In een relatie en per ongeluk een vrouw tegen gekomen op het werk.

Nou, Henkie

Een kind krijgen is een echt life-event. Niet alleen voor vrouwen, maar ook voor mannen. Het is niet zo vreemd dat je dan wel eens uit de bocht vliegt of iets doet/voelt wat je nooit eerder hebt gedaan/gevoeld. Goed dat je je dat realiseert en dat je ermee stopt. Blijf maar gewoon gezellig bij vrouw en kind en wen aan je nieuwe leven met een kind en een vrouw die ook verandert met de jaren (net als jij).
Wees duidelijk naar "die andere" vrouw en maak er geen drama van, dan stopt het bij haar ook snel. Zorg in ieder geval dat je niet meer bij haar thuis komt. En zeg niks tegen je vrouw. Iedereen heeft geheimen.

deels herkenning

Ik heb het nu al 2 keer gehad. Zomaar verliefd worden op een ander. Nooit wat mee gedaan, wel gezwijmeld hoe het zou zijn als we samen een nieuw leven zouden beginnen (net zoals je in een film ziet, alleen maar rozengeur en manenschijn, naar een mooi oord vertrekken in een mooi huis) geen werk, vuilniszakken buiten zetten en verkouden zijn En ach...na een tijdje verdwijnt dat gevoel weer, en soms zie ik die persoon dan weer (de ene was een collega, de ander was een ouder van een schoolvriendje van zoon) dan denk ik 'waarom had ik dat gevoel nou'? Zo spectaculair leuk is die persoon niet.

Maar ik heb er nooit, nooit meer mee gedaan dan verliefd zijn en zwijmelen. Het ging weer over en mijn gevoelens projecteerde ik dan maar op mijn partner (die ik ook gewoon leuk vond, alleen niet meer zo bijzonder na al die jaren )

Het is alweer jaren geleden, ben benieuwd wanneer het weer eens toeslaat, of misschien wel nooit meer. Hoeft voor mij niet hoor, want het is ook behoorlijk verwarrend.

niet vertellen

Ik zou ook niks vertellen om je vriendin niet onnodig ongerust te maken. Verder eens met Bosbes. Je moet weten dat hier op het forum gemiddeld gezien veel bedrogen vrouwen zitten, vandaar de lading kritiek. Aan de andere kant is het leerzaam alles eens vanaf de andere kant kan bekijken. En hoe zou jij het vinden als jouw vriendin iets dergelijks opbiechtte?
Het zal wel vaker voorkomen dat je een andere vrouw woest aantrekkelijk vindt, maar weet dat die gevoelens normaal zijn en dat je ook mag koesteren met wat je hebt. Kleine kinderen maken vaak dat mensen uit elkaar drijven dus hoed je daarvoor door veel mooie herinneringen te maken samen.

Kritiek

Ach ja, kom maar door, dames van het vrije leven

Sorry Henkie, maar ik vind je naïef en slachtofferig. Je hebt niets te klagen, schrijf je, je mist niets, je vrouw is weer helemaal in shape na haar baby en toch word je zomaar getroffen door een verliefdheid (if ever). En slaat zomaar aan het zoenen en friemelen (bij een klant thuis nota bene) en dan ga je je hier verbaasd afvragen wat je moet doen?

Ik vind niks van jouw vreemdgaan (ieder van ons verdient z'n eigen warme plekje in hell), die afweging maakt eenieder zelf, maar ik vind wel iets van je ongelooflijke onvolwassenheid en gespeelde onschuld hier. En dan krijg je hier ook nog het moederlijke advies om je te verdiepen in Esther Perels vreemdgaantheorie en het je partner vooral niet te vertellen 'om haar niet ongerust te maken'. Daar krijg ik dus echt kotsneigingen van. Tsssss. Is je partner soms een onmondige kleuter?

Wees een vent, ga met je partner in gesprek en geef haar dan minimaal de keuze of ze haar leven wil delen met een vent die dan wél blijk geeft van enig eigen verantwoordelijkheidsgevoel. Je moet hier niet om advies vragen, maar binnen je relatie in gesprek gaan. Als jij een goede, gelijkwaardige liefdesrelatie met je vrouw wilt hebben en houden, hoort het erbij om je zwarte kanten te durven tonen. Ook een teken van maturiteit overigens.

En voor Bosbes

Grappig dat je mij afschildert als een moraalridder, omdat ik een 'bedrogen vrouw' ben. Je zou ook de conclusie kunnen trekken dat sommige mensen inmiddels uit ervaring weten dat je de ziel uit je relatie rukt als je met een ander vrijt zonder medeweten van je partner. Gevalletje voortschrijdend inzicht ;-)
Heeft met moraal weinig te maken. Het kan mij namelijk geen klap schelen wat mensen allemaal in hun vrije tijd doen. Maar als hier iemand komt piepen dat-ie niet weet wat-ie moet doen, terwijl hij dat bij de betreffende juffrouw thuis blijkbaar wel prima wist, krijgt hij gewoon een ordinaire verbale schop onder z'n achterste. Zijn verbazing achteraf vind ik weinig geloofwaardig.

Overigens

Heel interessant is overigens de aanname van TS en een aantal reageerders hier dat er blijkbaar een aanleiding in je relatie moet zijn om vreemd te gaan. TS: 'Het vervelende is dat ik een goede relatie heb, een zoontje van 8 maanden en er totaal geen aanleiding is/was om dit te doen.'
Als er nou een aanleiding was geweest (nare vrouw! blubberbuik na zwangerschap! seksloos huwelijk!) ja, dan was het natuurlijk logisch geweest ;-)
(Andersom zijn al veel dames/heren hier afgeserveerd met de conclusie dat er wel iets mis geweest moet zijn met hen of de relatie, anders gaat je partner toch niet vreemd?)
De werkelijkheid is veel platter: mensen die makkelijk zwichten voor verleiding gaan vreemd. Kwestie van karakterstructuur. Zoals sommige mensen ook makkelijker (daarover) liegen.
De vraag voor jou, Henkie, moet niet zijn waarom je dit overkomt maar wat het over jou zegt dat je zo schijnbaar achteloos die grens over ging. Als je dat bij jezelf durft te onderzoeken, kun je stappen zetten.

Vrijen of zoenen

Zoenen hoef ik echt niet te weten, als ik henkie goed begrijp is het daarbij gebleven.

Als mijn partner alleen Zoent en dan denkt: stom doe ik nóóit meer, echt geen gesprek nodig.

Ben het eens met Laura, verliefde/lust gevoelens kan altijd, zolang je er niet naar handelt, vind ik dat prima.

Echt niet

Voor mij echt niet. Als je je als een hufter gedraagt moet je ook de ballen hebben om dat te zeggen.

Als ik er zelf achterkom, en dat kom ik altijd, dan zijn de rapen nog niet gaar, terwijl ik bij eerlijkheid kwaad, maar milder zou reageren.

Je vrouw heeft nu geen kans te doen wat ze met de feiten wil doen.
Voor mijn relatie officieel was, wist mijn man al hoe ik over vreemdgaan dacht. Als hij er dan toch voor kiest, weet hij ook hoe ik zou reageren.

Mooi ook hoe je het beschrijft. " per ongelijk " was je bezig met haar. Hoezo per ongelijk?

Ben erg benieuwd hoe jij het zou vinden als jou vrouw opeens met een andere man lag te frunniken. Zoenen. In mijn beleving intiem bent. Want dit doe je niet " even " met iemand.

En ze dan niet meer weet wat ze deed en moet doen. Je vergeet dus je vrouw en baby een paar minuten ?

Ik vind dat je je als een zieligerd opstelt en iedereen netjes bedankt voor hun advies en begrip. Maar voor je die stap zetten en de spanning voelde had je al een andere keuze kunnen maken. En het af kunnen kappen.

Tot het jou overkomt.
Ik hoop dat je daar over na gaat denken en dan de stap dit 1 keer te doen. Zegt wat over jou.

Moederziel.

"Ik vind niks van jouw vreemdgaan (ieder van ons verdient z'n eigen warme plekje in hell), "

Jeetje, wat een haat. Is dit wel een teken van volwassenheid of lees ik iets wat je totaal anders hebt bedoeld?

henkie/Bosbes/banjo

En met Banjo, laat je vrouw er niet zelf achterkomen. Aan de andere kant wat niet weet wat niet deert.Ben ooit zelf bedrogen en had het achteraf liever niet geweten. Het snijd door je ziel.Maar aangezien jij niet all the way bent gegaan, kun je m.i. het beter verzwijgen.Wel advies: niet verder gaan, maar volgens mij ben je zelf genoeg geschrokken.Verder wat Bosbes al schrijft, zodra iemand hier ook maar iets probeert te vragen ten aanzien van verliefdheid op een getrouwd iemand / vreemdgaan vallen steeds dezelfde bedrogen dames hier over je heen. Hopelijk kun je wat met de berichtjes van de posters hier die uiteindelijk wel kunnen relativeren. Sterkte en wees sterk, je kunt de verleiding echt weerstaan!

Ik zou het ook niet willen weten.

Een relatie is meer dan wat gezoen en door nu alles met je partner te gaan bespreken en opbiechten maak je misschien alles stuk. Jullie hebben het goed samen, er is een kindje, dit is een misstap, ik zou mijn relatie daarvoor niet op het spel zetten.
Je bent er zelf ook van geschrokken, dat zegt eigenlijk al genoeg, ik lees niet dat je erg trots bent op je zelf.

Wow moederziel

Oordelen over iemands karakterstructuur, toe maar. Ben je psychiater, mag je een diagnose stellen? En dan nog zeggen dat je geen oordeel hebt. Waarom lees je hier eigenlijk nog, zelfs nu je kotsneigingen krijgt van wat je leest?
Hoezeer je ook gekwetst en beschadigd bent door de handelwijze van je ex, en hoe terecht je boosheid daarover ook is, zo ongenuanceerd oordelen over anderen is niet oké. En dat terwijl je vindt dat andere forumleden zo normerend zijn. Iets met hand en eigen boezem...

Of pot en ketel, ook van toepassing

Serieus moederziel: je postings worden steeds heftiger van toon, beledigend en kleinerend. Wil jij zelf zo toegesproken worden? Nee toch? Doe het dan ook niet bij een ander.
Ik krijg de indruk dat jij in al die forumleden die hun leven anders leiden dan volgens jouw waarden zou moeten, eigenlijk jouw ex terug ziet. En die moet gestraft worden, met harde hand, nog steeds. Psychologie van de koude grond natuurlijk, maar op een andere manier kan ik jouw haatdragende reacties niet verklaren. Echt, is dit forum nog wel de beste plek voor jou? Je komt hier elke dag weer postings tegen waardoor je van de kook raakt, dat maakt toch niet gelukkig? Ik wens je echt een positievere blik toe!

Pot en ketel!

Ja, precies dat

Geen zorgen over mij, ik voel me kiplekker, maar dank voor de goede zorgen ;-)
Ik vind TO namelijk niet heel erg realistisch overkomen, eerder naïef.

De kotsneigingen waren richting de posters die vinden dat je zoenen en gefriemel bij een wildvreemde klant thuis niet aan je vaste partner hoeft op te biechten. Menen jullie dat serieus?

Ik vind het best bijzonder om in dit draadje te lezen hoe het bedonderen van je partner wordt vergoelijkt. Daar word ik inderdaad opstandig en misselijk van, omdat de gevolgen zo groot kunnen zijn. Als je vertrouwen schaadt, schaad je het hart van de relatie. Zijn dat extreme normen en waarden? Serieus?

En je laatste post, Happy, raakt echt kant noch wal en heeft wel een erg hoog schooljuf-gehalte. Je kent me duidelijk niet persoonlijk

Voor TO

TO, als ik te kort door de bocht ging, vind ik dat jammer, niet omdat ik niet meen wat ik schrijf, maar omdat de boodschap dan niet overkomt.

In je OP schrijf je dit: 'Het is helemaal niet de bedoeling dat ik mn relatie wil beëindigen, maar die aantrekkingskracht naar elkaar is echt zo groot dat mn hoofd helemaal in de war is. De vrouw die ik heb leren kennen weet ook niet dat ik een relatie en een kind heb, ik heb daar niet over gelogen maar wel een beetje het onderwerp ontweken. Ik ben een beetje ten einde raad, wat moet ik doen!?'

Ik kan daarop alleen maar zeggen: Hoe zou je wensen dat jouw partner dit zou aanpakken t.o.v. jou? Hebben jullie weleens gesprekken hierover gehad? Over wat je zou doen als...?

Als jij een van mijn beste vrienden zou zijn, zou ik je toch weer die schop onder je achterste geven. je hoofd is in de war, je bent een lijn overgestoken, je speelt met vuur. Natuurlijk is verliefdheid zalig, maar de prijs die je ervoor betaalt is hoog. En je verzwijgt niet alleen tov je vaste partner, maar ook tov de vrouw die je zoende hoe de vork echt in de steel zit.

Het is uiteraard aan jou, maar ik vind geheimen binnen een relatie een no go. Voor jou ook, maak ik op uit je zin: 'Het is helemaal niet de bedoeling dat ik mn relatie wil beëindigen, maar die aantrekkingskracht naar elkaar is echt zo groot dat mn hoofd helemaal in de war is'. Zo zonde dat het zo ver is gekomen. Je wil dit echt niet, hoor. Dat mag je hier aannemen van de mensen die er ervaring mee hebben.

Moederziel.

Vertrouwen is zeker de basis. Bij jou is het vertrouwen weg na gezoen met een ander, in relaties bij anderen telt dat misschien niet od minder zwaar?
En biechten doe ik ook niet, dat doe ik in de kerk. Je bent niet verplicht om schuldbekentenissen af te leggen alleen om je hart te luchten. Ook dan kan je je partner, onnodig, pijn doen.
Helpt het om je eigen schuldgevoel weg te poetsen of vertel je iets in het belang van de ander? Als je 20,30,40 of nog meer jaren samen bent gebeurt er wel eens iets wat niet past in de relatie. Niet alles slaat direct de basis, het vertrouwen, weg.
Zolang daar genoeg tegenover staat wat de relatie waardevol maakt zou ik die beschermen. En ja, soms met een leugen om bestwil. Schandalig in jou ogen:-)

Slechte lezer

Wil40, je leest slecht en vult in wat er niet staat. Dat is een besmettelijke ziekte op dit forum ;-)
'Bij jou is het vertrouwen weg na gezoen met een ander': nee, dat schrijf ik nl niet.
Bij mij is vertrouwen weg als je niet eerlijk bent tegen je partner over verliefdheid en friemelen met een ander. Zoenen, seksen, voor het vertrouwen maakt dat geen klap uit. Het is de verliefdheid die TO beschrijft die ik riskanter vind dan de aard van het gefriemel, zogezegd.

Leugens om bestwil? In je relatie? Vind je dat serieus? En dat dan bescherming van je relatie noemen?
Oef, dan verschillen we inderdaad heel erg van mening.

Aard van je relatie

Overigens is er een hele makkelijke oplossing voor het nemen van meer ruimte in je relatie. Ga in gesprek met je partner en leg uit dat het voor kan komen dat je verliefd wordt op iemand en dat je dan die lijn oversteekt. Dat geeft je partner, waar je van zegt te houden en waarmee je weloverwogen in een vaste relatie zit, de eerlijke kans om daar zelf ook iets van de te vinden en keuzes in te maken.

De ander onwetend houden is respectloos naar de ander. Als je handelt, neem je daarvoor volle verantwoordelijkheid in je relatie. Dat maakt ons volwassen mensen en volwassen partners. En dan kan iedereen hier nu over me heen vallen met kosten-baten analyses over hoe waardevol een relatie is en hoe onbetekenend zoenen met een ander, maar er is maar één persoon die uiteindelijk bepaalt of dat klopt. Dat is de vaste partner die nu onwetend wordt gehouden. De vraag of dit over de lijn is/was of niet, kan alleen zij beantwoorden.

niet zeggen

Ik zou, bij alleen zoenen, het inderdaad niet zeggen, dus daarin verschil ik van mening Moederziel. Als je er echt spijt van hebt en het nooit meer zou doen, denk ik dat het niet handig is je hart te gaan luchten bij je partner, jij bent dan van je geheim en rotgevoel af en je partner zit er vervolgens mee. Hij/zij krijgt het gevoel misschien wel om nu te moeten gaan controleren/wantrouwen, zou het nog een keer gebeuren? Wordt onzeker, en nog meer van dit soort gevoelens.
Nee, dan zou je dit geheim maar bij jezelf moeten houden, hoe vervelend dat ook voelt voor jezelf, eigen schuld, dikke bult zeg maar.

Moederziel

"Leugens om bestwil? In je relatie? Vind je dat serieus? En dat dan bescherming van je relatie noemen?"

Zeker, soms wel. Al is het maar om de ander niet onnodig pijn te doen. Je kan het je niet voorstellen, maar 100% eerlijkheid kan ook kwetsen. Vooral als eerlijkheid gal spuien is.

En ik ben geen slechte lezer, integendeel. In jou postings zit oud zeer, kwetsende opmerkingen, zelfs een plekje in de hel komt voorbij. Ik vul in wat er niet staat? Wat er wel staat is al kwetsend genoeg en erg veroordelend.

Eens met

Jasmijn en wil40, als mijn partner eenmalig (wat verliefde/lust) gevoelens heeft voor een ander en misschien wel gezoend heeft en daarna spijt heeft wil ik dat niet weten.

ach mijn beste Wil40

Oud zeer, kwetsende opmerkingen? Of gewoon mijn mening en ervaring?

Vreemdgaan is een klotestreek naar je partner. Je partner onwetend houden, maakt het niet minder een klotestreek, maar het voorkomt wel een hoop rotzooi - of juist een kans om uit de weg te ruimen wat mogelijk zou kunnen gaan gisten. Kwestie van lef en perspectief.

Die 'onnodige pijn' richt je aan op het moment dat je de lijn oversteekt. Eerlijkheid kan kwetsen, dat is zeker waar. Maar ik kan je garanderen dat partners die onwetend waren van het ontrouw van hun man/vrouw vaak niet eens die wip zo'n probleem vonden, maar wel het zwijgen en liegen erover. Wat niet weet, wat niet deert is een opvatting die niet in een gelijkwaardige relatie thuishoort.

OT: Grappig dat dat 'plekje in hell' door jou zo serieus wordt genomen. Wat ik maar bedoelde is dat iedereen wel een donker geheim heeft waar-ie ooit mee geconfronteerd zal worden. Ik ben een niet-gelovig mens en geloof helemaal niet in de hel, maar wel in eigen verantwoordelijkheid dragen.

Maar MarSy

Wat jij schrijft, kan ik hier niet teruglezen?

als mijn partner eenmalig (wat verliefde/lust) gevoelens heeft voor een ander
> wie zegt dat het eenmalig is? Hij ging al terug (is 2x) en is naderhand danig in de war

en misschien wel gezoend heeft
> niet misschien, hij heeft gezoend en gefriemeld en 'verder niks' (whatever dat is)

en daarna spijt heeft
> die had ik nog niet gelezen, alleen dat hij zijn vrouw niet kwijt wil