U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Ligt het aan mij?
Gisteren: nieuwe riem gekocht voor vriend, want oude was versleten. Zag voordat ik hem kocht wel dat ie beschadigd was, maar ik had al best een tijdje staan zoeken naar een goede riem en na wat ik begreep had ie echt weer een nieuwe nodig. Ik laat hem de riem zien, hij ziet de beschadiging en in plaats van dat hij rustig zegt: lieverd de riem is beschadigd, misschien even een andere kopen. Zegt hij op een nogal voor mij nare toon, van dat het niet slim is en hij er echt geen .... euro (Ik laat graag even wat details weg ivm herkenning) voor te betalen. Ik verwachtte op zijn minst wel iets van een bedankje o.i.d. en ging er vanuit dat hij niet heel moeilijk deed over de beschadigingen omdat je die bij het aan doen toch niet echt zou zien.
Vanochtend: bonuszoon moet al surprise mee naar school nemen en bonnetje van cadeaus erbij voegen ter controle door de juf is verplicht. Ik kreeg pas paar dagen van te voren te horen dat ik de surprise moest afmaken (begin heeft hij bij zijn moeder gedaan) en door dat ik druk bezig was had ik een bonnetje weggegooid waarop een van de cadeaus stond. Gelukkig had ik nog ander bonnetje waarop het zelfde cadeau stond, maar dan ook nog met andere boodschappen. Het cadeau en bedrag omcirkelt en dan zou het wel goed zijn. Komen vriend en bonuszoon er mee dat er een apart bonnetje moest komen, want de andere boodschappen hoeven ze niet te zien (stond niet echt iets geheim op maar ja), niet echt iets waar ik aan denk als ik druk boodschappen aan het doen ben, niet om dat ik er geen zin in heb om er even wat moeite voor doen. Ik had gehoopt op wat meer waardering,dat ik er nog tijd in gestoken had. Vriend werkt 40u en ik heb naast een paar vrijwilligersbaantjes geen werk. Ik snap dus best dat naar de winkel gaan om voor hem iets te kopen dat ik dat zou moeten doen en dat surprise (af) maken op mij komt en dat vind ik ook allemaal niet erg. Zelfde geldt voor het huishouden. Ik heb
er de tijd voor en hij werkt hard om het gezin te onderhouden. Toch steekt het mij als ik waardering verwacht ( ik laat mijn waardering wel altijd blijken) en ik krijg het niet. Mocht ik in zijn/hun ogen wel iets goed doen, dan laten ze dat ook echt wel merken, maar is er iets niet goed, dan is er niet echt een tussenweg. Ben ik te snel op mijn tenen getrapt? Verwacht ik te veel?
Huh?
Sorry, hier begrijp ik echt niks van.
Wat bedoel je met dat je de doos liever 'zelf' inpakte??
Zelf slaat op 'van jou', maar de surprise is toch echt 'van hem' . Of mis ik nu iets??
En hoezo
volgend jaar???
Ook daar snap ik niks van. Hoop toch dat je hem volgend jaar zelf zijn kadootje laat kopen??
Onthouden?
Je vriend en zijn zoon moeten onthouden dat die jongen het volgend jaar zelf doet. Op tijd.
Is het niet klaar of niet netjes, dan is dat zijn eigen probleem.
Je enige dat jij hoeft te doen is bijtijds aangeven dat jij niks doet :-)
het huishouden
Omdat je thuis zit met een wajong uitkering verwacht je vriend dat je het huishouden doet. Je hebt die uitkering niet voor niets, huishoudelijke werkzaamheden zijn zwaar. Kun je daar niet samen met je vriend naar kijken dat er hulp komt voor de huishoudelijke werkzaamheden?
terug naar het probleem
Stampertjebloempje heeft het probleem dat haar partner en stiefzoon te heftig reageren op acties van haar die niet volgens hun plan waren. Verder heeft ze niet het gevoel niet gewaardeerd te worden, maar als er iets een beetje mis gaat, zijn ze gelijk boos. Zo interpreteer ik het, tenminste. Mijn gedachte is dat ze een beetje inflexibel zijn, beetje auti misschien?
(Kunnen we even de surprise-details achterwege laten.... volgens mij helpt iederéén zijn kind met de surprise. Ik ga ook met mijn 10-jarige de stad in voor de cadeautjes en zou ook helpen met het ding inpakken in een doos. Ik vind de opmerking: "Is het niet klaar of niet netjes, dan is dat zijn eigen probleem." in deze niet zo helpend.)
Ik help mijn 9-jarige ook
Die kan dat nog echt niet zelf. Plannen maken lukt prima, de uitvoering en het afmaken daarentegen...
Maar het mopperen dat alles niet op hun manier gaat en het totale gebrek aan waardering is echt niet leuk en niet nodig.
ja Enna
Maar we helpen ons EIGEN kind. Dit kind heeft twee ouders, waarvan de moeder een beetje heeft gedaan maar niet alles, en de vader niks.
Bij je eigen kind ben je het eerste aanspreekpunt, maar in dit geval mag ze alleen maar de rommel opruimen als het ware, omdat drie andere mensen er geen zin meer in hebben (inpakken kan een kind best zelf).
Dan kan het wel zielig voor het kind zijn (is dat wel zo?) als het niet zo netjes gebeurt omdat het kind het zelf moet doen, maar de eerste en enige die zich daar druk om moet maken is de vader. Hoe lang duurt inpakken/afmaken nou helemaal? Daar zou hij best tijd voor gehad hebben. Waarom voelt de stiefmoeder zich hiervoor verantwoordelijk en de beide ouders niet?
Floria
dat kan ik moeilijk inschatten, ik zit zelf niet in een situatie met stiefkinderen e.d. Voor mezelf zou ik denken dat als ik stiefmoeder zou zijn en het kind is rond de sinterklaas bij mij thuis, dat ik er medeverantwoordelijk voor ben, dus dat ik dan ook de surprise zou helpen afmaken. Maar goed, dat ben ik dan en ik vind knutselen ook nog wel leuk 
leuk
Iedereen mag het doen als ze het leuk vindt, uiteraard! Maar het ging om het commentaar van de hoofdverantwoordelijken, die het prima vonden om de taak af te schuiven en dan nog wel kritiek gingen leveren.
Zou jij het dan ook nog leuk vinden om te knutselen?
Ik heb het hier ook wel eens gehad hoor. Als je vraagt of ik je kleren wil pakken omdat je 'in een potje' zit of dat ik je brood wil smeren omdat je laat wakker bent geworden, dan is dat prima, maar dan ga je geen commentaar leveren op wat ik pak of maak. In het eerste geval loop je zelf naar boven en wissel je de stomme trui om, in het tweede geval eet je dat brood gewoon op. Dat maak ik je héél duidelijk. En dat je het de volgende keer zelf mag doen ook.