Maak ik me terecht zorgen?

Hoe gaat het?

Vastberaden, tot nu toe alleen maar meegelezen en -geleefd, hoe is je weekend geweest?
Sterkte, Lichtsnoer

helaas...

Tijdens zijn verblijf in het hotel stuurde hij me een bericht: dat hij wilde praten en hij had een voorstel...
Ik heb toen aangegeven dat ik dat alleen maar wilde als ij eerlijk en open tegen me zou zijn.

Om een lang verhaal kort te maken: we gaan uit elkaar.
Sinds zijn affaire van een aantal jaren geleden is zijn gevoel voor mij eigenlijk nooit meer goed geweest. Hij heeft zijn verliefdheid destijds afgekapt maar sinds zijn recente ontmoeting met zijn geliefde heeft hij zich gerealiseerd dat dát is wat hij wil. En dat gevoel heeft hij niet meer bij mij.

Het was een heel open en bijna liefdevol gesprek.
We gaat het als ouders goed doen voor onze kinderen maar niet meer als stel.
Op een rare manier heeft het ons contact ook naar een ander niveau getild.

We hebben tegen de kinderen gezegd dat papa moet nadenken over zijn gevoel voor mij.
Als alles duidelijk is, ook in praktische zin, vertellen we het hele verhaal. Dat zal binnen nu een een paar weken zijn.

Het was heel erg moeilijk om het aan ze te vertellen. Dat heb ik alleen gedaan.
En ik ben natuurlijk intens verdrietig om het verlies, dat het niet is gelukt.
Maar opeen rare manier voel ik me ook opgelucht. Nu kan ik alle negatieve emoties, de achterdocht, loslaten.

Sterkte

..

Vastberaden

Tijd om je nick (nog meer) eer aan te gaan doen. Ik hoop dat je over een paar jaar trots en tevreden (zij het met weemoed) kunt terugkijken op deze periode. Succes!

Ach lief mens… dan nu toch… Ik heb je ook gevolgd vanaf het begin. Ik vind je een ontzettend sterke en krachtige vrouw. Jij overleeft dit wel. Het zal misschien nog moeilijk worden, maar jij blijft overeind staan, daar ben ik van overtuigd. Sterkte en veel moed, voor zover nodig!

Sterkte

Je kunt in ieder geval zeggen dat je alles geprobeerd hebt om je huwelijk te redden. Maar zoals al eerder is gezegd: it takes two to tango. Nu kun je je energie steken in een goede afronding van jullie huwelijk en aan een leven waar je weer zelf de touwtjes in handen hebt.

Je mag heel trots zijn

Je hebt je grenzen aangegeven en nu eens niet over je heen laten lopen. Daar is hij van geschrokken, dat was hij niet gewend, maar dat is zijn verdiende loon.
Natuurlijk ben je verdrietig en is het moeilijk, maar echt, je mag heel trots op jezelf zijn. En nu ga je verder: kom voor jezelf op. Wat anderen ook al schreven: praat met anderen, vorm een support network. Begin bij je beste vriendin, moeder of zus, iemand die je vertrouwt. Als je eenmaal bij een iemand een boekje hebt opengedaan, zal het op volgende plekken alleen maak makkelijker gaan. Die mensen zullen begrijpen waarom je hem eruit gezet hebt en dat heb je nodig.

Veel sterkte

Reden

"...alleen maar omdat zij hem belde."?
Nee, omdat hij weigert 100% voor jou te kiezen!

Sterkte

Ik vermoed dat deze beslissing je veel rust gaat brengen. Sterkte de komende tijd en met de kinderen.

nou, ik wil het even nuanceren...

De beslissing om uit elkaar te gaan is niet mijn beslissing: mijn man heeft dit besloten, nadat ik aangaf dat ik alleen maar wilde praten als hij eerijk en duidelijk tegen me zou zijn. En als hij voor 100% voor mij zou willen en kunnen kiezen. Dat heeft hem doen inzien dat ik niet meer de vrouw ben voor hem, dat hij geen goed gevoel meer voor mij heeft, al jaren dus niet meer.
Hij kan en wil niet meer voor mij kiezen.

Dus ik heb mijn grenzen weliswaar heel duidelijk aangegeven, met deze verdrietige beslissing als gevolg.
Ik voel me verre van trots. Misschien nog een klein beetje over het feit dt ik mijn grenzen heb gesteld, maar verder niet echt. Maar daar moet ik dus nu een hele hoge prijs voor betalen.

Het geeft wel rust. Die knoop in mijn maag is weg.
Ik denk ook dat het een goede uitkomst is, hoe verdrietig ook.
Het was een (herhaling van) een kansloos traject geworden. Tot de volgende affaire.

Hoge prijs

Je zegt dat je een hoge prijs moet betalen, omdat je grenzen hebt gesteld. Ik denk dat de prijs hoger was geweest als je het niet had gedaan. Je had dan nog langer in een huwelijk gezeten, waarin je heel erg ongelukkig was. Het blijkt maar weer, dat je terecht het gevoel had dat je emotioneel in de kou stond en blijkbaar al jaren.

Scheiden is een hoge prijs

Scheiden is een hoge prijs, afscheid nemen van je op zich goed functionerende gezin, maar afscheid nemen van alle zelfrespect wat je nog hebt is een nog hogere prijs.
Het is gewoon ontzettend naar dat je man deze beslissing heeft gemaakt, dat hij nooit meer echt voor jullie is gegaan. Dat ligt niet aan jou, dat ligt aan hem. Hij heeft nooit afscheid willen nemen van de ander en van een geïdealiseerde ander kun je nooit winnen.

Het is nu een kwestie van je inschrijven bij de woningbouw, je beste vrienden en je ouders inlichten en een makelaar zoeken voor jullie gezamenlijke huis.
Bedenk of je hem nog terug in huis wil of dat hij bij zijn ouders in kan trekken, of een appartementje huren of desnoods een studentenkamer.

Heel veel sterkte.

vastberaden

Jouw intuïtie en gevoel zijn en waren helemaal goed. Dat is goud waard, echt! Je weet nu: ik kan op mijzelf vertrouwen, mijn gevoel wijst mij de goede weg. Ik weet zeker dat het goed gaat komen met jou!

Het is triest dat je man deze keuze maakt, maar eigenlijk wist je dat allang. Wees blij dàt hij de keus nu maakt en het niet aan jou overlaat. En nu doet hij er gewoon helemaal niet meer toe, gaat het alleen nog om jou en om je kinderen. Je bent een enorme ballast kwijt, je eerste gevoel (rust, knoop in de maag weg) is veelzeggend. Je lijf voelt dat dit de beste uitkomst is voor jou, vertrouw daar maar op!

geen kans op een andere uitkomst

Misschien kan je troost vinden in de gedachte dat je man op geen enkel wijze tot een andere beslissing was gekomen. Dat voelde je haarfijn aan. Het is jammer dat je geen beloning hebt, op dit moment, nadat je voor jezelf opgekomen bent. Dat komt omdat het er vanuit deze man niet in zat.
In dit soort situaties verlies je zo makkelijk het vertrouwen in je eigen grenzen, waarden, opmerkzaamheid vanwege het gedraai, gelieg, contra-beschuldigingen die nergens op slaan maar je ondertussen aan het twijfelen aan jezelf zetten. Dat is agressie an sich. Dat heb je zo lang geïncasseerd. Daar heb jij je grens aangegeven en je hebt voor het eerst sinds lang van deze man een eerlijke reactie gekregen. Je verdient eerlijkheid. Die heb je afgedwongen.
Het gevoel van bevrijding is nu dat je naar een andere fase gaat. Je zal nog heel veel heen en weer geslingerd worden tussen hoop en rouw, vertwijfeling, boosheid. Maar je bent nu wel uit dat keurslijf.

Knuffel

Lieve vastberaden, ik lees mee en wil je gewoon als moeder/ vrouw tot andere moeder/ vrouw een dikke knuffel geven. Ik ben bijna net zo oud als jou en volgens mij zijn onze kinderen ook ongeveer net zo oud. Ik leef met je mee en vind je echt heel dapper en moedig.

Lieve Vastberaden

De hoge,prijs die je nu betaalt wordt niet veroorzaakt doordat je een grens stelde. Als je deze grens niet gesteld had was je man misschien nog wel een tijdje bij je gebleven, ondertussen etend van twee walletjes. En waarschijnlijk was het hoe dan ook wel op een scheiding uitgedraaid. Een relatie waar een van beiden niet voluit voor de ander kiest heeft geen stevige basis.

Je komt op mij over als een prachtig, intelligent mens. Je verdient zoveel beter dan een relatie met iemand die niet echt voor jou kiest. Je hebt zoveel kracht in je, jij gaat er echt wel komen.

En inderdaad: de hoogste prijs die je kunt betalen is het verlies van je zelfrespect. Geen enkele relatie is dat waard.

the week after

We zijn inmiddels een week verder en we hebben ook aan de kinderen verteld dat we uit elkaar gaan. Dat vond ik het moeilijkste dat ik ooit heb moeten doen.
De nieuwe realiteit dringt langzaam maar zeker tot me door en ik voel me belabberd.
Het is wel fijn om de achterdocht los te kunnen laten en de hele situatie brengt ook een soort rust.
Maar het besef dat mijn man ervoor heeft gekozen om met de liefde van zijn leven verder te gaan en dat IK dat dus niet ben, vind ik heel moeilijk en pijnlijk. Na hun eerste ontmoeting, 7 jaar gelden, wist hij dat zij voor hem de ware was. Uiteindelijk was het dus wel geëindigd, dat geeft ook weer een soort verzachting. En ik hoop oprecht dat hij met haar wel het geluk vindt. Anders is alles voor iets geweest.

later meer...

Denk je?

Het hoeft helemaal niet dat zij voor hem 'de ware' is. De affaire is destijds nogal plotseling geëindigd, eigenlijk zonder dat hij dat wilde. Ik heb het idee dat hij zich toen vooral kapot schrok van het feit dat hij ineens zijn schepen achter zich moest verbranden, en die beslissing op dat moment niet aan kon. Vervolgens is het blijven doorsudderen en heeft hij haar zeven jaar kunnen idealiseren. Zal hem rauw op zijn dak vallen als straks blijkt dat er helemaal niets makkelijker wordt, en hij niet alleen haar krijgt maar ook heeft te dealen met jullie pubers die de scheiding moeten verwerken, ongetwijfeld dwars gaan liggen, etc. etc.
Heeft zij eigenlijk ook besloten dat hij de liefde van haar leven is? Anders staat hij straks gewoon alleen. Dat is verder ook niet erg, en misschien ook wel het meest logische na een scheiding.
Jij komt er wel, Vastberaden. Je had die man allang niet meer, en nu is hij ook fysiek weg dus je hebt er ook geen 'last' meer van. Wat een rust zul je krijgen nu je niet meer op je tenen hoeft te lopen voor hem.

de ware?

Voor zover ik begrijp is hij voor haar ook de ware.

Hij heeft destijds inderdaad alles nogal resoluut afgekapt en nu, na hun ontmoeting, heeft hij zich gerealiseerd dat zij de vrouw is waarmee hij oud wil worden. Dat gevoel van toen is er nog steeds, of weer. En dat is kennelijk zo intens en echt dat hij deze keuze maakt. Zij heeft een kindje en straks een ex-man.

De realiteit zal waarschijnlijk anders zijn dan in zijn fantasie. Ik hoop het niet voor hem en dat meen ik oprecht. Ook niet voor haar trouwens. Maar goed, dat is hun traject.

Het "mooie" is wel dat er nu een soort nieuwe openheid aan het ontstaan is en dat voelt goed. Het is voor mijn man heel erg wennen om open en eerlijk te zijn, merk ik. Voor ons beide is het een groeiproces. Dus waar aan de ene kant iets eindigt, is wellicht ruimte voor een nieuwe manier van communiceren. Dat si voor de toekomst wel belangrijk omdat we beide de intentie hebben om als vrienden uit elkaar te gaan. Geen idee of dat gaat lukken maar de wens is er.

Nou ja, ik voel me op dit moment gewoon wel behoorlijk verloren en een soort ingeruild voor een jonger exemplaar. En dat doet echt pijn. Daar kom ik wel weer overheen maar het is nu niet fijn.
Het gevoel van bevrijding en kracht moet nog komen, denk ik.

Al een tijdje niks gehoord

Hoe is het nu met je, Vastberaden?

moeilijk maar..

Op dit moment zitten we midden in de afrondende fase.
We hebben alle documenten (convenant, ouderschapsplan etc) laten opstellen en de procedure is in gang gezet.
Mijn man krijgt vrijdag de sleutel van zijn nieuwe huis en zaterdag trekt zijn nieuwe geliefde bij hem in. Dat was aanvankelijk niet de bedoeling maar zij is halsoverkop met al haar spullen, kind en hond bij haar man uitgetrokken en mijn man laat alle spullen hier achter. Haar spullen worden in zijn huis geladen.
Inmiddels ben ik over die boosheid heen maar ik kan nog steeds gewoon niet geloven dat hij zo naadloos letterlijk van het ene bed in het andere stapt.

Gelukkig lukt het me om niet in mijn boosheid te blijven hangen. Dat verbaast me eerlijk gezegd ook wel. Misschien komt het ook wel omdat ik een beetje gedissocieerd in het leven sta op dit moment want als ik echt voel wat ik voel word ik gek. Het is zo bizar allemaal, het gaat zo snel.
Hij heeft me ervan verzekerd dat het geen vooropgezet plan is zoals het nu gaat maar geen van mijn vrienden gelooft dat. En voor mij maakt het niet meer ut. Het is voorbij en ik ben blij dat we in goede harmonie uit elkaar gaan. Dat vind ik heel erg fijn.
Maar mijn hemel, dit is wel even een spoedcursus volwassen worden, zeg.

En ik ben zo trots op mijn kinderen. Ze gaan er goed mee om en de harmonie geeft ze ook veiligheid. Ze zijn zo wijs en positief.
Misschien zijn mijn (ex-)man en ik wel betere ouders dan liefdespartners. De tijd zal het leren.

Maar ik zie wel een beetje op tegen de toekomst. Ik vind het doodeng.

Ik ben trots op jou

En je gaat het redden samen met je kinderen.
Heel veel geluk en genieten samen, van je liefde voor elkaar en de rust in jezelf.

wat een goede berichten!

"Gelukkig lukt het me om niet in mijn boosheid te blijven hangen. Dat verbaast me eerlijk gezegd ook wel."
Je hebt helaas een lange 'aanloop' gehad in dit traject, mijn idee is dat je daar misschien nu toch vruchten van aan het plukken bent. Dat wil niet zeggen dat er geen moeilijke momenten zullen komen als de 'druk' van het regelen minder wordt, maar je hebt natuurlijk toch veel denkwerk al verricht. Dat zal hopelijk ook richting je kinderen schelen, dat je je hoofd en hart ook open kunt blijven stellen voor hen. Veel sterkte en levensgeluk gewenst.
Angela

Bizar inderdaad

Joh, wat gaat dat snel! Het heeft weinig zin om te gissen in hoeverre dit een vooropgezet plan was, maar hij heeft de schijn tegen. Dat is verder ook eigenlijk niet meer relevant. Ik hoop dat je snel alles op orde hebt en kunt 'genieten' van je rust en je hervonden vrijheid. Het komt allemaal goed!

je komt er wel :-)

Een lieve vriend van me, en ervaringsdeskundige, zei tegen me, toen ik worstelde met de angst alleen verder te moeten 'er is leven na je relatie'. En dat klopt, vrees niet het komt goed. Succes!