Is relatietherapie nuttig?

Zomergasten gezien?

Zo'n therapeute helpt elk mens verder in relaties, of het nu om je partner, je (schoon)kinderen of andere medemensen gaat!

Heel interessant

Ik vond het heel interessant en we hebben samen gekeken. Wat mij wel bij bleef was dat ze bij relatie therapie altijd beide bevestigde in hun standpunt en van daaruit verder ging. De schade die t mij heeft opgeleverd is dat mijn narcistische ex daar thuis op inhaakte met ‘zie je wel dat jij t fout doet’ verhalen en ‘word salads’. Kwam ook omdat toen niemand mij wees op de problematiek (en ik niet vroeg om n diagnose omdat ik al zo heilig ervan overtuigd was dat alles mijn schuld is) Voor mijn lief (die nog nooit bij n psycholoog is geweest of andere geestelijke hulp) was het een eye opener hoe dat soort gesprekken gaan. Ik was alleen heel moe zodat ik op t laatst in slaap ben gevallen. Nog maar n keer terugkijken dan.

Uiteraard Doenja

Een therapeut is geen rechter en stelt zich (hopelijk!) ook niet zo op.
Het is niet aan een therapeut om te bepalen wie meer gelijk heeft.
Een goede therapeut zou je wel zelf kunnen laten inzien (door eigen groei door de therapie en beter zicht op mogelijkheden en onmogelijkheden van de potentie van de relatie) dat een andere insteek voor jezelf beter is. (bijv stoppen met de relatie of beter/anders grenzen aangeven.)
Maar een therapeut die ergens op aanstuurt is mi geen goede therapeut.

Met een diagnose zou een goede therapeut ook geen uitgestippeld pad moeten hebben. De meeste mensen bevinden zich ergens binnen het enorme grijze gebied tussen perfect evenwichtig en duidelijk gestoord. Wat doe je met al die mensen dan?

Niet aan waarheidsvinding doen

Dat blijf ik intrigerend vinden. Bijvoorbeeld hoe gaan therapeuten ermee om als twee partners over een essentieel iets verschillende waarheden hebben die duidelijk niet allebei waar kunnen zijn? Of hoe moeten ze daarmee omgaan? Dat onderwerp dan maar laten liggen? Of de partners bevragen hoe ze daarmee omgaan? Hen begeleiden eruit te komen zonder aan waarheidsvinding te doen, is dat mogelijk? Lijkt me best lastig.

Waarheidsvinding

Wat is waarheid? Ieder heeft z n eigen waarheid. Voor hem/ haar is dat wat t is. Door dit als vertrekpunt te nemen laat je die ander in zijn/ haar waarde.

Aan waarheidsvinding doen houdt in dat je gaat wegen - een oordeel gaat vormen.

En juist dat is niet interessant en niet helpend. Omdat t totaal niet van belang welk oordeel jij eraan hecht. Het is het verhaal, de beleving, de waarheid van de ander. Dat is genoeg - hoef je niets aan af te doen.

Door het verhaal van de ander te erkennen neem je hem/ haar serieus en kun je van daaruit onderzoeken en t gesprek aangaan.

Kleur van de waarheid

Ik heb ooit eerder onderstaande gedeeld hier. Zo waar;-)

" Kleur van de waarheid"

Een Oosterse, wijze leermeester ging eens met zeven leerlingen een ochtendwandeling maken, terwijl de dauw nog over het land lag. Na enige tijd brak de zon door en de dauwdruppels schitterden dat het een lieve lust was!

Bij een grote dauwdruppel liet de oude meester halt houden. Hij schaarde zijn leerlingen zodanig rondom de druppel dat de zon erop bleef schijnen en vroeg hen welke kleur de druppel had.

“Rood,” zei de eerste.

“Oranje,” zei de tweede.

“Geel,” zei de derde.

“Groen,” zei de vierde.

“Blauw,” zei de vijfde.

“Paars,” zei de zesde.

“Violet,” zei de zevende…..

Ze stonden verbaasd over de verschillen en omdat ze allemaal zeker waren van de kleur die de druppel had, ontstond er bijna ruzie. Toen liet de oude meester hen enige keren van plaats wisselen. En heel langzaam drong het tot hen door dat, ondanks de verschillen in hun waarneming, ze toch allemaal de waarheid hadden gesproken.

Nadat er zo enige tijd verstreken was, liet de oude meester hen weer hun oorspronkelijke plek innemen. Maar omdat intussen de zon gedraaid was, kaatsten er weer heel andere kleuren terug vanaf de grote dauwdruppel.

En de meester sprak:

“Hoe u de waarheid ziet, hangt af van de plaats en de tijd die u in het leven inneemt, zoals u daarnet een deel van het licht hebt gezien en dat voor de waarheid aanzag…

Laat uw medemensen in volle vrijheid hun eigen weg bewandelen, hun eigen plaats innemen en hun eigen deel van het licht waarnemen. U heeft allemaal waarheden nodig, want alle tezamen vormen zij het werkelijke spectrum als geheel; de volle waarheid…

Wees daarom niet alleen tolerant, want dat is slechts het duiden van andermans mening, maar wees zelfs blij dat er andere meningen zijn. Zolang u zelf nog niet het volle licht kunt zien, heeft u uw medemens als medeleerling nodig om de volle waarheid te leren kennen.”

Wel mooi maar

gaat dit voor alle situaties op?

Als de ene partner bijvoorbeeld zou zeggen: hij slaat de kinderen en de andere partner zegt: dat is niet waar, zij heeft een ziekte waardoor ze zich soms dingen verbeeld.

Aan zoiets dacht ik.

Nee dat gaat niet altijd op

Mooi verhaal hoor daar niet van, maar terwijl ik van mijn man bleef houden en bleef vechten, bleek dat hij nooit had ingecheckt; sterker nog, had had nooit iets van chemie gevoeld of meer. Is doorgegaan met mij als een verstandshuwelijk en op hoop van zegen. En ik wist het niet, want hij weigerde eerlijk te zijn.
Ik was rood en hij had alle kleuren bij elkaar gegooid en een .......zootje van mijn leven gemaakt. Daar heb ik echt geen blauwgroengeel-begrip voor met mijn rood. Dat is modder en helpt geen kleurenwasmiddel of filterdoekje tegen.

Geen idee

Of t voor elke situatie opgaat - vast niet. T maakt mij in verschillende situaties wel milder. En wanneer je luistert naar beide verhalen en echt hoort wat er gezegd en bedoeld wordt wordt vaak de pijn van beiden duidelijk.

Thera was t geloof ik die vroeg hoe is dat voor een therapeut ; ik ben geen therapeut maar heb wel vaak met meerdere verhalen te maken. Als je luistert en de pijn erkent die mensen opgedaan hebben kun je van daaruit verder t gesprek aangaan. Wanneer je beide verhalen vanuit t perspectief van de verteller hoort is t minder moeilijk om niet te oordelen.

Zo kan ik nu terugkijken op periodes uit m n leven waarin anderen mij gekwetst hebben. Door zijn verhaal te horen ( partner) - en echt te horen- kan ik anders naar t verleden kijken. Wil niet zeggen dat ik t goedpraat of accepteer. Of dat zijn oplossingen mij geen pijn meer doen. T maakt wel dat ik inzicht kreeg in zijn pijn, onvermogen en beschadigingen. Dat maakt mij milder.

Stam; jouw pijn en frustratie spat van t scherm. Dat je niets kunt met verschillende kleuren nu begrijp ik. Mooi laten gaan dan.

Stip

Er zijn relaties waarbij één of beide partners er niet op uit zijn zo goed mogelijk een beeld te geven van hoe zij tegen de problemen aankijken en tegen hun partner. Het bestaat dat partners alleen hun best doen om een beeld wat een hulpverlener zou kunnen vormen van de partner, te verstoren met zo veel mogelijk negatieve beeldvorming. Helaas bestaat dat.

Als je zo'n partner hebt en je hebt therapie en je hebt een hulpverlener die recht moet doen aan beide 'waarheden', dan is dat erg lastig ben ik achter gekomen. De hulpverlener is verplicht om beide verhalen met een korreltje zout te nemen. Want als hij het ene verhaal serieus neemt (daarmee bedoel ik niet eens het als 'de' waarheid aan te nemen, maar gewoon serieus nemen) dan kan hij niet het andere verhaal serieus nemen.

Ik ben daar gevoelig voor. Ik vind therapie (omdat ik vermoed dat ik in zo'n situatie zit) heel vermoeiend. Want ik doe al m'n best om alles zo goed mogelijk uit te leggen. Maar ik merk dat mijn verhaal niet echt mee kan doen in de beeldvorming van de hulpverlener. Een hulpverlener moet zich wel een beeld vormen denk ik. Dat doet hij dan los van jouw verhaal en los van het verhaal van je partner. Niet helemaal los, maar hij is verplicht om alles in twijfel te trekken, anders zou hij een van beide partners afvallen. Ik kan het niet zo goed uitleggen. Ik begin het vermoeiend te vinden dat ik mij elke keer als ik iets vertel moet realiseren dat het zou kunnen zijn dat het dit keer serieus wordt genomen (ik wil dat niet uitsluiten) maar dat het ook zo maar kan zijn dat wat ik gezegd heb anders wordt uitgelegd in het hoofd van de hulpverlener zodat het dan bij zijn beeld past.

Ik had het hier over met een familielid. Ik vond het schokkend dat ze toen met het volgende voorbeeld kwam om te laten merken dat ze snapte waar ik het over had. Waarbij ze niet de zijde van de hulpvrager koos. Ze zei dat ze laatst vanuit haar werk in een situatie was waarin een moeder kans liep op uithuisplaatsing van een kind. Ze wrong zich in allerlei bochten om maar duidelijk te maken dat het kind niet uit huis geplaatst hoefde te worden. Het familielid vond dat wel zielig, maar ze ging er eigenlijk vanuit dat het logisch was dat de argumenten niet serieus genomen hoefde te worden. Ze konden uitgelegd worden als: wij vinden dat het wel nodig is en wij leggen de woorden van de moeder langs de meetlat van onze gedachten en interpreteren ze zo en dat mogen wij doen. Nou ja, dit verhaal moet eigenlijk in het draadje over jeugdzorg.

Thera

Ik kan je niet helemaal volgen - begrijp uit je verhaal dat de hulpverlener een zekere ' macht' heeft en die bewust of onbewust gebruiken kan door interpretatie.

Klinkt akelig en als je t meemaakt zal t ongetwijfeld zo gebeuren.

Ik reageerde op t item ' relatietherapie' en vanuit mijn ervaring / referentiekader. Er van uitgaande dat veel stellen in therapie gaan om hun relatie te onderzoeken. Ongetwijfeld zullen daar stellen bij zijn waarvan 1 van de 2 ( wel of geen stoornis) een andere agenda heeft. Dat was niet waar ik direct vanuit ga.

Ik wens je sterkte toe met jouw verhaal ; t klinkt verdrietig en wanhopig. Hoop van harte dat je mensen ontmoeten mag op je pad die het beste met alle verschillende partijen voor hebben.

Wow Stip

Wat formuleer je eea mooi en zorgvuldig!

Ik kom niet verder dan: lieve Thera, ook ik kan je niet helemaal volgen maar voel ook je wanhoop, volgens mij verwacht/hoop je iets te krijgen van hv wat je helaas (maar dat is het leven) alleen maar aan jezelf kunt geven.
Ik denk alleen maar (en niet alleen nu, maar helaas bij al je berichten Thera!) waarom blijf je? Maak dat je los komt van deze man!

Dat begrijp ik denk ik wel Thera

Tenzij je het nog weer anders bedoelde: ik heb in het verleden therapie gehad en ooit achteraf de papieren dossiers in handen gehad, waarbij ik kon lezen of ik goed werd begrepen, geloofd en hoe er werd gedacht.
Ik was geshockeerd over wat ik las. Niet goed begrepen? Had men mij de juiste vraag gesteld, had ik de vraag anders opgevat, is mijn antwoord aangevuld met een oordeel/aanname of nutteloze en onjuiste informatie?

Sindsdien ben ik heel kritisch met hoe ik overkom, wat ik zeg. Want alhoewel beide verhalen worden verteld vanuit een eigen waarheid en waarneming en zullen alleen daarom al kloppen; is het natuurlijk wel belangrijk dat mensen ondanks hun waarheid doorzien worden. Helaas is dat niet altijd het geval.
Sta je dan ( als voorbeeld) met je mishandelende partner die de therapeut om de vingers windt. Best link soms als je daar niet tegenop komt.

"T maakt mij in verschillende situaties wel milder."

Ik moet hier echt wel even naar kijken, what the fuck is 'T'? Weer een nieuwe aandoening?

"Klinkt akelig en als je t meemaakt zal t ongetwijfeld zo gebeuren."

Aha, het is weer iemand die te belazerd is om de apostrof te gebruiken!

Wilma:
"Wat formuleer je eea mooi en zorgvuldig!"

Maar de interpunctie is helaas kut.

Maar gelukkig hebben we jou Ad

Jij helpt ons de belangrijke dingen in het oog te houden.

Helemaal waar Ad

Inderdaad te beroerd om een apostrof te tikken.

Niks meer en niks minder.

Ik zie hier een zeemeeuw

even krijsen, even schijten, en dan weer weg. Maar inhoudelijk niks nuttigs bijgedragen. Jammer Ad, want je kunt best af en toe ook wat zinnigs zeggen.

tssss (Ad)

Ik heb zelf Nederlands gestudeerd. Ik vind vallen over aanhalingstekens ongelooflijk getut.

Alex

Laat joh. We kennen Ad. Hij heeft af en toe last van zijn hormonen. Dan moeten we een beetje lief voor hem zijn, over een paar dagen is het weer voorbij en geeft hij weer reacties met echte inhoud.
Ad, jongen, vanavond een kopje thee of wat sterkers, een dekentje en je favoriete tech-programma op tv, beetje me-time en dan vroeg naar bed met je lief, dan komt alles goed. Knuff!

Ja hoor

Ad; ik ben vaak blij met je inbreng hier op t forum.

Elke gek z'n gebrek. Geeft niks.

Alex/taalkundige

Dus jij vindt T een goede (en begrijpelijke) vervanging van 'het'?
Dan mag je je diploma wat mij betreft terugbrengen..

Met zulke 'taalkundigen' snap ik dat de universiteitsstudenten tegenwoordig massaal zakken voor Nederlandse taaltoetsen. Ga liever aan je werk!

(Ot)

Ad Hombre, voor dergelijke bespreekpunten bestaat een ander draadje (taaltopic).
Kunnen we weer terug naar het onderwerp van dit draadje?

Tsja

Toen ik jaren geleden weleens op dit forum kwam had je hier de borstvoedingsmaffia, maar die is nu blijkbaar vervangen door een taalnazi. Gezelligheid kent geen tijd!

Stam

Ja, ik denk dat ik dat wel ongeveer bedoel ja. En dat wat jij beschrijft daar zeker mee te maken heeft. Dat mensen moeten worden doorzien... Het kan naief zijn om dat te willen ontkennen.

In mijn geval hadden de hulpverleners best door dat er dingen niet klopten aan mijn man. Maar ik denk dat ze bang waren dat ze mij teveel zouden geloven en mijn man niet en dat ze daarom heel wantrouwend naar mij waren. Ze zochten wat er bij mij niet klopten en trokken vaak dingen in twijfel die ik zei. Ik denk omdat onze verhalen te ver uit elkaar lagen. En ik heb er veel over nagedacht wat een hulpverlener dan wel kan doen. In plaats van als ze het verhaal van de een niet willen volgen ook het verhaal van de ander evenredig veel niet te willen volgen.
Als er niet het vermoeden is dat de verhalen te ver uit elkaar liggen omdat één van de partners er op uit is het verhaal te verdraaien, dan kun je dat idee van verschillende kleuren enzo gebruiken. Dan kun je er samen met de partners naar gaan kijken hoe hun verschillende uitgangspunten hun kleuring van het verhaal beïnvloeden en dan zullen ze daar meestal veel van leren.
Maar als er wel het vermoeden is dat de verhalen te ver uit elkaar liggen doordat één (het kan in theorie ook beide zijn) van de partners het verhaal opzettelijk verdraait om er zelf beter en de ander slechter uit te laten komen, dan werkt dat niet denk ik.
Ik probeer mij voor te stellen wat er dan nodig is. Want mijn ervaring is dus dat hulpverleners dan proberen ver van beide verhalen te blijven, maar ondertussen wel een eigen verhaal maken. Want anders kun je niks beginnen, dan heb je geen houvast. En dan moet je wel veel geluk hebben als dat verhaal een beetje klopt. Vaak niet denk ik. Ik denk dat het in zo'n situatie beter is dat de hulpverlener eerlijk zegt dat hij er niet mee uit de voeten kan dat de verhalen zo ver uit elkaar liggen. Dat hij oproept om er aan mee te werken om daar eerst meer duidelijkheid in te krijgen. Dat is wat ik nodig zou hebben. En ik vind het zelf heel lastig dat in plaats daarvan vaak wordt gezegd, tja we doen niet aan waarheidsvinding. Allebei jullie verhalen zijn waar. Maar ondertussen doet de hulpverlener eigenlijk zo weinig mogelijk met die waarheid van jou. Omdat dat dan te veel botst met de waarheid van de ander. Ik mis een stukje lef van hulpverleners denk ik. Maar het zal ze zo ook wel geleerd worden. Of het wordt ze niet geleerd om om te gaan met het vermoeden dat één van de partners de waarheid opzettelijk (onopzettelijk doen we het allemaal) naar zijn hand zet. En is het een verlegenheids houding.

Binnenkort krijg ik zelf therapie. Ik hoop dat dan ook te bespreken dat ik daar tegenaan gelopen ben.

Jeetje Thera

Ik volg weinig van wat je zegt, ik vind eea nogal chaotisch overkomen.
Maar als ik zelf therapeut zou zijn dan zou ik denk ik NIETS met jouw insteek kunnen.
Als therapeut zou ik toch veronderstellen dat jullie als stel verder willen met elkaar, en elkaar het beste wensen. Dat lijkt me het enige werkbare uitgangspunt. (en vandaar uit is iedere waarheid dan zinvol)
Het wordt mij maar niet duidelijk wat je precies verwacht van hv, maar volgens mij iets dat ze je nooit zullen kunnen geven.
Nogmaals mijn vraag: wat houdt je in deze relatie (gevangen)?