kinderen die liegen en elkaar beschuldigen

begrip tonen?

Nu heb ik grotere kinderen, maar toen ze klein waren was het natuurlijk anders.
Hier heeft oudste wel van dit soort dingen gedaan, inderdaad vaak over simpele dagelijkse dingen. Of inderdaad omdat ze met z'n 3en bv iets omstoten in een druk spel ofzo.
Wat hier op een gegeven moment bij oudste hielp was : Begrip tonen.
En dan wel op zo'n manier dat zij niet doorhad dat het dat vooral betrof.
M.b.t. dat tandenpoetsen b.v. ook een keer zeggen dat jijzelf gisteren te moe was en het koud had en je toen je bed in bent gedoken en dat dat toch wel erg dom was want schecht voor je tanden en dat papa het ook dom vond ofzoiets.
Het hangt ook erg van de leeftijd af hoe je het brengt.
Maar voor oudste werkte dit erg goed.
Ook zo'n collectieve 'schuld', kom op zeg, zoiets gebeurd iedereen toch wel eens?
Lig je met je zus in een deuk op de fiets en boem allebeide op de grond, fiets kapot.
Dat ouders dat ook wel eens hebben was voor oudste wel een openbaring.
Sinds we onszelf meer als ' ook wel eens oenen' presenteerden (en ach zo moeilijk was het niet : Papa heeft zich verslapen, baas boos. Mama heeft vergeten brood te halen, helaas dom dom, nu eten we broodjes etc.etc.) leek ze meer bereid om ook haar eigen fouten toe te geven.
Soms is het niet eens uit angst voor straf of al die andere redenen. Je wilt als kind je ouders ook gewoon pleasen en het beste kind ter wereld zijn en die doen geen domme dingen, toch?
Draag het ook uit in andere situaties. Kind doet wild aan tafel, boem bord met brood op de grond. Blijf rustig en help opruimen en zeg dat het niet slim is en dus de volgende keer graag rustig aan tafel zitten en that's it.
Het is wel een fase meestal. Een tijd erna had oudste er zelden meer last van en flapuit als ze is, vertelde ze vrijwel alles.
groeten albana

Actieve opvoeders, brrrr

Het klinkt me allemaal wat berekenend en robot-achtig in de oren:

"Deze ga ik denk ik koppelen aan beloning met goed gedrag. Dus ik zeg bijvoorbeeld. Ik weet dat je dit en dit wel of niet hebt gedaan. Ik zou graag willen dat je eerlijk bent. Ben je eerlijk dan wordt je daarvoor beloond door bijvoorbeeld een x extra te lezen samen, of kleuren, spelletje spelen. Wat dan ook. Blijf je jokken? Dan krijg je straf. Ik moet dit wel met mijn vriend bespreken en dan vooraf aan de kinderen duidelijk maken dat we gaan kiezen voor de beloning van eerlijkheid ipv voor het straffen van fout gedrag. Ik hoop dat mijn vriend hiervoor open staat."

Carla zegt dat een aai over de bol goed genoeg is en daar ben ik het helemaal mee eens. Een spontaan gebaar in plaats van een geprogrammeerde, uitgestelde beloning. Je legt veel te veel nadruk op dat jokken, je roept een welles-nietesdiscussie op. Tanden wel/niet gepoetst? Kies eens voor: "Nou, doe het dan nog maar een keer, dan weet ik zeker dat je het gedaan hebt."

Hoe strenger, hoe meer je gelieg uitlokt. Nu moet je ook weer niet over je heen laten lopen, maar maak toch niet overal zo'n punt van. Ik heb het idee dat de kinderen een beetje bang van je zijn. Misschien is er best iets om mijn opvoeding aan te merken en ben ik niet strikt genoeg (mijn dochter lust bijvoorbeeld op haar elfde nog steeds geen fruit) maar ze zit goed in haar vel en de keren dat ze tegen me heeft gelogen, zijn op één hand te telen.

Het roer om!

Per direct het roer om en een andere aanpak zou ik zeggen.

"Ik begin mij wel te realiseren dat wij dus zelf een aandeel hierin hebben door steeds de onderste steen boven te willen krijgen. Maar misschien is dat het hele probleem wel. De kinderen willen beter overkomen dan de ander. Dus gaan ze steeds in de discussie, maar ook omdat wij die vragen stellen."

Ja, ja en ja! Benader het anders, ga niet lopen muggeziften, ja maar jij, ja maar jij. Dat nemen die kinderen over. Misschien willen jullie het gewoon te goed doen, juist om te voorkomen dat je je eigen kind(eren) lijkt voor te trekken. En dan wordt er over details gepraat die er helemaal niet toe doen.

En niet om het een of ander maar een samengesteld gezin met drie kinderen van 6, 8 en 9, dat vindt ik best ingewikkeld hoor. Hoe lang wonen jullie nu bij elkaar?

Enfin, ik zou dus het roer om gooien. Absoluut me niet meer druk maken om details die je toch wel weet. Waarom dat toch perse uit een kind moeten peuren?
En dure dingen in de kamer als er drie kinderen aan het stoeien zijn? Oei, dan zou ik alleen maar mezelf op mijn kop geven als er iets stuk ging.
(tip: Koop een trampoline, dat is mijn beste aankoop ever geweest. Kunnen ze lekker hun energie op kwijt!)

Ik denk dat je moet zorgen dat een van jullie toch meer in de buurt is, meer begeleiden. En als dingen dreigen te escaleren in ruzie of te druk gedrag, ingrijpen door bv. lekker even met ze naar buiten te gaan. Samen een spelletje gaan doen. Erbij zijn als de tanden worden gepoetst. Misschien bij het naar bed gaan wat meer met ze praten, een voor een of per avond om de beurt.

Enne... straffen? Omdat ze liegen, omdat je bang bent dat je nu 9-jarige zoon een liegende en bedriegende puber wordt? Ik zou een ander opvoedingsboek gaan lezen. Wat dacht je van een goede sfeer in huis kweken, werken aan een goede vertrouwensband, zorgen dat er lekker veel gelachen wordt. Ga standaard elke avond voor of na het eten een spel met ze doen, koop een wii en ga just dance met ze doen (ontzettend grappig, vooral als je zelf ook meedoet).

Enfin, focus minder op wat er fout gaat en ga bouwen aan wat er goed gaat. Dat is vast een hele boel!

Als er onderling ruzie is kun je ze ook eerst de mogelijkheid geven samen een oplossing te verzinnen. En als je weet dat iemand gejokt heeft, kun je het ook eens laten gaan en zien wat er gebeurt. Mijn kinderen (we hebben er vier) kwamen het uiteindelijk altijd wel vertellen, maar ik denk niet dat dat snel gebeurt als ze weten dat je daarna boos wordt. Ik was altijd blij dat ze zo eerlijk waren, en probeerde uit te leggen wat liegen/jokken met mij deed.

Maar niet de hele dag door natuurlijk...

Stella, jullie intenties zijn volgens mij hartstikke goed. Probeer gewoon meer ruimte te laten voor 'ongewenst' gedrag, negeer het wat meer, leid het af, ga iets anders met ze doen, (verhaal voorlezen werkte hier ook altijd goed). Enfin, geniet van wat