dat gaat dus niet dan. Ook zing ik graag een beetje, en dat stoort hem. in de kamer schoonmaken is geen optie. En heel onsmakelijk: ik laat mijn gassen vliegen :-0 Dat kan natuurlijk ook niet. Giechelen om een malle gedachte staat debiel als je samen in een ruimte bent maar er geen aanleiding lijkt te zijn. En even met een boekje gaan zitten, dat zit niet lekker als hij aan het werk is.
Hopelijk krijgt hij weer een betere plek op zijn werk en blijft het bij een dag in de toekomst. Maar voorlopig is het zowel maandag als vrijdag en dat blijft jeuken.
Nee Peenvogel
Hoewel een goed huwelijk ook best wel wil helpen, is het vooral belangrijk dat je beiden wat water bij de wijn wil doen. Als ik huiswerk en het wordt me te gek ga ik boven op een slaapkamer zitten. Hetzelfde zou ik ook van mijn man verwachten. Ik weiger om de hele dag op mijn tenen te lopen omdat hij zonodig moet thuiswerken. Als het hem allemaal teveel is gaat ie maar naar kantoor, daar de mensen lastigvallen met zijn ochtendhumeur en zijn niet redelijke eisen.
thuiswerken kan alleen... als het kan
Ik vind dat je alleen moet thuis werken als het kan. In een aantal hierboven beschreven situaties, zou ik zeggen: dat kan niet. Als je in de woonkamer moet zitten werken terwijl er ook kinderen, een partner en een hulp in de huishouding aanwezig zijn: dat gaat dus niet. Dan moet je dus gewoon naar kantoor gaan om te werken. Of naar een andere plek, zoals een flex-werk-locatie. Kennen jullie bijvoorbeeld Seats2Meet? Moet dan natuurlijk wel in de buurt zijn, maar daar kun je gratis zitten werken, zelfs de koffie/thee en lunch zijn gratis. In Utrecht is het er wel erg druk, maar in bijvoorbeeld Den Haag of Amersfoort kun je dar heerlijk relaxed zitten werken. En zo zijn er veel meer plekken waar je prima een dag kan werken.
a room of one's own
Ik vind dat iemand altijd 24/7 welkom in haar/zijn eigen huis moet zijn.
Als je samenwoont en een huis deelt, dan kun je elkaar niet de toegang ontzeggen.
Als je dit niet prettig vindt, dan moet je je in de eerste plaats afvragen waarom je gekozen hebt voor je huidige woonvorm. Samenwonen in een huis met weinig kamers is niet verplicht. Natuurlijk, het kan zijn dat een groter huis niet te betalen was (of misschien wel op een andere locatie?), maar jullie hadden ook (kleiner) apart kunnen (blijven) wonen. Zolders, kelders, tuinhuizen, externe ruimtes, etc., ook dat zijn mogelijkheden.
Voor mij is een serieuze eigen ruimte van levensbelang. Onze samenleefvorm is dan ook daarop aangepast. En ja, dat heeft ook stevige nadelen hoor. Maar die vind ik toch secundair.
Virginia Woolf schreef al lang geleden het boek A Room of One's Own.
Ik vind het stuitend dat een eigen ruimte voor iedereen nog steeds niet "normaal" is.
En dat de bouw van woningen nog steeds (of steeds minder?) daarop is aangepast.
Je moet dan ook beseffen dat een (grote) huiskamer (met tv!) nadelen heeft. Namelijk dat je daardoor gedwongen om mee te "genieten" van elkaars tv-programma's, muziek, gasten, etc.
Misschien is het wel een betere oplossing om een woonkeuken te hebben en verder goede eigen kamers voor ieder gezinslid.