Kritiek op mijn persoon

Info om over na te denken

Vooreest, dank allen voor de gegeven feedback. Ik ben ondertussen een paar dagen erg druk geweest en had geen tijd om te antwoorden. Maar ik heb alle reacties gelezen en er staan veel waardevolle zaken waar ik mee aaan de slag kan.
Ik heb het voorval ook nog met 2 collega's besproken. De eerste omdat CEO daar in beknoptere bewoordingen zelf zijn beklag tegen had gedaan. Zij vond vooral dat hij zelf een gebrek aan leiderschap had getoond door klaarblijkelijk al zo lang gefrustreerd tov mij rond te lopen en ik moest het allemaal niet te zwaar opnemen. Collega waar ik zelf mee gesproken heb, begreep wel hoe de reactie er kon komen. Naar zijn zeggen, geniet onze CEO nogal wat aandacht en veel mensen dansen nogal naar zijn pijpen. Maar ik ben niet zo iemand die snel onder de indruk is, de CEO heeft weinig vat op mij. En collega kan zich goed indenken dat dat voor CEO heel frustrerend is. Ik ben dan toch "onzichtbaar" maar niet in goede zin. Deze collega vind mij net "heel authentiek omdat ik ben hoe ik ben (eigenzinnig en eigenwijs)". Ik doe niet mee met de rest maar doe vooral mijn eigen ding. Dat is wel zo en dat is inderdaad een punt waar ik wellicht aan zal moeten werken. Die koetjes en kalfjes, wat luchtiger in het leven staan, meer netwerken enzovoort, maar dat zal niet evident worden. Na mijn vakantie zal ik dus bij HR eens gaan horen wat voor training ik kan gaan volgen.

Collega

Hebben die collega’s eigenlijk wel regelmatig 1:1-werkoverleg met de ceo?
Zo ja, neem daar dan een voorbeeld aan zodat hij geen reden heeft tot klagen.

Het is niet nodig om ‘veel’ te veranderen; iets vaker informeren kan al voldoende zijn.

Een ceo heeft in principe geen tijd voor koetjes en kalfjes of problemen; daar hebben ze helemaal geen behoefte aan. Dus probeer ook jezelf te blijven; geen overbodige meepraterijen om in een goed blaadje te komen.

Overbodige meepraterij

Is soms wel waar de wereld op draait.
Sommige managers hebben dat gewoon nodig.

Veranderen

moet je mijns inziens alleen doen als je het zelf nodig vindt.

Ik ben ook introvert, maar heb voor mezelf een evenwicht gevonden. Enerzijds door als ik wat zeg, zorg dat het een bijdrage levert aan de discussie. Aan de andere kant door te luisteren naar mensen bij de 'smalltalk' momenten. Ik heb al menig collega aangenaam verrast door te vragen naar een situatie waarover ze een paar weken eerder hadden verteld wat plaats zou vinden. Ik vind mensen erg bijzonder en interessant en dat gebruik ik dus.

Ik hoop dat jij ook een balans kan vinden in wat voor jou werkt.

Daarnaast vind ik het managen van je CEO erg ondermaats. Hij had vanuit zijn functie beter moeten weten en op een rustig moment een constructief gesprek aan moeten gaan, waarbij hij rekening houdt met het feit dat jij nu eenmaal een ander persoon bent dan hij is. Hij is immers iemand die ook de personen moet managen, wat heel anders is dan jouw functie.

Dus werk aan jezelf als jij het gevoel hebt dat het goed is voor je, maar til er niet te zwaar aan. In mijn ogen heeft de CEO hierbij een hele grote fout op het gebied van people management gemaakt.

Ik zou dit als CEO nooit doen

Dat je feedback geeft aan iemand is evident, maar wat ik hier lees...

Ik heb zelf herhaaldelijk leiding gegeven aan meerdere teams, en probeerde ze altijd op een manier te benaderen waarbij de mens voor mij voorop stond: ik kan geen topprestatie leveren als mijn team zich niet goed voelt.

In de managementlagen wordt je altijd geleerd om op een opbouwende manier feedback te geven, in plaats van mensen af te kraken. Of je nu als teamleader een gesprek met een werknemer hebt, of wanneer je als CEO een gesprek met een manager hebt, dat is te allen tijde hetzelfde.

Komt dit vaker voor? Ik zou dit als ik jou was als feedbackpunt richting jouw CEO gooien. Als die er niet naar wil luisteren, misschien een idee om gewoon eens wat te 'shoppen'?

Chrizztoffel

Ik ben inmiddels weer aan het werk. Ik heb nog geen verdere stappen kunnen ondernemen. Maar omwille van een specifieke reden heb ik dit nog aan 1 andere collega verteld, een vrouw. Zij heeft (evenals ik) een hoger diploma, werkt op een hogere functie en ze werkt met veel mannen samen (als ingenieur), maar ze werkt niet rechtstreeks voor onze CEO. Ze zegt vaak te moeten opletten om 'voldoende bewondering te moeten tonen als vrouw naar die mannen toe -zeker hogere managers- omdat zij anders als vervelende/dwarse vrouw wordt gezien'. Mannen accepteren niet hetzelfde gedrag van haar als van zichzelf: als zij ongevraagd het woord neemt, is ze onbeleefd, terwijl de helft van de mannen door elkaar praat, dat soort dingen. Ze vermoedt dat ik lijdende ben aan hetzelfde fenomeen en dat ik niet snel onder de indruk ben, ook/zelfs niet van onze CEO. Dat maakt hem -in zijn ogen- als man kwetsbaar omdat ik hem als vrouw niet 'zie' -hij noemt dat dan geen respect hebben. Vandaar dat hij onaangekondigd mijn bureau binnen kwam om mij de les te lezen. Hier werken wel wat mannen in het hoger management die zeg maar de nodige aandacht eisen. Er is een zekere hiërarchie. Ik had trouwens pas een meeting met CEO (die al lang gepland was) en na de meeting zei hij iets over het TV-scherm in zijn bureau -dat nu nòg groter is dan ervoor, en uiteraard is dat van hem groter dan dat van de andere managers. Hij zei dat niet zo maar dat was de onderliggende boodschap, vond ik beetje bizar. Maar dat doet mij een beetje vermoeden dat hij inderdaad een soort van indruk wil maken. Omdat dat telkens niet echt lukt, is hij -druppelsgewijs als een emmer die overloopt- boos geworden. Ik denk dat hij in het algemeen wel rustig is en zelden of nooit boos wordt of ongepast reageert dus ik wil niet naar HR om hierover te gaan klagen. Maar ik merk ook dat ik het flink lastig heb om vriendelijk te gaan doen tegen hem. Ik moet er wat mee. Zou het zo simpel kunnen zijn, gewoon een man-vrouw ding vraag ik mij nu af, en wat dan...

Wat dan?

Je zou je in dat geval kunnen 'bewapenen' met de relativerende cliché-uitdrukking: "Ach ja; hij zal wel wat te compenseren hebben" ...

Hoe dan ook, succes ermee!

Rode krullenbol

Ik krijg visioenen van scherpe antwoorden ("Met de leeftijd wordt het zicht wat minder, he"), maar doe dat maar niet. Ik zou me oefenen in vage, sociaal wenselijke antwoorden. "Ja, mooi hoor. Veel plezier ermee."

wenselijke antwoorden

Dat slechter zicht haalde hij zelf aan, ik ben dan zo lief geweest om te zeggen dat hij toch gewoon een groter bureau heeft en daarom natuurlijk wel een groter scherm nodig heeft.
Het is wel zo dat mannen zich anders kunnen (of mogen) gedragen op het werk. Hoe dan ook, ik kan zelf best wat advies gebruiken i.v.m. mijn eigen tekortkomingen die er ook echt wel zijn, dus mijn bezoek met HR blijft op mijn agenda.

Fotolijstjes

@SVG, wat dacht je van enkele fotolijstjes van dierbaren op je bureau. Dat geeft zo’n bleek van een typische vrouwelijke inslag. Kijken hoe ze dan reageren.
Als je effect merkt, hoe je ook geen tijdrovende cursus meer te volgen.

Andere tip; draag een ring met een grote opvallende steen, zo vrouwelijk.
Of een vrolijke gekleurde blouse.
Het is natuurlijk bespottelijk als die dingen een positief effect hebben, maar dat zegt meer over hen dan over jou. Jij speelt het spelletje gewoon mee, zolang je daar profijt van ervaart.

En praat eerder wat vaker met die vrouwelijke collega, dan met HR. Dat kan altijd nog.

Rechte eind

SVG je vervolgt getuigd van een enorm scherp en analytisch inzicht. Iets wat niet iedereen heeft. Dat kan ook angst inboezemen bij je CEO.
Ik herken er veel in. In veel bedrijven is het uit ten boze dat je als vrouw een man te slim af bent. Ook al is het een geniaal idee, t feit dat het van een vrouw komt is al fout. Deze cultuur heeft mij doen besluiten mijn carriere over een heel andere boeg te gooien. Ongeloofelijk eigenlijk dat het hier anno 2019 nog steeds om draait. Je doet het goed. Doorzie het spel en weet wat je te doen staat. Meespelen of rond gaan kijken zodat je op termijn weg kunt.

Oh getver Flanagan

SVG, natuurlijk kan het zo simpel zijn.
Maar ook in dat geval blijft de beste remedie: geef het toch niet zo veel aandacht/ neem het niet zo serieus.
Dus, pik er vooral iets uit waar JIJ iets aan hebt (en waar je achter staat) en negeer de sufkop verder.
Ja, hij heeft een leidinggevende functie en nee, niet iedereen is daar bekwaam voor/verdient dat.

En overigens

kan ik me nog tig andere scenario's bedenken waarom de goede man (lol) doet wat hij doet.
Hij kan je ook gewoon erg leuk vinden. Of zich zelf erg onzeker voelen. Of, of.
Maar het lijkt me het niet waard.

Overigens ...

Was het een man die - in een interview op televisie - de zo ware woorden uitsprak dat moeten werken onder een slechte baas één van de akeligste zaken is die een mens kan overkomen. Te weten: Frans Swarttouw (https://nl.wikipedia.org/wiki/Frans_Swarttouw).

Waarmee ik geen uitspraak doe over de betreffende CEO.

Rode krullenbol

Ik ben wel vrouwelijk hoor.

Flanagan, die vrolijke blouse ed, die heb ik gewoon aan hoor. Ik heb een streng uiterlijk maar ben wel vrouwelijk en vrouwelijk gekleed. Daar hoef ik helemaal niets aan te doen, en eerlijk, als ik niet zo was, zou ik het niet doen om meneer te pleasen. Fotolijstjes ed. heb ik dan weer niet. Mijn kinderen zijn nu tieners dus vind ik dan niet gepast. Ik vind het altijd bizar als een man een foto van zijn vrouw op zijn bureau heeft staan, omgekeerd zie je dat toch niet, maar dat terzijde.
Maar ik moet inderdaad nog eens met mijn vrouwelijke collega praten. Het was erg interessant, maar best negatief voor ons, vrouwen. Maar als het gewoon gaat over erkend worden als man, vind ik het triest. Het is wel zo dat we vroeger goed overweg konden met elkaar. Toen was hij nog lang geen baas. Hij is erg ambitieus en op relatief jonge leeftijd ceo geworden van een groot concern. Ik denk dat zijn ambitie zijn relatie heeft gekost. Ik moet het nog wat verder laten bezinken.

Humor

In de wachtkamer van mijn tandarts hing al jaren een bordje met de tekst:’ wij, vrouwen moeten in onze functie twee maal beter zijn dan mannen, maar dat is voor ons geen probleem.’
Of daar een punt van waarheid in zit, laat ik in het midden. Het gaat mij om de humor waarmee je naar een situatie kan kijken.
Vandaar de tips hierboven. Het is toch te bescheuren als dat wel effect zou hebben ;-)

Eens

Een collega gehad, die toen bleek dat hij geen promotie kreeg omdat we gelijkwaardig opereerden, veranderde in een naargeestig mannetje.
Nu was dat in een klein bedrijf. ( zonder HR). Als ik het goed begrijp, is het bedrijf waar jij werkt, iets groter.

Lach er om, onderweg naar huis.

"Ach ja; hij zal wel wat te compenseren hebben."

Body shaming noemen we dat en als een man op dit forum zo'n opmerking maakt over - bijvoorbeeld - vrouwenborsten is er een gerede kans dat bepaalde dames hem als hyena's zouden bespringen (en niet met amoureuze bedoelingen)

Jij zult daar niet bijhoren. Gedistantieerde ironie is het favoriete wapen van de sluipschutter. Lekker veilig.