U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Kinderen en werk: mijn man verkiest vaak werk boven zorgtaak
Hallo,
Er zijn vast moeders die onderstaande herkennen. Het drijft me soms tot wanhoop, ik word er boos en verdrietig van, maar t helpt allemaal niks:
Werk en de kinderen:
Ik ben een moeder van 47, met jonge puberkinderen. Toen de kinderen klein waren besloot ik minder te gaan werken. Dat vond ik soms best lastig; ik had jaren gestudeerd, had een leuke baan. En ik merkte dat een leuke, goedbetaalde baan als communicatie adviseur moeilijk te vinden is voor 20 - 24 uur. Het merendeel van de basisschooltijd van mijn kinderen heb ik een stapje ( of zeg maar gerust een grote stap) teruggedaan wat mijn werk ( en ontwikkeling daarin) betrof. Ik deed dit met liefde voor mijn kinderen. Mijn man werkte wél fulltime gedurende deze periode.
Maar nu de kinderen ouder zijn is het weer Me-time wat werk betreft. De kinderen worden ouder, kunnen na schooltijd best alleen zijn ( of hebben simpelweg andere activiteiten), dus ben ik meer gaan werken. En binnenkort gaat dit zelfs naar 32 uur, want ik heb een fantastische baan geaccepteerd.
Klinkt allemaal goed, zou je denken, en klagen doe ik niet, maar:
Wanneer het er tijdens werkdagen op aankomt, wat zorg en organisatie betreft vd kinderen, dan vang ik bot bij mijn verder lieve en leuke vent.
‘ nee, ik kan echt niet thuisblijven nu, dat kan gewoon niet’!, zegt hij wanneer mijn zoon met hoge koorts in bed ligt.
Of ‘ ja, ik weet dat vrijdag mijn dag is, maar naar de presentatie van X Op school gaan lukt mij toch echt niet ’. En dan gaat hij ook gewoon niet, terwijl de vrijdag zijn dag is, met het argument dat hij geen keus heeft.
Witheet word ik dan, woedend, omdat hij weet dat ik dan ga. Ook al is het ook een werkdag voor mij, en mijn baas dat ook vind.
Zijn argument is: dan moet school dat soort presentatiemiddagen maar niet om 14.00 uur plannen, ik werk gewoon!
En ik denk: ja, dat klopt, maar het kan gewoon niet, dat er niemand van ons is vrijdag!
Dus ga ik.. alweer! En heb stress, en voel me opgejaagd.
Nu denk je: ga dan ook niet, je kunt niet alles. Maar dit is geen op zichzelf staand voorval. Het gebeurt iedere keer weer! Ik hou van mijn man, maar dit soort dingen doen mij hem soms echt haten. Kijk.. dit deed zich ook voor mbt schoonmaaktaken in huis. Dat heb ik opgelost: we hebben een schoonmaakster. Maar dit gaat om de kinderen... ja en dan gaat mijn moederhart voor, ook al kan het niet altijd. Bij hem is het als het erop aankomt echt werk voor het gezin.
Herkennen jullie dit? Hoe pakken jullie dit aan? Hoe leg je afspraken ‘vast’, zonder dat het uitmondt in ruzie.
Tsjakkie/Wendelmoed
"Ad, het is jouw richtlijn. Die moet jij zelf handhaven. Aan de slag dus."
Ik ben met sabbatical.
Hahaha
Heb ik dat, vraag ik een man om advies, gaat hij spontaan met sabbatical
Mart
"Heb je Ad hier wel eens een topic zien openen waarin hij iets vraagt of voorlegt over zijn eigen situatie? Ik niet hoor."
Hah, zit wel iets in 
Ik vraag niet zoveel, ik ben meer een 'gever'.
Maar het komt wel voor, deze bijvoorbeeld:
https://www.ouders.nl/forum/ouders-en-school/de-komst-van-de-tablets
Daarnaast heb ik de neiging om vragen onder een andere nick te stellen. Daar ben ik trouwens niet de enige in volgens mij. Heeft waarschijnlijk te maken met het risico dat je er later op teruggepakt wordt door types met nicks als 'Mart' die je nog nooit eerder gezien hebt maar toch van *alles* over je weten te vertellen..
Tsjakkie
"Heb ik dat, vraag ik een man om advies, gaat hij spontaan met sabbatical"
Ik ben op sabbatical om bij Corona vandaan te blijven. Heb je dat gemist? Dat vinden ze hier nl. heel grappig
Handhaven is moeilijk, maar advies kan ik je wel geven. Je gaat met de wet van Ad naar je man en rekent hem voor dat hij meer moet doen. De rest is een kwestie van onderhandelen.
Ja die had ik gemist
Een soort preventieve quarantaine dus? Fijn dat het kan met je werk (tenminste dat neem ik dan aan). Werk je in een branche met verhoogd risico? De zorg? Vliegveld?
En qua advies: tsja, met onderhandelen denk ik altijd aan een soort zakelijke uitwisseling terwijl ik deze relatie nooit ben aangegaan vanuit een zakelijk perspectief maar vanuit gevoel 😎
Het is bij mijn man veelal geen onwil, als ik hem vraag of herinner doet hij zeker zijn ding. Maar uit zichzelf aan dat soort dingen denken zit er blijkbaar niet in. Ik weet niet of dat aan mijn onderhandelingsvaardigheden ligt of iets anders ...